LOGINShare
บทที่ 286
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 287
"หยุดนะ ที่นี่คือ..."ผลัวะ!ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ เย่ซิวก็ต่อยออกไป ซัดเขาจนลงไปกองกับพื้นเย่ซิวมาถึงที่พักของเย่ขวงอย่างรวดเร็วจากนั้นบุกเข้าไปทันทีโดยไม่รีรอชักช้า!“ระวัง! ระวัง! ศัตรูรุกล้ำเข้ามาแล้ว!”หวออออ!เสียงเตือนภัยดังไปทั่วทั้งวิลล่า!จอมยุทธจำนวนมากถูกทำให้ตื่นตระหนกจากนั้นก็มีจอมยุทธกลุ่มใหญ่เริ่มถือดาบยาวแล้วพุ่งออกมานอกจากนี้ยังมีพลธนูฝีมือดีสิบกว่าคนเล็งไปที่เย่ซิวเพียงพริบตา เขาก็ตกอยู่ในวงล้อมการเคลื่อนไหวที่ใหญ่โตแบบนี้ ต่อให้เป็นระดับปรมาจารย์ที่มา ก็ยังต้องจ่ายด้วยราคาระดับหนึ่งถึงจะสามารถฝ่าวงล้อมไปได้“จับมัน แล้วฆ่ามันซะ!”ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านปรากฏตัวขึ้น พูดจาเข้าประเด็นในทันทีเขาไม่สนใจสักนิดว่าเย่ซิวเป็นใคร สั่งให้ทำการฆ่าเขาในทันทีตระกูลเย่แข็งแกร่งพอ และอหังการถึงขนาดนั้น!ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!ลูกธนูถูกยิงไปที่เย่ซิวจากทั่วทุกทิศ ส่งเสียงแหวกตัดกับอากาศ แถมมุมยิงก็แหลมคมอย่างมากเย่ซิวขยับร่างและเยื้องย่างราวกับมังกรและพยัคฆ์ กำลังภายในแผ่ออกไปนอกร่างกายลูกธนูทั้งหมดกระเด็นออกไปหลังจากสัมผัสกับร่างของเขาเขาคว้าดาบยาวไว้ด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 288
จู่ ๆ เย่ซิวก็หมุนตัวกลับไปประกายแสงเย็นเยียบพุ่งมาใกล้ถึงตรงหน้าเขาแล้ว!เห็นชัดเลยว่าสองคนนี้คือตัวล่อที่จงใจปรากฏตัวออกมาเพื่อให้เขาติดกับ“ตกหลุมพรางแล้ว!”“ฮ่าฮ่า เขาตายแน่ ไม่มีทางที่เขาจะหลบการสังหารของพี่ใหญ่ในระยะใกล้ขนาดนี้ได้อย่างแน่นอน!”มือขวาของเย่ซิวเต็มไปด้วยกำลังภายในอันแข็งแกร่ง เขาจับมีดบินนั้นที่เขวี้ยงมาโจมตีเขาด้วยมือเดียว จากนั้นสะบัดมือส่งมีดนั้นกลับไปพรวด!บนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลนัก มีชายคนหนึ่งตกลงมาแล้วตายคาที่!“พี่ใหญ่!”“เป็นไปได้ยังไงกัน!”ชายทั้งสองคนจ้องเย่ซิวด้วยความโกรธมาก พวกเขาคำราม จากนั้นก็พุ่งเข้าหาเย่ซิวน่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้มันไร้ผลจอมยุทธระดับห้า เป็นได้เพียงมดปลวกตัวน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่ซิว!แกร็ก! แกร็ก!หลังจากจัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดายแล้ว เย่ซิวก็ตรงเข้าไปในวิลล่าต่อหน่วยรักษาความปลอดภัยทั้งหมดของวิลล่า ถูกเย่ซิวทำลายลงอย่างสิ้นเชิงเขารีบขึ้นไปที่ชั้นสาม ไปที่ห้องแรกทางฝั่งซ้ายมือโดยเร็วที่สุดปัง!ประตูถูกเตะให้เปิดออก จากนั้นสิ่งที่เขาเห็นก็ทำให้เขาโทสะปะทุขึ้นอีกลู่เสวี่ยเอ๋อร์ถูกตบอีกครั้งบนใบหน้าท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 289
เย่ขวงรู้สึกว่าตัวเองได้รับความอัปยศอย่างถึงที่สุดแล้ว ราวกับถูกคนสวมเขาไว้บนหัวเขาเป็นคนหยิ่งยโสและอวดดีอย่างมากสำหรับคนที่เขาถูกใจแล้ว เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาแตะต้องทั้งนั้นดังนั้นเมื่อเขาเห็นเย่ซิวอยู่ใกล้กับผู้หญิงที่เขาชอบ เขาก็โกรธจัดราวกับถูกไฟเผาผลาญใจลู่เสวี่ยเอ๋อร์กลับกังวลจนอยู่นิ่งไม่ได้ เธอพูดกับเย่ขวงว่า “ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะ ฉันจะยอมคุณทุกอย่าง และต่อไปจะไม่ติดต่อกับเขาอีก”สีหน้าของเย่ขวงดุร้าย "นางสารเลว แกฝันไปเถอะ มันต้องตาย ส่วนแกก็ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนรถเข็น!"“ดูเหมือนว่าแกจะลืมสถานการณ์ตอนนี้ของแกไปแล้วนะ!”เย่ซิวเดินไปหาเย่ขวง จากนั้นวางมือลงบนไหล่ของเขา“ตอนนี้ไม่ใช่แกที่จะมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าฉันจะอยู่หรือไป แต่เป็นฉันต่างหากที่มีสิทธิ์ตัดสินใจจะปล่อยหรือไม่ปล่อยแกไปดี”เย่ขวงมองเขาอย่างเย็นชา "ทำไม แกคิดจะฆ่าฉันเหรอ แกกล้าพอหรือไง?!"แม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ในสถานะเสียเปรียบโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็ไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเขาไม่คิดว่าเย่ซิวจะกล้าพอถึงขนาดฆ่าเขาทิ้งเย่ซิวยิ้ม "ฆ่าแก นั่นมันง่ายสำหรับแกเกินไป ฉันอยากให้แกใช้ชีวิตนับจากนี้ไปด้วยความ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 290
ไม่ถึงห้านาทีหลังจากที่ทั้งสองจากไป ผู้คนจำนวนมากก็มาถึงเมื่อเห็นความยุ่งเหยิงด้านนอกวิลล่า สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปสิ่งที่สะดุดตาที่สุดก็คือผู้ชายผมหงอกขาวทั้งศีรษะคนหนึ่งเขาอายุราวหกสิบเจ็ดสิบ ดูทรงพลังมากจนไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้เขารีบเข้าไปในวิลล่าหลังจากที่ได้เห็นเย่ขวงหมดสติไป ดวงตาของเขาก็ระเบิดแสงที่น่าสะพรึงกลัวออกมาเขานั่งยอง ๆ และตรวจร่างกายของเย่ขวงจากนั้นรีบหยิบโอสถออกมาหนึ่งเม็ดแล้วป้อนให้เขาเย่ขวงตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นทันทีที่ได้เห็นชายชราคนนี้พรวด!เขาโกรธมากเกินไปจนกระอักเลือดก่อนที่จะพูดออกมาชายชราตบหลังเขาเบา ๆ และพูดด้วยใบหน้ามืดครึ้มเป็นอย่างยิ่ง "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"“อาจารย์ ผมถูกไอ้เดรัจฉานลอบทำร้าย เขาทำลายเส้นลมปราณของผมทั้งหมดแล้ว!”เขาไม่ได้บอกว่าตัวเองพ่ายแพ้หลังจากการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวขืนบอกไปเช่นนั้น ฉายาอัจฉริยะด้านการฝึกยุทธ์ในรอบทศวรรษของเขาได้มลายหายไปแน่“อีกฝ่ายหนึ่งมีภูมิหลังแบบไหน ถึงได้ลอบทำร้ายแกได้?” หัวใจของชายชราเต็มไปด้วยแรงอาฆาตเย่ขวงส่ายหัว "ตอนนี้ผมยังไม่ทราบรายละเอียดที่แน่ชัด แต่อา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 291
“คุณอยาก…กับฉันเหรอ?” ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ถามด้วยใบหน้าแดงก่ำเย่ซิวยิ้ม "ไม่ใช่ คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผมกำลังทำหน้ากากหนังมนุษย์ชิ้นใหม่ให้คุณต่างหาก"“หา?” ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “หมายความว่ายังไง?”เย่ซิวอธิบายว่า “เพื่อความปลอดภัยของคุณ ผมจะให้คุณเปลี่ยนโฉมหน้าตัวเอง”“ตอนนี้รูปลักษณ์คุณดูโดดเด่นมาก ไปที่ไหนก็ดึงดูดความสนใจไปทุกที่”เขาไม่สามารถอยู่กับลู่เสวี่ยเอ๋อร์ได้ตลอดเวลาการมาที่นี่ในครั้งนี้ไม่เพียงแต่ช่วยเธอออกมาเท่านั้น แต่จุดประสงค์ที่ใหญ่กว่าก็คือการขจัดกำจัดภัยคุกคามอย่างตระกูลเย่ให้สิ้นซากงานนี้ต้องเผชิญกับอันตรายมากมายก่อนที่จะจัดการกับตระกูลเย่ เขาจำเป็นต้องกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่รอบตัวเขาทั้งหมดก่อนไม่เพียงแต่ลู่เสวี่ยเอ๋อร์เท่านั้น เขายังให้กองกำลังหมาป่าราตรีพาผู้หญิงคนอื่น ๆ รอบตัวเขาทั้งหมดไปยังตระกูลหลิ่วแล้วที่นั่นมีคนคอยคุ้มครอง แม้แต่ตระกูลเย่ก็ไม่กล้าทำอะไรตามอำเภอใจเมื่อลู่เสวี่ยเอ๋อร์รู้ตัวว่าตนเองเข้าใจผิด จึงรู้สึกเขินอายไม่น้อยโชคดีที่เธอติดตามเย่ซิวมาได้ระยะหนึ่งแล้ว หน้าของเธอจึงหนาขึ้นกว่าเดิมมาก และฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 292
เสวี่ยเหมยแกว่งแก้วไวน์แดงเบา ๆ และพูดอย่างแผ่วเบาว่า "คนที่สามารถบุกเข้าไปสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายเช่นนั้น และพาคนออกมาได้อย่างปลอดภัย เธอคิดว่าถ้าไม่ใช่ระดับปรมาจารย์จะทำได้เหรอ?"บอดี้การ์ดหญิงไม่ได้สนใจ "ใครจะไปรู้ว่าเขาได้รับความช่วยเหลือจากภายนอกหรือไม่?"อย่างไรเธอไม่ไว้วางใจกับการตัดสินใจของคุณหนูปรมาจารย์อายุสิบกว่า ยี่สิบกว่าน่ะหรือ คิดว่าเป็นการถ่ายละครหรือยังไง?เสวี่ยเหมยรู้ว่าเธอไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากถ้าเธอไม่ได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ก็คงไม่เชื่อเหมือนกัน“คุณเป็นใครมาจากไหนกันแน่?”เสวี่ยเหมยพึมพำกับตัวเองเบาจนมีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้ยินเป็นเวลาหลายปีแล้วที่มาอยู่เมืองหลวง และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอสนใจผู้ชายคนหนึ่งมากขนาดนี้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์อาบน้ำเสร็จและเดินออกจากห้องน้ำผิวของเธอขาวผ่องจนแทบจะเปล่งประกายทั้งเรียบเนียนและกระชับมากเธอเดินเท้าเปล่าไปตรงหน้าเย่ซิว และสวมกอดเขากลิ่นกายหอมฟุ้งลอยเข้าในจมูกคล้ายกลิ่นดอกมะลิ แต่แฝงด้วยกลิ่นน้ำนมหอมละมุน ซึ่งมันหอมมาก“เราจะทำอะไรกันต่อไป?”เย่ซิวพูดว่า "หาสถานที่ปลอดภัยปักหลักก่อน แล้วค่อยวางแผ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 293
“คุณป่วยนะ!”ไป๋อวี้เจี๋ยแสดงสีหน้าไม่พอใจ "คุณเย่ ทำไมคุณถึงด่ากันแบบนี้?"เย่ซิวยิ้มและพูดว่า "ผมไม่ได้ด่าคุณ คุณป่วยจริง ๆ"ไป๋อวี้เจี๋ยโกรธจัดและพยายามดึงมือออกเธอแอบคิดกับตัวเองว่าเธอมองคนผิดไปเดิมทีเธอคิดว่าเย่ซิวเป็นคนที่สามารถคบค้าสมาคมได้ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคนมักมากบ้าตัณหาคนหนึ่งเย่ซิวไม่สนใจความเข้าใจผิดของไป๋อวี้เจี๋ยแล้วพูดว่า "ตอนกลางคืนคุณนอนไม่หลับ ส่วนตอนกลางวันก็ไม่กระปรี้กระเปร่า และมักจะปวดท้องทุกครั้งที่กินของเย็นใช่หรือเปล่า?"ความโกรธบนใบหน้าของไป๋อวี้เจี๋ยหายไปและถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจอย่างมากแทน "คุณรู้ได้อย่างไรกัน? หรือว่าคุณสืบเรื่องของฉันเหรอ?"“ไม่ใช่ปน่” ก่อนที่เย่ซิวจะตอบ เธอก็ส่ายหน้าขึ้นก่อน “มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ และพวกเขาจะไม่แพร่งพรายมันออกไป”เธอคิดอะไรบางอย่างได้ จากนั้นก็มองเย่ซิวพร้อมด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป "หรือว่าคุณยังรู้วิชาแพทย์ด้วย?"เย่ซิวพยักหน้า "ผมพอรู้บ้างนิดหน่อย คุณเริ่มเป็นโรคนี้ตั้งแต่ช่วงปีก่อน ๆ และมีภาวะหยินหยางไม่สมดุล"ไป๋อวี้เจี๋ยถามอย่างรวดเร็ว "แล้วรักษาให้หายได้ไหม?"เธอปรึกษาแพทย์ชื่อดังหลายคนเกี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 294
เมื่อมองจากด้านข้าง จะเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนจนทำให้คนตกใจเย่ซิวหยิบเข็มเงินที่พกติดตัวออกมา ให้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์รออยู่ข้างนอก แล้วตัวเองก็เดินเข้าไปเมื่อกวาดสายตาไปรอบ ๆ เย่ซิวพบว่ามีเทียนและไฟแช็กอยู่ในห้องเขาจุดเทียนหนึ่งเล่ม แล้วพูดกับตัวเองว่า "โรงแรมของคุณดีจัง กลัวไฟดับถึงกับมีเทียนเตรียมไว้ แต่ทำไมต้องเป็นสีแดงล่ะ?"ใบหน้าของไป๋อวี้เจี๋ยเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำไม่รู้จะตอบคำถามของเย่ซิวอย่างไร จึงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินหลังจากจุดเทียนแล้ว เย่ซิวก็ฆ่าเชื้อเข็มเงินทีละเล่ม จากนั้นจึงพูดกับไป๋อวี้เจี๋ยว่า "ถกเสื้อของคุณขึ้นมา"ไป๋อวี้เจี๋ยหันไปมองเขาด้วยสีหน้าระแวดระวัง "คุณจะไม่ฉวยโอกาสกับฉันหรอกใช่ไหม?"เธอไม่ได้มองใครอีกเลยเป็นเวลาหลายปีนับตั้งแต่สามีของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ แน่นอนว่ามีคนตามจีบเธอมากมายแต่คนเหล่านั้นเข้ามาเพื่อทรัพย์สมบัติของเธอ แน่นอนว่าเธอย่อมไม่เล่นด้วย“ผมไม่ได้สนใจคุณ” เย่ซิวพูดตามความจริงแม้ว่าไป๋อวี้เจี๋ยจะสวยและมีเสน่ห์มากแต่ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเขาต่างก็สวยสะดุดตาหลายคนไม่มีใครด้อยไปกว่าเธอเลยแต่ไป๋อวี้เจี๋ยยังคงไม่ลดละความระมัดระว
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 870
ทุกคนต่างดีใจเป็นอย่างมาก“โชคดีมากที่เจอวัสดุแบบนี้”หลังจากเปิดห้องติดต่อกันสิบกว่าห้องโดยไม่มีอะไรเลย ในที่สุดเย่ซิวก็พบของในห้องหนึ่งที่ดูหรูหรากว่าห้องอื่น ๆเจ้าของห้องนี้น่าจะมีสถานะค่อนข้างสูงดูได้จากขนาดห้องและการตกแต่งภายในเจ้าของห้องเป็นชายวัยกลางคน บนนิ้วมีแหวนผนึกของสวมอยู่แต่แหวนนี้มีขนาดเล็กกว่าแหวนของเย่ซิว มีพื้นที่เพียงหนึ่งลูกบาศก์เมตรเท่านั้นในแหวนผนึกของมีอุปกรณ์เวทมนตร์อยู่หลายชิ้นและยังมีวัสดุอีกจำนวนไม่น้อย โดยของที่มีมูลค่าสูงที่สุดคือแร่สีเหลืองดินขนาดเท่าฝ่ามือชิ้นหนึ่งแร่ชนิดนี้เป็นวัสดุสำคัญมากชนิดหนึ่งในการหลอมสร้างร่างแยกธาตุดินพรีเอลล์มองแหวนผนึกของด้วยสายตาเป็นประกาย ก่อนจะเอ่ยด้วยสายตาปิ๊ง ๆ “ให้ฉันได้ไหม”“ไว้ค่อยคุยกันตอนออกไปข้างนอก” เย่ซิวตอบแบบขอไปที ของล้ำค่าแบบนี้จะให้เธอได้ยังไงล่ะ?หากมีแหวนผนึกของแบบนี้มากขึ้น ในอนาคตเวลามีการต่อสู้ เขาจะสามารถแอบส่งอุปกรณ์พวกนี้ไปที่สนามรบได้โดยไม่มีใครรู้และปล่อยออกมาในครั้งเดียวโดยไม่ให้ศัตรูรู้ตัว รับรองได้เลยว่าจะทำให้ศัตรูประหลาดใจอย่างแน่นอน“ไม่เอาน่า เอามาให้ฉันเถอะนะ” พรีเอลล์เอ่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 869
ภายในเรือลำใหญ่ไม่ได้มืดมิดอย่างที่คิดไว้ แต่กลับสว่างไสวอย่างมากบนเพดานเรือประดับด้วยไข่มุกราตรีขนาดใหญ่ที่เปล่งแสงสว่างนิรันดร์ไม่เคยดับพวกเขาเห็นนักรบที่สวมเกราะหรูหรา ถือหอกยาว ยืนอยู่ตามตำแหน่งเฉพาะแม้พวกเขาจะเสียชีวิตไปนานหลายปีแล้ว แต่ยังคงแผ่รังสีแห่งพลังอันแข็งแกร่ง ทำให้ผู้คนรู้สึกเกรงกลัวเพียงแค่ได้มองเมื่อพรีเอลล์เห็นภาพเบื้องหน้า เธอก็กรีดร้องด้วยความตื่นเต้นก่อนจะพุ่งเข้าไปทันที และเอื้อมมือไปสัมผัสชุดเกราะเบา ๆ “นี่คือเกราะเวทมนตร์ที่ทำจากมิธริล[footnoteRef:0]ซึ่งเป็นวัสดุหายากล้ำค่า [0: เป็นโลหะในจินตนาการจากนิยายแฟนตาซีเรื่องดัง] ฉันเคยเห็นเกราะเวทมนตร์ที่ไม่สมบูรณ์ชิ้นหนึ่งในงานประมูลและมันถูกประมูลไปในราคาหลายหมื่นล้านแต่ที่นี่มีเกราะที่สมบูรณ์กว่าร้อยชุด ถ้านำไปขายจะได้เงินเท่าไหร่กันนะ”แม้ว่าครอบครัวของเธอจะร่ำรวย แต่เธอก็ไม่อาจมองข้ามทรัพย์สมบัติจำนวนมหาศาลนี้ได้ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นเพียงส่วนที่อยู่ด้านนอกเท่านั้น หากเดินเข้าไปข้างในอาจมีของล้ำค่าอีกมากมาย ไม่แปลกเลยที่เธอจะแสดงอาการตื่นเต้นจนเกินตัวเย่ซิวเดินไปที่ร่างของนักรบคนหนึ่งก่อนจะใช้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 868
พวกเขามีขีปนาวุธความเร็วเหนือเสียงที่ยิงได้ไกลสุดหนึ่งหมื่นเก้าพันกิโลเมตรและนี่คือข้อมูลที่เปิดเผยออกมา ใครจะรู้ว่าพวกเขาอาจมีอาวุธที่ทรงพลังยิ่งกว่านี้ซ่อนอยู่ในเงามืดก็เป็นได้ด้วยพลังของเย่ซิวในตอนนี้ เขาสามารถเดินทางได้ถึงวันละสามพันกิโลเมตรจนกระทั่งเช้าวันต่อมา ทั้งสองก็มาถึงป่าทึบแห่งหนึ่งทันทีที่ถึงพื้น เย่ซิวก็จับตัวพรีเอลล์ไว้แน่นก่อนหน้านี้บนกระบี่หงส์โบยบิน เธอเอาแต่พูดจายั่วโมโหไม่หยุดจนทำให้เขาเสียสมาธิเย่ซิวจึงอดทนไว้ตลอดทางเพื่อจะเดินทางได้ต่อ แต่ตอนนี้ถึงเวลาหยุดพักแล้ว และก็ถึงเวลาที่เขาจะสั่งสอนเธอให้รู้จักบทเรียนที่ลืมไม่ลงจากนั้นพื้นที่โดยรอบก็สั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหวสองชั่วโมงผ่านไป เย่ซิวก็ฟื้นฟูพลังกลับมาเต็มที่ส่วนพรีเอลล์ตอนนี้สภาพกลายเป็นเหมือนผ้าขี้ริ้วไร้เรี่ยวแรงเย่ซิวอุ้มเธอขึ้นมาแล้วเดินทางต่อไปอีกหนึ่งวันครึ่งต่อมา พวกเขาก็มาถึงประเทศจ้านอิงตี้พรีเอลล์ที่ดูเหมือนจะกลับมามีเรี่ยวแรงแล้ว แต่ท่าทางของเธอดูเรียบร้อยกว่าตอนก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัดผู้หญิงคนนี้สมควรโดนปราบให้เข็ดจริง ๆ หลังจากโดนเย่ซิวสั่งสอนอย่างหนักหน่วง เธอก็
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 867
พูทเดินจากไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน้อยใจระหว่างเดินปากก็พึมพำไม่หยุดว่าพอน้องสาวโตแล้วก็อยู่ด้วยไม่ได้ พอมีแฟนก็ไม่สนใจพี่ชายตัวเองเลยพรีเอลล์โมโหจนกัดฟันแล้วเตะเขาไปหนึ่งทีหลังจากก้างขวางคอชิ้นใหญ่จากไป พรีเอลล์ก็มองเย่ซิวด้วยสายตาท้าทาย “เมื่อกี้ไม่นับ มาสู้กันใหม่อีกรอบ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะชนะนายไม่ได้”จากท่าทางของเธอก็พอมองออกว่าพรีเอลล์เป็นคนที่มีจิตวิญญาณแห่งการแข่งขันสูงมากและอยากเป็นที่หนึ่งในทุกเรื่องเย่ซิวดูเวลา “ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้เป้าหมายหลักของเราคือไปดูสถานการณ์ของเรือลำนั้นก่อน”“ไม่ได้ ต้องรู้ผลแพ้ชนะก่อน ไม่งั้นฉันจะหงุดหงิด ”เย่ซิวจึงต้องยอมทำตามที่เธอต้องการอย่างจนปัญญาเพื่อไม่ให้เสียเวลา เย่ซิวจึงใช้พลังเต็มที่ตั้งแต่เริ่ม ทำให้พรีเอลล์โดนจัดการจนแทบไม่เหลือแรงจะสู้เพียงแค่สิบนาทีเธอก็ยอมแพ้“ฉันไม่เอาแล้ว”“ทำไมนายถึงเก่งขนาดนี้?”“พี่ชายฉันผิดไปแล้ว ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันเถอะ”……ถ้าพูทมาเห็นฉากนี้ เขาคงจะอ้าปากค้างด้วยความตกใจน้องสาวคนนี้เป็นคนที่มุ่งมั่นตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเห็นเธอยอมใครง่าย ๆ มาก่อนเลยแต่ตอนนี้กลับถูกเย่ซิวจัดการจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 866
มีลักษณะคล้ายกับแผนภาพแปดทิศแต่ดูซับซ้อนกว่ามากจากนั้นจึงเขียนเนื้อหาของสัญญาไว้ด้านข้าง เย่ซิวมองสองพี่น้องที่ดูประหลาดใจพลางอธิบายว่า “แค่พวกคุณหยดเลือดลงไปบนนี้ สัญญาก็จะเสร็จสมบูรณ์ ถ้าเกิดละเมิดสัญญาขึ้นมา เบาหน่อยก็จะกลายเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต ถ้าหนักหน่อยก็ตายคาที่”“มันมีพลังถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?” พรีเอลล์เอ่ยถาม“แน่นอน”พี่น้องสองคนยังคงลังเลแต่ก็ยอมหยดเลือดลงบนสัญญา จากนั้นเย่ซิวก็ทำตามเช่นกันสัญญาส่งแสงแปลกประหลาดออกมาโดยแยกเป็นสามส่วน ก่อนจะซึมเข้าสู่ร่างกายของทั้งสามคนในใจพวกเขาก็เกิดความเข้าใจอย่างลึกซึ้งขึ้นมาโดยทันที หากละเมิดขึ้นมาจะต้องจ่ายค่าตอบแทนมหาศาลสองพี่น้องถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขอแค่สร้างความเชื่อใจกันได้ก็เพียงพอแล้วพรีเอลล์มองไปยังพี่ชายของเธอ “พี่ว่าเราบอกเรื่องนั้นเขาไปดีไหม อาจจะได้อะไรกลับมาก็ได้”พูทดวงตาเป็นประกาย ก่อนจะเอ่ยกับเย่ซิว “มีโอกาสครั้งใหญ่รออยู่ ขึ้นอยู่กับว่านายจะมีความสามารถพอที่จะคว้ามันไว้ได้หรือเปล่าเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดของประเทศจ้านอิงตี้เลยนะ ถ้าตระกูลเราไม่มีพื้นฐานดีก็คงไม่มีทางรู้ได้”เย่ซิวเผยสีหน้าสนใจในทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 865
สองพี่น้องพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง แสดงท่าทีเชื่อฟังอย่างมากจะไม่เชื่อฟังได้อย่างไร ในเมื่อชีวิตพวกเขาอยู่ในกำมืออีกฝ่าย"ผ่อนคลายหน่อย ผมเป็นคนที่พูดด้วยง่ายมาก" เย่ซิวพูดพร้อมกับยิ้ม"ข้อแรก ที่นี่ยากจนมาก ผมต้องการให้พวกคุณลงทุนที่นี่ต่อเนื่องเป็นเวลาสิบปี และทุกปีต้องใช้เงินลงทุนไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นล้านบาทเหรียญหลงเถิง"สองพี่น้องหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย สุดท้ายพูทก็กัดฟันพูด "ตกลง ฉันยอมรับ"นี่ไม่ใช่แค่เรื่องเงินเพียงอย่างเดียว เพราะการลงทุนย่อมต้องนำผู้เชี่ยวชาญในสาขาที่เกี่ยวข้องมาด้วยมันเหมือนกับการที่อาจารย์สอนลูกศิษย์ใหม่การลงทุนสุดท้ายย่อมมากกว่าตัวเลขที่ปรากฏอยู่ในบัญชีเย่ซิวพูดต่อ "พวกคุณมาจากประเทศจ้านอิงตี้ใช่ไหม? แม้ผมจะรู้ว่าพวกคุณกับประเทศจ้านอิงตี้เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดแต่หากประเทศจ้านอิงตี้ล่มสลาย เราแบ่งมันกันคนละครึ่งก็น่าจะกินอิ่มกันทั้งสองฝ่ายนะ"สองพี่น้องเงยหน้าขึ้นมองเย่ซิวด้วยความตกตะลึงเย่ซิวช่างใจกล้าเกินไปแล้ว ถึงกับพูดเรื่องแบบนี้ออกจากปากถึงกับคิดจะแบ่งประเทศจ้านอิงตี้ เพ้อฝันไปชัด ๆพรีเอลล์ได้สติกลับมา เธอส่ายหน้า "อย่าว่าแต่ความเป็นไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 864
โชคดีที่เย่ซิวไม่เคยหยุดบำเพ็ญตนอย่างหนัก ไม่เช่นนั้นเขาคงถูกคนเหล่านี้แซงหน้าไปนานแล้วพรีเอลล์ยิ่งสู้ก็ยิ่งตกใจ เจ้าหมอนี่ที่มีแสงทองเปล่งประกายไปทั้งตัว ร่างกายของเขาแข็งแกร่งจนเกินไปหมัดของเธอเริ่มเจ็บขึ้นเรื่อย ๆ จนรู้สึกว่าสถานการณ์ชักจะยุ่งยากแล้วโชคดีที่ตอนนี้เองพูทก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงก็กระโจนเข้าร่วมการต่อสู้ร่างแยกทองคำของเย่ซิวนั้นแข็งแกร่งมาก แม้ต้องสู้แบบหนึ่งต่อสองในระยะเวลาอันสั้นก็ยังไม่เสียเปรียบอีกทั้งยังมีความสามารถพิเศษ คือการฟื้นตัวอย่างรวดเร็วอาทิเช่น หน้าอกที่ถูกพูทชกจนยุบลงไป แต่ก็ฟื้นตัวกลับมาเหมือนเดิมในเวลาไม่นานการต่อสู้ดำเนินไปกว่าครึ่งชั่วโมง ในที่สุดร่างแยกก็ถูกเย่ซิวเก็บกลับเข้าไปร่างแยกนี้ถึงขีดจำกัดแล้ว ท้ายที่สุดมันมีพลังเพียงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของตัวเขาเท่านั้นทางฝั่งสองพี่น้องเวลานี้เหงื่อไหลท่วมตัว หอบหายใจอย่างหนัก และเริ่มรู้สึกไม่ดีในใจแต่เดิมพวกเขาคิดว่าแค่ร่วมมือกันสองคนย่อมไร้เทียมทานแต่ตอนนี้พวกเขาแทบจะหมดแรง ทั้งที่เย่ซิวตัวจริงยังไม่ได้ลงมือเลยยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเคยเห็นภาพการต่อสู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 863
เย่ซิวพาพรีเอลล์ไปยังยอดเขาที่อยู่ห่างจากบาร์ประมาณสี่สิบลี้บนยอดเขานี้มีต้นไม้มากมาย และยังมีสระน้ำธรรมชาติเล็ก ๆ ที่มีน้ำพุอยู่ด้านล่าง น้ำที่นี่ทั้งใสและมีรสหวานพรีเอลล์พอใจกับสถานที่นี้เป็นอย่างมาก ดวงตาคู่สวยของเธอจับจ้องไปที่เย่ซิว “ที่ที่ดีขนาดนี้ คุณมาเจอมันได้ยังไง? หรือว่าคุณชอบพาผู้หญิงมาที่นี่บ่อย ๆ ?”เย่ซิวยิ้มเล็กน้อย “คุณลองเดาดูสิ”พรีเอลล์ขยับเข้าไปใกล้เย่ซิว มือข้างหนึ่งเชยคางของเขาขึ้น ดวงตาเปล่งประกายอย่างน่าหลงใหล “ฉันไม่อยากเดาหรอก ต่อจากนี้มาดูกันว่าคุณจะทนได้แค่ไหน…”เย่ซิวยิ้มจาง ไม่พูดอะไรอีกแต่ท่าทางของเขากลับทำให้พรีเอลล์รู้สึกเหมือนถูกท้าทายเธอผลักเย่ซิวลงไปที่พื้นอย่างแรงและเริ่มเปิดฉากรุกก่อนกลิ่นเหล้า กลิ่นน้ำหอม และกลิ่นกายของเย่ซิวผสมผสานกันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวพระจันทร์บนฟ้าถูกกลุ่มเมฆบดบังไว้ เหมือนกับกำลังเขินอายในตอนแรกพรีเอลล์เป็นฝ่ายควบคุมทุกอย่าง เธอรู้สึกพึงพอใจมากแต่หลังจากผ่านไปกว่าชั่วโมง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป เย่ซิวแข็งแกร่งเกินกว่าที่เธอคาดไว้มากในฐานะผู้หญิงที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ เธอไม่ต้องการถูกเย่ซิวเอาชนะ เธอจึงกัดฟ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 862
เขาอยากจะดูว่าไอ้หน้าอ่อนตรงหน้านี้จะดื่มเหล้าแรงหกสิบดีกรีนี้ได้รึเปฃ่า?!เย่ซิวหยิบแก้วขึ้นมาดมเล็กน้อย จากนั้นก็ยกดื่มรวดเดียวจนหมด ทำให้พรีเอลล์มีความรู้สึกดีต่อเย่ซิวเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อยคนจากประเทศจ้านฉงตี้ชอบดื่มเหล้ากันมาตั้งแต่เด็ก พวกเขาแต่ละคนมีความสามารถในการดื่มเหล้าที่ยอดเยี่ยมมากคนที่ดื่มเหล้าไม่เป็นจะถูกพวกเขามองด้วยสายตาดูถูก“เอาเหล้าแรง ๆ มาอีกสิบแก้ว!” พรีเอลล์มองเย่ซิวด้วยความสนใจ อยากจะดูว่าผู้ชายคนนี้จะดื่มได้มากแค่ไหนเย่ซิวมองหญิงสาวที่มีรูปลักษณ์ติดอันดับหนึ่งในสามอันดับแรกจากบรรดาผู้หญิงทุกคนที่เขารู้จัก แล้วถามไปว่า “ถ้าผมสามารถดื่มเหล้าแรง ๆ สิบแก้วนี้หมด จะได้อะไรเป็นรางวัลล่ะ?”เธอเลิกคิ้วเล็กน้อย “ถ้าคุณดื่มหมดแล้วเดินออกจากบาร์ได้เอง คืนนี้ฉันจะเป็นของคุณ”ภาพเลิกคิ้วนั้นช่างเย้ายวนใจริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อย เหมือนจะรอให้ใครบางคนมาลิ้มรสมัน หรืออาจเป็นการท้าทายเย่ซิวกลาย ๆเย่ซิวส่ายหัวเบา ๆ หญิงสาวคนนี้ดูถูกเขาเกินไป อย่าว่าแต่เหล้าหกสิบดีกรีเลย ต่อให้เป็นร้อยดีกรี เขาก็ดื่มได้เป็นสิบถังอย่างไม่สะทกสะท้านบาร์เทนเดอร์ที่อิจฉาอย่างม
