แชร์

บทที่ 3

ผู้แต่ง: มณีมายา/แอล/รมตี
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-04 13:58:27

เธอว่าและแสร้งดันเขาออกเบาๆ ขณะที่มือแกร่งลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ลามลงไปจนถึงบั้นท้ายแล้วบีบเคล้นหนักๆ 

“ถ้าหิวน้ำอิงขนาดนี้ พี่ตุลย์จะแต่งงานกับยัยเจ้าขาทำไม” สิ้นคำพูดของเธอเท่านั้นแหละ เขาก็ผงกศีรษะขึ้น 

“อย่ามาพูดกับพี่แบบนี้ เธอเป็นความสุขของพี่ใช่ไหม เราเป็นความสุขของกันและกัน”

“แล้วพี่ก็เอายัยเจ้าขาขึ้นหิ้งเหรอคะ” 

“อืม แบบนี้มันก็แซ่บจะตาย” สิ้นคำเขาก็ก้มลงบดขยี้จูบที่ปากอิ่มอีกครั้ง คราวนี้ดูดดื่มร้อนแรง ก่อนจะผละเรียวปากออกพรมจูบพวงแก้ม ซอกคอ ดูดแล้วแรงๆ มือหนาก็แหวกชุดเดรสที่สวมใส่ออกไปจากหัวไหล่ จนกระทั่งเนินอกโผล่เผย เขาจับเสื้อชั้นในรั้งลงพร้อมกับก้มหน้าซุกไซ้เนินอก และอ้าปากดูดเลียเม็ดถัน

“ซี๊ด! อ่า! พี่ตุลย์ เราอ้อยอิ่งไม่ได้” เธอบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่า

“พี่จะทำให้เร็วที่สุด รับรอง เสร็จทันสามสิบนาทีแน่นอน” เขาตอบก่อนจะลากลิ้นเลียต่ำลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ แต่ไม่ได้รั้งชุดเดรสของเธอลง ทว่าเขากลับคุกเข่ากับพื้นแล้วถลกชายกระโปรงเธอขึ้นไปไว้ที่เอว 

“ซี๊ด! อ่า พี่ตุลย์ เร็วนะคะน้ำอิงกลัวใครจะมาเห็นเข้า” 

“อื้อ เจอพี่ลงลิ้นรับรองน้ำอิงน้ำแตกภายในสองนาทีแน่นอน” สิ้นคำอันหิวกระหายของเขาเท่านั้นแหละ กางเกงชั้นในก็ถูกรูดลงไปไว้ที่หัวเข่า และในชั่ววินาทีเขาก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วส่งลิ้นออกมาลากเลียกลีบสาวที่อวบอูมเกลี้ยงเกลาอย่างหนักหน่วง

“โอ้ว! พี่ตุลย์! เสียว” เธอร้องครางดังลั่น เมื่อเขาลงลิ้นลากเลียร่องรักขึ้นลง ปาดป่ายสลับไปมา พร้อมกับดุนดันปลายลิ้นกับเม็ดเสียวอย่างหนักหน่วง ทำเอากายสาวสั่นสะท้าน แอ่นเด้งสะโพกเข้าหาปากร้อน พลางจับศีรษะเขาเอาไว้และก้มหน้าลงมองปากร้อนที่ดูดเลียกลีบสาวอย่างร้อนแรง สะโพกก็ขยับเคลื่อนไหนเข้าหาเป็นจังหวะ ปากอิ่มก็เม้มเข้าหากันพลางขมวดคิ้ว และสูดปากด้วยความเสียวซ่าน 

“อ๊ะ! อื้อ! พี่ตุลย์ เสียว โอ้ว เสียวที่สุดเลย” เธอได้แต่ครางอย่างสุดจะกลั้นและครางดังมาก ขณะที่เนินกายก็แอ่นเด้งเข้าหาปากร้อน ลิ้นร้ายก็ละเลงเลียอย่างไม่ปราณี อารมณ์เตลิดเกินจะกู่กลับโดยไม่สนใจ ว่านี่กำลังจะเข้าสู่งานวิวาห์ของเพื่อนรัก  

 

กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! ระหว่างที่จันทรภาแต่งตัวเสร็จแล้วเตรียมออกจากห้องนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“อ้าวแม่เหรอ ค่ะแม่ มีอะไรคะ” 

“พี่ตุลย์ยังไม่ลงมาเลย หนูเสร็จหรือยังเนี่ย” 

“เสร็จแล้วค่ะกำลังจะออกจากห้อง งั้นเดี๋ยวหนูขึ้นไปตาม แล้วลงไปพร้อมกันเลย” 

“รีบหน่อยน๊า 

“ได้ค่ะแม่” เมื่อรับคำเสร็จ จันทรภาจึงรีบแต่งตัวให้เสร็จแล้ว จากนั้นเธอก็หยิบคีย์การ์ดห้องของเจ้าบ่าวติดมือไปด้วย เพราะเอาไว้หนึ่งอัน จากนั้นก็เดินตรงไปยังห้องของเจ้าบ่าวที่อยู่ชั้นบน และอย่างที่บอกห้องของเจ้าบ่าวระดับวีไอพี จึงเป็นแบบสองห้องทะลุถึงกันได้ แต่ต้องเปิดเข้าไปในห้องแรกก่อน และด้วยความที่เคยชิน ประกอบกับลืมด้วยทำให้เธอเสียบคีย์การ์ดเข้าไปแล้วเปิดห้องเลย 

ทว่าไม่พบใครภายในห้องนี้ คิดว่าเขาคงอยู่อีกห้องแน่ๆ จันทรภาจึงจะเอื้อมมือเปิดประตู ทว่าเธอดันได้ยินเสียงไม่พึงประสงค์เล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน

“ซี๊ด! อื้อ! อิง อิงจ๋า อ่า โคตรเสียว อ่า อมเก่งจริงๆ” เสียงอันคุ้นหูครางออกมาอย่างสุขสม ทำเอาจันทรภาถึงกับเอามือปิดปากเอาไว้ ทั้งตกใจทั้งอึ้งและมือสั่นจนทำอะไรไม่ถูก

“ดีไหมคะพี่ตุลย์ขา” เสียงหญิงสาวดังออกมาให้ได้ยิน น้ำเสียงคล้ายกับมีอะไรอยู่ในปาก 

“ดีจ้ะ ดีมากเลย เร็วๆ พี่จะแตกอยู่แล้ว จะได้รีบลงไป” 

“อิงกับเจ้าขาใครเก่งกว่ากันคะ หืม บอกให้ชื่นใจซิ” 

“ก็ต้องอิงอยู่แล้วสิ เจ้าขาหวงเนื้อหวงตัวจะตาย ยังไม่เคยได้กินเลย” 

“งั้นอิงจะทำให้พี่ตุลย์ลืมอิงไม่ลง” 

“ซี๊ด! อ่า นี่ก็แทบลืมไม่ลง อ่า เร็วๆ อมเร็วๆ โอ้ว” เขาทั้งครางทั้งพูดออกมาด้วยความเสียวซ่าน ขณะที่คนแอบได้ยินถึงกับเอามือปิดปาก จากนั้นค่อยๆ ตั้งสติหยิบมือถือออกมาเปิดกล้อง แล้วค่อยๆ เข้าสู่โหมดถ่ายวีดีโอ 

จันทรภาจะต้องเก็บหลักฐานความชั่วของสองคนนี้ให้จงได้ และทันทีที่เปิดประตูช้าๆ แง้มแต่เพียงเล็กน้อยเธอก็แทบช็อก เมื่อเห็นเจ้าบ่าวตัวเองกำลังดึงรั้งน้ำอิงให้ลุกขึ้น แล้วจับไปนั่งบนโต๊ะแป้ง พร้อมกับแทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างขา น้ำอิงก็รู้งานแยกขาออกจากกัน แล้วยกขึ้นเหยียบที่ขอบโต๊ะ จันทรภาเห็นทุกอย่างเต็มสองตา มือที่ถ่ายคลิปก็สั่นระริก 

“เร็วสิคะ อิงพร้อมแล้ว ใส่เข้ามา ใส่เข้าแรงๆ พี่ตุลย์ขา” เธอร้องครางหวานและหอบกระเส่า พร้อมกับโอบแขนกอดรอบคอเขาเอาไว้ ชายหนุ่มไม่รอช้า จับท่อนเนื้ออันเขื่องถูไถกับร่องรักอันฉ่ำแฉะของหญิงสาว ก่อนจะกดส่วนปลายเข้าไปในรูสวาท และดูเหมือนจะง่ายดายราวกับผ่านศึกสงสรามกันมาอย่างโชกโชน ท่อนเนื้อสีเข้มจมลึกเข้าไปในรูสวาทจนสุดทาง

“ซี๊ด! อ๊ะ ลึกสุดๆ เลยพี่ตุลย์” น้ำอิงครางลั่นด้วยความเสียวซ่าน ตุลยเทพก็จับขาของน้ำอิงเอาไว้ให้ถางออก แล้วกระแทกสะโพกเข้าออกระรัว 

ผับ! ผับ! ผับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังออกมาให้เจ้าขาได้ยินพร้อมกับน้ำตาพรั่งพรูด้วยความเสียใจ กล้องจับภาพท่อนเนื้อสอดแทรกเข้าออกเห็นเป็นลำๆ เห็นทุกอย่างที่ควรจะเห็น จนเธอแทบจะทนไม่ไหว เสียใจที่เพื่อนรักและเจ้าบ่าวของตัวเองกินกันในวันแต่งงาน มันทุเรศที่สุด ทว่าเสียงสะอื้นนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ และด้วยความทรงตัวไม่อยู่ ทำให้โทรศัพท์เผลอไปกระแทกกับประตูทำให้การเคลื่อนไหวของสองร่างนั้นหยุดชะงักพร้อมกับเสียงหายใจหอบ 

“เสียงอะไร” น้ำอิงถามเสียงหอบก่อนจะหันไปมองประตู ซึ่งตุลยเทพก็กันไปมองเช่นกัน และเป็นจังหวะที่เห็นชุดขาวๆ ปลิวผ่านประตู

“เจ้าขา!” ตุลยเทพอุทานด้วยความตกใจ ก่อนจะถอดท่อนกายออกมาจากร่องรักของน้ำอิง 

“ไม่ๆๆ พี่ตุลย์ อย่า อิง... อิงใกล้จะเสร็จแล้ว” 

“ไม่เสร็จมันแล้ว เจ้าขามาเห็นแล้ว” 

เขาพูดไปพลางก็รีบจับท่อนเนื้อใส่เข้าไปในกางเกง แม้มันจะใหญ่โตอยู่แต่เพราะความตกใจเมื่อครู่ทำให้หดลงไปมาก

 

บทที่เกี่ยวข้อง

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 4

    “พี่ตุลย์ พี่ตุลย์มาต่อก่อนนะ” น้ำอิงอ้อนวอน ขณะที่ยังไม่ได้ดึงกระโปรงลงจากสะโพก“ต่อไม่ได้ ต้องไปจัดการกับเจ้าขาก่อน ไม่งั้นเราแย่แน่” สิ้นคำเขาก็รีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ แล้วออกไปจากห้องอย่างทุลักทุเล เดินไปพลางก็ใส่ซิบกางเกงไปพลาง พอออกจากห้องแรกได้ และออกมาสู่ห้องรับแขก ก็ไม่เห็นใครแล้ว “เจ้าขา จบเห่กัน” เขาสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะออกจากห้องแล้ววิ่ง ตามหาจันทรภาทันที แน่นอนว่าจันทราภาขึ้นลิฟต์ลงมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน เธอพยายามตั้งสติแม้จะใจเต้นแรง และจะทำอย่างไรดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จะเข้าพิธีแต่งต่อ หรือจะหนีไปจากเหตุการณ์อันแสนทุเรศเช่นนี้ เมื่อคิดทบทวนแล้วว่าไม่ควรตกนรก เธอก็กดเปิดลิฟต์ เพราะมันกำลังถึงชั้นสอง เธอต้องไม่ลงไปถึงชั้น 1 เพราะไม่เช่นนั้นต้องมีคนเห็นอย่างแน่นอน เมื่อออกจากลิฟต์ชั้น 2 ได้เธอก็วิ่งไปทางบันไดหนีไฟทันที พร้อมทั้งหอบหิ้วชายกระโปรงและดึงผ้าคลุมศีรษะออก ในมือยังคงกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นและเมื่อมาถึงชั้นล่าง ทางหนีไฟไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน เธอค่อยๆ ย่อง มองซ้ายขวา ไม่รู้จะไปทางไหน ทว่าเหมาะเจาะให้หลบซ่อน เพราะอ้อมออกมาเป็นลานจอดรถพอดี“คุณพระคุณเจ้า ช่วยให้

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 5

    “ลงมา” คเชนทร์บอกเสียงเรียบ พลางมองไปรอบๆ ตัวว่ามีใครอยู่แถวนี้หรือเปล่า“ผมบอกให้ลงมา!” เขาตะคอกเมื่อเห็นเธอเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมลงจากรถ กระทั่งเขาเอื้อมมือไปกระชากเธอลงมาเสียเอง“มาจากงานแต่งงานที่ไหนเนี่ย” เขาถามเพราะคิดว่าน่าจะมาจากงานเดียวกับเขาหรือเปล่า ทว่าเธอเอาแต่ร้องไห้ ไม่กล้าเงยหน้ามองเขา “นี่คุณ จะเอาแต่ร้องไห้ไม่ได้นะ คุยกันให้รู้เรื่อง” พอเขาเอ่ยเช่นนี้เธอก็หันซ้ายหันขวา เหมือนไม่กล้าพูด เขาจึงดึงเข้าบ้านเสียเลย แต่พอเปิดไฟในบ้านเห็นหน้ากันชัดๆ สวยชะมัดเลย นี่นางฟ้าตกสวรรค์หรือวะเนี่ย คเชนทร์คิด“นั่งซิ แล้วบอกมาให้หมด ขึ้นรถผมมาได้ยังไงเนี่ย” “คุณเป็นใคร” หญิงสาวถามกลับพร้อมกับสะอื้น “อ้าว! แล้วคุณล่ะเป็นใคร ขึ้นมาบนรถผมทำไมเนี่ย ผมก็กลับบ้านสิ”“ขอโทษค่ะ ฉัน... ฉันเสียสติมาก หมดหนทาง ฉันไม่รู้จะหนีไปทางไหน ฉันกลัวคนเห็น” เธออธิบายไปพลางก็ร้องไห้ไปพลาง“ตั้งสติแล้วค่อยๆ พูด ผมฟังไม่รู้เรื่อง เอาแต่ร้องไห้” “ฮือๆๆๆ” ยิ่งพูดเธอก็ยิ่งร้องไห้ เขาอยากจะบ้า นี่เขาหาเหาใส่หัวหรือเนี่ย “โอ๊ย! ไม่เอาน่าคุณ ตั้งสติก่อนสิ” เขาทำท่าหงุดหงิดและแทบจะเอามือกุมขมับเลยทีเดียว “ขอโท

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 6

    “งานแต่งใคร ต้องรับผิดชอบเหรอ ไม่ใช่หน้าที่เรา” พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์เอ่ยถามขึ้น ทำเอาคเชนทร์ชะงักมือที่กำลังตักอาหารทันที“เอ่อ ลูกค้า ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวครับ เป็นนักธุรกิจน่ะ แต่ทีมออแกไนซ์อยากให้ผมอยู่เป็นเพื่อน เห็นว่าเจ้าบ่าวเรื่องเยอะ” คเชนทร์อธิบายเสียงหม่นพลางตักอาหารใส่ปาก และสังเกตว่าเขาถอนหายใจแบบเครียดๆ “คุณเชนทร์ เป็นอะไรคะ ดูเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ” มนัสวีเอ่ยถามขึ้นเพราะสังเกตเก่ง “สองคนจับพิรุธผู้ต้องหาอยู่เหรอครับเนี่ย” คเชนทร์แซว“แปลว่าน้องวีพูดถูก” พ่อเลี้ยงเอ่ยขึ้นและหรี่ตามองคเชนทร์“คือ เอ่อ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เรื่องงานเท่านั้นเอง” ปิดบังวันนี้แล้วพรุ่งนี้จะปิดบังยังไงวะเนี่ย คเชนทร์คิด“รู้ใช่ไหม ว่าพ่อมึงคนนี้ดูคนเก่ง” “ครับเก่ง เก่งมาก ยอมแพ้ ผมแค่เครียดกับงานน่า” “งั้นก็กินเสร็จไปพักผ่อน พรุ่งนี้คงได้มีอะไรคุยกันก่อนไปทำงานซะหน่อย” “เอ่อ ครับ” คเชนทร์รู้สึกอึดอัดกับสิ่งที่ตัวเองรับมา และประหม่ากับสายตาพ่อที่มองอย่างเอาเรื่อง ใช่พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์เป็นคนเก่ง อยู่ด้วยกันมาหลายสิบปีก็ย่อมมองออกเสมอ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคเชนทร์ จะสุข จะทุกข์คเชนทร์แสดงออ

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 7

    คนที่รับความผิดไปเต็มๆ พร้อมกับความรู้สึกที่เจ็บปวด และชิงชังรังเกียจได้เกิดขึ้น ทว่าเมื่อจันทรภาหนีปัญหามาแล้ว กลับไม่รู้ว่ากำลังสร้างปัญหาใหม่ให้กับผู้ที่ไม่รู้เรื่องนี่สิ“เอาล่ะ เหลือเราสองคนแมนๆ คุยกันซิ เกิดอะไรขึ้น” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยถามเมื่ออยู่กันตามลำพังที่หน้าบ้าน หลังจากที่เสร็จสิ้นดินเนอร์ “ผมก็นึกว่าพ่อเดินออกมาส่งผมเฉยๆ” “มึงก็รู้ไอ้เชนทร์” “ผมปิดพ่อไม่ได้สินะ”“เอ่อ จะปิดวันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ก็รู้อยู่ดี บอกมาดีกว่า ว่าแบกอะไรไว้บนบ่า งาน เงิน หรือว่าสาว” คำสุดท้ายเนี่ยทำเอาคเชนทร์ถึงกับสะอึกแล้วหันกลับมามองหน้าพ่อเลี้ยงเลยทีเดียว“งาน เงิน คงไม่ใช่” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยอย่างรู้ทัน ก็จะไม่ให้รู้ได้อย่างไร หากเป็นงานคเชนทร์ทำได้ดีอยู่แล้ว เรื่องเงินก็มีให้ใช้จนชาติหน้าได้เลยมั้ง แล้วจะเรื่องอะไรซะอีกล่ะนอกจากสาวๆ “ผมเกลียดพ่อก็ตรงเนี่ย รู้ไปหมด” “ไม่งั้นจะเป็นนายแกได้ยังไงไอ้เชนทร์ นี่อย่าบอกนะว่า มีคนมากวาดหยากไย่ให้แกแล้ว” “โธ่พ่อ อย่าหยามกันแบบนี้สิ” “ก็ดูสีหน้าแกสิ เลิ่กลั่ก วอกแวก มีพิรุธตั้งแต่กินข้าวแล้ว พูดมาได้หรือยังไง ไปอึดอัดอะไรมา”“คือ ถ้ามีผู้หญิง

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 8

    “ก็ด่าอยู่แล้วป่าววะ” “อ้าว! ไม่คุยด้วยแล้ว ผมกลับบ้านดีกว่า” “อย่ายุ่งอะไรกับเค้านะไอ้เชนทร์”“เห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ย”“มึงเป็นตัวผู้ ที่ธรรมชาติสร้างให้คู่กับตัวเมีย ต่อให้ใจแข็งไอ้จู๋มึงก็แข็ง ฉะนั้นอย่าใกล้เค้า” “ไม่ได้ชอบจะแข็งได้ไงครับ” “ลองไหมล่ะ” “แหมผู้มีประสบการณ์ ฝันดีครับ” “กูต้องระแวงว่าลูกรักกูจะจู๋แข็งไหมเนี่ย” “โอ๊ยพ่อ! มันก็ไม่ได้แข็งง่ายขนาดนั้น” สิ้นคำคเชนทร์ก็เดินดุ่มๆ กลับบ้านทันที ทิ้งให้พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ยืนถอนหายใจ แล้วมองตามคเชนทร์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งลับตาไปโน่นแหละ เขาจึงกลับบ้านเข้าเพื่อขึ้นไปพักผ่อนเช่นกัน ส่วนคเชนทร์ก็กลับมายังบ้านไม้สักหลังงามชั้นเดียวทรงรีสอร์ตของตัวเอง ซึ่งอยู่ติดริมลำธารมากที่สุด ได้ยินแต่เพียงเสียงน้ำไหลท่ามกลางความเงียบ คนงานทุกคนกลับเข้าที่พักหมดแล้ว ทว่ายังคงมีไฟเปิดอยู่ และบ้านของเขาก็เช่นกัน ไฟยังเปิด เขาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านแล้วถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปช้าๆ พลางมองไปโซฟารับแขก ซึ่งยังคงมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญนั่งอยู่แต่ท่านั่งเปลี่ยนไป คือเธอนั่งชันเข่าแล้วซบหน้าไปกับหัวเข่า ร้องไห้เบาๆ แต่ตัวโยนและสั่น ตั้งแ

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 9

    “เข้มแข็งก่อนนะเจ้าขา” เธอบอกกับตัวเอง แต่น้ำเสียงยังสั่นเครือ และภาพที่เห็นมันทำให้เธอสั่นไม่หายเลย คิดแล้วก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูพร้อมกับกำมันเอาไว้แน่น แต่ไม่กล้าเปิดดูคลิปที่ถ่ายเอาไว้“แกมันโง่” เธอว่าให้ตัวเอง ก่อนจะรวบรวมความเข้มแข็ง แล้วออกจากห้องน้ำ ย่องเบาๆ เมื่อรู้สติแล้ว ว่าอยู่ในบ้านของคนแปลกหน้า แต่ดันเป็นจังหวะที่เขาเปิดประตูห้องออกมาประจันหน้ากับเธอพอดี ทั้งสองมองหน้ากันโดยอัตโนมัติ เขาอึ้งและจังงังไปกับใบหน้าสวยสดงดงาม แบบไร้เครื่องสำอางของเธออีกรอบ ส่วนเธอก็อึ้งเพราะเพิ่งสังเกตหน้าเขาชัดๆ และต้องรีบหลบสายตาจากกันอย่างรวดเร็ว“เอ่อ หิวหรือเปล่า” คเชนทร์เป็นฝ่ายถามก่อน“ไม่เป็นไรค่ะ ฉัน กินอะไรไม่ลง” สิ้นคำ เสียงท้องก็พยศและร้องซะเสียงดังเชียว “อุ้ย! เอ่อ” “ไปนั่งรอนะตรงโต๊ะญี่ปุ่นห้องนั่งเล่นน่ะ เดี๋ยวผมหาอะไรมารองท้องให้” ว่าแล้วเขาก็เดินเข้าครัว แต่ไม่มีข้าวในหม้อ เพราะเพิ่งไปรับประทานกับพ่อเลี้ยงมา จึงมีแต่อาหารแห้งและอาหารสดในตู้เย็น“หน้าตาคุณหนู กินมาม่าได้ไหมเนี่ย” เขาบ่นลอยๆ ก่อนจะหยิบมาม่าออกมาหนึ่งซองต้มน้ำ พร้อมกับนำผักมาหั่น และใส่ไข่ลงไปหนึ่งฟอง จะได้มี

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 10

    “ยังไม่หรอกค่ะ แต่จะพยายาม” “ผมเข้าใจ มันต้องใช้เวลา เอาเป็นว่าคุณอยู่ให้สบายใจก็แล้วกัน และผมอยากให้คุณไปพักผ่อนซะ พรุ่งนี้จะได้พร้อมลุกขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์”“ถึงคุณจะไม่อยากฟัง แต่ฉันก็อยากจะพูด ว่าขอบคุณอีกครั้งค่ะ” “รู้ใช่ไหม ว่าการที่ผมช่วยคุณ ผมต้องเดือดร้อน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง” “ฉันจะไม่ให้คุณเดือดร้อน จริงๆ นะ”“โอเค ถ้างั้นคุณไปนอนนะ เดี๋ยวผมปิดบ้านแล้วก็จะเก็บถ้วยเอง” สิ้นคำคเชนทร์ก็ไม่รอให้เธอคัดค้าน รีบหยิบชามมาม่าไว้กับตัว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วผายมือ บอกทางให้เธอเข้าห้องนอน ส่วนเขาก็นำถ้วยไปล้างและเก็บ ก่อนจะออกมาสำรวจประตูหน้าต่าง แล้วจึงปิดไฟ แต่ก็อดมองไปที่ประตูห้องนอนของตัวเองไม่ได้ มันรู้สึกสงสารจับใจ ไม่คิดว่าเธอจะเจอเรื่องเหี้ยๆ มา อยากเห็นหน้าหญิงชั่วชายโฉดคู่นั้นจริงๆ เลย เขาคิดพลางถอนใจ แล้วดึงโซฟาออกมาให้เป็นเตียงเพื่อจะได้นอนพักผ่อน ส่วนจันทรภานั้น นั่งอยู่ที่ปลายเตียงนอนของคเชนทร์ มองไปรอบๆ ห้องสูดหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความหวั่นใจ นี่มันห้องนอนผู้ชายก็จะดูรกๆ สักหน่อยสินะ เธอคิด แต่ก็นึกขอบคุณที่เขาอุตส่าห์ยกห้องให้เธอนอนไปพลางๆ แล้วตัวเองออกไปนอนที่ห้องนั่งเล

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 11

    “อ๊าย! อีคุณเชนทร์” เขาก็พูดตรงซะจนเธอกรี้ด แล้วเอากำปั้นทุบตามแขนของเขาเสียเลย ใครมองอยู่ก็เดาไปแล้วคเชนทร์ลูกรักพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์มีแฟนเสียแล้ว“หันหลังเลย ฉันจะขึ้นจากน้ำ” “ตอนนี้ล่ะมาทำเป็นอาย” เขาว่าแต่ก็ยอมหันหลังแต่โดยดี จากนั้นจันทรภาก็รีบพาตัวเองขึ้นจากน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วก็โน่นแหละวิ่งขึ้นบ้าน เข้าห้องน้ำ ส่วนเขาก็ตามขึ้นไป เล่นเอาเปียกแต่เช้าเชียว“หนาวโว๊ย! เล่นบ้าอะไรแต่เช้า” เขาตะโกนคำว่าหนาวโว้ยออกมา พร้อมกับบ่นๆ งึมงำด้วยความหงุดหงิดกริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ขณะที่เขาเพิ่งเข้ามาในบ้าน จึงรีบวิ่งไปหยิบขึ้นมารับสาย“ครับ” “มีอาหารเผื่อสองที่”“แหม อยากรู้จนตัวสั่นล่ะสิ ใช้ลูกบังคับเลย สองที่เชียว” คเชนทร์แซว ขณะที่อีกฝ่ายยิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์“ลงไปเล่นน้ำทำไมแต่เช้า” เมื่อปลายสายถามเช่นนี้ เขาก็มองซ้ายมองขวาทันที แต่ก็ไม่แปลกหรอกถ้าพ่อจะรู้จะเห็น “เอ่อ แบบ” “แก้ตัวให้ดีๆ นะไอ้เชนทร์” “มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยน่ะ ผมเปลี่ยนเสื้อผู้สักครู่เดี๋ยวไปหาครับ” “จะรอครับ” เวลาที่พ่อเลี้ยงพูดครับกับคเชนทร์เนี่ย เสียวสันหลังชอบกล ปกติไม่พูดเพราะกับลูกน้องหรอ

บทล่าสุด

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 37

    “ลูกหน่อลูก ทำไมทำแบบนี้ ทำอะไรไม่ปรึกษาพ่อแม่” ท่านกล่าวตำหนิ แต่น้ำเสียงเป็นห่วงเธอจับใจ“เจ้าขอโทษค่ะ บอกคุณแม่ด้วย เจ้ารู้ว่าตัวเองผิด”“ลูก บอกพ่อซิ เกิดอะไรขึ้น ทำไมหนีไปแบบนี้ บอกกันหน่อยสิลูก”“คุณพ่อ ฟังเจ้านะคะ คือ... คืนนั้นเจ้าไปตามพี่ตุลย์ที่ห้อง แอบเห็นพี่ตุลย์กับยัยอิง...”“อย่า อย่าบอกนะ...” ท่านกำลังคิดแบบนั้นแหละ คิดในแง่ร้าย“คุณพ่อเดาได้ใช่ไหม เขาอยู่ในชุดเจ้าบ่าว ยัยอิงอยู่ในชุดเพื่อนเจ้าสาว เขากำลังมีอะไรกันค่ะคุณพ่อ”“ไม่... ไม่จริงใช่ไหมเนี่ย” ฝ่ายบิดาแทบเสียงสั่น มือกุมหน้าอกเอาไว้ด้วยความตกใจ และช็อกเมื่อได้ยิน“จริง เจ้ามีคลิป มีหลักฐาน เขารู้ตัวพอดี เจ้าเลยรีบหนี พ่อเข้าใจเจ้าไหม”“ทำไมมันชั่วแบบนี้ ทำไมมันทำแบบนี้กับลูกพ่อ มันทำกันมานานแค่ไหนแล้ว”“เจ้าก็ไม่รู้ค่ะ แต่เหมือนจะไม่ใช่

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 36

    “แกก็เห็นอยู่ เรามีเงิน มีอิทธิพล นักการเมืองหรือข้าราชการยังต้องยอม”“ธุรกิจ ทำอสังหาริมทรัพย์ นี่มันยุคที่ผันผวน ถ้าประคองไม่ได้ก็พัง ยิ่งถ้าทำบ้านจัดสรร มีสิทธิ์เป็นหนี้หัวโต ใครจะเสียสละเงินมาซื้ออะไรแพงๆ ในยุคนี้มีแต่จะเซฟ นักการเมืองก็ต้องการนักธุรกิจระดับเจ้าสัวเพื่อหนุนหลัง”“ลูกชายฉันฉลาด” พ่อเลี้ยงเอ่ยปากแซวพลางเหลือบมองคเชนทร์“พ่อสอนมาดี พ่อทำให้เห็น” ต่างฝ่ายต่างชมกันไปมาสิน่า“หึๆ ชมเหรอเนี่ย แต่ก็วิเคราะห์เก่ง แล้วเจ้าเปรมว่ายังไง สืบได้ความไหม”“รู้ได้ยังไงครับว่าให้เจ้าเปรมสืบ”“คนอย่างแก จะเหลือเหรอที่จะไม่สืบ”“ก็ให้เจ้าเปรม บอกนักสืบให้จัดการอีกทีครับ ทั้งสองฝ่าย ผมอยากรู้อะ ขี้เสือกเหมือนกัน”“หึๆ นั่นสิ ทำไมแกถึงต้องสืบนะ รู้ตัวไหมเนี่ย”“เอ่อ คือ ผม... ไม่รู้สิฮะ ทำไมผมต้องสืบวะ”&n

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 35

    “คนรวยชอบแต่งเพื่อธุรกิจก็มี”“เจ้าสาวเป็นคนมีฐานะในระดับที่เรียกว่ามหาเศรษฐีครับ มีมูลค่าทรัพย์สินหมื่นล้าน มากกว่าฝ่ายเจ้าบ่าว”“อันนี้ก็รู้อีกเหรอเนี่ย น่าขึ้นเงินเดือนให้”“แหม ค้นหาชื่อนามสกุลน่ะครับ”“เยี่ยมมาก ไอ้หมอนี่ยังอยู่ในเชียงใหม่หรือเปล่า”“อยู่ครับ ผมให้คนสะกดรอยตาม คิดว่ามันจะยังไม่ไปไหนหรอก รอตามหาเจ้าสาวอยู่”“แล้ว... พ่อแม่ของเจ้าสาวล่ะ”“เฮ้อ เห็นว่าไปเช่าคอนโดฯ อยู่ชั่วคราว เพื่อจะได้หาทางติดต่อลูกสาวให้ได้”“รู้ใช่ไหมว่าที่ไหนบ้าง”“รู้ครับ ว่าแต่... จะมีใครรู้ไหมนะว่าเจ้าสาวอยู่ที่ไหน” เปรมณัฐเอ่ยพลางหรี่ตามองเจ้านาย และยิ้มนิดๆ“ถ้าไม่ปากโป้ง จะรู้ได้ยังไง ปล่อยให้เธออยู่อย่างอิสระไปก่อน”“เชื่อผม ว่าตุลยเทพคนนี้ ไม่น่าจ

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 34

    “บ้า คิดอะไรเกินเลยไอ้เชนทร์ แฟนคนอื่น” เขาเตือนตัวเองก่อนจะดึงผ้าห่มคลุมโปง แล้วก็กล่อมตัวเองให้หลับไปส่วนจันทรภาก็ยึดที่นอนนุ่มๆ ของคเชนทร์ เป็นของตัวเองไป เธอปิดไฟในห้องเรียบร้อยเหลือไว้หัวเตียง น่าแปลกใจตัวเองที่ไม่ได้รู้สึกแปลกที่แปลกทางอีกแล้ว วันนี้เป็นอะไรที่หลายอารมณ์และพิเศษอย่างบอกไม่ถูก ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้เจ็บปวดกับความเสียใจนั้นแล้ว หากแต่เหลือไว้เพียงความเกลียดชังที่อยากจะแก้แค้นเท่านั้นคเชนทร์คนนี้ช่างสุภาพ บางทีก็มีอารมณ์อ่อนโยน ปลอบใจ แต่อีกอารมณ์คือยียวนกวน ตลกขบขัน และสร้างแต่เสียงหัวเราะ จนเธอไว้ใจ และนึกขอบคุณแม้จะเป็นคนแปลกหน้ากันแท้ๆ คิดถึงสีหน้าแววตาของเขาแล้วเธอก็เผลอยิ้ม พอได้สติก็ต้องสลัดอารมณ์หวั่นไหวออกไปจากใจเสียก่อน แล้วจึงข่มตาให้หลับพอเช้าวันต่อมา ภายในห้องนั่งเล่น ตรงโซฟาเบด คเชนทร์ที่นอนหลับอุตุก็ได้กลิ่นหอมๆ ลอยมาเตะจมูกอย่างจัง จนทำให้เขารู้สึกตัวตื่น บิดขี้เกียจและพยุงตัวลุก สิ่งแรกที่เขาจะมองคือเบื้องหน้า ตรงระเบียงซึ่งอยู่ปลายเท้า ผ้าม่านถูกเปิดเอาไว้ แต่ไม่ได้เปิดกร

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 33

    “เอ่อ พี่... แปบเดียวนะ แล้วเดี๋ยวออกมาครับ”“ค่ะ” เธอรับคำ จากนั้นเขาจึงรีบปลีกตัวกลับเข้าห้องตัวเอง เพื่อจะได้แต่งตัวเสียใหม่ ใช้เวลาเร็วกว่าเธอมากพอสมควร เพราะผู้ชายไม่ได้พิถีพิถันอะไรมาก ทว่าระหว่างที่คเชนทร์ยังอยู่ในห้อง จันทรภาก็นั่งตรงโซฟา แต่เธอไม่ได้มองออกไปยังระเบียง หากแต่ถือโทรศัพท์เอาไว้และมองมัน พร้อมกับมือที่สั่นเทาและตัดสินใจลองเปิดเครื่อง พร้อมกับมีสายที่ไม่ได้รับมากมาย แต่เธอไม่ได้สนใจสายที่ไม่ได้รับ ทว่ากลับเปิดคลิปนั้นดูอีกรอบต่างหาก เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูใกล้ๆ เพ่งมองในสิ่งที่อยู่ในคลิปนั้น ใช่... มันทำให้เธอมีน้ำตา แต่มากไปกว่านั้นคือความเกลียด โกรธนึกสาปแช่งทั้งคู่ให้พังพินาศ อย่าลุกขึ้นมาลืมตาอ้าปากได้อีกเลย เธอคิดอย่างโกรธแค้น พร้อมกับถามใจตัวเอง ว่าแท้จริงแล้วรักตุลยเทพมากน้อยแค่ไหนถึงได้ยอมแต่งงาน และมองไม่เห็นความเลวร้ายที่เขาซ่อนเอาไว้ มองไม่เห็นแม้กระทั่งว่าเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดทว่าตอนนี้มันไม่ควรมีความรักอีกต่อไปแล้ว มันมีแต่ความเกลียดชัง รอเถอ

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 32

    “ก็... ไม่ได้พูดอย่างนั้นซะหน่อยค่ะ”“มันเป็นเรื่องจริง ไม่เคยเที่ยวแบบนี้แล้วทำไมถึงชอบล่ะ”“เจ้าเป็นคนที่ชอบลอง ชอบเรียนรู้ แต่มันไม่ค่อยได้มีโอกาสนั้นค่ะ พ่อกับแม่ไม่ค่อยให้ทำ พาไปแต่ที่หรู”“ถึงว่า พอหลุดออกจากกรอบได้ อย่างกับปล่อยปลาไหลลงตม”“หมายถึงยังไงคะ” เธอถามด้วยความสงสัยเชียว“ก็แบบนึกถึงปลาไหลสิ ดิ้นลงน้ำร่าเริงเชียว” พูดไม่พอ เขาทำท่าดุ๊กดิ้กอย่างกับปลาไหลอีกต่างหาก“หืม” เธอไม่รู้จะเถียงอย่างไร จึงทำได้แต่เพียงวิดน้ำใส่เขา“โอ๊ย! หืม เข้าตา” เขาก็ร้องบ้างเมื่อน้ำเข้าตา“อุ้ย! แสบตาไหมคะ” เธออุทานด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบเดินมาหาเขาตรงขอบตลิ่ง เขาก็เอามือเช็ดๆ ที่ตาตัวเอง เพื่อที่จะได้มองเธอให้ชัดขึ้น และยังไม่ทันได้พูดเขาก็วิดน้ำใส่เธอเสียเลย“นี่! นี่ นี่” เขาวิดน้ำใส่เธอไม่ยั้ง เรียกได้ว่าแ

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 31

    ผ่านไปประมาณห้านาที เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาที่ด้านหลัง กระทั่งมีเสียงเอ่ยขึ้น“คุณ เอ่อ” น้ำเสียงประหม่าของเธอทำให้เขาหันขวับกลับไปมอง แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อขอบผ้าถุงด้านบนถูกมันเอาไว้ด้วยเส้นยางเป็นจุกเชียว“พระคุณ เอ่อ ฮ่าๆๆ” คเชนทร์ได้แต่หัวเราะลั่น“นี่คุณ อย่าหัวเราะสิ ลืมไปว่า... ใส่ไม่เป็น”“แล้วอยากได้ผ้าถุงเนี่ยนะ แถมยังรู้จักด้วย”“พยายามแล้วมันหลุด มันแบบว่า มันไม่อยู่อ่ะ ร่วงตลอด”“ผมเห็นตอนเช้าที่ลงไปดำน้ำน่ะ มันก็ไม่ได้เล็กนะ ทำไมมันไม่อยู่ล่ะ” เขาพูดจายียวนใส่เธอ“ว๊ายนี่ เพียะ!” ด้วยความขัดเขินเธอก็ฟาดที่แขนของเขาแรงๆ“โอ๊ย! ตีอีกแล้ว วันนี้หลายรอบแล้วนะ”“มาสอนเลย พูดมาก”“ใส่แบบนี้ก็ดีนะคุณ น่ารักดี”“ไม่เอา” เธอทำท่างอแง

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 30

    “คนหื่นเนี่ยต้องให้หน้าตาเป็นยังไงไม่ทราบ”“ก็... แบบโรคจิต แต่คุณไม่อะ”“ผมหล่อเกินจะเป็นโรคจิตล่ะสิ”“เปล่า ไม่ได้หล่อเลย”“อ๋อ คุณสวยมาก”“ค่ะ ฉันรู้ตัว”“ถึงผมจะไม่หล่อมาก แต่ว่าท่ายากผมเยอะ”“โอ๊ย! พูดอะไรไม่รู้ ไปหาผ้าถุงมาเลยค่ะ จะเล่นน้ำ”“มืดๆ เนี่ยนะ”“ก็... จะได้ไม่มีคนเห็นไง คุณก็เฝ้า”“ทำไมผมต้องเฝ้าด้วยวะเนี่ย”“ใช่ค่ะ คุณเป็นเจ้าของบ้าน”“โอยยยย แก้ผ้าอาบเลยไม่ได้เหรอ”“จะบ้าเหรอคะ”“ไม่บ้า มืดๆ ใครจะเห็น มีนิดๆ หน่อยๆ จะเขินอะไร”“อ้าย! อีคุณเชนทร์” สิ้นคำเธอก็ฟาดเพียะไปที่ต้น

  • แสนเถื่อนยอดรัก   บทที่ 29

    “ผมขอตัวนะพี่เกตุ” คเชนทร์บอกเสียงเครียดขึ้น“ไปเถอะเดี๋ยวพี่ดูเด็กๆ ต่อ”“ครับ” รับคำเสร็จ คเชนทร์ก็ออกไปจากห้องและลงไปยังชั้นล่าง ขณะที่พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ยืนสูบบุหรี่ที่หน้าบ้าน คล้ายกับจะรอเขาอย่างนั้นแหละ“ทำไมเร็ว” พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ถาม“อ่อ นิทานเรื่องใหม่สั้นมากครับ เล่าจบเร็วก็เลยลงมา”“หึๆ แล้วเด็กๆ หลับหรือยัง”“ยังครับ” คเชนทร์ตอบเสียงหม่น พลางมองหน้าพ่อเลี้ยงด้วยแววตาเศร้าๆ มีน้ำใสๆ คลอเล็กน้อย“มีอะไร หืม” พ่อเลี้ยงถามทันที“เด็กๆ บอกว่า พ่อเล่านิทานให้ฟัง เรื่อง... พ่อ” คเชนทร์เอ่ยเสียงสั่นเครือขึ้นมาเสียอย่างนั้น เหมือนความรู้สึกบางอย่างมันตีขึ้นมาจนเก็บอาการไม่อยู่“ทำไมพ่อเล่าแบบนี้”“อยากเป็นปีศาจเหรอเชนทร์”“ผมเป็นปีศาจ ส่วนพ่

DMCA.com Protection Status