“อย่าซนสิครับน้ำแข็ง..”
“อื้อ พี่แสน พี่แสนขา..” ทิพย์ธาราครางกระเส่าเมื่อเขาก้มลงต่ำไปยังสะโพกงามเปลือยเปล่าและหยุดอยู่ตรงกลางร่างงามที่ร้อนระอุฉ่ำเยิ้ม หญิงสาวหวีดร้องอย่างเสียวกระสันเมื่อลิ้นร้ายแตะแต้มโลมเลียอย่างอ่อนโยนในคราแรกก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนจนเธอแอ่นกายขึ้นหาเขาอย่างหลงลืมตัว ความเสียวซ่านที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิตทำให้เธอหน้ามืดตาลายควบคุมตัวเองไม่ได้ สติที่มีก็เลือนรางแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง ได้แต่ปล่อยใจปล่อยกายให้เขานำพาไปในดินแดนหฤหรรษ์ที่ไม่เคยเที่ยวท่องไปมาก่อน
ภาสกรดื่มด่ำกับความหวานล้ำที่เขาคาดหวังไว้ว่าจะต้องได้เชยชิมแต่เพียงผู้เดียวด้วยใจคึกคะนอง สอนให้เธอได้เรียนรู้การสัมผัสร่างกายซึ่งกันและกันโดยที่สาวเจ้าไม่ต่อต้านด้วยด้อยเดียงสากว่า เขาพาเธอไปสัมผัสความสุขสมแค่ด้วยสัมผัสเพียงภายนอกไม่ได้ล่วงล้ำไปกว่านั้นแม้ใจอยากจะโจนจ้วงเข้าครอบครองเธอเสียเดี๋ยวนั้นก็ตาม แต่เขาต้องการให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้นด้วยความยินยอมพร้อมใจจากเธอในโอกาสและเวลาที่ถูกต้องเหมาะ
ตอนที่ 48.“ไง.. หน้าบานเชียวนะ” เทพธาราเอ่ยทัก“นิดหน่อยโว้ย”“แล้วนี่ส่งแม่นางแบบนั่นขึ้นฝั่งเรียบร้อยแล้ว”“แน่นอนสิ เรื่องอะไรจะให้อยู่เป็นตัวปัญหา”“เพื่อนน้องสาวนายนี่ก็แสบไม่เบา เหมือนกันไม่มีผิด” เทพธาราว่าเพราะเห็นความเยอะความเหวี่ยงวีนของแอนนี่ที่แสดงออกต่อทิพย์ธาราเขาเองก็ไม่ชอบเช่นกัน“นายจะว่าน้องสาวฉันเหรอ ไม่ได้นะ ทีฉันยังไม่ว่าน้องสาวนายเลย นายต้องรักน้องสาวฉันเหมือนที่ฉันรักน้องสาวนายสิ” ภาสกรหันมาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง“นี่ไอ้แสน ฉันกับนายคนละคนกันโว้ย นายรักน้องสาวฉันได้แต่จะมาบังคับให้ฉันรักน้องสาวนายไม่ได้” เทพธาราเสียงสูงรีบบ่ายเบี่ยงทันควัน“ทำไมวะ พิ้งกี้เสียหายตรงไหน สวยรวยเริดกว่าน้องสาวฉันนี่ไม่มีอีกแล้ว”“ใช่ไม่เถียง แต่ความร้ายกาจนี่สิ ฉันรับไม่ไหว ผู้หญิงอะไรร้ายกาจชะมัด”“น้องสาวฉันร้ายกาจตรง
ตอนที่ 49.“น้ำแข็งดูซูบไปนะลูกเขาใช้งานหนักหรือโดนรังแกรึเปล่าลูก” ทิพย์ธาราทำหน้าไม่ถูกเมื่อเจอคำถามของบิดา“เอ่อ..”“ผมไม่ได้รังแกน้องเลยครับคุณอา มีแต่น้ำแข็งนั่นล่ะที่รังแกผม”“หึ น้ำหน้าอย่างเราน่ะรึจะถูกผู้หญิงรังแก”ผู้เป็นอาและกำลังจะเป็นพ่อตาทำเสียงเยาะในลำคอแม้จะเคยเอ็นดูและรักใคร่ภาสกรมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย แต่เพราะหลานรักบังอาจมาแอบขโมยจูบลูกสาวสุดที่รักไปอย่างหน้าด้านๆ แล้วยังทำให้ตนรู้สึกอับอายที่เหมือนถูกลูบคมทำให้คุณทวิภาคยังขุ่นเคืองไม่หาย“ครับ ผมนี่ล่ะถูกน้ำแข็งรังแก คิดดูสิครับน้ำแข็งน่ะทั้ง..”“พี่แสน..”ทิพย์ธาราหันมาทำตาดุๆ ใส่ภาสกรเพราะกลัวว่าเขาจะเผลอพูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขาว่าใกล้ชิดสนิทสนมกันแค่ไหนตลอดเวลาที่อยู่บนเรือเพราะภาสกรแทบจะเป็นเงาตามตัว ทั้งกลัวว่าภาสกรจะเผลอเอ่ยปากเรื่องความใกล้ชิดสนิทสนมของเขากับเธอว่ามันแนบสนิทแค
ตอนที่50.ทางด้านภาสกรเองก็นอนยิ้มอยู่คนเดียวบนเตียงกว้าง ดวงตาคมกวาดมองไปรอบๆ ห้องของตนที่มีรูปของทิพย์ธาราอยู่ทุกอิริยาบถทั้งรูปถ่ายและรูปที่เขาวาดเอง ทั้งรูปเล็กรูปใหญ่ ใส่กรอบตั้งไว้หัวเตียงและวางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือที่มีแจกันเล็กๆ ปักดอกกุหลาบสีขาวพิสุทธิ์ไว้ทุกๆ วัน มือหนาเอื้อมไปหยิบรูปของทิพย์ธาราที่กำลังยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เบื้องหลังของเธอคือท้องทะเลทีคราม เรียวปากระเรื่อสีชมพูเข้มแย้มยิ้มอวดฟันขาวราวไข่มุกเรียงตัวสวย ดวงตากลมโตเป็นประกาย เรือนผมยาวสยายยุ่งน้อยๆ เพราะแรงลม เขาชอบภาพนี้ของเธอที่สุด เป็นภาพที่เขาแอบถ่ายไว้ตอนที่ทิพย์ธาราเผลอและกำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานกับเรื่องขบขันที่เทพธาราเล่าเรื่องที่เขาทำตัวเปิ่นๆ ตอนที่ไปเรียนเมืองนอกด้วยกัน รูปนี้เขาถ่ายไว้นานหลายปีแล้วและมักหยิบมาดูเสมอและมีบันทึกไว้ในสมาร์ตโฟนและแล็บท็อปเครื่องโปรด ภาพรอยยิ้มกว้างๆ หัวเราะเสียงดังอย่างไม่เก็บกักอาการของทิพย์ธารานั้นนับว่าหายากยิ่งกว่าทองคำเสียอีก รอยยิ้มกว้างที่สุดของเธอที่เขาเคยเห็นคือยิ้มบางๆ เห็นไรฟันน้อยๆ เท่านั้น
ตอนที่ 51เทียมแขที่ออกมาจากโรงพยาบาลมาเองโดยไม่ฟังคำสั่งของแพทย์ที่ดูแลเธออยู่ ก็กำลังอยู่ในอาการร้อนรุ่มใจ เธอหายหน้าจากวงสังคมมาสักพักแล้วเพราะไม่อยากตอบคำถามใครๆ ที่ต่างก็มาถามไถ่อาการป่วยของเธอ และบางคนก็หาว่าเธอป่วยทางจิต บางคนก็พูดกันไปต่างๆ นานาจนเธอไม่อยากพบใครจนต้องเก็บตัวอยู่ในคอนโดหรูของตน และยิ่งเครียดหนักขึ้นเมื่อไม่สามารถเข้าถึงกายกับวิภาดาได้อีกเพราะเหมือนว่ากายจะจัดการระบบรักษาความปลอดภัยทั้งที่บริษัทและที่บ้าน“มันต้องมีสักทางที่เข้าถึงพี่กายสิ อีพราว มึงจะเสวยสุขกับสิ่งที่มันควรจะเป็นของกูเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก” หญิงสาวพูดแล้วหยิบมีดมาทิ่มแทงลงบนหมอนใบใหญ่จนมันยับเยินดวงตางามฉายแววเกรี้ยวกราดขุ่นขวางร่างระหงผ่ายผอมลงไปมากเพราะเทียมแขมัวแต่หมกมุ่นคิดเรื่องกายและไม่ได้ใส่ใจตัวเอง ผมเผ้าที่ไม่ได้จัดแต่งทรงให้สวยงามยุ่งเหยิงไร้รูปทรง หญิงสาวเดินไปที่กระจกเงาบานสวยมือเรียวยกขึ้นลูบเรือนผมของตนแล้วมีสีหน้าตกใจ“ตายแล้วผมฉัน ผมฉัน ไม่ได้ๆ ต้องทำผมก่อน แต่งหน้าด้วย ฉันจะโทรมไม่ได้ ฉันต้องสวย ต้องสวยๆๆเทียมแขพูดย้ำๆ กับตัวเองพลางรื้อค้นเครื่องสำอางออกมาแต่งหน้าของตนอย่างประ
ตอนที่ 52.ในขณะที่วิภาดากับภาสกรคุยกันอยู่ในห้อง กายซึ่งยืนอยู่หน้าห้องของวิภาดากำลังกัดกรามกรอดด้วยความโกรธกรุ่นรุนแรง แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำคือเดินไปที่ลิฟต์แล้วกลับไปนั่งสงบอารมณ์อยู่ในรถคันหรูของตน ดวงตาคมฉายแววประกายกร้าวด้วยความคับแค้นในอกเพราะคิดว่าตนถูกสวมเขาในขณะเดียวกันเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏหน้าจอกายก็รีบกดรับทันที...“หวัดดีจ้ะน้ำแข็ง” ชายหนุ่มทำเสียงให้เป็นปกติ“พี่กายคะ พราวเป็นไงบ้างคะเมื่อวานน้ำแข็งโทร. หาพราว พราวบอกว่าวันนี้จะไปหาหมอ” ทิพย์ธาราเล่าเรื่องราวคราวๆ ที่เธอคุยกับวิภาดาให้กายฟัง ชายหนุ่มกัดกรามกรอดเมื่อคิดว่าวิภาดามีเรื่องราวที่ปิดบังตนหลายเรื่อง แต่เขาก็พยายามข่มใจ“ไม่เห็นพราวว่ายังไงเลยจ้ะ เดี๋ยวกลับบ้านไปพี่จะบอกพราวให้โทร. หาน้ำแข็งนะ”“ค่ะ น้ำแข็งก็ได้แต่ภาวนาให้น้ำแข็งคิดถูก น้ำแข็งจะดีใจมากๆ” ทิพย์ธาราบอกมาเสียงใส “ดีใจเรื่องอะไรหรือน้ำแข็ง”“อ้าว... ก็น้ำแข็งภาวนาว่าขอให้พราวท้องจริงๆ ไงคะ ทีนี้น้ำแข็งก็จะได้มีหลานเสียที” คำตอบของทิพย์ธาราทำให้กายอึ้งไปไม่น้อย แต่เมื่อนึกถึงชายหนุ่มที่อยู่กับวิภาดาในห้องแล้วก็บดกรามเข้าหา
ตอนที่55.“แข..” กายเดินเข้าไปหาเทียมแข หญิงสาวหันมามองเขาตาขวาง“พี่กายมาก็ดีแล้ว มาดูแขจัดการอีพราว อีสารเลวคนนี้ ที่มันมาแย่งพี่กายไปจากแข”เทียมแขพูดอย่างเกรี้ยวกราดแต่ปลายมีดยังคงจดจ่อไปที่วิภาดาที่ท่าทางกำลังแย่ ใบหน้าขาวซีดจนน่าเป็นห่วงดีที่ว่ามีเทียมดาวคอยประคองอยู่และกำลังมองกายด้วยแววตาเป็นกังวลและขยับปากช้าๆ เพื่อให้เขาอ่านปากเธอได้ และกายก็รับรู้จากเทียมดาวว่าตอนนี้วิภาดากำลังจะเป็นลมและอาการแย่มาก“แข.. ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ เรามาคุยกันดีๆ ก่อนได้ไหม วางมีดลงก่อน” กายพยายามเกลี้ยกล่อมในขณะที่ทิพย์ธารากับภาสกรพยักหน้าให้กันแล้วค่อยๆ เดินอย่างระมัดระวังไปหาเทียมแขช้าๆ ไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว“พี่กายจะเข้าข้างมันใช่ไหม พี่กายจะไม่รักแขใช่ไหม”“แข.. ใจเย็นๆ ก่อนนะ ทิ้งมีดลงแล้วมาคุยกับพี่ดีๆ นะจ๊ะ มาหาพี่” กายยืนมือไปข้างหน้าพูดกับเทียมแขอย่างอ่อนโยน เทียมแขมีท่าทางอ่อนลง หญิงสาวหันไปมองเทียมดาวที่ประคองร่างอ่อนปวกเป
ตอนที่53.ทิพย์ธารายืนนิ่งอยู่หน้าห้องของวิภาดาหญิงสาวจดจ้องอยู่ที่ประตูเป็นนานราวกับว่าจะมองทะลุผ่านไปให้เห็นว่าผู้ที่อยู่ในห้องนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ ในส่วนลึกเธอเองก็กลัวไม่น้อย กลัวว่าสิ่งที่กายพูดจะเป็นความจริง ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริงๆ เธอจะทำอย่างไรดี..“น้ำแข็ง..” กายเรียกเบาๆ หญิงสาวกะพริบตาช้าๆ แล้วยกมือขึ้นกำลังจะเคาะประตูแต่แล้วประตูก็เปิดออกมาเสียก่อน...“น้ำแข็ง.. / พี่กาย..” ภาสกรกับวิภาดาพูดขึ้นพร้อมกันต่างฝ่ายต่างก็ตกตะลึงมองหน้ากันนิ่งอยู่ชั่วขณะ...“น้ำแข็งเห็นแล้วใช่ไหมว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัน” กายเอ่ยเสียงขื่นเล็กน้อย“พี่กายคะ คือ.. พราวอธิบายได้”“น้ำแข็งจ๊ะ พี่อธิบายเรื่องนี้ได้นะ เอ่อ.. คือ..”ภาสกรเดินมาจับต้นแขนของคนที่สะบัดหน้าเดินหนีไปอย่างทำใจไม่ได้ ทั้งที่บอกตัวเองไว้ว่าจะต้องพูดคุยกันให้รู้เรื่อง แต่พอเอาเข้าจริงๆ ทิพย์ธารายอมรับว่าไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร พูดแบบไหน
ตอนที่54.“ฉันให้โอกาสเธอพูดหลายครั้งแล้ววิภาดา เธอจำได้ไหม..” กายบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เรากลับกันเถอะน้ำแข็ง”กายคว้ามือทิพย์ธาราแล้วเดินออกไปทันทีโดยไม่ฟังเสียงของภาสกรและวิภาดาที่ร้องเรียกไว้ เทียมดาวได้แต่ยืนอึ้งมองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น สุดท้ายเธอก็ตามพวกพี่ๆ ลงไปข้างล่าง...“น้ำแข็ง หยุดก่อน น้ำแข็งฟังพี่ก่อน..” ภาสกรวิ่งมาขวางทิพย์ธารากับกายไว้เมื่อทั้งสองลงมาถึงลานจอดรถ เขาดีใจที่ตามมาทันคนทั้งสองพอดี ส่วนวิภาดากับเทียมดาวเดินเร็วๆ ตามมาห่างๆ“เราไม่มีเรื่องจะคุยกันแล้วค่ะคุณภาสกร” ทิพย์ธารามองเขาด้วยแววตาเย็นชา“ไม่ได้ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง น้ำแข็งได้โปรดฟังพี่อธิบายให้พี่ได้พูดอะไรบ้างสิ”“เอาไว้คุณไปพูดกับทุกคนดีกว่าค่ะ แค่นี้นะคะ ฉันรีบ” ทิพย์ธาราซึ่งเดินกลับมาที่รถของตนพยายามดึงมือกลับแต่ภาสกรไม่ยอมในขณะเดียวกันวิภาดาก็กำลังอ้อนวอนกายให้รับฟังเธอ“พี่
ตอนที่73. จบบริบูรณ์“น้องภูครับคุณตาไม่รักคุณพ่อแล้ว”“เวอร์ไปแล้วๆ” คุณทวิภาคว่าลูกเขยอย่างหมั่นไส้“คุณตารักคุณพ่อหน่อยสิครับ ชวนคุณพ่อไปกินเตี๋ยวด้วยกัน”“โอ๊ย พ่อเราน่ะ ไม่อดตายหรอกลูก เดี๋ยวเขาก็หาเศษหาเลยแถวนี้ล่ะ เราไปกินเตี๋ยวกันดีกว่าครับ ตอนนี้อากายกับพี่วารอยู่ที่สวน”คุณทวิภาคบอกหลายชาย ซึ่งพอได้ยินชื่อ พี่วา หรือ วายุภัค ลูกชายของกายกับวิภาดาซึ่งอายุมากกว่าน้องภูสองปี เด็กชายก็ตาโตเพราะน้องภูนั้นรักพี่วาและอยากเล่นกับพี่วาที่สุด “ว้าว โอเคคับ น้องภูไปกินเตี๋ยวดีกว่า น้องภูไปก่อนนะค้าบ คุณพ่อ คุณแม่” เด็กชายจูงมือคุณตาออกไปทันที“จ้าลูก เดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อตามไปครับ”ทิพย์ธารามองตามลูกชายไปอย่างขบขัน แล้วหันมามองสามีที่รีบเข้ามาโอกอดตนทันทีที่ลูกชายเดินลับหลังไป“น้ำแข็งจ๋า เราไปพักที่ห้องกันก่อนดีกว่าค่อยไปหาไรกิน” หญิงสาวหันมาสบตาพราวพรายของสามีแล้วหน้าแดงก่ำ“หึ.. น้ำแข็งรู้นะว่าพี่แสนคิดอะไร”“จะคิดอะไรได้ล่ะครับ นอกจากอยากรักเมียและอยากให้เมียรัก”“พี่แสนน่ะ คิดอะไรก็ไม่รู้”“ไม่รู้จริงเหรอ งั้นมาเถอะเดี๋ยวพี่บอกให้รู้”“ว้าย.. พี่แสน จะบ้าหรือคะ ทุกคนรอกินข้าวอยู่
ตอนที่ 72.บทส่งท้าย“น้ำแข็งทำไม พี่ทำน้ำแข็งเจ็บหรือ” ภาสกรลูบไล้ใบหน้านวลเนียนของเมียรักอย่างตกใจและห่วงใยจริงๆ ทิพย์ธาราเห็นท่าทางของเขาก็น้ำตาซึมด้วยความตื้นตันและมันทำให้ภาสกรเข้าใจผิดหนักขึ้นไปอีก“โธ่ น้ำแข็งจ๋า เจ็บตรงไหนที่รัก พี่ขอโทษที่ทำน้ำแข็งเจ็บ เดี๋ยวพาหายามาทาให้น้ำแข็งเจ็บตรงไหนครับ..”“พี่แสนคะ พี่แสนหยุดก่อน ไม่ต้องไปไหนค่ะ น้ำแข็งไม่ได้เจ็บตรงไหน”“แล้วทำไม น้ำแข็งร้องไห้”“น้ำแข็งไม่ได้ร้องไห้ค่ะ น้ำแข็งแค่ตื้นตันใจ” หญิงสาวบอกเขาแล้วรั้งร่างใหญ่ให้มานอนลงใต้ร่างเธอแล้วคร่อมทับเขาเสียเลย ภาสกรมองเธองงๆ หญิงสาวยิ้มบางๆ อย่างขบขันท่าทางของเขา“นอนลงนิ่งๆ ค่ะ ห้ามไปไหน หยุดฟังน้ำแข็งพูด”“จ้ะๆ ที่รัก” ภาสกรรีบพยักหน้าตอบรับโดยดี“น้ำแข็งแค่จะบอกพี่แสนว่า... ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวพูดเว้นประโยคเล็กน้อย ภาสกรพยักหน้าเร็วๆ แล้วประคองใบหน้างามไว้อย่างแสนรักและนอนนิ่งฟังเธอพูดต่อ“และน้ำแข็งก็แค่จะบอกว่า บอกว่า...” ทิพย์ธาราหยุดพูดแล้วสบตาเขานิ่ง ภาสกรใจเต้นรัวอย่างลุ้นระทึกกับสิ่งที่ออกมาจากเรียวปากอิ่มของเธอ...“น้ำแข็งอยากจะบอกว่า น้ำแข็ง รัก พี่ แสน ค่ะ..” หญิงสาวพูดช้าๆ
ตอนที่71.“พี่แสน.. พี่แสนคะ พี่แสน..”“อะ เอ่อ อะไรครับที่รัก” ภาสกรสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือเรียวตีลงบนต้นแขนเปล่าเปลือยของตนเบาๆ เพราะเขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นแบบลำลองเท่านั้น“คิดอะไรไม่ดีกับน้ำแข็งแน่ๆ เลยใช่ไหมคะ” ทิพย์ธารามองสามีขันๆ ภาสกรมองร่างงามที่ถูกบดบังด้วยชุดคลุมสีขาวอย่างเสียดาย“ก็เมียพี่สวยขนาดนี้พี่คิดอย่างอื่นไม่ออกเลยจริงๆ นอกจากเรื่องบนเตียง และไม่บนเตียง” ภาสกรยืดยอมรับโดยดี“บ้า.. พี่แสนน่ะ” ทิพย์ธาราหน้าแดงเรื่อแล้วก้มลงสนใจอาหารของตน ใจสาวใช่จะไม่หวั่นไหวกับสายตาเปิดเปลือยความรู้สึกของเขา ยิ่งเขาขยันยั่วเธอด้วยกล้ามแน่นๆ คำพูดหวานๆ ที่เพียรพร่ำบอกรักเธอทุกครั้งไม่ว่าจะอยู่ในห้วงเสน่หา หรือทุกๆ เช้าที่ตื่นมาภาสกรจะบอกรักเธอเสมอ ตาคมที่มองเธออย่างกับจะกลืนกิน ใจสาวก็ยิ่งวาบหวามหวิวไหวไปกับเขา แต่เธอเองก็ยังขัดเขินที่จะบอกเขาว่า รัก...“หึหึ กินเยอะๆ นะครับ คืนนี้อาจจะต้องใช้พลังงานเยอะ”“พี่แสน.. น้ำแข็งช้ำหมดแล้วนะคะ”“งั้นพี่จะรักน้ำแข็งเบาๆ แต่อย่ามาโวยวายที่พี่ทำไม่ถึงใจก็แล้วกัน”“อ๊ายย พี่แสนคนบ้าๆ นี่แน่ะ ทะลึ่ง”ทิพย์ธาราปาลูกองุ่นใส่เขาแต่ภาสกรก็เหมือนตั้งท่า
ตอนที่70.“ดูคุณพี่อารมณ์ดีจริงนะคะ” คุณธิชามองหน้าสามีอย่างแปลกใจ แล้วเขม้นมองอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่ชอบใจ“คุณพี่ไปทำอะไรไม่ดีมาบอกน้องเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”“โธ่ธิชาจ๋าไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อยเลย”“หึ.. ท่าทางแบบนี้มันมีพิรุธ ไปแกล้งอะไรพ่อแสนอีกคะ บอกมาดีๆ ไม่งั้นคืนนี้ไปนอนนอกห้องเลย” คุณธิชากอดอกมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่องเพราะรู้สึกได้ถึงกลิ่นทะแม่งๆ และคิดว่าสามีต้องไปแกล้งอะไรลูกเขยที่รักของนางแน่ๆ“เอ่อ...”“พูดมาค่ะ...” คุณธิชาเสียงเข้มหน้าตึงใส่สามี คุณทวิภาคยิ้มแหยๆ แล้วเล่าเรื่องที่ตนใช้ให้มะลิไปแอบอ้างชื่อคุณย่าว่าให้เอานมไปให้คู่บ่าวสาวดื่ม และแอบใส่ยานอนหลับไปด้วยเพื่อแกล้งไม่ให้ลูกเขยได้เชยชมเจ้าสาวในคืนส่งตัว“คุณพี่.. ทำแบบนี้เมื่อไหร่จะได้อุ้มหลานล่ะคะ”“โธ่.. ก็แค่คืนเดียว อย่างตาแสนน่ะไม่นานหรอกรับรองยายน้ำแข็งของเราท้องโย้หัวปีท้ายปี”“แต่ถึงยังไงคุณพี่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ค่ะ หึ.. เจ้าแผนการเจ้าคิดเจ้าแค้นดีนัก คืนนี้ไปนอนข้างนอกเลยค่ะ”“โธ่.. ที่รักครับ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะ พี่ไม่อยากนอนคนเดียว”“ในโทษฐานที่ทำให้น้องผิดหวังที่จะได้อุ้มหลานช้ากว่าคนอื
ตอนที่69.“แหม.. นังแอนนี่ ได้ทีก็แว้งกัดเลยนะยะ”“ฉันไม่ใช่หมาถึงจะมาแว้งกัด พูดดีๆ หน่อยย่ะ”“น้ำแข็งเองก็ต้องขอโทษพี่แอนนี่ด้วยค่ะที่เคยทำไม่ดีด้วย”“โอ๊ย.. เล็กน้อยค่ะ พี่น่ะเจอศึกมาเยอะ แค่นี้จิ๊บๆ เพื่อพี่ชายที่รักแอนนี่ทนได้”“ไม่ใช่เห็นแก่เงินหรอกหรือยะ” อุษาพิไลว่าเพื่อนรักที่ทำท่าบีบนวดพี่ชายของตนอย่างเอาใจ“เรื่องเงินก็สำคัญ แต่เพื่อพี่ชายที่รักนั้นสำคัญกว่าค่า”ทุกคนหัวเราะชอบใจและทิพย์ธาราก็ไม่ถือโทษโกรธที่แอนนี่เข้ามาใกล้ภาสกรเพราะรู้ดีว่าแอนนี่บริสุทธิ์ใจและภาสกรก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับแอนนี่มากกว่าน้องสาวคนหนึ่ง“พี่ก็ต้องขอบใจแอนนี่นะที่ตีบทแตกมาก”“ใช่ค่ะพี่แอนนี่ตีบทแตกมาก แต่ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก น้ำแข็งรับรองได้ว่าพี่แสนน่ะหัวแตกแน่ๆ”“โอ๊ย ไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้วจ้ะน้ำแข็งจ๋า”ภาสกรรีบเข้ามาโอบกอดเจ้าสาวแสนสวยในชุดวิวาห์สีขาวอมชมพูฟูฟ่องยาวเสมอเข่ามนดูงามกระจ่างตาอย่างออดอ้อนแสนรัก และท่าทางกลัวเมียจนหงอของภาสกรทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจบรรยากาศในค่ำคืนฉลองวิวาห์อันแสนหวานและอบอุ่นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทุกคน โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อแม่นั้นยิ้มหน้าบานเลยท
ตอนที่68.“ไม่มีทาง พี่จะไม่ถอนหมั้นให้น้ำแข็งเด็ดขาด”“หึ.. อยากถอนหมั้นมากไม่ใช่หรือคะ ใครกันนะบอกน้ำแข็งว่าถอดแหวนคืนคุณแม่พี่ได้เลย”“ไอ้คนนั้นมันโดดหน้าผาตายไปแล้วครับ ตอนนี้มีแค่พี่แสนคนนี้คนเดียวและพี่ก็จะไม่มีวันถอนหมั้นไม่ยอมปล่อยน้ำแข็งไปอีกแล้ว พี่รักน้ำแข็ง..” .ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ กับใบหน้าบึ้งตึงแสนงอนของคู่หมั้นสาวแล้วจับมือเรียวมากุมไว้ ภาสกรมองแหวนเพชรน้ำงามที่ยังคงส่องประกายอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ“แต่น้ำแข็งเปลี่ยนใจแล้วค่ะ น้ำแข็งไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับพี่แสนแล้ว”“หึหึ.. สายไปแล้วครับ ในเมื่อน้ำแข็งมาถึงถิ่นพี่แบบนี้จะปล่อยไปได้ยังไง”“คิดจะเอาเปรียบน้ำแข็งหรือไงคะ” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองเขาหน้าบึ้งแต่แววตาไหวระริกไม่มีแววเคืองขุ่น“พี่ไม่รังแกคนที่พี่รักหรอกครับ แต่ทำอย่างอื่นอาจไม่แน่ โอ๊ย.. ทุบพี่ทำไมครับ”ภาสรพูดยิ้มๆ แววตาพราวพรายแล้วก็ต้องร้องโอดโอยเมื่อทิพย์ธาราทุบอกกว้างอย่างไม่เบาแรง“คิดลามกกับน้ำแข็งหรือคะ”“หืม.. พี่นี่นะคิดลามก น้ำแข็งนั่นล่ะคิดอะไรกับพี่รึเปล่า”“จะบ้าหรือคะ น้ำแข็งจะคิดแบบนั้นทำไมไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ถอนหมั้นให้น้ำแข็งได
ตอนที่67.“ถ้าน้ำแข็งอยากจะถอนหมั้นพี่ก็ยินดีนะ คืนแหวนหมั้นกับคุณแม่พี่ได้เลย”“พี่แสนคะ น้ำแข็ง...”“ไม่ต้องพูดหรอก พี่รู้ดีว่าน้ำแข็งเกลียดพี่มาก เรื่องถอนหมั้นน่ะพี่ไม่ยื้อไว้อยู่แล้วเพราะถึงยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะยื้อคนที่ไม่รักให้อยู่ด้วยกัน พี่ขอตัวก่อนนะ” พูดจบก็เดินออกไปโดยไม่สนใจคนที่อ้าปากค้างอยู่ข้างหลัง“อะไรกันเนี่ย พี่แสนคนบ้าเอ๊ย เอาแต่ใจที่สุดเลย ไม่ฟังคนอื่นเขาบ้าง.. หึ เดี๋ยวก็บินกลับเดี๋ยวนี้เสียเลย” ทิพย์ธาราหน้างอบ่นตามหลังเขาไปอย่างฉุนๆ คนบ้าอะไรไม่ยอมฟังไม่ยอมคุยกันดีๆ เธออุตส่าห์ตั้งใจมาง้อ“เอาสิ อยากถอนหมั้นนักเดี๋ยวน้ำแข็งจัดให้..” ว่าแล้วก็เดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปด้านใน แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อสาวใช้เดินหน้าตื่นออกมาหาเธอ“แย่แล้วค่ะคุณผู้หญิง”“มีอะไรจ๊ะ”“คุณผู้ชายเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ อาละวาดโวยวายทำลายข้าวของอยู่ที่ห้องทำงานใหญ่”“ห้องทำงานใหญ่อยู่ทางไหน”“ทางนั้นค่ะ”สาวใช้ชี้มือบอกทิพย์ธาราพยักหน้าช้าๆ แล้วบอกให้เจ้าหล่อนไปทำอย่างอื่นแล้วเดินไปยังห้องทำงานใหญ่ของภาสกรและก็ได้ยินเสียงข้าวของหล่นกระจัดกระจายเหมือนมีคนกำลังขว้างปามันอยู่ในนั้นจริงๆ ทิ
ตอนที่66.ทิพย์ธาราถอนใจเบาๆ เงยหน้ามองเซฟท์เฮ้าสุดหรูของภาสกร คเชนทร์ออกมารับหน้าแล้วบอกให้สาวใช้เอาข้าวของเธอไปเก็บยังห้องที่เตรียมไว้เพราะคุณปานวาดได้สั่งกำชับมาแต่ก็ห้ามบอกภาสกรเรื่องที่ทิพย์ธาราจะมา“แล้วนี่พี่แสนอยู่ไหนคะ”“ยังไม่ลุกเลยครับเมื่อคืนดื่มหนัก”“เป็นแบบนี้ทุกวันหรือคะ”“ครับ แล้วก็ไม่ยอมกินอะไรเลยจนพี่หนักใจ” คเชนทร์บอก แต่ความจริงแล้วเรื่องดื่มเหล้าภาสกรแทบไม่ดื่มแค่ดื่มบรั่นดีไปแค่แก้วหรือสองแก้วแล้วนั่งซึมเสียมากกว่าทั้งไม่ค่อยกินอะไรเรียกได้ว่าแทบไม่แตะอาหารเลยก็ว่าได้เขาต้องคอยบังคับและคอยเจ้ากี้เจ้าการให้เจ้านายของตนกินอะไรบ้าง ซึ่งอาการแบบนี้มันน่าห่วงกว่าเมาหัวราน้ำเสียอีก ขืนเป็นแบบนี้นานๆ ภาสกรต้องป่วยหนักแน่นอนทั้งป่วยใจป่วยกายเลยทีเดียว แต่ที่บอกทิพย์ธาราไปอย่างเพราะต้องการให้หญิงสาวเป็นกังวลแสดงอาการห่วงเจ้านายของตนบ้าง โกหกเพื่อให้คนสมหวังไม่บาปหรอก คเชนทร์คิดเข้าข้างตัวเอง..“แย่มาก เอาล่ะพี่เชนไปปลุกเจ้านายพี่เถอะค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งจะทำอะไรให้พี่แสนกินเสียหน่อย”“ได้ครับ” คเชนทร์รับคำแล้วหันหลังเดินจากมาใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ผู้เป็นนายอมยิ้มน้อยๆ แล้วรีบ
ตอนที่65.“ดีใจจังเลยอีกไม่กี่เดือนก็จะได้เห็นหน้าหลานแล้ว อยากได้อะไรคะลูก แม่น้ำแข็งจะหามารับขวัญ” ทิพย์ธาราพูดกับท้องนูนน้อยๆ ของเพื่อนรักอย่างยินดีและตื่นเต้นไปด้วย“น้ำแข็งนี่อาการหนักเหมือนคุณพ่อจอมเห่อเลย” วิภาดาพูดยิ้มๆ แล้วพยักพเยิดไปทางสามีของตน กายยิ้มกว้างอย่างยอมรับว่าตนเป็นคุณพ่อจอมเห่อ...“หลานอยากได้หลายอย่างเลย และพราวจะรอรับของขวัญอย่างเดียวพอ” วิภาดาพูดยิ้มๆ“ได้เลยจ้า งานนี้น้ำแข็งเป็นแม่บุญทุ่มแม่ทูนหัวให้เอง”“จริงอะ”“แน่นอน.. พราวอยากได้อะไรให้ลูกล่ะ”“จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรหรอก แค่ของธรรมดาแต่คนให้เคยให้สัญญาว่าหากพราวท้องอีกครั้งเขาจะให้พราวขออะไรก็ได้” ทิพย์ธาราหุบยิ้มพอรู้ว่า เขา คนนั้นที่วิภาดาพูดถึงคือใคร“พราวก็เลยจะขอว่า ขอให้น้ำแข็งไปดูใจพี่แสนหน่อย ตอนนี้พี่แสนไม่สบายมาก น้ำแข็งก็รู้ไม่ใช่หรือ” ใช่เธอรู้เพราะมารดาบอกเมื่อวานนี้เองว่าภาสกรป่วยและเอาแต่ดื่มเหล้าเมามายแม้จะไม่ได้เสียการเสียงานแต่เขาก็ไม่เคยติดต่อกลับมามีเพียงคุณป้าปานวาดเท่านั้นที่เทียวโทร. ไปถามข่าวคราวของลูกชายกับคเชนทร์“พราวขอมากเกินไป”“น้ำแข็งเองก็บอกเองว่าหากพราวท้องอีกครั