Share
บทที่ 159
Related chapter
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 160
“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วและก็จะเปิดโรงพยาบาลเร็ว ๆ นี้แหละครับ” สแตนลีย์กล่าวหัวใจของไซล่าบีบคั้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอได้บอกทุก ๆ รายละเอียดกับไฟฟ์ แบตตันยกเว้นเรื่องนี้ ในตอนนี้เขาได้บอกพ่อของเธอว่าเขาจะไม่ไปไหนอีกและจะเปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนโบราณของตัวเองเร็ว ๆ นี้ นั่นก็หมายความว่าพวกเขาต้องอาศัยอยู่ด้วยกันเพื่อเอาอกเอาใจพ่อของเธอ พวกเขาจะต้องติดต่อกันบ่อยครั้ง นั่นคงจะไม่เป็นปัญหา แต่ปัญหาที่สำคัญที่สุดคือโรงพยาบาลแพทย์แผนโบราณเธอบอกว่าสามีของเธอกลับมาที่ประเทศเพื่อเปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนโบราณของเขาเอง ถ้าพวกเขาทั้งสองไม่ได้ลงมือทำอะไรเลยหลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน พ่อของเธอคงจะสงสัยพวกเธออย่างแน่นอน!ไฟฟ์ แบตตันเป็นคนที่ฉลาดมาก แล้วทำไมเขาต้องพลาดในเวลาแบบนี้ด้วย? แม้ว่าเธอลืมบอกเขา เขาควรต้องพูดว่าเขาจะกลับไปที่ประเทศวายเร็ว ๆ นี้สิ ดังนั้น โรงพยาบาลนั่นก็จะไม่เกิดขึ้นในเร็ววันนี้นั่นจะช่วยแก้ปัญหาได้มาก พวกเขาก็แค่ต้องกลับมาเป็นครั้งคราวเพื่อเฉลิมฉลองวันหยุดกับพ่อของเธอ เนื่องจากเขาได้ตอบคำถามแล้ว ไซล่าก็ปฏิเสธไม่ได้ สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือพยายามไม่ให้เรื่องนี้มันบานปลายไปมากกว่
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 161
ไซล่าพูดไม่ออกเป็นอย่างมาก แม่งั้นเหรอ? มีสิทธิ์อะไรใช้คำนี้?“เธอไม่คู่ควร” เจเรมี่พูดสวนอย่างเยือกเย็นหนึ่งประโยคนั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ไซล่าสบายใจ“งั้นก็ได้ สแตน เราเจอกันเมื่อวานนี้ ฉันคือเมย์ คอนเนอร์ แม่เลี้ยงของไซล่า ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเรานะ” เมย์กล่าวพร้อมยิ้มเธอไม่สะทกสะท้านกับเจเรมี่เลย และปลดปล่อยความไร้ยางอายของเธออย่างเต็มศักยภาพ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเธอเพิ่งจะมีปัญหากับพวกเขาเมื่อวานนี้เองสแตนลีย์พยักหน้าเป็นมารยาท “สวัสดีครับ”“ถ้าเธอไม่มีธุระตรงนี้ ก็รีบขึ้นไปข้างบนซะ อย่าอยู่ที่นี่ขวางหูขวางตา” เจเรมี่กล่าว เขาดูซ้ำเติม“ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น! นี่เป็นครั้งแรกที่สแตนลีย์มาบ้านเรา เพราะงั้น ฉันต้องทำอาหารเลี้ยงเขาด้วยตัวเอง” เมย์ตอบกลับขณะที่พับแขนเสื้อของชุดอยู่บ้านสีขาวขึ้นเจเรมี่ยังคงเย็นชา “ไม่ต้อง ฉันกลัวว่าเธอจะถุยน้ำลายลงจานอาหาร”“ที่รักคะ พูดอะไรน่ะ? ฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ถ้าคุณกังวลมาก ฉันจะให้แม่บ้านมาช่วยฉัน ถ้ามีคนอยู่ด้วยก็ไม่เป็นไร ใช่ไหมคะ?”เมื่อกล่าวเช่นนั้นแล้ว เมย์ก็รีบเข้าไปในห้องครัวโดยไม่ให้เจเรมี่มีโอกาสตอบกลับ เธออยากแสดงละค
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 162
“พ่อซื้อคฤหาสน์หลังนั้นพร้อมกับหลังนี้เมื่อนานมาแล้ว ก็ไม่ได้มีคนไปอยู่นะ เรื่องรีโนเวทและเลย์เอตภายในก็คล้าย ๆ กับหลังนี้แหละ พวกลูกคิดว่าไงล่ะ?” เจเรมี่ถามไซล่าไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรอยู่ครู่หนึ่ง เนื่องจากมองข้ามจุดเล็ก ๆ จุดหนึ่งไป หลายอย่างในตอนนี้ก็ต้องเปลี่ยน เนื่องจากไฟฟ์ แบตตันกล่าวว่าเขาจะอยู่ในประเทศนี้อย่างถาวร พ่อของเธอคงจะจัดหาบ้านเพื่อให้พวกเขาทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน ถ้าเธอยังคงอยู่ในบ้านแม่เหมือนกับนายหญิงโสด มันคงจะไม่เหมาะสมที่สุด“ไม่เป็นไรค่ะ คุณพ่อ หนูก็มีตึกคู่เป็นชื่อของหนูที่ใจกลางเมืองแล้วไม่ใช่เหรอคะ? สามีหนูกับหนูอยู่ที่นั่นแทนก็ได้…” เธอกล่าวเธอคงไม่ยอมอยู่ข้างบ้านหลังนี้แน่ ถ้าทำแบบนั้น นั่นก็หมายความว่าเธอต้องผ่านทุกคืนวันกับไฟฟ์ แบตตัน ถ้าทั้งสองไม่อยู่ด้วยกัน พ่อคงจะรู้ความจริงอย่างแน่นอน ดังนั้น มันจึงดีกว่าที่จะบอกว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ในใจกลางเมือง ที่แห่งนั้นอยู่ไกลจากบ้าน ไกลจากหูตาของพ่อมาก แม้ว่าเธอจะอยู่คนเดียว แต่พ่อคงล่วงรู้ความลับนี้ได้ยากท่าทีของเจเรมี่หดหู่ทันตา “ไซล่า ลูกต้องทำแบบนี้จริง ๆ ใช่ไหม?”“คุณพ่อคะ หมายความว่าไง?” ไซล่าถ
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 163
“ไซล่า พาสแตนไปคฤหาสน์ดูหลังข้าง ๆ หน่อยสิลูก” เจเรมี่กล่าว“ค่ะ…” นี่ช่างเหมาะเจาะ เพราะเธออยากจะดึงไฟฟ์ แบตตันออกมาเพื่อหาข้ออ้างที่จะคุยกับเขาอยู่พอดีสแตนลีย์ลุกขึ้นอย่างเอื่อยเฉื่อยและก้มหัวให้เขาอย่างสุภาพ “คุณพ่อ ขอตัวนะครับ”เจเรมี่โบกมือให้พวกเขาไป “เอาเลย เอาเลย”ไซล่าควงแขนของเขาอย่างเสน่หา และเดินออกจากบ้านไป ด้านนอกประตู ไซล่าเดินนำเขาไปที่รถมาเซราติของเธอเมื่อปิดประตูรถ ไซล่าก็บีบสันจมูกของเธออย่างเหลืออด ท่าทีของเธอดูเคร่งขรึมเล็กน้อย “ทำไมนายบอกกับพ่อว่าจะอยู่ที่ประเทศนี้ตลอดเล่า? ดูสิว่าการที่นายพูดแบบนั้นไป มันทำให้เกิดเรื่องที่พวกเรายากจะควบคุมได้แล้วนะ”สแตนลีย์เฉยเมย “ฉันไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นนิ”ไซล่ายกมือขึ้นด้วยการยอมแพ้ “ช่างมันเถอะ...ฉันผิดเองแหละที่ไม่ได้เตี๊ยมกับนายให้ดี ๆ เอง” เมื่อไม่สามารถเก็บข้อสงสัยไว้ได้ เธอจึงมองและเอ่ยถามเขา “นายจงใจทำแบบนี้ใช่ไหม?”“จงใจงั้นเหรอ? ไม่ทราบว่ามันมีประโยชน์อะไรกับฉันงั้นเหรอ?” เขาถามกลับด้วยท่าทีเฉยเมย“ก็อย่างแบบ นายอยากอยู่กับฉันไง” ไซล่ากล่าวสแตนลีย์ยิ้มอย่างมีเลศนัย ดวงตาของเขาค่อย ๆ มืดมน ความฉลาดมากเกิ
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 164
“จงใจงั้นเหรอ?” สแตนลีย์สูบบุหรี่และค่อย ๆ พ่นควันออกมา จากนั้นก็หันมองเธออย่างสงบ มันลำบากจริง ๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ฉลาดเกินไป“นายหวังโอกาสที่จะขึ้นค่าตัว เพราะงั้นนายถึงจงใจไม่ปฏิเสธคุณพ่อของฉันใช่ไหม?” ไซล่าถามสแตนลีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เปล่า”สมมติฐานนั่นมันอะไรกัน?“งั้น นั่นก็หมายความว่านายแค่อยากอยู่กับฉัน ใช่ไหม?” ไซล่าไม่ยอมทิ้งคำถามก่อนหน้านี้ไปจากความคิดสแตนลีย์ยังคงเงียบ หลังจากที่ดับบุหรี่ด้วยมือข้างหนึ่ง เขาก็โยนลงในถังขยะใกล้ ๆ การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็ว แม่นยำและน่าหลงใหลที่สุดเมื่อจ้องไปที่ท่าทีทีสงบของเขา ไซล่าก็ค่อย ๆ คลายความสงสัยภายในใจ เธอคงคิดมากเกินไปแน่ เมื่อตัดสินจากตลอดเวลาที่อยู่ร่วมกันของพวกเขา มาจนถึงช่วงเวลานี้ ไซล่าก็รู้สึกว่าไฟฟ์ แบบตันไม่ใช่คนที่หิวเงิน มันเหมือนกับเขาคิดว่าเงินเป็นแค่ของไร้ค่าพวกเขาไม่ได้สนิทกันมานาน แม้ว่าพวกเขาเคยนอนด้วยกันคืนหนึ่ง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตกหลุมรักเธออย่างรวดเร็วเช่นนี้ ดังนั้น การที่เขาอยากที่ให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันก็คงเป็นไปไม่ได้เช่นกันด้วยเหตุนี้ จิตใจของเธอเผลอนึกถึงภาพในคืนนั้น หน้าขอ
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 165
ไซล่ารีบเข้าไปด้านในพร้อมกับสแตนลีย์ตามเธออย่างใกล้ชิดเมื่อเข้าไปด้านใน เธอเปลี่ยนไปสวมรองเท้าแตะก่อนจะมองเขาและถามว่า “นายมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไหม?”“มี อยู่ในห้องนอน” เขาตอบกลับและชี้ไปยังห้องนอน“ฉันเข้าไปได้ไหม?”“ได้”ไซล่าเข้าไปในห้องนอนของเขาในทันที สแตนลีย์ที่ตามเธอเข้าไปเปิดตู้เสื้อผ้าและดึงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีดำออกมาจากด้านใต้ วางและเปิดกางออกบนพื้น ในตู้เสื้อแทบจะไม่มีเสื้อผ้าเลย มีแค่เสื้อผ้าสีพื้น ๆ ได้แก่ ดำ ขาว เทาและน้ำเงินเข้ม“นายจะเอาทั้งหมดนี่ไปด้วยไหม?” ไซล่าถาม“เธอตัดสินใจเลย”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไซล่านำเสื้อผ้าทั้งหมดของเขาออกจากตู้เสื้อผ้าและวางลงบนเตียง เธอเริ่มจดจ่อกับการพับเสื้อผ้าและใส่ลงไปในกระเป๋าเดินทางทีละตัว เมื่อจัดเรียงเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ในกระเป๋าก็แทบจะเต็มแล้วไซล่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างโล่งอกและลากกระเป๋าไปที่ผนัง “นายเก็บของใช้ส่วนตัวของนายเลยได้นะ”ของชิ้นเล็ก ๆ เหล่านี้สามารถย้ายได้ด้วยมือข้างเดียว แทบจะไม่ใช้แรงเลยด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น มันคงจะเป็นเรื่องแปลกสำหรับเธอที่จะแตะของใช้ส่วนตัวมาก ๆ “ได้ เธออยากดื่มอะไรให
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 166
“ถ้างั้น อาหารที่ฉันทำในวันก่อนก็หวานด้วยน่ะสิ?” ไซล่าอุทานด้วยความไม่อยากเชื่อถ้านั่นคือเรื่องจริง นั่นจะหมายความว่าทุกอย่างที่เธอเป็นคนทำนั่นรับประทานไม่ได้เลย“ใช่” สแตนลีย์ตอบกลับเบา ๆ อาหารค่ำอันแสนหวานนั้นสร้างความประทับใจให้กับเขามาก“มันกินไม่ได้เลยใช่ไหม? ฉันขอโทษ”“อร่อยนะ” สแตนลีย์ตอบอย่างปกติ“มันจะอร่อยได้ไง? ฉันใช้น้ำตาลแทนเกลือนะ!”แม้ว่าไซล่าจะไม่ได้รับประทานอาหารที่มีแค่รสหวานเหล่านั้น เธอก็นึกภาพออกว่ารสชาติมันน่าขยะแขยงแค่ไหน“ฉันชอบของหวาน ๆ” เขากล่าวไซล่ารู้สึกอบอุ่นอยู่ภายใน ในขณะเดียวกันสแตนลีย์ดูเฉยเมยที่ภายนอก เขาค่อนข้างเป็นคนที่อบอุ่นอยู่ภายใน เขารู้วิธีที่จะทำให้คนอื่นสบายใจและห่วงใยพวกเขามาก“เอาละ ไม่ต้องมาปากหวานเลย พูดมาตรง ๆ เถอะ นายโยนอาหารทั้งหมดนั่นทิ้งไปในวันนั้นใช่ไหม?”“เปล่าซะหน่อย” เขาตอบไซล่าอึ้ง “นาย...นายกินมันจนหมดเลยงั้นเหรอ?” เธอถาม“ใช่”ไซล่ารีบชูนิ้วโป้งให้กับเขา “แจ๋ว”สแตนลีย์เปลี่ยนเรื่องในขณะที่ใช้คางชี้ไปยังน้ำมะนาวของเธอ “ลองดูสิว่าหวานพอรึยัง”เธอจิบเล็กน้อย ความหวานเหมาะเจาะ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของมะนาวผสมกับรสหวานอ
แรงรักสยบแรงแค้น บทที่ 167
ความคิดเห็นที่รุนแรงไม่เคยจบสิ้น ชาวเน็ตในตอนนี้ได้รวมตัวกันเป็นศัตรูและพุ่งเป้าหลักไปที่ซัลลิแวน กรุ๊ป ทอม ซัลลิแวน และเอมิลี่ เควสเมื่อหันสายตาไปยังช่องข่าวเศรษฐกิจเป็นทางการที่เธอกำลังติดตาม ไซล่าก็อ่านข่าวที่ช่องนั้นเพิ่งจะประกาศ‘เนื่องจากโรงงานที่ไม่มีชื่อภายใต้ซัลลิแวน กรุ๊ป ใช้ส่วนผสมที่หมดอายุและด้วยเรื่องอื้อฉาวของทอม ซัลลิแวนและเอมิลี่เควส ดราก้อน กรุ๊ปจึงตั้งใจจะถอดถอนการลงทุนของพวกเขาออกจากซัลลิแวน กรุ๊ป’‘ล่าสุด ราคาหุ้นของซัลลิแวนกำลังดิ่งลงและภายในช่วงเวลาสั้น ๆ ของสามวัน มูลค่าทางตลาดของซัลลิแวน กรุ๊ปลดลงไปกว่าสามแสนล้านดอลลาร์ ตามแหล่งข่าวของเรา นายน้อยคนโตของตระกูลซัลลิแวน จูเลี่ยน ซัลลิแวนจะกลับมาช่วยให้ตระกูลซัลลิแวนผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปได้’‘สำหรับตอนนี้ ซัลลิแวน กรุ๊ปกำลังให้ความร่วมมือกับภาคส่วนที่เกี่ยวข้องในการสืบสวนสอบสวน”ข่าวนี้เผยให้เห็นสิ่งที่สำคัญสองอย่างอย่างแรกคือ ตระกูลซัลลิแวนเมื่อล้มลงก็โดนถีบส่งไม่เหลือชิ้นดี การถอนการลงทุนของดราก้อน กรุ๊ปมีแต่จะทำให้สถานการณ์หายนะของพวกเขาแย่ไปกว่าเดิม อย่างที่สองคือ สถานะในฐานะทายาทของตระกูลซัลลิแวนของทอม ซั
Latest chapter
