บทที่ 156

“มาที่นี่กับเพื่อนงั้นเหรอ?” สแตนลีย์ถาม

ไซล่าพยักหน้า “อืม”

“ใช่คนที่สู้พร้อมกับเธอเมื่อครั้งก่อนไหม? หรือว่า…?”

“คนนั้นแหละ”

“งั้นก็อย่าอยู่จนดึกเกินล่ะ มีอะไรก็โทรมานะ” เขาเอ่ยคำเหล่านี้ขึ้นมา โดยที่สายตาคู่นั้นไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เลย

ไซล่าพยักหน้าพลางสงสัยว่าสามีปลอม ๆ ของเธอกำลังเป็นห่วงเธอมากเกินไปรึเปล่า ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขาเป็นสามีจริง ๆ ของเธอเลยล่ะ?

“เอาละ ไฟฟ์ แบตตัน นายรู้ใช่ไหมว่าสิ่งที่เรากำลังทำกันอยู่แค่แกล้งทำเท่านั้น?” ไซล่ากล่าวขณะมองหาบางสิ่งในแววตาเขา

“รู้สิ” สแตนลีย์ตอบกลับอย่างสงบ

“งั้นก็ดี” เธอตอบกลับ

เขาก้าวเท้าออกไปด้านนอกโดยไม่พูดอะไรต่อ เมื่อเทียบกับนายแบบแล้ว แผ่นหลังของเขาดูน่าทึ่งและเปล่งประกายมาก

ฉับพลัน ไซล่าก็นึกบางอย่างออก เธอจึงรีบวิ่งเหยาะ ๆ ตามเขาไป ลมหนาวทิศเหนือกำลังพัดผ่านอยู่ด้านนอก เมื่อออกมาจากที่อันอบอุ่นอย่างปุบปับ ความแตกต่างของอุณหภูมิทำให้เธอหนาวสั่นก่อนที่ร่างกายของเธอจะชินกับความหนาวเย็น

ในตอนนั้น รถฮอนด้าสีดำก็หยุดที่ทางเข้าบาร์ สแตนลีย์ขึ้นรถไปต่อหน้าต่อตาเธอ เธอเห็นสามคนที่เจอกันก่อนหน้านี้ก็อยู่ภายในรถได้อย่างชัดเจน คนข