บทที่ 133

อย่างไรก็ตาม สแตนลีย์ แบตตันไม่ตอบกลับไปยังไซล่า เควส กลับกัน เขาเดินเข้าไปหาบริกรหญิงที่กำลังปลื้มเขา

ในขณะเดียวกัน ไซล่าไม่ถามต่อและนั่งลงบนโซฟา

ลมเหนือพัดผ่านที่ด้านนอกขณะที่อากาศเต็มไปด้วยหิมะและทำให้ทั้งโลกดูเยือกเย็นกว่าที่เคย

แม้จะอยู่แค่ด้านนอกประตู มันก็ดูเหมือนกับโลกที่แตกต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

หลังจากที่ชำเลืองมองไปที่ทิวทัศน์หิมะข้างนอก ไซล่าเท้าคางบนมือข้างหนึ่งและมองสแตนลีย์

เธอสงสัยว่าเขากำลังพูดอะไรกับบริกรคนนั้น หลังจากครู่หนึ่ง ใครบางคนก็หยิบขวดน้ำแร่จากตู้เย็นใกล้ ๆ จากนั้น คนคนนั้นก็ยื่นขวดน้ำให้กับสแตนลีย์พร้อมกับผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนหนึ่ง

ทันใดนั้น สแตนลีย์ก็กลับมาหาไซล่าพร้อมกับของเหล่านั้น

เขาค่อย ๆ พันขวดน้ำแร่ด้วยผ้าเช็ดตัวก่อนจะกดลงบนใบหน้าบวมปูดของไซล่าอย่างอ่อนโยน

ทันใดนั้น ไซล่าก็รู้สึกถึงความเย็นบนหน้าของเธอ ความเจ็บปวดจากการตบก่อนหน้านี้เริ่มจางไป

แม้ว่าหน้าของเธอจะรู้สึกเย็น แต่หัวใจของเธอก็อบอุ่นมาก

“ขอบคุณนะ ฉันจะทำเอง” ไซล่ากล่าวขณะที่หยิบขวดน้ำและผ้าเช็ดตัวจากสแตนลีย์และกดลงบนหน้าของเธอต่อ

“ไม่เป็นไร” สแตนลีย์กล่าวก่อนที่จะหันไปมองทิว