Se connecterShare
บทที่ 852
Related chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 853
เฟิ่งจิ่วเหยียนเหลือบมองชายหนุ่มรูปงามที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเหล่านั้น “ก่อนที่จะสังหารพวกเขาทิ้ง ให้ทิ้งยาไว้เสีย” หนุ่มรูปงามทั้งหลาย : ! ผู้มีพระคุณอำมหิตเกินไปแล้ว! พวกเขาต่างก็กำลังจะตาย นางกลับสนใจแต่เรื่องยา! มั่วซินหมัวมัวขมวดคิ้วเบา ๆ ดูเหมือนว่า แม่ทัพน้อยเมิ่งผู้นี้จักมิใช่ลุ่มหลงในรูปงาม…… เหล่าองครักษ์เงาที่คอยอารักขากลางแจ้งฉายแววตาที่เฉียบคม ขณะที่จ้องมองบุรุษรูปงามที่ถูกไล่ออกมาเหล่านั้น แววตามีแต่กลิ่นอายสังหาร เพียงทำเช่นนี้ หมายจะยั่วยุฮองเฮาของพวกเขาอย่างนั้นหรือ? สมควรตาย! เหล่าองครักษ์เงาที่ซ่อนตัวอยู่ก็เห็นฉากนี้เช่นกัน ต่างก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “พี่รอง ประมุขแคว้นซีหนี่ว์คิดจะทำอันใดกันแน่?” หยิ่นเอ้อร์คาบหญ้าหางสุนัขไว้ในปาก พลางเอ่ยเหน็บแนม “ยังจะทำอันใดได้อีกเล่า นางคิดจะรั้งตัวฮองเฮาไว้!” “ว่าอันใดนะ?!” ทันใดนั้นเหล่าองครักษ์เงาต่างก็รู้สึกว่าหายนะกำลังจะบังเกิด หากประมุขแคว้นซีหนี่ว์ทำสำเร็จแล้วไซร้ ฝ่าบาทของพวกเขาจักทำเช่นไร? โชคดีที่ฮองเฮาต้านทานสิ่งเย้ายวนใจได้ หาได้ยอมรับบุรุษเหล่า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 854
ถึงแม้เฟิ่งจิ่วเหยียนจะสั่งให้เหล่าองครักษ์เงาถอยออกไป พวกเขาก็หาได้เคลื่อนไหวไม่ ประมุขแคว้นซีหนี่ว์รับสั่งกับองครักษ์เงาของตนเอง “ถอยออกไป” เมื่อนางออกคำสั่ง องครักษ์เงาทั้งหมดก็หายตัวไปทันที เหลือเพียงมั่วซินหมัวมัวอยู่ข้างกาย ประมุขแคว้นก็หาได้หวาดหวั่นไม่ นางมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน พลางเอ่ยยั่วยุอย่างแนบเนียน “ดูเหมือนว่า พวกเขาเชื่อฟังเจ้าอย่างผิวเผิน แท้จริงยังเชื่อฟังคำสั่งของฮ่องเต้ฉีสุดหัวใจ และดูแลเจ้าในนามของเขา ถึงแม้เจ้าจะเต็มใจอยู่ในแคว้นซีหนี่ว์ต่อไป ก็จักถูกพวกเขาลักพาตัวกลับไปที่หนานฉีอยู่วันยังค่ำ” หยิ่นซานกังวลเล็กน้อย “ฮองเฮา คือพวกกระหม่อม...” เฟิ่งจิ่วเหยียนเมินเฉยต่อคำแก้ตัวของหยิ่นซาน นางก้าวไปข้างหน้า และเอ่ยกับประมุขแคว้นซีหนี่ว์อย่างสงบเยือกเย็น “ท่านมิต้องพยายามเอ่ยยุแยงหรอกเพคะ “ศัตรูต่างแคว้นคืบคลานเข้ามาทุกที เราควรจะสามัคคีกันไว้ แทนที่จะทำเรื่องไร้ประโยชน์เช่นนี้” ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ส่ายศีรษะอย่างเสียดาย “ในที่สุดก็มีอุดมการณ์ที่แตกต่างกัน เรายังคิดว่า แม่ทัพน้อยเป็นสตรีที่มีความทะเยอทะยาน ไม่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 855
ครั้นเอ่ยถึงบิดาผู้ล่วงลับไปแล้วนั้น ประมุขแคว้นซีหนี่ว์พลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “เสด็จพ่อประชวรหนักจนสิ้นลม ตั้งแต่เรายังเล็ก “ในวังจึงไม่มีภาพเหมือนของท่านอยู่เลย “เราเองก็จดจำหน้าตาของท่านไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ หากเจ้าต้องการได้ภาพเหมือนจริง ๆ เราจักหาผู้เฒ่าในสมัยนั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วสอบถามจากพวกเขา” เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกลำบากใจขึ้นมาบ้าง ไร้ภาพเหมือนแล้วไซร้ ย่อมจะไม่มีเบาะแสด้านรูปลักษณ์ภายนอกเลย เป็นการยากยิ่งกว่าให้คนลงไปงมเข็มในมหาสมุทร! ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ยังกล่าวต่อ “ในสมัยนั้น เรากับซู่ยวนเพิ่งจะอายุเพียงสองสามขวบ พวกบุรุษก่อกบฏ และบุกเข้าไปในพระราชวัง เสด็จแม่ต้องการเก็บรักษาทายาทไว้ จึงส่งเรากับซู่ยวนออกจากวังเพื่อลี้ภัย “เพื่อให้พี่น้องจดจำกันได้ในอนาคต จึงหักปิ่นหยกออกเป็นสองส่วน “นี่เป็นครึ่งหนึ่งที่อยู่ในมือของเรา” นางหยิบปิ่นหยกขาวครึ่งท่อนออกมา ซึ่งเป็นส่วนของหัวปิ่นประกอบด้วยด้ามปิ่นอีกเสี้ยวหนึ่ง เฟิ่งจิ่วเหยียนถามด้วยความรอบคอบ “ถ้าเช่นนี้ ในมือของซู่ยวนตัวจริง ก็ควรจะมีด้ามจับของปิ่นที่เหลือใช่หรือไม่เพค
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 856
เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าเคร่งขรึม ชวีสื่อสามารถเอ่ยคำดังกล่าวได้ เกรงว่าจักมิใช่เขาคนเดียวที่คิดเช่นนั้น นางได้เข้าวังเป็นฮองเฮา มิอาจเป็นผู้นำกองทัพได้อีก ชวีสื่อคิดว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้เปิดใจกัน จึงเอ่ยทุกสิ่งที่อยากจะเอ่ย ผลลัพธ์อย่างเลวร้ายที่สุดก็แค่ความตาย “ท่านก่อตั้งทัพของพวกเราขึ้นมา และเป็นท่านที่ฝึกฝนพวกเรา ผลักดันให้พวกเราเข้าสู่สมรภูมิและสังหารศัตรู “ทว่าหลังจากเข้าร่วมกับทหารรักษาพระองค์ของวังหลวง เหล่าพี่น้องก็ไม่รู้จะคล้อยตามใครดี “ถึงแม้ตอนนี้ท่านจะมิใช่แม่ทัพน้อยแล้ว แต่ก็ได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาท ในเมื่อสามารถไปสอนที่สถาบันทางการทหารได้ ไฉนไม่สามารถก่อตั้งกองทัพของตนเองได้เล่าขอรับ? “ฮองเฮา ข้าน้อยขอบังอาจกล่าวคำที่ไม่สมควร ข้าน้อยคิดว่า คำพูดของประมุขแคว้นซีหนี่ว์มิได้ผิดไปเสียหมด “หลังจากที่ท่านอภิเษกสมรสกับฝ่าบาทแล้ว ก็หาได้มีอำนาจแท้จริงไม่ มีเพียงการดูแลสามีและเลี้ยงดูบุตร ช่างน่าเสียดายทักษะวิทยายุทธชั้นยอดของท่าน...” เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยขัดจังหวะเขาด้วยสีหน้าเย็นชา “ประมุขแคว้นซีหนี่ว์มาพบเจ้ารึ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 857
ลูกค้าเจ้าปัญหาจ้องมองด้วยดวงตาถมึงทึง “เจ้ายังมีขนขึ้นไม่ครบเลยด้วยซ้ำ! ข้าจ่ายเงินแล้ว เจ้าก็ทำงานสิ ฟังไม่เข้าใจรึ! บอกให้เจ้าเขียนว่า ‘กุมมือกันและอยู่เคียงข้างจนแก่เฒ่า’ เจ้าก็เขียนเช่นนี้! ไยต้องมาพูดมากน่ารำคาญด้วย!” เด็กชายคนนั้นหน้าตอบร่างกายผอมโซ ถือพู่กันไว้ในมือ และเอ่ยอย่างชอบธรรม “บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้! นั่นเป็นเพลงในกองทัพ! ใช้โดยพี่น้องทหารร่วมชาติ เจ้ากับหญิงนางโลมของเจ้าเป็นตัวอะไร! พวกเจ้าไม่คู่ควร!” ลูกค้าคนนั้นโกรธมากจนกัดฟันกรอด “หญิงนางโลม? เจ้า! เจ้าด่าใครอยู่! อายุยังน้อย ไม่เรียนรู้เรื่องดี ๆ ข้าจะตีเจ้าให้ตาย!” “แม้จะฆ่าข้า พวกเจ้าก็ยังเป็นหญิงชู้ชายเลวอยู่ดี! เจ้ามีภรรยาแล้ว ยังจะส่งจดหมายไปสู่ขอถึงหญิงนางโลม เจ้าเป็นผู้ชายที่ไร้ประโยชน์! ไปเป็นขันทีเสีย! ตอนทิ้งเสียยิ่งดีกว่า! จักได้ไม่ออกลูกเป็นครอก!” การออกลูกเป็นครอก เหมือนหมูเหมือนหมา! “ไอ้เดรัจฉานน้อย! เจ้าช่างมีปากคอเราะร้ายอะไรเช่นนี้!” ลูกค้าคนนั้นโกรธมากจนหน้าเขียวคล้ำ คิดจะลงไม้ลงมือ กลับถูกดึงใบหูไว้ “ใคร! ใครบังอาจตีข้า...” ครั้นหันขวับไปมอง ก็พบกับภรรย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 858
เฟิ่งจิ่วเหยียนหันไปมองตามเสียงนั้น และได้เห็น เซียวอวี้ที่สวมอาภรณ์สีม่วงทั้งตัว ดูโดดเด่น...เป็นพิเศษ นางถึงกับทนดูไม่ได้ชั่วขณะ คนผู้นี้เป็นสามีของนางจริงหรือ? เป็นกษัตริย์ผู้สง่างามน่าเกรงขามของแว่นแคว้นจริงหรือ? เฟิ่งจิ่วเหยียนอยากจะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น แล้วจากไปอย่างเงียบ ๆ เซียวอวี้มองดูภรรยาด้วยความปรารถนาแรงกล้า สาวเท้าเดินมาหาอย่างรวดเร็ว ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยสายลม ทำให้ชายอาภรณ์พลิ้วไหว เหล่ากองทัพอินทรีเหินถอยกลับไปอย่างรู้งาน เพื่อให้ฝ่าบาทกับฮองเฮาได้พบกัน มีเพียงชวีสื่อเท่านั้นที่รับรู้ด้วยสายตาเฉียบคม ดูเหมือนฮองเฮาจะก้าวถอยหนี... “ฮูหยิน!” เซียวอวี้สวมกอดเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่ง ท่ามกลางสาธารณชน เขาไม่สามารถเรียกนางว่าฮองเฮาได้ ครั้นทั้งสองคนเข้าใกล้กันแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงได้กลิ่นธูปหอมบนอาภรณ์ของเขา กลิ่นฉุนเล็กน้อย นางรีบเอ่ยบางอย่างด้วยเสียงกระซิบ “ไม่ว่าเจ้าจะเป็นผู้ใด รีบออกจากร่างของเขาเดี๋ยวนี้” เซียวอวี้ : ? “จิ่วเหยียน เมื่อครู่นี้เจ้าเอ่ยว่าอันใด?” ดวงตาคู่นั้นของเขาฉายแว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 859
เมืองหลวง เวลานี้หอวั่งเจียงมีความคึกคักเป็นพิเศษ เซียวอวี้มิอาจจัดงานเลี้ยงขอบคุณแก่กองทัพอินทรีเหินในพระราชวังได้อย่างเปิดเผย ด้วยกลัวผู้คนจะรู้ว่าฮองเฮาตั้งครรภ์เท็จ และแท้จริงออกไปทำภารกิจลับที่แคว้นซีหนี่ว์ ยามนี้จำต้องให้พวกเขาอดทนหน่อย โดยจัดงานเลี้ยงฉลองนอกพระราชวังเท่านั้น ที่ชั้นล่างมีโต๊ะหลายสิบตัว ล้วนมีเหล่ากองทัพอินทรีเหินนั่งอยู่ทุกโต๊ะ เหล่าองครักษ์เงานั่งอยู่เต็มทั้งสองโต๊ะ หาได้มีผู้ใดสนใจหยิ่นฉีไม่ เป็นเพราะเขาสมควรได้ถูกทุบตีเหลือเกิน ตลอดการเดินทาง พู่กันด้ามนั้นมิเคยหยุดเคลื่อนไหวเลย หยิ่นฉีรู้สึกน้อยใจยิ่งนัก เขาเป็นผู้จดบันทึกภารกิจของฮองเฮาแท้ ๆ แต่เขายังเป็นผู้ที่ถูกทุบตี ตอนนี้เขาได้เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว การเป็นผู้บันทึกเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์นั้นมิง่ายเลย หลังจากนี้หน้าที่อันเป็นปฏิปักษ์ต่อผู้คนนั้น....เขายังต้องทำ! ณ ห้องส่วนตัวบนชั้นสอง เฉินจี๋ยืนอารักขาอยู่ด้านนอก ในห้องส่วนตัว ฮ่องเต้ฮองเฮากำลังนั่งรับประทานอาหารอย่างสงบสุขกันเพียงลำพัง มองออกไปไกลเห็นแม่น้ำ ทิวทัศน์ยอดเยี่ยมนัก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 860
“ฮองเฮา นี่เจ้าจะทำอันใด” เซียวอวี้รีบประคองเฟิ่งจิ่วเหยียนขึ้นมาทันที นางกลัวเขาจะลงโทษกองทัพอินทรีเหิน หรืออยากให้เขาลงโทษกันแน่? ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นไร ก็ไม่ควรนอบน้อมเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ยอมลุกขึ้น นางยังอยู่ในท่าแสดงความเคารพ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ฝ่าบาท ได้โปรดอนุญาตให้กองทัพอินทรีเหินกลับคืนสู่ค่ายเป่ยต้าด้วยเพคะ” เซียวอวี้ย่นคิ้วเบา ๆ เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า นางจะทำเพื่อเหตุผลนี้ เซียวอวี้ประคองใต้ศอกของเฟิ่งจิ่วเหยียน เพื่อบอกให้นางอย่าได้มากพิธี เขากล่าวอย่างโล่งใจ “จิ่วเหยียน ระหว่างพวกเรา ไม่ต้องทำเช่นนี้เลย “หากเป็นเรื่องของกองทัพอินทรีเหิน ก็แค่เอ่ยมาตามตรง” เฟิ่งจิ่วเหยียนหยิบคำสั่งทหารออกมาอีกครั้ง นี่เป็นสิ่งที่เซียวอวี้มอบให้นางใช้ป้องกันตัว ก่อนจะออกเดินทางไปยังแคว้นซีหนี่ว์ นางเก็บรักษามันไว้อย่างดี ตอนนี้ได้กลับมาที่หนานฉีแล้ว ก็ควรจะคืนให้เขา ทว่า เซียวอวี้ไม่ยอมรับไว้ น้ำเสียงของเขาทุ้มลึก “สามีภรรยาเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว ทุกสิ่งของเรา ล้วนเป็นของเจ้า ไยจะต้องแบ่งแยกให้ชัดเจนเช่นนี
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1022
หลิวอิ๋งดิ้นรนเหมือนคนบ้า“ปล่อยข้า! ข้าเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของท่านประมุขนะ! ข้าจะไปพบท่านพี่! พวกเจ้าจะทำร้ายท่านพี่ของข้า!”“ขุนนางรัก รีบหยุดพวกเขาเร็ว!“พวกเขาต้องมีเจตนาร้ายแน่!”ยามนี้เหล่าขุนนางต่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ต่อให้พวกนางอยากจะช่วย ก็ยังต้องดูด้วยว่าตนมีความสามารถที่จะช่วยหรือไม่แม่ทัพใหญ่ทั้งสี่มีอำนาจคุมกองทัพ รวมกับฮองเฮาแคว้นหนานฉีเองก็อยู่ที่นี่ จะให้สู้อย่างไรเล่า?อีกทั้งประมุขคนใหม่นี้มีเหตุผลชอบธรรมจริงหรือไม่ ก็ยังต้องพิจารณากันอีกที!หากนางไม่ใช่ซู่ยวนจริง ๆ พวกนางจะไม่กลายเป็นประสงค์ดีแต่ดันทำเรื่องไม่ดีลงไป แล้วช่วยคนชั่วทำความผิดหรอกหรือ?เสียงโวยวายของหลิวอิ๋ง เฟิ่งจิ่วเหยียนทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่นางสั่งทุกคนอย่างหนักแน่น“แม่ทัพหู ท่านดูแลท้องพระโรงให้ดี“แม่ทัพอีกสามท่านแยกกันเฝ้าประตูวัง ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าออกทั้งสิ้น ป้องกันไม่ให้สายลับของแคว้นอื่นฉวยโอกาสสร้างความวุ่นวาย“มั่วซินหมัวมัว พาขุนนางคนสนิทสองสามคนตามข้าไปพบท่านประมุข”“เพคะ!” หูย่วนเอ๋อร์และมั่วซินหมัวมัวตอบรับคำสั่งขุนนางบุ๋นบู๊ที่เหลือเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกสั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1021
บนบัลลังก์มังกร หลิวอิ๋งมองเฟิ่งจิ่วเหยียนที่กำลังได้เปรียบแล้วฝืนยิ้ม“ที่แท้ก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดนี่เอง ถึงอย่างไรความจริงก็เป็นเรื่องภายในของแคว้นซีหนี่ว์ แคว้นหนานฉี...”เฟิ่งจิ่วเหยียนขัดจังหวะหลิวอิ๋งที่กำลังพูดด้วยแววตาเย็นชา“ข้าจะพบประมุขแคว้น”หลิวอิ๋งซ่อนเจตนาไม่ดีไว้ในรอยยิ้ม“ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือ ประมุขแคว้นทรงสวรรคตแล้ว ยามนี้ยังไม่ได้ประกาศออกไป เพราะกลัวว่าในแคว้นจะเกิดความวุ่นวาย หากพวกเจ้าไม่เชื่อก็รีบไปที่ตำหนักบรรทมสิ ประมุขแคว้น...ทรงอยู่ในโลงแล้ว”“อะไรนะ!” ปฏิกิริยาของมั่วซินหมัวมัวรุนแรงมากหลิวอิ๋งแสร้งแสดงท่าทีเสียใจ ใช้มือหนึ่งปิดใบหน้า ไหล่สั่นสะท้าน ราวกับกำลังสะอึกสะอื้นด้วยความเศร้านางก้มศีรษะลงครึ่งนึง แล้วกล่าวเสริมว่า“เหล่าขุนนางรักเอ๋ย ไม่ใช่ว่าข้าต้องการปิดบังพวกท่าน ทว่านี่เป็นเรื่องกะทันหัน ภายในก็วุ่นวาย ภายนอกศัตรูรุกราน ข้าไม่กล้าพูดออกมา“วันนี้ กบฏมั่วซินกลับเดินเข้ามาติดกับดักด้วยตนเอง ในที่สุดวิญญาณของท่านพี่ที่อยู่บนสวรรค์ ก็ได้ตายตาหลับเสียที“ท่านพี่...”นางร้องไห้เสียใจ ทำให้เหล่าขุนนางร้องตามไปด้วย“ท่านประมุข!”มั่วซินห
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1020
เหล่าขุนนางของแคว้นซีหนี่ว์ล้วนรู้ดี มั่วซินหมัวมัวเป็นคนเก่าแก่ข้างกายประมุข ได้รับความไว้วางใจจากประมุขเป็นอย่างมากคำพูดของนาง น่าจะไม่ผิดทว่า ใต้เท้าซู่ยวนคนนี้ เป็นน้องสาวแท้ ๆ ของประมุข...ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใครมั่วซินกล่าวหาว่าสถานะซู่ยวนเป็นตัวปลอม ซู่ยวนก็กล่าวหาว่ามั่วซินกบฏ ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีความคิดเห็นของตนเองจนเฟิ่งจิ่วเหยียนออกมาพูด“เหตุใดไม่ให้ประมุขทรงตรัสด้วยตนเอง?”เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ สายตาหลิวอิ๋งฉายแววความโหดร้าย“ข้าไม่มีทางให้พวกเจ้าทำร้ายพี่สาว! พวกเจ้าเป็นโจรกบฏ อย่าคิดที่จะได้พบประมุข! ทหาร จัดการพวกนาง!”“ข้าจะดูว่าใครกล้าลงมือ!” แม่ทัพใหญ่หูย่วนเอ๋อร์ออกมายืนด้านหน้า ปกป้องเฟิ่งจิ่วเหยียนกับมั่วซินหมัวมัวหลิวอิ๋งตำหนิหูย่วนเอ๋อร์“แม่ทัพหู เจ้าก็คิดจะกบฏหรือ! เห็นแก่ที่พวกเจ้าไม่รู้ความจริง ถูกคนหลอกลวง ข้าให้โอกาสพวกเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย รีบมายืนฝั่งข้า! จับกุมตัวโจรกบฏ!”หูย่วนเอ๋อร์พูดขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม“ต่อให้จะลงโทษใคร ก็ควรให้ประมุขตัดสิน! ใต้เท้าซู่ยวน ประมุขอยู่ที่ใด!”หลิวอิ๋งเห็นว่าคนพวกนี้ไม่ฟังคำพูดตนเอง บีบ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1019
ในพระราชวัง แคว้นซีหนี่ว์หลิวอิ๋งพาประมุขกลับวังอย่างเปิดเผย เหล่าข้าหลวงล้วนเคารพนาง ไม่สงสัยในตัวนางเพื่อไม่ให้ประมุขเปิดปากขอความช่วยเหลือ หลิวอิ๋งให้นางทานยาสลบ ทำให้นางตกอยู่ในสภาวะหมดสติเทียบกับความใจเย็นของหลิวอิ๋ง เจิ้งจีรู้สึกตื่นเต้น ไม่กล้ามองผู้ใดจนกระทั่งพาประมุขส่งมาถึงตำหนักบรรทม หลังจากสั่งให้ข้าหลวงทั้งหมดออกไปแล้ว เจิ้งจีค่อยถามด้วยเสียงเบา“ท่านแม่ เราทำเช่นนี้ จะไม่มีใครรู้จริง ๆ หรือ?”หลิวอิ๋งมองประมุขบนเตียง ด้วยแววตาโหดเหี้ยม“นางใกล้จะตายแล้ว ตำแหน่งประมุข ไม่ช้าก็จะเป็นของข้า ขอเพียงข้าควบคุมทั่วทั้งแคว้นซีหนี่ว์ ก็จะไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับข้า!”เจิ้งจียังคงรู้สึกหวาดกลัวหวนคิดถึงเมื่อไม่นาน นักฆ่าพวกนั้นบุกเข้ามาในจวนชานเมือง สังหารองครักษ์ข้างกายประมุข แล้วก็ปลอมเป็นองครักษ์ ร่วมมือกับพวกนาง พาประมุขกลับวังตอนนี้ นักฆ่าพวกนั้นก็อยู่ในวัง กระทั่ง คอยจับตามองอยู่ข้างกายพวกเขาต่อให้ท่านแม่เป็นประมุข ก็จะสามารถสบายใจไม่ทุกข์ไม่ร้อนจริงหรือ?“ท่านแม่ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก ข้ากลัว”น้ำเสียงเจิ้งจีสั่นเทาหลิวอิ๋งลูบใบหน้านาง พูดเตือนนาง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1018
ในพระราชโองการที่ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ให้กับเฟิ่งจิ่วเหยียนนั้น เขียนบันทึกไว้อย่างชัดเจน ขอเพียงนางยินยอม ก็สามารถเป็นประมุขแคว้นซีหนี่ว์ได้ทุกเมื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนถือพระราชโองการไว้ ในใจรู้สึกว้าวุ่นตลอดเวลาที่ผ่านมา นางคิดเพียงว่าตนเองคือคนของแคว้นหนานฉี เพื่อปกป้องแผ่นดิน ตายอยู่บนสนามรบ ก็ไม่ตำหนิเสียใจทว่าตอนนี้...ประมุขแคว้นซีหนี่ว์รู้นิสัยของนางเป็นอย่างดี รู้ว่านางไม่มีทางรับอำนาจปกครองแคว้นซีหนี่ว์“เด็กดี พระราชโองการฉบับนี้ เป็นสิ่งรับประกันที่ป้าให้กับเจ้า ให้อนาคตเจ้ามีทางถอย”บนโลกนี้ การมีชีวิตอยู่ของสตรีนั้นยากลำบากมีเพียงแคว้นซีหนี่ว์ เป็นผืนแผ่นดินของสตรีในความรู้สึกส่วนตัว นางยังคงคาดหวังให้จิ่วเหยียน สามารถกลับมาสู่ตระกูลทว่าอย่างไรนี่ก็เป็นเพียงความหวังจิ่วเหยียนกับฮ่องเต้ฉีเป็นสามีภรรยาที่รักใคร่กัน กำลังเป็นช่วงเวลาที่ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ แยกจากกันไม่ได้นายหญิงเฟิ่งคาดเดาได้ว่าในพระราชโองการมีอะไร สีหน้าแสดงออกถึงตกตะลึง“พี่สาว ท่านคิดอยากที่จะ...”ประมุขพูดขัดนาง“ซู่ยวน ให้เด็กตัดสินใจเองเถอะ”จากนั้นก็หันไปสั่งมั่วซิน“เราเหนื่อยแล้ว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1017
อารมณ์ประมุขแคว้นซีหนี่ว์แปรปรวนอย่างมาก บวกกับความปรารถนาที่เฝ้ารอคอยมานานเป็นจริง...การได้หาเจอน้องสาวที่แท้จริง เหมือนเชือกที่รัดแน่น ขาดกะทันหัน ร่างกายทนรับไม่ไหวในที่สุดหมอหลวงผู้ติดตามเฝ้าอยู่ด้านข้างเตียง ให้การรักษาอย่างเร่งด่วนด้านนอกห้อง เฟิ่งจิ่วเหยียนรออยู่เป็นเพื่อนนายหญิงเฟิ่งนายหญิงเฟิ่งยังคงถามย้ำอยู่หลายรอบ“จิ่วเหยียน ข้าคือซู่ยวนจริง ๆ หรือ? คราวนี้ไม่ได้ตรวจสอบผิดจริง ๆ หรือ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนอดทน เล่าความจริงกับนางฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อให้นายหญิงเฟิ่งเตรียมใจตั้งแต่แรก ก็ยังคงไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงนี้จากที่นางเป็นคนแคว้นหนานฉี กลายเป็นคนแคว้นซีหนี่ว์ กระทั่งยังกลายเป็นน้องสาวของประมุขทว่าลูกชายลูกสาวของนาง ล้วนอยู่ที่แคว้นหนานฉีต่อไปนางจะทำอย่างไร?และพี่สาวที่นางเพิ่งรู้ความจริง เวลานี้ยังคงเสี่ยงอยู่ตรงประตูนรก...นายหญิงเฟิ่งรู้สึกใจหาย จิตใจกระสับกระส่ายเฟิ่งจิ่วเหยียนจับมือของนางไว้แน่น ปลอบโยนอย่างไร้เสียงนายหญิงเฟิ่งเอียงศีรษะมองนาง แล้วค่อยผ่อนคลายเล็กน้อย“จิ่วเหยียน ประมุขจะไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่สามารถใ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1016
ก่อนที่ชายลึกลับจะปล่อยเจิ้งจี ได้ป้อนยาเม็ดหนึ่งใส่ปากของนางเจิ้งจีอยากคายออกมา กลับถูกเขาบีบคางไว้ ยังเม็ดนั้นจึงไหลลงคอไปหลิวอิ๋งมองเห็นกับตา ร้อนรุ่มอยู่ในใจ“เจ้าเอาอะไรให้นางกิน!”ฝ่ายชายพูดขึ้นมาอย่างสบายอารมณ์ “แน่นอนว่าเป็นยาพิษ ชีวิตลูกสาวของเจ้าอยู่ในมือพวกเรา”สายตาเจิ้งจีเต็มไปด้วยความหวาดกลัวนางกลัวตายนางอยากมีชีวิตอยู่“ท่านแม่ ท่านแม่ช่วยข้าด้วย!”ท่าทีหลิวอิ๋งเต็มไปด้วยความโกรธ“ข้าได้ตอบตกลงทำงานให้พวกเจ้าแล้ว ไยยังต้องทำร้ายลูกสาวข้า! ยาถอนพิษล่ะ! ยาถอนพิษอยู่ที่ใด?”ฝ่ายชายหัวเราะเสียงดัง“ยาถอนพิษ? จะให้เจ้าตอนนี้ได้อย่างไร? หลังจากทำงานสำเร็จแล้ว พวกเจ้าสองแม่ลูกก็จะปลอดภัยเอง ทว่าตอนนี้ พวกเจ้าว่าง่ายเชื่อฟังจะดีที่สุด!”แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ฆ่าคนได้อย่างไม่กะพริบตาหลิวอิ๋งเกลียดแค้นจัดทว่า ถูกคนอื่นควบคุม ทำได้เพียงก้มหัว……แคว้นซีหนี่ว์ช่วงเวลานี้ อาการป่วยของประมุข ไม่มีร่องรอยว่าจะดีขึ้นเลยสุขภาพของนานย่ำแย่อย่างมาก แม้แต่ยาก็ไม่สามารถย่อยได้ส่วนงานราชกิจ นางมอบหมายให้กับขุนนางหลายคนที่ไว้ใจนางใช้ข้ออ้างไปรักษาตัว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1015
เมื่อเทียบกับบุตรสาวที่มีความมั่นใจ หลิวอิ๋งกลับมีแต่ความกังวลใจนางรู้สึกอยู่ตลอดว่า เรื่องทั้งหมดแฝงกลิ่นอายความไม่ชอบมาพากลโดยเฉพาะกับราชทูตเหล่านั้นที่หายตัวไปอย่างกะทันหัน...เพล้ง!ขณะที่สาวใช้ยกน้ำชาออกมา เจิ้งจีสะบัดแขนเสื้อแรงเกินไป จึงมิทันระวังทำถ้วยชาหก จนลวกมือตนเองก่อนหน้านี้เจิ้งจีอยู่ที่พระราชวังแคว้นซีหนี่ว์ เป็นนายที่ผู้คนมากมายต้องให้ความเคารพ หากมีสิ่งใดมิราบรื่นเพียงเล็กน้อย จะมิยอมทนเด็ดขาด ตอนนี้แทบจะกลายเป็นสัญชาตญาณ นางจึงฟาดฝ่ามือออกไปอย่างทันควัน“เพียะ!” สาวใช้ปรากฏรอยแดงบนใบหน้าขึ้นมาทันที พลันรีบก้มศีรษะและขออภัยเจิ้งจีตอบโต้ฉับไว: “พวกรนหาที่ตาย ยกชาไม่เป็นหรืออย่างไร? มือข้าถูกลวกจนเป็นแผลแล้ว รีบไปนำยามาเดี๋ยวนี้!”หลิวอิ๋งรู้สึกหงุดหงิดใจ จึงตำหนิบุตรสาว“พอแล้ว แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”ถึงอย่างไรก็เป็นจวนขององค์หญิงใหญ่เจิ้งจีรู้สึกคับแค้นใจ จึงยื่นมือไปตรงหน้ามารดา“ท่านแม่ เป็นเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ! ท่านดูมือของข้าสิ! ประเดี๋ยวก็ต้องเข้าวังไปพบฝ่าบาทแล้ว มือของข้ากลายเป็นเช่นนี้ ฝ่าบาททรงมิพอพระทัยจะทำอย่างไร!”มือนับเป็นใบหน้าที่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1014
หนานฉี เมืองหลวงหลิวอิ๋งยังคงมิได้ข่าวคราวของราชทูตคนอื่น ๆ ในใจยิ่งกระวนกระวายในช่วงหลายวันที่ผ่านมานางวนเวียนไปที่จวนรุ่ยอ๋อง เพื่อสอบถามความคืบหน้าทว่า บัดนี้ก็ยังมิได้รับข่าวคราวใด ๆภายในโรงพักแรมเจิ้งจีเห็นมารดากลับมา คำพูดแรกมิใช่แสดงความห่วงใย แต่เป็นการเร่งรัด“ท่านแม่ ฝ่าบาทเสด็จกลับวังแล้ว เมื่อใดพวกเราถึงจะได้เข้าวัง?”สีหน้าหลิวอิ๋งอยู่ในอาการเหม่อลอยเจิ้งจีถามอีก: “ท่านป้ายังมิได้ตอบจดหมายพวกเรา และส่งสาส์นตราตั้งฉบับใหม่มาให้อีกหรือเจ้าคะ? ท่านแม่?”หลิวอิ๋งเรียกสติกลับมา พลันกุมมือบุตรสาวไว้แน่น“ท่านป้าของเจ้ามิมีทางเมินเฉยพวกเรา ถึงอย่างไรข้าก็เป็นน้องสาวแท้ ๆ ของนาง! พวกเราจะเข้าวังไปพบฝ่าบาทได้เลยโดยตรง!”เดิมคิดว่ารุ่ยอ๋องมีความสามารถที่จะตามหาราชทูตได้ มิคาดคิดว่า เขาที่ดูเหมือนเป็นคนเข้าหาได้ง่าย ที่จริงแล้วกลับรับปากนางแบบขอไปทีตลอดสองแม่ลูกจึงมุ่งหน้าไปยังพระราชวังเพื่อขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ภายในวังเซียวอวี้เพิ่งกลับเข้าวัง ขณะกำลังตรวจดูสาส์นกราบทูลในห้องทรงพระอักษร องครักษ์ก็เข้ามารายงาน---หลิวอิ๋งคนที่อ้างว่าเป็นราชทูตแคว้นซีหนี่ว์มาขอเข้าเฝ
