บทที่ 855

ครั้นเอ่ยถึงบิดาผู้ล่วงลับไปแล้วนั้น ประมุขแคว้นซีหนี่ว์พลันขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เสด็จพ่อประชวรหนักจนสิ้นลม ตั้งแต่เรายังเล็ก

“ในวังจึงไม่มีภาพเหมือนของท่านอยู่เลย

“เราเองก็จดจำหน้าตาของท่านไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ หากเจ้าต้องการได้ภาพเหมือนจริง ๆ เราจักหาผู้เฒ่าในสมัยนั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วสอบถามจากพวกเขา”

เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกลำบากใจขึ้นมาบ้าง

ไร้ภาพเหมือนแล้วไซร้ ย่อมจะไม่มีเบาะแสด้านรูปลักษณ์ภายนอกเลย

เป็นการยากยิ่งกว่าให้คนลงไปงมเข็มในมหาสมุทร!

ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ยังกล่าวต่อ

“ในสมัยนั้น เรากับซู่ยวนเพิ่งจะอายุเพียงสองสามขวบ พวกบุรุษก่อกบฏ และบุกเข้าไปในพระราชวัง เสด็จแม่ต้องการเก็บรักษาทายาทไว้ จึงส่งเรากับซู่ยวนออกจากวังเพื่อลี้ภัย

“เพื่อให้พี่น้องจดจำกันได้ในอนาคต จึงหักปิ่นหยกออกเป็นสองส่วน

“นี่เป็นครึ่งหนึ่งที่อยู่ในมือของเรา”

นางหยิบปิ่นหยกขาวครึ่งท่อนออกมา ซึ่งเป็นส่วนของหัวปิ่นประกอบด้วยด้ามปิ่นอีกเสี้ยวหนึ่ง

เฟิ่งจิ่วเหยียนถามด้วยความรอบคอบ

“ถ้าเช่นนี้ ในมือของซู่ยวนตัวจริง ก็ควรจะมีด้ามจับของปิ่นที่เหลือใช่หรือไม่เพค