LOGINShare
บทที่ 747
Related chapters
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 748
เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงก้าวไปข้างหน้า พลางหันไปกล่าวกับหยางเหลียนซั่ว“หยางเหลียนซั่ว หร่านชิวเป็นบุตรสาวของเจ้าจริง ๆ เป็นบุตรสาวแท้ ๆ ของเจ้า”หยางเหลียนซั่วยังคงมีท่าทีไม่เชื่อตงฟางซื่อจึงออกหน้าช่วยพูดอีกแรง“ข้าสามารถพิสูจน์ได้ หยางเหลียนซั่ว ก่อนหน้านั้นที่กลายว่าเจ้ามิใช่ทายาทสายเลือดแคว้นฉินนั้น ล้วนแต่หลอกเจ้า ทว่า หร่านชิว เป็นบุตรของเจ้าจริง ๆ ”“ไร้สาระ! นางมิมีทางเป็นบุตรสาวของข้าได้!” หยางเหลียนซั่วตอบกลับด้วยท่าทีฉุนเฉียว “ข้าจักสังหารพวกเจ้าทั้งหมด——”หร่านชิวที่ใกล้จะหมดลมหายใจก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกันตงฟางซื่อได้แต่ถอนหายใจออกมา“หร่านชิว เป็นไปไม่ได้ที่มารดาของเจ้าจักเอาเรื่องเช่นนี้มาโกหกเจ้า เจ้าเพียงแค่เรียก 'บิดา' ออกมาคำเดียว แล้วก็จากไปอย่างสงบเสียเถิด”เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา“เพียงเพื่อฝึกฝนวิชามารนั้น หร่านชิวทำร้ายผู้คนในพันธมิตรอู่หลินไปมากมาย นางมีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตยิ่งนัก เหมือนกับบิดาของตนเองมิมีผิด“หยางเหลียนซั่ว เจ้าควรดีใจที่มีบุตรสาวเช่นนี้“หากว่าเจ้าสามารถฟื้นคืนราชวงศ์เฉินได้จริง มีบุตรสาวเช่นนี้ สายเลือดของเจ้าย่อมมิมีท
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 749
เฟิ่งจิ่วเหยียนพลางหันไปพูดกับตงฟางซื่อพร้อมพรรคพวกของเขา “ส่งกำลังภายในของพวกเจ้ามาให้ข้า!”ตงฟางซื่อหาได้มีท่าทีสงสัยอันใดไม่ รีบวิ่งเข้าไปที่ข้างหลังของนางในทันที ก่อนจะทำเช่นเดียวกันกับเซียวอวี้ พร้อมถ่ายทอดพลังกำลังภายในของตนเองให้นางแม้ว่าคนอื่นจักไม่ค่อยเข้าใจเหตุผล ทว่า ด้วยความเชื่อใจที่พวกเขามีให้แก่ซูฮ่วนนั้น เขาเลือกที่จะเชื่อใจนางเฟิ่งจิ่วเหยียนจ้องมองหยางเหลียนซั่วที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเย็นชาหยางเหลียนซั่วพลันเอ่ยหัวเราะเยาะนางออกมาว่า“ซูฮ่วน! เจ้าที่รนหาที่ตาย ยังต้องการลากผู้อื่นลงไปตายพร้อมกับเจ้าอีกงั้นหรือ! ดี ข้าจักทำให้ความหวังของเจ้าเป็นจริง!”หยางเหลียนซั่วที่คล้ายกับธาตุไฟเข้าแทรกไปมากขึ้นทุกที ทว่า สติอันน้อยนิดกำลังดึงตัวเขาเอาไว้ ให้เขาตั้งใจต่อกรกับคนตรงหน้าทว่า เมื่อคิดไปถึงหร่านชิวที่เป็นบุตรสาวของตนเองนั้น ทั้งยังตกตายด้วยน้ำมือของเขาอีก ความตั้งใจของเขาก็สั่นคลอน พร้อมกำลังภายในที่เกิดความแปรปรวนขึ้นมา ราวกับสายน้ำที่กำลังเดือดพล่านปะทุขึ้น...หร่วนฝูอวี้ที่กำลังถ่ายทอดกำลังภายในของตนเองให้กับเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยเช่นกัน นางพลันรู้สึกว่ายากลำบ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 750
หยางเหลียนซั่วสูญเสียกำลังภายในของตนเองไปทั้งหมด ทั้งยังมิอาจต้านทานอันใดได้อีกเพียงแค่สัญญาณมือของเซียวอวี้ ทหารองครักษ์จึงก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะจับหยางเหลียนซั่วล็อคด้วยโซ่ตรวนเอาไว้ และนำตัวไปขังไว้ในกรงเหล็กที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ยามที่หยางเหลียนซั่วถูกนำตัวไปนั้น ปากเขายังคงก่นด่าสาปแช่งออกมาไม่มีหยุด“ซูฮ่วน! เจ้าต้องไม่ตายดี——”ฝานจิ้นพลางทุบหม้อข้าวหม้อแกงทั้งหมดพลางเอ่ยถามความเป็นไปเป็นมาว่า“ซูฮ่วน เจ้ารีบบอกมาเร็วเข้า เจ้าคิดหาวิธีมาต่อกรกับหยางเหลียนซั่วได้อย่างไร?”เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ยามที่หยางเหลียนซั่วดูดซับกำลังภายในของฝ่าบาทนั้น พลังงานที่แท้จริงของเขาหาได้เสถียรไม่ นั่นจึงทำให้ข้าเริ่มสงสัย“ต่อมา หลังจากที่ข้าเห็นหร่านชิวดูดซับกำลังภายในของหยางเหลียนซั่วไปแล้วนั้น ข้าก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น”“มั่นใจเรื่องอะไร” ฝานจิ้นที่มีนิสัยใจร้อนนั้น เขาจึงรีบเร่งถามออกมาเฟิ่งจิ่วเหยียนจึงพูดต่อไปอีกว่า“วิชาดาราโรยหมื่นวิถีนั้น มิอาจดูดซับกำลังภายในของผู้อื่นได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด“แม้แต่เหวก็ยังมีก้นบึ้ง“หร่านชิวมิอาจดูดซับกำลังภายในได้ม
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 751
กองทัพตงปู้แห่งหนานฉีได้รับชัยชนะ เหล่าทหารรวมขวัญกำลังใจ จัดวางกำลังป้องกันในชายแดนตะวันออกอีกครั้ง สงครามยุติ ในวันนั้นเอง เซียวอวี้ต้องการพาเฟิ่งจิ่วเหยียนออกเดินทางพร้อมกัน กวนไหลอิ้งได้นำแม่ทัพนายกองทั้งหมดมาส่งเสด็จ พวกเขามิได้ใส่ใจว่า ฝ่าบาทจักเสด็จกลับหรือไม่ ถึงอย่างไรฮ่องเต้ของแว่นแคว้น มิอาจรั้งอยู่ในค่ายทหารตลอดไปได้ พวกเขาอาลัยไม่อยากแยกจากแม่ทัพน้อยเมิ่ง ทั้งยังอยากจะหารือเรื่องพิชัยสงครามกับนางต่อ กวนไหลอิ้งลองถามหยั่งเชิง “ฝ่าบาท แม่ทัพน้อยเมิ่งก็จะไปด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ?” เซียวอวี้ : ถามเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? กวนไหลอิ้งหาได้รับคำตอบจากฝ่าบาทไม่ ได้รับเพียงฝุ่นตลบลอยคลุ้งหลังจากที่รถม้าเคลื่อนออกไป ร่างกายของเฟิ่งจิ่วเหยียนยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ จำเป็นต้องระบายความชื้นบรรเทาความเย็นทุกวัน เซียวอวี้จึงพาฮูหยินเมิ่งกลับไปที่เมืองหลวงด้วย ตงฟางซื่อกับพรรคพวกได้กำจัดหยางเหลียนซั่วตัวหายนะ กลับมิได้หยุดพัก พวกเขายังท่องยุทธภพ มุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง มีเพียงหร่วนฝูอวี้ ที่ได้ลอบติดตามไปยังเมืองหลวงด้วย …… หลังจา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 752
เหล่าขุนนางติดตามขบวนเสด็จของฮ่องเต้เข้าวัง เพื่อรายงานตามหน้าที่ เฟิ่งจิ่วเหยียนตั้งใจจะไปที่คุกเทียนเหลาโดยตรงก่อน จึงยังไม่เข้าวัง นางกำลังจะหันหลังจากไป พลันถูกเสียงหนึ่งเรียกไว้ “แม่ทัพน้อย!” ครั้นหันกลับไปมอง ก็เห็นเป็นองค์หญิงใหญ่เซียวฉี องค์หญิงใหญ่ได้รับพระราชทานจวน และพำนักอยู่ที่จวนองค์หญิงใหญ่นอกพระราชวัง เมื่อได้ยินมาว่าฝ่าบาทกับแม่ทัพน้อยเมิ่งจะกลับมาในวันนี้ นางได้มารออยู่ใกล้ประตูพระราชวังแต่เช้าตรู่ เดิมคิดว่า จักทำเพียงมองดูแม่ทัพน้อยจากระยะไกล เมื่อได้รู้ว่าแม่ทัพน้อยยังคงปลอดภัย นางก็พอใจแล้ว ในยามที่เห็นทุกคนจากไปหมดแล้ว นางจึงลงจากรถม้าอย่างไม่รู้ตัว คิดได้คืบจะเอาศอก อยากพูดคุยกับแม่ทัพน้อย แม้กระทั่ง... องค์หญิงใหญ่เดินไปหาเฟิ่งจิ่วเหยียน ทันใดนั้น ก็ยื่นมือออกมาคว้าอีกฝ่ายโดยกะทันหัน และกอดนางไว้ ล้วนเป็นสตรีเหมือนกัน เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงไม่ต่อต้าน และปล่อยให้นางกอดสักพัก หารู้ไม่ว่า ในที่ลับตาคน หร่วนฝูอวี้กำลังจ้องมองคนทั้งสองอยู่ หร่วนฝูอวี้โกรธมากจนหักกิ่งไม้ข้าง ๆ สายตาเย็นชา พลางสบถด่าอยู่กับตนเอง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 753
เฟิ่งจิ่วเหยียนใช้คีบเหล็กเขี่ยถ่านร้อนแดงในอ่าง พลางเอ่ยอย่างไม่ช้าไม่เร็ว “ช่วงหลายเดือนก่อน ข้าได้ล่วงรู้ถึงภูมิหลังของหร่านชิว “ฮูหยินหร่านกล่าวว่า นางเป็นบุตรสาวนอกสมรสของเจ้า” สีหน้าของหยางเหลียนซั่วพลันเย็นเยียบ กระทั่งตอนนี้ ซูฮ่วนยังคิดที่จะโกหกเขา! เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวต่อ “เพื่อฝึกฝนวิชาดาราโรยหมื่นวิถี หร่านชิวได้สังหารชาวยุทธไปนับมิถ้วน ตงฟางซื่อยืนกรานว่า จักต้องสังหารนางทิ้งทันที เพื่อป้องกันภัยพิบัติในภายภาคหน้า “ข้ากลับคิดว่า ปล่อยให้พวกเจ้าสองพ่อลูกเข่นฆ่ากันเองจะดีกว่า “ฉะนั้น ตงฟางซื่อจึงไปโน้มน้าวให้หร่านชิว ร่วมสังหารเจ้าด้วยกัน “หร่านชิวต้องการขึ้นมาแทนที่ตำแหน่งประมุขพรรคของเจ้า และครองยุทธภพตั้งนานแล้ว จึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ “ทว่านางมีความหยิ่งทะนงเกินไป เพิ่งจะฝึกฝนเคล็ดวิชาดาราโรยหมื่นวิถีได้ถึงขั้นสาม ก็กล้าที่จะต่อสู้กับเจ้า หากไม่ระวังเพียงเล็กน้อยก็จะถูกธาตุไฟเข้าแทรก และสติฟั่นเฟือน เดิมข้าแค่อยากให้พวกเจ้าพ่อลูกได้ ‘รู้จัก’ กัน ให้เจ้าได้ลิ้มรสความเจ็บปวดของการฆ่าลูกสาวแท้ ๆ ด้วยมือตนเอง ซึ่งการปรากฏตัวของฮ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 754
เฟิ่งจิ่วเหยียนวางคีบเหล็กลง และค่อย ๆ ก้าวเดินไปหยุดต่อหน้าของหยางเหลียนซั่ว ในคุกมืดสลัว อับชื้น และเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่าที่ฉุนจมูกนัก หยางเหลียนซั่วสูญเสียดวงตาไปแล้ว การรับรู้เสียงจึงไวมาก เขาได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของนาง เสียงที่เงียบสงบนั้น ชี้นำอารมณ์ที่หลากหลายของผู้คนได้ “มีวิหารลัทธิเต๋าแห่งหนึ่งอยู่ในเมืองหลวง และมีทางลับซ่อนอยู่ใต้วิหารลัทธิเต๋านั้น “และคุกเทียนเหลาแห่งนี้ ก็มีทางลับ ที่เชื่อมต่อกันด้วย “ทางออกที่ปลายทางของพวกมัน คือหุบเขาหลิวหลีในเมืองอาน “ต้องขอบคุณลูกน้องของเจ้า ทำให้ข้าโชคดีได้เดินผ่านเส้นทางลับนั้นโดยบังเอิญ “ตอนแรก ข้าคิดว่ามันเป็นเส้นทางลับธรรมดา ที่ใช้สำหรับหลบหนี และลอบขนส่งมนุษย์โอสถ “หลังจากนั้นก็พบว่า เส้นทางลับนี้มีความผิดปกติ เห็นได้ชัดว่าสามารถตัดผ่านเป็นเส้นตรงได้ ทว่ากลับอ้อมไปทางป่าทุรกันดาร เป็นทางคดเคี้ยวยาวไกล...” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหยางเหลียนซั่วพลันว้าวุ่น เขาพยายามแกล้งทำเป็นไม่สนใจ และเขาเก่งในเรื่องเสแสร้งยิ่งนัก ทว่ายามที่อยู่ต่อหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียน สิ่งนี้กลับไม่ม
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 755
ไทฮองไทเฮามองดูคนที่คุกเข่าร้องไห้อย่างทุกข์ระทม สีหน้าพลันอ่อนลง “หลันเอ๋อร์ เจ้าบอกความจริงข้ามา เจ้ามิรู้จริงหรือว่าคนเหล่านั้นเป็นกบฏ?” มู่หรงหลันส่ายศีรษะ “ไม่รู้เพคะ หม่อมฉันไม่รู้จริง ๆ หม่ากงกงผู้นั้นเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก เขาปั่นหัวพวกเราตั้งแต่ต้นจนจบ เสด็จย่า ท่านก็ถูกเขาหลอกด้วยมิใช่หรือเพคะ ท่านย่อมรู้ดีที่สุดว่าเขาเจ้าเล่ห์แค่ไหน ท่านคิดไม่ผิดเลย...” ไทฮองไทเฮาทอดถอนใจ “เอาล่ะ หากข้าถูกปล่อยตัวออกไปได้ จักอธิบายความจริงให้ฝ่าบาทฟังเป็นแน่ และขอให้ปล่อยเจ้าออกไปด้วย” นังสารเลว! คิดว่านางโง่จริงรึ! ในยามนี้นางต้องตกปากรับคำไว้ก่อน เพื่อให้อีกฝ่ายตายใจไปก่อน มิฉะนั้นมู่หรงหลันจะอับอายกลายเป็นโทสะ ลุกขึ้นมาฆ่านางกลางดึก จะทำอย่างไร? มิรู้จริง ๆ ว่าผู้ใดเป็นคนจัดการ ให้ขังพวกนางไว้ด้วยกัน มู่หรงหลันโค้งคำนับขอบคุณไทฮองไทเฮา นัยน์ตามีแสงสีเข้มแฝงอยู่ ความจริงก็เป็นดั่งที่นางคาดไว้ หยางเหลียนซั่วได้สารภาพจนหมดเปลือก ทว่ามิได้สาวถึงตัวมู่หรงหลันเพียงคนเดียวเท่านั้น และหาได้เอ่ยถึงความสัมพันธ์ฉันลุงหลานของพวกเขาไม่ เขาคิดว่า มู่หรงห
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1034
เฟิ่งจิ่วเหยียนแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่เซียวอวี้เอ่ยว่า ต้องการจะเป็นพระสวามีของนาง?“ท่านพูดจริงหรือ?” นางไม่เคยนึกถึงหนทางนี้มาก่อนเขาช่างคิดหาแนวทางใหม่เสียจริงเซียวอวี้ดูไม่เหมือนกำลังล้อเล่นกับนาง พลางเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง“ก่อนมาตามหาเจ้า เรื่องในวัง เราได้จัดการไว้เรียบร้อยแล้ว“จะรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งเดียว หนานฉีกับแคว้นซีหนี่ว์ จะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน“เราก็ถือว่า ตามเจ้ากลับไปอยู่บ้านมารดาภรรยาสักสองสามปี“รอจนกว่าจะพิชิตแคว้นเสี่ยวโจวกับแคว้นเจิ้งได้...”เฟิ่งจิ่วเหยียนรีบขัดจังหวะ“กลับบ้านมารดาภรรยา? นี่นำมารวมเป็นเรื่องเดียวกันได้หรือ?”ไม่ใช่ว่าเขาตรวจสาส์นกราบทูลจนสับสนแล้วหรือเซียวอวี้เอ่ยด้วยท่าทีจริงจัง“คำพูดแต่ละประโยคที่เราพูด ล้วนมาจากใจจริง“ไม่ว่าจะอย่างไรก็มีแค่สองหนทางนี้“ตอนนี้ ให้เจ้าเลือก”เฟิ่งจิ่วเหยียนยิ้มมุมปาก ดูท่าคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม“เหตุใดหม่อมฉันถึงรู้สึกว่า ท่านกำลังบังคับให้หม่อมฉันเลือก?“ก็รู้ชัดเจนแล้วว่า หม่อมฉันไม่อาจให้ท่านเป็นพระสวามีได้”เซียวอวี้ขมวดคิ้วทันที: “ไม่ให้เราเป็นพระสวามี หรือเจ้าคิดจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1033
หลังจากประตูเปิดออก คนที่ยืนอยู่ด้านนอก ก็คือเซียวอวี้จริง ๆเฟิ่งจิ่วเหยียนรีบวางมีดในมือลงทันที พร้อมก้าวเดินไปหาเขาเซียวอวี้ก็มองนางตาไม่กะพริบเช่นกัน ราวกับกลัวว่านางจะจากไปตามแผนที่กำหนด เดิมทีเขาตั้งใจจะไปที่แคว้นซีหนี่ว์โดยตรงทว่าได้รับข่าวจากองครักษ์เงา บอกว่านางกลับมาที่หนานฉีแล้ว เขาจึงรีบมาตามที่อยู่บนจดหมายโชคยังดี พายุหิมะรั้งลูกค้าที่มาพักให้อยู่ต่อ“ฮูหยิน...” ต่อหน้าคนนอก เขาไม่ควรเรียกชื่อนางโดยตรง ทว่าถึงแม้จะเปลี่ยนคำเรียก ก็ยังแฝงไว้ด้วยความรักและความคิดถึงเช่นเดิมภายในห้องนี้มีคนนอก เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงพาเขาไปที่ห้องของนาง พลางกำชับอู๋ไป๋ให้คอยเฝ้าต่อไป พร้อมให้เงินหนึ่งก้อนกับเสี่ยวเอ้อร์เมื่อรับเงินไปแล้ว เสี่ยวเอ้อร์ก็ปิดหูปิดตา ต่อสิ่งที่ตนเองได้เห็น และได้ยิน เฟิ่งจิ่วเหยียนพาเซียวอวี้เข้ามาที่ห้อง พอปิดประตู เซียวอวี้ก็โอบนางเข้ามาในอ้อมแขนเสื้อคลุมบนตัวเขา ที่ปกคอขนสัตว์เต็มไปด้วยหิมะ จนเปียกชื้นเฟิ่งจิวเหยียนผลักเขาออกไปเบา ๆ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา เพื่อจะเช็ดให้เขา“ท่านมาได้อย่างไร? ด้านนอกหิมะตก รู้สึกไม่สบายหรือไม่?”เขามีอาการกลัว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1032
คดีมนุษย์โอสถ เฟิ่งจิ่วเหยียนสืบหามานาน น่าเสียดายที่ไม่มีความคืบหน้าใด ๆไฉนเลยจะคิดว่า มาค้นพบในโรงพักแรมเล็ก ๆ แห่งนี้สายตาที่นางมองดูพ่อค้าคนนั้น ดูเฉียบคมกว่าเดิมพ่อค้าเห็นปฏิกิริยาของพวกเขาที่เพิ่งรู้ว่าในลังนั้นคืออะไร ในใจก็มีแผนรับมือไว้แล้ว รู้ว่าสิ่งใดควรพูด สิ่งใดไม่ควรพูด“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่! มนุษย์โอสถอะไร? ข้าคือผู้คุ้มกัน นั่นคือคนป่วยที่จะส่งไปรักษายังเมืองอื่น...อึก!”อยู่ ๆ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็บีบคอเขา จนทำให้เขาหายใจไม่ออกเขาเงยหน้าขึ้น สบสายตาอันเยือกเย็นดุดันของนางในวินาทีนั้น เขารู้สึกว่าชีวิตตนเองเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายคนที่อยู่ตรงหน้านี้ มีไอสังหารรุนแรง!......คืนราตรียาวนานหลังท้องฟ้าเริ่มสว่าง เสี่ยวเอ้อร์ก็นำน้ำร้อนมาส่งให้แต่ละห้องขณะที่ส่งมาถึงห้องหนึ่ง คนที่เปิดประตูกลับเปลี่ยนไปแล้วตรงช่องประตูเผยให้เห็นริมฝีปากที่เย็นชาดุดัน“น้ำร้อน ไม่ต้องแล้ว”เสี่ยวเอ้อร์ได้กลิ่นคาวเลือด และคล้ายเหมือนเข้าใจผิดไปเองด้วยบริเวณโดยรอบหนึ่งร้อยลี้ก็มีโรงพักแรมนี้แห่งเดียว ก็ถือว่าเคยเจอเรื่องแปลกมาไม่น้อยเสี่ยวเอ้อร์รู้ถึงความผิดปกติ แต่ไม่ก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1031
“นายท่าน ช่วงหลายวันมานี้หิมะตกหนัก ไม่อาจเดินทางต่อได้เลย พื้นที่โดยรอบหนึ่งร้อยลี้ก็หาเจอโรงพักแรมแห่งนี้เท่านั้น” อู๋ไป๋นำทางอยู่ด้านหน้า ส่วนเฟิ่งจิ่วเหยียนจูงม้าตามมาด้านหลังพายุหิมะรุนแรง นางใช้มือข้างหนึ่งจูงม้า มืออีกข้างหนึ่งยกขึ้นบังตรงหน้า ทว่ากลับยังมีหิมะเข้าตาและเข้าจมูกหลังจากเข้าไปในโรงพักแรม ร่างกายถึงค่อยอุ่นขึ้นบ้างเสี่ยวเอ้อร์ยกชาร้อนออกมา “ท่านทั้งสอง จะพักชั่วคราวหรือพักค้างคืนขอรับ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนปัดหิมะบนเส้นผมออก “พักค้างคืน สองห้อง แต่ขอสุราสองกา กับเนื้อวัวสี่จินมาก่อน”เสี่ยวเอ้อร์ยิ้มพร้อมตอบกลับ“ได้ขอรับ! ท่านทั้งสองรอสักครู่ ประเดี๋ยวจะนำมาให้!”เช่นเดียวกันมีพ่อค้าอีกหลายคน ก็เจอพายุหิมะจนต้องติดค้างอยู่ในโรงพักแรม พวกเขายังต้องขนสินค้ามาด้วย นับว่าลำบากกว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่มาก ในเวลานี้ พวกเขานั่งล้อมวงอยู่ที่หนึ่ง พลางดื่มสุรา พลางถอนหายใจ“ไม่รู้ว่าหิมะจะหยุดเมื่อใด หากสินค้าชุดนี้ของข้าไม่อาจส่งตามกำหนดเวลาได้ ก็คงไม่อาจขายได้”“นั่นน่ะสิ! เดิมทีคิดว่าแต่ละแคว้นเปิดเส้นทางการค้าขาย ก่อนสิ้นปีจะทำกำไรได้เป็นกอบเป็นกำ นึกไม่ถึงว่าส
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1030
ณ ตำหนักฉือหนิงสายตาที่ไทเฮามองมายังฮ่องเต้ ดูไม่สบายใจและไม่มั่นใจอยู่บ้างนางไม่คิดว่า ฝ่าบาทเป็นห่วงนาง เลยแวะมาเยี่ยมนางเซียวอวี้พูดอย่างตรงไปตรงมา ไม่มีการถามสารทุกข์สุกดิบใด ๆ“ถวายบังคมเสด็จแม่“เราจะไม่อยู่วัง วันกลับยังไม่แน่ชัด เรื่องภายในวังหลัง เรากังวลว่าหนิงเฟยคนเดียวจะตัดสินใจไม่ได้ จึงอยากฝากให้ท่านดูแลชั่วคราว”ไทเฮางุนงงยิ่งกว่าเดิมเขาจะออกจากวังไปทำอะไรอีก?ไม่ใช่ว่าเพิ่งกลับมาเมื่อไม่กี่วันก่อนหรือ?เซียวอวี้ส่งสายตา หลิวซื่อเหลียงจึงนำตราประทับทองวางลงบนโต๊ะมีตราประทับทอง ก็จะสามารถควบคุมเรื่องทุกอย่างในวังหลังได้นานแล้วที่ไทเฮาไม่ได้จับตราประทับทองแต่บางเรื่อง นางเองก็เข้าใจเป็นอย่างดี“ฮ่องเต้ เจ้าไม่อยู่วังอีกแล้วหรือ ครั้งนี้เพราะอะไรล่ะ? อีกอย่าง ตอนนั้นฮองเฮาใส่ชุดสามัญชนออกตรวจแต่ละเมืองกับเจ้า ทำไมมีแต่เจ้ากลับมาคนเดียว ฮองเฮาล่ะ?”แววตาของเซียวอวี้ราบเรียบ คำโป้ปดพูดออกมาโดยไม่ต้องคิด“เราต้องกลับมาจัดการเรื่องสำคัญในราชสำนัก ฮองเฮายังออกตรวจอยู่ ครั้งนี้ เราจึงต้องไปตามหานาง”ไม่รู้ไทเฮาเชื่อหรือไม่ เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างขณะที่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1029
เซียวอวี้ไม่ทันได้รอให้เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมา แต่กลับได้ยินข่าวลือที่นางจะขึ้นบัลลังก์ในแคว้นซีหนี่ว์เขาไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็อดที่จะคิดไปต่าง ๆ นานาไม่ได้จากนิสัยของจิ่วเหยียน มีความเป็นไปได้ว่าเพื่อปกป้องแคว้นซีหนี่ว์แล้ว นางจะปล่อยไปตามสถานการณ์ รับช่วงแก้ปัญหาต่อของแคว้นซีหนี่ว์ นัยน์ตาของเซียวอวี้เจือแววหม่นหมองเขาสั่งเฉินจี๋ “ไปสืบมาให้ชัดเจน ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่!”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!”เฉินจี่เองก็ไม่อยากจะเชื่อ ฮองเฮาจะทิ้งฝ่าบาท และหันหลังให้แคว้นหนานฉีทั้งอย่างนี้วันต่อมาณ ตำหนักฉือหนิง หลายวันนี้ไทเฮารู้สึกอ่อนเพลีย มักจะนอนไม่หลับสนิทหมอหลวงตรวจชีพจรให้นาง หนิงเฟยเฝ้าอยู่ข้าง ๆ “หมอหลวง ร่างกายของท่านป้าเป็นอย่างไรบ้าง มีปัญหาอะไรหรือไม่?”หมอหลวงโค้งคำนับ “ทูลพระนาง เส้นลมปราณจุดเริ่นของไทเฮาอ่อนแรง เส้นลมปราณไท่ชงก็น้อยลง ชีพจรเทียนขุยหดหาย อุโมงค์อุดตัน ระดูหมด”เขาอธิบายจบ สีหน้าของไทเฮาพลันแข็งค้าง หัวใจเหมือนถูกอะไรทับไว้ จนหายใจไม่ออกระดูหมด นั่นหมายความว่านางเข้าสู่วัยชราอย่างสมบูรณ์นี่เป็นเรื่องที่สตรีต้องประสบพบเจอในชีวิตแต่นางไม่คิดเลยว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1028
หัวหน้าแม่ทัพของแคว้นเจิ้งมีสีหน้าอดกลั้น“ผู้หญิงคนนั้นพูดถูก ควรถอยทัพ เพื่อปกป้องกองกำลังของแค้นให้คงอยู่!”หัวหน้าแม่ทัพแคว้นเสี่ยวโจวหงุดหงิดอย่างยิ่ง“สุดท้ายสวรรค์ก็ไม่เข้าข้างข้า! ตอนนี้แคว้นซีหนี่ว์และแคว้นหนานฉี ผูกมัดรวมกันแล้ว!”หากพวกเขาเคลื่อนทัพเมื่อใด กองทัพชายแดนตะวันตกของแคว้นหนานฉีก็จะเคลื่อนไหวทันทีพอถึงเวลานั้น พวกเขาก็จะถูกโจมตีทั้งสองทางอันตรายนี้ จะเข้าไปเสี่ยงไม่ได้แคว้นหนานฉีในปัจจุบัน เปรียบเสมือนปีศาจจอมตะกละที่กินอย่างไรก็ไม่อิ่มท้องหากถูกพวกเขาโจมตียึดครอง ก็ไม่ใช่แค่ตกเป็นแคว้นอาณานิคม แต่แคว้นจะล่มสลายอย่างสมบูรณ์ ไม่มีวันได้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีก……บริเวณขอบชายแดนเฟิ่งจิ่วเหยียนยังไม่ไปไหนลมค่อย ๆ แรงขึ้น หูย่วนเอ๋อร์นำผ้าคลุมกันลม มาคลุมให้นางอย่างนอบน้อมสายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนทอดมองยังเบื้องหน้า กล่าวอย่างลุ่มลึก“แม่ทัพหู ข้าอยากให้เจ้าบอกมาตามตรง“เรื่องที่สองแม่ลูกหลิวอิ๋งกลับมาที่แคว้นซีหนี่ว์ ท่านป้ารู้หรือไม่?”หูย่วนเอ๋อร์บอกอย่างงุนงง“ยามที่ประมุขแคว้นรักษาตัวอยู่ที่ชานเมือง นางรู้อะไร หรือไม่รู้อะไรนั้น ข้าไม่รู้เรื่อ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1027
เมื่อเห็นว่าขอร้องไปก็ไร้ความหวัง เจิ้งจีก็ตะโกนสาปแช่งไล่หลังเฟิ่งจิ่วเหยียนที่ค่อย ๆ เดินออกไปไกล“เฟิ่งจิ่วเหยียนเจ้าไม่ได้ตายดีแน่ เจ้าสร้างบาปกรรมเช่นนี้ ชั่วชีวิตนี้เจ้ามีลูกอีกไม่ได้แน่นอน!”เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ยิน ในใจกลับไม่สะทกสะท้านด้านหลัง มีเสียงยกดาบและลงดาบดังตามมาติด ๆหลิวอิ๋งพูดถูก ถูกประหารศีรษะก็แค่หลุดล่วงบนพื้นวันนี้ ศีรษะของนางหลุดในวังหลวงแคว้นซีหนี่ว์หัวกลิ้งหลุน ๆ ดึงดันหันไปทางตำหนักหลัก จ้องบัลลังก์ที่นางยังไม่ได้ครอบครอง อย่างตายตาไม่หลับเจิ้งจีเห็นภาพนี้ พลันนิ่งอึ้ง“ไม่นะ! ไม่——ท่านแม่!”เมื่อเห็นดาบกำลังจะฟันลงที่นาง นางก็เบิกตากว้างนางเสียใจนางไม่น่าตามมารดาไปที่เมืองหลวง ไม่น่าไปฝันลม ๆ แล้ง ๆ อยากเป็นนางสนม ไม่น่ากลับมาที่แคว้นซีหนี่ว์อีกครั้งหากนางอยู่ที่เจียงโจว ก็คงไม่ตายต่อมา เลือดสด ๆ ก็สาดกระเซ็นออกมา…ศีรษะหลุดออกจากบ่าหล่นบนพื้นตายตาไม่หลับเหมือนกัน……นอกชายแดนแคว้นซีหนี่ว์กองทัพของแคว้นเสี่ยวโจวและแคว้นเจิ้งโจวเตรียมบุกโจมตีเวลากลางคืน ทหารสอดแนมมารายงาน“ท่านแม่ทัพ! ประมุขแคว้นซีหนี่ว์สิ้นพระชนม์แล้ว! แต่ซู่ย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1026
ความผูกพันที่เฟิ่งจิ่วเหยียนมีต่อแคว้นซีหนี่ว์ ไม่ลึกซึ้งเท่าความผูกพันที่มีต่อแคว้นหนานฉีเนื่องจากนางเติบโตในแคว้นหนานฉีตั้งแต่เด็ก ทั้งยังเคยเป็นทหารของแคว้นหนานฉีญาติสนิทมิตรสหายของนาง ล้วนอยู่ในแคว้นหนานฉีทั้งนั้นตอนนี้ นางยังเป็นฮองเฮาของแคว้นหนานฉีอีกด้วยหากนางตัวคนเดียว บางทีนางอาจจะสามารถอยู่ได้แบบไม่ต้องลังเล แต่ว่าตอนนี้ หากให้นางทิ้งทุกอย่างในแคว้นหนานฉี อยู่เป็นฮ่องเต้ที่แคว้นซีหนี่ว์ นางทำไม่ได้นางมีหลายเรื่องที่ปล่อยวางไม่ได้และยังอาลัยอาวรณ์อยู่สามีของนาง ท่านอาจารย์และอาจารย์หญิง แล้วไหนจะเวยเฉียง…ทว่า แคว้นซีหนี่ว์เองก็ต้องปกป้องในด้านส่วนตัว นี่คือสายเลือดตระกูลบรรพบุรุษของนางในด้านส่วนรวม จำเป็นต้องมีแคว้นเฉกเช่นแคว้นซีหนี่ว์ เพื่อสังคมโลกที่ไม่ยุติธรรมต่อสตรี อีกอย่าง แคว้นเสี่ยวโจวกับแคว้นเจิ้งก็สนิทชิดเชื้อกับเป่ยเยี่ยน หากพวกเขาแบ่งแยกแคว้นซีหนี่ว์ ก็จะสร้างความกดดันต่อชายแดนทางตะวันตกของแคว้นหนานฉี หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด“ข้าจะช่วยแคว้นซีหนี่ว์ปราบปรามศัตรูให้ล่าถอย แต่ตำแหน่งฮ่องเต้ คงต้องให้ผู้ปรา
