LOGINShare
บทที่ 696
Related chapters
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 697
หากมิมีหลักฐาน เซียวอวี้มิมีทางมาถามกับไทฮองไทเฮาโดยตรงเช่นนี้แน่“เราได้สอบปากคำนักฆ่าเหล่านั้นเรียบร้อยแล้ว”ฝ่ามือของไทฮองไทเฮาพลันสั่นเทาไปในทันทีสอบปากคำ?คนที่นางส่งออกไปนั้น ถูกจับหมดแล้วหรือ?แล้วซูฮ่วนล่ะ?ซูฮ่วนตายแล้วหรือยัง?ไทฮองไทเฮาอยากที่จะรู้เรื่องนี้ยิ่งนักเซียวอวี้ที่มิรู้ว่าแรงจูงใจอันใดทำให้เสด็จย่าของเขาทำเช่นนี้เขาพลางเอ่ยถามออกมาด้วยความเย็นชาว่า“ซูฮ่วนหาได้มีความแค้นอันใดกับท่านไม่ เหตุใดท่านต้องการสังหารนางด้วย!”ไทฮองไทเฮาเม้มปากไปด้วยความโกรธเกรี้ยวในเมื่อเรื่องดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว นางก็มิมีเหตุผลอันใดที่จะไม่ยอมรับคำพูดที่เก็บเอาไว้มานาน ในที่สุดก็จะได้เอ่ยออกไปเสียที!“ทำไมนะหรือ?“ฝ่าบาท ท่านรู้เรื่องนี้แก่ใจดี!“ทั้งท่านและเขา ต่างทำอันใดลงไป!”ใบหน้าของไทฮองไทเฮาพลันซีดขาว ราวกับว่าลูกปัดพุทธมงคลที่พระนางชื่นชอบตกลงไปในบ่อส้วม ยามที่นึกหยิบขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดนั้น เมื่อคิดถึงวิบากกรรมที่มันต้องพบเจอนั้น พลันรู้สึกร่างกายหนาวสั่นขึ้นมาในทันทีหลานชายสุดที่รักของนาง เดิมทีก็เป็นเพียงบุรุษปกติ ตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว!เซีย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 698
วังหลวงพลันตกอยู่ในการสอบสวนอย่างเข้มงวด ทำเอาผู้คนต่างตื่นตระหนกไปในทันทีภายในวันเดียว เพียงตำหนักจื้อเฉินนั้น มีเหล่านางกำนัลมากมายถูกลากเข้าไปในกรมราชทัณฑ์แม้แต่ขันทีข้างกายของฝ่าบาทหลิวซื่อเหลียง ก็ถูกนำตัวไปที่กรมราชทัณฑ์ด้วยมิต้องเอ่ยถึงตำหนักวั่นโซ่วเลยคนสนิทของไทฮองไทเฮาล้วนถูกจับกุมไปจนหมด ทั่วทั้งตำหนักถูกเปลี่ยนเป็นนางกำนัลชุดใหม่มาแทนการลงดาบเช่นนี้ ทำเอาผู้คนภายในวังหลวงต่างก็ระมัดระวังตัวเองมากขึ้นตำหนักฉือหนิงหนิงเฟยและไทเฮาที่นั่งคุยกันอยู่นั้น พลางเอ่ยออกมาด้วยความขบขันว่า“เสด็จป้าเพคะ ในที่สุดหญิงชราจากตำหนักวั่นโซ่วก็จะได้ออกจากวังไปเสียที“หม่อมฉันได้ยินมา เป็นพระประสงค์ของฝ่าบาทคือ และหากมิมีราชโองการเรียกตัว ห้ามกลับมาอีกด้วยนะเพคะ”“ดูภายนอก ดูเหมือนส่งพระนางไปพักฟื้นที่ภูเขาอวี้หยาง แท้จริงแล้วทุกคนต่างก็มองออกว่า ว่าไทฮองไทเฮาไปทำสิ่งใดให้ฝ่าบาททรงพิโรธเข้า“มิเช่นนั้น ตำหนักวั่นโซ่วคงมิมีทางคึกคักเช่นนี้ มีคนมากมายถูกกุมตัวไป หากเป็นเมื่อก่อนแล้วละก็ มิเห็นแก่หน้าพระก็ต้องเห็นแก่หน้าพระพุทธ ผู้ใดจักกล้าแตะต้องคนของไทฮองไทเฮาได้!”ไทเฮาฟังคำ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 699
ตำหนักฉางเล่อ“พระสนมเพคะ ฝ่าบาทมีรับสั่งเรียกตัวพระนางไปที่ห้องทรงพระอักษรเพคะ!” นางกำนัลพลันวิ่งเจ้ามารายงานที่ตำหนักในด้วยท่าทีเป็นสุขหรงเฟยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเปี่ยมสุขพลางนั่งอยู่บนหน้าโต๊ะเครื่องแป้งฝ่าบาทกลับมาถึงวังหลวงได้หลายวันแล้ว ในที่สุดเขาก็คิดถึงนางเสียทีหลังจากนั้นไม่นาน หรงเฟยก็เดินทางไปยังห้องทรงพระอักษรในทันทีด้านในห้องมีเพียงฝ่าบาทและเฉินจี๋เพียงสองคนนางโค้งกายทำความเคารพ“ถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ”เซียวอวี้พลางหันมามองนางด้วยความเย็นชา“เรื่องของเรากับซูฮ่วน เป็นเจ้าที่นำความไปบอกกับเสด็จย่าใช่หรือไม่?”หัวใจของหรงเฟยพลันตกไปอยู่บนตาตุ่มทันทีซูฮ่วน...ที่ฝ่าบาทต้องการจะพบตัวนางนั้น เป็นเพราะเรื่องนี้เองหรือ?หรงเฟยครุ่นคิดกับตนเองผู้คนในวังหลวงที่ถูกจับกุมตัวไปมากมายนั้น โดยเฉพาะในตำหนักวั่นโซ่วไทฮองไทเฮาได้ส่งคนมาส่งข่าวกับนางแล้วว่า เรื่องการลอบสังหารของซูฮ่วนนั้น ความแตกแล้วฝ่าบาทที่เป็นคนเฉลียวฉลาดเช่นนี้ ย่อมต้องคาดเดาได้ว่ามีคนวิ่งโร่ไปฟ้องไทฮองไทเฮาอย่างแน่นอนในเมื่อเรื่องมาถึงเช่นนี้ หากนางยังมิยอมรับอีก ย่อมทำให้ฝ่าบาทเอาแต่สืบความ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 700
ดวงตาของหรงเฟยพลันเต็มไปด้วยความโศกเศร้า“ฝ่าบาท หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะ หม่อมฉันจะมิทำเช่นนี้อีก”ซูฮ่วนคือเส้นตายของเขาตราบใดที่เขาให้อภัยนาง นางจะมิมีทางแตะต้องอีก“ศิษย์พี่ หม่อมฉันก็แค่อยากให้ท่านมีความสุขและสงบสุข...”เซียวอวี้พลันลุกขึ้นยืน ดวงตาเฉยชาหาได้แยแสสิ่งใดไม่“เสด็จย่าหาได้ทรยศเจ้าไม่ พระนางใช้วิธีของตนเองเพื่อปกป้องเจ้า“แล้วเจ้าล่ะ? มู่หรงหลัน เจ้ากลับโยนความผิดทั้งหมดไปให้กับหญิงชราเช่นพระนาง”หรงเฟยพลันตัวสั่นเทาไปในทันที“ไม่ หม่อมฉันแค่...หม่อมฉันแค่บอกความจริงเพคะ นักฆ่าพวกนั้นเป็นความคิดของไทฮองไทเฮาจริง...หรือว่าการที่หม่อมฉันพูดความจริงออกไป ก็ถือเป็นความผิดเช่นนั้นหรือ?”ดวงตาของเซียวอวี้พลันเจือไปด้วยความเย็นชาและเฉยเมย“เราคือฮ่องเต้ “เจ้าคิดว่า ยามที่เจ้ามาอยู่เบื้องหน้าของเรา เจ้าจักกล้าเล่นพรางใจหรือมีเล่ห์เหลี่ยมได้เช่นนั้นหรือ?“ในตอนนั้น เราได้ตอบตกลงเจ้า จักให้เกียรติเจ้าและเลี้ยงดูเจ้าภายในวังให้มีกินมีใช้ไปชั่วชีวิต”“แต่เจ้าก็ให้สัญญากับเราเช่นกัน ว่าจักมิคิดตุกติกเล่นแง่กับเรา! เจ้ารู้ดี ว่าเราเกลียดสตรีในวังหลังที่กะล่อนปลิ้นปล่อน
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 701
รุ่ยอ๋องหาได้เปิดโปงเรื่องที่องค์หญิงมาแอบฟังไม่ นัยน์ตายังคงอ่อนโยนดุจน้ำ “ไปกันเถิด พวกเรากลับไป เล่นหมากรุกกันต่อเถอะ” องค์หญิงน้อยรู้สึกตัวสั่นระริกอย่างสุดที่จะพรรณนา หันไปมองอีกที กลับไม่เห็นผู้ใดอยู่ในห้องโถงด้านข้างเลย หารู้ไม่ว่า หลังจากที่นางกับรุ่ยอ๋องเดินจากไป หรงเฟยมายืนอยู่ริมหน้าต่าง พลางจ้องมองไปที่นางอย่างเย็นชา หรงเฟยถูกรุ่ยอ๋องปฏิเสธ หัวใจของนางดั่งถูกไฟแผดเผา ครั้นได้เห็นองค์หญิงน้อย ทำให้นางหวนนึกถึงอดีต ในสมัยนั้น องค์หญิงน้อยมีอายุเพียงหนึ่งหรือสองขวบ และฝ่าบาททรงรักเอ็นดูเด็กน้อยผู้นี้ยิ่งนัก นังเด็กสารเลว ยังอยู่ในวัยแบเบาะ ก็รู้วิธีดึงดูดความสนใจจากบุรุษเสียแล้ว ตอนนี้ ข้างพระวรกายของฝ่าบาทพลันมีซูฮ่วนโผล่มาอีกคน ผู้ใดที่กล้าแย่งชิงความสนใจของฝ่าบาทไป ล้วนสมควรตาย! หรงเฟยยกยิ้มมุมปาก ดูอ่อนโยนและสงบนิ่ง…… เมื่อเซียวอวี้จัดการเรื่องนักฆ่าเสร็จแล้ว ก็ได้เขียนจดหมายแจ้งข่าวถึงเฟิ่งจิ่วเหยียน ในขณะนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนกับตงฟางซื่อกำลังสืบเรื่องของหร่านชิว พวกเขาพบว่า บิดาของหร่านชิวเป็นหนึ่งในเก้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 702
เซียวอวี้มองดูคนตรงหน้าด้วยสายตาที่คาดไม่ถึง คนผู้นั้นถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย... “อะไรกัน จำข้าไม่ได้แล้วหรือเพคะ?” เฟิ่งจิ่วเหยียนยกโค้งมุมปากอย่างสงบ ดูเหมือนยิ้ม ทว่าก็เหมือนตำหนิเช่นกัน นางสวมชุดดำพรางตัว รัดกุมแน่นหนา เส้นผมดำขลับถูกรวบมัดสูง ดูสง่างามดุจวีรบุรุษ ใบหน้าเจือด้วยความเหนื่อยล้าอยู่บ้าง ทว่ารอยยิ้มเล็ก ๆ นั้น ดุจบุปผากลางทะเลทราย ที่มีชีวิตชีวายิ่งนัก และทำให้เซียวอวี้ยิ่งรู้สึกคาดไม่ถึง เขาลุกขึ้นยืนทันที คว้าเสื้อคลุมมาใส่อย่างลวก ๆ และก้าวเดินไปหานางอย่างรวดเร็ว เฟิ่งจิ่วเหยียนถอยหลังไปสองก้าว พลางเตือนเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เนื้อตัวของข้ามีแต่ฝุ่นเพคะ” ดวงตาที่เย็นชาของเซียวอวี้กลายเป็นแย้มยิ้มอ่อนโยน ไม่สนใจที่นางจะหลบเลี่ยง ก็ดึงนางเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนทันที จากนั้นจุมพิตหน้าผากของนาง และจูบสัมผัสมุมปากของนางอีกครั้ง “ไยถึงกลับมาไม่บอกกล่าวกันเล่า? เรื่องนั้นจบแล้วหรือ?” เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายศีรษะ “ยังเพคะ “มารดาผู้ให้กำเนิดของหร่านชิวอยู่ที่อารามวั่งเฉินในเมืองอาน ข้ากับตงฟางซ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 703
หร่านชิวฝึกตนอยู่ในถ้ำด้านข้าง เคล็ดวิชาดาราโรยหมื่นวิถีของนางได้บรรลุขั้นที่สองแล้ว มันราบรื่นกว่าที่นางคาดคิดเอาไว้เสียอีก ดูเหมือนว่า เคล็ดวิชาดาราโรยหมื่นวิถีนี้เหมาะสมกับพื้นฐานร่างกายของสตรีมากกว่าจริง ๆ นางอาจจะสามารถฝึกฝนได้เร็วกว่าหยางเหลียนซั่ว และดีกว่าด้วยซ้ำ! ขอเพียงนางประสบความสำเร็จ ก็จะกลายเป็นอันดับหนึ่งของยุทธภพ ในตอนนั้น จักไม่มีผู้ใดเป็นคู่ต่อสู้ของนาง! ทั่วทั้งยุทธภพจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของนาง ไม่เว้นแม้แต่ซูฮ่วน และตงฟางซื่อ! ดวงตาของหร่านชิวเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน และยังแสดงถึงความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะไม่ลดน้อยลง คนที่นางอยากจะกำจัดมากที่สุด ยังคงเป็นหยางเหลียนซั่ว จนกระทั่งตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราวของเขา ตราบใดที่เขายังไม่ตาย นางจะต้องซ่อนตัวฝึกตนต่อไป หารู้ไม่ว่า ในขณะนี้หยางเหลียนซั่วอยู่ที่เป่ยเยี่ยน ณ เป่ยเยี่ยน ในพระราชวังหยางเหลียนซั่วได้รับการแนะนำโดยราชครูเป่ยเยี่ยน และได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้เยี่ยนในที่สุด ดวงตาของเขาถูกปกคลุมด้วยผ้าขาว จอนผมทั้งสองข้างกลายเป็นสีเทา บนบัลลังก์สูง ฮ่องเต้เยี่ยนมองดู
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 704
รุ่ยอ๋องมองดูสตรีที่อยู่ตรงหน้า แววตาไร้ซึ่งความอบอุ่นและสงบนิ่งเช่นเคย “มู่หรงหลัน เจ้าหมดหนทางจะเยียวยาแล้วจริง ๆ !” เขาพลันหันหลังให้นาง ไม่อยากจะมองนางมากนัก มู่หรงหลันถอดอาภรณ์ชั้นนอกออกเหลือเพียงเสื้อชั้นในเท่านั้น ก้าวมาข้างหน้า และสวมกอดเขาจากด้านหลัง ทว่าถูกเขาต่อต้านอย่างรุนแรงและผละตัวออกห่าง “ออกไป! อย่ามาแตะต้องข้า!” มู่หรงหลันจ้องมองแผ่นหลังของเขา พลางหัวเราะเบา ๆ “ในสมัยนั้น ท่านกักขังข้าไว้ บอกว่าต้องการรักษาข้า และทำให้ข้ากลายเป็นคนปกติ แนะนำให้ข้าอย่าปิดบังความเจ็บป่วยและปฏิเสธการรักษา “วันนี้ข้าอยากรักษาให้ท่าน ไยท่านกลับปฏิเสธด้วยเล่า?” รุ่ยอ๋องขบกรามแน่นขึ้น ใบหน้าเขียวคล้ำ มู่หรงหลันเห็นว่าเขาเพิกเฉยต่อตนเอง จึงเดินอ้อมไปหยุดข้างหน้าของเขา แววตาของนางอ่อนโยน ทว่าแฝงไว้ด้วยเจตนาฆ่า “เหตุใดจึงไม่ช่วยข้า? “หรือว่า ท่านคิดจะกำจัดข้าไปตั้งนานแล้ว เช่นนั้นข้างกายของฝ่าบาทก็จะได้เหลือท่านเพียงคนเดียว?” ดวงตาของรุ่ยอ๋องเย็นชา “ข้าไม่เหมือนเจ้า” นางเสียสติไปนานแล้ว “มู่หรงหลัน หากมิใช่เพราะมิตรภาพ
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 734
ไทฮองไทเฮาทรงถูกส่งเข้ามาในคุกเทียนเหลา แต่ยังรักษาความน่าเกรงขามเอาไว้อย่างเต็มที่เหล่าท่านอ๋องมองเห็นนาง ทุกคนถึงกับตาค้างแม้แต่เสด็จย่าก็ถูกส่งเข้ามาในคุกเทียนเหลาด้วยหรือ?ถ้าเช่นนั้นพวกเขา...ดูเหมือนจะไม่ถูกปรักปรำแล้วช้าก่อน!หรือว่าพวกเขาจะก่อกบฏตามไทฮองไทเฮาจริง ๆ?สวรรค์!หญิงชราผู้นี้ ไม่เพียงทำร้ายคนอื่นก็ยังทำร้ายตนเองด้วย!เหล่าท่านอ๋องพลันนิ่งเงียบไม่ส่งเสียง แอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟันในเวลานี้ พลุดอกไม้ไฟนอกคุกเทียนเหลาอยู่ ๆ ก็ดังขึ้น พวกเขารู้สึกถึงความอ้างว้างคืนวันดี ๆ ส่งท้ายปีเก่า พวกเขากลับต้องอยู่ในคุกเทียนเหลา ช่างเป็นกรรมแท้ ๆ!ไทฮองไทเฮาทรงเข้ามาในห้องขังแห่งนี้ ก็เห็นมู่หรงหลันแม่ลูกอยู่ที่นี่ด้วยในใจนางรู้สึกหวาดหวั่นเมื่อหันกลับมา ก็ประสานกับแววตาอันยั่วยุขององครักษ์ลับผู้นั้น และถูกเย้ยหยัน“คนสามรุ่นอยู่ร่วมกัน ไทฮองไทเฮา หญิงชราเช่นท่านช่างโชคดีเหลือเกิน”ขณะที่พูด หญ้าหางจิ้งจอกของคนผู้นั้นก็ขยับขึ้นลง แสดงออกถึงการยั่วยุไทฮองไทเฮาทรงทรมานพระทัยอย่างมากมู่หรงหลันได้รับบาดเจ็บหนัก ถูกโยนไว้ที่มุมห้องอย่างไม่ใส่ใจ เอนพิงอยู่ข้างกำแพง ห
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 733
ขณะเหม่อลอย เซียวอวี้มองเห็นชัดเจนแล้วคนที่วิ่งมาหาเขาจากที่ไกล คือเฟิ่งจิ่วเหยียน!คือคนที่เขาคะนึงถึงทุกคืนวัน!เขาพยายามอย่างเต็มที่ ให้หลุดพ้นจากพื้นหิมะที่กลืนกินคนหลุดพ้นจากตะขอและสิ่งพัวพันที่ไร้ตัวตนเหล่านั้นเขาลุกขึ้นพร้อมกับคำรามเบา ๆ คิดจะวิ่งไปข้างหน้า นาทีเดียวก็ไม่กล้ารีรอ กลัวว่านี่จะเป็นเพียงภาพลวงตาของเขาในเวลาเดียวกันนั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ใกล้เขาเข้ามาเรื่อย ๆ เช่นกันสองคนอยู่ท่ามกลางหิมะโปรยปรายเต็มท้องฟ้า ทั้งคู่ต่างวิ่งเข้าหากันในที่สุด ก็โอบกอดกันท่ามกลางหิมะมีเพียงวินาทีที่สวมกอดอีกฝ่าย ถึงได้กลับสู่ความเป็นจริงโดยสิ้นเชิงเซียวอวี้สวมกอดคนที่อยู่ในอ้อมแขนไว้แน่น ปล่อยให้ลมหิมะพัดถาโถมเขาจุมพิตที่หน้าผากและแก้มของนาง รับรู้ถึงความอบอุ่นของนางมือข้างหนึ่งประคองหลังศีรษะนาง หน้าผากชนกัน ลมหายใจรินรดกัน ริมโสตคือเสียงลมหวีดหวิว เขาได้ยินนางเรียกเขาอย่างชัดเจน“ฝ่าบาท...”เซียวอวี้รับรู้เพียงใบหน้าชื้นแฉะ ไม่รู้สึกตัวว่า น้ำตาอุ่น ๆ ที่เอ่อคลอของเขาไหลออกมา นั่นคือความปีติยินดีที่ยากเกินบรรยายจากสิ่งที่สูญเสียได้คืนกลับมาเขาตื้นตันใจอย่างมา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 732
“จิ่วเหยียนนาง...ยังมีชีวิตอยู่!” นิ้วมือของเซียวอวี้สั่นรัว ความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นในจิตใจ ขณะเหม่อลอย รู้สึกเพียงตัวอยู่ในความฝันช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาราวกับศพเดินได้ก็มิปานถึงแม้วางแผนจะจัดการกลุ่มกบฏเหล่านั้นให้หมดในคราวเดียว ก็มักจะทำแบบขอไปที ความจำก็ถดถอย มิรู้ว่าตนเองเคยเตรียมการเรื่องใดบ้างคนอยู่ที่นี่ ใจกลับล่องลอยไปที่ภูเขาหิมะเทียนฉือบัดนี้ ได้ยินข่าวว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนยังมีชีวิตอยู่ เขาถึงรู้สึกว่าตนเองกลับมามีชีวิตแล้วนางยังมีชีวิตอยู่!เซียวอวี้หันหลังให้ทุกคน ดวงตาแดงก่ำด้วยความตื้นตันใจ น้ำตาพลันเอ่อล้นในทันทีเขารู้อยู่แล้วว่า แม่ทัพน้อยของเขา จะไม่มีทางตาย!องค์หญิงใหญ่ทรงตื่นเต้นอย่างที่สุดเช่นกัน ร่ำไห้ด้วยความปีติ“ดีเหลือเกิน! แม่ทัพน้อยยังมีชีวิตอยู่!!”ก่อนหน้านี้ไทฮองไทเฮาทรงพำนักอยู่ที่ภูเขาอวี้หยางมาตลอด มิรู้ที่มาที่ไป ในเวลานี้ถึงรู้ว่า แม่ทัพน้อยเมิ่งกับซูฮ่วนเป็นคนเดียวกันนี่มิได้หมายความว่า นางเคยส่งคนไปลอบสังหารซูฮ่วน และเกือบจะทำร้ายแม่ทัพน้อยเมิ่ง!?สวรรค์!นางทำสิ่งใดลงไป!นางเกือบจะกลายเป็นคนบาปที่ถูกสาปแช่งไปชั่วลูกชั่วหลาน!
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 731
หากต้องการจะช่วยฮ่องเต้ จักต้องจัดการกับระเบิดฟ้าคำรณเหล่านั้นก่อน โดยเฉพาะยังมีกระสุนมังกรไฟนั่นอีก...เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ แม่ทัพอาวุโสหลี่พลันมีสีหน้าเคร่งขรึมภายในวิหารบรรพบุรุษหม่ากงกงถีบประตูให้เปิดออกในทันที“ฝ่าบาทหนอฝ่าบาท ท่านหลอกลวงพวกเราทั้งหมดแล้ว! ฮ่องเต้องค์ใหม่อะไรกัน ท่านคงเพื่อให้เปิดเผยพวกพ้องที่อยู่ในราชสำนักออกมากระมัง!”เมื่อครู่เขาได้รับข่าวว่า ขุนนางในเมืองหลายคนถูกจับกุมแล้ว ทั้งหมดคือคนที่เลือกสนับสนุนแต่งตั้งรัชทายาท ยังมีคุกเทียนเหลา เส้นสายลับที่ซ่อนอยู่ในคุกเทียนเหลาก็ถูกจับกุมแล้วเช่นกัน!บางคนก็ถูกตัดศีรษะประจานในวันเดียวกัน!แววตาของเซียวอวี้ดูเย็นชา เพียงมองไปยังที่ไกล ๆหม่ากงกงเย้ยหยัน“ทว่าท่านประเมินพวกเราต่ำเกินไป“คนที่ท่านสังหารเหล่านั้นมีความสำคัญอันใด? อีกไม่นาน ประมุขพรรคก็จะนำกองทัพเยี่ยนมาบุกหนานฉี!“คืนนี้ จะให้ท่านมองดูพี่น้องและสตรีของท่าน ตายไปทีละคน! ให้ท่านรับรู้ ผลที่ตามมาของการวางแผนเล่นงานพวกเรา!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ออกคำสั่ง เหล่าท่านอ๋องกับนางสนมก็ถูกลากออกไปด้านนอกภายใต้แสงรัตติกาล คมดาบสาดส่องประกายอันเยือกเย็น
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 730
“พวกเจ้าเป็นใคร!” มือทั้งสองข้างของมู่หรงหลันมีเลือดไหลอาบ จดจ้องกลุ่มคนสวมหน้ากาก ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่ไม่ยอมแพ้บุรุษที่เป็นหัวหน้าเช็ดเลือดบนดาบอย่างไม่รีบร้อน “นายท่านของข้านามสกุลเซียว”เซียว…ทันใดนั้นมู่หรงหลันก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างไม่อยากจะเชื่อ“พวกเจ้าคือ องครักษ์ลับ?!”องครักษ์ลับของฝ่าบาท!ดังนั้น เป็นฝ่าบาทส่งพวกเขามาเพื่อจับนาง!ไม่ควรเป็นแบบนั้นพวกเขาทราบได้อย่างไรว่านางจะผ่านทางนี้หรือว่า ฝ่าบาทได้วางแผนล่วงหน้ามานานแล้วคิดได้เช่นนี้ มู่หรงหลันพลันรู้สึกขนลุกนางอยากส่งสัญญาณให้หม่ากงกง ทว่า นางไม่มีมือแล้ว…ณ วิหารบรรพบุรุษแม่ทัพอาวุโสหลี่มาส่งเสบียงอาหารทุกวัน โดยวางไว้นอกประตูวิหารบรรพบุรุษในระยะสองลี้ หลังจากนั้นก็จะมีกบฏพวกนั้นออกมารับไปตั้งแต่ที่ฝ่าบาทถูกจับขัง เวลาก็ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วแนวป้องกันของเมืองเซวียนพังทลาย จู้กั๋วกงจึงแอบลักลอบกลับมาที่เมืองเซวียนด้านเป่ยเยี่ยนและหนานฉี ก็กำลังจะมีสงครามภายในห้องฌานเสบียงส่งมาถึงมือของเหล่านางสนม เพื่อป้องกันไม่ให้วุ่นวาย ไทเฮาจึงมีหน้าที่แจกจ่ายตามหลักแล้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 729
เมื่อเผชิญหน้ากับฮ่องเต้องค์ใหม่ที่โผล่มาอย่างกะทันหัน หม่ากงกงก็ตัดสินใจเดินหน้าให้ถึงที่สุดเขาไม่เสแสร้งอีกต่อไป พูดออกไปตามตรงว่า“ไท่ซ่างหวงอยู่ในมือของพวกข้า! หากอยากได้ชีวิตของเขาคืน ก็ต้องคัดราชโองการ ส่งต่อบัลลังก์ให้รัชทายาทที่แท้จริง!”เขาให้ลูกน้องอุ้มเด็กคนนั้นออกมา แล้วพูดกับทุกคนว่า“บุคคลนี้ต่างหากคือบุตรชายแท้ ๆ ของไท่ซ่างหวง ไม่กี่วันได้เปิดเผยตัวตนทำความรู้จักกับไท่ซ่างหวง…”ไม่รอให้เขาพูดจบ รุ่ยอ๋องก็เอ่ยขึ้น“สามหาว! จะสลับสับเปลี่ยนบัลลังก์ เหมือนการเล่นสนุกได้อย่างไร?”แม่ทัพอาวุโสหลี่ผสมโรงด่าอย่างโมโห“หมารับใช้เช่นเจ้ากล้าดีอย่างไร! ถึงได้เอาเด็กที่ไหนไม่รู้มาสวมรอยเป็นโอรสรัชทายาท คิดว่าคนอื่นโง่หรือไง!”เหล่าทหารคนอื่น ๆ ต่างหัวเราะเยาะ“เจ้าโจรขันที นั่นคือลูกชายของเจ้าล่ะสิไม่ว่า!”สีหน้าของหม่ากงกงมืดลงเรื่อย ๆ“พวกเจ้าไม่เชื่อใช่ไหม! ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะส่งไท่ซ่างหวงกลับสวรรค์! รุ่ยอ๋อง แม่ทัพอาวุโสหลี่ยังไม่บอกท่านสินะ ว่าในวิหารแห่งนี้มีระเบิดฟ้าคำรณ…”ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ฮ่องเต้องค์ใหม่ก็คุกเข่าลง ก้มคำนับไปทางวิหาร“เสด็จพ่อ! ก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 728
ทันทีที่เสียงระเบิดฟ้าคำรณดังขึ้นมา องค์ชายทั้งหลายก็วุ่นวายกันไปหมด“ทำไมจู่ ๆ ก็ระเบิดล่ะ?”“ต้องเป็นฝ่าบาทแน่ ๆ! อย่าลืมสิ ฝ่าบาทตรอมใจเพราะความรัก เขาต้องการให้เราลงสุสานไปด้วย!”“โถ่โว๊ย! ไม่ว่าจะเป็นใคร ปล่อยข้าออกไปเดี๋ยวนี้! ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด!”เหล่านางสนมเองก็กรูเข้ามากอดกันไว้ ทั้งยังจ้องบานประตูอย่างไม่สบายใจขณะนี้ ด้านบอกประตูวิหารบรรพบุรุษหม่ากงกงตะโกนไปทางป่าแห่งนั้นเสียงดัง “ออกมาเถอะ! ข้าเห็นพวกเจ้าแล้ว!”เหล่าทหารที่อยู่ในป่านิ่งงันไม่ไหวติงหม่ากงกงข่มขู่ “เสียงเมื่อครู่ พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่หรือไม่? หากยังไม่ออกมา ข้าจะพังข้างในให้ราบเป็นหน้ากลอง!”สิ้นเสียงของเขา แม่ทัพอาวุโสหลี่ก็ลุกออกมา“โจรขันที! เจ้ากล้าหรือ!ภายใต้แสงจันทร์ หม่ากงกงยิ้มอย่างโอหัง“ที่แท้ก็เป็นแม่ทัพอาวุโสหลี่นี่เอง!“ข้าขอคารวะอยู่ตรงนี้แล้วกันนะ!“ท่านแม่ทัพ ฝ่าบาทกับองค์ชายทั้งหลายกำลังปรึกษาหารือเรื่องแคว้นกันอยู่ ข้าได้รับคำสั่งจากไทฮองไทเฮา ให้เฝ้าอยู่ตรงนี้ ห้ามให้คนร้ายเข้าไปรบกวนวาระอันศักดิ์สิทธิ์“ท่านระดมกำลังคนมามากมายขนาดนี้ คิดจะก่อกบฏหรือ!”เมื่อได้ยินเขาร้อ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 727
วิหารบรรพบุรุษถูกกลุ่มกบฏล้อมเอาไว้ กอปรกับระเบิดฟ้าคำรณเหล่านั้น จึงไม่มีผู้ใดกล้าก้าวผ่านดงระเบิดนั้นไป เหล่าท่านอ๋องบ่นกันไม่หยุด“ข้าบอกแล้วว่าไม่เข้าร่วม ไม่เข้าร่วม! ก็ยังจะให้ข้ามาให้ได้!”“นั่นสิ! หากรู้ตั้งแต่แรกว่าเสด็จย่าจะแต่งตั้งรัชทายาท พวกเราจะมายุ่งวุ่นวายไปทำอะไร! ตอนนี้เป็นอย่างไรล่ะ ต้องมาถูกกลุ่มกบฏจับขัง น่าขายหน้าจริง ๆ!”พวกเขาล้วนเป็นคนสูงศักดิ์ในราชวงศ์ อาหารการกินและข้าวของเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันล้วนเป็นของที่ดีที่สุด พอคราวนี้ต้องมาเบียดเสียดรวมกันอยู่ในห้องฌานห้องเดียว ซึ่งเตียงที่มีเพียงหลังเดียว ถูกผู้มีอำนาจสูงสุดอย่างซู่อ๋องยึดครองไปแล้ว คนอื่น ๆ จำต้องนอนบนพื้นข่าวที่ฝ่าบาทถูกขังถูกส่งต่ออย่างรวดเร็ว จนรุ่ยอ๋องรู้เรื่องในวันนั้นรุ่ยอ๋องรับคำสั่ง กำจัดกลุ่มลับในราชวัง และส่งตัวแม่ทัพอาวุโสหลี่นำกองกำลังไปช่วยเหลือแม่ทัพอาวุโสหลี่นำทัพทหารรักษาพระองค์เข้าบุกวิหารบรรพบุรุษเขาไม่ได้รีบร้อนช่วยคนออกมา สังเกตสถานการณ์ของศัตรูก่อนเป็นอย่างแรกซึ่งก็พบสิ่งผิดปกติอย่างที่คิดไว้ตามหลักแล้ว ราชองครักษ์ของไทฮองไทเฮากับองค์ชายทั้งหลาย มีจำนวนมากกว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 726
แม้นจะบอกว่าช้าแต่กลับเร็วกว่าที่คิด หม่ากงกงถีบระเบิดสายฟ้าจนปลิว ไม่ให้องครักษ์จุดมันเขาอ้าปากตะคอก“ไสหัวเข้าไปในวิหารบรรพบุรุษให้หมด!! อยากตาย มันไม่ง่ายขนาดนั้น!”พวกเขาบ้าไปแล้ว!ทุกคน แม้แต่ฮ่องเต้ ต่างถูกขังไว้ในวิหารบรรพบุรุษไทฮองไทเฮาและเหล่าสตรีในวังหลังถูกขังไว้ด้วยกันสีหน้าของผู้อาวุโสเช่นนางไม่ค่อยดีนัก รู้สึกคิดผิดและรู้สึกโทษตัวเองที่เผลอไปเชื่อมู่หรงหลัน“ข้าไม่คิดเลยว่า หลันเอ๋อร์จะร่วมมือกับกลุ่มกบฏพวกนั้น…”นางเอาแต่พร่ำบ่น แต่กลับไม่ฟังคำพูดเข้าอกเข้าใจของคนอื่น จนทำให้หนิงเฟยหงุดหงิดหนิงเฟยทนไม่ไหว จึงดุด่านางไป“ยายแก่น่ารำคาญ! พอได้แล้ว!”“จะแสร้งทำเป็นไม่มีความผิดไปทำไม! หากไม่ใช่เพราะท่านช่วยเหลือพวกเผด็จการ พวกเราจะตกอยู่ในสถานการณ์นี้หรือ? ท่านป่วยมาตั้งนาน ทำไมไม่ตาย ๆ ไปซะ!”ไทฮองไทเฮาไม่อยากจะเชื่อ หนิงเฟยที่เคยเคารพนางในยามปกติ จะกล้าตะคอกใส่นางเช่นนี้“เจ้า…บังอาจ!”ไทเฮาโอบไหล่ของหนิงเฟย ปกป้องนางไว้ในอ้อมกอด “ไทฮองไทเฮา หนิงเฟยคงตกใจกลัว ถึงได้หลุดวาจาไม่สุภาพ…”“ฮือ ๆ…” ในมุมหนึ่งมีนางสนมร้องไห้สะอึกสะอื้น “ข้าอยากกลับบ้าน หากรู้เ
