เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 655
บทที่เกี่ยวข้อง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 656
สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฮูหยินเมิ่งจึงออกหน้ากล่าว “ฝ่าบาท พระองค์คงยังไม่ทราบ เวยเฉียงก็อาศัยอยู่ที่นั่นด้วย เกรงว่าจะไม่สะดวกเพคะ” เซียวอวี้กลับเอาแต่จ้องมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างไม่กะพริบตา เพื่อรอคำตอบจากนาง เฟิ่งจิ่วเหยียนได้แต่เอ่ย “รบกวนอาจารย์หญิงแล้วเจ้าค่ะ คืนนี้ข้าจะพักที่จวนแม่ทัพ” เพียงเท่านี้เซียวอวี้ก็พอใจ เฟิ่งจิ่วเหยียนนอนอยู่ที่เรือนปีกตะวันตก เซียวอวี้พำนักที่เรือนปีกตะวันออก เดิมทีก็ควรอยู่กันอย่างสงบ ทว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนเพิ่งจะผล็อยหลับไป พลันมีคนเข้ามา นางลุกขึ้นนั่งอย่างตื่นตัว กลับได้เห็นว่า เป็นเซียวอวี้ “ไยท่านถึงมาที่นี่เพคะ” นางวางกริชกลับไว้ใต้หมอนอย่างเงียบ ๆ เซียวอวี้ยกชายเสื้อคลุมขึ้นแล้วนั่งบนเตียงของนาง ก่อนจะจับมือนางไว้ “ร่างแผนปรับโครงสร้างที่อาจารย์ของเจ้าเขียนนั้น เรายิ่งอ่านก็ยิ่งฮึกเหิม จึงนอนไม่หลับ อีกทั้งยังนึกขึ้นได้ว่า มีอีกสิ่งหนึ่งที่เรายังมิได้ทำให้เสร็จ” “เรื่องใดเพคะ?” หลังจากนั้นเขาหยิบปิ่นหงส์ออกมา “มิใช่ขอเราปักปิ่นให้เจ้าเองหรือ” เฟิ่งจิ่วเหยียนปล่อยมวยผมสยายออกแล้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 657
เมิ่งฉวีแกล้งเมากรึ่ม ทั้งที่จริงแล้วจิตใจกระจ่างใสดุจคันฉ่อง เขาบอกเล่าเรื่องราวที่น่าสนใจในวัยเด็กของจิ่วเหยียนให้ฟัง ด้วยต้องการให้ฝ่าบาทได้รู้จักจิ่วเหยียนมากขึ้น ทว่าสิ่งใดสมควรพูดนั้น เขายังรู้จักแยกแยะได้ “มีเด็กผู้ชายหลายคนชื่นชอบนางพ่ะย่ะค่ะ “ทว่า เด็กหญิงคนนั้นหาได้รับรู้ไม่ แข็งทื่อเสมือนก้อนหินก็มิปาน “ในสมัยนั้นมีเด็กชายคนหนึ่งมาเรียนวิทยายุทธกับกระหม่อมด้วย และมักจะชอบดึงผมของจิ่วเหยียนบ่อย ๆ เพราะแค่อยากให้นางหันมาสนใจตนเองมากขึ้น ผลลัพธ์คือ สาวน้อยโมโหโทโสขึ้นมา และกระชากดึงผมของเขาติดออกมาเป็นกำมือ “หลังจากนั้น เด็กชายคนนั้นไม่เคยกลับมาเรียนอีกเลยพ่ะย่ะค่ะ” เมิ่งฉวีเอ่ยถึงแค่เรื่องเล็กน้อยไม่มีปัญหามากนัก และมิได้เอ่ยถึงต้วนไหวซวี่เลย เขาย่อมรู้ว่า ต้วนไหวซวี่แตกต่างจากเด็กชายเหล่านั้น เพราะนั่นคือคนที่จิ่วเหยียนเคยชอบด้วยใจจริง ถึงแม้ฝ่าบาทจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเก่าก่อนก็ตาม ก็คงมิชอบฟังเรื่องแบบนี้ กลับกลายเป็นว่า หม้อไหนไม่เดือดกลับยกหม้อนั้นแทน เซียวอวี้รุกถามเอง “ในเมื่อนางหัวช้าขนาดนั้น แล้วนางตกหลุมร
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 658
ต้วนเจิ้งถูกพาไปยังกระโจมที่พัก และที่นั่นมีเพียงฮ่องเต้พระองค์เดียวเท่านั้น เขาถามอย่างโกรธเคืองโดยไร้ซึ่งความเกรงกลัว “จักต้องทำอย่างไร...ท่านถึงจะยอมปล่อยนางไป!” คิ้วกระบี่ของเซียวอวี้ขมวดแน่น ในยามที่อยู่ต่อหน้าผู้อื่น เขามิได้อัธยาศัยดีเหมือนอยู่ต่อหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียน ร่างกายแผ่รัศมีความเป็นศัตรู ประสงค์จะฆ่าคนสารเลวที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำได้ทุกเวลา เซียวอวี้เผชิญหน้ากับต้วนเจิ้งผู้เกรี้ยวกราด ด้วยการเอ่ยเหน็บแนม “พวกเจ้าสองคนพี่น้อง นิสัยช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว” คนหนึ่งอ่อนโยนใจดี อีกคนหนึ่งเห็นแก่ตัวและเลวทราม ต้วนเจิ้งหรี่ตาลง “ตอบข้ามาสิ! ท่านจะปล่อยนาง และกลับไปที่วังหลวงของท่านได้หรือไม่!” เซียวอวี้ได้ฟังเช่นนี้ แค่รู้สึกว่ามันน่าตลกสิ้นดี สีหน้าแววตาของเขาทั้งน่าเกรงขามและเย็นชา “เจ้าควรจะนึกโชคดี ที่เจ้ามีพี่ชายที่ดี” ต้วนเจิ้งเอ่ยจี้ใจดำเขาในคำเดียว “ท่านกล้าทำร้ายข้ารึ? เชื่อหรือไม่ว่า หากท่านกล้าทำร้ายข้า นางก็จะทิ้งท่านไปทันที!” เซียวอวี้กำหมัดที่อยู่ใต้แขนเสื้อกว้างจนแน่น ไอ้เด็กนี่... ต้วนเจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 659
หลังจากที่หยางเหลียนซั่วได้รับการช่วยเหลือไปได้ ก็ถูกติดประกาศจับทั่วแคว้นหนานฉี นอกจากราชสำนัก ยังมีกลุ่มในยุทธภพเช่น พันธมิตรอู่หลินที่นำโดยหร่านชิว และจอมยุทธ์พเนจรทั่วไปที่นำโดยตงฟางซื่อ พวกเขาล้วนกำลังตามล่าตัวหยางเหลียนซั่วผู้ชั่วร้าย ทว่าเส้นทางหลบหนีของหยางเหลียนซั่วมีความลึกลับยิ่งนัก จึงไม่มีความคืบหน้าใด ๆ เลย คาดไม่ถึงว่า จักได้รับข่าวดีอย่างกะทันหันเช่นนี้ ในห้องหนังสือ หยิ่นลิ่วทูลรายงาน “ฝ่าบาท หยิ่นเอ้อร์ส่งข่าวมาว่า หยางเหลียนซั่วเคยปรากฏตัวในเขตแดนเป่ยเยี่ยนพ่ะย่ะค่ะ” เฟิ่งจิ่วเหยียนก็อยู่ที่นั่นด้วย ครั้นได้ฟังข่าวนี้ พลางคิดถึงการคาดเดาครั้งก่อนของนางกับอาจารย์และอาจารย์หญิง “มีความเป็นไปได้สูงที่หยางเหลียนซั่วจะลอบติดต่อกับชาวเป่ยเยี่ยนมานานแล้ว” เซียวอวี้เผยสีหน้าเย็นชาเคร่งขรึม หากหยางเหลียนซั่วไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเป่ยเยี่ยนแล้วไซร้ หนานฉียังสามารถส่งทูตไปเจรจา เพื่อขอให้เป่ยเยี่ยนอนุญาตให้พวกเขาจับกุมอาชญากรได้ ทว่าหากเป็นจริงดังที่เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าว หยางเหลียนซั่วได้ร่วมมือกับศัตรู เช่นนั้นก็ทำได้เพียงแอบดำเ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 660
ทันทีที่เจินเจินก้าวเข้ามาในจวนแม่ทัพ ก็ได้เห็นชายหนุ่มรูปงามที่ยืนอยู่ข้างฮูหยินเมิ่ง บางทีอาจเป็นเพราะกลับจากค่ายทหาร และเห็นผู้ชายหยาบกระด้างเหล่านั้นจนชินตา คุณชายท่านนี้จึงทำให้ดวงตาของนางเป็นประกาย ปากแดงฟันขาว กลับมิสูญเสียบุคลิกองอาจผึ่งผาย สายตาเช่นนั้นที่จ้องมองมา มิได้ให้ความรู้สึกหยาบคาย ดูเหมือนจะมีเพียงความชื่นชม หาได้มีความคิดชั่วร้ายใด ๆ ไม่ ช่างเป็นดวงตาคู่หนึ่งที่สะอาด และซื่อตรง หัวใจของเจินเจินสั่นไหวอย่างไม่รู้ตัว ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าบุรุษผู้สูงศักดิ์และหล่อเหลาเช่นฝ่าบาท นางยังไม่เคยมีความรู้สึกแปลก ๆ เช่นนี้มาก่อน ราวกับในจุดหนึ่งของหัวใจกำลังมีดอกท้อผลิบาน... ครั้นฮูหยินเมิ่งได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเจินเจิน ย่อมตระหนักถึงบางสิ่งได้ทันที เพื่อป้องกันมิให้จิ่วเหยียนก่อหนี้รักขึ้นอีก นางจึงออกหน้า แกล้งทำเป็นตำหนิเฟิ่งจิ่วเหยียน “บอกกี่ครั้งแล้ว เป็นผู้หญิงดี ๆ ก็ควรสวมอาภรณ์ของสตรี ดูสิ ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอีกแล้วมิใช่หรือ?” เจินเจินได้ยินเช่นนั้น หัวใจที่เต้นรัวพลันแตกสลายทันที ผู้หญิง?!! แม้เฟิ่งจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 661
ภายในเรือนหลักคืนนี้แม่ทัพเมิ่งต้องออกไปลาดตระเวน หากไม่ใช่เพราะฝ่าบาทอยู่ในจวน เขาก็คงหาอะไรทานอยู่ในค่ายทหารแล้วเวลานี้เขาจึงกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อกลับไปยังค่ายทหารเฟิ่งจิ่วเหยียนกับอาจารย์หญิงมาด้วยกัน เห็นไฟในห้องสว่างอยู่ “อาจารย์อยู่ข้างใน ข้าไม่เข้าไปแล้ว”ฮูหยินเมิ่งอมยิ้มแย้ม “รออยู่ที่นี่ ข้าไปเอามาให้เจ้า"เมื่อนางเข้าไปในห้อง ก็เห็นสามีนั่งอยู่ข้างโต๊ะ สีหน้าประหลาด บอกไม่ถูกว่าดีใจ และก็ไม่ถือว่าโกรธ ทว่าดูเหมือนคับข้องใจเมิ่งฉวีลุกขึ้นยืน ถามขึ้นมาอย่างหยั่งเชิง“ฮูหยิน ช่วงนี้ข้ายุ่งกับงานในค่ายทหาร เพิกเฉยต่อเจ้า เจ้าโกรธข้าหรือไม่?”ฮูหยินเมิ่งตอบตามความจริง“ท่านต้องทำตามหน้าที่ ข้าไม่มีทางโกรธเพราะสาเหตุนี้”ทันใดนั้น สีหน้าเมิ่งฉวีบูดบึ้งลงเขายกมือขึ้นมาอย่างสั่นเทา ชี้ไปยังกล่องไม้บนหัวเตียง“นั่น...ข้างในนั้นคืออะไร?”สีหน้าฮูหยินเมิ่งเคร่งขรึมขึ้นมา“ท่านได้เปิดดูหรือ? ! ”เมิ่งฉวีเห็นนางตื่นเต้นขนาดนี้ ก็โกรธขึ้นมาทันที“ฮูหยิน ! ต่อให้เจ้าโกรธ ก็ไม่ควรทำกับข้าเช่นนี้ ! บอกมา ! คนนั้นคือใคร ! ”ของสิ่งนั้นทำไม่ง่าย ฮูหยินไม่ได้ทำมา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 662
สีหน้าเซียวอวี้จากดำกลายเป็นขาวสิ่งของที่อยู่ในกล่อง...เขาเคยเห็นในตำรานี่คือถุงยาง ใช้สำหรับผู้ชายทว่า จักรพรรดิไม่จำเป็นต้องสวมสิ่งนี้ หากไม่อยากให้นางสนมตั้งครรภ์ ประทานน้ำแกงป้องกันการมีบุตรก็พอดังนั้น ในวังไม่เคยมีสิ่งนี้ เขาก็ไม่เคยเห็นของจริงมาก่อนยิ่งคิดไม่ถึง เฟิ่งจิ่วเหยียนจะมอบสิ่งนี้ให้กับเขาจนเขาไม่รู้จะพูดนางว่าอะไรดีพัฟ !เขาปิดกล่องไม้ ท่าทีราวกับตาไม่เห็นไม่กวนใจ“สิ่งนี้ เราไม่ชอบ”เขาปฏิเสธทันทีเขาอยากที่จะมีลูกกับนางมากมาย จะใช้สิ่งนี้ได้อย่างไรเฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง“ข้าเห็นว่า มีบุตรก่อนแต่งงาน ไร้ชื่อไร้สถานะ ไม่แตกต่างอะไรกับบุตรนอกสมรส”เซียวอวี้ขมวดคิ้วเข้มนางหมายความว่า ก่อนแต่งงานสามารถ...บอกตั้งแต่แรกสิ ! เวลาต่อมา เซียวอวี้ไม่พูดอะไร ลุกขึ้นมาอุ้มนางทันที“เจ้าพูดถูก คืนนี้ลองใช้สิ่งนี้เลย” เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้ว “แขนของท่าน...”“ไม่เป็นไร” ดวงตาของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้ม อารมณ์ดี ยังจะสนใจบาดแผลที่ไหนกันยิ่งไปกว่านั้น ก็แค่บาดแผลภายนอกในมุ้งบนเตียงเสื้อผ้าหลุดออกส่งเสียงกรอบแกรบ ซ้อนกันเป็นชั้นๆ ราวกับสองค
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 663
ในมุ้งบนเตียง บนผ้าห่ม มือสองข้างใหญ่ข้างหนึ่งเล็กข้างหนึ่ง นิ้วทั้งสิบนิ้วประสานกัน พัวพันแนบแน่นเซียวอวี้ยิ่งจูบยิ่งร้อนแรงเฟิ่งจิ่วเหยียนแทบทนไม่ไหว พยายามดิ้นรนหาช่องว่างเพื่อหายใจเวลาต่อมา เขาล้มทับบนตัวนาง หายใจอย่างหนัก ลมหายใจร้อนผ่าวรดข้างหู แก้มด้านข้างของนางนางถูก “ย่าง” จนเหงื่อไหลชุ่ม เอียงศีรษะไปฝ่ายชายยกตัวขึ้นมาเล็กน้อย จับปลายคางของนาง ดวงตาแดงสลัว จ้องริมฝีปากแดงระเรื่อสดใสของนางอย่างลึกซึ้งริมฝีปากแดง ทำให้สีหน้าขาวใสมากขึ้นสายตาของเขามองเลื่อนขึ้น มองความเร่าร้อนในดวงตาของนางที่กำลังจะจางหายไป อยากจดจำภาพนี้ไว้ตลอดกาลจดจำภาพที่นางหวั่นไหวเพื่อเขาจดจำภาพที่ในสายตานางมีเพียงเขา ในกระแสเลือด ในร่างกายก็มีเพียงเขาเจิดจ้ายิ่งกว่าดอกไม้ไฟ สว่างไสวยิ่งกว่าดวงดาว ลานตายิ่งกว่าแสงอาทิตย์...งดงามจริงๆ !ทุกครั้งในเวลานี้ แม้นางต้องการชีวิตเขา เขาก็จะให้เขาคิดว่า เขารักนางอย่างที่สุดจริง ๆหากชั่วชีวิตที่เหลือนี้ไม่สามารถได้ครอบครองนาง เขาจะเสียใจขนาดไหนมือของเขาเลื่อนมาถึงด้านหน้าลำตัวของนาง ลูบไล้รอยสักรูปเปลวเพลิงสีแดง“รอยสักของเจ้านี้ เพื่อปกปิด
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 876
เซียวอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ สุดท้ายก็ตัดสินใจ“ได้ เอาตามที่เจ้าพูด! แต่ว่า เจ้าต้องรับปากเรา ไม่ว่าอย่างไร ต้องปกป้องตัวเองให้ดี!”เฟิ่งจิ่วเหยียนดูแผนการวางกลยุทธ์“ท่านไม่ต้องห่วง ข้าจะกลับมาอย่างปลอดภัย”เซียวอวี้ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของนาง นัยน์ตาทอแววอาลัยอาวรณ์“พวกเราเพิ่งได้อยู่ด้วยกันไม่นาน ก็ต้องแยกจากกันอีกแล้ว”อยู่ในตำแหน่งสูง ทุกเรื่องย่อมไม่สามารถทำอะไรตามใจได้ จึงเกิดความรู้สึกหดหู่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เฟิ่งจิ่วเหยียนมองมาที่เขาอย่างอบอุ่นอ่อนโยน กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง“ยิ่งห่างไกลยิ่งทำให้รักกันมากกว่าตอนแต่งงานหมาด ๆ ซึ่งพวกเรารักกันเหมือนเพิ่ง ‘แต่งงานใหม่หมาด ๆ ’ ยิ่งกว่าคู่สามีภรรยาทั่วไปอีกหลังจากนั้น นางก็เข้าไปใกล้หูแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวน “รอหม่อมฉันกลับมา จะชดเชยคืนแห่งการเข้าเรือนหอใหม่แก่ท่าน”ด้วยเหตุนี้ เซียวอวี้จึงคัดราชโองการ ภายใต้คำพูดกึ่งเอาใจกึ่งหลอกล่อของนาง มีคำสั่งให้ฮองเฮาใช้อำนาจแม่ทัพใหญ่ เคลื่อนกองทัพไปต้านศัตรูที่ชายแดนตะวันออกนี่เป็นราชโองการลับจนกระทั่งเฟิ่งจิ่วเหยียนเดินทางออกจากเมืองหลวงในวันถัดมา มีเพียงไม่กี่คนที
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 875
กวนไหลอิ้งตายแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนจำเขาได้ เขาเป็นชายชาตรีที่ทุ่มเทเสียสละเพื่อแคว้นสิ่งที่ยามนี้นางคิดถึง ไม่ใช่การตายของกวนไหลอิ้ง แต่เป็น...“กองทัพชายแดนตะวันออกล่ะ?”การตายของแม่ทัพ ย่อมส่งผลต่อเหล่าทหารเซียวอวี้ตอบนาง“กองทัพชายแดนตะวันออกป้องกันอยู่ในด่านเฉาอวี๋ ด้านนอกด่านเฉาอวี๋มีกำลังทหารของแคว้นต้าเซี่ยและแคว้นอื่นรวมตัวอยู่”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เข้าใจ“ในเมื่อป้องกันอยู่ในด่านเฉาอวี๋ กวนไหลอิ้งตายได้อย่างไร?”เซียวอวี้ตอบอย่างละเอียดว่า“กองทัพศัตรูกราดด่ายั่วยุ ใช้คำสกปรกมากระตุ้น กวนไหลอิ้งทนไม่ไหว จึงออกไปสู้นอกด่าน แล้วตายภายใต้มือของแม่ทัพอายุน้อยแคว้นต้าเซี่ยคนหนึ่ง”การทำสงครามโดยสู้ตัวต่อตัว เรียกอีกอย่างว่า “ขุนพล”ปกติระหว่างที่สองกองทัพกำลังจัดกระบวนทัพ แต่ละฝ่ายจะส่งแม่ทัพนายกองคนหนึ่งออกมาสู้ตัวต่อตัวเพื่อตัดสินแพ้ชนะฝั่งที่ชนะ จะได้ขวัญกำลังใจฮึกเหิมอย่างยิ่ง มากพอที่จะทำให้เหล่าทหารรู้สึกพลุ่งพล่านไปด้วยพลังในทางกลับกัน ฝั่งที่แพ้จะมีทหารที่ถูกทำลายขวัญกำลังใจแต่ด้วยเหตุที่รูปแบบการสู้ตัวต่อตัวนี้อันตรายเกินไป จึงถูกยกเลิกไปนานแล้ว เพราะถึงอ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 874
ภายในห้อง หร่วนฝูอวี้กำลังหลับตา นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ด้านหน้าวางกระถางทองสัมฤทธิ์ที่ใช้หลอมกู่ ข้างกระถางมีงูตัวหนึ่งขดตัวอยู่งูตัวนั้นได้ยินเสียงเปิดประตูก็ชูคอขึ้นมาอย่างชาญฉลาด หลังจากหันดูรอบหนึ่ง สายตาก็จ้องอยู่ที่ร่างของรุ่ยอ๋อง จากนั้นมันแลบลิ้นส่งสัญญาณขู่ “ฝ่อ ฝ่อ” อย่างดุร้ายทว่าหลังจากบุรุษผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้ขึ้นจนมองเห็นชัดว่าเป็นใคร ก็ตัวแข็งทื่อทันที จากนั้นมันก็เก็บลิ้นเข้าไปอย่างกระดาก แล้วเริ่มขดตัวซ่อนส่วนหัวของมันเอาไว้ ราวกับว่าทำแบบนี้แล้วจะไม่มีใครเห็นมันรุ่ยอ๋องยืนห่างจากเตียงสามฉื่อ จ้องมองไปยังท้องของหร่วนฝูอวี้นางตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว ตามหลักควรจะมองเห็นท้องได้ชัดเจนนานแล้วทว่าเขากลับมองไม่เห็นท้องอันใหญ่โตนั่นเลยเป็นเพราะชุดคลุมใหญ่จนบังงั้นหรือ?ทันใดนั้นหร่วนฝูอวี้ก็ลืมตา สบตาเข้ากับสายตาที่มองอย่างสืบเสาะของรุ่ยอ๋องน้ำเสียงของนางไพเราะมาก ทว่าสิ่งที่พูดกลับไม่ได้มีเจตนาดี“แหม...เข้าวังทีสวมชุดหล่อเหลาขนาดนี้เชียว”รุ่ยอ๋องถามอย่างไม่ช้าไม่เร็วด้วยสีหน้าสุภาพอ่อนโยน “เป็นข้าที่ละเลยเจ้า ไม่ได้ซื้อเสื้อผ้างาม ๆ ให้เจ้า ทว่าสภาพเจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 873
เมื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนตัดสินใจว่าจะปรับแก้ ‘ใยแมงมุม’ ก็ลงมือทันทีภารกิจสำคัญเช่นนี้ จะเป็นใครไปได้อีก ถ้าไม่ใช่ตงฟางซื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนออกคำสั่งให้คนไปรื้อกลไกสังหารที่มีอยู่ออกก่อน ไม่เช่นนั้นหากเก็บเอาไว้อาจเกิดเรื่องประเภทให้ทุกข์แก่ทุกท่านรวมถึงตัวเองได้เมื่อรู้เรื่องที่นางจะทำ ตงฟางซื่อรู้สึกเลื่อมใสและเห็นด้วยอย่างยิ่งเขารับประกันอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า“ขอเพียงให้กำลังคนข้ามากพอ จะต้องปรับแก้ให้ ‘ใยแมงมุม’ เป็นอย่างที่เจ้าต้องการได้แน่! เพียงแต่เวลากระชั้นชิดนัก”ยามนี้ใยแมงมุมได้ขยายไปทั่วทั้งแคว้นหนานฉี หากคิดจะปรับแก้ทั้งหมด ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ภายในวันเดียวอีกทั้งยามนี้หลายแคว้นกำลังจะล้อมโจมตีแคว้นหนานฉี กระชั้นชิดนักเฟิ่งจิ่วเหยียนคิดถึงปัญหานี้ได้แต่แรกแล้ว นางวงบางจุดในแผนภาพใยแมงมุม“แก้จุดเหล่านี้ก่อน”จุดที่นางวงไว้คือเส้นทางลับสองเส้นทางของใยแมงมุมไปทางทิศเหนือและทางทิศตะวันออก โดยมีเมืองเซวียนเป็นจุดศูนย์กลางตงฟางซื่อมองดูอย่างละเอียดหากแค่สองเส้นทางนี้ ตามหลักย่อมไม่มีปัญหาอะไร“ได้! มอบให้ข้าทำเถอะ!”เขายิ้มตาหยีตามความเคยชิน ในใจวางแผนเอาไว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 872
ด้วยฐานะเป็นฮ่องเต้ เซียวอวี้ให้ความสำคัญกับภาพรวมตรงหน้าเป็นหลักแคว้นหนานฉีจะต้องชนะ และต้องรับประกันว่าจะขับไล่ศัตรูออกไปได้ในเมื่อ ‘ใยแมงมุม’ นั่นเป็นอาวุธขับไล่ศัตรู ก็ใช้มันฆ่าศัตรูไม่มีอะไรไม่เหมาะสมกันเฟิ่งจิ่วเหยียนอธิบาย“ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ใช้เลย“กลไกเส้นทางลับของ‘ใยแมงมุม’นั้นยอดเยี่ยมมาก สามารถใช้ในการขนส่งเสบียงได้ แม้กระทั่งใช้กับการเคลื่อนพลทหารเพื่อดักซุ่มก็ยังได้ ลดความยุ่งยากไปได้มาก“ทว่ากลไกสังหารคนจำนวนมากข้างในนั่น ถึงจะเป็นหัวใจหลักของวิชากลไกตระกูลถานไถ“ใช้มันสังหารศัตรู ย่อมเป็นชัยชนะที่น่าละอาย”เซียวอวี้ไม่เห็นด้วย“เพื่อที่จะชนะแล้ว ถึงจะเป็นชัยชนะที่น่าละอายแล้วอย่างไร? จิ่วเหยียน ภายใต้สถานการณ์ที่ทุกทิศมีกองทัพเข้าใกล้เมืองเช่นนี้ เจ้าไม่อาจทำตัวเป็นคนดีได้”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ลังเลแม้แต่น้อยนางเน้นย้ำอย่างจริงจัง“ฝ่าบาท ท่านยังไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าบอก“ที่ข้าอยากบอกก็คือ ‘ใยแมงมุม’ สามารถเป็น ‘ใยแมงมุม’ ได้ ทว่าไม่อาจเป็น ‘ใยแมงมุม’ ของตระกูลถานไถได้”เซียวอวี้เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ยังไม่เข้าใจดีนักเพียงครู่หนึ่งเขาก็เข้าใจโดยพลัน“เจ้าค
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 871
ถานไถเหยี่ยนโมโหนี่เป็นเพราะเมื่อครู่เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดว่า จะถือว่า ‘ใยแมงมุม’ เป็นของตระกูลตงฟางเขาสูญเสียการควบคุมอารมณ์ไปชั่วครู่ แล้วกลับมามีสติอย่างรวดเร็วเพียงไม่กี่อึดใจ ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับได้รับความอัปยศอดสู“ท่านไม่เชื่อข้าก็ช่างเถิด ทว่าเหตุใดต้องทำให้ข้าอับอาย ทำให้ตระกูลถานไถอับอายขายหน้าเช่นนี้ด้วย!“ตอนนั้นเพื่อที่จะสืบเรื่องมนุษย์โอสถ ข้าจึงถูกทรมาน“จากนั้นก็พเนจรไปอยู่ที่แคว้นตงซาน ถูกคนควบคุม...ข้าใช้ชีวิตอยู่ด้วยความทุกข์ทรมานทุกวัน ไม่ง่ายเลยกว่าจะกลับมาแคว้นหนานฉีได้ ข้าเพียงอยากทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อชดใช้ความผิด และได้รับความเชื่อใจจากเจ้าอีกครั้ง”“ข้าแค่อยากย้อนกลับไปในอดีตที่พวกเรายังเป็นสหายที่ดีต่อกัน รู้ใจกัน“ทว่าดูจากยามนี้แล้ว นี่คงเป็นข้าคิดไปเองผู้เดียว“ด้วยฐานะคนรุ่นหลังของตระกูลถานไถจะทนได้อย่างไร? ไม่เช่นนั้นเจ้าก็ฆ่าข้าเสียเถิด!”เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังเขาตัดพ้อด้วยสีหน้านิ่งเฉยตั้งแต่ตอนแรกที่เขาแทงนางดาบหนึ่ง นางก็ยากที่จะเชื่อใจเขาอีกครั้งแล้วไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร อธิบายได้สมบูรณ์แบบแค่ไหน นางก็ไม่เชื่อเขาแล้ว“ถานไถเหยี
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 870
เที่ยงคืนสถานที่พักแรมของถานไถเหยี่ยน เหล่าทหารปิดล้อมข้างนอกข้างในสามชั้น หนาแน่นจนแม้แต่น้ำหยดเดียวก็ผ่านไปไม่ได้ภายในห้องอักษรเทียนข้ารับใช้เร่งเร้าถานไถเหยี่ยน“นายท่าน รีบไปเถอะขอรับ!”ข้างในห้องไม่มีไฟ ถานไถเหยี่ยนนั่งอยู่ในความมืด แต่งกายเรียบร้อย ราวกับรอวันนี้มาตั้งแต่แรกแล้วเขายืดหลังตรง นิ้วเรียวยาวขาวเย็นเปิดสมุดภาพบนโต๊ะแผ่นแล้วแผ่นเล่า เคลื่อนไหวอยู่อย่างเชื่องช้า“นายท่าน!” ข้ารับใช้ได้ยินเสียงทหารกำลังขึ้นบันไดมา ก็ยิ่งร้อนใจน้ำเสียงถานไถเหยี่ยนเยือกเย็น ไม่สะทกสะท้าน“หนีไม่พ้นหรอก”เขาได้ยิน คนที่มาคืนนี้ มีจำนวนมากมายถึงแม้ว่าสามารถหนีออกจากสถานที่พักแรมนี้ได้ ข้างนอกก็ยังมียอดฝีมืออีกมากมายปัง!บานประตูห้องถูกคนพังอย่างป่าเถื่อนแสงสว่างข้างนอกส่องเข้ามา สาดสายตาถานไถเหยี่ยนอย่างแหลมคมเขากับเฟิ่งจิ่วเหยียน ถือได้ว่ารู้ใจกันความจริง วันนี้ตอนที่เจอนางในเมืองอาน เขาก็เดารู้แล้วว่านางคิดจะทำอะไรทหารผู้นำตะโกนขึ้นมา “จับกุมตัวถานไถเหยี่ยน!”ถานไถเหยี่ยนไม่มีการต่อต้านแต่อย่างใดเขาลุกขึ้นมาด้วยตนเอง“ไม่ทราบว่าข้ากระทำผิดโทษฐานใด?”เหล่า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 869
สงครามชายแดนเริ่มแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนไปทำราชกิจที่เมืองอานเพิ่งออกจากเมือง ก็ถูกนายท่านเฟิ่งไล่ตามมาทันสีหน้านายท่านเฟิ่งราวกับไว้ทุกข์ให้กับลูก คว้าจับแขนของนาง ไม่ยอมให้นางไป“ฮองเฮา! ตอนนี้เจ้าเป็นถึงฮองเฮา เจ้าจะไปที่ใด!”เขาเน้นย้ำสถานะของนาง ให้นางมีสติ...นางไม่ใช่แม่ทัพน้อยเมิ่งของค่ายเป่ยต้าอีกต่อไปแล้วต่อให้ทำศึก ก็ไม่จำเป็นต้องให้นางไปสนามรบต่อสู้ศัตรูยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ และข้างในท้องอาจจะเป็นโอรส เป็นรัชทายาทในอนาคต!สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับนางในตอนนี้ คือปกป้องเด็กคนนี้ไว้นอกเมืองไม่มีใครอื่น เฟิ่งจิ่วเหยียนยังมีราชกิจที่จะต้องไปทำ น้ำเสียงแข็งกร้าวเย็นชา“ข้ารู้ว่าตนเองกำลังทำอะไรอยู่ ทหาร ส่งใต้เท้าเฟิ่งกลับจวน”“ขอรับ!”ข้างกายนางมีองครักษ์ติดตามนับสิบคน ล้วนเป็นกองทัพอินทรีเหินคิดอยากพาตัวคนไม่มีวรยุทธอย่างนายท่านเฟิ่งไป ไม่ใช่เรื่องยากเลยนายท่านเฟิ่งตะโกนอย่างร้อนใจ“เจ้าจักเอาแต่ใจเช่นนี้ไม่ได้แล้ว! เด็กคนนี้เป็นความหวังตระกูลเฟิ่ง!”กองทัพอินทรีเหินรีบปิดปากของเขา พร้อมหิ้วตัวเขาไปเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่หันกลับมามอง กลับขึ้นไปบนรถม้า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 868
คนสนิทของแคว้นประมุขซีหนี่ว์แบ่งออกเป็นสองพรรค พรรคแรกคือแม่ทัพป้องกันเมืองหูย่วนเอ๋อร์เป็นผู้นำ คอยปกป้องประมุขแคว้น ให้การสนับสนุนทุกการตัดสินใจของประมุขแคว้นรวมถึงครั้งนี้ที่ต่อหน้าโจมตีแคว้นหนานฉี ความจริงนั้นเป็นพันธมิตรกับแคว้นหนานฉีขุนพลอื่นหลายคนกลับมีความคิดอื่นพวกนางคิดว่า แคว้นซีหนี่ว์ไม่ควรให้การสนับสนุนแคว้นหนานฉี“ประมุขแคว้น ทั้งสองแคว้นเป็นพันธมิตรกันถือเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ท่านควรปรึกษาพวกกระหม่อมตั้งแต่แรก! ค่อยทำการตัดสินใจ! เห็นได้ชัดว่าแคว้นหนานฉียากที่จะเอาตัวรอด แคว้นซีหนี่ว์ไม่มีความจำเป็นที่จะถูกลากลงน้ำไปด้วย!”“ท่านประมุขแคว้น ขอท่านทรงเปลี่ยนกลยุทธ์แสร้งโจมตี กลับมาร่วมมือกับแต่ละแคว้นโจมตีแคว้นหนานฉีเถอะ!”“ท่านประมุขแคว้น สถานการณ์ตอนนี้เห็นได้อย่างชัดเจน โอกาสที่แคว้นหนานฉีจะชนะนั้นมีน้อยมาก อาศัยเพียงกำลังแคว้นเดียว ไม่มีทางเอาชนะกองกำลังทหารสิบกว่าแคว้นได้ เป็นพันธมิตรกับเป่ยเยี่ยนจะดีกว่า!”ไม่ว่าพวกนางจะโน้มน้าวยังไง ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ยังคงยืนหยัดความคิดตนเองนางนั่งบนเก้าอี้สูงศักดิ์ สีหน้าเยือกเย็น น้ำเสียงไม่ให้ได้ขัดขืน“เราจะคอยดู แ
