로그인공유
บทที่ 419
관련 챕터
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 420
สิ่งที่ฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้บอกเซียวอวี้ก็คือ ต้วนไหวซวี่ตายเพราะช่วยนางพิษวารีสวรรค์นั่น เดิมนั้นพุ่งเป้ามาที่นาง ต้วนไหวซวี่ช่วยรับแทนนางนางก็ไม่ได้บอกเซียวอวี้ ต้วนไหวซวี่ถ่ายทอดเคล็ดวิชาเข็มเชียนอวี่ให้นางแล้ว แต่นางมัวแต่ทำศึก เรียนรู้ได้ครึ่งเดียวดังนั้นหลังจากที่เขาถูกพิษ ต่อให้นางรีบเรียนรู้อีกครึ่งหนึ่ง ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาไว้ได้...ด้วยเหตุนี้ ทำให้นางไม่สามารถให้อภัยตนเองไปตลอดค่ำคืนนี้ คนมากมายไม่อาจข่มตานอนเซียวอวี้ฝึกวิชามวยกับเหล่าองครักษ์ทั้งคืนเหล่าองครักษ์ลำบากรันทดจนไม่รู้จะพูดยังไงจิ้งเฟยรอคอยวันพรุ่งนี้ ที่จะได้ออกจากวัง ร่วมเดินทางไปกับฝ่าบาท ไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้ ลืมตาจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นยามเช้าตรู่ จิ้งเฟยก็เก็บของเสร็จเรียบร้อย พร้อมกับของเซ่นไหว้องครักษ์ที่รับผิดชอบรับส่ง เตรียมรถม้าเสร็จเรียบร้อยนางสนมออกจากวัง ออกทางประตูด้านข้างจิ้งเฟยไม่ยอมขึ้นรถม้า พร้อมถามองครักษ์“ฝ่าบาทยังว่าราชการเช้าไม่เสร็จหรือ?” ชิวหงก็มองดูเส้นทางเดินทอดยาวในวัง รอคอยเงาร่างของจักรพรรดิเหล่าองครักษ์ต่างมองหน้ากันจากนั้นก็มีคนหนึ่งเดินออกมาเอ่ย “จิ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 421
การที่ฝ่าบาททรงมาเยือนจวนตระกูลเฟิ่งด้วยพระองค์เองนี้ เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก ตระกูลเฟิ่งทุกคนตั้งแต่ระดับบนไปจนถึงระดับล่างต่างตื่นตระหนก“ถวายบังคมฝ่าบาทและฮองเฮา!”นายท่านเฟิ่งยืนอยู่ด้านหน้าสุด ด้านหลังคือฮูหยินเฟิ่ง อี๋เหนียงหลินที่เป็นอนุ ยังมีลูกสะใภ้สกุลโจว ไปจนถึงน้องชายต่างมารดาผู้ไม่เอาไหน เฟิ่งหมิงเซวียนเฟิ่งหมิงเซวียนกลัวฮ่องเต้อย่างที่สุดเขาทำตัวราวกับเต่าหัวหดที่ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ายามนั้นเขากระทำความผิดค้าขายตำแหน่งขุนนาง ได้รับลงโทษหนักจนถึงยามนี้เขายังคงจำได้ว่า ยามนั้นที่ขอร้องฝ่าบาทให้ยกโทษให้เขา ตอนที่เขาตะโกนเรียกฝ่าบาทว่าพี่เขย สายตาของฝ่าบาทเต็มไปด้วยรังสีอาฆาตและความเกลียดชังนี่เป็นครั้งแรกที่อี๋เหนียงหลินได้พบโอรสสวรรค์ จึงเกิดความรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจแม้วันนี้เซียวอวี้จะไม่ได้สวมชุดมังกร ทว่าก็ยังน่าเกรงขามจนผู้คนไม่กล้าที่จะสบตา“ลุกขึ้น”“ฝ่าบาททรงมาเยือน นับเป็นเกียรติของจวนกระหม่อมยิ่งนัก!” นายท่านเฟิ่งเองก็เป็นผู้มีความสามารถโดดเด่นทางด้านวรรณกรรมเช่นกัน ทว่าด้วยสถานการณ์เบื้องหน้าเขานึกคำไม่ออกแล้วจริง ๆเซียวอวี้ตอบอย่างเคร่งขรึม“เ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 422
ดูเหมือนว่าเฟิ่งหมิงเซวียนจะเสพติดการตะโกนเรียก ’ ‘พี่เขย’ เสียแล้วเซียวอวี้ไม่ถือสาเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังรับสุราคารวะจากเขาทั้งหมดอีกด้วยเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับไม่มีรอยยิ้มเลยซักนิด สายตาที่นางมองเฟิ่งหมิงเซวียนราวกับมีมีดดาบอยู่ในนั้นดวงจันทร์ปรากฏขึ้นบนฟ้าเหนือยอดต้นหลิว จวนตระกูลเฟิ่งกลับยังคงคึกคักเป็นอย่างมากเฟิ่งเหยียนเฉินที่เลิกงานกลับมา ได้ยินเสียงเฟิ่งหมิงเซวียนร่ายกลอนดังมาแต่ไกล“มีแขกหรือ?” เขาถามข้ารับใช้ที่กำลังยกอาหารเดินผ่านมาข้ารับใช้ผู้นั้นรีบตอยเขาทันที “เป็นฝ่าบาทกลับบ้านมาเยี่ยมญาติเป็นเพื่อนฮองเฮาขอรับ!”เฟิ่งเหยียนเฉินตกตะลึงเป็นอย่างมากฮองเฮาทรงมาเยี่ยมญาติ เหตุใดจึงไม่แจ้งจวนตระกูลเฟิ่งล่วงหน้า?ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ฝ่าบาททรงเสด็จมาเองด้วยเขาไม่ได้ฟังผิดใช่หรือไม่?เมื่อเฟิ่งเหยียนเฉินเดินไปที่โถงหลักก็พบฝ่าบาทเข้าจริง ๆเขารีบถวายคำนับทันที“กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาทและฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ”เซียวอวี้ที่ดื่มไปแก้วแล้วแก้วเหล้า สายตาเริ่มเยิ้มด้วยความมึนเมาทว่าเขายังคงรักษาความน่าเกรงขามของผู้เป็นฮ่องเต้เอาไว้ได้ราวกับไม่ได้เมาแต่อย่างใด“ไม่ต้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 423
เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกงุนงงอยู่บ้างทันใดนั้น เซียวอวี้ก็โอบเอวของนาง ดึงคนเข้าสู่อ้อมกอดนางรีบดิ้นรนผลักเขาออกทันทีเขาจึงกอดนางให้แน่นกว่าเดิม แล้วเอียงศีรษะเกยคางลงบนไหล่ของนาง ริมฝีปากบางปัดผ่านติ่งหู แนวกรามและซอกคอของนาง บางคราดูเหมือนตั้งใจ บางคราดูเหมือนไม่ตั้งใจ“เราควรจะใช้ไม้แข็งกับเจ้า”เมื่อกล่าวจบเขาก็ตัดสินใจแน่วแน่ อุ้มคนเข้าไปที่ห้องด้านในเฉินจี๋ที่เฝ้าอยู่ด้านนอกห้องได้ยิน ‘เสียงดังเอี๊ยดอ๊าด’ ดังขึ้นดูเหมือนการเคลื่อนไหวจะรุนแรงมากค่ำคืนนี้ดวงจันทร์ดูงดงามมาก ทว่าเขากลับรู้สึกใจสั่นอย่างบอกไม่ถูกด้านในห้องภายในม่านเตียงเฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่บนร่างของเซียวอวี้ ลมหายใจไม่เป็นจังหวะส่วนคนที่อยู่ด้างล่าง สองมือถูกมัดเอาไว้ หว่างคิ้วที่หล่อเหลาเย็นชาขมวดด้วยความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ“ปล่อยเรา!”นางนำมือทั้งสองข้างของเขามามัดเอาไว้ด้วยกัน ทั้งสิ่งที่ใช้มัดก็คือเข็มขัดของเขาเองยามที่สู้กันเมื่อครู่ มวยผมของนางหลุดออกมาบางส่วน ทว่าหาได้ส่งผลต่อความน่าเกรงขามของนางไม่“ท่านดื่มจนเมาแล้ว ตั้งสติเสีย”เมื่อพูดจบนางก็พลิกตัวลงจากเตียงเมื่อครู่ไม่รู้ว่าเซี
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 424
เมื่อคืนวานเซียวอวี้กำเริบเสิบสานยิ่ง คิดอาศัยแรงจากสุรามาบีบบังคับเฟิ่งจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนหาใช่สตรีอ่อนแอทั่วไปไม่ จึงชกเขาเข้าเต็ม ๆ หนึ่งหมัดขณะนี้ผู้ที่ชกเขากำลังยืนอยู่เบื้องหน้าเขา ในมือถือไข่ไก่ที่ปอกเปลือกแล้วเอาไว้ดวงตานั้นแตกต่างจากส่วนอื่นในร่างกาย ไม่อาจใช้กำลังภายในสลายเลือดคั่งได้ เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงได้แต่ใช้วิธีทั่วไป ทว่าผลลัพธ์ก็ช้ายิ่งตั้งแต่เมื่อคืนวานจนถึงยามนี้ ได้ใช้ไข่ไก่ไปสิบกว่าฟองแล้วทว่ารอยฟกช้ำบนดวงตาของเขาก็ยังไม่หายไป จึงไม่อาจพบใครได้เซียวอวี้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง จะใช้วิธีพูดเกลี้ยกล่อมแบบไหนไม่ดีเขาไม่เคยพบสตรีที่แรงมากถึงเพียงนี้มาก่อน!ชกมาหมัดหนึ่ง เขาก็เกือบจะตาบอดแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนใช้ไข่ไก่กลิ้งประคบรอบตาเขาหลายรอบ ทันใดนั้นเขาพลันจับข้อมือของนาง“เจ้าช่างกำเริบเสิบสานเสียจริง!”ตีคนไม่ควรตีหน้า ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นถึงฮ่องเต้ของแคว้น!เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าเรียบนิ่งกล่าว “ท่านทำผิดก่อน”เซียวอวี้เป็นฝ่ายผิดจริง ๆทว่าเมื่อกลับมาคิดดู ต้องโทษเฟิ่งหมิงเซวียนน่าตายนั่น!พูดหลักการบ้าบออะไรนั่น!หากเฟิ่งหมิงเซวียนมาได้ยิ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 425
“ฮองเฮา เดี๋ยวก็จะได้พบหน้ากับสาวใช้ของเจ้าผู้นั้นแล้ว เหตุใดจึงดูไม่ยินดีเลยเล่า?” เซียวอวี้รู้สึกเบิกบานใจที่วางแผนได้เหนือกว่านางอีกขั้นเขามองสำรวจคนตรงหน้า คิดอยากเห็นว่านางจะแสดงสีหน้าออกมาอย่างไรยามนั้นนางทุ่มเทความคิดอย่างมากในการส่งเหลียนซวงออกจากวัง เขามีลางสังหรณ์ว่านี่ไม่ปกติ จึงจัดวางหมากลับไว้เพิ่มเฟิ่งจิ่วเหยียนเหลือบขึ้นมอง สบตากับเขาดวงตาของนางราวกับมีรอยยิ้มบาง ๆ อยู่เซียวอวี้มองจนตกอยู่ในภวังค์ ทว่าทันใดนั้น...“เพละ!” เสียงดังขึ้นตามแรงในมือนาง เขาพลันรู้สึกเจ็บปวดบริเวณดวงตาอย่างรุนแรงไข่ทั้งฟองนั้น แตกจนเป็นผงสีเหลืองและขาวผสมกันเละเทะ กระจายไปทั่วดวงตาของเขา“ฮองเฮา เจ้าคิดจะฆ่าสามีหรือไร!”นางกำเริบเสิบสานเช่นนี้ได้อย่างไรกัน!......ณ ชายแดนเหนือคู่สามีภรรยาเมิ่งได้รับจดหมายแววตาฮูหยินเมิ่งดุดัน“เฉียวม่อถึงกับทำป้ายคำสั่งอินทรีเหินปลอมขึ้น เช่นนั้นป้ายคำสั่งที่นางส่งคืนมาก่อนหน้านี้ก็เป็นของปลอมหรือ?”นางรีบปลดกลไกกล่องทันที ป้ายคำสั่งอินทรีด้านในนั้นมองอย่างไรก็เหมือนกับของจริงไม่ผิดเพี้ยนแม่ทัพเมิ่งรับมันมาดู แล้วหยีตาดูอยู่พักหนึ่ง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 426
หลังถูกลูกธนูยิง เดิมเฉียวม่อคิดว่า ตัวเองต้องตายเป็นแน่นางคิดว่า ตายไปทั้งอย่างนี้ก็ดี จะได้จบ ๆ แต่ไม่คาดคิดเลยว่า ยามมวลความเจ็บปวดถึงขั้วกระดูกม้วนตัวเข้ามา นางฟื้นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อลืมตาขึ้น ก็พบว่าตัวเองอยู่ในถ้ำแปลกถิ่น บริเวณรอบด้านต่างเต็มไปด้วยกำแพงหิน นางถูกมัดไว้บนเตียงไม้ผุพังหลังหนึ่งทันใดนั้นพลันมีเสียงแก่ชราดังขึ้นมาข้างหู“แม่ทัพน้อยเมิ่ง ฟื้นแล้วหรือ…”ตอนนี้เฉียวม่อถึงได้เห็นว่า บนหัวนางมีบุคคลหนึ่งยืนอยู่ใบหน้าของคนผู้นั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นเขาก้มหน้า จ้องมองมาที่นางพร้อมฉีกยิ้มร่าเฉียวม่อถามทันที “เจ้าช่วยข้าไว้หรือ?”นั่นสินะ ศิษย์พี่คงเคยช่วยเหลือคนไว้มากมาย!คนผู้นี้ต้องคิดว่านางเป็นแม่ทัพน้อยเมิ่งเหมือนองค์หญิงใหญ่แน่ ๆ ถึงได้ช่วยชีวิตนางอย่างไม่สนสิ่งใดคนผู้นั้นยื่นมือไปจับหน้าอกของนางที่ถูกลูกธนูปัก นางพลันรู้สึกเย็นวูบจากนั้นก็ได้ยินเขาส่งเสียงหัวเราะชวนสยองออกมา“สมกับเป็นแม่ทัพน้อยเมิ่งผู้ฝึกปรนร่างกายมาอย่างดี ร่างกายนี้ ช่างแข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้า“ถูกลูกธนูปักเสี่ยงตายถึงชีวิตแท้ ๆ แต่กลับรอด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 427
เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งลงบนก้อนหินข้าง ๆ ท่าทางดูเหน็ดเหนื่อยนางหยิบผ้าออกมาผืนหนึ่ง เช็ดคราบเลือดบนคมดาบไปพลาง เอื้อนเอ่ยช้า ๆ เหมือนหาเรื่องคุย“หลังจากที่สงครามรัฐเหลียงสิ้นสุดลง ท่านอาจารย์ประกาศต่อภายนอกว่า ข้าบาดเจ็บสาหัส ต้องส่งตัวไปยังสถานที่กบดาล“เจ้าคิดว่า เขาทำเช่นนั้นเพียงเพื่อปิดบังเรื่องที่ข้ากลับไปที่เมืองหลวงงั้นหรือ?”เฉียวม่ออ้าปากพะงาบ ๆ พูดอย่างยากลำบาก“แล้วไม่ใช่หรือ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนช้อนตาขึ้น สายตาลุ่มลึกดั่งมหาสมุทร“เรื่องแก้แค้นแทนเวยเฉียง เดิมทีไม่จำเป็นลงแรงเนิ่นนานถึงเพียงนี้“หากข้าอยากออกจากวัง ย่อมมีวิธีอยู่แล้ว“ความจริงก็คือ ชายแดนทิศเหนือไม่ค่อยสงบสุข ข้าจึงไม่สามารถกลับไปได้เร็ว”เฉียวม่ออารมณ์เดือดพล่าน เลือดบนตัวไหลออกมามากกว่าเดิมที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง!นางสู้กับศิษย์พี่มาตั้งนาน สุดท้ายก็เดินหมากผิดไปหนึ่งตัว!!ดาบในมือของเฟิ่งจิ่วเหยียนถูเช็ดจนมันขลับ สะท้อนใบหน้าเด็ดเดี่ยวของนาง“เจ้าอยากล่อเสือออกจากถ้ำ แต่กลับไม่รู้เลยว่า ข้าเองก็จำใจต้องออกจากถ้ำเหมือนกัน“ต้องโทษอาจารย์ที่ไม่ได้บอกเจ้าอย่างชัดเจน ว่าหลังจากสงครามสิ้นสุดลง
최신 챕터
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1206
หลังจากที่ฮ่องเต้เยี่ยนได้ฟังคำขอของพระธิดา ก็หาได้ปฏิเสธทันทีไม่ ฮองเฮาของเซียวอวี้——เฟิ่งจิ่วเหยียน มิใช่สตรีธรรมดา สาเหตุที่เป่ยเยี่ยนพ่ายแพ้ต่อหนานฉีหลายครั้ง ล้วนมีฝีมือของสตรีคนนี้อยู่ในนั้น ถึงแม้เซี่ยนอี๋ไม่เอ่ย เขาก็ต้องการกำจัดเฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่แล้ว “ได้ พ่อรับปากเจ้า” องค์หญิงเซี่ยนอี๋รู้สึกพอใจมาก “ขอบพระทัยเสด็จพ่อ!” สิ่งใดที่นางไม่ได้ครอบครอง คนอื่นก็อย่าหวังจะได้ ทว่า ฮ่องเต้เยี่ยนยังไม่หายแคลงใจ เขาถาม “เรื่องในคุกลับนั้น ผู้ใดบอกเจ้า” องค์หญิงเซี่ยนอี๋ยังมีจิตสำนึกอยู่ หาได้ทรยศองค์ชายสี่ไม่ “เป็น...เสด็จพี่เจ็ดเพคะ” สีหน้าของฮ่องเต้เยี่ยนพลันมืดลง เจ้าเจ็ดนี่ เลอะเลือนเกินไปแล้ว! องค์หญิงเซี่ยนอี๋ขอร้อง “เสด็จพ่อ เสด็จพี่เจ็ดก็ถูกหม่อมฉันบังคับ ท่านอย่าตำหนิเขาเลย และอย่าบอกเขาด้วยว่า หม่อมฉันพูด มิฉะนั้นต่อจากนี้เขาคงไม่รักเอ็นดูหม่อมฉันอีกเพคะ” ใบหน้าของฮ่องเต้เยี่ยนแสดงความอดกลั้นไม่ใส่ใจ “ได้ เราเข้าใจแล้ว”…… เมื่อองค์หญิงเซี่ยนอี๋ออกจากวังหลวง ก็ตรงไปที่คุกลับอีกครั้ง ครั้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1205
ขณะที่องค์หญิงเซี่ยนอี๋กำลังถือพู่หยกอย่างพึงพอใจ ทันใดนั้นชายหนุ่มก็บีบคอของนาง จนโซ่ที่ล่ามไว้ส่งเสียง“อึก!” นางพลันเบิกตากว้างไหนเสด็จพี่สี่บอกว่า ฮ่องเต้ฉีสูญเสียพลังภายในไปหมดแล้วไม่ใช่หรือ?เดิมทีเซียวอวี้คิดจะให้ความร่วมมือนาง เพื่อให้นางช่วยตัวเองหนีออกไปจากที่แห่งนี้ทว่า เขาประเมินความอดทนของตัวเองไว้สูงเกินไปเขาทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ!นางกล้าเอาพู่หยกนั้นไป!หลังจากเซียวอวี้บีบคอนาง นางก็พยายามชูพู่หยกไปด้านหลัง ไม่ยอมคืนให้เขาแต่ด้วยแรงมือของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ นางใกล้หมดลม แขนจึงหลุบลงเช่นนี้ เซียวอวี้จึงแย่งพู่หยกกลับมาได้ จากนั้นก็สะบัดนางออก ราวกับเพิ่งจับสิ่งของสกปรกมา ทั้งยังพูดอย่างไม่รักษาน้ำใจ“ไสหัวไป!”องค์หญิงเซี่ยนอี๋ได้รับความรักมาตั้งแต่เด็ก ไฉนเลยจะเคยถูกดูแคลนขนาดนี้นางไม่ยอม จึงจ้องเซียวอวี้ตาเขม็ง“ท่านจะต้องเสียใจ! นอกจากข้า ก็ไม่มีผู้ใดช่วยเจ้าออกไปจากที่นี่ได้!”เซียวอวี้ไม่สนใจนางอีกหากเพื่อหนีออกไป แล้วต้องร่วมเออออห่อหมกไปกับผู้หญิงคนนี้ เขากลัวสกปรกองค์หญิงเซี่ยนอี๋ถูกทำลายศักดิ์ศรี ลุกขึ้น แล้วยิ้มเยาะ“ท่านลำพองใจอะไรนัก? เป็
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1204
องค์ชายสี่อ่านความคิดขององค์หญิงเซี่ยนอี๋ออก จึงมีสีหน้าเคร่งขรึม“คนที่ขังอยู่ในนั้นคือใคร เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ต่อให้เสด็จพ่อจะตามใจเจ้าแค่ไหน ก็ไม่มีทางมอบเขาให้เจ้าแน่ เซี่ยนอี๋ เจ้าเลิกคิดเถิด”“หากท่านไม่บอก พรุ่งนี้ข้าจะมาอีก!” องค์หญิงเซี่ยนอี๋กอดอก พูดข่มขู่องค์ชายสี่กลัวเหลือเกินว่านางจะมาสร้างเรื่องวุ่นวายยัยเด็กนี่ดื้อรั้นมาตั้งแต่เด็ก ไม่ถึงเป้าหมายก็จะไม่ยอมหยุดครุ่นคิดอยู่นาน องค์ชายสี่ก็ตัดสินใจบอกนาง“นั่นคือฮ่องเต้ฉี คนที่เสด็จพ่อใช้ความพยายามอย่างมากในการจับตัวมา”ให้นางรู้ถึงตัวตนของคนผู้นั้น นางจะได้หวาดกลัวองค์หญิงเซี่ยนอี๋เบิกตาอ้าปากค้างในทันที จากนั้นใบหน้าก็ก่อเกิดริ้วแดง“เขาคือ…”นางไม่อยากจะเชื่อชื่อเสียงของฮ่องเต้หนุ่มจากหนานฉี นางเคยได้ยินมาเป็นเวลานานแล้วครั้งนี้ได้มาเจอ ช่างหล่อเหลาโดดเด่นอย่างที่ร่ำลือกันไม่มีผิดดูดีกว่าบรรดาราชบุตรเขยที่เสด็จพ่อให้นางเลือกเสียอีกและยังเป็นคนน่าเกรงขามถึงเพียงนั้น…องค์หญิงเซี่ยนอี๋จับชายเสื้อขององค์ชายสี่อย่างตื่นเต้น “เสด็จพี่ เสด็จพี่คนดีของข้า ข้ารับรองว่าจะไม่ทำเรื่องสำคัญของท่านกับเสด็จพ่อเ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1203
วังหลังเหล่าสนมต่างเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับราชสำนักส่วนหน้ามาบ้าง“ฮองเฮาจะให้เด็กเล็กขนาดนั้นขึ้นครองราชย์จริงหรือ? ช่างเละเทะเสียจริง!”“เห็นได้ชัดว่าหวังเพื่อควบคุมโอรสสวรรค์!”“นี่ก็เป็นส่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มิใช่หรือ ในเมื่อเหล่าขุนนางต่างพากันกดดันอย่างหนัก และยังมีทายาทในราชวงศ์ที่ไม่อยู่นิ่งอีกด้วย…”“ใช่สิ หากฮองเฮาไม่ทำเช่นนี้ พวกเราก็จะเดือดร้อนด้วย หากมีฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ สิ่งแรกที่จะทำต้องเป็นการจัดวังหลังใหม่เป็นแน่”พวกนางกังวลเกี่ยวกับผลสรุปของราชสำนักส่วนหน้าหลังจากรอคอยอยู่หนึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็มีขันทีมารายงาน——องค์ชายน้อยได้ขึ้นครองบัลลังก์มังกรสำเร็จแล้ว แต่ยังมีคนยึดติดเรื่องฝาแฝดไม่ยอมปล่อยวาง บังคับให้ฮองเฮาต้องสังหารองค์ชายอีกองค์ทิ้งเมื่อเหล่านางสนมได้ยิน ก็เริ่มเป็นห่วงฮองเฮาขึ้นมาในฐานะเป็นแม่ จะทำใจทิ้งลูกแท้ ๆ ได้อย่างไร?ขุนนางใหญ่เหล่านั้นทำมากเกินไปแล้ว!ทว่า ฝาแฝดก็เป็นปัญหาจริง ๆ ไม่รู้ว่าฮองเฮาจะรับมืออย่างไรไม่นาน ก็มีขันทีมารายงานอีก“พระนางทุกท่าน เหล่าขุนนางได้สลายตัวแล้ว!”นางสนมทั้งหลายแปลกใจอย่างมากทำไมสลายต
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1202
เฟิ่งจิ่วเหยียนอุ้มลูก ยืนอยู่บนที่สูง แววตาสุขุมแน่วแน่“หากข้าอยากว่าราชการหลังม่าน แล้วเหตุใดจะไม่ได้?”เมื่อคำนี้พูดออกมา ทุกคนต่างส่งเสียงเกรียวกราว“ฮองเฮา ท่านก็ไม่ต่างอะไรกับให้แม่ไก่มาขันในตอนเช้า นั่นฝ่าฝืนกฎเกณฑ์!”“ขออภัยกระหม่อมขอคัดค้าน!”ไทฮองไทเฮามีสีหน้าโรยรา มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน แล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอาฮองเฮาทำเช่นนี้ มันเสี่ยงมากเกินไปพูดตรงขนาดนี้ ขุนนางคนไหนจะยอมรับได้?เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีความอดทนมากขนาดนั้น จึงวางองค์ชายลงบนบัลลังก์“ไม่ต้องกล่าวถึงว่าฝ่าบาทยังไม่เสด็จสวรรคต ถึงแม้ว่าท่านเป็นอะไรไปจริง ๆ ก็ยังมีองค์ชายสืบราชบัลลังก์ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ถึงเวลาสำหรับทุกท่านหรอก“วันนี้พวกเจ้าต่างพูดกันเซ็นแซ่ ราวกับอยากวางแผนชิงบัลลังก์เลยนะ!”ทหารคนหนึ่งโต้กลับไปอย่างฮึกเหิม“ฮองเฮา พวกกระหม่อมบริสุทธิ์ใจ กลับถูกท่านหยามเกียรติเช่นนี้! พวกกระหม่อมไม่ยอม!”ท่านอ๋องผู้หนึ่งมองไปทางไทฮองไทเฮา“เสด็จย่า ท่านพูดอะไรบ้างสิ!”เด็กทารกจะไปทำอะไรได้? คุ้มครองแผ่นดินไหวหรือ?จู่ ๆ ไทฮองไทเฮาก็บอกว่าปวดหัว แล้วให้สาวใช้ประคองตัวเองออกไปเหล่าท่านอ๋องต่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1201
แคว้นหนานฉีณ เมืองหลวงเรื่องที่ฮองเฮากลับวัง และให้กำเนิดฝาแฝด ใต้หล้าต่างรู้กันถ้วนหน้าอย่างรวดเร็วในวังหลวง ไทเฮาทั้งดีใจที่องค์ชายถือกำเนิดขึ้นมา ทั้งกังวลเรื่องฝาแฝดนางเรียกฮองเฮามาที่ตำหนักฉือหนิง ชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดกับอีกฝ่าย“หากราชวงศ์มีฝาแฝด โดยเฉพาะองค์ชาย เช่นนั้นก็ต้องส่งคนหนึ่งออกไปนอกวัง“ฮองเฮา ข้ารู้ ไม่ว่าจะหน้ามือหรือหลังมือล้วนคือเลือดเนื้อ แต่เพื่อราชวงศ์ เจ้าต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด”ขนาดตอนนั้นตระกูลเฟิ่งมีลูกแฝดยังทอดทิ้งหนึ่งคน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงราชวงศ์ใบหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ กล่าวเหมือนไม่ได้ยิน“เด็กทั้งสองคน จะไม่มีใครถูกส่งออกไปทั้งนั้น”เซียวอวี้เองก็เคยพูด เขาจะปกป้องลูกของตัวเองไทเฮารู้เป็นอย่างดีว่าการเป็นแม่ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่กฎก็เป็นเช่นนี้“ฮองเฮา อย่าหาว่าข้าใจร้ายเลย แม้นข้าจะยินยอม ขุนนางใหญ่เหล่านั้นก็คงไม่ยอมอยู่ดี“วันนี้อยากให้เจ้าเตรียมพร้อม“สุดท้ายเจ้าก็ต้องตัดสินใจ”วังหลังเหล่านางสนมรวมตัวกัน ต่างคนต่างมีความคิดแตกต่างกัน“มีคนบอกว่าฝ่าบาทเกิดเรื่อง จริงหรือไม่?”“มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นเรื่อ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1200
เซียวอวี้ที่ยังคงคอพับไร้เรี่ยวแรง ยกยิ้มเย็นที่มุมปากอย่างถากถางเขาไม่พูดอะไร ท่าทางทะนงองอาจคนที่อยู่ตรงหน้าแนะนำตัว “ข้าคือองค์ชายสี่แห่งแคว้นเป่ยเยี่ยน ครั้งนี้มาเป็นตัวแทนของเสด็จพ่อ เพื่อแสดงไมตรีในฐานะเจ้าบ้านต่อฮ่องเต้หนานฉี”เมื่อองค์ชายสี่มองส่งสัญญาณ ข้ารับใช้ก็นำอาหารเข้ามาเซียวอวี้ไม่แม้แต่จะมององค์ชายสี่มีความอดทน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม“ฮ่องเต้หนานฉี พวกเราแคว้นเป่ยเยี่ยนเชิญท่านมาเป็นแขกด้วยความจริงใจ“เพียงแต่ข้างนอกอันตรายเกินไป จึงได้แต่จัดให้ท่านอยู่ที่นี่“ท่านวางใจเถิด รอให้แคว้นเป่ยเยี่ยนขับไล่กองทัพแคว้นหนานฉีออกไปจนได้ดินแดนที่สูญเสียไปคืนมา ย่อมปล่อยตัวท่านกลับไป”ริมฝีปากบางของเซียวอวี้ยิ้มเยาะเบา ๆพูดเสียดูดี ที่จริงก็แค่เอาเขาเป็นตัวประกัน ทำให้กองทัพแคว้นหนานฉีต่อต้านไม่ได้ก็เท่านั้นองค์ชายสี่เห็นเขาเยือกเย็นเพียงนี้ จึงขอตัวไปก่อนทว่าเมื่อออกมาด้านนอก องค์ชายสี่ก็พูดอย่างเย้ยหยัน“ตกเป็นเชลยแล้วยังจะโอหังเพียงนี้!”ที่ปรึกษาที่อยู่ข้างกายเขาพูด“องค์ชาย ฝ่าบาททรงมอบหมายเรื่องนี้ให้ท่าน ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องดีเสมอไป ได้ยินว่าฮ่องเต้หนานฉีผ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1199
เฟิ่งจิ่วเหยียนมองภาพรวมเป็นสำคัญ จึงต้องกลับแคว้นหนานฉีก่อนอู๋ไป๋วิตกกังวล“ท่านประมุข กระหม่อมกลัวว่านักฆ่าพวกนั้นจะลงมือกับท่านด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าท่านประมุขเพิ่งจะคลอดลูก จะทนรับแรงสั่นสะเทือนจากการเดินทางได้เช่นไร?สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นชา“กลับแคว้นหนานฉี”ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใดก็ต้องกลับไปกลัวก็กลัวแต่ เป้าหมายของนักฆ่าพวกนั้นคือก่อกวนแคว้นหนานฉี นางจะปล่อยให้พวกเขาสมหวังไม่ได้เด็ดขาดก่อนที่จะตามหาเซียวอวี้เจอ นางจะต้องช่วยเขาปกป้องแคว้นหนานฉีเอาไว้ให้ได้เฟิ่งจิ่วเหยียนจัดการเรื่องในแคว้นซีนี่ว์ไว้เรียบร้อยแล้ว รวมถึงว่าจะจัดการขับไล่กองทัพแคว้นเป่ยเยี่ยนอย่างไร ไปจนถึงผู้ที่จะสืบทอดตำแหน่งประมุขแคว้นคนใหม่ด้วยเพื่อป้องกันไม่ให้ประมุขคนใหม่ใช้อำนาจอย่างเผด็จการ นางจึงจัดตั้งนโยบายสามประมุขขึ้นในบรรดาสามคนนี้ มีคนหนึ่งเป็นบุรุษทำเช่นนี้จะได้ปลอบโยนเหล่าบุรุษในแคว้นซีนี่ว์ ป้องกันไม่ให้พวกเขาสร้างเรื่องวุ่นวายอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนออกเดินทางกลับแคว้นหนานฉีอย่างรวดเร็วแม้ว่าหูย่วนเอ๋อร์จะตัดใจไม่ลง ทว่านางก็รู้ดีถึงความเร่งด่วนในเรื่องนี้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1198
ประตูตำหนักเปิดออก นางกำนัลเดินออกมาจากด้านในแล้วพูดกับหูย่วนเอ๋อร์: “ท่านแม่ทัพ ท่านประมุขคลอดองค์ชายพระองค์หนึ่งออกมาอย่างปลอดภัยเพคะ”ที่แคว้นซีหนี่ว์ มีเพียงองค์หญิงเท่านั้นที่จะสืบทอดตำแหน่งประมุขได้ ดังนั้นองค์ชายผู้นี้จึงไม่เป็นที่ต้องการทว่าหูย่วนเอ๋อร์ยังคงรู้สึกขอบคุณสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง“องค์ชายก็ดี ปลอดภัยก็ดีแล้ว”ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นสายเลือดเชื้อพระวงศ์เพิ่งจะพูดจบ หมอตำแยข้างในก็ร้องตะโกนอย่างตกใจ“ยังมีอีกพระองค์หนึ่ง!”ที่แท้ท่านประมุขก็ทรงตั้งครรภ์ฝาแฝดนี่เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของทุกคนแววตาหูย่วนเอ๋อร์มีความยินดีและการเฝ้ารอพาดผ่านหวังว่าจะเป็นแฝดชายหญิงหากเป็นองค์หญิง อนาคตย่อมสามารถสืบทอดตำแหน่งประมุขแคว้นได้ภายในตำหนักเฟิ่งจิ่วเหยียนนึกไม่ถึงว่าคลอดออกมาแล้วคนหนึ่ง แล้วยังมีอีกคนโชคดีที่นางเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ยังใช้แรงไปไม่หมดก่อนหน้านี้เป็นเพราะตำแหน่งครรภ์ไม่ตรงจึงคลอดยากคนที่สองนี้กลับคลอดง่ายกว่ามาก ทว่าตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่รู้สึกอะไรแล้ว นางเจ็บปวดจนชาไปหมดแล้ว ร่างกายส่วนล่างบวมเสียจนเหมือนว่าเนื้อส่วนนั้นไม่ใช่ของนางอีกต่อไปจนกร
