เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1072
บทที่เกี่ยวข้อง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1073
สายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนราวกับคมดาบ ทิ่มแทงไปยังเจ้าสำนักของสำนักอวิ๋นซาน“เจ้าสำนักชิวทำร้ายอาจารย์ทำลายบรรพชน สังหารอาจารย์ของตนเอง มิน่าเล่าศิษย์ของสำนักแต่ละคนยิ่งเลวทรามต่ำช้า!”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ชิวเฮ่อถึงกับชะงักงันศิษย์สำนักอื่นสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ“เมื่อครู่นางพูดว่าอย่างไร? เจ้าสำนักชิวสังหารอาจารย์หรือ? นี่ นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร!”บรรดาศิษย์สำนักอวิ๋นซานอารมณ์เดือดพล่าน“เจ้ากล้าดูหมิ่นเจ้าสำนักพวกเรา!”“สังหารศิษย์พี่ข้า ทั้งดูหมิ่นอาจารย์ข้า เจ้าสมควรตาย!”“เจ้าสำนัก โปรดอนุญาตให้ศิษย์ออกไปประลอง จะได้สังหารนาง!”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่หวาดกลัวการประลองนางหันไปมองชิวเฮ่อด้วยสายตาอันเยือกเย็น“เจ้าสำนักชิว ข้าใส่ร้ายท่านจริงหรือ!”ชิวเฮ่อลุกขึ้นโดยไม่ลังเล หันหน้าไปทางฝูงชน พร้อมเอ่ยด้วยท่าทีจริงจัง“คนผู้นี้พูดจาเหลวไหล ข้าขอสาบานต่อสวรรค์ แม้ข้าจะไม่ใช่ผู้มีคุณธรรมสูงส่ง ทว่าก็ไม่ใช่คนที่ทำร้ายอาจารย์ทำลายบรรพชน หากกระทำการดังกล่าว ขอให้ไม่ตายดี!”เขาสาบานอย่างหนักแน่น ดูเหมือนทำสิ่งที่ถูกต้องและเหมาะสมในบรรดาสำนักต่าง ๆ ก็มีที่ภักดีและคล้อยตามสำ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1074
ทุกคนหันไปตามทิศทางที่เฟิ่งจิ่วเหยียนชี้ไปก็เห็นคนผู้หนึ่งอุ้มโครงกระดูก และวิ่งมาทางนี้อย่างรวดเร็ว“มาแล้วมาแล้ว!” อู๋ไป๋พลางวิ่งพลางตะโกน กลัวว่าจะมาไม่ทันหลังจากเห็นโครงกระดูกนั้น ม่านตาของชิวเฮ่อพลันสั่นไหวทันทีนั่นมันคือ...ชิวเฮ่ออารมณ์พลุ่งพล่าน ทว่าเขาควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี และกลับมาเป็นปกติโดยทันทีคนอื่นต่างมีสีหน้ามึนงงนี่มันของอะไรกัน?เมื่ออยู่ต่อหน้าฝูงชน เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยออกมาตรง ๆ โดยไม่อ้อมค้อม“โครงกระดูกนี้ ก็คือเจ้าสำนักคนก่อนของสำนักอวิ๋นซาน---เหยียนชิงซง”“อะไรนะ!” ฝูงชนต่างตะลึงงันเหยียนชิงซง นั่นคือผู้เฒ่าที่มีชื่อเสียงโด่งดังในยุทธภพตอนมีชีวิตอยู่เขาเคยทำความดีไว้มากมาย ในพื้นที่ยังมีชาวบ้านไม่น้อยที่ระลึกถึงเขาคนผู้นี้ไม่ใช่ว่าควรจะพักอยู่ใต้ผืนดินอย่างสงบหรอกหรือ?เหล่าศิษย์ของสำนักอวิ๋นซานต่างตะคอกด้วยความโมโห“พวกเจ้าถึงกับขุดหลุมศพของท่านอาจารย์ใหญ่ขึ้นมา!”“น่าสงสารชายชราอย่างท่านอาจารย์ใหญ่ แม้ตายแล้วก็ยังไม่สงบ!”“วางท่านอาจารย์ใหญ่ลงเดี๋ยวนี้!”อู๋ไป๋อุ้มโครงกระดูก พลันถอยหลังหนึ่งก้าว“อย่าปรักปรำคนอื่นสิ! กระดูกนี้ไม
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1075
ผู้อาวุโสเหยียนสายตาดูเยือกเย็นไร้ความกลัว มองไปทางชิวเฮ่อบนที่สูง“เจ้าสำนัก ข้าแอบเข้าไปในเรือนด้านตะวันออก เป็นความผิดของข้า“ข้ายินดีทำตามกฎของสำนักอวิ๋นซาน ยอมรับโทษหลังจากนี้“ทว่า! ก่อนหน้าจะรับโทษ ขอให้ท่านช่วยอธิบายก่อนว่า เหตุใดกระดูกของบิดาข้า ถึงอยู่ที่เรือนด้านตะวันออกได้!”อู๋ไป๋อุ้มโครงกระดูก พร้อมกับเชิดคางขึ้น“ใช่แล้ว! อธิบายมาให้ชัดเจน เหตุใดถึงทำกับบิดาของผู้อื่นเช่นนี้!”ชิวเฮ่อแสดงสีหน้าโกรธเคืองแต่ไม่อาจโต้เถียงได้“ศิษย์น้องหนอศิษย์น้อง คนพวกนี้เจตนาจะใส่ร้ายข้า เจ้ามองไม่ออกหรือ?“เจ้าจะให้ข้าอธิบายอะไร? ข้าไม่รู้เรื่องเหล่านี้ด้วยซ้ำ!“ก่อนหน้านี้ที่เกิดไฟไหม้ตามจุดต่าง ๆ จักต้องเป็นฝีมือของพวกเขาเป็นแน่ เพื่อจะอาศัยโอกาสนำศพไปไว้ที่เรือนด้านตะวันออก! เจ้าถูกพวกเขาหลอกใช้แล้ว!“เจ้ากับข้าเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันมาหลายสิบปี เจ้ายังไม่รู้จักนิสัยของข้าอีกหรือ? ข้าจะทำร้ายอาจารย์ได้อย่างไร!”ผู้อาวุโสเหยียนไม่ยอมรับฟัง“วันนี้ ข้าแค่ต้องการความจริง”เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยอย่างเรียบเฉย“ความจริงก็คือ เพื่อตำแหน่งเจ้าสำนัก ชิวเฮ่อจึงทำร้ายอาจารย์ บางทีอา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1076
ชิวเฮ่อคาดไม่ถึงว่า เจ้าหน้าที่เหล่านั้นจะมาถึงรวดเร็วเพียงนี้ ส่วนเขาเป็นถึงเจ้าสำนักของสำนักอวิ๋นซาน กลับต้องถูกพวกเขาพาตัวออกไปราวกับเป็นนักโทษเขากำชับรองเจ้าสำนัก“เรื่องทุกอย่างภายในสำนัก ให้เจ้าเป็นคนดูแลชั่วคราว ก่อนที่ข้าจะกลับมา จักต้องระแวดระวังให้ดี”รองเจ้าสำนักพยักหน้าอย่างจริงจัง“ศิษย์พี่เจ้าสำนักโปรดวางใจ!”เจ้าหน้าที่ทางการไม่เพียงพาชิวเฮ่อไป แต่ยังพาผู้อาวุโสเหยียนและเฟิ่งจิ่วเหยียนไปพร้อมกันด้วยอีกทั้งยังนำโครงกระดูกนั้นไปด้วยเซียวอวี้มาสำนักอวิ๋นซาน ก็เพื่อสืบเรื่องของมนุษย์โอสถตอนนี้ในเมื่อมีเบาะแสแล้ว เขาจึงติดตามเจ้าหน้าที่ไปด้วยก่อนเฟิ่งจิ่วเหยียนจะจากไป ก็มองไปยังศพของติงหยวนเอ๋อร์อย่างลึกซึ้งติงหยวนเอ๋อร์ต้องตายเพราะนางนางขอร้องเหลิ่งเซียนเอ๋อร์ “รองเจ้าสำนักเหลิ่ง ช่วยจัดพิธีศพให้ศิษย์พี่ติงอย่างสมเกียรติแทนข้าด้วย”เหลิ่งเซียนเอ๋อร์พยักหน้าตอบนาง“เจ้าวางใจ ต้องทำอยู่แล้ว”ด้านนอกสำนักอวิ๋นซานบริเวณพื้นที่โล่งมีรถม้าหลายคันจอดอยู่ชิวเฮ่อขมวดคิ้วด้วยความสงสัยการส่งตัวผู้ต้องสงสัย ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด?เจ้า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1077
ชิวเฮ่อเบิกตาโต สายตากวาดมองเหล่าคนที่สวมหน้ากากอยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมา หัวเราะที่ตนเองป้องกันอย่างเต็มที่ สุดท้ายก็ไม่สามารถป้องกันไว้ไม่ได้หัวเราะที่ในสำนักมีศิษย์มากมาย แต่ไม่มีใครมาช่วยเขาได้ เขาดูเหมือนจะเห็นอนาคตของตนเองแล้ว ตกอยู่ในมือฝ่าบาท เขายังจะมีทางพลิกตัวได้อีกหรือ? เป็นไปไม่ได้แล้ว! เลี่ยอู๋ซินสะบัดมีดสั้นในมือ “ออกไปกันเถอะ”เขาจ้องไปที่ชิวเฮ่ออย่างไม่คลาดสายตา ราวกับหมาป่าจ้องเหยื่อ ทำให้ขนลุกสยองเกล้า ในขณะที่คนกลุ่มนี้กำลังจะออกไป ชิวเฮ่อก็พูดขึ้นมาในทันที “ข้าต้องการพบฝ่าบาท!”เขากัดฟัน ร้องพูดด้วยเสียงโกรธ “นอกจากฝ่าบาท ข้าจะไม่บอกความจริงกับผู้ใดทั้งนั้น!”เลี่ยอู๋ซินหันไปมองเฟิ่งจิ่วเหยียน ยักคิ้วขึ้น “ว่าอย่างไร?”ตาคิ้วเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็น แลดูไม่เป็นมิตรกับใคร ในเมื่อชิวเฮ่อยอมสารภาพ ก็ช่วยประหยัดเวลาให้กับพวกเขา หลังจากนั้น นางให้เซียวอวี้เข้ามา เพื่อความปลอดภัยของเซียวอวี้ คนอื่น ๆ สามารถถอยออกไปได้ ทว่านางจะต้องอยู่ด้วย ก่อนที่เลี่ยอู๋ซินจะออกไป เขาแอบกระซิบเตือนเฟิ่งจิ่วเหยียน “พวกเราล้วนอยู่ข้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1078
เมื่อถูกถามถึงที่มาของงานมนุษย์โอสถ ชิวเฮ่อแลดูสับสน เขาส่ายหน้าให้กับเซียวอวี้ “ไม่รู้...ข้าน้อย ข้าน้อยไม่รู้ “คนพวกนั้นติดต่อพวกเราผ่านจดหมายลับ “พวกเขาจะระบุเวลาและสถานที่ในการขนส่งสินค้า พวกเราเพียงแค่ไปรับสินค้าตามที่ระบุ แล้วส่งต่อไปยังผู้ซื้อ “พวกเขาทำงานอย่างระมัดระวังมาก สถานที่รับสินค้าทุกครั้งล้วนแตกต่างกัน พวกเราทั้งสองฝ่ายไม่เคยพบหน้ากันเลย “ฝ่าบาท ข้าน้อยพูดความจริงทุกคำ มิกล้าปิดบัง!” ชิวเฮ่อก้มศีรษะคำนับเซียวอวี้ ใบหน้าซีดเผือด เพื่อแสดงว่าคำพูดของเขาไม่ใช่เรื่องโกหก เขาจึงพูดต่อ “ข้าน้อยอายุหกสิบสามแล้ว ไม่มีลูกไม่มีหลาน ยังจะมาอันใดต้องดิ้นรน? “ต่อให้ได้ชื่อเสียงเงินทองมา ข้าน้อยเหลือเวลาอีกเท่าไรที่จะได้เสพสุขสบาย? “สิ่งที่ข้าน้อยปรารถนา ก็เพียงแค่เลี้ยงดูศิษย์กว่าพันคนให้มีกินมีใช้เท่านั้นเอง!” เซียวอวี้แสดงท่าทีเย็นชา “พูดเรื่องมนุษย์โอสถต่อไป” ชิวเฮ่อเงยหน้าขึ้นมา พูดสารภาพความจริงต่อ “ข้าน้อยเห็นว่ารับงานมนุษย์โอสถรุ่งเรืองยิ่งนัก จึงคิดว่า แค่ขนส่งมนุษย์โอสถ ก็ได้เงินมากมายขนาดนี้ ถ้าหากสำนักอวิ๋นซานสามารถผลิตมนุษย์โ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1079
หลังจากเลี่ยอู๋ซินเข้าไปในห้อง เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้นในทันที “ฝ่าบาท! ท่านทรงสัญญากับข้าน้อยว่า จะไว้ชีวิตข้าเจ้า!”เซียวอวี้ยืนอยู่ข้างนอก ฟังเสียงนั้นด้วยความเฉยเมย เขาไม่คิดว่าชิวเฮ่อจะเป็นผู้บริสุทธิ์ ให้เลี่ยอู๋ซินเป็นผู้สอบสวนก็ดี น่าจะบีบให้ตาเฒ่าคนนั้นพูดความจริงออกมา ในขณะเดียวกัน ภายในสำนักอวิ๋นซาน เหล่าลูกศิษย์ต่างเฝ้าหน้าประตูรอเจ้าสำนักถูกปล่อยตัวกลับมา งานชุมนุมประลองยุทธ์หยุดชะงัก แต่ละสำนักอื่นต่างไม่พอใจ สำนักอสนีบาตก็เย้ยหยันเสียดสี “สำนักอวิ๋นซานเรื่องมากจริง ๆ หากเจ้าสำนักชิวลอบทำร้ายผู้อาวุโสเหยียนจริง ๆ งานชุมนุมประลองยุทธ์นี้ สำนักอวิ๋นซานก็ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมแล้ว!” “ถูกต้อง! ทรยศหักหลังอาจารย์ การกระทำผิดเช่นนี้ ต่างอะไรกับปีศาจร้าย?”ศิษย์สำนักอวิ๋นซานรีบโต้กลับ “เจ้าสำนักไม่ได้ลอบทำร้ายอาจารย์พ่อ! ขอให้ทุกท่านระวังปากไว้บ้าง!” รองเจ้าสำนักอวิ๋นซานนั่งอยู่บนที่สูง พูดอย่างเสียงดัง “ผิดถูกอย่างไร ทางการจะตัดสินในไม่ช้า พวกเจ้าไม่ควรบิดเบือนความจริงกันอยู่ที่นี่!”แต่ละสำนักอื่นทำท่าทียอมแต่ในใจไม่ยอม ต่างย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1080
“อะไรนะ? ตัวปลอม?” ศิษย์เฝ้าประตูตกตะลึงจนสีหน้าซีด ทหารทางการเป็นตัวปลอม แล้วเจ้าสำนักล่ะ? เจ้าสำนักตกอยู่ในอันตรายใช่หรือไม่! พวกเขารีบรายงานเรื่องนี้ให้รองเจ้าสำนักทราบ รองเจ้าสำนักกำลังให้ความมั่นใจกับคนแต่ละสำนักต่าง ๆ “ศิษย์พี่เจ้าสำนักจะกลับมาในไม่ช้า เมื่อถึงเวลานั้น งานชุมนุมประลองยุทธ์จะดำเนินไปตามปกติ...” “รองเจ้าสำนัก!” ลูกศิษย์วิ่งมาอย่างรีบร้อน เมื่อรองเจ้าสำนักทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว เกือบตกลงมาจากเก้าอี้ “มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ!” ของปลอม? ทหารทางการเหล่านั้นคือตัวปลอม! เขารีบเรียกตัวศิษย์ชั้นยอดมา แล้วให้พวกเขาไล่ตามไป อย่างไรก็ตาม อู๋ไป๋กับหยิ่นลิ่วขี่ม้าหนีไปไกลแล้ว ……ภายใต้การสอบสวนอย่างทรมานแสนสาหัสของเลี่ยอู๋ซิน สามารถสอบสวนเรื่องหนึ่งออกมาได้ ชิวเฮ่อยอมรับว่า อาจารย์เหยียนชิงซง ถูกเขาทำร้ายจริง ๆ หลังจากผู้อาวุโสเหยียนทราบเรื่องนี้ ก็วิ่งเข้าไปในห้อง แม้นชิวเฮ่อจะถูกทรมานจนบาดเจ็บไปทั้งตัว ผู้อาวุโสเหยียนก็ยังรู้สึกว่าไม่สามารถระบายความแค้นในใจได้ เขาบีบคอชิวเฮ่อ ร้องถามด้วยความโกรธ “ทำไม! ทำไมต้องฆ่าท่านพ่อขอ
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1090
ที่ว่าการเจียงโจวได้รับคำสั่ง ก็รีบเฝ้าประตูเมืองไว้อย่างแน่นหนา จับตัวเหล่าชาวยุทธภพไว้อย่างลับ ๆนายท่านเฟิ่งพาผู้ติดตามมาด้วยกลุ่มหนึ่ง ต้องการจะจับคน แต่กลับถูกคนกลุ่มนั้นทำร้ายยังดีที่เฟิ่งจิ่วเหยียนผ่านมา จึงจัดการเรื่องนี้ให้เมื่อนายท่านเฟิ่งเห็นนางกับฝ่าบาท ก็รีบโทษตัวเองอย่างหนัก!“ฝ่าบาท ฮองเฮา กระหม่อมสำนึกผิดแล้ว! เจียงโจวเกิดเรื่องมากมายถึงเพียงนี้ ล้วนเป็นเพราะกระหม่อมละเลยหน้าที่…”เฟิ่งจิ่วเหยียนทนมองท่าทางจอมปลอมของเขาไม่ได้ จึงตัดบทคำพูดของเขา“หยุดเสแสร้งได้แล้ว ที่ว่าการมีเรื่องสำคัญต้องจัดการ พาผู้ติดตามของท่านกลับไปซะ อย่าสร้างความวุ่นวายเพิ่ม”นายท่านเฟิ่งรู้ว่านางไร้ความรู้สึก แต่ก็ไม่คิดว่านางจะไม่ไว้หน้ากันขนาดนี้ร้ายดีอย่างไร เขาก็เป็นบิดาแท้ ๆ ของนาง เขาเองก็อยากช่วยเหมือนกัน!ถึงเขาจะไม่มีคุณงามความดีแต่ก็มีความทุ่มเทเหมือนกัน!เซียวอวี้พูดเสียงทุ้มต่ำ“ฮองเฮาบอกให้เจ้ากลับไป เจ้าก็กลับไปซะ”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ทว่า ในเมื่อท่านทั้งสองมาถึงเจียงโจวแล้ว อาศัยอยู่ข้างนอกก็คงลำบาก สู้คืนนี้ไปที่จวนซือหม่า…”เขาพูดยังไม่จบ ฮ่องเต้กับฮองเฮาก็ขี่ม้าจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1089
เลี่ยอู๋ซินนั่งลงแล้วดื่มน้ำ เล่าเรื่องราวรายละเอียดให้ทุกคนฟัง“ข้าแฝงตัวอยู่ในสำนักอวิ๋นซาน ตอนแรกยังไม่สังเกตเห็นความผิดปกติอะไร“และเมื่อวันนี้เอง ผู้อาวุโสเหยียนที่สวมรอยเป็นชิวเฮ่อได้รับจดหมายลับฉบับหนึ่ง“เขาไหว้วานให้ข้านำจดหมายลับกลับมาด้วย เพื่อปรึกษาว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร”หากตามแผนของเฟิ่งจิ่วเหยียน แน่นอนว่าต้องรีบตอบตกลง และจัดการ “ขนย้าย” มนุษย์โอสถทันทีดีที่สุดคือจับได้คาหนังคาเขาและพร้อมของกลางทว่า กลุ่มค้ามนุษย์โอสถระมัดระวังตัวอย่างมาก ไม่ยอมเปิดเผยง่าย ๆสกัดสินค้าง่าย แต่จับคนค่อนข้างยากอีกอย่างในตอนนี้ นางยังมีปริศนาอีกหนึ่งอย่างที่ยังไม่คลี่คลาย“วันนี้หลังจากที่งานชุมนุมประลองยุทธ์สิ้นสุดลง สำนักเฉวียนเจินเพิ่งประกาศร่วมมือกับราชสำนัก กำจัดกลุ่มมนุษย์โอสถ“สำนักอวิ๋นซานได้รับจดหมายลับเร็วขนาดนี้ นั่นแสดงว่ากลุ่มค้ามนุษย์โอสถได้ข่าวเร็วเช่นกัน”ตงฟางซื่อคาดเดา“การส่งข่าวไปมา ไม่มีทางส่งเร็วขนาดนี้ นอกเสียจากว่ากลุ่มมนุษย์โอสถมีเส้นสายในเจียงโจว หรือบางที…”เขาจงใจไม่พูดออกไปให้ชัดเจน หันไปมองเฟิ่งจิ่วเหยียนอีกฝ่ายรับคำอย่างรู้ใจ“หรือบา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1088
หลังจากงานชุมนุมประลองยุทธ์สิ้นสุดลง แต่ละสำนักก็อยู่ประชุมต่อ ว่าควรกำจัดกลุ่มมนุษย์โอสถอย่างไรส่วนเฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้กลับมาที่เรือนพักระหว่างทาง เซียวอวี้เปลี่ยนกลับมาใส่ชุดบุรุษเพื่องานชุมนุมประลองยุทธ์ในครั้งนี้ เขาอุทิศไปมากมายเฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นแก่ที่เขายอมลำบาก จึงนวดไหล่ให้เขาเองกับมือ“สามีของข้าช่างเก่งยิ่งนัก”เพียงประโยคนี้ประโยคเดียว ก็ทำให้เซียวอวี้จิตใจเบิกบานเขายื่นมือออกไป คว้าตัวเฟิ่งจิ่วเหยียนจากข้างหลัง ให้นางนั่งเอียงตัวบนตักของตน“คิดได้หรือยังว่าจะชดเชยให้สามีอย่างไร?”เฟิ่งจิ่วเหยียนโอบลำคอของเขา เป็นฝ่ายโน้มหน้าเข้าไปก่อนชั่ววินาทีที่เข้าไปใกล้ริมฝีปากของเขา ก็เบี่ยงหน้าออก กระซิบแนบใบหูของเขาเสียงเบา“วันนี้หม่อมฉันจะเข้าครัว ทำอาหารบำรุงท่านดี ๆ”เซียวอวี้ยังไม่เคยชิมฝีมือของนางจริง ๆ จัง ๆแต่เขารู้ดี ว่าฝีมือของนางกับตงฟางซื่อเหมือนกัน ไม่สามารถบรรยายได้ในประโยคเดียวเซียวอวี้อุ้มนางขึ้นมาอย่างกะทันหัน “ไม่ลำบากฮูหยินหรอก เจ้าก็รู้ เทียบกับสิ่งเหล่านั้นแล้ว เราอยาก…”แววตาของเขาเร่าร้อน ส่อความนัยล้นเปี่ยมที่นี่คือเรือนพักของเ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1087
“เฝิงเกาจากสำนักอวิ๋นซาน โปรดแนะนำด้วย”เซียวอวี้มองคู่ประลองที่อยู่ตรงหน้า เขาสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตบนร่างของอีกฝ่ายเฝิงเกาที่จ้องเซียวอวี้ ดูเหมือนจะดื่มสุราเข้าไป สายตาดูมึนเมา“เป็นสตรีนี่เอง”น้ำเสียงของเขาแฝงความเหยียดหยามสำนักอื่นต่างเคยได้ยินเรื่องของเฝิงเกาคนผู้นี้ลงมืออำมหิต ศิษย์ของสำนักเฉวียนเจินผู้นั้น อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขายิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นการประลองรอบแรกของเฝิงเกา เขาได้เปรียบเรื่องพลังกายมากกว่าสำนักอสนีบาตไม่ยอมสำนักอวิ๋นซาน จึงลุกขึ้นตะโกนลั่น“นี่มันแกล้งกันเกินไปแล้ว!”รองเจ้าสำนักสำนักอวิ๋นซานยิ้มบางตอบ“เฝิงเกาก็เป็นศิษย์ของสำนักอวิ๋นซาน เหตุใดจะร่วมการประลองไม่ได้?”สำนักอสนีบาตยุยงเหลิ่งเซียนเอ๋อร์อีกครั้ง“รองเจ้าสำนักเหลิ่ง เรื่องนี้ท่านก็ยอมทนได้หรือ? สำนักอวิ๋นซานกลั่นแกล้งผู้ที่อ่อนแอกว่าอยู่ชัด ๆ !”คนอื่น ๆ ก็ช่วยพูดโน้มน้าวด้วยเช่นกัน“หากเฝิงเกาลงมือ ไม่ตายก็พิการ! รองเจ้าสำนักเหลิ่ง หากท่านเป็นห่วงศิษย์จริง ๆ ก็รีบหยุดมือเถิด! แค่งานชุมนุมประลองยุทธ์เท่านั้น เหตุใดต้องให้มีคนตายอีกเพื่องานนี้ด้วยเล่า?”เฝิงเกาเลียริมฝีปาก จ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1086
บนเวทีประลอง คู่ประลองของเซียวอวี้คือศิษย์สำนักอวิ๋นซานสายตาของเขาเย็นยะเยือกแฝงรังสีสังหารด้านล่างเวทีมีคนจำเขาได้“นี่คือยอดฝีมือของสำนักเฉวียนเจินนี่! เมื่อวานเป็นนางที่ช่วยให้สำนักเฉวียนเจินชนะไปหลายครั้ง!”“ใช่ ข้าก็จำได้! ข้ายังเคยประลองกับนางด้วย! ถึงแม้นางจะสวมหน้ากาก ทว่ารูปร่างนี้ข้าจำได้ ช่างบึกบีน ไม่เหมือนสตรีซักนิด!”“เมื่อวานหากไม่ใช่เพราะอินซื่อเฉิงใช้ยาพิษ นางก็จะชนะต่อไป นี่เป็นศัตรูที่แข็งแกร่งผู้หนึ่ง!”ครั้งนี้เซียวอวี้ไม่จำเป็นต้องถ่วงเวลาออกไปดังนั้น จึงใช้เวลาเพียงชั่วครู่ เขาก็ปลดอาวุธของคู่ประลอง เตะคนลงจากเวทีสีหน้าของคนผู้นั้นดูไม่อยากจะเชื่อ“ข้าแพ้แล้วหรือ?”รองเจ้าเจ้าสำนักสำนักอวิ๋นซานที่นั่งอยู่ด้านบนลุกขึ้นยืน คิดอยากจะมองให้ชัดเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?นี่จบแล้วหรือ?สำนักเฉวียนเจินมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ!การประลองดำเนินต่อไป ศิษย์สำนักอวิ๋นซานขึ้นไปท้าประลองอย่างต่อเนื่องน่าเสียดายที่พวกเขาล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียวอวี้เวลาสั้น ๆ เพียงครึ่งชั่วยาม เซียววอี้ก็ชนะไปแล้วสิบครั้งอีกทั้งเขายังดูไม่เหนื่อยเลยแม้แต่น้อยด้วยจิ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1085
มีจดหมายจากแคว้นซีหนี่ว์ เฟิ่งจิ่วเหยียนกังวลว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับเวยเฉียงที่อยู่ทางนั้นนางเปิดจดหมายอ่านทันทีในจดหมายพูดถึงเรื่องของท่านแม่เวยเฉียงบอกว่า ท่านแม่ป่วย อาการไม่ได้หนักอะไร แต่เห็นได้ว่าท่านแม่อยากกลับแคว้นหนานฉี ดังนั้นจึงส่งจดหมายมาปรึกษาสำหรับเฟิ่งจิ่วเหยียนแล้ว เรื่องนี้แก้ได้ง่ายมากนางไม่มีทางบังคับให้ท่านแม่อยู่ที่แคว้นซีหนี่ว์ต่อ หากท่านแม่อยากกลับมา ก็สามารถส่งคนไปรับได้ทันทีครั้นแล้วนางจึงยกพู่กันเขียนจดหมาย บอกความคิดของนางกับเวยเฉียงเมื่อเขียนจดหมายเสร็จ เซียวอวี้ก็เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วเมื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนเงยหน้าขึ้น สีหน้าดูตกตะลึงอาภรณ์ชุดนั้นสีค่อนข้างเรียบ นึกไม่ถึงว่าจะเข้ากับเขามากโดยเฉพาะผมของเขาที่ยังไม่ได้มัด มองแค่ข้างหลัง ก็มีลักษณะอย่างศิษย์สำนักเฉวียนเจินอยู่หลายส่วนแล้ว——ลอยล่องดั่งเซียนตกสวรรค์ทว่าเมื่อเขาหันกลับมา นางก็ไม่กล้ามองเขาตรง ๆ แล้ว.......ภายในสำนักอวิ๋นซานงานชุมนุมประลองยุทธ์ดำเนินไปตามปกติข่าวที่ชิวเฮ่อบาดเจ็บสาหัส สำนักอวิ๋นซานยังไม่ได้เปิดเผยต่อภายนอก เพียงบอกว่าหลังจากเขากลับมาจากที่ว่าการ ร่างกายย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1084
“ข้ารู้สึกเพลียอยู่บ้าง” เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดเสียงอ่อนล้าเซียวอวี้ไม่ค่อยได้เห็นนางเหนื่อยล้าอ่อนแรงเช่นนี้เขาขมวดคิ้วด้วยความห่วงใย จากนั้นก็หันไปดึงนางเข้ามาในอ้อมกอดเฟิ่งจิ่วเหยียนจับชายอาภรณ์ของเขาเบา ๆ“ข้าเพียงแค่อยากช่วยเหลือผู้คน ไม่คิดจะให้พวกนางมาชื่นชอบข้าจนถึงขนาดตายเพื่อข้าเช่นนี้“น้ำใจนี้...หนักหนาเกินไป”เซียวอวี้ตบหลังปลอบนางเบา ๆ“นี่คือเหตุและผล เพราะทำความดี จึงได้รับการตอบแทน อีกอย่างการที่ช่วยเจ้าคนเดียว แล้วเจ้าก็สามารถช่วยคนอื่นได้มากขึ้นอีก”เฟิ่งจิ่วเหยียนปรับอารมณ์กลับมาได้อย่างรวดเร็วนางปล่อยเซียวอวี้ แววตากลับมาหนักแน่นจากนั้นนางก็เดินเร็ว ๆ ออกจากเรือนรอง จนตามเหลิ่งเซียนเอ๋อร์ทัน“ทำอะไรต้องทำให้เสมอต้นเสมอปลาย งานชุมนุมประลองยุทธ์ สำนักเฉวียนเจินยังขาดอีกสองครั้งก็จะเป็นผู้ชนะ”เหลิ่งเซียนเอ๋อร์ขมวดคิ้ว“ท่านจะทำอะไร?”สายลมเย็นพัดมา เส้นผมของคนทั้งสองเต้นไปตามลม ดูดุดันอย่างเห็นได้ชัดเฟิ่งจิ่วเหยียนพูด“เดิมข้าคิดว่า การที่ไม่ให้ผู้อื่นเข้ามาพัวพันมากไปกว่านี้ ก็เพื่อตัวของพวกเขาเอง“ทว่าตอนนี้ดูจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น“มีเรื่องที่ท่า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1083
ภายในห้อง ผู้เฒ่าเหยียนที่ปลอมตัวเป็นชิวเฮ่อกำลังนอนราบ แววตาจ้องมองหลังคาอย่างเย็นชา ในสมองล้วนเป็นภาพเงาร่างของบิดาที่จากไปแล้วเขากำฟูกใต้ร่างแน่น ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นความแค้นที่ฆ่าบิดา ไม่อาจอยู่ร่วมฟ้าได้แค้นต้องชำระ ทว่าการปกป้องสำนักอวิ๋นซานก็สำคัญเช่นกันพวกสารเลวที่ซื้อขายมนุษย์โอสถ เป็นพวกเขาที่ทำลายชื่อเสียงของสำนักอวิ๋นซาน!เขาจะต้องหาตัวพวกเขาออกมาแล้วกำจัดให้สิ้น!……ราตรียามดึกมากแล้วเหล่าศิษย์ของสำนักอื่นที่พักอยู่ที่นี่ มักจะรู้สึกแปลก ๆพวกเขาระวังตัวอย่างยิ่ง กลัวว่าสำนักอวิ๋นซานจะวางแผนใส่ยาพิษลงไปในมื้อเย็นของพวกเขา ทำให้พวกเขาเข้าร่วมงานชุมนุมประลองยุทธ์ไม่ได้ศิษย์สำนักเฉวียนเจินทั้งหมดพักรวมอยู่ในห้องเดียวกัน ห้องข้าง ๆ เป็นศิษย์ของสำนักอสนีบาต เดิมก็เสียใจเพราะการตายของติงหยวนเอ๋อร์อยู่แล้ว ตอนนี้ยังได้ยินเสียงกรนของพวกบุรุษหน้าเหม็น พวกนางยิ่งนอนไม่หลับพลิกตัวไปมา“รองเจ้าสำนัก พวกเรายังจะเข้าร่วมงานชุมนุมประลองยุทธ์ต่อหรือไม่?” มีคนถามเสียงเบา ดูท่าทางถอดใจเหลิ่งเซียนเอ๋อร์นั่งลงในท่าขัดสมาธิ คิดจะบำเพ็ญตนนางพูดขึ้นช้า ๆ“พรุ่งนี้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1082
เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดอย่างไร้หัวไร้หาง ทำให้หลายคนงุนงงไปตาม ๆ กัน เซียวอวี้ก็พลันคิดถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ ตงฟางซื่อถามเฟิ่งจิ่วเหยียนโดยตรง “ไก่มีปัญหาอะไรหรือ?” เจียงหลินที่นั่งอยู่ข้างกองไฟ กำลังจะกินนกพิราบย่างก็สะดุ้ง แล้วรีบแก้คำพูดของนาง “บอกแล้ว นี่ไม่ใช่ไก่ แต่เป็นนกพิราบ และยังเป็นนกพิราบบินได้ที่แพงที่สุดด้วย! ทว่า ที่เจ้าพูดว่ามีปัญหา พวกมันถูกวางยาหรือ?” เจียงหลินรีบโยนนกพิราบหอม ๆ ในมือทิ้งไป เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายหน้าให้เขา “ไม่เกี่ยวกับนกพิราบของเจ้า ที่ข้าพูดถึง คือไก่ในหมู่บ้านจู๋ซานเหล่านั้น” นางหันไปมองคนอื่น ๆ “พวกเจ้าจำได้หรือไม่ ในพิษมนุษย์โอสถนั้น หญ้าบัวแดงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้?” เลี่ยอู๋ซินตอบรับเป็นคนแรก “จำได้สิ ไม่ใช่ยังเหลือคนไว้ที่หมู่บ้านจู๋ซานคนหนึ่ง เพื่อสืบสาวถึงผู้ซื้อหญ้าบัวแดงอยู่หรอกหรือ เจ้าพูดว่าไก่มีปัญหา หรือเจ้าสงสัยว่า...” เขาก็คิดถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ ทว่าไม่พูดออกมา คราวนี้ ตงฟางซื่อก็ตาสว่าง “ความหมายก็คือ สืบหามาตั้งนาน ก็ไม่เจอเส้นทางการค้าของหญ้าบัวแดง นั่นอาจเป็นเพราะสืบหาผิดเส้นทาง สิ่งที่คนพวกนั้นซื้อ ไ
