บทที่ 52 เป็นห่วง

บทที่ 52 เป็นห่วง

ปกป้องถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า เขารู้สึกอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนมันมีก้อนแข็ง ๆ จุกอยู่ที่คอ "นินขึ้นจากน้ำได้แล้ว" เขาป้องปากเรียกญาณินที่กำลังเล่นน้ำสบายใจเฉิบแต่เธอก็ไม่ยอมขึ้นจากน้ำแถมยังแลบลิ้นใส่ปกป้องอีกต่างหาก

"นินอย่าดื้อ"

"ดื้อที่ไหนคะ นินแค่แช่น้ำแล้วรู้สึกดีแค่นั้น ป้องลงมาเล่นเป็นเพื่อนนินได้ไหม นะ ๆ" เธอออดอ้อนเขาพลางว่ายน้ำมาเกาะขอบสระ ส่งสายตาเว้าวอนจนปกป้องใจอ่อนแล้วยอมลงไปเล่นน้ำเป็นเพื่อนแฟนสาว ท่อนแขนแกร่งโอบเอวคอดไว้ตลอดเวลาแทบจะได้ เพราะเขาคอยห้ามปรามญาณินไม่ให้ไปว่ายน้ำในจุดที่ลึกที่สุดของสระ “ป้องดูสดชื่นขึ้นไหมเนี่ย หน้าไม่ซีดแล้วด้วย” ฝ่ามือเรียวบางประคองใบหน้าแฟนหนุ่มไว้หลวม ๆ ก่อนที่เธอจะแกล้งเขาด้วยการตวัดน้ำใส่หน้าปกป้องแล้วว่ายน้ำหนี

“เดี๋ยวจะโดนดีนะคนสวย ที่โดนไปไม่เข็ดใช่ไหม” เสียงดุ ๆ ดังขึ้นแต่ไม่ทันที่ญาณินจะได้ว่ายน้ำไปไหนไกลมือหนาก็คว้าเรียวแขนเล็กได้ซะก่อน “หนียังไงก็ไม่พ้นหรอกคนสวย และป้องว่าเราควรขึ้นจากน้ำได้แล้วนะ เพราะนี่ก็เล่นนานแล้ว” ญาณินหน้าบูดบึ้งแต่ก็ยอมปกป้องอย่างว่าง่าย แล้วชุดว่ายน้ำที่เธอเตรียมมาตั้งหลายชุด