บทที่ 8 เจอกันอีกแล้วนะ

" นี่แตงโม ฉันหิวข้าวแล้วอ่ะ " ฉันทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะรู้สึกหงุดหงิด เพราะฉันไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เช้า ฉันมองไปโต๊ะข้างๆก็ไม่ได้มีใครสั่งอะไรมากินกัน ร้านอาหารแต่ละร้านแทบจะไม่มีคนไปยืนต่อคิวสั่งอาหารเลย คงไม่ได้พากันมากินข้าวจริงๆสินะ

" งั้นแกก็ลุกไปซื้อสิ " แตงโมพูดขึ้น แต่สายตาทั้งแตงโม เจ้หอม และเพื่อนๆเดอะแก็งของแกเอาแต่จ้องมองไปทางบุคคลที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันตาไม่กระพริบ

" ชิ " ฉันเลยลุกขึ้นยืนแล้วเดินอ้อมไปอีกทางหนึ่งเพราะไม่อยากเดินผ่านโต๊ะคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน ก็เพราะร้านอาหารอยู่ด้านหลังของคนตรงหน้าฉันยังไงล่ะ

" นี่แก จะไปไหน จะเดินอ้อมทำไมเนี่ย " แตงโมทักท้วงขึ้น

" ฉันจะไปกินลูกชิ้นร้านนู้น ไม่ได้จะเดินอ้อม " ฉันแถไปเรื่อย พร้อมชี้นิ้วไปที่ร้านลูกชิ้นขวามือร้านริมสุด

" อ่อ โอเคๆ ไปๆๆ "

" แล้วแกไม่กินหรือไง "

" ไม่อ่ะ ฉันมีอาหารตาละ "

" เฮ้อ พวกเธอนี่จริงๆเลย " ฉันพูดขึ้นพร้อมกับหันหลังสะบัดตูดไปซื้อลูกชิ้น โชคดีอย่างหนึ่งที่ร้านไม่มีคนต่อคิวเลยไม่งั้นฉันคงหิวแย่ แต่ดีนะคาบบ่ายไม่มีเรียนต่อฉันค่อยกลับไปกินร้านอาหารตามสั่งแถวหอพักฉันก็ได้ตอนนี้ก็กินลูกชิ้นลองทองไปก่อนละกัน

" ไง เจอกันอีกแล้วนะ " เสียงทุ้มๆ ที่คุ้นหูดังขึ้นข้างๆฉัน

" พะ พะ พี่ !! " พี่ม่อนนน มาได้ไงเนี่ย

" ใช่ ฉันเอง "

" พะ พะ พี่ มาทำไมคะ " ฉันพูดตะกุกตะกักทำไมเนี่ย กลัวอะไรกันเล่า แกไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยนะ เชิดไว้สิย่ะ !

" มาสมัครเป็นพนักงานที่นี่น่ะ ^^ " เอาแล้วไง พูดวกกลับมาเรื่องนี้จนได้นะ สิ่งที่ฉันภาวนาไม่ให้พี่ม่อนแกจำฉันได้ก็คงไม่มีผลอะไรสินะ

" เอ่อ คือ " ฉันหน้าแดงก่ำเพราะอายที่เคยไปหาว่าพี่ม่อนแกเป็นพนักงาน

" ลูกชิ้นของหนูได้แล้วจ๊ะ ทั้งหมด 80 บาท " ฉันกำลังจะยื่นเงินไปให้ป้าที่กำลังรอรับเงิน แต่...

" นี่ครับป้า รวมกับของผมไปด้วยเลยนะคะ ผมเลี้ยงแฟนคลับ " แกหันหน้ามามองฉันจังหวะที่พูดว่าแฟนคลับ คะ ใครเป็นแฟนคลับพี่แกไม่ทราบ ซีรี่ส์ฉันก็ไม่ได้ดูเลย แถมเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันมาก่อนฉันก็ยังไม่รู้เลยยะเอาอะไรมาเป็นแฟนคลับไม่ทราบ

" มะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ใช่ฟะ แฟน " พูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงขัดจังหวะมาซะก่อน

" นี่เงินทอนลูก นี่หนูโชคดีมากเลยนะที่โดนพ่อหนุ่มคนนี้เลี้ยงน่ะ เพราะแฟนคลับทุกคนคงจะดีใจแทบเป็นลมถ้าได้เจอแบบนี้ ป้าล่ะอิจฉาหนูซะจริงๆ ป้าขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมพ่อหนุ่มจะเอาไปอวดลูกสาว แกก็เป็นแฟนคลับพ่อหนุ่มเหมือนกัน " ป้าลูกชิ้นพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มพร้อมหยิบมือถือขึ้นมา

" ได้สิครับป้า " พี่ม่อนตอบกลับด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน ก็ไม่ได้หยิ่งอะไรนิพอใช้ได้ ฉันคิดในใจ

" หนูถ่ายให้ป้าหน่อยสิ "

" นะ หนู เหรอคะ " ฉันชี้นิ้วไปที่ตัวเอง เฮ้อ

" ดะ ได้ ค่ะ " ฉันพูดพร้อมรับมือถือจากป้าลูกชิ้นไปถ่ายรูปให้ ฉันแอบมองสรีระหน้าตาผู้ชายตรงหน้าผ่านกล้อง พึ่งได้มองหน้าชัดๆก็ตอนนี้ หล่อทุกมุมจริงๆ เฮ้ยย !! ฉันคิดอะไรของฉันเนี่ย

" ได้ยังหนู " ป้าลูกชิ้นถามขึ้นมาฉันเลยรีบกดรัวๆไปหลายรูปเลย

" ตาหนูแล้วป้าถ่ายให้ แฟนคลับมีรูปคู่ดาราที่ชอบจะได้เอาไปอัดใส่กรอบไว้ดู เห็นลูกป้าเอารูปพ่อหนุ่มคนนี้ติดเต็มผนังห้องเลย " ฉันตกใจกับสิ่งที่ป้าพูด ฉะ ฉันไม่ถ่ายนะ ฉันมองไปทางผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน เห็นเขาหัวเราะชอบใจในลำคอ

" นะ หนู ไม่ถ่ายค่ะ "

" แฟนคลับคนนี้ของผมคงเขินน่ะครับป้า เอามือถือเธอออกมาสิ " พี่ม่อนพูดขึ้นจนฉันตกใจ

" มะ ไม่ ค่ะ " พี่ม่อนก้มลงมากระซิบข้างหูฉันเบาๆ

" คนมองกันเยอะแยะเต็มโรงอาหารเลยนะ " ฉันมองไปรอบๆสายตานับร้อยคนจ้องมองมาทางฉัน พี่ม่อน และป้าลูกชิ้น สายตาร้อยๆคนมองมาด้วยสายตาอิจฉาที่ฉันได้ถ่ายรูปและพูดคุยกับพี่ม่อนใกล้ชิดขนาดนี้ กดบัตรคอนหลักหมื่นจะได้เท่านี้ไหม

ฉันไม่มีทางเลือกเลยหยิบมือถือขึ้นมา

" อ๊ะ " พี่ม่อนดึงมือถือออกจากมือฉันพร้อมเอามือโอบไหล่ ดึงตัวฉันให้ชิดกับเขา

" เขยิบมาสิยัยเตี้ย " พี่ม่อนพูดพร้อมดึงแขนฉันเข้าไปหาเขา ตัวฉันเลยไปชนเข้ากับหน้าอกแกร่งของเขาอย่างแรง พร้อมเสียงกรี๊ดร้องเสียงดังของแฟนคลับพี่ม่อนที่ตอนนี้รู้เลยว่าพวกเธอคงอิจฉาฉันสุดๆ แต่ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้เลย อึดอัดซะมัด !!

📸 แฉะ แฉะ แฉะ

พี่ม่อนกดถ่ายรัวๆหลายรูป

" พะ พอได้แล้วมั้งคะ " ฉันพูดขึ้นเพราะรู้สึกว่าถ่ายไปประมาณเกือบ 1 นาทีจะได้

" เปลี่ยนท่าสิ " พี่ม่อนไม่พูดเปล่ายกมือขึ้นทำเหมือนรูปหัวใจครึ่งเสี้ยว แล้วมองหน้าฉันอย่างกดดันด้วยสายตาบังคับฉันให้ยกมือขึ้นมาทำเหมือนเขา ฉันคงไม่มีทางเลือกแล้วสินะ เอาว่ะรีบทำให้จบๆ ไป ออกไปจากตรงนี้ได้ฉันจะรีบลบรูปออกให้หมดเลย ใครจะอยากได้กัน

" อ่ะ เอาไป " พอถ่ายเสร็จพี่ม่อนยื่นมือถือคืนมาให้ฉันแล้วก็แสยะยิ้มให้ฉันอย่างมีเลศนัยอะไรสักอย่างแล้วเดินหันหลังไปนั่งที่โต๊ะ

" กรี๊ดดดดดน้องส้ม "

" กรี๊ดดดดดแกกกก "

เสียงเจ้หอมกับเดอะแก๊งและยัยแตงโมร้องกรี๊ดหลังจากที่ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะ หูชาอีกแล้วสินะฉัน

" แต้มบุญสูงงงงมากกกกก " เจ้หอมจับมือฉันพร้อมกับร้องกรี๊ดไม่หยุด

" ใช่แก ทำบุญด้วยอะไรเนี่ยยย อุตส่าห์ฉันวิ่งตามงานอีเว้นท์ทุกงานยังไม่เคยได้ใกล้ ได้พูดคุยขนาดนี้เลย กดบัตรมาหลักหมื่นแค่มือก็ยังไม่เคยได้จับ แต่นี่แกได้ใกล้ชิด พูดคุย ถ่ายรูป แถมพี่ม่อนโอบไหล่แกด้วย บ้าไปแล้ววว ฉันอิจฉาแกมาก " ยัยแตงโมพูดไม่หยุดจนฉันต้องพูดดักไว้ก่อนที่จะพูดมากไปกว่านี้

" พอได้แล้ว ฉันกลับก่อนนะ " ฉันรีบพูดขึ้นทันที เพราะฉันไม่ได้อยากอยู่ตรงนี้นาน ทั้งสายตาคนโต๊ะข้างหน้า ข้างๆ ทั้งสอง ข้างหลัง และบริเวณรอบๆโรงอาหารจับจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียวฉันคงนั่งกินลูกชิ้นตรงนี้ไม่ลง

" นี่แกจะรีบไปไหนคาบบ่ายเราไม่มีเรียนไม่ใช่หรือไง "

" ฉันหิวข้าวววว จะไปกินข้าวที่หอ " ฉันพูดย้ำคำว่าหิวข้าววววออกมาให้คนตรงหน้าได้ยิน ฉันรู้สึกหงุดหงิด อาจจะเพราะฉันโมโหหิวที่ไม่ได้ทานข้าวมาตั้งแต่เช้า แถมตอนจะไปซื้อลูกชิ้นก็เกิดเรื่องบ้าอะไรไม่รู้ ลูกชิ้นสักลูก แม้แต่น้ำยังไม่ได้ตกถึงท้องฉันเลยตั้งแต่เช้า