LOGINShare
บทที่ 11 นายปีศาจ
Last Updated:
2025-03-03 20:41:35" ผมจะรับผิดชอบคุณเอง " ส้มส้มกับแตงโม และทุกคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นตกใจกับคำพูดของผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน 0.0
" ระ รับผิดชอบอะไรคะ มะ ไม่ต้องหรอกค่ะ " ฉันรีบตอบกลับไปอย่างเร็ว พร้อมกับหัวใจฉันตอนนี้กำลังเต้นระรัวแทบจะทะลักออกมาจากอกของฉันอยู่แล้ว " ผมหมายถึงรับผิดชอบเรื่องข่าวน่ะ คุณคิดอะไรอยู่งั้นเหรอ " เขาถามฉันพร้อมยักคิ้วหนึ่งข้างเหมือนจะกวนประสาทฉัน " ละ แล้วจะทำยังไงคะ " ฉันถามไปด้วยความสงสัย " เดี๋ยวคุณก็รู้ครับ พรุ่งนี้เดี๋ยวผมมารับครับ " " มะ มารับฉัน มารับไปไหนคะ " 0.0 คำพูดเขาแต่ละคำทำเอาฉันตกใจกับคำพูดของเขาซ้ำๆ " งานแถลงข่าวครับ ไว้เจอกันนะครับ ผมมีธุระต่อ " เขาพูดจบพร้อมหันหลังจะกลับไป " อ่ะ ผมลืม อย่างลืมส่งโลเคชั่นที่อยู่ของคุณมาด้วยนะครับ ผมถึงจะได้ไปรับคุณถูก " เขาหันกลับมาพร้อมบอกฉัน " ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองได้ " " ไม่ได้ครับ ! " เขาตอบเสียงดุ " ได้ค่ะ ! " ฉันตอบกลับไปเสียงดุเหมือนกัน " อย่าดื้อสิครับ ถ้าคุณไปเองคุณแน่ใจเหรอครับว่าจะไปได้ ไม่กลัวสายตาคนอื่นมองตลอดทางเหรอครับ " เขาไม่ได้พูดเหมือนปกติที่เคยพูดกับฉัน แต่เขาก้มลงมากระซิบข้างหูฉันเบาๆ เป็นเชิงขู่ แต่การขู่ของเขารอบนี้ทำเอาฉันกลัวจริงๆ " เอามือถือมาครับ " เขาบอกฉันพร้อมยื่นมาเรียวๆ ของเขามาทางฉัน " เอาไปทำไมคะ ? " อะไรกันอีกเนี่ย สั่งๆ อยู่ได้ ฉันได้แค่คิดในใจแต่ไม่กล้าพูดออกไป " เอามาครับ ! " เขาจ้องตาฉันเขม่ง เชิงขู่ฉันอีกรอบ ฉันจึงยื่นมือถือของฉันไปให้เขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พอเขารับมือถือของฉันไปก็ก้มกดอะไรสักพัก ก็ยื่นมือถือเอากลับมาคืนให้ฉันแล้วเขาก็เดินออกไปทันที ฉันก้มลงดูมือถือเขาใช้มือถือของฉันแอดไลน์ของตัวเองไป เฮ้อ เอาแต่ใจจริงๆ " ส้มส้ม กรี๊ดดดด เขาเอามือถือแกไปทำไรอ่ะ " แตงโมพูดพร้อมหยิบมือถือในมือฉันไปดู พร้อมร้องกรี๊ดอีกรอบเสียงดังกว่าเดิม " ละ ไลน์ส่วนตัวพี่ม่อน " ฉันรีบแย่งมือถือของฉันกลับมาทันที " อะไรของแกเนี่ย ! " Line เสียงไลน์ฉันดังขึ้น ฐากูร: ส่งสติกเกอร์ " ใครส่งมาอะไร " แตงโมยื่นหัวมามองโทรศัพท์ฉัน แต่ฉันดึงกลับไม่ให้เธอดู แต่สายตาอันเฉียบแหลมของเธอดีขนาดนี้มีเหรอจะรอดพ้นสายตานี้ไปได้ " พะ พี่ม่อนทักแกมาด้วยยยว่ะ ส้มส้ม ฉันอิจฉาแก " " แกลองมาเป็นฉันตอนนี้ดูไหมล่ะ แกจะรู้ว่าความรู้สึกฉันเป็นยังไง " " เป็น !! " แตงโมรีบตอบอย่างไม่คิด ฉันไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไง ฉันไม่ได้มีความสุข ฉันไม่โอเค เพราะฉันไม่รู้จักเขามาก่อน ไม่ใช่แฟนคลับ ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ทุกคนเข้าใจความรู้สึกฉันไหม ตอนนี้ชีวิตของฉันวุ่นวายมาก! Line เสียงไลน์ของฉันดังขึ้นอีกรอบ ฐากูร: อ่านไม่ตอบ.... ฐากูร: ถึงหอแล้วอย่างลืมส่งโลเคชั่นมานะครับผม ถ้าอยากไปงานดีๆ แบบไม่มีอุปสรรค คนที่ส่งข้อความมาหาฉันอ่านๆ ข้อความเหมือนจะพิมพ์มาด้วยความรู้สึกเป็นห่วง แต่มันไม่ใช่สำหรับฉันค่ะ เขากำลังขู่ฉัน !! ต่อหน้าทุกคนทำเป็นพูดเพราะ ยิ้มหวานเยิ้ม สายตาเป็นประกาย แต่เวลาก้มลงมากระซิบข้างหูฉันน้ำเสียงดุดันอย่างกับคนละคน -..- หอพักคุณฐา พอฉันถึงห้องฉันเหนื่อยและเพลียมาทั้งวัน เลยเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ครืดดด ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ฉันดังแสดงว่ากำลังมีสายเข้า Line เสียงไลน์เพื่อแจ้งเตือนข้อความเข้า 22.30 น. ฉันรู้สึกตัวมา เพราะรู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำ เลยจับโทรศัพท์ขึ้นมาดูเป็นเวลา 22.30 น. แต่ฉันสะดุดตรงแจ้งเตือนหน้ามือถือฉัน สายที่ไม่ได้รับ 20 สาย : ปีศาจ ( เบอร์พี่ม่อนที่ฉันพิมพ์ชื่อไว้ ) Line 50 ข้อความ : ฐากูร Line ฐากูร: คุณส่งโลเคชั่นมา ฐากูร: คุณตอบ!! ฐากูร: เธออออ!!!! ฐากูร: นี่เธออออ!!!! ฐากูร: ทำไรอยู่ว่ะทำไมไม่ตอบ!!! ฐากูร: อยู่ไหนวะ !!!! ฐากูร: กลับหอหรือยัง ???? ฐากูร: ยัยส้มเน่าาาา ฐากูร: ยัยเตี้ยยยย ฉันกำลังเลื่อนอ่านข้อความของคนที่ส่งมาหาฉันรัวๆ Line เสียงไลน์ของฉันดังขึ้นอีกรอบ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก คุณฐากูร !! ฐากูร: อ่านแล้วทำไมไม่ตอบฉันวะ ! ฐากูร: ทำอะไรอยู่ ฐากูร: ป่านนี้ทำไมพึ่งมาอ่าน ไปไหนมาวะ! ฐากูร: รู้ไหมฉันรอเธอ ฉันง่วงก็ไม่ได้นอน ! หงุดหงิดซะมัดโว๊ยยยย ส้มส้ม: แล้วทำไมคุณไม่นอน ? ฐากูร: ตอบได้แล้วเหรอครับ ( น้ำเสียงเปลี่ยนเลยนะ คนละคนกันไหมวะที่ทักมาก่อนหน้านี้ -..- ) ฐากูร: ส่งโลเคชั่นมาหน่อยครับ ส้มส้ม: ส่งโลเคชั่นเรียบร้อยแล้ว ส้มส้ม: พอใจคุณยัง !! ฐากูร: หายไปไหนมา ? ส้มส้ม: ทำไมฉันต้องบอกคุณ แค่นี้แหล่ะฉันจะอาบน้ำนอนแล้ว ฐากูร: เดี๋ยวสิ!! ฐากูร: นี่ ตอบฉันมาก่อน!! ฐากูร: ยัย........ ก็ได้ๆ รีบนอน ฐากูร: ฝันดีครับผมRelated chapters
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 12 ผมจะรับผิดชอบค่าเสียหายทั้งหมด
ม่อนหลังจากที่ผมกลับจากมหาวิทยาลัย ตอนนี้กระแสโลกโชเชียลก็เริ่มมาเรื่อยๆ ทุกช่องทาง ทั้งเรื่องซีรี่ส์ที่ผมเล่น แต่ไม่เท่ากระแสที่คนพูดถึงผมเยอะตอนนี้คือ #แฟนคลับหรือแฟนครับ วันนี้ที่ผมได้ไปหาเธอมีทั้งภาพ วิดีโอ ที่ถ่ายจากแฟนคลับทั้งไม่ใช่แฟนคลับว่อนโชเชียล จากคนที่ไม่เคยรู้จักผมมาก่อนและไม่เคยดูซีรี่ส์ของผมก็มารู้จักผมกับเธอจากกระแสนี้ ไม่ใช่ว่ามีกระแสนี้จะไม่มีผลกระทบกับกระแสคู่จิ้นเรม่อนนะครับ มีผลกระทบแน่นอน และมากๆ ด้วย เพราะซีรี่ส์ออนแอร์ยังไม่จบก็มีกระแสผิดเพี้ยนไปจากที่ต้องสร้างกระแสคู่จิ้น #เรม่อน แต่กลับกลายเป็นกระแส #แฟนคลับหรือแฟนครับ แทน แต่นอนครับว่ามีทั้งกระแสด้านลบและด้านดี มีทั้งคนที่เชียร์ผมกับเธอให้คบกันจริงๆ และยังมีแฟนคลับที่อินกับซีรี่ส์อยู่ไม่พอใจทำให้แสดงความคิดเห็นกันในด้านลบ ซึ่งแน่นอนไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจ แต่ผมพยายามจะไม่ใส่ใจ เพราะเรื่องที่ผมทำมันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมเท่านั้น ครืดดดด ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น โชว์เบอร์ ผู้จัดการผู้จัดการ: ม่อน เธออยู่ไหน ! ( ผู้จัดการทำเสียงดุ เธอน่าจะเห็นข่าวของผมที่มหาวิทยาลัยวันนี้แล้ว )ม่อน: บนรถครับกำลังจะกลับคอ
Last Updated : 2025-03-03แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 13 ตัวตนที่แท้จริงของพี่ม่อน
ม่อนประวัติชื่อ ฐากูร ฤกษ์รักษ์ (ม่อน)อายุ 27 ปี จบบริหารธุรกิจที่ต่างประเทศ ตอนนี้ทำธุรกิจส่วนตัวหลายแหล่งที่ไม่ได้ทำร่วมกับพ่อ คือ หอพัก คอนโด แถวมหาวิทยาลัยในหลายๆ แห่ง และมีบ้านพักตากอากาศส่วนตัวในสถานที่ท่องเที่ยวมากมายพ่อของฐากูร คือ ฐานัท ฤกษ์รักษ์ ทำงานด้านธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ทั้งในและนอกประเทศ และมีบ่อนคาสิโน ผับบาร์ คอนโด ห้างสรรพสินค้า ที่ดิน และมหาวิทยาลัยเอกชนมากมายหลายแหล่งทั้งในและนอกประเทศ มีทั้งถูกกฎหมายและไม่ถูกกฎหมาย และแน่นอนว่ากฎหมายก็เอาผู้มีอำนาจแบบเขาไม่ได้ ไม่งั้นกิจการคงไม่รุ่งเรืองมาตลอดจนถึงวันนี้ ที่ๆ เขาเรียกกันติดปากก็คือมาเฟีย เลิกกับภรรยาตั้งแต่ที่ม่อนยังเด็ก ภรรยาฐานัทหรือแม่ของฐากูร คือ พรชิตา ฤกษ์รักษ์ (พิมพ์) เลิกกันด้วยเหตุผลใดๆ ไม่ได้นอกจากเรื่องผู้หญิง การทำงานด้านดีต้องพบปะผู้คนมากหน้าหลายตาจึงทำให้ได้เลิกลากับภรรยาก็เลยทำให้ม่อนกับพ่อไม่ค่อยถูกคอกันสักเท่าไหร่ ไม่อยากใช้เงินที่พ่อให้ แต่ม่อนก็ปฏิเสธไม่ได้ที่จะไม่สืบทอดทายาทธุรกิจของครอบครัวเพราะพ่อกับแม่ของเขาสร้างมาด้วยตัวเองกับมือถึงจะมีม่อนในทุกวันนี้ได้ อย่างน้อยผมก็ไม่ใช่ลูกอกตัญญู แ
Last Updated : 2025-03-03แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 14 งานแถลงข่าว
หอพักคุณฐากริ๊งงง กริ๊งงง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เป็นเวลา 06.00 น. ฉันดันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อจะสูดบรรยากาศตอนเช้า แต่พอก้มหน้าลงต่ำก็เจอรถหรูสีดำคันหนึ่งจอดอยู่หน้าหอพักของฉัน พร้อมกับคนที่กำลังเปิดประตูรถออกจากรถคันหรูนั้น ผู้ชายที่กำลังลงจากรถจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนที่โทรหาฉันเมื่อคืนตั้งหลายสาย วันนี้เขาแต่งตัวดูดีเป็นพิเศษเพื่อจะไปงานแถลงข่าว เขาสวมชุดสูทสีแดงเลือดหมู พร้อมกับรองเท้าหนังสีดำราคาแพงและสวมแว่นตาสีดำ พร้อมกับสวมนาฬิกาข้อมือราคาหลายล้าน และเห็นคนที่ดูแลหอของฉันประมาณ 4-5 คน เดินออกมาต้อนรับพร้อมยกมือไหว้ อาจจะเป็นการต้อนรับแขกที่มาหอพักตามปกติครืดดด ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นพร้อมโชว์เบอร์ นายปีศาจ ขึ้นมา ฉันยืนชั่งใจอยู่ไม่ถึง 1 นาทีก็กดรับสาย" ลงมา ! " เสียงปลายสายพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เหมือนไม่ใช่เป็นการบอกกล่าวกันธรรมดา แต่เป็นการบังคับ" ฉะ ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ " " ฉันให้เวลาเธอ 10 นาที ถ้ายังไม่ลงมาฉันจะไปตามถึงห้อง " ปลายสายพูดขู่และบังคับฉัน และก็ตัดสายไปทันทีตอนนี้ฉันรีบวางโทรศัพท์ลงและรีบวิ่งไ
Last Updated : 2025-03-03แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 15 เจอกันไม่คิดจะทักกันหน่อยเหรอ
หลังจากที่ฉันกลับมาจากงานแถลงข่าวคุณม่อนก็มาส่งฉันกลับหอพักแล้วขับรถออกไปเลย ระหว่างนั่งในรถเขาไม่พูดอะไรสักคำได้แต่ขับรถเร็วพุ่งไปตรงหน้าฉันกลัวจนนั่งตัวสั่นหมดแต่ไม่กล้าพูดอะไรขึ้นมา หลังจากเห็นพี่บอดี้การ์ดคนหนึ่งมากระซิบข้างหูระหว่างสัมภาษณ์เหมือนมีเรื่องด่วนมากๆ หลังจากนั้นเขาก็ขอตัวกับนักข่าวว่ามีธุระด่วนแล้วก็จับแขนฉันดึงออกไปขึ้นรถสีดำคันหรูของเขาพร้อมกับบอดี้การ์ดที่ขึ้นรถประจำตำแหน่งของตน แล้วมาส่งฉันที่หอนี่แหล่ะ พอถึงหอฉันพี่เต้คนขับรถอยู่ด้านหลังลงมาพร้อมกับคุณม่อนที่เป็นคนขับให้ฉันนั่งก่อนหน้านั้น ตอนนี้เขาเปิดประตูออกมาจากรถ และเดินไปเปิดประตูรถด้านหลังเข้าไปนั่งในรถแทนฉันได้แต่ยืนมองดูการกระทำของพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้มีเวลาหันมามองฉันที่ยืนดูอยู่ แล้วก็ขับรถพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว" มีเรื่องอะไรนะ " ฉันพึมพำกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้วฉันก็เดินขึ้นห้องฉันไปมหาวิทยาลัยฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนก็มีแตงโม กับเจ้หอมกับเพื่อนๆ ของเจ้หอมนั่งอยู่ พอพวกเขาเห็นฉันเปิดประตูกำลังจะเข้ามาก็โบกมือไปมาเพื่อเป็นสัญญานให้ฉันเดินไปหา และก็มีสายตาของเพื่อนๆ ในห้องเป็นร้อยๆ คน มองมาท
Last Updated : 2025-03-03แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 16 ขู่!
ฉันหันหน้ากลับไปตามเสียงทุ้มๆ ที่รู้สึกคุ้นหูของใครบางคน " คุณ! " พอฉันเห็นใบหน้าที่แทบจะคุ้นตาก็เลยอุทานออกมาอย่างตกใจ! พร้อมกับพี่เต้คนขับรถ หรือมือขวาคนสนิทของเขานั่นเอง" พึ่งเห็นฉันหรือไง! " เขาตะคอกฉันเสียงดัง จนคนแถวนั้นหันมามอง" คะ คุณ จะเสียงดังทำไมคะ คนอื่นเขามองกันหมดแล้ว " ไม่พูดเปล่าฉันรีบหันหน้ากลับไปและกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ" ไปไหน! " เขาถามฉันขึ้นมาอีกรอบ" ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ จะตามไปด้วยเลยไหมล่ะคะ -..-^ " ฉันพูดแกมประชดเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าตอบกลับฉันไปแบบนั้น" หึ! ได้เหรอ ไปสิ " ขะ เขาตอบกลับมาทำเอาหน้าฉันเปลี่ยนสี คิ้วทั้งสองข้างของฉันขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจนัก แต่กลับอีกคนที่มีสีหน้าท่าทางยิ้มแย้มต่างจากรอบที่แล้วอย่างสิ้นเชิงครืดดดด ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น พร้อมโชว์เบอร์แตงโมอีกครั้ง " นี่แก! ฉันกินจนจะอิ่มอยู่แล้ว ทำไมไม่มาสักที " แตงโมพูดขึ้นพร้อมอารมณ์หงุดหงิดมากกว่ารอบที่แล้ว" ขอโทษๆ ฉันกำลังลงไปแล้ว พอดีเจอหมาบ้าน่ะ " ฉันพูดพลางหางตามองไปทางอีกคนที่ยืนอยู่อย่างไม่พอใจอีกครั้ง" มะ หมาบ้า หมาบ้าที่ไหนแก เข้ามาห้างได้ด้วยเหรอ " แตงโมพูดขึ้นอ
Last Updated : 2025-03-03แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 17 ค่าเสียหาย
มหาวิทยาลัยวันนี้เป็นการสอบไฟนอลเทอมแรกของทุกๆ คณะ และตอนนี้ก็พากันสอบเสร็จหมดแล้ว ฉันกับแตงโมเลยนั่งเล่นกันก่อนที่ใต้ตึกนิติ" ข้อสอบอะไรยากซะมัด เนาะแก " แตงโมหันมาบ่นกับฉันพร้อมทำหน้ายู่ยี่" ก็แกไม่อ่านหนังสือไง " ฉันตอบกลับไปตรงๆ " ก็ฉันไม่ว่างนี่น๊าา " แตงโมตอบกลับมาเสียงอ่อนลง แต่ทำท่าทางน่ารักๆ ไม่ได้โกรธที่ฉันพูดไปตรงๆ " ไม่ว่าง หรือวิ่งตามน้องเร! " ทุกวันนี้หลังจากพี่ม่อนของมันออกจากวงการไม่กลับไปด้านวงการบันเทิงอีก ยัยเพื่อนตัวดีของฉันก็วิ่งตามน้องเรของมันทุกงาน ย้ำทุกงาน! กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดด เรมาาาาา เสียงกรี๊ดของคนที่พึ่งทยอยลงออกจากห้องสอบกรี๊ดดดดขึ้นมา ฉันกับแตงโมหันไปตามเสียง ก็เห็นหนุ่มหล่อ น่ารัก ยิ้มทีโลกละลาย กำลังเดินมาทางคณะฉัน พร้อมโบกมือส่งยิ้มให้แฟนคลับของเขาอย่างเป็นมิตร" กรี๊ดดดดด น้องเร มาได้ยังไงเนี่ย! " แตงโมลุกพรวดขึ้นพร้อมกรี๊ดดดตามพวกแฟนคลับพวกนั้นแต่น้องเรอะไรของยัยแตงโมกำลังเดินมาทางฉันกับแตงโม ยิ่งทำให้เสียงกรี๊ดดังขึ้นมากกว่าเดิม และยัยแตงโมนกใจอ้าปากค้างและรีบนั่งลงทันที " ใช่ พี่ส้มส้มหรือเปล่าครับ " เรพูดขึ้นพร้อมมองมาทางฉันและยิ้มหวานให้
Last Updated : 2025-03-03แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 18 ของเล่นใหม่ของนาย
ฉันยืนอยู่ปากซอยเพื่อรอแท็กซี่ พอฉันขึ้นรถแล้วก็บอกคนขับไปว่าจะไปที่ไหน" บริษัท M ค่ะ " ฉันเอ่ยบอกลุงคนขับไป" บริษัท M ไปทำไมล่ะหนู ทำงานที่นั่นเหรอ " ลุงคนขับถามขึ้นพร้อมมองบนถนนขับรถไป " ไม่ค่ะ " " อ่อ ลุงคิดว่าทำงานที่นั่น เห็นเขาว่ากันว่าเป็นบริษัทของลูกชายมาเฟีย " ลูกชายมาเฟียงั้นเหรอ คงไม่ใช่เขาหรอกมั้งฉันคิดในใจ เขาอาจจะทำงานที่นั่นก็ได้ เห็นแต่งตัวดีแบบนั้นอย่างน้อยก็น่าจะมีตำแหน่งสูงๆ " ลูกชายมาเฟียเหรอคะ " ฉันเอ่ยถามลุง" ใช่แล้วแม่หนู เห็นว่าพึ่งเรียนจบมาจากต่างประเทศได้ 3 ปี ก็ทำธุรกิจอสังหาหลายแหล่ง ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย " นั่นไง แสดงว่าฉันคิดถูก เขาพึ่งเรียนอยู่ปี 4 เอง แถมมหาลัยเดียวกับฉันด้วย อาจจะทำงานที่นั่น หรือกำลังฝึกงานอยู่ก็ได้ !" แล้วลุงเคยเห็นเขาไหมคะ " ฉันถามไปเพราะความอยากรู้จริงๆ ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้ฉันรู้สึกชื่นชมเขามาก เก่งจริงๆ คงเหนื่อยไม่น้อยที่จะต้องดูแลธุรกิจใหญ่ขนาดนี้" ลุงไม่เคยหรอกหนู เห็นเขาว่ากันว่าเขาเป็นคนชอบเก็บตัว ไม่มีใครเจอหน้าตาเขาหรอก อีกอย่างเขาไปเรียนต่างประเทศมาหลายปี กลับมาไทยก็คงไม่มีใครรู้หน้าร
Last Updated : 2025-03-03แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 19 ฐากูร ฤกษ์รักษ์
ฉันที่กำลังเดินออกจากลิฟต์เดินตามหลังพี่เต้ไปเรื่อยๆ จนถึงประตูบานใหญ่สีทอง " เชิญครับ " พี่เต้เปิดประตูให้ฉันเข้าไป ฉันที่กำลังจะเดินก้าวขาเข้าไปขาสั่นริกๆ ด้วยความ งงๆ และความกลัว มองไปรอบๆ จะเห็นประตูอีกบานหนึ่งน่าจะเป็นอีกห้องหนึ่งที่สามารถทะลุถึงกันได้ มีโซฟาสีแดงเลือดหมูขนาดใหญ่นั่งได้ราวๆ 10 คน มีหนังสือมากมายในชั้นหนังสือ และตรงหน้าฉันเป็นโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ และมองไปอีกด้านเป็นโต๊ะอาหารที่กำลังมีอาหารวางอยู่ราวๆ เกือบ 10 อย่างได้ แต่ยังไม่เห็นเจ้าของที่จะให้ฉันพบในห้องนี้เลยแกร๊กกก เสียงเปิดประตูอีกห้องที่ฉันพึ่งมองผ่านไปเปิดออก ฉันหันไปตามเสียงนั้น " คะ คุณ " ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันที่ใส่เสื้อสีขาวแขนยาว ปลดกระดุมตรงหน้าออกราวๆ 3 เม็ดทำให้โชว์หน้าอกแกร่งจนเห็นซิกแพคเป็นมัดๆ พร้อมกับพาดเสื้อสูทสีดำและเนคไทสีดำไว้ที่แขนข้างขวา พร้อมกับโยนลงไว้บนโซฟา" มาแล้วเหรอ " เขาทักถามฉันด้วยหน้าตานิ่งๆ " คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ " ฉันเอ่ยถามไปอย่างโง่ๆ ทั้งๆ ที่ห้องที่ฉันเข้ามาก็เขียนป้ายติดหน้าห้องอยู่แล้วว่า ห้องประธาน (ฐากูร ฤกษ์รักษ์) " ตอนเข้ามาไม่เห็นป้ายหน้าประตูเหรอใหญ่ขนาดนั้น "
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 24 ว่าที่เมียราชสีห์
ฉันโดนร่างใหญ่อุ้มท่าเจ้าหญิงและตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าแด๊ดดี้ของฉันกำลังอุ้มฉันเข้าห้องเพื่อไปนอน ฉันเอามือเรียวเล็กโอบคอเขาไว้และเอาหน้าซุกไปที่อกแกร่งพอผ่านไปแปปหนึ่งฉันก็คิดว่าผู้ชายตรงหน้าฉันเป็นใครกัน กล้ามาอุ้มฉันได้ยังไง!!พอตั้งสติได้ฉันก็ดิ้นพล่านอยู่ในอุ้งมือที่กำลังอุ้มฉันอยู่" คุณเป็นคายยยมาอุ้มส้มทำมายยย ปล่อยยนะ " ฉันดิ้นสุดแรงแต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด คนอะไรถึกเป็นบ้าเลย" อ้าวสาวน้อย ไม่เรียกผมแด๊ดดี้แล้วเหรอ หื้มม " เขาพูดขึ้นพร้อมก้มลงมาจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ" อี๋ๆ คุณทามอารายหน้าผากน้อยๆ ของฉันหะ! คุณไม่ใช่แด๊ดดี้ฉาน ปล่อยฉานลงเดี๋ยวนี่เลย " ฉันที่ตอนนี้สั่งเขาแล้วกำลังพูดไม่หยุด แต่พูดยังไงคิดว่าเขาจะปล่อยเธอไปเหรอ ไม่มีทาง!" หน้าผากน้อยๆ ของเธอ กำลังจะเป็นของฉันยังไงล่ะ " ติ้งงงง เสียงลิฟต์โรงแรมเปิดออก พร้อมกับคนร่างใหญ่ที่กำลังใส่รหัสประตูแล้วเปิดประตูห้องเข้าไปทันที ฉันที่กำลังดิ้นพล่านอยู่ก็โดนปล่อยลงตรงโซฟาสีเทาขนาดใหญ่ ฉันที่ตอนนี้กำลังเริ่มมีสตินิดหน่อยมองไปที่ผู้ชายตรงหน้า ที่กำลังยืนจ้องมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า" คะ คุณฐากูร! " ฉันลุกพรวดขึ้นจากโซฟาทันที เม
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 23 ฐากูร (ราชสีห์เจ้าป่า)
ปังงงงง!!!! เสียงฐากูรลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างแรงเมื่อได้ยินพี่เต้ปลายสายพูดว่ายัยตัวเล็กที่เขากำลังตามติดเธออยู่ตอนนี้กำลังเมามาย แถมยังใส่ชุดว่ายน้ำตัวสั้นจิ๋วอวดเรือนร่างขาวๆ ให้คนอื่นชายตามองกันเป็นร้อยๆ คน " คุณฐากูรเป็นอะไรหรือเปล่าคะ " ขณะที่ฐากูรลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างแรง ลิลลี่ลูกสาวของบริษัทที่ผมเจรจาธุรกิจอยู่พูดขึ้น ลิลลี่ คือนักศึกษานิเทศศาสตร์ปี 4 ซึ่งเป็นลูกกับคุณวัลลพหุ้นส่วนของบริษัทผม 4% และนั่นก็คือเธอรู้ตัวตนของผมตั้งแต่ทีแรกว่าผมคือ ฐากูร ฤกษ์รักษ์ ไม่ใช่พี่ม่อนที่มหาวิทยาลัยเหมือนที่คนอื่นๆ รู้จัก ก่อนที่ผมจะมาเข้ามหาวิทยาลัยที่นี่ ลูกสาวคุณวัลลพพึ่งจบม.6 และรู้ว่าผมจะเข้ามหาวิทยาลัยของพ่อผมเธอก็วิ่งแจ้นมาเข้าคณะเดียวกับผม และเกาะติดผมอยู่อย่างนั้นจนขึ้นปี 4 แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอมากนัก เธอสวยครับ เซ็กซี่มาก นมเป็นนม เอวเป็นเอว แต่ถึงจะสวยมากขนาดไหนผมก็ไม่เคยชายตามองเธอเลยสักครั้ง เธอเคยบอกชอบผมหลายต่อหลายครั้ง ผมก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าคุณวัลลพเป็นหุ้นส่วนบริษัทของผมอยู่ผมก็คงจัดการและเขี่ยผู้หญิงคนนี้ไปตั้งนานแล้ว รำคาญ!! " ผมมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ! " พูด
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 22 ทริปเที่ยวพัทยา
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นข้อความที่คุณฐากูรส่งมาส้มส้ม: ได้รับแล้วค่ะฐากูร: ตอบช้าจังครับแล้วฉันก็ไม่ตอบข้อความอีกเลย ฉันเป่าผม ใส่เสื้อผ้า และก็นอนหลับด้วยความเพลีย -..-พัทยาฉันกับแตงโมพอถึงห้องพักก็แยกย้ายกันไปอยู่คนละห้องเพื่อเอาสัมภาระของตัวเองไปเก็บ" ส้มส้ม คืนนี้ 19.00 น. เจอกันนะจ๊ะ วันนี้จะมีปาร์ตี้ริมหาด เห็นว่าเจ้าของหาดและเจ้าของโรงแรมที่เราพักอยู่จะจัดปาร์ตี้ให้นั่งท่องเที่ยว เที่ยวฟรี! " แตงโมบอกฉันพร้อมกับเดินลากกระเป๋าเข้าห้องตัวเองไป Line ( แตงโม )แตงโม: ส้มส้มเสร็จยัง เดี๋ยวฉันเข้าไปหาแกที่ห้องนะ ส้มส้ม: โอเคก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น" นี่แกยังไม่ใส่ชุดว่ายน้ำที่ฉันซื้อให้แกอีกเหรอเนี่ยย " แตงโมถามฉันหน้ายู่ไปหมด" ฉันว่ามันโป๊ไปอ่ะ " ฉันจับชุดที่ไม่ใช่ชุดยกขึ้นมาดูต่อหน้าฉันกับแตงโม" ใส่เลยๆ มานี่ " แตงโมจับฉันแต่งตัว แต่งหน้า ทำผม เปลี่ยนลุคให้ฉันใหม่หมด" ว้าวววว เพื่อนฉันซ่อนรูปขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยยยย 0.0 " แตงโมพูดพลางจับตัวฉันหมุนไปรอบๆ" เลิศ! ปัง! คนทั้งหาดต้องมองมาที่ฉันกับแกแน่นอน! " พูดจบแตงโมก็จับฉันลากออกจากห้องทันทีพอถึงริมหาดมอง
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 21 ยิ่งไล่ผม ผมยิ่งจะตามติดคุณไปเรื่อยๆ
หอพักคุณฐาพอฉันกลับถึงห้องก็รีบเปิดประมวลท่องมาตราต่อ ฉันก็พอจะจำได้แล้วแหล่ะ แต่ก็แค่เปิดอ่านทบทวนก็แค่นั้นLine เสียงไลน์ของฉันเด้งขึ้น ฐากูร: ตกลงจะให้ผมรับผิดชอบยังไงครับ ผมไม่ชอบติดค้างใครส้มส้ม: ไม่เป็นไรค่ะฐากูร: แต่ผมเป็นฐากูร: บอกมาเถอะครับส้มส้ม: ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ( ฉันไม่เป็นไรจริงๆ และฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบอะไรฉัน ฉันได้แต่คิดในใจ )ฐากูร: ผมไม่ชอบติดค้างใครครับ !ส้มส้ม: งั้น เอาอย่างนี้นะคะ...ฐากูร: ครับผมส้มส้ม: คุณกับฉันห้ามมาเจอกันอีกดีกว่านะคะ เพราะถ้ายิ่งเจอก็จะยิ่งเป็นข่าว เข้าใจนะคะฐากูร: เข้าใจครับพอฉันบอกเขาไปแบบนั้นและเขาตอบกลับฉันมาว่าเขาเข้าใจแล้ว ฉันก็โล่งใจทันที ฉันก็ปิดโทรศัพท์แล้ววางลงข้างๆตัวเอง และเปิดประมวลท่องมาตราต่อมหาวิทยาลัย" เย้! ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้ว ป่ะไปฉลองกันส้มส้ม " แตงโมบอกเกาะแขนฉันเดินตั้งแต่ออกจากห้องสอบลงมาบันไดจนถึงล่างตึกนิติ" โอเคๆ " ฉันยิ้มตาหยีแก้มบาน เพราะดีใจสอบเสร็จสักที ท่องมาตราปวดหัวซะมัดเลย" ปิดเทอมตั้ง 3 สัปดาห์แกจะไปไหนอ่ะ " แตงโมถามฉัน" ฉันจองตั๋วเครื่องบินไว้กลับบ้านที่ต่างจังหวัดน่ะ น่าจะอีก 1 ส
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 20 เพราะเธอแตกต่างจากผู้หญิงที่ผมเคยเจอ
" นี่ค่ะเงินคุณ ต่อไปอย่าเอาเงินมากมายมาให้ฉันแบบนี้นะคะ " ฉันยื่นเงินให้เขาพร้อมพูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก" ก็ผมบอกว่าค่าเสียหายไงครับ " เขาพูดพร้อมมองหน้าฉัน แต่ยังไม่หยิบซองเงินบนโต๊ะทานข้าวไป" มันเยอะเกินไปค่ะฉันรับไว้ไม่ได้หรอก ถ้าจะรับผิดชอบรับผิดชอบอย่างอื่นดีกว่านะคะ เช่น.. " ฉันยังพูดไม่จบเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้ามาหาฉันที่นั่งอยู่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม พร้อมก้มหน้าลงปะใบหน้าฉันใกล้มากจนจมูกของเราสองคนชนกัน ฉันสะดุ้งโหยงเพราะไม่เคยใกล้ผู้ชายคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน" คะ คุณจะทำอะไรคะ " ฉันพูดพร้อมผลักหน้าอกแกร่งเขาออกเบาๆ " รับผิดชอบคุณไง " เขาพูดพร้อมแสยะยิ้ม แล้วก้มใบหน้าลงมาที่ซอกคอของฉันจนรู้สึกถึงไอร้อนจากลมหายใจของเขามาลดที่ต้นคอ ฉันกำลังที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้แต่เขาก็กดไหล่ฉันให้นั่งลงที่เดิม พร้อมเอาปากมาจูบลงตรงคอของฉัน ฉันสะดุ้งอีกครั้งพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ จนเก้าอี้ล้มลงดังเพล้งงงง" ฉะ ฉันกลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้มีสอบเช้าค่ะ " ฉันรีบเดินไปเปิดประตูบานใหญ่สีทองออกไปจากห้องนั้นทันที พอออกมาก็เห็นมีพี่เต้ และพี่ต๋อง บอดี้การ์ดมือขวาและมือซ้ายของคุณฐากูรยืนอยู่หน
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 19 ฐากูร ฤกษ์รักษ์
ฉันที่กำลังเดินออกจากลิฟต์เดินตามหลังพี่เต้ไปเรื่อยๆ จนถึงประตูบานใหญ่สีทอง " เชิญครับ " พี่เต้เปิดประตูให้ฉันเข้าไป ฉันที่กำลังจะเดินก้าวขาเข้าไปขาสั่นริกๆ ด้วยความ งงๆ และความกลัว มองไปรอบๆ จะเห็นประตูอีกบานหนึ่งน่าจะเป็นอีกห้องหนึ่งที่สามารถทะลุถึงกันได้ มีโซฟาสีแดงเลือดหมูขนาดใหญ่นั่งได้ราวๆ 10 คน มีหนังสือมากมายในชั้นหนังสือ และตรงหน้าฉันเป็นโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ และมองไปอีกด้านเป็นโต๊ะอาหารที่กำลังมีอาหารวางอยู่ราวๆ เกือบ 10 อย่างได้ แต่ยังไม่เห็นเจ้าของที่จะให้ฉันพบในห้องนี้เลยแกร๊กกก เสียงเปิดประตูอีกห้องที่ฉันพึ่งมองผ่านไปเปิดออก ฉันหันไปตามเสียงนั้น " คะ คุณ " ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันที่ใส่เสื้อสีขาวแขนยาว ปลดกระดุมตรงหน้าออกราวๆ 3 เม็ดทำให้โชว์หน้าอกแกร่งจนเห็นซิกแพคเป็นมัดๆ พร้อมกับพาดเสื้อสูทสีดำและเนคไทสีดำไว้ที่แขนข้างขวา พร้อมกับโยนลงไว้บนโซฟา" มาแล้วเหรอ " เขาทักถามฉันด้วยหน้าตานิ่งๆ " คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ " ฉันเอ่ยถามไปอย่างโง่ๆ ทั้งๆ ที่ห้องที่ฉันเข้ามาก็เขียนป้ายติดหน้าห้องอยู่แล้วว่า ห้องประธาน (ฐากูร ฤกษ์รักษ์) " ตอนเข้ามาไม่เห็นป้ายหน้าประตูเหรอใหญ่ขนาดนั้น "
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 18 ของเล่นใหม่ของนาย
ฉันยืนอยู่ปากซอยเพื่อรอแท็กซี่ พอฉันขึ้นรถแล้วก็บอกคนขับไปว่าจะไปที่ไหน" บริษัท M ค่ะ " ฉันเอ่ยบอกลุงคนขับไป" บริษัท M ไปทำไมล่ะหนู ทำงานที่นั่นเหรอ " ลุงคนขับถามขึ้นพร้อมมองบนถนนขับรถไป " ไม่ค่ะ " " อ่อ ลุงคิดว่าทำงานที่นั่น เห็นเขาว่ากันว่าเป็นบริษัทของลูกชายมาเฟีย " ลูกชายมาเฟียงั้นเหรอ คงไม่ใช่เขาหรอกมั้งฉันคิดในใจ เขาอาจจะทำงานที่นั่นก็ได้ เห็นแต่งตัวดีแบบนั้นอย่างน้อยก็น่าจะมีตำแหน่งสูงๆ " ลูกชายมาเฟียเหรอคะ " ฉันเอ่ยถามลุง" ใช่แล้วแม่หนู เห็นว่าพึ่งเรียนจบมาจากต่างประเทศได้ 3 ปี ก็ทำธุรกิจอสังหาหลายแหล่ง ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย " นั่นไง แสดงว่าฉันคิดถูก เขาพึ่งเรียนอยู่ปี 4 เอง แถมมหาลัยเดียวกับฉันด้วย อาจจะทำงานที่นั่น หรือกำลังฝึกงานอยู่ก็ได้ !" แล้วลุงเคยเห็นเขาไหมคะ " ฉันถามไปเพราะความอยากรู้จริงๆ ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้ฉันรู้สึกชื่นชมเขามาก เก่งจริงๆ คงเหนื่อยไม่น้อยที่จะต้องดูแลธุรกิจใหญ่ขนาดนี้" ลุงไม่เคยหรอกหนู เห็นเขาว่ากันว่าเขาเป็นคนชอบเก็บตัว ไม่มีใครเจอหน้าตาเขาหรอก อีกอย่างเขาไปเรียนต่างประเทศมาหลายปี กลับมาไทยก็คงไม่มีใครรู้หน้าร
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 17 ค่าเสียหาย
มหาวิทยาลัยวันนี้เป็นการสอบไฟนอลเทอมแรกของทุกๆ คณะ และตอนนี้ก็พากันสอบเสร็จหมดแล้ว ฉันกับแตงโมเลยนั่งเล่นกันก่อนที่ใต้ตึกนิติ" ข้อสอบอะไรยากซะมัด เนาะแก " แตงโมหันมาบ่นกับฉันพร้อมทำหน้ายู่ยี่" ก็แกไม่อ่านหนังสือไง " ฉันตอบกลับไปตรงๆ " ก็ฉันไม่ว่างนี่น๊าา " แตงโมตอบกลับมาเสียงอ่อนลง แต่ทำท่าทางน่ารักๆ ไม่ได้โกรธที่ฉันพูดไปตรงๆ " ไม่ว่าง หรือวิ่งตามน้องเร! " ทุกวันนี้หลังจากพี่ม่อนของมันออกจากวงการไม่กลับไปด้านวงการบันเทิงอีก ยัยเพื่อนตัวดีของฉันก็วิ่งตามน้องเรของมันทุกงาน ย้ำทุกงาน! กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดด เรมาาาาา เสียงกรี๊ดของคนที่พึ่งทยอยลงออกจากห้องสอบกรี๊ดดดดขึ้นมา ฉันกับแตงโมหันไปตามเสียง ก็เห็นหนุ่มหล่อ น่ารัก ยิ้มทีโลกละลาย กำลังเดินมาทางคณะฉัน พร้อมโบกมือส่งยิ้มให้แฟนคลับของเขาอย่างเป็นมิตร" กรี๊ดดดดด น้องเร มาได้ยังไงเนี่ย! " แตงโมลุกพรวดขึ้นพร้อมกรี๊ดดดตามพวกแฟนคลับพวกนั้นแต่น้องเรอะไรของยัยแตงโมกำลังเดินมาทางฉันกับแตงโม ยิ่งทำให้เสียงกรี๊ดดังขึ้นมากกว่าเดิม และยัยแตงโมนกใจอ้าปากค้างและรีบนั่งลงทันที " ใช่ พี่ส้มส้มหรือเปล่าครับ " เรพูดขึ้นพร้อมมองมาทางฉันและยิ้มหวานให้
แฟนคลับหรือแฟนครับ บทที่ 16 ขู่!
ฉันหันหน้ากลับไปตามเสียงทุ้มๆ ที่รู้สึกคุ้นหูของใครบางคน " คุณ! " พอฉันเห็นใบหน้าที่แทบจะคุ้นตาก็เลยอุทานออกมาอย่างตกใจ! พร้อมกับพี่เต้คนขับรถ หรือมือขวาคนสนิทของเขานั่นเอง" พึ่งเห็นฉันหรือไง! " เขาตะคอกฉันเสียงดัง จนคนแถวนั้นหันมามอง" คะ คุณ จะเสียงดังทำไมคะ คนอื่นเขามองกันหมดแล้ว " ไม่พูดเปล่าฉันรีบหันหน้ากลับไปและกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ" ไปไหน! " เขาถามฉันขึ้นมาอีกรอบ" ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ จะตามไปด้วยเลยไหมล่ะคะ -..-^ " ฉันพูดแกมประชดเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าตอบกลับฉันไปแบบนั้น" หึ! ได้เหรอ ไปสิ " ขะ เขาตอบกลับมาทำเอาหน้าฉันเปลี่ยนสี คิ้วทั้งสองข้างของฉันขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจนัก แต่กลับอีกคนที่มีสีหน้าท่าทางยิ้มแย้มต่างจากรอบที่แล้วอย่างสิ้นเชิงครืดดดด ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น พร้อมโชว์เบอร์แตงโมอีกครั้ง " นี่แก! ฉันกินจนจะอิ่มอยู่แล้ว ทำไมไม่มาสักที " แตงโมพูดขึ้นพร้อมอารมณ์หงุดหงิดมากกว่ารอบที่แล้ว" ขอโทษๆ ฉันกำลังลงไปแล้ว พอดีเจอหมาบ้าน่ะ " ฉันพูดพลางหางตามองไปทางอีกคนที่ยืนอยู่อย่างไม่พอใจอีกครั้ง" มะ หมาบ้า หมาบ้าที่ไหนแก เข้ามาห้างได้ด้วยเหรอ " แตงโมพูดขึ้นอ
