LOGINShare
บทที่ 583
Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 584
สำหรับเหลิ่งชิงซง โม่หลิน และลู่หลีแล้วดูเหมือนว่าพวกเขาก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่า แค่สายที่หลินเฟยโทรออกไปมันจะได้ผลกว่าการที่พวกเขาพยายามส่งคนจำนวนมากไปจับกุมเสียอีกเมื่อบวกรวมกับท่าทีที่อู๋เทียนมีต่อหลินเฟยแล้วพวกเขาทั้งสามคนก็อดไม่ได้ที่จะต้องตรวจสอบหลินเฟยอีกครั้งดูเหมือนว่า หลินเฟยยังแข็งแกร่งกว่าที่พวกเขารับรู้เป็นอย่างมาก!"หลินเฟย พวกเราจะพาประธานจางกลับไปเดี๋ยวนี้ หากคุณไม่วางใจแล้วละก็ คุณสามารถคุยสายกับประธานจางก่อนก็ได้นะ!"หลินไห่รับสายในไม่ช้า ก็มีเสียงของจางซินเยว่ดังแว่วมาทั้งตื่นเต้นและมีความสุขเอาเสียมากๆ"หลินเฟย ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นอะไร คุณไม่ต้องเป็นกังวลนะ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแล้วล่ะ…"เห็นได้ชัดว่า พวกเขาได้ปล่อยตัวจางซินเยว่แล้ว"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว พี่ซินเยว่ พี่ถือสายอยู่อย่างนี้ อย่าได้วางสายตลอดทาง"หลินเฟยถอนหายใจอย่างโล่งอกเหตุผลที่หลินเฟยไม่ให้จางซินเยว่วางสายก็คือ เขาไม่ต้องการให้จางผิงและหลินไห่คิดตุกติกอะไรขึ้นมานั่นเองแต่เมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้วอย่างน้อยๆ ช่วงเวลาคับขันของจางซินเยว่ก็ได้รับการแก้ไขแล้วจางผิงและหลินไห่ไม่กล้
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 585
ที่แขนของอู๋เทียนหัก จะต้องเป็นเพราะถูกหลินเฟยตีอย่างแน่นอน!แต่ไม่เพียงอู๋เทียนจะไม่กล้าล้างแค้นเท่านั้น เขากลับยอมจำนนต่อหลินเฟย แม้กระทั่งเพื่อนของหลินเฟย เขาก็ยังพูดขอโทษเป็นรายเรียงตัวหลังจากที่ได้รับอนุญาตจากหลินเฟยแล้วนั้น เขาก็วิ่งหางจุกตูดออกไปทันที โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองน่ากลัวว่าแม้แต่พ่อแท้ๆ อู๋เทียนยังไม่ได้เกรงกลัวถึงขนาดนี้!พวกเขามองหลินเฟยอีกครั้ง และรู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่รู้ตัว"เหี้ยอะไรล่ะ พวกแกทำให้พี่หลินขุ่นเคืองใจ ยังจะมาเป็นพี่น้องกับฉันอีกเหรอ?""ฝันไปเถอะ ต่อไปเราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว!"เสียงตะโกนสาปแช่งของอู๋เทียนดังมาจากระเบียงทางเดิน!เพื่อไม่ให้ตัวเองพลอยโดนหางเลขไปด้วย เขาก็ได้ตัดความเป็นเพื่อนกับฉินฮ่าวและคนอื่นๆ ไปโดยตรง!ทันใดนั้น ฉินฮ่าวและคนอื่นๆ ก็หดหู่เป็นอย่างมาก!จากนั้นพวกเขาถึงตระหนักได้ว่า ตัวเองได้สร้างปัญหาที่ยิ่งใหญ่แค่ไหนแล้ว!"พี่หลิน เราผิดไปแล้ว""เราไม่ควรชักใยอยู่เบื้องหลังการลักพาตัวประธานจางแบบนี้ คุณว่าเอาแบบนี้จะดีไหม เราจะชดเชยเป็นเงินหมื่นห้าพันล้าน คุณไว้ชีวิตพวกเราไปสักครั้งเถอะนะ?"ในที่สุด หลังจากที
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 586
เมื่อเห็นท่าทีแบบนี้ของลู่หลี ไหนเลยที่หลินเฟยจะไม่รู้ว่า เธอรู้สึกว่าตัวเขาแคร์จางซินเยว่จนรู้สึกอิจฉาขึ้นมาแล้วเพราะท้ายที่สุด ในตอนที่ลู่หลีได้อยู่กับเขาในสุสานโบราณนั้น พูดได้ว่าพวกเขาได้ผ่านความเป็นความตายร่วมกันมาก็ว่าได้และระหว่างพวกเขาก็มีความรู้สึกร่วมกันมาตั้งนานแล้วด้วยโดยที่ทางกายก็มีความสัมพันธ์ที่มีความสุขบางๆ ขึ้นมาแล้วด้วยครั้งล่าสุด ตอนที่ออกมาจากสุสานโบราณนั้น ลู่หลีก็ยังรอบปากที่จะโชว์บั้นท้ายที่งอนงามให้หลินเฟยดูอีกด้วย...ถ้าไม่ชอบหลินเฟย แล้วเธอจะพูดแบบนั้นออกมาได้อย่างไรกัน?หลินเฟยรีบวิ่งไล่ตามเธอไป และโอบกอดลู่หลีเอาไว้จากด้านหลังทันที"พี่สายตรวจ พี่อย่าเพิ่งรีบไปแบบนี้สิ""รอให้จางผิงและหลินไห่มาถึงแล้ว ยังจะต้องรบกวนให้พี่กุมตัวพวกเขาไปที่สถานีตำรวจด้วยนะครับ"เดิมทีเมื่อเห็นว่าหลินเฟยวิ่งเข้ามากอดตัวเองเอาไว้แน่นแบบนี้ ลู่หลีก็รู้สึกมีความสุขเล็กน้อยแต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ของหลินเฟย จู่ๆ เธอก็กระทืบเท้าและพูดออกมาทันทีว่า"เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ยังจะต้องให้ฉันอยู่ทำไม?""คุณเก่งขนาดนี้ เท่ออกขนาดนั้น แค่พูดสั่งออกมา พวกเขาก็วิ่งไปมอบ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 587
ลู่หลีได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่เมื่อเห็นหลินเฟยได้อ่อนโยนกับจางซินเยว่แทบจะละลายแบบนี้จู่ๆ ความอิจฉาก็ผุดออกมาจากจิตใจ จนเธอพูดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้แบบนั้น"สายตรวจลู่ คุณก็ชอบหลินเฟยด้วยหรือเปล่า?"ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ไหนเลยที่จางซินเยว่จะไม่สามารถมองความผิดปกติของลู่หลีออก?เธอจึงผละออกจากหลินเฟยออก พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าที่แปลกๆ ออกมา"ฉันชอบเขา? เว้นเสียแต่ฉันจะตาบอด หรือไม่ก็ผู้ชายสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ชายหางตามองมาที่เขาเลย!"ปากของลู่หลีก็พูดไปเช่นนั้นแต่เธอกลับกัดฟันกรอดๆ มองมาที่หลินเฟยพร้อมกับพูดออกมาจางซินเยว่มองดูลู่หลี จากนั้นก็มองดูหลินเฟย แล้วตั้งใจถามหยั่งเชิงออกมาว่า"จริงๆ แล้ว สายตรวจลู่ไม่จำเป็นที่จะต้องปากแข็งหรอกนะ หลินเฟยเก่งขนาดนี้ คุณจะชอบเขาก็เป็นธรรมดาอยู่แล้ว""และด้วยหน้าตาและรูปร่างของคุณ ขอแค่สารภาพรักกับหลินเฟย เขาจะต้องยอมรับคุณอย่างแน่นอน""ฉันยินดีที่จะกลายมาเป็นพี่น้องกับคุณ""จริงสิ… ฮ่าๆ อย่าล้อเล่นนะ ฉันไม่ได้ชอบเขา ฉันไม่สารภาพรักกับเขาหรอกนะ"ลู่หลีพูดได้แค่เพียงครึ่ง จู่ๆ เธอก็เปลี่ยนเป็นปฏิเสธในทันทีซึ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 588
แม้ว่าเธอจะไม่เคยมีอะไรแบบนั้นกับหลินเฟยมาก่อนแต่เมื่อมองเห็นท่าทางของหลินเฟยและจางซินเยว่แล้ว ไหนเลยที่เธอจะไม่รู้ว่าพวกเขาสองคนคิดที่จะทำอะไรกัน?ทันทีที่พูดจบ ลู่หลีก็เข้ามาดึงให้หลินเฟยออกจากห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวไปทันทีเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถยอมให้หลินเฟยไปนอนกับจางซินเยว่ได้แต่ทว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าจางซินเยว่ เธอก็ไม่ได้ยอมรับว่าตัวเองชอบหลินเฟย เพราะแบบนั้นเธอจะต้องถูกจางซินเยว่ดูถูกอย่างแน่นอน!"สายตรวจลู่ คุณไม่ชอบหลินเฟยไม่ใช่เหรอ? แล้วคุณจะสนใจทำไมว่าเขาจะนอนที่ไหน?"จางซินเยว่ขมวดคิ้ว และไม่ยอมให้เขาออกไปและเธอก็เข้ามาดึงมือข้างหนึ่งของหลินเฟยไว้ด้วยเช่นกัน ทั้งสองเกิดการยื้อแย่งกันขึ้นมา"ฉันไม่ชอบเขาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ว่า..."ลู่หลีรีบหาเหตุผลให้กับตัวเองในทันที"แต่ว่า เขาเพิ่งจะกลับมาจากข้างนอก ฉันคิดว่าเขาควรจะกลับไปอยู่บ้านกับคนในครอบครัวเสียมากกว่านะ!""ยังไงเสีย เทศมนตรีเหลิ่งก็ได้ส่งคนไปคุ้มครองคุณแล้ว คุณไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเองแต่อย่างใด!"คิ้วที่งดงามของจางซินเยว่ได้ขมวดกันเป็นก้อน พร้อมกับพูดขึ้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 589
"พี่ซินเยว่ สายตรวจลู่ งั้นเอาแบบนี้ดีไหม พวกคุณสองคนกลับไปที่หมู่บ้านพร้อมกันกับผมดีหรือเปล่า?""พวกคุณสองคนอย่าได้ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้เลยนะ"หลินเฟยฝืนยิ้มและพูดอย่างขมขื่นออกมาโดยคิดหาวิธีที่ดีที่สุดขึ้นมาได้"ฮึ่ม คุณเห็นแล้วหรือยังว่า หลินเฟยต้องการกลับไปที่หมู่บ้านเถาฮวากับฉัน เขาไม่กลับไปบ้านพร้อมกับคุณ"ลู่หลีกลับไม่สนใจหลินเฟยแต่อย่างใดเพียงพูดอย่างได้รับชัยชนะกับจางซินเยว่ว่า"ฮึ่ม หลินเฟยก็บอกแล้วว่าจะกลับไปที่หมู่บ้านเถาฮวาด้วยกัน ไม่ใช่แค่คุณคนเดียว อีกอย่าง ฉันก็สามารถพักที่บ้านหลินเฟยได้ คุณทำได้ไหมล่ะ?""ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่า เวลาที่นอนตอนกลางคืน คุณจะยังมายุ่งกับพวกเราได้?"จางซินเยว่เลิกคิ้วพร้อมกับพูดออกมาระหว่างของคำพูด จู่ๆ ลู่หลีก็ได้ระงับเอาไว้"ฉัน...ทำไมฉันจะทำไม่ได้? เธออยู่ได้ ฉันก็อยู่ได้เหมือนกัน!""คืนนี้ฉันจะไม่ไปไหนหรอกนะ พวกคุณนอนที่ไหน ฉันก็จะนอนที่นั่นแหละ!"ลู่หลีก็ดื้อดึงจนสุดกำลัง พูดจบก็เดินออกจากห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวไปในทันที"คุณกับหลินเฟยไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย คุณมีสิทธิ์อะไรมาพักอยู่ที่บ้านของเขา?""หากลือออกไป คุณไม่กลัว
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 590
"ใช่ คุณรีบใส่เสื้อเถอะ ต่อให้คุณชนะ ฉันก็จะไม่สู้กับคุณแล้ว!"เมื่อได้เห็นทิวทัศน์ที่น่าภาคภูมิใจของลู่หลีแล้วนั้นปรากฏว่ามันไม่ได้ด้อยไปกว่าของตัวเอง กระทั่งดูดีกว่าอีกต่างหากแบบนี้จางซินเยว่ก็รู้สึกไม่สมดุลในใจขึ้นมา พร้อมกับอดไม่ได้ที่จะอับอายและขุ่นเคือง"คุณบอกว่าไม่สู้ก็คือไม่สู้อย่างนั้นเหรอ?""ฉันก็ไม่ได้อยากจะสู้กับคุณเหมือนกัน ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่า สิ่งที่คุณมี ฉันก็มีทุกอย่าง สิ่งที่คุณให้ได้ ฉันก็สามารถให้ได้ และอีกอย่างในท้องของฉันก็มีลูกของหลินเฟยแล้ว!""ต่อให้คุณจะโกรธ คุณก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงนี้ได้!"ลู่หลีตะคอกเสียงดังออกมา และตั้งใจที่จะยั่วยุจางซินเยว่ให้โกรธ"อะไรนะ? คุณและหลินเฟยมีลูกกันแล้วงั้นเหรอ!"เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว จางซินเยว่ก็รู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่มลงมาเธอนั่งอยู่บนเบาะอย่างว่างเปล่าด้วยสีหน้าที่รับไม่ได้"พี่ซินเยว่ พี่อย่าฟังเธอพูดเพ้อเจ้อ ผมไม่ได้มีอะไรกับเธอเลย ไม่ได้เข้าไป แล้วจะท้องได้อย่างไรกันล่ะ!"หลินเฟยแทบจะกระอักเลือดออกมาและรีบอธิบายกับจางซินเยว่อย่างรวดเร็วบ้าบอเสียจริงๆ ลู่หลีช่างทุ่มสุดกำลังเสียจริงๆ อะไรก็สามารถพ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 591
"ได้ยินหรือยัง ที่นี่ไม่มีห้องแล้ว คุณรีบกลับไปในเมืองของคุณจะดีกว่า!"ยังไม่ทันที่ถังรั่วเสวี่ยจะได้หาเหตุผลลู่หลีก็กระหยิ่มในใจ พร้อมกับตะโกนใส่จางซินเยว่"ไม่เป็นไรค่ะน้าถัง ฉันปูพื้นนอนก็ได้ ยังไงตอนเด็กๆ ในหมู่บ้านก็นอนแบบนี้ ฉันชินแล้วล่ะค่ะ"จางซินเยว่ชำเลืองมองลู่หลี แล้วถึงได้พูดกับถังรั่วเสวี่ยออกไป"คือว่า...ซินเยว่ ตอนนี้เธอเป็นถึงประธานใหญ่ของเภสัชกรรมหนานผิง บ้านใหญ่ๆ มีเธอก็ไม่นอน ตอนนี้มาปูพื้นนอนอยู่ที่นี่ เธอมีจุดประสงค์อะไรกันแน่?"พานเสี่ยวเหลียนรู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก"ฉันก็แค่อยากจะปูพื้นนอน ไม่ได้คิดอะไรเลย"จางซินเยว่ใช้หางตาชำเลืองมองไปยังหลินเฟย พร้อมกับพูดออกมาเมื่อเห็นท่าทางแบบนี้แล้วถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนก็ตอบสนองได้ในทันที!เกรงว่ารองผู้บังคับบัญชาสาวสวยคนนี้ และจางซินเยว่ที่เป็นประธานของเภสัชกรรมหนานผิง!น่าจะเป็นเพราะหลินเฟยถึงได้เกิดความหึงหวงกัน และต้องการพักอยู่ที่คลินิกแบบนี้!"เสี่ยวเฟย นายมานี่กับอาหน่อย อาเล็กจะพูดอะไรให้ฟัง"ถังรั่วเสวี่ยพูดกับหลินเฟย จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องเป็นคนแรกโดยคิ้วที่ขมวดแน่น"คือว่า พี่สะใ
Latest chapter
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
