แชร์

บทที่ 317

ผู้เขียน: บุหรี่สองมวน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-05-14 18:49:31
หลังจากที่ได้เห็นคนพวกนั้นถอยหลังออกไปด้วยความหวาดกลัว หลินเฟยก็เผยยิ้มกว้างออกมาได้

"เมื่อกี้พวกคุณพูดเองนะ ใครที่แพ้ไม่เพียงแค่คุกเข่าขอโทษเท่านั้น แต่ต้องชดใช้เงินห้าสิบล้านอีกด้วย ตอนนี้น่าจะถึงเวลาจ่ายเงินแล้วใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินดังนี้ หลินชุ่ยและคนอื่นๆ ก็พูดไม่ออกเลยทีเดียว

พวกเขาจะเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน?

ไม่ต้องพูดถึงห้าสิบล้าน ต่อให้จะเป็นหนึ่งล้านพวกเขาก็เอาออกมาไม่ได้หรอกนะ!

หลังจากเห็นสีหน้าที่ดูแย่ของคนเหล่านั้น จ้าวอู๋จี๋ก็รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก

เขาถูกหลินเฟยทุบตีจนกลัวแล้วจริงๆ

หากคนพวกนี้ไม่ชดใช้เงิน แล้วหลินเฟยมาทุบตีเขาอีกจะทำอย่างไร?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ จ้าวอู๋จี๋ก็ไม่มีเวลาสนใจเซี่ยเฉวียนอีกต่อไป เขาจึงเดินไปหากลุ่มคนที่อยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าที่ร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง

"พวกคุณรีบคุกเข่าขอโทษเร็วเข้า! และก็รีบชดใช้เงินด้วย!"

"ไม่อย่างนั้น ไม่ต้องให้หลินเฟยลงมือ ฉันก็ไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน!"

หลังจากที่จ้าวอู๋จี๋พูดจบ สีหน้าที่ดูย่ำแย่แต่เดิมก็ยิ่งบิดเบี้ยวมากยิ่งขึ้น

แต่ทว่า ทักษะของจ้าวอู๋จี๋นั้น พวกเขาก็รับรู้ได้เป็นอย่างดี หลินเฟยสามารถเอาชนะจ้าวอู๋จ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 318

    "หลินเฟย นี่คือเงินทั้งหมดที่เรามีแล้ว ห้าแสนกว่าๆ เท่านั้น""ขอร้องล่ะหลินเฟย ปล่อยพวกเราไปเถอะนะ!"ฟึ่บ เซี่ยหยวนเฮ่าและเซี่ยเฉวียน ต่อให้จะไม่เต็มใจแค่ไหน แต่พวกเขาก็ต้องคุกเข่าลงอย่างเสียไม่ได้ และแม้ว่าความอับอายในหัวใจของพวกเขาเกือบจะทำให้พวกเขาเสียสติไปแล้วก็ตามความโกรธในใจของหลินเฟยได้หายไปไม่น้อยแล้ว เขาพึมพำอย่างเย็นชาออกมา ดึงบัตรธนาคารและโยนทิ้งไปในอ่างเก็บน้ำทันที"ฉันไม่อยากได้เงินสกปรกๆ ของพวกคุณหรอก ต่อไปอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!""ถ้าต่อไปยังมารบกวนฉันอีก ครั้งหน้าฉันจะไม่ใจอ่อนอย่างแน่นอน!""รีบไสหัวออกไปซะ!"หลังจากที่หลินเฟยพูดจบ หลายคนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จากนั้นก็เตรียมตัวออกไปอย่างสิ้นหวังไม่มีทางเลือกอื่นอีกต่อไป เพราะขืนอยู่ต่อที่นี่ มันก็มีแต่จะอับอายกว่าเดิมเท่านั้นแต่ทว่า ในเวลานี้เสียงของจ้าวอู๋จี๋ก็ได้ดังมาทางด้านหลังของคนกลุ่มนั้น"เซี่ยเฉวียน นับแต่นี้เป็นต้นไป นายไม่ใช่ลูกศิษย์ของฉันอีกต่อไป ต่อไปพวกเราอย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย!"หลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวอู๋จี๋ เซี่ยเฉวียนก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว และกำหมัดเอาไว้แน่นอย่างไม่เต็มใจแต่ทว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 319

    "หึ นายคนนี้จะต้องไม่มีเจตนาดีอย่างแน่นอน!"จ้าวลู่ลู่กอดแขนของหลินเฟยเอาไว้ด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อด้วยความเขินอายเมื่อมาถึงคลินิก"หลินเฟย...คุณกลับมาแล้ว มันช่างดีจริงๆ!"ซูเสี่ยวโหรวที่กำลังทำอาหารอยู่ เมื่อมองเห็นหลินเฟย เธอก็ดีใจเป็นอย่างมาก!แต่เธอก็แสดงออกไม่เก่งมากนัก จนเวลาผ่านไปนาน เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเมื่อหลินเฟยเห็นดังนั้น สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และรีบเดินเข้าไปหาเธอทันที"พี่เสี่ยวโหรว ผมกลับมาแล้ว คุณอย่าได้เป็นกังวลใจไปเลยนะ"ซูเสี่ยวโหรวใช้เวลาพักใหญ่ในการสงบสติอารมณ์ความตื่นเต้น และพูดด้วยรอยยิ้มออกมา"กลับมาก็ดีแล้ว คุณรีบพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวอาหารก็เสร็จแล้วล่ะ""เดี๋ยวเรามากินข้าวด้วยกันนะ"หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเมื่อมองไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร หลินเฟยก็มีความเจริญอาหารเป็นอย่างมาก และมีอารมณ์ความรู้สึกอย่างท่วมท้นยังไงที่บ้านก็ดีที่สุดหากตัวเองตายไปจริงๆ ไม่รู้ว่าคนที่ห่วงใยเขาเหล่านี้จะเสียใจสักแค่ไหนหลังจากมื้ออาหารเดิมทีทุกคนได้เตรียมตัวที่จะไปพักผ่อนแล้ว แต่จ้าวลู่ลู่กลับหน้าแดงก่ำและดึงหลินเฟยเข้าไปในรถทันที"เด็กสาวค

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 320

    รอจนกระทั่งฟ้าใกล้สว่างรถยนต์ถึงได้เงียบสนิท โดยจ้าวลู่ลู่ที่อยู่ในรถเต็มไปด้วยความอ่อนล้า แต่ก็ได้รับความพอใจอย่างเต็มที่จนผล็อยหลับไปในที่สุดในที่สุดหลินเฟยก็หลับตาลง และนอนหลับฝันดีไปพักใหญ่จนกระทั่งถึงเที่ยงวัน"หลินเฟย ลู่ลู่ พวกเธอสองคนมากินข้าวได้แล้วนะ!"ซูเสี่ยวโหรวทำอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเข้ามาเรียกหลินเฟยอย่างอ่อนโยนจากนั้นหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่ก็หาวพร้อมกับเดินไปยังคลินิกหลินเฟยในตอนนี้รู้สึกลำบากใจขึ้นมาเล็กน้อยแม้ว่าคืนที่ผ่านมา เขาจะได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่เมื่อถูไถไปกับจ้าวลู่ลู่ แต่การที่ไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ก็ทำให้จ้าวลู่ลู่รู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมากในเวลานี้แต่ทว่าเมื่อหลินเฟยได้เห็นรอยคล้ำใต้ตาของถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนแล้วนั้น เขาก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก"อาเล็ก พี่สะใภ้ ตาของพวกคุณเป็นอะไรไปน่ะ?"เมื่อคืนเขาไม่ได้ไปรบกวนผู้หญิงทั้งสองคนนี้สักหน่อย แต่ทำไมเธอถึงไม่ได้พักผ่อนดีๆ แบบนี้ด้วยล่ะ?เมื่อหลินเฟยครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ในใจ ผู้หญิงทั้งสองคนก็อดไม่ได้ที่จะมองมาที่หลินเฟยและกลอกตาให้เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมา เสียงคร่ำครวญของจ้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 321

    "มีเหรอ พี่เสี่ยวโหรว พี่อ่อนไหวเกินไปแล้วมั้ง"เมื่อเห็นซูเสี่ยวโหรวขมวดคิ้ว หลินเฟยก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาทันทีเขารีบเปิดกระจกรถแล้วเหยียบคันเร่งเพื่อให้ลมพัดเข้ามามันคงจะแย่ถ้าซูเสี่ยวโหรวเห็นอะไรบางอย่าง! "พี่เสี่ยวโหรว พวกเรารีบไปกันเถอะ""นอกจากจะซื้อเมล็ดพันธุ์แล้ว เรายังซื้อผักได้ด้วย ไม่งั้นมันจะไม่สด! "หลินเฟยหาเหตุผล"อืม อาหารที่บ้านก็เหลือน้อยแล้ว"ซูเสี่ยวโหรวก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อยหลินเฟยจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงตลาดในเมือง"หลินเฟย เธอไปซื้อเครื่องมือการเกษตรเถอะ เตรียมไว้สำหรับการปลูกผัก""ซื้อผัก เมล็ดพันธุ์อะไรนั่น เดี๋ยวฉันไปเอง แบบนี้จะได้ไม่เสียเวลา"ซูเสี่ยวโหรวเสนอขึ้นมาก่อนลงจากรถ"ก็ได้ งั้นพี่เสี่ยวโหรวผมก็ไปก่อนนะ"หลังจากได้ยินคําพูดนี้หลินเฟยก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาพยักหน้าและเห็นด้วยหลังจากลงจากรถแล้วเดินไปอีกฝั่งหนึ่งของตลาดอย่างไรก็ตามหลินเฟยและซูเสี่ยวโหรวไม่ได้ทันสังเกตว่าเมื่อพวกเขาเพิ่งลงจากรถก็มีพวกอันธพาลสองสามคนจ้องมองซูเสี่ยวโหรว แววตาของพวกมันเต็มไปด้วยความหื่นกรามยังไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 322

    “วันนี้ไม่ว่าพ่อนายจะเป็นใคร ฉันก็จะสั่งสอนนายแทนพ่อนายเอง!”หลังจากที่คำพูดของหลินเฟยจบลง เขาก็พุ่งตรงไปที่พวกนักเลงนั่นอีกครั้งตอนนี้ในใจของหลินเฟยเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาจึงไม่ออมมือแต่อย่างใดในเวลาไม่ถึงห้านาทีพวกนักเลงก็ร้องโอดครวญไม่หยุด เลือดและน้ำตานองอยู่เต็มหน้าไปหมด“ลูกพี่ถูกชก!”เมื่อพวกนักเลงสองสามคนที่อยู่ข้างๆ เห็นแบบนั้นแล้วต่างก็ตะลึงงัน นึกไม่ถึงว่าลูกพี่ของตัวเองจะมีจุดจบแบบนี้ได้ยังไงตอนนี้พวกนักเลงก็ไม่มีอารมณ์จะมาสนใจชายตรงหน้าว่าทำไมถึงได้กล้าดีขนาดนี้ แต่กลับรีบเอาโทรศัพท์ออกมาโทรแทนไม่อย่างนั้น ถ้าหากจางเฮ่าเกิดโดนชกจนเป็นอะไรไปขึ้นมา พวกเขาก็คงจะไม่ได้มีจุดจบดีเช่นกัน!ในขณะที่หลินเฟยชกอย่างเมามันอยู่นั้น ผู้คนก็กำลังมุงดูอยู่รอบๆ อย่างเมามันไม่แพ้กัน แต่เมื่อเห็นพวกนักเลงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร พวกเขาก็ตกใจทันที จึงรีบเข้าไปห้ามหลินเฟยเอาไว้ “พ่อหนุ่ม เลิกชกได้แล้ว ตอนนี้ก็ได้ระบายอารมณ์แล้ว ยังไงก็รีบไปเถอะ!”“ใช่ๆ!คนคนนี้นายต่อกรไม่ไหวหรอก พ่อเขาเป็นถึงนายกเทศมนตรีเชียวนะ! ”หลังจากที่ได้ยินคำพูดของคนรอบข้าง ในใจของซูเสี่ยวโหรวก็ยิ่งเป็นกั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 323

    “นายบ้านี่พูดว่าอะไรนะ?!”เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟย จางเฮ่าก็ยิ่งโกรธจนตัวสั่น!จางเฮ่าที่ถูกเลี้ยงแบบตามใจแต่เด็ก ไม่เคยหัวร้อนขนาดนี้มาก่อน!“นายคู่ควรที่จะใช้นามสกุลฉันงั้นเหรอ?ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน!”หลินเฟยมองไปยังจางเฮ่าที่ไม่มีทีท่าจะยอมอ่อนข้อให้ จึงพุ่งเข้าไปชกจางเฮ่าอีกครั้งโดยทันทีชกจนจางเฮ่าไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กลับ!ทันใดนั้นเองมีเสียงเกรี้ยวกราดดังมาจากที่ไม่ไกลนัก“หยุดนะ!กล้าดีมาจากไหน!”“กล้าทำร้ายคนกลางถนนได้ยังไง ยังมีกฎหมายอยู่หรือเปล่า?”“ดูเหมือนว่านายจะไม่รู้ว่าคำว่าตายสะกดยังไง!”หลังจากที่ได้ยินเสียงนั้น หลินเฟยก็หันกลับมาเห็นเพียงแต่ชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้า มองไปยังหลินเฟยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นด้านหลังของเขามีรถหลายคันที่นำชายฉกรรจ์ราวๆ สิบกว่าคนลงรถมา ต่างมองไปที่หลินเฟยแล้วกำหมัดแน่น“จาง……จางกุ้ยเฉวียนมาแล้ว!”เมื่อเห็นแบบนี้ คุณลุงคุณป้าที่ขายผักอยู่รอบๆ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา แล้วรีบถอยออกในทันที พวกเขารู้ในทันทีว่าชายคนที่นำพรรคพวกมานั้นก็คือ จางกุ้ยเฉวียน นายกเทศมนตรีของเมืองนี้นี่ไม่ใช่คนธรรมดาที่พวกเขาจะสามารถต่อกรได้ถ้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 324

    จางกุ้ยเฉวียนจ้องมองไปยังหลินเฟย สีหน้าและแววตานั้นเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“นายกล้าดียังไงมากล่าวหาฉัน? นายห่วงตัวเองก่อนเถอะ...”จางกุ้ยเฉวียนไม่ทันได้พูดจบ เขาก็อ้าปากกว้างด้วยความตกใจขณะนี้ หลินเฟยก็พุ่งเข้ามาในกลุ่มถึงแม้ว่าในมือของพวกอันธพาลจะกำท่อเหล็กอยู่ แต่ว่าต่อหน้าหลินเฟยพวกเขาก็ไม่กล้าปะทะแต่อย่างใดตอนนี้หลินเฟยได้พุ่งเข้ามาอยู่ในกลุ่มราวกับว่าหมาป่าเข้ามาอยู่ในฝูงแกะ และเขาก็ได้ต่อยพวกนั้นให้ล้มลงอย่างรวดเร็วผู้คนโดยรอบเหมือนเห็นเหตุการณ์นี้ต่างพากันปรบมือกันเกลียว แต่ทว่าหลินเฟยกลับเดินไปที่จางกุ้ยเฉวียนด้วยสีหน้าเยาะเย้ยในตอนนี้จางกุ้ยเฉวียนก็ไม่ได้มีท่าทีอวดดีเหมือนกับเมื่อก่อน แววตาของเขากลับมีแต่ความกลัว บนหน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น“นาย....”“นายจะทำอะไร?”พอได้ยินเช่นนั้นหลินเฟยก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น“ฉันต้องทำอะไรล่ะ?”“แน่นอนว่าก็ต้องสั่งสอนนายอีกสักหน่อยยังไงล่ะ!”เมื่อเห็นหมัดของหลินเฟยต่อยเขาจนร่วง จางกุ้ยเฉวียนแทบจะไม่สนใจศักดิ์ศรี ตัวของเขากลิ้งลงไปเหมือนกับลูกบอล ไม่สามารถหลบหนีไปได้เลยหมัดนี้แทบจะทำให้อุจจาร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 325

    ตอนนี้หลินเฟยต้องการออกไปจากจางกุ้ยเฉวียน ผู้คนเหล่านี้ก็ไม่กล้าที่จะขัดขวางเขาแม้ว่าจะแฝงไปด้วยความน่ากลัวก็ตามไม่นานหลินเฟยก็ได้ขับรถพาซูเสี่ยวโหรวกลับหมู่บ้านเถาฮวาโดยเร็วในระหว่างทางกลับหมู่บ้าน ซูเสี่ยวโหรวถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอตบไปที่หน้าอกของตัวเองและพูดกับหลินเฟยว่า“หลินเฟย ก่อนหน้านี้ฉันตกใจจริงๆนะ”“ขอบคุณนายมากนะ พวกเราถึงได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย!”“แต่ว่าหลังจากนี้นายก็ต้องระวังตัวด้วยนะ อย่าใจร้อนแบบนี้เป็นอันขาด”“นายก็ต้องรู้ว่าคนที่นายมีเรื่องด้วยคือนายกเทศมนตรี พวกเราจะทำอย่างไรถ้าเกิดพวกเขาเข้ามาหาเรื่องอีก? ”ซูเสี่ยวโหรวพูดถึงตรงนี้จิตใจของเธอก็รู้สึกหวาดกลัว เธอโน้มตัวไปข้างหน้าและมองไปที่หลินเฟยดูสายตากังวลเมื่อซูเสี่ยวโหรวตบไปที่หน้าอกของเธอ ลูกพีชอันอวบอ้วนทั้งสองลูกที่สั่นเทาตามแรงมือของเธอได้ดึงดูดความสนใจของหลินเฟยหลินเฟยทั้งขับรถทั้งแอบมองไปที่ลูกพีชสองลูกนั้น ยุ่งจนพันกันอย่างยุ่งเหยิงในตอนนี้ซูเสี่ยวโหรวขยับตัวโน้มเอนไปข้างหน้า ทำให้เข็มขัดนิรภัยคาดลูกพีชสองลูกนั้นอย่างแน่นขนัดช่วงเวลานี้ทำให้ดึงดูดความสนใจของหลินเฟยได้อย่างสิ้นเชิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14

บทล่าสุด

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1150

    ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1149

    เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1148

    "ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1147

    "ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1146

    "ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1145

    น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1144

    กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1143

    สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1142

    ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได

DMCA.com Protection Status