เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 324
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-14 18:49:31บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 325
ตอนนี้หลินเฟยต้องการออกไปจากจางกุ้ยเฉวียน ผู้คนเหล่านี้ก็ไม่กล้าที่จะขัดขวางเขาแม้ว่าจะแฝงไปด้วยความน่ากลัวก็ตามไม่นานหลินเฟยก็ได้ขับรถพาซูเสี่ยวโหรวกลับหมู่บ้านเถาฮวาโดยเร็วในระหว่างทางกลับหมู่บ้าน ซูเสี่ยวโหรวถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอตบไปที่หน้าอกของตัวเองและพูดกับหลินเฟยว่า“หลินเฟย ก่อนหน้านี้ฉันตกใจจริงๆนะ”“ขอบคุณนายมากนะ พวกเราถึงได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย!”“แต่ว่าหลังจากนี้นายก็ต้องระวังตัวด้วยนะ อย่าใจร้อนแบบนี้เป็นอันขาด”“นายก็ต้องรู้ว่าคนที่นายมีเรื่องด้วยคือนายกเทศมนตรี พวกเราจะทำอย่างไรถ้าเกิดพวกเขาเข้ามาหาเรื่องอีก？ ”ซูเสี่ยวโหรวพูดถึงตรงนี้จิตใจของเธอก็รู้สึกหวาดกลัว เธอโน้มตัวไปข้างหน้าและมองไปที่หลินเฟยดูสายตากังวลเมื่อซูเสี่ยวโหรวตบไปที่หน้าอกของเธอ ลูกพีชอันอวบอ้วนทั้งสองลูกที่สั่นเทาตามแรงมือของเธอได้ดึงดูดความสนใจของหลินเฟยหลินเฟยทั้งขับรถทั้งแอบมองไปที่ลูกพีชสองลูกนั้น ยุ่งจนพันกันอย่างยุ่งเหยิงในตอนนี้ซูเสี่ยวโหรวขยับตัวโน้มเอนไปข้างหน้า ทำให้เข็มขัดนิรภัยคาดลูกพีชสองลูกนั้นอย่างแน่นขนัดช่วงเวลานี้ทำให้ดึงดูดความสนใจของหลินเฟยได้อย่างสิ้นเชิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 326
หลังจากที่โจวไห่ชวนรับโทรศัพท์ คิ้วของเขาก็ขมวดทันทีเรื่องของจางกุ้ยเฉวียนไม่สามารถหลบหนีสายตรวจเช่นเขาได้เขาไม่คิดเลยว่าคนอายุน้อยอย่างหลินเฟยจะมีวิธีการที่น่ากลัวเช่นนี้ได้!รู้หรือไม่ว่าเด็กคนนั้นสามารถฆ่าคนที่มีพละกำลังมากมายหลายสิบคนในกระบวนท่าเดียว!เขายังปฏิบัติต่อจางกุ้ยเฉวียนและลูกชายของเขาอย่างน่าสมเพชอีกต่างหาก!แม้ว่าภายในใจของโจวไห่ชวนไม่ยินยอมที่จะไปที่นั่น แต่ทว่าเขาก็ไม่กล้าที่จะไปเจอหน้าจางกุ้ยเฉวียนเพราะถ้าเขาได้สูญเสียที่พึ่งอย่างจางกุ้ยเฉวียนไปจริงๆ ต่อไปเขาก็จะไม่สามารถใช้ชีวิตในแต่ละวันได้!“ได้ นายรอฉันพาคนมารวมตัวกัน หลังจากนั้นพวกเราทั้งหมดไปที่นั่นด้วยกัน”……ขณะนี้ หลินเฟยไม่รู้เกี่ยวกับปัญหาที่เขาอาจจะต้องเผชิญเลยสักอย่างเขานำเมล็ดพันธุ์พืชและอุปกรณ์การเกษตรที่เขาซื้อมา หลังจากนั้นเขาก็สั่งให้พานเสี่ยวเหลียนและจ้าวลู่ลู่ไปปลูกผักด้วยกันเพราะว่าถังรั่วเสวี่ยสายตาไม่ดี หลินเฟยจึงขอให้เธอพักผ่อน……อีกฝั่งหนึ่งณ หน่วยงานตำรวจสายตรวจระดับอำเภอ ลู่หลีมองไปที่อธิบดีโม่หลินด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“ท่านอธิบดี ครั้งนี้เราสามารถจับคนใส่ถุงมือสีดำได้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 327
"ไอ้ลูกสัตว์เดรัจฉาน แกทำฉันแสบนักนะ!""รอก่อนเถอะ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!"จางกุ้ยเฉวียนโมโหยิ่งขึ้นหลังจากมาถึงหมู่บ้าน เขาก็ให้โจวไห่ชวนสืบถามตําแหน่งของคลินิกและพาคนไปที่นั่นโดยตรงหลังจากเข้าไปในคลินิกและเห็นหลินเฟยกำลังทานอาหารเย็นกับสาวๆหลายคนความโกรธในใจของจางกุ้ยเฉวียนปะทุขึ้นอีกครั้งตอนนี้เขาทำให้หลินเฟยพิการแล้ว เขาสูญเสียความเป็นผู้ชายไปแล้วที่สำคัญตอนนี้เขายังกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ต้องพกถุงปัสสาวะติดตัวไว้ตลอดเวลาหลินเฟยยังคงรับประทานอาหารร่วมกับสาวงามหลายคนอยู่ที่นั่นอีก"ล้มโต๊ะเดี๋ยวนี้!"เขามองไปที่จางเฮ่าด้วยความโกรธแค้นในใจจากนั้นจางเฮ่าก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวทันทีและล้มโต๊ะ"หลินเฟย แกทําให้พ่อของฉันเป็นแบบนี้ ยังมีหน้ามากินข้าวที่นี่อีกหรือ""ตอนนี้แกรีบรักษาอาการป่วยของพ่อฉันให้หายซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!"จู่ๆ ผู้คนมากมายก็พุ่งเข้ามา ทําให้พานเสี่ยวเหลียนและคนอื่นๆ ตกใจมาก! "พวกคุณมาจริง ๆ ด้วย""ฮ่าฮ่า ดี ดีมาก!"หลินเฟยลุกขึ้นยืน แววตาของหลินเฟยเต็มไปด้วยความเย็นชา"แก... แกคิดจะทําอะไร"จางเฮ่าซ่อนตัวอยู่หลังเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 328
แต่ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงพวกนี้ร้อง ก็คงจะไม่รู้ว่าผู้หญิงพวกนี้หน้าตาสะสวยขนาดนี้ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเขาก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป และรีบพาตัวผู้หญิงเหล่านี้กลับไปจะดีกว่ารอให้หลินเฟยรักษาโรคของจางกุ้ยเฉวียนหายแล้ว พอถึงเวลานั้นพวกเขาพ่อลูกก็จะได้แชร์สาวงามชั้นยอดเหล่านี้!“จับผู้หญิงพวกนี้แล้วพาไปด้วย พวกเธอก็เป็นคนผิดกฎหมายเหมือนกัน!”จางกุ้ยเฉวียนตะโกนเสียงดังทันใดนั้น เจ้าหน้าที่สายตรวจหลายคนก็รีบเข้ามา!“ออกไปจากที่นี่ซะ!”หลินเฟยก็สังเกตเห็นสถานการณ์ทางด้านนี้เช่นกัน ในใจจึงรู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้นหลินเฟยบีบบังคับเจ้าหน้าที่สายตรวจหลายคนถอยกลับทันที แล้วรีบไปหาถังรั่วเสวี่ยและสาวๆทางด้านนี้ทันทีแต่ว่า ต่อให้การเคลื่อนไหวของหลินเฟยจะเร็วแค่ไหน ก็ยังคงช้าไปหนึ่งก้าวอยู่ดีหลินเฟยยังไม่ทันจะได้ไปถึง จางเฮ่าก็ได้คุมตัวพานเสี่ยวเหลียนเอาไว้แล้ว แล้วบีบคอที่ขาวราวหิมะของเธอ พร้อมกับรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้า“หลินเฟย แกรีบปล่อยพ่อฉันเดี๋ยวนี้ คุกเข่าลงแล้วขอโทษเสียแต่โดยดี ไม่เช่นนั้น ก็อย่าหาว่าฉันใจดำกับผู้หญิงคนนี้!”“พอถึงตอนนั้นฉันเกิดมือลั่นแล้วทำให้ผู้หญิงคนนี้ตาย แบบนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 329
“หากแกกล้าแตะต้องพวกเธอแม้แต่เพียงปลายเล็บ ฉันจะทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ตายทั้งเป็น!”หลินเฟยเกรี้ยวโกรธมาก จิตสังหารท่วมท้น!“ไอ้เด็กน้อย แกยังเด็กเกินไปที่จะงัดข้อกับฉัน!”“ปล่อยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้คนยิงพวกเธอให้ตาย!”จางกุ้ยเฉวียนคิดว่าหลินเฟยกำลังวางมาดใหญ่โตตบตาผู้คน จึงได้ตะโกนอย่างโอหังจนควบคุมตนเองไม่ได้“พวกแกกำลังทำอะไร?!”“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!”และในเวลานี้ ก็มีเสียงตะโกนดังสนั่นอยู่นอกประตู จางเฮ่าและคนอื่น ๆ ต่างก็พากันตกตะลึงจากนั้นก็เห็นนายกเทศมนตรีเหลิ่งชิงซงพาทุกคนจากสำนักงานสายตรวจระดับเทศมณฑลยืนอยู่ที่ประตู ทั้งหมดรีบเข้าไปข้างในด้วยสีหน้าที่แย่มาก!“จางกุ้ยเฉวียนแกช่างกล้ามาก!!”คำพูดที่จางกุ้ยเฉวียนเพิ่งจะพูดไป พวกเขาได้ยินทั้งหมด จากเหตุการณ์ในบ้าน ก็สามารถเดาอะไรบางอย่างได้อย่างคร่าวๆ!เหลิ่งชิงซง โม่หลิน และลู่หลีต่างก็พากันโกรธมาก!“นายก...นายกเทศมนตรี?!”“ผู้บังคับบัญชาโม่...”จางกุ้ยเฉวียน จางเฮ่า โจวไห่ชวน และคนอื่น ๆ ก็พากันตื่นตระหนกทันที เหงื่อเย็นไหลลงมาจากหน้าผากเหลิ่งชิงซงและโม่หลินอยู่ในตำแหน่งสูงมาโดยตลอด ความน่าเกรงขามที่อยู่บนตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 330
โม่หลินเป็นหัวหน้าของโจวไห่ชวน เมื่อเผชิญกับคำถามดังกล่าว โจวไห่ชวนก็รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ในเวลานี้สีหน้าของเขาซีดเล็กน้อย เหงื่อไหลพราก“หัวหน้า พวกเรามาที่นี่หลังจากที่ได้รับแจ้งเตือนแล้วจริงๆ”“แต่เรื่องเร่งด่วนมาก ชีวิตของนายกเทศมนตรีตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นพวกเราจึงไม่มีเวลารายงาน จึงต้องมาที่นี่ก่อน”เสียงของโจวไห่ชวนสั่นเทา กัดฟันพูดจากจำใจหลังจากได้ยินคำพูดนี้แล้ว เหลิ่งชิงซงและโม่หลินก็มองหน้ากัน และรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างยิ่งเหลิ่งชิงซงไม่อยากฟังคนเหล่านี้เถียงข้างๆคูๆอีกต่อไปแล้ว จึงส่งสัญญาณมือให้โม่หลิน“จับพวกมันให้หมด!”“อย่าทิ้งพวกมันไว้ข้างหลัง!”โม่หลินก็พยักหน้าด้วยสีหน้าที่เกรี้ยวโกรธพอส่งสัญญาณมือเจ้าหน้าที่สายตรวจระดับเขตที่อยู่ด้านหลังก็ไม่ลังเล เข้ายึดอาวุธของเจ้าหน้าที่สายตรวจระดับเมืองทันที!จางเฮ่า จางกุ้ยเฉวียน และโจวไห่ชวนก็ถูกควบคุมเช่นเดียวกัน!“เสี่ยวเฟย!”พานเสี่ยวเหลียนที่ตอนนี้เป็นอิสระอีกครั้ง ด้วยความหวาดกลัวจึงร่ำไห้ แล้วรีบมาหลบอยู่ที่ด้านหลังหลินเฟยทันที “ไม่เป็นไรพี่สะใภ้ มันผ่านไปแล้ว ไม่ต้องกลัว”หลินเฟยตบหลังพานเสี่ยวเหลียนแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 331
หลังจากที่หลินเฟยพูดจบ นัยน์ตาของพ่อลูกตระกูลจางและโจวไห่ชวนก็มืดมนทันทีสิ่งเดียวที่รอพวกเขาอยู่คือการถูกปลดออกจากตำแหน่ง และใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในคุก!เพราะว่า พวกเขาได้ทำสิ่งเลวร้ายมากจนเกินไป ถ้าตรวจสอบจะต้องควบคุมสถานการณ์ไม่ได้อย่างแน่นอน!ทันใดนั้นนัยน์ตาของโจวไห่ชวนก็เปลี่ยนเป็นสีแดง คว้าจางกุ้ยเฉวียนเอาไว้แล้วเขย่าสุดฤทธิ์!“มันเป็นความผิดของคุณที่ลากผมมาเจอปัญหา ไม่อย่างนั้นผมจะกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง”“คุณเป็นคนทำร้ายผม!”“เชี่ยแม่งแล้วใครจะไปรู้ว่าภูมิหลังของไอ้หนุ่มคนนี้จะแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะคิดแก้แค้นเขาไหม”“แม่งโทษฉันแล้วจะมีประโยชน์อะไร!”จางกุ้ยเฉวียนน้ำท่วมปาก จึงทะเลาะวิวาทกันกับโจวไห่ชวน!“พาพวกเขาทั้งหมดไปสอบสวน!”แต่ว่า เจ้าหน้าที่สายตรวจระดับเขตที่โม่หลินพามาด้วยไม่ให้โอกาสพวกเขาลงมืออีกรีบคุมตัวจางกุ้ยเฉวียนและคนอื่นๆไว้ทันที และเตรียมนำตัวไปที่สำนักงานสายตรวจเทศมณฑลเพื่อสอบปากคำเมื่อเจ้าหน้าที่สายตรวจเหล่านี้ยกโขยงกันเดินออกมาจากคลินิก ก็ดึงดูดชาวบ้านมาล้อมดูเป็นจำนวนมากในบรรดาชาวบ้านเหล่านี้มีคนจำนวนมากที่ดูเจ้าหน้าที่สายตรวจเดินอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 332
พอนึกถึงเรื่องนี้ สีหน้าของโม่หลินก็เปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมทันที“ฉันคิดว่าชาวบ้านคงจะเข้าใจผิดแล้ว พวกเรามาครั้งนี้เพราะจางกุ้ยเฉวียนกับลูกชายสมรู้ร่วมคิดกับเจ้าหน้าที่สายตรวจของเมือง กลั่นแกล้งประชาชน”“ครั้งนี้พวกเขามาที่คลินิกของหลินเฟยเพื่อก่อความวุ่นวาย นี่เป็นสิ่งที่พวกเรายอมรับไม่ได้ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!”หลังจากที่โม่หลินพูดจบก็ทำให้ประชาชนที่อยู่บริเวณโดยรอบตกตะลึงอีกครั้ง บางคนที่ตอบสนองไวก็มีความหวาดกลัวปรากฏขึ้นในแววตาพวกเขาคิดไม่ถึงว่าหลินเฟยจะมีภูมิหลังที่ลึกซึ้งเช่นนี้!รู้ไหมว่า สำหรับชาวบ้านเหล่านี้แล้ว นายกเทศมนตรีถือเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง แต่ตอนนี้หลินเฟยได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานสายตรวจเทศมณฑล!หลินเฟยยังคงเป็นหลินเฟยคนนั้นที่พวกเขารู้จักก่อนหน้านี้หรือเปล่า?ในขณะที่ชาวบ้านตกตะลึงอยู่นั้น ใบหน้าของเหลิ่งชิงซงเผยรอยยิ้มออกมาแม้ว่าตอนนี้เหลิ่งชิงซงจะดำรงตำแหน่งระดับสูง แต่เขาก็ค่อยๆไต่ระดับขึ้นมาจากระดับรากหญ้าอย่างช้าๆ จึงเข้าใจเป็นธรรมดาว่าโม่หลินกำลังคิดอะไรอยู่ในเมื่อตอนนี้หลินเฟยต้องการความช่วยเหลือ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลืออีกแรง!เนื่องจากม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
