บทที่ 300

“เลิกพูดเหลวไหล ผมไม่ต้องการให้ใครมาพร่ำบอกผมหรอก”

กรึด หลังจากที่หลินเฟยรับเสื้อไปแล้ว เขาก็ฉีกมันออกครึ่งหนึ่งโดยใช้แรงเล็กน้อย จากนั้นจึงเริ่มพันผ้าพันแผลให้อลิซ

แต่ในใจเขาก็คิดกับตัวเองว่า ผู้หญิงสองคนนี้โง่ชะมัดเมื่อกี้พวกเธอเพิ่งจะถูกอลิซขายทิ้ง แล้วตอนนี้พวกเธอยังเป็นห่วงอาการบาดเจ็บของอลิซอีก

“ถึงยังไงก็ไม่ได้สนิทกัน จะโง่หรือไม่ก็ไม่เกี่ยวกับเราล่ะนะ”

หลินเฟยถือผ้าด้วยมือข้างหนึ่งแล้วสอดไประหว่างขาของอลิซ

ระหว่างนั้นเองเขาก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงการสัมผัสถูกตรงส่วนนั้นของอลิซ...

กางเกงชั้นในถูกบีบเข้าไป หรืออาจกล่าวได้ว่ามือของหลินเฟยสัมผัสกับตรงนั้นของอลิซ...

“อือ……”

อลิซกลับมีความรู้สึกอันแปลกประหลาด ร่างกายของเธอชาราวกับถูกไฟช็อต และเธอก็ส่งเสียงครางออกมาอย่างไม่อาจควบคุม

หลังจากส่งเสียงออกมา อลิซก็รู้สึกละอายใจมากกว่าเดิม เธอกัดริมฝีปากแน่นด้วยความโกรธและความอับอาย

“เอาล่ะ แค่นี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว”

หลินเฟยใช้เวลาสักพักในการพันแผลของอลิซ

จากนั้นเขาก็ฉีกผ้าที่เหลือออกสองชิ้นและพันผ้าพันแผลที่ฝ่ามือของอลิซด้วย

จากนั้นเขาก็สกัดไปตรงจุดที่อยู่ใกล้หัวใจของอลิซอีกครั้ง ทำให้เ