บทที่ 286

"ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?"

ไม่นานหลังจากนั้น หลินเฟยก็ฟื้นสติขึ้นมา แต่บรรยากาศโดยรอบทำให้เขาตื่นตระหนกเอาเสียมากๆ

ในเวลาเดียวกัน หลินเฟยก็รู้สึกว่าตัวเองได้รับพลังที่รุนแรงหาที่เปรียบไม่ได้ด้วยเช่นกัน

และเมื่อใช้ตาทิพย์มองแล้ว เขาก็ตื่นตระหนกเอาเสียมากๆ

ลูกปัดสีขาวเงินที่มีอยู่ในตัวแต่เดิมที ได้มีร่องรอยของกระแสไฟฟ้าที่มากขึ้นอีกหนึ่งเส้น โดยมีเปลวไฟห่อหุ้มอยู่อีกหนึ่งชั้นอีกต่างหาก

หลินเฟยไม่สามารถเข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร

"ไอ้งูยักษ์นั่นล่ะ?"

หลินเฟยมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของงูยักษ์แต่อย่างใด

ทันใดนั้น หลินเฟยก็ได้สังเกตเห็นลู่หลีที่นอนหมดสติอยู่ใต้แท่นบูชา เขาตะโกนเรียกสองสามครั้ง เมื่อเห็นเธอไม่ขยับ เขาก็รีบลงมาจากท่านบูชาเพื่อดูสถานการณ์ในทันที

"ไม่ได้ถูกพิษ ไม่ได้บาดเจ็บ แค่อ่อนแรงและสลบไปเท่านั้นเอง"

"ยังดี ยังดี"

หลินเฟยกอดลู่หลีเอาไว้ในอ้อมแขน จากนั้นก็บีบตัวของเธอ

แต่ทว่าลู่หลีอ่อนแอจนเกินไป และยังไม่ตื่นขึ้นมา

"ที่นี่ไม่มีอะไรให้กินเลย ช่างมันเถอะ ให้เธอดื่มเลือดสักหน่อยก็ได้"

หลินเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็กดนิ้ว แล้วสอดเข้าไปในปากของลู่หลี

จา