บทที่ 288

และความตื่นตระหนกนั้นก็แพร่กระจายออกมาอย่างต่อเนื่อง

"เดม่อน นายใจเย็นๆ ก่อน ขอเพียงมีชีวิตอยู่ก็ยังมีความหวังไม่ใช่เหรอ?"

"ต่อให้สัตว์ประหลาดตัวนั้นจะมา นายก็ไม่ต้องกลัวไปหรอก นายต้องใจเย็นๆ หยิบปืนขึ้นมา และต่อสู้อย่างกล้าหาญ"

"ชีวิตของนาย มันควรอยู่ในมือของนายเองนะ"

"ทุกคนก็เหมือนกัน อย่าได้ยอมแพ้ง่ายๆ!"

เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว อลิซก็ลุกขึ้นยืนและพูดเพื่อให้กำลังใจ

หลินเฟยมองผ่านความมืด และรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สงบและมีสติมาก ในสถานการณ์ที่ทุกคนกระสับกระส่าย เธอสามารถยืนขึ้นและปลุกใจคนได้แบบนี้

แต่หากพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ ผู้หญิงคนนั้นดูน่ากลัวเอาเสียมากๆ

"คุณหนูพูดถูกค่ะ พวกเราต้องต่อสู้ ไม่สามารถนั่งรอความตายแบบนี้ได้!"

และสายตาของผู้หญิงสองคนนั้นแน่วแน่ขึ้นมาทันที!

"ใช่ เราต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดนั้นให้ถึงที่สุด หากจะตายก็ต้องให้มันตายไปด้วย!"

ส่วนผู้ชายที่เหลือก็หยิบปืนพกขึ้นมา และแสดงความตั้งใจที่จะต่อสู้จนจบ

"เดม่อน ปลุกใจขึ้นมา เราจำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือจากนาย"

เมื่อเห็นว่าทุกคนสงบลงแล้ว อลิซก็ลดท่าทางและมองไปที่เดม่อน พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

"นังสารเลว แ