เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 23
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-02-22 10:48:45
บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 24
หลินเฟยหันกลับมาและเห็นว่าคนที่ติดตามจ้าวฟู่กุ้ยคือชายหนุ่มที่เพิ่งถูกเขาทุบตีไปเมื่อสักครู่นี้อย่างนั้นเหรอ?และเมื่อดูท่าทางของจ้าวฟู่กุ้ยแล้ว ชายหนุ่มคนนี้ก็ดูเหมือนจะมีภูมิหลังอยู่บ้าง“ตัวเองขี้ขลาดไม่พอ นี่ยังพาคนมาเพิ่มอีกเหรอ? ”หลินเฟยไม่อยากมีปัญหากับจ้าวฟู่กุ้ยเขากระซิบข้างหูของจ้าวลู่ลู่ และขอให้เธอมาหาเขาตอนกลางคืน จากนั้นก็วิ่งหนีไป“บ้าเอ้ย! เจ้าเด็กบ้านี่วิ่งเร็วมาก!”เมื่อจ้าวฟู่กุ้ยและเด็กหนุ่มรีบวิ่งตามเข้ามา หลินเฟยก็หายตัวไปแล้ว!“หึ ดีนะที่เจ้านั่นวิ่งเร็ว ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางปล่อยมันไปแน่”เด็กหนุ่มไม่พอใจแล้วพูดประโยคที่โกรธเคืองออกมา“เขาพูดอะไรกับคุณบ้าง? ”“คุณร้องไห้ได้ยังไง ไอ้สารเลวนั่นรังแกคุณอีกแล้วใช่มั้ย? ”จ้าวฟู่กุ้ยจึงถามจ้าวลู่ลู่“ไม่ได้พูดอะไร แค่ขอให้ฉันขอโทษโจวหมิงก็แค่นั้น”“บอกว่าเขารู้แล้วว่าเขาผิด”ดวงตาของจ้าวลู่ลู่พยายามหลบเลี่ยง ได้แต่บีบนิ้วตัวเองแล้วพูดว่า“ตอนนี้รู้ตัวแล้วว่าผิดอย่างงั้นเหรอ? มันสายไปแล้ว เขาต้องมาขอโทษฉันด้วยตนเองสิ ถึงจะถูก!”เมื่อโจวหมิงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ทำตัวเย่อหยิ่งทันที“โจวหมิง คุณช่วยปล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 25
“พูดไร้สาระอะไร ฉันเลิกดูแม่ม่ายอาบน้ำไปนานแล้ว”หลินเฟยหน้าแดงขึ้นกะทันหันในอดีตเขาไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรนัก และมักพาจางซินเยว่ไปแอบดูหญิงม่ายอาบน้ำด้วยกันแต่ก็มองเห็นได้ไม่เคยชัดเลย ตอนนั้นเขาก็แค่สงสัยเรื่องผู้หญิง“ไอ้หยา ตอนนี้นายรู้จักอายเป็นแล้วเหรอ? ”จางซินเยว่มองไปที่หลินเฟยที่กำลังทำหน้าลำบากใจพร้อมหัวเราะเบาๆ ทันใดนั้นก็มีคลื่นแห่งความตื่นเต้นเกิดขึ้น“ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเธอเองก็โตแล้วหรอกเหรอ? ”หลินเฟยสับสนขณะที่เขามองที่หน้าอกของเธอและเกาหัว“ทำไมตอนนี้เธอถึงได้ดูเหมือนวัวตัวใหญ่ขนาดนี้ล่ะ”“เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าใหญ่กว่าส้มแค่นิดเดียวเองรึไง? ”“เธอได้ยัดอะไรเข้าไปรึเปล่า? ”“ถุ๊ย นายต่างหากที่เป็นวัวตัวใหญ่ นายต่างหาก ที่เป็นคนยัดอะไรใส่เข้าไป”“คนเราจะมีพัฒนาการเติบโตไม่ได้เลยรึไง? ”จางซินเยว่ต่อยหลินเฟยอีกครั้งด้วยความโกรธดวงตาคู่นั้นของสาวน้อยคนนี้เหมือนดอกพีช ทุกครั้งที่เธอขมวดคิ้วหรือยิ้ม หลินเฟยจะรู้สึกเหมือนเธอกำลังแสดงท่าทียั่วยวนกับเขา ซึ่งทำให้หัวใจของเขารู้สึกว้าวุ่นขึ้นมา“ฉันไม่เชื่อ เธอกล้าให้ฉันจับมันดูมั้ยล่ะ? ”หลินเฟยกล่าวอย่างหน้าไม่อาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 26
“อย่านะ! ถ้าเธอตัดตอนฉัน แค่ร้องฉันคงจะร้องแทบไม่ทัน!”ดอกเบญจมาศของหลินเฟยตึงขึ้น และหว่างขาของเขาก็รู้สึกเย็น“ฮ่าฮ่า ดูสิว่านายกลัวขนาดไหน......”ก่อนที่จางซินเยว่จะพูดจบ เธอก็ชำเลืองมองที่ตรงนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ และต้องตกใจจนอ้าปากค้าง“นะ...นายโอเคมั้ย? มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่!”“เธอเพิ่งกลับมาไม่ใช่เหรอ? ฉันเลยยังไม่มีเวลาบอกเธอ”หลินเฟยหัวเราะเบาๆ“เป็นไงบ้าง อยากลองหน่อยมั้ยล่ะ? ”“ไม่อยาก! นายออกไปให้ห่างๆฉันเลย! อย่าคิดแม้แต่จะได้แตะปลายนิ้วของฉัน!”ดวงตาของจางซินเยว่เต็มไปด้วยความตื่นตัวเธอรู้สึกว่าตอนนี้หลินเฟยต้องการถอดเสื้อผ้าของเธอออก แล้วบังคับให้เธอทำสิ่งที่เลวร้ายแบบนั้นไม่มีทางเด็ดขาด!“เธอคงไม่รู้สินะ ฉันอยู่ในถ้ำบนภูเขานี้ หาผู้หญิงสักคนยังไม่เจอด้วยซ้ำ ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป”“ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันขอให้เธอช่วยได้มั้ย? ไม่ใช่ว่าพวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีมากต่อกันหรอกเหรอ”หลินเฟยจงใจแสดงท่าทางเศร้าและแสดงอารมณ์ออกมา“ยังไงก็ไม่ได้ หลินเฟย ฉันรู้ว่านายต้องการผู้หญิง แต่ว่า......แต่ว่าตอนนี้เราทุกคนโตกันแล้ว ถ้าฉันป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 27
“บ้าเอ้ย ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้กันแน่นะ?”หลินเฟยรีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เจอร่องรอยของถังรั่วเสวี่ย และเขาก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้นทันใดนั้น หลินเฟยก็คิดได้ว่าในระหว่างวัน โจวต้าชุนและกลุ่มของมันบอกว่าพวกมันต้องการนอนกับอาเล็กของเขา!“กูจะฆ่ามึง โจวต้าชุน ถ้าเป็นมึงจริงๆ กูจะฆ่ามึงแน่นอน!”ดวงตาของหลินเฟยเปลี่ยนไปเป็นสีแดง และเขาวิ่งไปที่ร้านค้าในหมู่บ้านหลังจากที่พ่อแม่ของเขาจากไป ถังรั่วเสวี่ยก็เป็นญาติเพียงคนเดียวของเขาหากมีบางอย่างเกิดขึ้นกับถังรั่วเสวี่ย เป็นไปไม่ได้เลยที่หลินเฟยจะไม่ทำอะไรที่หุนหันพลันแล่นแบบนี้เดิมทีใช้เวลามากกว่าสิบนาทีในการไปถึงร้านค้า แต่หลินเฟยวิ่งไปที่นั่นภายในไม่ถึงห้านาที“โจวต้าชุน ไอ้สารเลว ไสหัวของแกออกมาซะ!”“แกพาอาเล็กของฉันไปไว้ที่ไหน? ”หลินเฟยเตะเปิดประตูร้านเล็กๆ และตะโกนด้วยความโกรธมีป้าหลายคนเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างใน และพวกเขาก็ตกใจกันหมดหลินเฟยกวาดตาไปรอบๆ และไม่เห็นร่องรอยของโจวต้าชุนเลย และทันใดนั้นก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก“เจ้าหนู เธอกินยาผิดมาหรือเปล่า? กล้าดียังไงมาทำท่ากร่างอยู่ที่นี่”“รีบออกไปจากที่นี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 28
“ถ้าจะนอนกับเธอก็ต้องเอาให้คุ้มสิ! ไม่งั้นที่โดนทุบตีตั้งแต่เช้าก็เสียเปรียบแย่น่ะสิ!”เป็นโจวต้าชุนและหวังเอ้อโก่วพูดดูเหมือนว่าเป็นเพราะพวกเขาได้รับความอับอายจากน้ำมือของหลินเฟยในตอนเช้า คนเหล่านี้ไม่สามารถระงับความโกรธได้ ดังนั้นพวกเขาจึงลักพาตัวถังรั่วเสวี่ยเพื่อมาแก้แค้นและระบายความโกรธของพวกเขา!“พวกแกอย่าเข้ามานะ......”ถัวรั่วเสวี่ยกำลังตื่นตระหนกในขณะนี้ เธอไม่ต้องการถูกคนสกปรกเหล่านี้แตะต้องตัวของเธอขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคงจะไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับหลินเฟย!“เราทุกคนมาจากหมู่บ้านเดียวกัน หากเสี่ยวเฟยทำให้คุณขุ่นเคือง ฉันต้องขอโทษพวกคุณด้วย แต่พวกคุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย”“ขอโทษไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร? นอนกับเธอสบายกว่าเห็นๆ!”โจวต้าชุนหัวเราะเบา ๆเธอกำลังจินตนาการว่าจะนอนกับถังรั่วเสวี่ยอย่างไรให้สบายยิ่งขึ้น“ถูกต้อง อย่าคาดหวังว่าเจ้าเด็กเหลือขอ หลินเฟยนั่นจะมาช่วยเธอเลย เขาคงถูกเสือเคี้ยวจนไม่เหลือกระดูกแล้วล่ะมั้ง!”หวังเอ้อโก่วจ้องไปที่ถังรั่วเสวี่ยด้วยแววตาที่เป็นประกายตอนที่พวกเขาหลายคนไปที่คลินิก พวกเขาไม่พบเงาของหลินเฟย จึงคิดไปเองว่าหลิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 29
“เสี่ยวเฟย ระวังตัวด้วย อย่าหุนหันพลันแล่นนะ!”ถังรั่วเสวี่ยตะโกนอย่างกังวลเธอไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอกลัวว่าหลินเฟยจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหวังเอ้อร์โก่วและคนอื่นๆ“อาเล็ก ไม่ต้องกังวลครับ ไอ้สัตว์ร้ายพวกนี้กล้าแตะต้องอาเล็ก ผมจะทำให้พวกมันต้องชดใช้!”หลินเฟยยังคงโกรธและพูดโดยที่ไม่หันกลับมามอง“แกล้งทำบ้าอะไรอยู่ พ่อแกกินหญ้าแทนข้าวรึไง!”“ถ้าฉันไม่ได้จัดการแกให้เป็นชิ้นๆ ก็อย่ามาเรียกฉันว่าหวังเอ้อโก่ว!”ดวงตาของหวังเอ้อโก่วแดงก่ำ เขายกม้านั่งขึ้นและทุ่มตัวโจมตีหลินเฟยอย่างแรง!“ไอ้เวรเอ้ย! ”หลินเฟยสาปแช่งด้วยความโกรธ ยกกำปั้นขึ้นและโจมตีบุกเข้าไปด้วยกำลังทั้งหมดที่มีของเขา!ปั๊ง!ทันใดนั้น ม้านั่งในมือของหวังเอ้อโก่วก็พังทลายลง และเศษไม้ก็ปลิวไปทุกทิศทุกทาง!แต่หมัดของหลินเฟยยังไม่หยุดชก กระแทกเข้ากับรูขนาดใหญ่บนไหล่ของเขาโดยตรงเพียงแค่เสียงแกร๊กเดียว หวังเอ้อโก่วก็รู้สึกว่าไหล่ของเขาหัก เขาล้มลงกับพื้นและกรีดร้องเหมือนหมู!“ถุ๊ย ก็แค่พวกสวะ!”หลินเฟยถมน้ำลายสิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับการชกของเขาเมื่อกี้คือ มันทำให้หวังเอ้อร์โก่วกลายเป็นอัมพาตครึ่งซีกไปตลอดชีวิต แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 30
เฉินกุ้ยเฟินตั้งใจที่จะหย่ากับเขา ดังนั้นเธอจึงถ่มน้ำลายใส่และวิ่งหนีไปโดยไม่หันกลับมามองเลยแม้แต่น้อยเมื่อเดินผ่านหลินเฟย เฉินกุ้ยเฟินก็หยุดอยู่ครู่หนึ่ง“ฉันขอโทษนะ เสี่ยวเฟย ที่ฉันตำหนิหนูไปเมื่อกี้”“ถ้าไม่ใช่เพราะหนู ฉันคงไม่ได้รู้ใบหน้าที่แท้จริงของสัตว์ร้ายตัวนี้”“ต่อไป หากหนูต้องการความช่วยเหลืออะไรก็ให้ติดต่อฉันได้เลย ถือซะว่าเป็นการทดแทนความรู้สึกของหนูที่เสียไปก็แล้วกัน”หลินเฟยพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก“บ้าเอ้ย! ที่ฉันต้องเป็นแบบนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะแก!”“ฉันจะไม่ปล่อยแกไปง่ายๆแน่!”เมื่อโจวต้าชุนเห็นตัวเองไม่สามารถโน้มน้าวเฉินกุ้ยเฟินให้กลับมาได้ เขาก็ตะโกนใส่หลินเฟยอย่างขมขื่นทันที“ทั้งหมดนี่มันเป็นความผิดของตัวแกเอง ถ้าแกไม่จับอาเล็กมา แล้วแกจะกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ”หลินเฟยตะคอกใส่อย่างเย็นชา หันหลังกลับและจากไปพร้อมกับถังรั่วเสวี่ยอย่างไรก็ตาม โจวต้าชุน ก็ไม่ต่างจากคนไร้ประโยชน์คนหนึ่งในตอนนี้ กระดูกส่วนใหญ่ในร่างกายของเขาหัก ดังนั้น หลินเฟยจึงไม่กังวลว่าเขาจะสร้างปัญหาอะไรอีก“เสี่ยวเฟย ทำไมนายถึงทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้ล่ะ? ”ระหว่างทางถังรั่วเสวี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 31
“ไอ้หลินเฟย คุณคิดแต่จะรังแกฉัน คุณมันช่างใจร้ายจริงๆ ฮือฮือ”จ้าวลู่ลู่รอจนกระทั่งพ่อแม่ของเธอเข้านอนก่อน เธอจึงกล้าแอบออกมาแต่กลับถูกหลินเฟยทุบตีอีกครั้ง เธอร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจทันที“พี่ลู่ลู่ ผมคิดว่าเป็นโจร ผมไม่รู้ว่าจะเป็นพี่จริงๆนะ”“ถ้าผมรู้ว่าเป็นพี่ ผมคงไม่ตีพี่หรอก”หลินเฟยรีบปลอบเธอด้วยคำพูดที่ดีๆ และในขณะเดียวกันก็เอื้อมมือออกไปนวดหัวของจ้าวลู่ลู่โชคดีที่หลินเฟยเพิ่งได้เรียนรู้เทคนิคการนวดมา และหลังจากนั้นไม่นาน จ้าวลู่ลู่ก็รู้สึกดีขื้นและไม่เจ็บปวดอีกแล้วแต่หญิงสาวคนนี้ยังรู้สึกน้อยใจอยู่ ไม่ว่าหลินเฟยจะพยายามเกลี้ยกล่อมเธออย่างไร เธอก็ยังไม่ยอมสนใจหลินเฟย“พี่ลู่ลู่ ผมรู้สึกผิดแล้วจริงๆ ผมสัญญาว่าจะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วนะครับ”“ถ้าพี่ยกโทษให้ผม ผมสัญญาว่าต่อจากนี้จะฟังคุณในทุกเรื่อง โอเคไหม?”หลินเฟยยังกังวลใจอยู่เล็กน้อย พยายามเกลี้ยกล่อมเธออีกครั้ง"จริงเหรอ?"“งั้นถ้าพรุ่งนี้โจวหมิงมาหาเรื่องนายอีก นายก็อย่าไปมีเรื่องชกต่อยกับเขาอีกนะ”จ้าวลู่ลู่หยุดร้องไห้ทันที“โอเค ผมจะเชื่อฟังพี่ครับ”หลินเฟยรับปากเธออย่างไม่ลังเลด้วยร่างเล็กๆของโจวหมิง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
