บทที่ 22

……

ช่วงบ่ายประมาณบ่ายหนึ่งบ่ายสองจะเป็นช่วงเวลาที่ร้อนที่สุด

หลินเฟยออกไปท่ามกลางแสงแดดที่จ้า แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันร้อนเกินไป

ใกล้ร้านขายของมีต้นหลิวเก่าแก่และทุ่งข้าวโพดอยู่

ในเวลานั้นเอง หลินเฟยคิดที่จะซ่อนตัวอยู่หลังต้นหลิวเก่าแก่ต้นนั้น แล้วค่อยดึงจ้าวลู่ลู่เข้าไปในทุ่งข้าวโพด

มาถึงตรงนี้

หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะคิดถึงฉากที่จ้าวลู่ลู่ยื่นบั้นท้ายออกมา ทำให้ตัวเองได้เห็นสวรรค์ของเธอ

“จริงๆแล้วสาวน้อยคนนี้ค่อนข้างจะนิสัยดี ฉันสามารถแต่งงานกับเธอและนอนกับเธอได้ทุกวัน แบบนั้นจะต้องทำให้สบายใจได้อย่างแน่ ๆ”

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง หลินเฟยก็เห็นจ่าวลู่ลู่เดินผ่านมาจริงๆ

ยังไงก็ตาม ข้างๆเธอมีชายหนุ่มร่างสูงผอมมีใบหน้าที่สะอาดและสวมแว่นตาอยู่ด้วย

เขาแต่งตัวค่อนข้างสะอาด สวมแว่นตา และดูสง่างามมาก

จ้าวลู่ลู่พูดคุยเล่นเรื่อยเปื่อยกับเขา

บางครั้งเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะที่คมชัดราวกับระฆังเงินออกมา

และเมื่อสายตาที่ชายหนุ่มมองไปที่จ้าวลู่ลู่ เขาก็โผงผางออกมาทันที!

“จ้าวลู่ลู่ เขาคือใครเหรอ? ”

หลินเฟยรู้สึกถึงปมในใจ เขาเดินเร็วๆมาหาด้วยใบหน้าที่ตระหนกและถามออกไปทันที

“เขาเป็นใคร แล