แชร์

บทที่ 7

ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงคนนั้นก็ถูกรายล้อมไปด้วยชายสามคนที่เปลือยเปล่าเช่นกัน

สิ่งที่ตามมาก็คือ คำพูดหยาบคายทุกประเภท

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ จางหยวนก็แอบถุยน้ำลายในใจ

“คนในเมือง ช่างเล่นสนุกเก่งจริง ๆ ”

ภาพแบบนี้ สมัยก่อนมีให้เห็นแค่ในภาพยนต์เล็ก ๆ บางเรื่องเท่านั้น

คิดไม่ถึงว่าการปีนเขาในครั้งนี้จะได้เห็นของจริง

หลังจากแอบมองสักพัก จางหยวนก็วางแผนที่จะจากไปอย่างเงียบ ๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะได้ยินการสนทนาระหว่างคนหลายคน

“นายน้อยหวัง เกิดอะไรขึ้น? คุณอารมณ์ไม่ดีเลย? คุณคิดถึงผู้หญิงแซ่ฉู่คนนั้นอยู่เหรอ”

“เด็กผู้หญิงแซ่ฉู่ยังเป็นนกน้อยตัวหนึ่งอยู่ นายน้องหวังชอบแบบนี้”

“เฮยเฮย……”

ชายทั้งสามกำลังถกเถียงกัน

ผู้หญิงคนนั้นก็พูดแทรกขึ้นมาว่า: "นายน้อยหวัง ไม่ต้องกังวล ครังนี้ฉันได้ชวนเธอออกมาด้วย และได้เตรียมการเอาไว้เรียบร้อยแล้ว รอให้ค่ำก่อน ฉันจะมอมเหล้าเธอ พอถึงเวลานั้น คุณก็รู้ว่าควรจะทำยังไง... "

เพียะ

นายน้อยหวังตบตูดของผู้หญิงคนนั้นไปหนึ่งที แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "ดีมาก เมื่อเรื่องนี้เสร็จสิ้น ผมจะตอบแทนคุณอย่างงาม"

ผู้หญิงคนนั้นก็เบิกบานใจขึ้นมาทันที การเคลื่อนไหวของเธอก็ร้อนแรงมากขึ้น

ท่าทางที่ร้อนแรง ทำให้คนข้าง ๆ ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

หลังจากที่ได้ยินการสนทนาระหว่างคนสองสามคนแล้ว จางหยวนก็หันกลับมามองเต็นท์ที่เขาเพิ่งเดินผ่านไป ก็เห็นร่างของหญิงสาวที่อยู่ใกล้ ๆ เต็นท์อย่างคลุมเครือ

ดูเหมือนว่า นี่จะเป็นผู้หญิงที่แซ่ฉู่คนนั้น

หญิงสาวแซ่ฉู่คนนั้นมีรูปร่างที่ดีมาก

แต่กลับต้องมาเสร็จพวกผู้ชายเหล่านี้

จางหยวนไม่ชอบเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น และไม่มีความคิดที่จะมีฮีโร่มาช่วยสาวงาม

เขาหยิบจอบขึ้นมา แล้วเดินไปข้างหน้าในทิศทางเดิม

ขณะที่เขาเดินอยู่นั้น ก็ได้กลิ่นหอมจาง ๆ

คนธรรมดา จะไม่ได้กลิ่นแน่นอน

แต่ตอนนี้ประสาทสัมผัสทั้งหกของจางหยวนไวมาก โดยเฉพาะกับกลิ่นของยาสมุนไพรจีนบางชนิด เขาสามารถจดจำสมุนไพรได้ด้วยการดมกลิ่น

ด้วยกลิ่นนี้ เขาก็กล้าสรุปได้เลยว่า ละแวกนี้จะต้องมีสมุนไพรอันล้ำค่าอยู่

เขาเริ่มค้นหาตามกลิ่นหอมนั้น

เส้นทางบนภูเขาเดินเหินลำบาก โดยเฉพาะบริเวณที่สมุนไพรเติบโต ทั้งชั้นทั้งห่างไกล

จางหยวนค้นหามาตลอดทาง ไม่รู้ว่าผ่านสถานที่อันตรายมากมายเท่าไหร่ ในที่สุดก็มาถึงสถานที่ที่กลิ่นหอมของยาสมุนไพรฟุ้งกระจาย!

หากสมรรถภาพทางกายของเขาไม่ได้ดีขึ้น ก็คงจะไม่สามารถมาถึงที่นี่ได้!

เมื่อมองไปยังตำแหน่งที่ไม่โดดเด่นบนกำแพงภูเขาสูงชันที่อยู่เบื้องหน้า จางหยวนก็จ้องแง่งโสมที่โผล่ออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความปีติยินดี

โสม!

มันคือโสมป่าจริง ๆ !

สมัยนี้ โสมป่ามีราคาแพงมาก!

โสมป่าใด ๆ ก็ตามที่มีอายุมากกว่าสิบปี สามารถขายได้เป็นแสนบาท!

ถ้ามันหลายปีกว่านี้ ถ้าจะขายมันในราคาห้าหกแสนก็คงจะไม่เป็นปัญหา!

จางหยวนจ้องมองโสมป่าด้วยสายตาที่สดใส ถ้านำโสมป่าไปขายที่ร้านขายยาประจำเขต จะต้องขายได้เงินมากมายอย่างแน่นอน

ตอนนี้ครอบครัวของพวกเขากำลังขาดแคลนเงินพอดี แถมจางต้าซานพ่อของเขายังวางแผนที่จะขายที่ดินติดถนนอีกด้วย

หากมีโสมป่าอันนี้ พวกเขาก็ไม่ต้องขายที่ดินแล้ว!

จางหยวนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และระงับความตื่นเต้นไว้ในใจ

แม้ว่าจะค้นพบโสมป่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดในการเก็บเกี่ยวโสม

หากต้องการรักษาคุณสมบัติทางยาของโสมเอาไว้ให้ได้มากที่สุด ควรเลือกเก็บเกี่ยวตอนพลบค่ำ!

จางหยวนไม่เพียงสืบทอดศาสตร์ทางการแพทย์จากพี่เทพธิดาเท่านั้น แต่ยังได้รับความรู้เกี่ยวกับยาสมุนไพรจีนหลายชนิดอีกด้วย!

เขาตัดสินใจไปเก็บสมุนไพรรักษาอาการป่วยของพ่อก่อน พอถึงช่วงเวลาพลบค่ำแล้ว ค่อยมาเก็บโสมป่า!

เพื่อป้องกันไม่ให้คนขุดโสมป่าไป ก่อนออกเดินทางจางหยวนยังตั้งใจทำของปลอมขึ้นมา

เมื่อตอนใกล้เที่ยง ในที่สุดจางหยวนก็พบสมุนไพรในการรักษาอาการป่วยของพ่อเขาทั้งหมด

แถมยังเก็บสมุนไพรที่ใช้กันทั่วไปเพื่อเก็บเอาไว้ใช้ในอนาคต

หลังจากตะลอนบนภูเขาตลอดทั้งเช้า หน้าตาของจางหยวนก็สกปรกมอมแมม

แต่เมื่อมองย้อนกลับไปที่ตะกร้าที่เต็มไปด้วยสมุนไพร เขารู้สึกว่ามันคุ้มค่ามาก

ถ้ามีสมุนไพรเหล่านี้ ขาของจางต้าซาน อีกไม่ช้าก็จะสามารถหายเป็นปกติได้

พ่อของเขาก็จะสามารถเดินได้เหมือนคนปกติ!

แม้ว่าจางต้าซานจะไม่เคยบ่นตัดพ้อ แต่จางหยวนกลับสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในใจของเขา!

ผู้ชายอกสามศอกคนหนึ่ง ที่เป็นเสาหลักของครอบครัว กลับทำได้แค่นอนอยู่บนเตียงทุกวันเหมือนคนไร้ประโยชน์ ความรู้สึกนี้ไม่ต้องพูดถึงว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหน!

จางหยวนฮัมเพลง แล้วเดินลงภูเขาไปอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เดินอยู่นั้น เมื่อเขาเข้ามาใกล้เต็นท์ที่เขาเดินผ่านก่อนหน้านี้ นัยน์ตาของเขาก็เป็นประกายทันที!

เพราะภาพเงาที่สวยงามปรากฏขึ้นในสายตาของจางหยวน

เมื่อมองดูใบหน้าของอีกฝ่าย จางหยวนถึงกับตกตะลึง

ทุกคนต่างก็บอกว่าจางหลินสาวสวยประจำหมู่บ้านหน้าตาสะสวย แต่หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า สวยกว่าจางหลินเสียอีก!

ผิวขาวผ่องราวกับหิมะ ใบหน้าประณีตสวยงามเกือบจะสมบูรณ์ และดูเหมือนจะสูงส่งมาแต่กำเนิด

เหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยเดินออกมาจากในภาพวาด!

เสื้อแขนสั้นสีขาวแมทซ์กับกางเกงยีนส์สีเข้ม และรองเท้าผ้าใบสีชมพูคู่หนึ่ง ทำให้ดูสวยและอ่อนเยาว์เล็กน้อย

ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวก็คือ สาวสวยหยาดเยิ้มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ระหว่างคิ้วกับเผยความเย่อหยิ่งออกมา

เหมือนหงส์ขาวที่หยิ่งยโสตัวหนึ่ง!

หลังจากนั้นไม่นาน จางหยวนก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเป็นอย่างมาก

เพราะ “หงส์ขาว” ที่อยู่ตรงหน้าเขาตัวนี้ กำลังใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจมองเขา ราวกับว่ากำลังมองคางคกตัวหนึ่ง!

“ทำไมถึงได้เจอคนชนบทที่ทั้งยากจนทั้งสกปรกแบบนี้ด้วย!”

ในขณะนี้ จางหยวนดูเหมือนจะเข้าใจความหมายที่อยู่ในสายตาของอีกฝ่าย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จางหยวนได้เห็น สายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจแบบนั้น

นับตั้งแต่จางหยวนกลายเป็นคนโง่ ผู้คนมากมายในหมู่บ้านก็มองเขาด้วยสายตาแบบนี้!

สีหน้าของจางหยวนก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

จะหน้าตาสะสวยหรือสง่างามแค่ไหนแล้วมันเป็นยังไง?

ดูถูกคนในชนบท ทำอย่างกับว่าผมเป็นคางคก?

ระวังผมจะกินคุณนะ!

จู่ ๆ จางหยวนก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงแซ่ฉู่ที่ชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคนพูดถึงก่อนหน้านี้!

สีหน้าท่าทางของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจขึ้นมา

ถ้าสาวน้อยคนนี้รู้ว่า เธอจะถูกเพื่อนร่วมทางจัดการคืนนี้

ไม่รู้ว่าเธอยังจะมีท่าทางที่เย่อหยิ่งเหมือนตอนนี้หรือเปล่า!

จางหยวนทิ้งรอยยิ้มขี้เล่นเอาไว้ ขี้เกียจสนใจหญิงสาวคนนี้ จากนั้นก็เดินผ่านเธอไปอย่างรวดเร็ว

นิสัยเดิมของจางหยวน ถ้ารู้ว่าผู้ชายที่มาจากในเมืองเหล่านั้นจะทำร้ายคน

เขาจะต้องยื่นมือเข้าช่วยอย่างแน่นอน!

แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจของหญิงสาวคนเมื่อกี้ ทำให้จางหยวนล้มเลิกความคิดที่จะช่วยเหลือ

เขาไม่ใช่แม่พระซะหน่อย!

การถูกคนปฏิบัติอย่างกับว่าเป็นคางคก แล้วยังจะไปประสบเอาใจ เรื่องที่แปลกประหลาดแบบนี้มีเพียงแม่พระเท่านั้นที่ทำได้

ปล่อยให้สาวน้อยคนนี้เป็นไปตามยถากรรมก็แล้วกัน?

ไม่รู้ว่า คนที่ถูกเรียกว่านายน้อยหวังคนนั้น จะยอมนำหงส์ขาวตัวนี้ออกมาแบ่งปันให้กับอีกสองคนหรือเปล่า

ถ้าสามคนลงมือพร้อมกัน สาวน้อยแซ่ฉู่คนนี้คงจะโดนเล่นงานจนเละแน่!

จางหยวนสามารถมองออกว่า หงส์ขาวตัวนี้ยังคงเป็นผักกาดอ่อนที่ไม่เคยมีหมูแตะต้องมาก่อน

แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับจางหยวนเลย

หลังจากตัดสินใจได้แล้วก็กลับบ้าน จางหยวนก็ต้มยาให้พ่อของเขาจางต้าซาน

หลังจากที่จางต้าซานกินยา ภายในเวลาไม่นาน ก็รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างเริ่มร้อน

จางหยวนรู้ว่า นี่เป็นสัญญาณว่าเลือดที่ขาทั้งสองข้างเริ่มไหลเวียนได้อย่างราบรื่น

ถ้ารักษาด้วยการฝังเข็มและยาต้ม ผ่านไปอีกสิบวัน พ่อของเขาก็จะสามารถลงจากเตียงแล้วเดินได้!

พอจางต้าซานรู้เรื่องนี้แล้วก็น้ำตาไหลรินอีกครั้ง

เขารอคอยวันนี้ มานานมากแล้ว!

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status