LOGINShare
บทที่ 9
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 10
ถ้าพูดอย่างเคร่งครัดแล้ว ตอนนี้เขาได้เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวจจริง ๆ แล้ว!แต่จางหยวนจะไม่พูดเรื่องนี้ต่อหน้าแม่ของเขาถ้าให้ทั้งสองคนรู้เข้า เขาจะต้องโดนดุอย่างแน่นอนตระกูลจางเป็นตระกูลที่ซื่อสัตย์และมีความรับผิดชอบมาโดยตลอด ไปรังแกผู้หญิงมา จะไม่รับผิดชอบได้อย่างไร?จางหยวนแทบจะจินตนาการได้ว่า หลังจากที่ทั้งสองคนรู้เรื่องนี้แล้ว พวกเขาจะต้องให้เขาไปแสดงความรับผิดชอบต่อหงส์ขาวตัวนั้นอย่างแน่นอน“แค่กแค่ก แม่ครับ ฉันรู้สึกหิวนิดหน่อย ผมจะกวาดพื้นเอง แม่ไปทำอาหารเถอะ!” จางหยวนไอสองครั้งแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องหวังฮุ่ยก็ไม่ได้พูดหัวข้อนี้อีกต่อไปหลังจากที่ล้างมือแล้วก็เข้าครัวไปทำอาหารเช้าอาหารเช้าคือโจ๊กมันเทศที่จางหยวนชื่นชอบที่สุดเขาดื่มมันไปสามชามใหญ่ ๆ แล้วก็กินหมั่นโถวที่ทำขึ้นมาเองอีกสองลูกใหญ่ ๆเมื่อเห็นว่าจางหยวนกินเก่งขนาดนี้ ทั้งสองคนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อก่อนในตอนเช้า อย่างมากจางหยวนจะดื่มซุปได้เพียงแค่สองชามและกินหมั่นโถวหนึ่งลูกเท่านั้นทำไมวันนี้ถึงได้กินเยอะขึ้น?สิ่งที่ทั้งสองไม่รู้ก็คือ เมื่อคืนนี้ในถ้ำจางหยวนใช้พลังงานไปไม่น้อยเลย จึงต้องทานอาหารเสริม
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 11
ผู้หญิงคนใดที่มีสิ่งเหล่านี้ ถึงสามารถเรียกได้ว่าเป็นสาวงามแต่บังเอิญว่าผู้หญิงตรงหน้า มีครบทุกอย่าง!สิ่งที่น่าดึงดูดที่สุดคือ บุคลิกที่เย็นชาสง่างามบนตัวของผู้หญิงคนนี้เธอเปรียบเสมือนราชินีผู้เย็นชาที่เซ็กซี่สง่างามทำให้ผู้ชายอดไม่ได้ที่จะหลงใหลในความงามและความเซ็กซี่ของเธอ แต่เนื่องจากความน่าเกรงขามของราชินี จึงทำให้ไม่กล้ามีความคิดที่ป่าเถื่อนอยู่ในใจแต่ยิ่งเป็นเช่นนั้น ก็ยิ่งอยากจะลากราชินีผู้งดงามเย็นชาผู้นี้ลงมาจากบัลลังก์โดยไม่รู้ตัวให้เธอยอมจำนนในอ้อมแขนของตนเอง และถูกเขาพิชิต!ในขณะนี้ จางหยวนอดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงฉากหนึ่งในสมองสมมุติว่า……คนที่อยู่ในถ้ำเมื่อคืนนี้ไม่ใช่หญิงสาวที่มีนิสัยที่ไม่ดีคนนั้น แต่เป็นราชินีที่งดงามเย็นชาที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ถ้าอย่างนั้น...ตนเองอาจจะตัดใจออกจากถ้ำไม่ได้?ราวกับรับรู้ถึงความคิดที่ไม่ดีของจางหยวน สาวสวยผู้งดงามเย็นชาจ้องมองมาที่เขาทันทีจางหยวนสั่นเทาไปทั้งตัวพอถูกสาวสวยที่งดงามเย็นชามอง เขาก็รู้สึกเหมือนตอนที่เรียนหนังสือ อารมณ์ประมาณว่าถูกเตือนด้วยสายตาครูประจำชั้นผู้เคร่งครัดเมื่อวอกแวกในชั้นเรียน!!ในเวลานี้ ชา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 12
จางหยวนเม้มริมฝีปาก แล้วชี้ไปที่หัวกกของโสมป่าแล้วพูดว่า“หัวกก ถูกต่อเข้าไปอย่างเห็นได้ชัด! ส่วนลวดลายของโสม ก็แกะสลักด้วยมีดอย่างชัดเจน จากนั้นก็เอาไปทำให้มันดูเก่า! เหมือนกับทำของโบราณเลย…”“กล่าวโดยสรุปก็คือ นี่คือโสมธรรมดาที่ถูกดัดแปลงเป็นโสมป่า! ดูไปแล้วก็เหมือนกับโสมป่าจริง ๆ แต่ยังไงก็เป็นของปลอมอยู่ดี!ฤทธิ์ยาในนั้นเทียบกันไม่ติดเลย!”หลังจากที่จางหยวนพูดจบ ผู้จัดการร้านขายยาที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ก็รู้สึกกังวลในเป็นอย่างมากเขาคิดไม่ถึงเลยว่า จางหยวนจะรู้วิธีดูโสมป่าจริง ๆและทุกคำพูดของจางหยวนก็ถูกต้องตรงประเด็นทั้งหมด!ผู้จัดการร้านขายยาอาศัยวิธีนี้ ในการเปลี่ยนโสมธรรมดาให้เป็นโสมป่า!ในขณะนี้ อันที่จริงแล้วไม่ใช่แค่ผู้จัดการร้านขายยาเท่านั้นที่ตกใจนอกจากนี้ยังมีสาวงามผู้เย็นชาที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยสาวงามผู้เย็นชามองที่จางหยวนด้วยความประหลาดใจเดิมทีเธอคิดว่า จางหยวนแค่อยากจะหาข้ออ้างเข้าใกล้เธอแต่คิดไม่ถึงว่า จางหยวนสามารถพูดคำพูดได้มากมายขนาดนี้ แถมฟังไปแล้วดูสมเหตุสมผลมาก!ในเวลานี้ ผู้จัดการร้านขายยาก็กลอกตาแล้วเยาะเย้ยขึ้นมาทันที“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มพูดออกมามากม
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 13
“ห้าแสน... สี่หมื่นบาท!” ในที่สุดจางหยวนก็เสนอราคานี้ราคานี้ ขึ้นราคาแล้ว แต่จะไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าขึ้นราคามากจนเกินไปสาวงามผู้เย็นชามองจางหยวนด้วยสายตาที่สงบนิ่งจากประสบการณ์ของเธอ เข้าใจความหมายที่จางหยวนทำเช่นนี้ไปโดยปริยาย“เป็นราคาที่ชาญฉลาดมาก! ถ้าคุณเสนอราคาห้าแสนห้าหมื่นบาท ฉันอาจจะไปซื้อโสมจากที่อื่นด้วยความโกรธ!” สาวสวยผู้เย็นชากล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆจากนั้นเธอก็ยื่นนามบัตรให้กับจางหยวน: "แนะนำตนเอง ฉันชื่อฉู่เสวี่ยเยี่ยน เป็นผู้จัดการทั่วไปของภัตตาคารเทียนเหอ! นี่คือนามบัตรของฉัน!"เมื่อได้ยินดังนี้ จางหยวนก็ประหลาดใจ และรับนามบัตรมาคิดไม่ถึงว่าฉู่เสวี่ยเยี่ยนที่อยู่ตรงหน้า จะเป็นคือผู้จัดการทั่วไปของภัตตาคารเทียนเหอ!ภัตตาคารเทียนเหอ เป็นหนึ่งในโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองชิงเหอ!ว่ากันว่าการตกแต่งภายในได้ดีมาก และอาหารก็อร่อยมากเช่นกันไม่น่าแปลกใจที่เธอจะสามารถขับรถหรูราคาห้าล้านบาทได้!จางหยวนพูดอย่างจริงจังว่า: "ผมชื่อจางหยวน!"“เดี๋ยวฉันจะเอาเงินให้คุณ! ต่อไปถ้าคุณสามารถหาโสมป่าได้ สามารถโทรแจ้งให้ฉันทราบได้ ฉันต้องการมันทั้งหมด!” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนกล่าวจ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 14
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนที่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก้มลงหยิบกระเป๋า จางหยวนก็ได้เห็นสะโพกที่สมบูรณ์แบบของเธอเมื่อเห็นบั้นท้ายสุดเซ็กซี่ของฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้ว จางหยวนก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากที่เขากอดเธอก่อนหน้านี้บอกเลยว่า ยืดหยุ่นมาก ยิดหยุ่นสุด ๆ ไปเลย!สายตาของจางหยวนไม่สามารถรอดพ้นสายตาของของฉู่เสวี่ยเยี่ยนได้ เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าจางหยวนกำลังจ้องมองตรงนั้นของเธออยู่ความทรงจำที่ไม่ดีจากช่วงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ก็เผุดขึ้นมาที่ตรงหน้าเธออีกครั้งใบหน้าที่สวยงามของฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็แดงขึ้นมาด้วยความอับอายและความโกรธทันทีขณะที่เธอกำลังจะระบายความโกรธ จู่ ๆ เธอก็นึกถึงอะไรบางอย่างความโกรธที่มีอยู่ ก็หายไปในทันที“ลาก่อน!” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนกล่าวคำอำลาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงแล้วจากไปจางหยวนยิ้มพร้อมพยักหน้า: "ลาก่อน ลาก่อน!"เขาตระหนักได้ว่า การกระทำของเขาเมื่อครู่นี้ไม่เหมาะสมเอาเสียเลยแต่จะมาโทษเขาไม่ได้นะ!ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่มีเซ็กส์กับหงส์ขาวแสนสวยคนนั้นในถ้ำเมื่อคืนนี้จางหยวนรู้สึกว่า ตนเองดูแตกต่างไปจากเมื่อก่อนเล็กน้อยเมื่อใดก็ตามที่เห็นสาวสวย ก็อดไม่ได้ที่จะอยากดูนานหน่อยมันเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 15
จางต้าซานยิ้มด้วยความเศร้าสร้อย: "หลิวเค่อ! จะว่ายังไง ฉันก็เคยเป็นอดีตอาจารย์ช่างไม้ของนาย ฉันสอนนายมาด้วยตนเองกับมือ นายต้องบีบบังคับฉันขนาดนี้เลยเหรอ?"“บีบบังคับคุณเหรอ? เป็นเรื่องปกติที่เป็นหนี้แล้วจะต้องชดใช้! ทุกคนว่าไหม!” ชายที่ชื่อหลิวเค่อคนนั้นตะโกนหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็เริ่มตะโกนเช่นกัน“ถูกต้อง! เป็นหนี้ก็ต้องใช้คืน!”“ต้องคืนเงิน! กล้าติดหนี้พี่หลิว ไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไปหรือยังไง?”“ถ้าไม่คืนเงินก็ย้ายของ!”เมื่อมองดูสองสามคนที่เอะอะโวยวาย หวังฮุ่ยปาดน้ำตา แล้วตะโกนด้วยความโกรธใส่หลิวเค่อ"หลิวเค่อ! ตอนที่พวกเรายืมเงินหนึ่งแสนบาทจากนาย พวกเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะจ่ายคืนในสิ้นปี พวกเรายังสัญญาว่าจะให้ดอกเบี้ยหนึ่งหมื่นห้าพันบาทแก่นายด้วย! ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา นายมีสิทธิ์อะไรมาเอาเงิน? "เมื่อได้ยินดังนี้ หลิวเค่อก็ยิ้มอย่างเย็นชา: "ตอนนั้นฉันคิดว่าตาเฒ่าคนนี้สามารถลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาอาจเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต!"“ถ้าตาเฒ่าคนนี้ไม่หาเงิน แม้ว่าจะถึงสิ้นปี พวกคุณก็คืนเงินไม่ได้อยู่ดี! มันสมเหตุสมผลแล้วที่ฉันจะเก็บเงินล่วงหน้า!”หลิว
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 16
จางหยวนไม่ได้สนใจว่าทุกคนจะคิดอย่างไรเขาจ้องมองไปที่หลิวเค่ออย่างเย็นชา ทันใดนั้นก็เดินจ้ำอ้าวไปทางหลิวเค่อหลิวเค่อตกใจมากจนขนลุกชูชันไปทั้งตัว แล้วก้าวถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความหวาดกลัว เขาบังเอิญไปเหยียบก้อนหินก้อนหนึ่งเข้า ทำให้ลื่นจนข้อเท้าแพลง แล้วล้มลงกับพื้นในเวลานี้ จางหยวนได้มาถึงที่ตรงหน้าหลิวเค่อแล้วพอมองไปที่จางหยวนที่อยู่ตรงหน้า น้ำเสียงที่น่ากลัวของหลิวเค่อก็เปลี่ยนไป“จางหยวน นาย...นายจะทำอะไร?”พลังมหาศาลที่จางหยวนแสดงให้เห็นเมื่อสักครู่นี้ ทำให้หลิวเค่อหวาดกลัวจริง ๆ เพราะมันเป็นเหมือนสัตว์ร้ายในคราบคน!เขากลัวจริง ๆ ว่าจางหยวนจะโยนเขาออกไปสองสามเมตรเหมือนขยะ อย่างที่เขาทำกับคนทั้งสองคนก่อนหน้านี้ไม่ได้ยินสองคนนั้นกำลังโอดครวญอยู่เหรอ?จางหยวนเม้มริมฝีปาก แล้วยิ้มอย่างเย็นชา: "ฉันจะทำอะไร? ฉันควรจะถามว่านายจะทำอะไรมากกว่า! พ่อของฉันเป็นอาจารย์ของนาย นายมาก่อปัญหาที่ประตูบ้านของอาจารย์ ช่างเป็นศิษย์ล้างครูจริง ๆ !"“แกบอกมาสิว่า คนที่เป็นศิษย์ล้างครู ควรจะลงโทษยังไง? เขาควรจะตบหน้าตนเองดีไหม?”เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยวน หลิวเค่อก็เข้าใจได้ในทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 17
ในเวลานี้ จางต้าซานก็นั่งตัวตรง แล้วพูดอย่างเด็ดขาดว่า“หลิวเค่อ มีเรื่องอะไรก็ให้มาลงที่ฉัน เป็นฉันที่ยืมเงินนาย ไม่เกี่ยวอะไรกับลูกหยวนของฉัน”“ใช่แล้ว เงินที่พวกเราเป็นหนี้นายแม้ว่าต้องขายที่ดินขายเลือด ก็ต้องหามาคืนนายภายในเวลาที่ตกลงกันไว้ให้ได้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับลูกหยวนของฉันเลย อย่าทำให้ลูกหยวนของพวกเราต้องลำบากใจ” หวังฮุ่ยกล่าว พร้อมเดินออกมาข้างหน้าเมื่อเห็นจางต้าซานและหวังฮุ่ยแสดงตัวออกมา หลิวเค่อก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในฐานะที่เคยเป็นลูกศิษย์ของจางต้าซาน หลิวเค่อมีปฏิสัมพันธ์กับจางต้าซานมาไม่น้อยเป็นเพราะปฏิสัมพันธ์กันมามาก ทำให้หลิวเค่อรู้จักนิสัยของจางต้าซานและหวังฮุ่ยเป็นอย่างดีจางต้าซานเป็นคนเรียบง่ายขยันขันแข็ง แต่มีนิสัยที่อ่อนแอ และเป็นชายชราที่มีน้ำใจต่อผู้อื่นมาโดยตลอดแม้ว่าหวังฮุ่ยจะเป็นคนที่ค่อนข้างจะแข็งแกร่งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งไปมากกว่านี้ส่งผลให้ สองคนนี้ แข็งกร้าวขึ้นมาในเวลานี้แม้ว่าจะเพื่อลูกชายของพวกเขาจางหยวน แต่ก็ทำให้คนประหลาดใจพอสมควรในเวลานี้ชาวบ้านที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ต่างก็พากันก็มองดูจางต้าซานและภรรยา ด้วยสายตาที่แปลกประห
Latest chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
