บทที่ 10

ถ้าพูดอย่างเคร่งครัดแล้ว ตอนนี้เขาได้เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวจจริง ๆ แล้ว!

แต่จางหยวนจะไม่พูดเรื่องนี้ต่อหน้าแม่ของเขา

ถ้าให้ทั้งสองคนรู้เข้า เขาจะต้องโดนดุอย่างแน่นอน

ตระกูลจางเป็นตระกูลที่ซื่อสัตย์และมีความรับผิดชอบมาโดยตลอด ไปรังแกผู้หญิงมา จะไม่รับผิดชอบได้อย่างไร?

จางหยวนแทบจะจินตนาการได้ว่า หลังจากที่ทั้งสองคนรู้เรื่องนี้แล้ว พวกเขาจะต้องให้เขาไปแสดงความรับผิดชอบต่อหงส์ขาวตัวนั้นอย่างแน่นอน

“แค่กแค่ก แม่ครับ ฉันรู้สึกหิวนิดหน่อย ผมจะกวาดพื้นเอง แม่ไปทำอาหารเถอะ!” จางหยวนไอสองครั้งแล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง

หวังฮุ่ยก็ไม่ได้พูดหัวข้อนี้อีกต่อไป

หลังจากที่ล้างมือแล้วก็เข้าครัวไปทำอาหารเช้า

อาหารเช้าคือโจ๊กมันเทศที่จางหยวนชื่นชอบที่สุด

เขาดื่มมันไปสามชามใหญ่ ๆ แล้วก็กินหมั่นโถวที่ทำขึ้นมาเองอีกสองลูกใหญ่ ๆ

เมื่อเห็นว่าจางหยวนกินเก่งขนาดนี้ ทั้งสองคนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อก่อนในตอนเช้า อย่างมากจางหยวนจะดื่มซุปได้เพียงแค่สองชามและกินหมั่นโถวหนึ่งลูกเท่านั้น

ทำไมวันนี้ถึงได้กินเยอะขึ้น?

สิ่งที่ทั้งสองไม่รู้ก็คือ เมื่อคืนนี้ในถ้ำจางหยวนใช้พลังงานไปไม่น้อยเลย จึงต้องทานอาหารเสริมเข้าไปหน่อย

หลังอาหารเช้า จางหยวนรีบเช็ดปาก แล้วเดินออกไปพร้อมกับโสมที่อัดแน่นอยู่ในตะกร้า

หมู่บ้านเซี่ยวานของพวกเขาอยู่ห่างไกลเกินไป

ถ้านั่งรถประจำทางไปในเมือง จะต้องใช้เวลาสองชั่วโมงกว่าจะถึง

หากไปช้ากว่านี้ จางหยวนกังวลว่าจะกลับมาทานข้าวเที่ยงที่บ้านไม่ทัน

เมื่อจางหยวนมาถึงป้ายรถเมล์ ก็มีรถคันหนึ่งกำลังจะออกรถพอดี

จางหยวนรีบขึ้นรถ แล้วหยอดเงินสิบบาทลงในกล่องเหรียญ

เขาหันกลับไปแล้วมองเข้าไปในรถ ก็เห็นคนรู้จักคนหนึ่ง นั่นก็คือสาวงามประจำหมู่บ้านจางหลิน

จางหลินก็มองเห็นจางหยวนเช่นเดียวกัน จึงพยักหน้าไปทางเขา

จางหยวนก็แค่พยักหน้าทักทายอีกฝ่ายแบบง่าย ๆ จากนั้นก็หาที่นั่งอื่นแล้วนั่งลง

เมื่อเห็นดังนี้ ความประหลาดใจก็แวบขึ้นในนัยน์ตาที่สวยงามของจางหลิน

ถ้าเป็นชายหนุ่มคนอื่นในหมู่บ้าน คงจะมานั่งข้างเธออย่างไร้ยางอายไปตั้งนานแล้ว

แม้ว่าจะไม่ได้นั่งเบาะข้างเธอ แต่ก็คงจะต้องมานั่งเบาะข้างหน้าหรือเบาะข้างหลังเธอ

แต่จางหยวนทำให้จางหลินรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

เมื่อนึกถึงตอนที่จางหยวนจากไปเมื่อครั้งที่แล้ว พ่อของเธอก็พูดติดตลกเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระที่จางหยวนบอกว่าวัวป่วย จางหลินอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปก่อน

สำหรับเรื่องที่จางหยวนพูดเกี่ยวกับอาการป่วยของตน จางหลินเลือกที่จะเพิกเฉยต่อมัน

เธอมองไปที่จางหยวน แล้วอดไม่ได้ที่จะถามว่า:

“จางหยวน ครั้งที่แล้วนายบอกว่าวัวของพ่อฉันป่วย พูดจริงหรือแค่ล้อเล่น?”

จางหยวนเหลือบมองจางหลิน: "แตกต่างกันด้วยเหรอ? ยังไงซะพวกคุณก็ไม่เชื่อผม! คุณก็คิดซะว่าผมแค่พูดเรื่องไร้สาระ!"

พูดจบ จางหยวนก็หันหน้าไปอีกข้างหนึ่ง แล้วมองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสาวงามประจำหมู่บ้านอย่างจางหลิน จางหยวนคงจะไม่นิ่งสงบเหมือนอย่างตอนนี้แน่นอน

นั่นคือสาวงามประจำหมู่บ้านที่ผู้ชายทุกคนในหมู่บ้านใฝ่ฝันเชียวนะ!

แม้แต่ชายหนุ่มที่อยู่หมู่บ้านรอบ ๆ ยังเตรียมการให้คนหาคู่ไปที่บ้านของจางหลินเพื่อจับคู่ให้เลย แทบจะเหยีบหัวกระไดบ้านพังอยู่แล้ว!

แต่หลังจากที่ได้ลิ้มรสหงส์ขาวแสนสวยเมื่อคืนนี้แล้ว

ในสายตาของจางหยวนสาวสวยประจำหมู่บ้านอย่างจางหลินไม่มีอะไรให้สะดุดตาเลย

แม้ว่าหงส์ขาวตัวนั้นจะมีนิสัยที่แย่มากก็ตาม

แต่ต้องบอกว่า การได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอหนึ่งคืนนั้น ช่างเป็นประสบการณ์ที่ไม่อาจลืมเลือนได้จริง ๆ

ถ้าฉู่เสวี่ยฉีรู้ว่าจางหยวนกำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้ เธอคงจะโกรธมากจนต้องตะครุบเข้าไปกัดเขา!

ในขณะเดียวกัน ท่าทีที่เต็มไปด้วยความเมินเฉยของจางหยวน ทำให้จางหลินโกรธมาก

ปกติแล้วมีผู้ชายคนไหนบ้างที่อยู่ข้างเธอแล้ว ไม่ปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นนางฟ้านางสวรรค์?

ตอนนี้เธอริเริ่มที่จะพูดคุยกับจางหยวนก่อน แต่จางหยวนยังคงมีท่าทางที่ไม่แยแส ช่างน่าโมโหจริง ๆ !

หลังจากทำเสียงฮึดฮัดแล้ว จางหลินก็หันหน้ากลับมาแล้วไม่สนใจจางหยวนอีก

ในขณะเดียวกัน เธอก็แอบสาบานในใจว่า ต่อไปหากเธอริเริ่มที่จะพูดคุยกับจางหยวนก่อน เธอก็คือลูกสุนัข!

เมื่อสองชั่วโมงอันยาวนานผ่านไปแล้ว ในที่สุดรถประจำทางก็มาถึงที่ในเมือง

จางหยวนได้ตรวจสอบแผนที่ก่อนที่จะมา จึงลงตรงป้ายที่ใกล้ ๆ ร้านขายยาจีน

จางหลินต้องการไปช้อปปิ้งในห้างสรรพสินค้า จึงต้องนั่งต่ออีกสองสามป้าย

เมื่อเห็นจางหยวนลงจากรถ จางหลินก็อดไม่ได้ที่จะมองจางหยวนด้วยหางตา

เธอจึงตัดสินใจในใจว่า

อีกสักพักถ้าจางหยวนกล่าวคำอำลาเธอ เธอก็เบือนหน้าเพิกเฉยต่อจางหยวน เพื่อให้บทเรียนเล็กๆ น้อยๆ แก่เขา!

แต่สิ่งที่จางหลินคิดไม่ถึงก็คือ

ตอนที่จางหยวนลงจากรถเขาไม่มองเธอเลยแม้แต่น้อย เขารีบลงจากรถพร้อมกับถุงผ้า!

จางหลินเกรี้ยวโกรธขึ้นมาทันที

เธอคือสาวสวยแห่งหมู่บ้านเซี่ยวานเชียวนะ ไม่มีหน้ามีตาขนาดนั้นเลยเหรอ?

จางหยวนกลับไม่รู้ว่าจางหลินกำลังคิดอะไรอยู่

เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเมินเฉยต่อจางหลิน

เพียงแต่ว่า โสมป่ามูลค่าหลายแสนบาทกำลังจะถูกขายในไม่ช้า

จางหยวนจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก!

เขาก็อยากจะรู้ว่า โสมป่านี้สามารถขายได้ในราคาเท่าไร

พอมาถึงที่ประตูร้านขายยา จางหยวนก็มองดูป้ายที่อยู่ตรงหน้า

ร้านยาจีนจี้ซื่อถัง!

เหตุผลที่เลือกขายโสมที่นี่ ก็เพราะว่านี่คือร้านขายยาจีนที่ใหญ่ที่สุดในเมือง และขายเฉพาะยาจีนเท่านั้น!

สิ่งที่จางหยวนต้องการขายคือโสมป่า ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ร้านขายยาเล็ก ๆ ทั่วไปจะสามารถซื้อได้

เขาจึงเดินเข้าไปในร้านขายยา ด้วยความคาดหวัง

ทันใดนั้น ชายที่ปากแหลมแก้มตอบคนหนึ่ง เข้ามาหาเขา

“พ่อหนุ่ม อยากซื้อสมุนไพรอะไรล่ะ? มีใบสั่งยาหรือเปล่า? ถ้าไม่มีใบสั่งยา ในร้านของพวกเรามีแพทย์แผนจีนมืออาชีพ สามารถออกใบสั่งยาให้พ่อหนุ่มได้นะ!”

จางหยวนส่ายหัวเล็กน้อย: "ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อซื้อสมุนไพร ผมมาเพื่อขายสมุนไพร ฉันอยากจะขายโสมป่าอันหนึ่ง ให้ผมพบเถ้าแก่ของพวกคุณได้ไหม?"

เมื่อได้ยินจางหยวนพูดว่ามาที่นี่เพื่อขายโสมป่า ไม่ได้มาซื้อสมุนไพร

ชายคนนั้นก็หมดความสนใจ และมีใบหน้าก็บึ้งตึงขึ้นมาทันที

“มาขายโสมใช่ไหม? ต้องการพบผู้จัดการร้านของพวกเรา? รออยู่ตรงนั้นแหละ! เมื่อไหร่ที่ผู้จัดการร้านทำงานเสร็จแล้ว เมื่อนั้นถึงจะมีเวลาว่างพบคุณ!”

พูดจบ ชายคนนั้นก็ทิ้งจางหยวนไว้ที่นั่น หันหลังกลับแล้วเดินไปด้านข้างเพื่อเล่นโทรศัพท์มือถือ

แม้จางหยวนจะบอกว่ามาขายโสมป่า แต่ชายคนนี้กลับไม่เชื่อเลย

เพราะว่าโสมป่าสมัยนี้หายากมาก!

หลายคนอ้างว่ามาขายโสมป่า แต่ความจริงแล้วโสมที่เอามาเป็นแค่โสมธรรมดาเท่านั้น

โสมป่าราคาเริ่มต้นอยู่ที่หนึ่งแสนบาทขึ้นไป ในขณะที่โสมธรรมดามีราคาสูงสุดเพียงไม่กี่หมื่นบาทเท่านั้น สองอย่างนี้เทียบกันไม่ติดเลย!

จางหยวนขมวดคิ้ว เพราะผู้ชายคนนี้เปลี่ยนสีหน้าได้เร็วมาก!

แต่เขามาที่นี่เพื่อขายสมุนไพร จึงไม่จำเป็นต้องโต้เถียงกับชายผู้นี้

พอหาที่นั่งได้แล้ว จางหยวนก็เดินไปด้านข้างแล้วนั่งรอ

หลังจากรอนานกว่าสิบนาที ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินออกมาจากห้องโถงด้านในของร้านขายยา

ผู้ชายมีอายุประมาณสี่สิบปี

เขาสวมชุดคลุมสมัยราชวงศ์ถัง ไว้เครา ดูไปแล้วสง่างามมาก

แต่การปรากฏตัวของหญิงสาว ดึงดูดความสนใจของผู้ชายทุกคนในร้านขายยาทันที!

ถ้าเขาไม่ได้เห็นมันด้วยตาของตนเอง จางหยวนไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่า โลกนี้จะมีผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มขนาดนี้!

แม้จะได้สัมผัสประสบการณ์อันเร่าร้อนกับหงส์ขาวแสนสวยตัวนั้นเมื่อคืนนี้แล้วก็ตาม

แต่เมื่อจางหยวนเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

สวยมาก สวยเหลือเกิน!

ขาอันเรียวยาวคู่นั้น กับหน้าตาที่ประณีตงดงาม บวกผิวพรรณที่เหมือนหิมะ เและหน้าอกอันภาคภูมิใจที่แนบชิดไปกับเสื้อเชิ้ตนั้น...