บทที่ 11

ผู้หญิงคนใดที่มีสิ่งเหล่านี้ ถึงสามารถเรียกได้ว่าเป็นสาวงาม

แต่บังเอิญว่าผู้หญิงตรงหน้า มีครบทุกอย่าง!

สิ่งที่น่าดึงดูดที่สุดคือ บุคลิกที่เย็นชาสง่างามบนตัวของผู้หญิงคนนี้

เธอเปรียบเสมือนราชินีผู้เย็นชาที่เซ็กซี่สง่างาม

ทำให้ผู้ชายอดไม่ได้ที่จะหลงใหลในความงามและความเซ็กซี่ของเธอ แต่เนื่องจากความน่าเกรงขามของราชินี จึงทำให้ไม่กล้ามีความคิดที่ป่าเถื่อนอยู่ในใจ

แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้น ก็ยิ่งอยากจะลากราชินีผู้งดงามเย็นชาผู้นี้ลงมาจากบัลลังก์โดยไม่รู้ตัว

ให้เธอยอมจำนนในอ้อมแขนของตนเอง และถูกเขาพิชิต!

ในขณะนี้ จางหยวนอดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงฉากหนึ่งในสมอง

สมมุติว่า……

คนที่อยู่ในถ้ำเมื่อคืนนี้ไม่ใช่หญิงสาวที่มีนิสัยที่ไม่ดีคนนั้น แต่เป็นราชินีที่งดงามเย็นชาที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

ถ้าอย่างนั้น...ตนเองอาจจะตัดใจออกจากถ้ำไม่ได้?

ราวกับรับรู้ถึงความคิดที่ไม่ดีของจางหยวน สาวสวยผู้งดงามเย็นชาจ้องมองมาที่เขาทันที

จางหยวนสั่นเทาไปทั้งตัว

พอถูกสาวสวยที่งดงามเย็นชามอง เขาก็รู้สึกเหมือนตอนที่เรียนหนังสือ อารมณ์ประมาณว่าถูกเตือนด้วยสายตาครูประจำชั้นผู้เคร่งครัดเมื่อวอกแวกในชั้นเรียน!!

ในเวลานี้ ชายคนเมื่อกี้ก็วิ่งไปที่ตรงหน้าผู้จัดการร้านขายยา

“ผู้จัดการร้าน ทางโน้นมีคนอยากจะพบคุณ และบอกว่าอยากจะขายโสมป่า!”

ชายคนนั้นไม่ได้อยากจะรายงานเพื่อจางหยวนจริง ๆ

แต่เขาอยากจะถือโอกาสตอนที่รายงาน ชื่นชมสาวงามผู้เย็นชาที่อยู่ถัดจากผู้จัดการร้านอย่างใกล้ชิด!

เมื่อผู้จัดการร้านได้ยินชายผู้นี้บอกว่าจางหยวนมาขายโสมป่า เขาก็พินิจมองจางหยวนตั้งแต่หัวจรดเท้า

ไม่ว่าเขาจะมองยังไง ก็รู้สึกว่าจางหยวนไม่เหมือนคนเก็บโสม

“โสมป่า? เหลวไหล! ผมว่าคุณเอาโสมธรรมดามาทำเป็นโสมป่ามากกว่า? รีบออกไปซะ! อย่ารบกวนผมต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ!”

ผู้จัดการร้านขายยาโบกไม้โบกมือให้จางหยวนอย่างไม่อดทน ราวกับว่ากำลังไล่แมลงวันที่น่ารำคาญออกไป

สีหน้าของจางหยวนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที

ชายคนนี้ไม่ได้ดูโสมของเขาเลยด้วยซ้ำ แล้วยังมาบอกว่าโสมที่เขาเอามาเป็นโสมลอกเลียนแบบโสมป่า

แถมยังพยายามไล่เขาออกไปเหมือนไล่แมลงวัน!

มันมากเกินไปแล้ว!

ในเวลานี้นี่เอง จางหยวนก็สังเกตเห็นว่า ผู้จัดการร้านขายยามีโสมที่ค่อนข้างจะดีอยู่ในมือ และกำลังแนะนำให้สาวงามผู้เย็นชาฟัง

จางหยวนเลิกคิ้ว โสมอันนี้...ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติไป!

“ประธานฉู่ คุณช่างตาถึงจริง ๆ ! โสมป่าอันนี้ เป็นสมบัติล้ำค่าของร้านเรา! อย่างที่คุณทราบ ตอนนี้โสมป่าเกือบจะสูญพันธุ์ไปแล้ว!”

“โสมป่าอายุสามสิบปีนี้ แทบจะหาซื้อไม่ได้ในตลาดเลย! สามารถซื้อได้ในราคาหนึ่งล้านห้าแสนบาท ถือว่าได้กำไรมหาศาล!”

ผู้จัดการร้านขายยาพูดด้วยรอยยิ้ม ทำท่าทางราวกับว่าสาวงามผู้งดงามเย็นชาที่อยู่ข้าง ๆ เขาได้กำไร

สาวสวยผู้เย็นชากลับไม่ได้พูดอะไร แค่ขอให้เขาห่อมัน ในขณะเดียวกันก็ควักบัตรธนาคารออกมาเพื่อเตรียมจะจ่ายเงิน

คิดไม่ถึงว่าในขณะนี้ จางหยวนจะลุกขึ้นยืน

“คือว่า! ให้ผมดูหน่อยได้ไหมว่าโสมป่าที่แท้จริงนี้มีหน้าตาเป็นยังไง?” จางหยวนกล่าว

พอทุกคนได้ยินดังนี้ ก็มองไปที่จางหยวนอย่างพร้อมเพรียงกัน

เมื่อเห็นจางหยวนเดินเข้ามา ความหวาดกลัวก็แวบขึ้นมาในดวงตาของผู้จัดการร้านขายยา แต่หลังจากนั้นก็สงบลง

เขาเชื่อว่าระดับของการปลอมแปลงของตนเอง สามารถทำให้ "โสมป่า" นี้สามารถเปลี่ยนจากของปลอมเป็นของจริงได้ได้อย่างแน่นอน!

“คุณพูดบ้าอะไร? รู้ไหมว่านี่คืออะไร? นี่คือโสมป่าแท้มูลค่าหนึ่งล้านห้าแสนบาทเชียวน! ถ้าเอาให้คุณดู แล้วเกิดเสียหายขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ คนบ้านนอกอย่างคุณจะจ่ายไหวเหรอ?”

ผู้จัดการร้านขายยาขมวดคิ้วแล้วพูดกับจางหยวน

จางหยวนเหลือบมองเขา: "ผมแค่ดู ไม่ได้แตะมัน! มองแป๊บเดียวก็สามารถทำให้มันเสียหายได้แล้วเหรอ?"

เมื่อได้ยินดังนี้ สาวงามผู้เย็นชาที่อยู่ข้าง ๆ ก็เลิกคิ้วขึ้น

เธอรู้สึกอยู่เสมอว่าจางหยวนกำลังประชดตนเอง

ตอนนี้ที่เธอเดินออกมาจากห้องโถงด้านในของร้านขายยาหลังจากที่เลือกโสมเสร็จแล้ว ก็ดึงดูดความสนใจของผู้ชายทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที

แต่สาวงามผู้เย็นชาได้คุ้นเคยกับเรื่องนี้แล้ว

แต่ในบรรดาสายตามากมายที่จับจ้องมาที่เธอ มีสายตาหนึ่งที่ทำให้สาวงามผู้เย็นชารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

ผู้ชายคนอื่น ๆ ต่างก็มองเธอด้วยความหลงใหล ยอมจำนนต่อเสน่ห์และความสง่างามของเธอ

มีเพียงสายตาเดียวเท่านั้น แต่มีความหมายแตกต่างออกไปเล็กน้อย

ดูเหมือนว่า...เขากำลังคิดหาวิธีพิชิตตนเองอยู่!

แถมยังเป็นการพิชิตบนเตียง!

ดังนั้น สาวงามผู้เย็นชาจึงจ้องมองมาที่เขา

คน ๆ นี้ก็คือจางหยวนนั่นเอง!

ตอนนี้จางหยวนบอกว่าดูแป๊บเดียวคงจะไม่เสียหาย นี่เป็นการประชดปฏิกิริยาของเธอเมื่อครู่นี้?

สาวงามผู้ที่เย็นชาอยากจะให้จางหยวนไปไกล ๆ ตามสัญชาตญาณ

แต่พอคำพูดมาจ่ออยู่ที่ปาก เธอกลับเปลี่ยนคำพูด

“งั้นเหรอ? ในเมื่อคุณอยากดู งั้นคุณก็ดูให้เต็มตา! แต่ถ้าคุณไม่สามารถบอกเหตุผลหลังดูแล้วได้ ก็ขอให้คุณออกจากร้านขายยาด้วย!” สาวงามผู้เย็นชากล่าว

ผู้จัดการร้านขายยากล่าวต่อว่า "ใช่แล้ว ถ้าคุณกล้าพูดเรื่องไร้สาระ ผมจะให้ พรรคพวกของผมไล่คุณออกไป!"

เมื่อเห็นดังนี้ จางหยวนก็ยักไหล่: "ก็ได้! ในเมื่อพวกคุณพูดอย่างนั้น งั้นผมก็จะบอกพวกคุณ!"

เขาชี้ไปที่โสมบนเคาน์เตอร์: "สิ่งที่เรียกว่าโสมป่าแท้นี้ ไม่ใช่โสมป่าอะไรเลย แต่เป็นแค่โสมธรรมดา!"

"อะไรนะ?"

ทันทีที่จางหยวนพูดออกมา ทุกคนในร้านต่างก็พากันตกตะลึงทันที

ผู้จัดการร้านขายยาบอกก่อนหน้านี้แล้วว่า นี่คือโสมป่า

ตอนนี้จางหยวนกลับมาบอกว่าเป็นโสมรรมดา

โสมธรรมดาเป็นโสมที่คนปลูกขึ้นมา ฤทธิ์ทางยานั้นเทียบกับโสมป่าไม่ติดเลย

อาจกล่าวได้ว่า แม้ว่าจะเอาโสมป่าร้อยอันมารวมกัน ก็เทียบกับโสมป่าที่อายุเท่ากันเพียงอันเดียวไม่ได้เลย

โสมป่าดูดซับแก่นแท้ของฟ้าดิน มีฤทธิ์ทางยาที่ทรงพลัง ซึ่งอาจกล่าวได้ว่ามีฤทธิ์ในการทำให้คนตายฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง

ในสมัยโบราณ เมื่อบุคคลสำคัญทั้งหลาย ป่วยหนักเจียนตาย แค่อมโสมป่าที่มีอายุมากพอแผ่นหนึ่งเอาไว้ในปาก ก็จะสามารถยืดอายุ และมีโอกาสที่จะจัดงานศพได้!

แต่ถ้าเป็นโสมธรรมดา ไม่ว่าคุณจะกินมากแค่ไหนก็ไม่สามารถมีฤทธิ์เหมือนโสมป่าได้

หากจะขายโสมป่าอายุสามสิบปีในราคาหนึ่งล้านห้าแสนบาท ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน

แต่ถ้าเป็นเพียงโสมธรรมดาอายุสามสิบปี ขายในราคาหนึ่งหมื่นห้าพันบาทจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน!

ถ้าสิ่งที่จางหยวนพูดเป็นความจริง แสดงว่าผู้จัดการร้านขายยากำลังฉ้อโกง!

ทุกคนต่างก็เข้าใจเรื่องเหล่านี้ได้ ผู้จัดการร้านขายยาเองก็เข้าใจเหมือนกัน

เขาจึงโกรธทันที: "พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มกำลังพูดเหลวไหลอะไรอยู่? พ่อหนุ่มดูหัวกก ดูเนื้อของมันสิ และก็ดูจุดมุกบนข้างบน นี่มันโสมป่าแท้ชัด ๆ !"

“ใช่แล้ว! ฉันซื้อโสมป่าบ่อยมาก! ฉันจำได้ว่า นี่คือลักษณะของโสมป่า!” สาวงามผู้เย็นชายังพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ

จางหยวนเยาะเย้ยทันที: "ซื้อเยอะก็สามารถแยกแยะว่าเป็นของจริงหรือของปลอมได้แล้วเหรอ? กระต่ายขาวน้อย ต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญ โดนโกงแล้วต้องมานั่งนับเงินให้อีกฝ่ายอีก!"

เมื่อได้ยินดังนี้ ความเกรี้ยวโกรธก็แวบขึ้นมาในดวงตาของสาวงามผู้เย็นชา

ผู้ชายที่น่ารังเกียจที่อยู่ต่อหน้าเธอคนนี้กล้าดียังไงมาเรียกเธอว่ากระต่ายขาวน้อย!

“บอกเหตุผลของคุณมาสิ! ถ้าคุณไม่สามารถโน้มน้าวใจฉันได้ ฉันก็จะต้องขอให้พนักงานร้านไล่คุณออกไป!” สาวงามผู้เย็นชาพูดพร้อมถลึงตา

“ใช่แล้ว! พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มบอกว่าโสมป่าในร้านของพวกเราเป็นของปลอมไม่ใช่เหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็บอกมาสิ! ว่ามันปลอมยังไง? เห็นได้ชัดว่านี่คือโสมป่าของจริง!” ผู้จัดการร้านขายยาก็เอ่ยปากพูดด้วย