เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 73
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 74
“พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น พี่เป็นอะไรหรือเปล่า?” จางหยวนถามด้วยความสงสัยเสิ่นซิ่วอวิ๋นรีบหยิบปากกาและกระดาษที่อยู่บนพื้นขึ้นมาเมื่อเธอยืนขึ้น ใบหน้าที่สวยงามของเธอถูกปกคลุมไปด้วยสีแดง และไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่จางหยวน“นาย ทำไมนายถึงดื่มอันนี้? ฉันให้นายดื่มเครื่องดื่มไม่ใช่เหรอ?” เสียงของเสิ่นซิ่วอวิ๋นสั่นเทาเล็กน้อยรู้ไหมว่า นมแก้วนั้นคือ...จางหยวนเลียนมแพะที่มุมปาก ด้วยสีหน้าที่งุนงง“ผมไม่เคยดื่มนมแพะเลย? บังเอิญเห็นว่ามีแก้วหนึ่งวางอยู่ตรงนี้ เลยแปลกใจ ก็เลยอดใจไว้ไม่ไหว!”อดใจไว้ไม่ไหว...เสิ่นซิ่วอวิ๋นรู้สึกสับสนมาก แต่เธอกลับไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากยังไง!หลังจากที่เงียบไปสักครู่ใหญ่ๆ“เอาล่ะ ในเมื่อนายดื่มหมดแล้ว ก็รีบวางแก้วลงเถอะ! เงินที่รักษาโรคให้แพะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้แต่เช้า!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพยายามทำเสียงของตนให้สงบนิ่งเล็กน้อยจางหยวนเลิกคิ้ว: "พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น ถ้าพี่ให้เงินผม นั่นไม่ใช่การตบหน้าผมเหรอ? ผมรับเงินของพี่เอาไว้ไม่ได้หรอก!"“จะทำอย่างนั้นได้ยังไง! นายรักษาแพะบ้านพี่หายแล้ว ฉันต้องจ่ายค่ารักษาให่นายสิ!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพูดอย่างหนักแน่นแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 75
“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน! อ่ะใบสั่งยา ต่อไปถ้าแพะบ้านพี่ป่วยอีก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง!” จางหยวนยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มตาหยีหลังจากที่เอาใบสั่งยาเสิ่นซิ่วอวิ๋นแล้ว จางหยวนก็กล่าวคำอำลาดึกแล้ว การที่อยู่บ้านหญิงม่ายนานเกินไปมันจะไม่ดีเสิ่นซิ่วอวิ๋นส่งจางหยวนไปที่ประตูใหญ่หลังจากดูเขาจากไปแล้ว ก็รีบปิดประตูใหญ่ และล็อคกลอนเอาไว้จากนั้น เธอก็พิงที่ประตูใหญ่เธอหายใจหอบอย่างหนัก หน้าอกที่สูงตระหง่านก็กระเพื่อมไม่หยุดเสิ่นซิ่วอวิ๋นสาบานเลยว่า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่เธอเขินอายมากขนาดนี้!เมื่อนึกถึงตอนที่จางหยวนดื่ม"นมแพะ"แก้วนั้นราวมทั้งคำพูดที่จางหยวนพูดเกี่ยวกับรสชาติของนมแพะเหล่านั้นเสิ่นซิ่วอวิ๋นรู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำจนร้อนแทบอยากหารอยแตกบนพื้นแล้วคลานเข้าไป!ถ้าจางหยวนรู้ว่า สิ่งที่เขาดื่มที่จริงแล้วไม่ใช่นมแพะ แต่เป็น...เสิ่นซิ่วอวิ๋นไม่กล้าคิด ถึงผลที่ตามมานั้นเลย!“ไม่ได้! จะให้เขาไปซื้อนมแพะของคนอื่นไม่ได้ อย่างมาก ต่อไปตอนที่รักษาโรคให้แพะ ก็ให้เขาได้รับประโยชน์ไปสักครั้ง!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นครุ่นคิดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจางหยวนไม่รู้เรื่องคว
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 76
สำหรับจุดฝังเข็มเงินแล้ว จางหยวนคุ้นเคยเป็นอย่างดีภายในไม่กี่วินาที เขาได้เจาะเข็มเงินเข้าไปในจุดฝังเข็มแล้วขั้นตอนต่อไป ก็คือการถ่ายเทแก่นพลังลมปราณเข้าไปบนเข็มเงินจางหยวนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และจับเข็มเงินที่เจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มจู๋ซานหลี่ ที่อยู่บนขาของพ่อด้วยมือทั้งสองข้างจากนั้น เขาก็หมุนเวียนแก่นพลังลมปราณในร่างกาย ค่อยๆส่งเข้าไปในเข็มเงินทีละเล็กละน้อยช่วงเวลาต่อมา จางต้าซานก็แสดงสีหน้าท่าทางที่ประหลาดใจออกมา“เอ๊ะ? อาหยวน ลูกใช้วิธีฝังเข็มแบบไหนเหรอ? ได้ผลดีมากจริงๆ! เพิ่งจะเจาะเข็มเข้าไป พ่อก็รู้ว่าบริเวณที่เจาะเข็มเข้าไปนั้นอบอุ่นมาก!” จางต้าซานกล่าวจางหยวนรีบถามเขาว่า: "พ่อครับ งั้นพ่อรู้สึกเจ็บตรงที่ถูกเข็มเจาะไหมครับ?"“ไม่นะ! มันแค่รู้สึกอบอุ่น และสบายมาก!” จางต้าซานพูดด้วยรอยยิ้มนัยน์ตาของจางหยวนก็เป็นประกายทันทีดูเหมือนว่าใช้แก่นพลังลมปราณในการฝังเข็มจะได้ผล!จากนั้นเขาก็ได้ส่งแก่นพลังลมปราณเข้าไปในจุดฝังเข็มอื่นๆอีกหลายจุดทันทีไม่นานหลังจากนั้น พ่อของเขาจางต้าซานก็บอกว่า ความร้อนบนขาเริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆพอการฝังเข็มในครั้งนี้สิ้นสุดลง ขาทั้งสอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 77
“ใช่แล้ว ต่อไปถ้าวัวที่บ้านของลุงจางจิ่งของนายป่วย นายจะต้องไปช่วยนะ! หลังจากที่รักษาวัวหายแล้ว ก็ให้มาเอาเงินที่ลุง!”“ยังไงซะก็จะต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาล ไม่ให้เงินให้แต่ของ ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปผู้คนจะคิดว่าลุงจางจิ่งของหลานฉวยโอกาสว่าตนมีความสัมพันธ์กับลุง จึงจงใจไม่ให้เงิน!” จางเว่ยหมินพูดด้วยรอยยิ้มหลังจากได้ยินสิ่งนี้ จางหยวนก็เข้าใจแล้วว่าจางเว่ยหมินหมายความว่ายังไง!บนใบหน้าของจางหยวนยังคงมีรอยยิ้มแต่ในนัยน์ตากกลับไม่มีรอยยิ้มเลยจางเว่ยหมินจะจ่ายเงินค่ารักษาเสียที่ไหนกัน!เห็นได้ชัดว่าเขาจะมาเอากล่องชามูลค่าหนึ่งหมื่นห้าพันบาทกล่องนั้นจางหยวน!อันที่จริงแล้วตอนนั้นจางหยวนไม่ได้คิดที่จะเอาเปรียบจางจิ่ง เพียงแต่ว่าสิ่งที่จางจิ่งพูดนั้นน่าโมโหมากจริงๆ!เพื่อลงโทษเขาเล็กๆน้อยๆ จางหยวนจึงได้เดิมพันกับเขา จนชนะเขาแล้วได้ชาอันล้ำค่ากล่องนั้นมาแต่คิดไม่ถึงว่า จางจิ่งยังคิดที่จะเล่นลูกไม้ ให้พี่ชายคนโตของเขาจางเว่ยหมินออกหน้าแทนคงคิดที่ใช้สถานะหัวหน้าหมู่บ้านมาข่มขู่กดดันตนเอง เพื่อจะได้มอบชาออกมา!น่ารังเกียจ พฤติกรรมแบบนี้ช่างน่ารังเกียจจริงๆ!จางหยวนกลอกตา จู่ๆก็ยิ้มอย่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 78
เมื่อได้ยินดังนี้ จางเว่ยหมินก็ทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา: "ไม่ได้มา! เด็กคนนั้นไม่ได้เห็นหัวหน้าหมู่บ้านอย่างฉันอยู่ในสายตาเลย! แสร้งทำเป้นไม่รู้ทั้งๆที่เข้าใจ!"“อะไรนะ?” สีหน้าของจางจิ่งดูประหลาดใจและเกรี้ยวโกรธ: “เด็กคนนี้! แม้แต่พี่ใหญ่เขาก็ไม่ไว้หน้าเลยเหรอ! จัดการเขา! จะต้องจัดการเขา!”หลังจากแพ้แล้วให้ชากล่องนั้นแก่จางหยวนไป หลายวันมานี้จางจิ่งก็กินไม่ได้นอนไม่หลับจนกระทั่งเมื่อวาน เขาถึงคิดวิธีดีๆวิธีหนึ่งออกนั่นคือให้จางเว่ยหมินพี่ชายคนโตของเขาซึ่งเป็นหัวหน้าหมู่บ้านออกหน้าแทน แล้วเอาชากลับมาให้เขาพอจางหยวนคืนชาให้แล้ว ก็ให้เงินห้าร้อยบาทเป็นค่ารักษา เรื่องนี้ก็จะยุติลงแต่จางจิ่งคิดไม่ถึงว่า แม้แต่พี่ชายคนโตของเขาจางเว่ยหมินจางหยวนก็ไม่ไว้หน้า!ในเวลานี้ จางเว่ยหมินเยาะเย้ยว่า:“ฮึ่ม! ไม่ต้องกังวล! เด็กคนนี้กล้าที่จะดูหมิ่นหัวหน้าหมู่บ่านอย่างฉัน ฉันจะจัดการเขาเอง!”เขาเหลือบมองจางจิ่ง: "ถ้าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ หลุมศพบรรพบุรุษของบ้านจางหยวน อยู่ในที่ที่อยู่ข้างทางหลวงใช่ไหม?"“ใช่! อยู่ตรงนั้น!”จางจิ่งพยักหน้าครู่ต่อมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที: "พี่ใหญ่ ความหมาย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 79
แต่จางหยวนไม่กังวลว่าไก่จะกินมากจนเกินไปตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกมีความสุขมากยิ่งลูกไก่กินเยอะมากเท่าไร ก็ยิ่งโตเร็วมากขึ้นเท่านั้น!ในขณะที่กินข้าว จางหยวนก็คุยกับหวังฮุ่ยเรื่องนี้"แม่ครับ ฉันจะไปซื้ออาหารไก่ในเมืองตอนบ่าย แม่อยากจะซื้ออะไรไหมครับ? ผมจะซื้อกลับมาให้!"จางหยวนกล่าวหวังฮุ่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: "น้ำมันที่บ้านของพวกเราใกล้จะหมดแล้ว ลูกซื้อน้ำมันสลัดกลับมาสักถังหนึ่ง! แล้วซื้อกระดาษชำระกลับมาด้วยสักห่อหนึ่ง!"“ซื้อน้ำมันสลัดอะไรกัน? ซื้อน้ำมันถั่วลิสงถังหนึ่งไปเลย! น้ำมันถั่วลิสงกินอร่อย!” จางหยวนพูดด้วยรอยยิ้มเดิมทีหวังฮุ่ยอยากจะพูดว่าน้ำมันถั่วลิสงแพงเกินไปแต่พอกลับมาคิดดูแล้ว ตอนนี้สถานะทางการเงินในบ้านดีขึ้นมามากแล้วในมือของเธอยังมีเงินสี่แสนบาทที่จางหยวนมอบให้!น้ำมันถั่วลิสงถังเดียว ยังพอที่จะซื้อกินได้!“ก็ดี ใช่แล้ว ลูกช่วยแม่ซื้อแอปเปิ้ลกลับมาสักสองสามกิโลกรัมนะ แม่ว่าจะเยี่ยมคนสักหน่อย!” หวังฮุ่ยพูดขึ้นมาอีกครั้งจางหยวนพยักหน้า รีบตักกินข้าวที่อยู่ในถ้วยให้หมด แล้วถีบรถสามล้อออกไปพอมาถึงเมืองในเมือง จางหยวนก็ซื้อของที่ต้องซื้อเสร็จ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 80
จางหยวนที่อยู่ข้างนอกมีสีหน้าที่แปลกประหลาดไปแม้ว่าคนสองคนในรถจะตั้งใจลดเสียงลงก็ตามแต่การได้ยินของจางหยวนนั้นคนทั่วไปไม่อาจเทียบได้ เขาสามารถได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างชัดเจนเขาคิดไม่ถึงเลยว่า ผู้หญิงที่หลินจงเฟยกำลังเล่นสนุกด้วยไม่ใช่หลิวรั่วหลัน แต่เป็นภรรยาของหวังเสี่ยวอู่ที่อยู่ในหมู่บ้าน หลี่ซู่เฟิน!หลี่ซู่เฟินอายุสามสิบกว่าปีแล้ว แต่เธอยังคงมีเสน่ห์เหลือล้นหวังเสี่ยวอู่สามีของเธอไปทำงานอยู่ต่างเมือง บรรดาชายหนุ่มหลายคนในหมู่บ้านต่างก็พากันถือโอกาสนี้ปีนขึ้นเตียงของหลี่ซู่เฟินคิดไม่ถึงว่า สุดท้ายหลินจงเฟยจะประสบความสำเร็จ!จางหยวนส่ายหัวอย่างลับๆ รู้สึกเศร้าใจกับหวังเสี่ยวอู่อยู่ในใจเขาไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับหวังเสี่ยวอู่ ดังนั้นเขาจะไม่ออกหน้าเรื่องที่หวังเสี่ยวอู่โดนสวมเขาแน่นอนตอนที่จางหยวนกำลังจะเข็นรถสามล้อจากไปหลี่ซู่เฟินที่อยู่ในรถเบนซ์ก็เอ่ยปากพูดอีกครั้ง“ตอนนี้คุณทำกับฉันแบบนี้ ไม่กลัวภรรยาของคุณหลิวรั่วหลันจะรู้เข้าเหรอ?”เมื่อกล่าวถึงหลิวรั่วหลัน ทันใดนั้นหลินจงเฟยก็โกรธมากขึ้นเล็กน้อย“อย่าพูดถึงนังตัวเหม็นนั่นเลย! แม่ไก่ที่ออกไข่ไม่ได้อย่างเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 81
“หนึ่ง...หนึ่งล้านห้าแสนบาท! หลี่ชิวจวี๋ช่างโชคดีมากจริงๆ!”หลี่ซู่เฟินก็เริ่มเจ็บปวดใจเธอก็หวังว่าสามีของเธอหวังเสี่ยวอู่ จะไม่กลับมาอีกแล้วเหมือนสามีของ หลี่ชิวจวี๋จะว่าไป เธอก็สามารถมีลูกกับหลินจงเฟยได้ แล้วก็จะได้เงินหนึ่งล้านห้าแสนบาท!หลินจงเฟยก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายไปสองสามอึก: "ผมอยากได้หลี่ชิวจวี๋มาตั้งนานแล้ว เธอทั้งขาวทั้งอ่อนโยน และมีทุนทรัพย์เพียงพอที่จะเลี้ยงลูก !"“ก่อนหน้านี้ผมเคยบอกว่าจะเลี้ยงดูเธอ แต่เธอไม่ยินยอม คราวนี้ผมจะเอาเงินหนึ่งล้านห้าแสนบาทฟาดเธอ เธอคงจะไม่ปฏิเสธ!”“รอให้เธอตอบตกลงแล้ว ผมจะเล่นสนุกกับเธอให้หนำใจไปเลย!แม้ว่าจะต้องกินยา ผมก็จะทำให้เธอลุกจากเตียงไม่ได้!”พอพูดมาถึงตอนท้ายหลินจงเฟยก็คำราม แล้วฉีกเสื้อผ้าของหลี่ซู่เฟินออก“หลี่ชิวจวี๋ คุณเป็นของผม!”ไม่นาน ในรถก็มีเสียงที่ทำให้คนเต็มไปด้วยจินตนาการดังขึ้นภายนอกรถเบนซ์ สายตาของจางหยวนเย็นชาแต่เขาไม่ส่งเสียงอะไร และเข็นรถสามล้ออ้อมทางไปอย่างเงียบๆหลี่ชิวจวี๋ รับปากว่าจะให้กำเนิดลูกกับหลินจงเฟยจริงๆเหรอ?จากมุมมองทางอารมณ์ แน่นอนว่าจางหยวนไม่อยากให้หลี่ชิวจวี๋รับคำขอของหลินจงเฟยถ้
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
