เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 48
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 49
ถ้าอยากจะฝึกฝนพระสูตรกายจิต จะต้องดูดซับแก่นแท้ของแสงจันทร์ในคืนพระจันทร์เต็มดวงถึงจะฝึกฝนได้!เมื่อนับวันแล้ว วันนี้ก็ตรงกับวันขึ้นสิบห้าค่ำตามปฏิทินจันทรคติพอดี!หลังจากที่พ่อแม่ของเขาหลับไปแล้ว จางหยวนก็เดินออกจากประตูอย่างเงียบๆ แล้วเดินตรงไปที่ภูเขาที่อยู่ด้านหลังเมื่อเลือกสถานที่เปิดโล่งบนภูเขาที่อยู่ด้านหลังได้แล้ว จางหยวนก็นั่งขัดสมาธิ และเริ่มฝึกฝนจิตตามพระสูตรกายจิตทันทีไม่นานหลังจากนั้น จางหยวนก็สัมผัสได้ถึงพลังลมปราณ!ด้วยความแปลกประหลาดใจ เขาจึงใช้รีบใช้ความรู้สึกนึกคิดควบคุมพลังงานลมปราณ แล้วหมุนเวียนในร่างกายสักระยะหนึ่งหลังจากผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง แสงจันทร์บนท้องฟ้าราวกับว่าถูกดึงดูด ต่างก็พากันผสานเข้าสู่ร่างกายของจางหยวนพอแสงจันทร์เข้าสู่ร่างกาย ส่วนหนึ่งก็หลอมรวมเข้ากับเนื้อและเลือด หล่อเลี้ยงร่างกายของจางหยวนอีกส่วนหนึ่งรวมกันเข้าสู่เส้นลมปราณ ในที่สุดภายในจุดตันเถียนก็สร้างเมล็ดแก่นพลังลมปราณที่ขึ้นมาได้ และค่อยๆเแข็งแกร่งขึ้นทีละเล็กทีละน้อยทุกชั่วเวลานาทีผันผ่านไปจนกระทั่งรุ่งเช้า จางหยวนก็ค่อยๆลืมตาขึ้น จากนั้นแสงในนัยน์ตาของเขาก็หายไปหลังจากฝ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 50
จางหยวนโบกไม้โบกมือ: "แม่ครับ มันไม่เยอะเลย! ไก่สมุนไพรตัวหนึ่งขายได้ในราคาเจ็ดร้อยห้าสิบบาท และไก่ห้าสิบตัวมีขายได้เงินแค่สามหมื่นกว่าบาทเท่านั้น!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดพูดกะทันหัน และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว“ อาหยวน เป็นอะไรไปเหรอ?” เมื่อเห็นดังนี้ จางต้าซานก็ถามด้วยความเป็นห่วงจางหยวนอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า: "ไก่พเนจรกว่าจะเติบโตเต็มที่ต้องใช้เวลานานมาก ต้องเลี้ยงครึ่งปีถึงจะเติบโตเต็มที่! ถ้าเป็นอย่างนี้ จะทำเงินได้น้อยเกินไปจริงๆ!"“ช่วยไม่ได้ เนื้อของไก่พเนจรแตกต่างจากไก่เนื้อธรรมดา ไก่เนื้อธรรมดาจะเติบโตเร็ว แต่เนื้อไม่แน่นเลยสักนิด” หวังฮุ่ยกล่าวพร้อมส่ายหัวด้านการเลี้ยงไก่ เธอมีความรู้มากกว่าจางหยวนและจางต้าซานเสียอีกคำพูดของแม่ของเขาหวังฮุ่ยเตือนสติจางหยวนในเมื่อไก่พเนจรเติบโตช้า ทำไมไม่ลองเปลี่ยนจากไก่พเนจรเป็นไก่เนื้อล่ะ?ไก่เนื้อใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนครึ่งก็สามารถเชือดได้แล้ว!อีกอย่างใบสั่งยาเฟิ่งหมิงฉี่สามารถเร่งให้ไก่สมุนไพรเจริญเติบโตเร็วขึ้น ทำให้ระยะเวลาในการเชือดสั้นลง!แต่ถ้าพิจารณาถึงความเหนียวแน่นของเนื้อไก่แล้ว จางหยวนยังคงลัง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 51
แต่สมุนไพรที่พบบ่อยที่สุดเหล่านี้ สามารถให้ผลที่น่าอัศจรรย์ได้แต่ใช้เภสัชวิทยามาวิเคราะห์ใบสั่งยานี้ ก็มักจะได้ข้อสรุปแบบเดียวกับแพทย์แผนจีนเฒ่าคนนี้นั่นก็คือ ใบสั่งยานี้บ้าบอกคอแตกมาก!“แค่กแค่ก! ท่านผู้เฒ่า เรื่องนี้ท่านไม่ต้องยุ่งหรอก! แค่จัดยาตามใบสั่งยาให้ผมก็พอแล้ว! ไม่ใช่ว่าผมจะไม่จ่ายเงินสักหน่อย!” จางหยวนพูดพร้อมไอแห้งๆสองครั้ง“ฮึ่ม!นี่นาย ตอนเปิดออเดอร์เขียนหมายเหตุเอาไว้ด้วยว่า ใบสั่งยานี้ใช้สำหรับไก่!เดี๋ยวเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาในภายหลัง จะส่งผลกระทบต่อพวกเรา!” แพทย์แผนจีนเฒ่าพ่นทำเสียงฮึดฮัดพนักงานรีบพยักหน้า จากนั้นก็จัดยาตามใบสั่งยาเสียแต่โดยดีหลังจากจัดยาเสร็จแล้ว จางหยวนก็ควักเงินหนึ่งพันบาทออกมาจ่ายอย่างไม่ลังเลนี่คือสมุนไพรที่ไก่สมุนไพรห้าสิบตัวต้องการเป็นเวลาครึ่งเดือน!ครั้งหน้าตอนที่จางหยวนมาซื้อยา จะต้องเพิ่มขนาดยาเป็นสองเท่าครึ่งเดือนแรกยังเป็นลูกไก่อยู่ แต่ครึ่งเดือนหลังไก่เหล่านี้ก็คงจะโตขึ้นมาเป็นไก่ที่ใหญ่พอสมควรแล้ว ดังนั้นปริมาณยาจะต้องเพิ่มขึ้นเป็นธรรมดา!หลังจากรับสมุนไพรและใบเสร็จรับเงินจากพนักงานร้านขายยาแล้ว จางหยวนก็กวาดสายตามองอยู่ครู
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 52
แต่ในขณะที่ไอ้หัวทองกำลังจะจับบั้นท้ายที่ทำให้คนชื่นชอบเป็นอย่างมากอันนั้นมือใหญ่ที่แข็งแกร่งข้างหนึ่ง ก็คว้าข้อมือของเขาไว้แน่น!ชายหัวทองรู้สึกราวกับว่ามือของตนถูกคีมเหล็กหนีบเอาไว้ และขยับไม่ได้อีกต่อไป!ยิ่งไปกว่านั้นมือใหญ่ข้างนั้นยังบีบข้อมือของเขาอย่างแรง จนทำให้เขารู้สึกเจ็บชายหัวทองจึงอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องเสียงนี้ดึงดูดความสนใจของคนที่อยู่บริเวณรอบๆทันทีหญิงสาวที่เกือบจะถูกชายหัวทองแต๊ะอั๋งเมื่อสักครู่นี้ ก็หันกลับมาตามสัญชาตญาณคิดไม่ถึงว่า ทันทีที่เธอหันกลับมา จางหยวนกำลังพลิกมือจับชายหัวทองกดตรึงไว้บนพื้นพอดีบังเอิญว่า แขนของเขาฟาดไปบนตัวของหญิงสาวเข้าพอดี!และดันไปถูกจุดที่สำคัญ!หญิงสาวจึงร้องด้วยความเจ็บปวด กุมส่วนที่ถูกฟาดเอาไว้แล้วถอยหลังไปสองก้าวพอเห็นส่วนที่เธอถูกแขนของจางหยวนฟาด สีหน้าท่าทางของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็เริ่มพิลึกกึกกือขึ้นมาทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนแทนหญิงสาว เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงถ้าหากว่าเป็นผู้ชาย ข้อศอกเมื่อสักครู่นั้นของจางหยวน คงจะสามารถทำให้อีกฝ่ายได้ฝึกฝนคัมภีร์วรยุทธ์ดอกทานตะวันไปแล้ว!ชายหัวทองที่ถูกจางหยวนก
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 53
"ตามฉันมา!"ทันใดนั้น เขาก็เข็นรถสามล้อ และเบียดฝูงชนเข้าไปในซอยข้างถนนบนถนนมีคนเยอะมาก แต่ในซอยไม่มีคนเลยส่วนหยวนเสวี่ย ก็รีบตามหลังจางหยวนมาพอไปถึงที่ที่ไม่มีคนแล้ว จางหยวนถึงรู้สึกโล่งอก“หยวนเสวี่ย คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบเธอที่นี่ๆ! เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้... ฉันต้องขอโทษเธอจริงๆ!” จางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มแห้งๆใบหน้าสวยของหยวนเสวี่ยก็แดงขึ้นอีกครั้ง: "อย่า... อย่าพูดถึงมันอีกเลย! ยังไงซะฉันต้องขอบคุณนายมากนะ! ที่ช่วยฉันจับไอ้คนลามกเอาไว้!"“แค่กแค่ก ว่าแต่ ทำไมเธอถึงออกมาเดินตลาดคนเดียวล่ะ? ไม่ได้มาด้วยกันกับหลี่น่าน่าเพื่อนสนิทของเธอเหรอ?” จางหยวนถามอย่างสงสัยหลี่น่าน่าก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาทั้งสองคนเหมือนกัน แถมยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหยวนเสวี่ย และมีหน้าตาที่สะสวยเช่นกันตอนที่พวกเขาอยู่ชั้นมัธยมต้น สองสาวสนิทกันมาก ตัวแทบจะติดกันอยู่ตลอดเวลานอกจากนี้บ้านของพวกเธอทั้งสองก็อยู่ในเมืองกันทั้งคู่ และมักจะไปและกลับจากโรงเรียนด้วยกันแม้ในช่วงวันหยุด สองสาวมักจะชอปปิงด้วยกันอยู่เสมอยังไงก็แล้วแต่ตอนที่จางหยวนเรียนหนังสือ ทุกครั้งที่พบเจอพวกเธอ พวกเธอทั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 54
จางหยวนก็รีบอธิบายทันทีว่าไก่สมุนไพรคืออะไรหลังจากฟังแล้ว หยวนเสวี่ยก็รู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น"จางหยวน คิดไม่ถึงเลยว่านายจะวางแผนที่จะเลี้ยงไก่สมุนไพร! นี่เป็นแนวคิดที่ล้ำสมัยมาก! พอไก่สมุนไพรของนายโตเต็มที่แล้ว นายคิดที่จะเอาไปขายที่ไหน?"จางหยวนยักไหล่: "ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย พอถึงตอนนั้นค่อยดูอีกทีว่าจะมีคนในพื้นที่ยินดีรับมันไหม! ถ้าไม่มีใครอยากได้ ฉันก็จะขายให้ที่อื่น!"“แบบนี้นี่เอง!พอถึงตอนนั้นถ้านายหาคนซื้อที่เหมาะสมไม่ได้ นายสามารถบอกฉันได้ บางทีฉันอาจช่วยนายคิดไอเดียบางอย่างได้!” หยวนเสวี่ยกล่าวพร้อมกับมองไปที่ด้านหลังศีรษะของจางหยวนก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าจางหยวนไม่ได้เรียนมัธยมเสียด้วยซ้ำ หยวนเสวี่ยจึงรู้สึกว่าทั้งสองมีความแตกต่างกันเป็นอย่างมากคนหนึ่งเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย อีกคนจบแค่มัธยมต้น จะต้องไม่มีความคิดความอ่านที่ไม่เหมือนกันอย่างแน่นอนแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจางหยวนผู้ชายที่จบแค่มัธยมต้น จะมีความคิดที่จะเลี้ยงไก่สมุนไพร!แม้แต่นักศึกษามหาวิทยาลัยที่เรียนเอกสัตวบาลเหล่านั้น หลังจากเรียนจบไปแล้วยังไม่กล้าที่จะเลี้ยงไก่สมุนไพรเองเลยหากพิจารณาดูแล้ว นั่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 55
เมื่อมองตามเสียงไป ก็มีเสียงดังมาจากในเล้าลูกไก่ที่เลี้ยงเอาไว้“ใช่แล้ว พ่อหนุ่ม นายวางแผนที่จะซื้อไก่กี่ตัว? ที่นี่ล้วนเป็นลูกไก่เนื้อที่ดีที่สุด!” หยวนเต๋อหวังกล่าวด้วยรอยยิ้มจางหยวนบอกจำนวนไปว่า: "ห้าสิบตัว!"“ห้าสิบ... ตัว?”หยวนเต๋อหวังหยุดเดินทันทีโดยปกติแล้วผู้ที่มาซื้อไก่จากเขา ล้วนเริ่มต้นที่สามถึงห้าร้อยตัวหยวนเต๋อหวังคิดว่า จางหยวนก็คงจะเหมือนกันแต่เขาคิดไม่ถึงว่า จางหยวนจะซื้อลูกไก่เพียงแค่ห้าสิบตัวเท่านั้น แม้แต่ปริมาณการสั่งซื้อขั้นต่ำก็ไม่เพียงพอรอยยิ้มที่แขวนอยู่บนใบหน้าของหยวนเต๋อหวัง ก็แข็งทื่อทันทีหยวนเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างเห็นสีหน้าท่าทางของลุงสอง ก็เข้าใจทันทีว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เธอรีบพูดกับหยวนเต๋อหวังว่า: "ลุงสองคะ จางหยวนเพิ่งจะเริ่มเลี้ยงไก่ ดังนั้นจึงไม่ได้ซื้อลูกไก่มากนัก ต่อไปพอเขาทำเป็นรูปเป็นร่างแล้ว จะต้องซื้อเยอะกว่าเดิมอย่างแน่นอน!"“เอาล่ะ! เห็นแก่หน้าเสี่ยวเสวี่ย! พ่อหนุ่ม นายโชคดีมากนะ ถ้านายไม่ได้มากับเสี่ยวเสวี่ย ฉันจะไม่ขายลูกไก่ให้นายเด็ดขาด!”หยวนเต๋อหวังถอนหายใจเขาให้หยวนเสวี่ยพาจางหยวนเข้าไปนั่งในบ้านสักพัก แล้วตนก็ไปเอาลูกไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 56
หลังจากนั้น จางหยวนก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจดูลูกไก่ และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจลูกไก่เหล่านี้ล้วนแข็งแกร่ง และมีพลังมาก เป็นลูกไก่ชั้นดี!“ขอบคุณ ลุงหยวนมากนะครับ! ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ?” จางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มหยวนเต๋อหวังตอบอย่างสบายๆ: "เดิมทีหนึ่งตัวราคาสิบเอ็ดบาท แต่เนื่องจากนายเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเสี่ยวเสวี่ย ฉันเลยให้นายตัวละสิบบาท เก็บเงินกับนายห้าร้อยบาทก็แล้วกัน!"“ถ้าอย่างนั้น ขอบคุณลุงหยวนมากนะครับ!” จางหยวนควักเงินห้าร้อยบาทออกมาจากกระเป๋าแล้วมอบให้หยวนเต๋อหวังเขาเหลือบมองหยวนเสวี่ยอีกครั้ง: "หยวนเสวี่ย ฉันทำธุระเสร็จแล้ว อยากให้ฉันส่งเธอกลับบ้านไหม?"“ไม่ต้อง! ฉันยังมีเรื่องที่จะคุยลุงสอง อีกสักพักเดี๋ยวฉันจะกลับไปเอง!” น้ำเสียงของหยวนเสวี่ยเย็นชากว่าเดิมมากจางหยวนรู้เป็นอย่างดีเขารู้ว่าการที่หยวนเสวี่ยทำตัวเย็นชาขนาดนี้ ก็เพราะเรื่องที่เขาเพิ่งจะบอกว่าหยวนเต๋อหวังมีโรคซ่อนเร้นอยู่“ก็ได้! งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะ!” จางหยวนอุ้มกล่องลูกไก่ขึ้นมาตอนที่เขาอุ้มกล่องจากไป หยวนเสวี่ยไม่ได้ออกไปส่งเขาเลยหยวนเต๋อหวังเป็นคนส่งจางหยวนไปที่ประตู พูดคุยตามมารยามสักพัก แ
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
