หลังจากนั้น จางหยวนก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจดูลูกไก่ และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจลูกไก่เหล่านี้ล้วนแข็งแกร่ง และมีพลังมาก เป็นลูกไก่ชั้นดี!“ขอบคุณ ลุงหยวนมากนะครับ! ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ?” จางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มหยวนเต๋อหวังตอบอย่างสบายๆ: "เดิมทีหนึ่งตัวราคาสิบเอ็ดบาท แต่เนื่องจากนายเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเสี่ยวเสวี่ย ฉันเลยให้นายตัวละสิบบาท เก็บเงินกับนายห้าร้อยบาทก็แล้วกัน!"“ถ้าอย่างนั้น ขอบคุณลุงหยวนมากนะครับ!” จางหยวนควักเงินห้าร้อยบาทออกมาจากกระเป๋าแล้วมอบให้หยวนเต๋อหวังเขาเหลือบมองหยวนเสวี่ยอีกครั้ง: "หยวนเสวี่ย ฉันทำธุระเสร็จแล้ว อยากให้ฉันส่งเธอกลับบ้านไหม?"“ไม่ต้อง! ฉันยังมีเรื่องที่จะคุยลุงสอง อีกสักพักเดี๋ยวฉันจะกลับไปเอง!” น้ำเสียงของหยวนเสวี่ยเย็นชากว่าเดิมมากจางหยวนรู้เป็นอย่างดีเขารู้ว่าการที่หยวนเสวี่ยทำตัวเย็นชาขนาดนี้ ก็เพราะเรื่องที่เขาเพิ่งจะบอกว่าหยวนเต๋อหวังมีโรคซ่อนเร้นอยู่“ก็ได้! งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะ!” จางหยวนอุ้มกล่องลูกไก่ขึ้นมาตอนที่เขาอุ้มกล่องจากไป หยวนเสวี่ยไม่ได้ออกไปส่งเขาเลยหยวนเต๋อหวังเป็นคนส่งจางหยวนไปที่ประตู พูดคุยตามมารยามสักพัก แ
ตอนนี้ จางหยวนได้ซื้อลูกไก่มาใหม่แล้ว เธอจึงได้เลี้ยงไก่อีกครั้ง!“ลูกไก่เหล่านี้ ต้องเลี้ยงด้วยวิธีปกติก่อน พอพรุ่งนี้ผมทำสมุนไพรเสร็จแล้ว ค่อยป้อนผงสมุนไพรจีนให้พวกมัน!” จางหยวนกล่าวส่วนจะเลี้ยงไก่ยังไง จางหยวนไม่จำเป็นต้องบอกหวังฮุ่ยเพราะในด้านนี้ แม่ของเขาหวังฮุ่ยรู้มากกว่าเขาเสียอีก!สาเหตุที่ต้องรอจนถึงพรุ่งนี้จึงจะเริ่มป้อนยาจีนผงให้ลูกไก่นั่นเป็นเพราะว่าคืนนี้ จางหยวนจะสามารถบรรลุระดับแรกของพระสูตรกายจิตได้ และฝึกฝนจนได้แก่นพลังลมปราณ!คืนนั้น เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงอีกคืนหนึ่งว่ากันว่าพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญวันจะกลมมาก คำพูดนี้เป็นเรื่องจริงตอนที่จางหยวนวิ่งไปที่ภูเขาด้านหลังเพื่อฝึกฝนในตอนดึก เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแสงจันทร์ในคืนนี้ ดูเหมือนจะแข็งแกร่งมากกว่าเมื่อคืนไม่น้อย!เขาหมุนเวียนพระสูตรกายจิต และดูดซับแก่นแท้ของดวงจันทร์ให้ได้มากที่สุดเมื่อใกล้จะรุ่งสาง เมล็ดแก่นพลังลมปราณที่อยู่ในจุดตันเถียนของจางหยวน ได้เติบโตขึ้นจนมีขนาดเท่ากับแกนลูกพีช!เขารู้ดีว่าต่อไปจะต้องบดเมล็ดแก่นพลังลมปราณ แล้วควบแน่นแก่นพลังลมปราณที่แท้จริงออกมา!ความตื่นรู้ของจางหยวนดิ่
สีหน้าท่าทางของจางหยวนก็ดูแปลกประหลาดขึ้นมาทันที มิน่าล่ะเขาถึงรู้สึกเหม็นเดิมทีคิดว่า เป็นเพราะสภาพแวดล้อมโดยรอบคิดไม่ถึงว่า ต้นตอของกลิ่นนั้นจะมาจากตัวเขาเอง!ขณะที่เขาลุกขึ้นแล้วรีบลงจากภูเขา จางหยวนก็เข้าใจสาเหตุที่ทำให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นนี่คงเป็นชำระล้างความโสโครกในตำนานใช่ไหม?เขาฝึกฝนจนได้แก่นพลังลมปราณ พอแก่นพลังลมปราณหมุนเวียนอยู่ในร่างกายของเขา กระบวนการการชำระล้างความโสโครกก็ถือว่าเสร็จสิ้นเมื่อจางหยวนกลับมาถึงบ้าน เขาก็รีบไปอาบน้ำ ก่อนที่พ่อแม่ของเขาจะตื่นนอนโดยการใช้สบู่ล้างตั้งหลายรอบ เพื่อกำจัดกลิ่นเหม็นบนร่างกายหลังจากผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาจากโรงอาบน้ำธรรมดาๆแล้ว จางหยวนก็รู้สึกสดชื่นไปทั่วทั้งร่างกายไม่รู้ว่าว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่า เขารู้สึกว่าสีผิวของตนเองขาวกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อยแต่ก็ยังคงเป็นผิวข้าวสาลีที่ดูมีสุขภาพดีมากเหมือนเดิมหลังจากที่ฝึกฝนจนได้แก่นพลังลมปราณแล้ว สิ่งที่จางหยวนอยากทำมากที่สุด ก็คือการเอาผงสมุนไพรที่ซื้อมาเมื่อวานนี้ผัดให้เป็นให้เป็น"หงส์งามแห่งเขาฉี"ที่แท้จริง!เขาหยิบผงสมุนไพรจีนออกมา แล้วเอาผงสมุนไพรเทลงในกระทะใ
เมื่อรู้สึกว่าจุดตันเถียนว่างเปล่า จางหยวนก็ถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งอก และเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากโชคดีที่เขาประเมินตนเองได้ถูกต้อง ครั้งนี้ถึงซื้อผงสมุนไพรในปริมาณครึ่งเดือนเท่านั้นหากเขาซื้อผงสมุนไพรในปริมาณทั้งเดือน ด้วยแก่นพลังลมปราณของเขาในตอนนี้ คงจะไม่สามารถทำกระบวนการผัดให้เสร็จสิ้นได้!ในเวลานี้ แม่ของเขาหวังฮุ่ยตื่นนอนแล้วมาที่ครัวเมื่อเห็นผงสมุนไพรจีนที่อยู่ในกระทะที่อยู่ตรงหน้าของจางหยวน เธอก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจ“ อาหยวน ลูกตื่นตั้งแต่เช้า มาทำอะไรเหรอ?”จางหยวนอธิบายให้หวังฮุ่ยฟังว่า: "แม่ครับ สมุนไพรที่ผมจะป้อนให้ไก่ หลังจากป่นให้ละเอียดแล้วต้องนำมาผัดในกระทะถึงจะสามารถใช้ได้! ผมเพิ่งจะผัดผงสมุนไพรจีนเสร็จครับ!"“แบบนี้นี่เอง? ก็หมายความว่า ตอนนี้สามารถป้อนผงสมุนไพรจีนให้กับลูกไก่ได้แล้วใช่ไหม?” หวังฮุ่ยมีสีหน้าที่ประหลาดใจแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าใบสั่งยา"หงส์งามแห่งเขาฉี"มหัศจรรย์เพียงใดแต่หวังฮุ่ยกลับเลือกที่จะเชื่อใจจางหยวนอย่างหมดใจเพราะจางหยวนเป็นลูกชายของเธอแม้แต่ลูกในไส้ยังไม่ไว้วางใจ แล้วเธอจะสามารถไว้ใจใครได้อีกล่ะ?จากนั้นจางหยวนก็ต
จางหลินกลอกตาใส่จางหยวน: "ใครบอกว่าฉันมาหานายเพราะเรื่องวัวกันล่ะ? แต่วัวที่บ้านของฉัน หายดีหมดแล้วจริงๆแหละ!"“แล้วเธอมาที่นี่ทำไม?” จางหยวนถามอย่างสงสัยจางหลินกระแอมในลำคอ: "คือว่า ตอนนั้นฉันสัญญากับนายเอาไว้ว่าจะซื้อแตงโมให้นายหนึ่งคันรถไม่ใช่เหรอ? ฉันเกือบจะลืมมันไปแล้ว และเพิ่งจะนึกขึ้นได้เมื่อกี้นี้"“เฮ้อ! ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร? ไม่ต้องซื้อหรอก! พวกเราเป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน คิดว่าฉันอยากจะได้แตงโมหนึ่งคันรถจากเธอจริงๆหรือไง? อีกอย่าง พ่อของเธอก็ได้เอาชาชั้นเยี่ยมให้ฉันกล่องหนึ่งแล้ว!” จางหยวนโบกไม้มือโบกมือเขาไม่ใช่คนประเภทที่เอาเปรียบคนไม่จบไม่สิ้นตอนนั้นเหตุผลที่เขาเดิมพันกับจางจิ่ง แล้วขอชาหลงจิ่งชั้นเยี่ยมกล่องนั้นมา เพราะจางหยวนไม่พอใจจางจิ่งก็เท่านั้นถ้าจางจิ่งมีท่าทีที่ดีกว่านี้นิดหน่อยเขาก็จะเห็นแก่จางหลินที่มีน้ำใจเตือนว่าหม่าเหล่าซานคิดมิดีมิร้ายกับเขาเมื่อครั้งที่แล้ว จางหยวนรักษาโรคให้วัวที่บ้านของเขา อย่างมากก็รับแค่แตงโมสองลูกเป็นการตอบแทนส่วนเรื่องแตงโมหนึ่งคันรถ จางหยวนไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยแตงโมมากมายขนาดนั้น ที่บ้านมีแค่สามคน จะกินหมดได้ยังไ
เธอรีบพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง: "ใช่แล้ว! ยาจีนขมเกินไป! กินยาจีนสำเร็จรูปจะสะดวกกว่า!"ดังนั้น ทั้งสองคนจึงออกไปพร้อมกันเมื่อชาวบ้านเห็นทั้งสองเดินด้วยกัน ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างอยากรู้อยากเห็นมีคำว่า"เผือก"เขียนอยู่บนใบหน้าของหลายคนยังมีชายหนุ่มหลายคนที่แอบรักจางหลิน พอเห็นเธอกับจางหยวนเดินด้วยกัน ก็รู้สึกอิจจฉาริษยาพอสังเกตเห็นสายตาของคนรอบข้างจางหยวนรู้สึกเฉยๆ แต่จางหลินกลับรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเธออดไม่ได้ที่จะแอบมองจางจางหยวนในใจก็แอบคิดว่า จางหยวนจงใจทำแบบนี้หรือเปล่า?เขาจงใจเสนอความคิดให้ตนไปเอายาที่คลินิกกับเขาหือจะเป็นเพราะอยากให้ชาวบ้านเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน?คิดไม่ถึงจริงๆว่า จางหยวนผู้โง่เขลาก่อนหน้านี้ ตอนนี้จะกลายเป็นหัวหมอขนาดนี้!ถ้าชอบผู้หญิงคนไหน ก็ควรจะจีบอย่างเปิดเผยสิ!มาเล่นกลลับหลัง จะทำให้ผู้หญิงประทับใจในตัวนายน้อยลงนะ!จางหลินแอบคิดเงียบๆในใจมีรอยยิ้มที่สดใสในนัยน์ตาของเธอโดยที่เธอเองไม่ได้สังเกตเห็นเมื่อทั้งสองมาถึงคลินิก ร่างที่เซ็กซี่สวยงามร่างนั้น ก็ปรากฏตัวต่อหน้าจางหยวนอีกครั้งใช่แล้ว เหตุผลที่จางหยวนอยาก
อันที่จริงแล้ว เดิมทีหลิวรั่วหลันรู้สึกเห็นใจจางหยวนชายหนุ่มผู้แสนดีคนหนึ่ง ออกไปทำงานแต่กลับกลายเป็นคนปัญญาอ่อน และถูกคนรังแกตามใจชอบแต่เมื่อตอนที่เธอพบว่า จางหยวนก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากพวกผู้ชายสายตาอ่านกินพวกนั้นความเห็นอกเห็นใจที่มีต่อจางหยวน ก็กลายเป็นความรังเกียจ!อันที่เหตุผลที่ทำให้หลิวรั่วหลันรังเกียจจางหยวนมากขนาดนั้น ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งนั่นก็คือ จางหยวนเคยเห็นท่าทางที่เธอเคยกระดกก้นเอายา แถมยังเคยเห็นสิ่งที่ขาวใสราวหิมะอันนั้นด้วยผู้ชายคนอื่นที่อ่านกินหลิวรั่วหลัน ไม่เคยได้มีโอกาสเพลิดเพลินอย่างนี้!ในเวลานี้จางหลินก็สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าบรรยากาศผิดผกติไปเธอจึงเริ่มที่เริ่มที่จะพูดขึ้นมาก่อนว่า"จางหยวน นายพูดแบบนั้นได้ยังไง?นายบอกว่าฉันมีอาการกระเพาะร้อน คุณหมอหลิวก็ให้ยาลดอาการกระเพาะร้อนให้ฉัน มันก็เป็นเรื่องปกตินี่นา"จางหยวนหยวนส่ายหัว: "ถ้าคิดแบบนี้ก็ถือว่าผิดแล้ว! แม้ว่าเธอจะมีอาการกระเพาะร้อน แต่กลับเป็นเพราะม้ามขาดความเย็นจนทำให้กระเพาะร้อน! มันไม่ใช่อาการกระเพาะร้อนจริงๆ!"“การทานยาที่มีฤทธิ์เย็นอย่างเช่นยาชิงเว่ยหวงเหลียน จะสามารถระงับคามร้อน
หลิวรั่วหลันพยักหน้า และหยิบยาเม็ดโสมบำรุงลมปราณและเลือดออกมาจากเคาน์เตอร์แต่แล้วเธอก็พบว่า ยาเม็ดปรับสมดุลลมปราณและเลือดไม่ได้วางบนเคาน์เตอร์ จึงต้องหยิบจากตู้ยาที่อยู่ด้านหลัง!บังเอิญว่า ยาจีนสำเร็จรูปชนิดนี้ ถูกวางไว้ในตู้ชั้นล่างสุดพอดี!ใช่แล้ว มันก็คือตู้ที่หลิวรั่วหลันหยิบยาให้จางหยวนเมื่อครั้งที่แล้ว!หลิวรั่วหลันตกตะลึงทันที!วันนี้พยาบาลจ้าวเยี่ยนไม่มา เธออยู่ในคลินิกคนเดียวกล่าวอีกนัยหนึ่ง หลิวรั่วหลันยังคงต้องนั่งยองๆอยู่หน้าตู้ยา และกระดกก้นเอายาออกมา!ถ้าเป็นแบบนี้ ก็เท่ากับว่าเธอจะต้องเผยส่วนลับต่อหน้าจางหยวนอีกแล้วเหรอ?ในขณะนี้ หลิวรั่วหลันรู้สึกลังเลใจเป็นอย่างมากเธอจะไม่หยิบยาให้จางหลินก็ไม่ได้แต่เธอก็ไม่อยากให้จางหยวนคนลามกคนนั้นชื่นชมท่าทางที่เธอก้มตัวและกระดกก้นขึ้นอีกครั้ง!“คุณหมอหลิว คุณหมอหลิวคะ? คุณหมอเป็นอะไรไปคะ?”เมื่อเห็นหลิวรั่วหลันยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น จางหลินก็อดไม่ได้ที่จะเรียกเธอสองครั้งพอหลิวรั่วหลันกลับมามีสติอีกครั้ง ก็มองไปที่จางหลินที่กำลังรอรับยาอยู่ตรงหน้า เธอจึงต้องตัดสินใจไม่สนแล้ว!การให้หยิบให้คนป่วยเป็นสิ่งที่สำคัญ!ส่