LOGINShare
บทที่ 54
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 55
เมื่อมองตามเสียงไป ก็มีเสียงดังมาจากในเล้าลูกไก่ที่เลี้ยงเอาไว้“ใช่แล้ว พ่อหนุ่ม นายวางแผนที่จะซื้อไก่กี่ตัว? ที่นี่ล้วนเป็นลูกไก่เนื้อที่ดีที่สุด!” หยวนเต๋อหวังกล่าวด้วยรอยยิ้มจางหยวนบอกจำนวนไปว่า: "ห้าสิบตัว!"“ห้าสิบ... ตัว?”หยวนเต๋อหวังหยุดเดินทันทีโดยปกติแล้วผู้ที่มาซื้อไก่จากเขา ล้วนเริ่มต้นที่สามถึงห้าร้อยตัวหยวนเต๋อหวังคิดว่า จางหยวนก็คงจะเหมือนกันแต่เขาคิดไม่ถึงว่า จางหยวนจะซื้อลูกไก่เพียงแค่ห้าสิบตัวเท่านั้น แม้แต่ปริมาณการสั่งซื้อขั้นต่ำก็ไม่เพียงพอรอยยิ้มที่แขวนอยู่บนใบหน้าของหยวนเต๋อหวัง ก็แข็งทื่อทันทีหยวนเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างเห็นสีหน้าท่าทางของลุงสอง ก็เข้าใจทันทีว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เธอรีบพูดกับหยวนเต๋อหวังว่า: "ลุงสองคะ จางหยวนเพิ่งจะเริ่มเลี้ยงไก่ ดังนั้นจึงไม่ได้ซื้อลูกไก่มากนัก ต่อไปพอเขาทำเป็นรูปเป็นร่างแล้ว จะต้องซื้อเยอะกว่าเดิมอย่างแน่นอน!"“เอาล่ะ! เห็นแก่หน้าเสี่ยวเสวี่ย! พ่อหนุ่ม นายโชคดีมากนะ ถ้านายไม่ได้มากับเสี่ยวเสวี่ย ฉันจะไม่ขายลูกไก่ให้นายเด็ดขาด!”หยวนเต๋อหวังถอนหายใจเขาให้หยวนเสวี่ยพาจางหยวนเข้าไปนั่งในบ้านสักพัก แล้วตนก็ไปเอาลูกไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 56
หลังจากนั้น จางหยวนก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจดูลูกไก่ และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจลูกไก่เหล่านี้ล้วนแข็งแกร่ง และมีพลังมาก เป็นลูกไก่ชั้นดี!“ขอบคุณ ลุงหยวนมากนะครับ! ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ?” จางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มหยวนเต๋อหวังตอบอย่างสบายๆ: "เดิมทีหนึ่งตัวราคาสิบเอ็ดบาท แต่เนื่องจากนายเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเสี่ยวเสวี่ย ฉันเลยให้นายตัวละสิบบาท เก็บเงินกับนายห้าร้อยบาทก็แล้วกัน!"“ถ้าอย่างนั้น ขอบคุณลุงหยวนมากนะครับ!” จางหยวนควักเงินห้าร้อยบาทออกมาจากกระเป๋าแล้วมอบให้หยวนเต๋อหวังเขาเหลือบมองหยวนเสวี่ยอีกครั้ง: "หยวนเสวี่ย ฉันทำธุระเสร็จแล้ว อยากให้ฉันส่งเธอกลับบ้านไหม?"“ไม่ต้อง! ฉันยังมีเรื่องที่จะคุยลุงสอง อีกสักพักเดี๋ยวฉันจะกลับไปเอง!” น้ำเสียงของหยวนเสวี่ยเย็นชากว่าเดิมมากจางหยวนรู้เป็นอย่างดีเขารู้ว่าการที่หยวนเสวี่ยทำตัวเย็นชาขนาดนี้ ก็เพราะเรื่องที่เขาเพิ่งจะบอกว่าหยวนเต๋อหวังมีโรคซ่อนเร้นอยู่“ก็ได้! งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะ!” จางหยวนอุ้มกล่องลูกไก่ขึ้นมาตอนที่เขาอุ้มกล่องจากไป หยวนเสวี่ยไม่ได้ออกไปส่งเขาเลยหยวนเต๋อหวังเป็นคนส่งจางหยวนไปที่ประตู พูดคุยตามมารยามสักพัก แ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 57
ตอนนี้ จางหยวนได้ซื้อลูกไก่มาใหม่แล้ว เธอจึงได้เลี้ยงไก่อีกครั้ง!“ลูกไก่เหล่านี้ ต้องเลี้ยงด้วยวิธีปกติก่อน พอพรุ่งนี้ผมทำสมุนไพรเสร็จแล้ว ค่อยป้อนผงสมุนไพรจีนให้พวกมัน!” จางหยวนกล่าวส่วนจะเลี้ยงไก่ยังไง จางหยวนไม่จำเป็นต้องบอกหวังฮุ่ยเพราะในด้านนี้ แม่ของเขาหวังฮุ่ยรู้มากกว่าเขาเสียอีก!สาเหตุที่ต้องรอจนถึงพรุ่งนี้จึงจะเริ่มป้อนยาจีนผงให้ลูกไก่นั่นเป็นเพราะว่าคืนนี้ จางหยวนจะสามารถบรรลุระดับแรกของพระสูตรกายจิตได้ และฝึกฝนจนได้แก่นพลังลมปราณ!คืนนั้น เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงอีกคืนหนึ่งว่ากันว่าพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญวันจะกลมมาก คำพูดนี้เป็นเรื่องจริงตอนที่จางหยวนวิ่งไปที่ภูเขาด้านหลังเพื่อฝึกฝนในตอนดึก เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแสงจันทร์ในคืนนี้ ดูเหมือนจะแข็งแกร่งมากกว่าเมื่อคืนไม่น้อย!เขาหมุนเวียนพระสูตรกายจิต และดูดซับแก่นแท้ของดวงจันทร์ให้ได้มากที่สุดเมื่อใกล้จะรุ่งสาง เมล็ดแก่นพลังลมปราณที่อยู่ในจุดตันเถียนของจางหยวน ได้เติบโตขึ้นจนมีขนาดเท่ากับแกนลูกพีช!เขารู้ดีว่าต่อไปจะต้องบดเมล็ดแก่นพลังลมปราณ แล้วควบแน่นแก่นพลังลมปราณที่แท้จริงออกมา!ความตื่นรู้ของจางหยวนดิ่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 58
สีหน้าท่าทางของจางหยวนก็ดูแปลกประหลาดขึ้นมาทันที มิน่าล่ะเขาถึงรู้สึกเหม็นเดิมทีคิดว่า เป็นเพราะสภาพแวดล้อมโดยรอบคิดไม่ถึงว่า ต้นตอของกลิ่นนั้นจะมาจากตัวเขาเอง!ขณะที่เขาลุกขึ้นแล้วรีบลงจากภูเขา จางหยวนก็เข้าใจสาเหตุที่ทำให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นนี่คงเป็นชำระล้างความโสโครกในตำนานใช่ไหม?เขาฝึกฝนจนได้แก่นพลังลมปราณ พอแก่นพลังลมปราณหมุนเวียนอยู่ในร่างกายของเขา กระบวนการการชำระล้างความโสโครกก็ถือว่าเสร็จสิ้นเมื่อจางหยวนกลับมาถึงบ้าน เขาก็รีบไปอาบน้ำ ก่อนที่พ่อแม่ของเขาจะตื่นนอนโดยการใช้สบู่ล้างตั้งหลายรอบ เพื่อกำจัดกลิ่นเหม็นบนร่างกายหลังจากผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาจากโรงอาบน้ำธรรมดาๆแล้ว จางหยวนก็รู้สึกสดชื่นไปทั่วทั้งร่างกายไม่รู้ว่าว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่า เขารู้สึกว่าสีผิวของตนเองขาวกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อยแต่ก็ยังคงเป็นผิวข้าวสาลีที่ดูมีสุขภาพดีมากเหมือนเดิมหลังจากที่ฝึกฝนจนได้แก่นพลังลมปราณแล้ว สิ่งที่จางหยวนอยากทำมากที่สุด ก็คือการเอาผงสมุนไพรที่ซื้อมาเมื่อวานนี้ผัดให้เป็นให้เป็น"หงส์งามแห่งเขาฉี"ที่แท้จริง!เขาหยิบผงสมุนไพรจีนออกมา แล้วเอาผงสมุนไพรเทลงในกระทะใ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 59
เมื่อรู้สึกว่าจุดตันเถียนว่างเปล่า จางหยวนก็ถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งอก และเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากโชคดีที่เขาประเมินตนเองได้ถูกต้อง ครั้งนี้ถึงซื้อผงสมุนไพรในปริมาณครึ่งเดือนเท่านั้นหากเขาซื้อผงสมุนไพรในปริมาณทั้งเดือน ด้วยแก่นพลังลมปราณของเขาในตอนนี้ คงจะไม่สามารถทำกระบวนการผัดให้เสร็จสิ้นได้!ในเวลานี้ แม่ของเขาหวังฮุ่ยตื่นนอนแล้วมาที่ครัวเมื่อเห็นผงสมุนไพรจีนที่อยู่ในกระทะที่อยู่ตรงหน้าของจางหยวน เธอก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจ“ อาหยวน ลูกตื่นตั้งแต่เช้า มาทำอะไรเหรอ?”จางหยวนอธิบายให้หวังฮุ่ยฟังว่า: "แม่ครับ สมุนไพรที่ผมจะป้อนให้ไก่ หลังจากป่นให้ละเอียดแล้วต้องนำมาผัดในกระทะถึงจะสามารถใช้ได้! ผมเพิ่งจะผัดผงสมุนไพรจีนเสร็จครับ!"“แบบนี้นี่เอง? ก็หมายความว่า ตอนนี้สามารถป้อนผงสมุนไพรจีนให้กับลูกไก่ได้แล้วใช่ไหม?” หวังฮุ่ยมีสีหน้าที่ประหลาดใจแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าใบสั่งยา"หงส์งามแห่งเขาฉี"มหัศจรรย์เพียงใดแต่หวังฮุ่ยกลับเลือกที่จะเชื่อใจจางหยวนอย่างหมดใจเพราะจางหยวนเป็นลูกชายของเธอแม้แต่ลูกในไส้ยังไม่ไว้วางใจ แล้วเธอจะสามารถไว้ใจใครได้อีกล่ะ?จากนั้นจางหยวนก็ต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 60
จางหลินกลอกตาใส่จางหยวน: "ใครบอกว่าฉันมาหานายเพราะเรื่องวัวกันล่ะ? แต่วัวที่บ้านของฉัน หายดีหมดแล้วจริงๆแหละ!"“แล้วเธอมาที่นี่ทำไม?” จางหยวนถามอย่างสงสัยจางหลินกระแอมในลำคอ: "คือว่า ตอนนั้นฉันสัญญากับนายเอาไว้ว่าจะซื้อแตงโมให้นายหนึ่งคันรถไม่ใช่เหรอ? ฉันเกือบจะลืมมันไปแล้ว และเพิ่งจะนึกขึ้นได้เมื่อกี้นี้"“เฮ้อ! ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร? ไม่ต้องซื้อหรอก! พวกเราเป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน คิดว่าฉันอยากจะได้แตงโมหนึ่งคันรถจากเธอจริงๆหรือไง? อีกอย่าง พ่อของเธอก็ได้เอาชาชั้นเยี่ยมให้ฉันกล่องหนึ่งแล้ว!” จางหยวนโบกไม้มือโบกมือเขาไม่ใช่คนประเภทที่เอาเปรียบคนไม่จบไม่สิ้นตอนนั้นเหตุผลที่เขาเดิมพันกับจางจิ่ง แล้วขอชาหลงจิ่งชั้นเยี่ยมกล่องนั้นมา เพราะจางหยวนไม่พอใจจางจิ่งก็เท่านั้นถ้าจางจิ่งมีท่าทีที่ดีกว่านี้นิดหน่อยเขาก็จะเห็นแก่จางหลินที่มีน้ำใจเตือนว่าหม่าเหล่าซานคิดมิดีมิร้ายกับเขาเมื่อครั้งที่แล้ว จางหยวนรักษาโรคให้วัวที่บ้านของเขา อย่างมากก็รับแค่แตงโมสองลูกเป็นการตอบแทนส่วนเรื่องแตงโมหนึ่งคันรถ จางหยวนไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยแตงโมมากมายขนาดนั้น ที่บ้านมีแค่สามคน จะกินหมดได้ยังไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 61
เธอรีบพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง: "ใช่แล้ว! ยาจีนขมเกินไป! กินยาจีนสำเร็จรูปจะสะดวกกว่า!"ดังนั้น ทั้งสองคนจึงออกไปพร้อมกันเมื่อชาวบ้านเห็นทั้งสองเดินด้วยกัน ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างอยากรู้อยากเห็นมีคำว่า"เผือก"เขียนอยู่บนใบหน้าของหลายคนยังมีชายหนุ่มหลายคนที่แอบรักจางหลิน พอเห็นเธอกับจางหยวนเดินด้วยกัน ก็รู้สึกอิจจฉาริษยาพอสังเกตเห็นสายตาของคนรอบข้างจางหยวนรู้สึกเฉยๆ แต่จางหลินกลับรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเธออดไม่ได้ที่จะแอบมองจางจางหยวนในใจก็แอบคิดว่า จางหยวนจงใจทำแบบนี้หรือเปล่า?เขาจงใจเสนอความคิดให้ตนไปเอายาที่คลินิกกับเขาหือจะเป็นเพราะอยากให้ชาวบ้านเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน?คิดไม่ถึงจริงๆว่า จางหยวนผู้โง่เขลาก่อนหน้านี้ ตอนนี้จะกลายเป็นหัวหมอขนาดนี้!ถ้าชอบผู้หญิงคนไหน ก็ควรจะจีบอย่างเปิดเผยสิ!มาเล่นกลลับหลัง จะทำให้ผู้หญิงประทับใจในตัวนายน้อยลงนะ!จางหลินแอบคิดเงียบๆในใจมีรอยยิ้มที่สดใสในนัยน์ตาของเธอโดยที่เธอเองไม่ได้สังเกตเห็นเมื่อทั้งสองมาถึงคลินิก ร่างที่เซ็กซี่สวยงามร่างนั้น ก็ปรากฏตัวต่อหน้าจางหยวนอีกครั้งใช่แล้ว เหตุผลที่จางหยวนอยาก
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 62
อันที่จริงแล้ว เดิมทีหลิวรั่วหลันรู้สึกเห็นใจจางหยวนชายหนุ่มผู้แสนดีคนหนึ่ง ออกไปทำงานแต่กลับกลายเป็นคนปัญญาอ่อน และถูกคนรังแกตามใจชอบแต่เมื่อตอนที่เธอพบว่า จางหยวนก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากพวกผู้ชายสายตาอ่านกินพวกนั้นความเห็นอกเห็นใจที่มีต่อจางหยวน ก็กลายเป็นความรังเกียจ!อันที่เหตุผลที่ทำให้หลิวรั่วหลันรังเกียจจางหยวนมากขนาดนั้น ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งนั่นก็คือ จางหยวนเคยเห็นท่าทางที่เธอเคยกระดกก้นเอายา แถมยังเคยเห็นสิ่งที่ขาวใสราวหิมะอันนั้นด้วยผู้ชายคนอื่นที่อ่านกินหลิวรั่วหลัน ไม่เคยได้มีโอกาสเพลิดเพลินอย่างนี้!ในเวลานี้จางหลินก็สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าบรรยากาศผิดผกติไปเธอจึงเริ่มที่เริ่มที่จะพูดขึ้นมาก่อนว่า"จางหยวน นายพูดแบบนั้นได้ยังไง?นายบอกว่าฉันมีอาการกระเพาะร้อน คุณหมอหลิวก็ให้ยาลดอาการกระเพาะร้อนให้ฉัน มันก็เป็นเรื่องปกตินี่นา"จางหยวนหยวนส่ายหัว: "ถ้าคิดแบบนี้ก็ถือว่าผิดแล้ว! แม้ว่าเธอจะมีอาการกระเพาะร้อน แต่กลับเป็นเพราะม้ามขาดความเย็นจนทำให้กระเพาะร้อน! มันไม่ใช่อาการกระเพาะร้อนจริงๆ!"“การทานยาที่มีฤทธิ์เย็นอย่างเช่นยาชิงเว่ยหวงเหลียน จะสามารถระงับคามร้อน
Latest chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
