Share
บทที่ 231
Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 232
คลินิกมีเพียงประตูเดียวถึงแม้ในห้องจะมีหน้าต่างบานหนึ่ง แต่หน้าต่างมีรั้วเหล็กกั้น ไม่สามารถมุดออกไปได้ด้วยซ้ำ!ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้หลิวรั่วหลันสวมแค่ชุดชั้นในเท่านั้นถ้าหากคนข้างนอกฝืนบุกเข้ามา นั่นก็จะกลายเป็นการจับชู้แล้วจริง ๆ ไม่ใช่เหรอ?ชั่วขณะ จางหยวนกับหลิวรั่วหลันทั้งสองคนรู้สึกร้อนใจอย่างมากคิดไม่ถึงว่าตอนนี้ด้านนอกกลับมีเสียงที่คุ้นเคยเสียงหนึ่งดังขึ้น"พี่หลิว รีบเปิดประตูสิ! ฉันเอง เสี่ยวเยี่ยน! ฉันลืมกุญแจไว้ที่บนเคาน์เตอร์!"จางหยวนมองไปที่บนเคาน์เตอร์ และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ที่มุมเคาน์เตอร์กระจกมีกุญแจพวงหนึ่งวางไว้อยู่!เขารีบเดินเข้าไปในห้องและพูดกับหลิวรั่วหลันเสียงเบา: "โชคดีที่ไม่ได้มาจับชู้! เป็นจ้าวเยี่ยนที่มาเอากุญแจ!"เมื่อได้ยินจางหยวนพูดว่าไม่ได้มาจับชู้ หลิวรั่วหลันก็โล่งอกอย่างอดไม่ได้แต่หลังจากนั้นใบหน้าสวยก็หน้าแดงและถลึงตาใส่จางหยวนอะไรที่เรียกว่าโชคดีที่ไม่ได้มาจับชู้?ก่อนหน้านี้พวกเขาสองคนไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย จับชู้อะไรล่ะ?อย่าดูว่าเมื่อครู่หลิวรั่วหลันแอบหยอกล้อจางหยวนไปยกหนึ่ง แต่นั่นก็เป็นแค่คึกคนองชั่วขณะของเธอก็เท่านั้นถ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 233
ในคลินิกมีกระทะไฟฟ้าแค่อันเดียว ถ้าหากหลิวรั่วหลันจะทำอาหาร ก็ต้องใช้กระทะไฟฟ้าแน่นอน"พี่หลิว พี่เหมือนจะไม่ได้ใช้กระทะไฟฟ้านะ? งั้นพี่ทำอาหารยังไง?" จ้าวเยี่ยนหันไปถามหลิวรั่วหลันด้วยความกลัดกลุ้มใจหลิวรั่วหลันรู้สึกตกตะลึง เธอลืมเรื่องนี้ไปเลย!“ฉัน...ฉันต้มน้ำร้อนใช้แช่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้ว! การทำอาหารวุ่นวายเกิน!” หลิวรั่วหลันฝืนยิ้มและพูดอธิบายจ้าวเยี่ยนย่นจมูกของเธอ กลิ่นของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนั้นแรงมาก แต่ทำไมเธอถึงไม่ได้กลิ่นของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปล่ะ?เว้นแต่ หลิวรั่วหลันจะทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ห้องด้านหลังจ้าวเยี่ยนเหลือบมองไปทางห้องด้านหลังด้วยสัญชาตญาณเมื่อเห็นเธอมองไปทางห้องด้านหลัง หลิวรั่วหลันก็สะดุ้งทันที กลัวว่าเธอจะเห็นจางหยวนที่อยู่ข้างใน จึงรีบเรียกเธอเอาไว้"เสี่ยวเยี่ยน เธอมาคนเดียวเหรอ? เสี่ยวจูแฟนของเธอทำไมถึงไม่มาส่งเธอล่ะ?" หลิวรั่วหลันถามขึ้นถูกหลิวรั่วหลันขัดจังหวะแบบนี้ จ้าวเยี่ยนโยนเรื่องบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทิ้งไปไกลโพ้น"โอ๊ย! อย่าพูดถึงเลย! ผู้ชายต่างก็พูดไม่เป็นคำพูด! เดิมทีบอกว่าจะมารับฉันไปเที่ยวในเมือง ผลปรากฏว่ามีคนเรียกเขาไปดื่มเห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 234
ทุกครั้งที่ได้เห็นหลิวรั่วหลัน จูอู่ลี่ก็อดนึกถึงบทพูดคลาสสิคประโยคนั้นไม่ได้ผู้บังคับกองพันที่ 2 ปืนใหญ่อิตาลีล่ะ! (เป็นคำล้อเลียนมีความหมายแฝง แสดงถึงความอยากมีเพศสัมพันธ์กับอีกฝ่าย)"หือ? คุณบอกว่าหลิวรั่วหลันผิดปกติงั้นเหรอ? ผิดปกติตรงไหน?" จูอู่ลี่ถามด้วยสีหน้านิ่งเฉยจ้าวเยี่ยนกลอกตาใส่เขา: "คุณต้องเรียกพี่หลิวเหมือนกับฉันถึงจะถูกต้อง! ทำไมถึงเรียกชื่อของพี่หลิวตรง ๆ แบบนั้นล่ะ?""หลังจากหยุดชะงักครู่หนึ่งเธอก็พูดอีก: "พี่หลิวผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เธอบอกว่าเธอกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้วเข้านอนไป แต่ฉันไม่ได้กลิ่นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในคลินิก""อีกทั้งตอนที่ฉันออกมา เห็นว่าพี่หลิวมือกุมท้องน้อยตัวสั่นเทาไปหมด เหมือนกับท้องเสีย แต่เธอกลับไม่ได้ไปห้องน้ำสาธารณะ แถมยังดึงประตูม้วนลงมา!"ได้ยินถึงตรงนี้ จูอู่ลี่ดวงตาสว่างไสว และถามขึ้นอย่างอดไม่ได้"ตอนนั้นหลิวรั่ว...อ่อไม่ พี่หลิว ผมของเธอยุ่งเหยิงมากใช่ไหม?"เดิมทีจูอู่ลี่อยากจะเรียกชื่อของหลิวรั่วหลันโดยตรง แต่หลงจากที่เขาสังเกตเห็นสายตาที่ไม่พึงพอใจของจ้าวเยี่ยน จึงได้เปลี่ยนไปเรียกพี่หลิวจ้าวเยี่ยนนึกย้อนกลับไป และพยักหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 235
เมื่อครุ่นคิดดู จ้าวเยี่ยนมองจูอู่ลี่ด้วยท่าทางเคร่งขรึม: "ที่รัก คุณรักปากฉันนะ ห้ามพูดเรื่องของพี่หลิวออกไปเด็ดขาด! ถ้าหากคุณกล้าพูดออกไป งั้นฉันจะเลิกกับคุณ!""วางใจเถอะ ที่รัก คุณไม่ให้ผมพูด ผมก็ไม่พูดแน่นอน!" จูอู่ลี่ถือโอกาสจับมือของจ้าวเยี่ยนแล้วลูบเบา ๆความเป็นจริง ต่อให้จ้าวเยี่ยนไม่พูดแบบนี้ จูอู่ลี่ก็ไม่มีทางปล่อยข่าวนี้ออกไปหรอก!เขามีความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเอง!จากที่จูอู่ลี่ดู เหตุที่หลิวรั่วหลันแอบนัดกับผู้ชายสำส่อนที่คลินิก นั่นเป็นเพราะหลินจงเฟยเอาแต่มั่วสุมอยู่ข้างนอกทั้งจึงทำให้ หลิวรั่วหลันอยู่บ้านเพียงลำพังจึงเดียวดายและอดกลั้นไม่ไหว!ก่อนหน้านี้ จูอู่ลี่เคยถือโอกาสในตอนที่ไปหาจ้าวเยี่ยน และแอบสังเกตหลิวรั่วหลันเพียงแต่ ตอนนั้นจูอู่ลี่กลับค้นพบอย่างจนปัญญา หลิวรั่วหลันเป็นผู้หญิงประเภทที่สงวนตัวและมีหลักการยึดถืออย่างมากอยากจะครอบครองหลิวรั่วหลัน เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย!แต่ช่วงนี้สถานการณ์อาจจะเปลี่ยนไปแล้วจูอู่ลี่ฟังจ้าวเยี่ยนพูดว่า ช่วงนี้หลินจงเฟยยิ่งอยู่ยิ่งทำเกินเหตุ ถึงขั้นที่พาผู้หญิงจากข้างนอกกลับบ้าน ทำให้หลิวรั่วหลันโมโหจนย้ายออกไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 236
จากนั้น เขากอดอกยืนอยู่ตรงนั้น มองดูหลิวรั่วหลันที่สวมเสื้อผ้าด้วยใบหน้าที่เขินอายหลิวรั่วหลันก็ไม่ได้ให้เขาออกไป ทั้งสองคนรักษาความเงียบขรึมในเวลาเดียวกันจนกระทั่งหลิวรั่วหลันสวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย จางหยวนถึงได้เอ่ยปากด้วยเสียงเคร่งขรึม“จู่ ๆ ผมนึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง บางทีจ้าวเยี่ยนอาจจะสงสัยว่าคุณซ่อนคนไว้ในห้อง!”หลิวรั่วหลันตกตะลึง: "อะไรนะ? เป็นไปไม่ได้! ตอนนั้นฉันอำพรางได้ดีมาก เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าในห้องมีคนอยู่!"“เพราะผมของคุณ!” จางหยวนชี้ไปที่ผมของ หลิวรั่วหลันหลิวรั่วหลันรีบส่องกระจกจากนั้นเธอถึงได้รู้ว่า ผมของเธอนั้นดูยุ่งเหยิงเป็นพิเศษ!หลังจากเพิ่มความคิดเข้าไปเธอก็เข้าใจแล้วว่าเป็นเพราะอะไรก่อนหน้านี้จางหยวนใช้แก่นพลังลมปราณกระตุ้นคะแนนจุดกวนหยวนและจุดชี่ไห่ของ หลิวรั่วหลัน และนำพาความเจ็บปวดมาให้เธอไม่น้อยหลิวรั่วหลันสามารถควบคุมเสียงกรีดร้องได้ แต่กลับไม่สามารถควบคุมร่างกายให้ไม่ขยับเขยื้อนไม่ได้ตอนที่เธอเจ็บจนบิดไปบิดมา ผมของเธอก็ยุ่งเหยิบตามธรรมชาติ!แต่ตอนนั้นจ้าวเยี่ยนรีบร้อนเกินไป หลิวรั่วหลันกับจางหยวนต่างมองข้างเรื่องทรงผมไป!ตอนนี้มองย้อน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 237
เมื่อเห็นข้อความที่จูอู่ลี่ส่งมา ปฏิกิริยาตอบสนองแรกของหลิวรั่วหลันก็คือ จูอู่ลี่กับจ้าวเยี่ยนอยากจะเลี้ยงข้าวเธอจุดประสงค์หลัก ๆ ก็น่าจะเป็นเพราะอยากให้เธอดูแลจ้าวเยี่ยนมาก ๆหน่อยในเมื่อหลิวรั่วหลันเป็นเจ้าของคลินิก จ้าวเยี่ยนถือว่าเป็นลูกน้องที่ทำงานให้เธอหลิวรั่วหลัน อดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา พูดในใจว่าจ้าวเยี่ยนเด็กคนนี้ยังรู้จักเลี้ยงข้าวเธอด้วยนะ?หรือบางที นี่จะเป็นความคิดของจูอู่ลี่แต่หลิวรั่วหลันก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ได้แบบนั้นไม่ว่าพวกเขาจะเลี้ยงหรือไม่เลี้ยงข้าวเธอ หลิวรั่วหลันก็ต้องดูแลจ้าวเยี่ยนอยู่แล้วเธอตอบข้อความกลับทันที: ไม่ต้องตั้งใจเลี้ยงข้าวโดยเฉพาะหรอก เวลาปกติฉันก็จะดูแลเสี่ยวเยี่ยน!ขณะเดียวกัน ภายในห้องเช่าแห่งหนึ่งในเมืองจูอู่ลี่มองข้อความที่หลิวรั่วหลันตอบกลับด้วยความกลัดกลุ้มใจเขาครุ่นคิดอยู่นาน ถึงได้เข้าใจว่าหลิวรั่วหลันเข้าใจผิดแล้วจูอู่ลี่จะหัวเราะก็ไม่ได้จะร้องไห้ก็ใช่ที่ จากนั้นก็ส่งข้อความไปหาหลิวรั่วหลันอีกครั้ง"พี่หลิว ผมอยากเชิญคุณมาทานอาหารตาทลำพัง! มีแค่เราสองคน!"หลิวรั่วหลันที่ได้รับข้อความก็ตกตะลึงทันทีจูอู่ลี่จะเช
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 238
สำหรับเรื่องที่อ้างว้างหรือไม่อ้างว้างนั้น หลิวรั่วหลันรู้ตัวเองดีแต่ต่อให้เธออ้างว้างแค่ไหน ก็ไม่มีทางเอาคนอย่างจูอู่ลี่แบบนี้ดังนั้น หลิวรั่วหลันตอบกลับประโยคสุดท้าย: ฉันไม่อ้างว้าง! อีกอย่างคุณอย่ามารบกวนฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาพูดเหล่านี้ที่คุณส่งมาให้เสี่ยวเยี่ยนดู!หลังตอบกลับ หลิวรั่วหลันก็บล็อกจูอู่ลี่ในรายชื่อเพื่อนเก็บคนแบบนี้ไว้ ทำให้หลิวรั่วหลันรู้สึกสะอิดสะเอียนในตอนที่จูอู่ลี่ที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์อยากจะส่งข้อความหาหลิวรั่วหลันอีกครั้ง กลับเห็นการแจ้งเตือนว่าเขาถูกบล็อกแล้วสีหน้าของจูอู่ลี่เคร่งขรึมลงทันที: "แม่งเอ๊ย! นังร่าน! คิดไม่ถึงว่าจะกล้าลบฉันออก!"เดิมทีจูอู่ลี่คิดว่า หลิวรั่วหลันกล้าแอบนัดผู้ชายสำส่อนที่ในคลินิก งั้นก็แสดงว่าเธอต้องรู้สึกอ้างว้างแน่นอนและในตอนนี้ก็มีหนุ่มหล่ออย่างเขาปรากฏตัวขึ้น หลิวรั่วหลันจะต้องรู้สึกชื่นชอบอย่างแน่นอนไม่แน่ หลิวรั่วหลันยังอาจจะหลงใหลกับความรู้สึกที่แอบมีชู้กับเขาลับหลังจ้าวเยี่ยนอีกด้วย!แต่คิดไม่ถึงว่า หลิวรั่วหลันไม่เพียงไม่ได้รับปากว่าจะไปทานข้าวกับเขาที่ร้านอาหารสาวผู้เลอโฉม แถมยังลบไลน์ของเขาออกด้วย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 239
ช่วยไม่ได้ ตอนนี้มีเพียงแค่จางหยวนฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายเส้นนี้ เว่ยเทียนหมิงจำเป็นต้องจับเอาไว้ให้มั่น!ในคืนนั้น เว่ยเทียนหมิงมีงานเลี้ยงดื่มเหล้าหลังจากดื่มเหล้าเสร็จก็กลับมาที่คลับ เขาที่มีความมึนเมาเล็กน้อย เตรียมจะชงชาดื่มแก้เมาอยู่ที่ในห้องทำงานแต่ในตอนที่กำลังต้มน้ำ ในใจของเว่ยเทียนหมิงกลับเกิดความคิดชั่วร้ายที่รุนแรงขึ้น เขาอยากมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงอย่างมาก!เว่ยเทียนหมิงใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่นอย่างอดไม่ได้สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ ยังอยากจะหาผู้หญิงอะไรล่ะ?เดาว่าผู้หญิงยืนยั่วยวนทุกวิถีทางต่อหน้า เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองแม้แต่นิด!ถึงแม้ผู้หญิงเหล่านั้นปากไม่ได้พูดอะไร และก็ไม่กล้าพูดอะไร แต่เว่ยเทียนหมิงสามารถสัมผัสได้ถึง ความประหลาดใจที่อยู่ในใจของอีกฝ่าย แถมยังแฝงไปด้วยความดูถูกเล็กน้อยตรงนั้นใช้การไม่ได้แล้ว ยังอยากจะหาผู้หญิงอะไร?ไม่ช้า เว่ยเทียนหมิงก็นึกถึงเสี่ยวฮุ่ยดาวเด่นในคลับที่ปรนนิบัติเขาเมื่อครั้งที่แล้ว เมื่อครั้งที่แล้วเป็นเธอที่ปรนนิบัติเว่ยเทียนหมิงเสี่ยวฮุ่ยไม่เพียงหน้าตาสวยหุ่นเซ็กซี่ ทักษะบางอย่างก็สุดยอดมาก!ว่ากันว่า เธอเคยปรนน
Latest chapter
