เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 232
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 233
ในคลินิกมีกระทะไฟฟ้าแค่อันเดียว ถ้าหากหลิวรั่วหลันจะทำอาหาร ก็ต้องใช้กระทะไฟฟ้าแน่นอน"พี่หลิว พี่เหมือนจะไม่ได้ใช้กระทะไฟฟ้านะ? งั้นพี่ทำอาหารยังไง?" จ้าวเยี่ยนหันไปถามหลิวรั่วหลันด้วยความกลัดกลุ้มใจหลิวรั่วหลันรู้สึกตกตะลึง เธอลืมเรื่องนี้ไปเลย!“ฉัน...ฉันต้มน้ำร้อนใช้แช่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้ว! การทำอาหารวุ่นวายเกิน!” หลิวรั่วหลันฝืนยิ้มและพูดอธิบายจ้าวเยี่ยนย่นจมูกของเธอ กลิ่นของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนั้นแรงมาก แต่ทำไมเธอถึงไม่ได้กลิ่นของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปล่ะ?เว้นแต่ หลิวรั่วหลันจะทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ห้องด้านหลังจ้าวเยี่ยนเหลือบมองไปทางห้องด้านหลังด้วยสัญชาตญาณเมื่อเห็นเธอมองไปทางห้องด้านหลัง หลิวรั่วหลันก็สะดุ้งทันที กลัวว่าเธอจะเห็นจางหยวนที่อยู่ข้างใน จึงรีบเรียกเธอเอาไว้"เสี่ยวเยี่ยน เธอมาคนเดียวเหรอ? เสี่ยวจูแฟนของเธอทำไมถึงไม่มาส่งเธอล่ะ?" หลิวรั่วหลันถามขึ้นถูกหลิวรั่วหลันขัดจังหวะแบบนี้ จ้าวเยี่ยนโยนเรื่องบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทิ้งไปไกลโพ้น"โอ๊ย! อย่าพูดถึงเลย! ผู้ชายต่างก็พูดไม่เป็นคำพูด! เดิมทีบอกว่าจะมารับฉันไปเที่ยวในเมือง ผลปรากฏว่ามีคนเรียกเขาไปดื่มเห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 234
ทุกครั้งที่ได้เห็นหลิวรั่วหลัน จูอู่ลี่ก็อดนึกถึงบทพูดคลาสสิคประโยคนั้นไม่ได้ผู้บังคับกองพันที่ 2 ปืนใหญ่อิตาลีล่ะ! (เป็นคำล้อเลียนมีความหมายแฝง แสดงถึงความอยากมีเพศสัมพันธ์กับอีกฝ่าย)"หือ? คุณบอกว่าหลิวรั่วหลันผิดปกติงั้นเหรอ? ผิดปกติตรงไหน?" จูอู่ลี่ถามด้วยสีหน้านิ่งเฉยจ้าวเยี่ยนกลอกตาใส่เขา: "คุณต้องเรียกพี่หลิวเหมือนกับฉันถึงจะถูกต้อง! ทำไมถึงเรียกชื่อของพี่หลิวตรง ๆ แบบนั้นล่ะ?""หลังจากหยุดชะงักครู่หนึ่งเธอก็พูดอีก: "พี่หลิวผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เธอบอกว่าเธอกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้วเข้านอนไป แต่ฉันไม่ได้กลิ่นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในคลินิก""อีกทั้งตอนที่ฉันออกมา เห็นว่าพี่หลิวมือกุมท้องน้อยตัวสั่นเทาไปหมด เหมือนกับท้องเสีย แต่เธอกลับไม่ได้ไปห้องน้ำสาธารณะ แถมยังดึงประตูม้วนลงมา!"ได้ยินถึงตรงนี้ จูอู่ลี่ดวงตาสว่างไสว และถามขึ้นอย่างอดไม่ได้"ตอนนั้นหลิวรั่ว...อ่อไม่ พี่หลิว ผมของเธอยุ่งเหยิงมากใช่ไหม?"เดิมทีจูอู่ลี่อยากจะเรียกชื่อของหลิวรั่วหลันโดยตรง แต่หลงจากที่เขาสังเกตเห็นสายตาที่ไม่พึงพอใจของจ้าวเยี่ยน จึงได้เปลี่ยนไปเรียกพี่หลิวจ้าวเยี่ยนนึกย้อนกลับไป และพยักหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 235
เมื่อครุ่นคิดดู จ้าวเยี่ยนมองจูอู่ลี่ด้วยท่าทางเคร่งขรึม: "ที่รัก คุณรักปากฉันนะ ห้ามพูดเรื่องของพี่หลิวออกไปเด็ดขาด! ถ้าหากคุณกล้าพูดออกไป งั้นฉันจะเลิกกับคุณ!""วางใจเถอะ ที่รัก คุณไม่ให้ผมพูด ผมก็ไม่พูดแน่นอน!" จูอู่ลี่ถือโอกาสจับมือของจ้าวเยี่ยนแล้วลูบเบา ๆความเป็นจริง ต่อให้จ้าวเยี่ยนไม่พูดแบบนี้ จูอู่ลี่ก็ไม่มีทางปล่อยข่าวนี้ออกไปหรอก!เขามีความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเอง!จากที่จูอู่ลี่ดู เหตุที่หลิวรั่วหลันแอบนัดกับผู้ชายสำส่อนที่คลินิก นั่นเป็นเพราะหลินจงเฟยเอาแต่มั่วสุมอยู่ข้างนอกทั้งจึงทำให้ หลิวรั่วหลันอยู่บ้านเพียงลำพังจึงเดียวดายและอดกลั้นไม่ไหว!ก่อนหน้านี้ จูอู่ลี่เคยถือโอกาสในตอนที่ไปหาจ้าวเยี่ยน และแอบสังเกตหลิวรั่วหลันเพียงแต่ ตอนนั้นจูอู่ลี่กลับค้นพบอย่างจนปัญญา หลิวรั่วหลันเป็นผู้หญิงประเภทที่สงวนตัวและมีหลักการยึดถืออย่างมากอยากจะครอบครองหลิวรั่วหลัน เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย!แต่ช่วงนี้สถานการณ์อาจจะเปลี่ยนไปแล้วจูอู่ลี่ฟังจ้าวเยี่ยนพูดว่า ช่วงนี้หลินจงเฟยยิ่งอยู่ยิ่งทำเกินเหตุ ถึงขั้นที่พาผู้หญิงจากข้างนอกกลับบ้าน ทำให้หลิวรั่วหลันโมโหจนย้ายออกไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 236
จากนั้น เขากอดอกยืนอยู่ตรงนั้น มองดูหลิวรั่วหลันที่สวมเสื้อผ้าด้วยใบหน้าที่เขินอายหลิวรั่วหลันก็ไม่ได้ให้เขาออกไป ทั้งสองคนรักษาความเงียบขรึมในเวลาเดียวกันจนกระทั่งหลิวรั่วหลันสวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย จางหยวนถึงได้เอ่ยปากด้วยเสียงเคร่งขรึม“จู่ ๆ ผมนึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง บางทีจ้าวเยี่ยนอาจจะสงสัยว่าคุณซ่อนคนไว้ในห้อง!”หลิวรั่วหลันตกตะลึง: "อะไรนะ? เป็นไปไม่ได้! ตอนนั้นฉันอำพรางได้ดีมาก เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าในห้องมีคนอยู่!"“เพราะผมของคุณ!” จางหยวนชี้ไปที่ผมของ หลิวรั่วหลันหลิวรั่วหลันรีบส่องกระจกจากนั้นเธอถึงได้รู้ว่า ผมของเธอนั้นดูยุ่งเหยิงเป็นพิเศษ!หลังจากเพิ่มความคิดเข้าไปเธอก็เข้าใจแล้วว่าเป็นเพราะอะไรก่อนหน้านี้จางหยวนใช้แก่นพลังลมปราณกระตุ้นคะแนนจุดกวนหยวนและจุดชี่ไห่ของ หลิวรั่วหลัน และนำพาความเจ็บปวดมาให้เธอไม่น้อยหลิวรั่วหลันสามารถควบคุมเสียงกรีดร้องได้ แต่กลับไม่สามารถควบคุมร่างกายให้ไม่ขยับเขยื้อนไม่ได้ตอนที่เธอเจ็บจนบิดไปบิดมา ผมของเธอก็ยุ่งเหยิบตามธรรมชาติ!แต่ตอนนั้นจ้าวเยี่ยนรีบร้อนเกินไป หลิวรั่วหลันกับจางหยวนต่างมองข้างเรื่องทรงผมไป!ตอนนี้มองย้อน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 237
เมื่อเห็นข้อความที่จูอู่ลี่ส่งมา ปฏิกิริยาตอบสนองแรกของหลิวรั่วหลันก็คือ จูอู่ลี่กับจ้าวเยี่ยนอยากจะเลี้ยงข้าวเธอจุดประสงค์หลัก ๆ ก็น่าจะเป็นเพราะอยากให้เธอดูแลจ้าวเยี่ยนมาก ๆหน่อยในเมื่อหลิวรั่วหลันเป็นเจ้าของคลินิก จ้าวเยี่ยนถือว่าเป็นลูกน้องที่ทำงานให้เธอหลิวรั่วหลัน อดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา พูดในใจว่าจ้าวเยี่ยนเด็กคนนี้ยังรู้จักเลี้ยงข้าวเธอด้วยนะ?หรือบางที นี่จะเป็นความคิดของจูอู่ลี่แต่หลิวรั่วหลันก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ได้แบบนั้นไม่ว่าพวกเขาจะเลี้ยงหรือไม่เลี้ยงข้าวเธอ หลิวรั่วหลันก็ต้องดูแลจ้าวเยี่ยนอยู่แล้วเธอตอบข้อความกลับทันที: ไม่ต้องตั้งใจเลี้ยงข้าวโดยเฉพาะหรอก เวลาปกติฉันก็จะดูแลเสี่ยวเยี่ยน!ขณะเดียวกัน ภายในห้องเช่าแห่งหนึ่งในเมืองจูอู่ลี่มองข้อความที่หลิวรั่วหลันตอบกลับด้วยความกลัดกลุ้มใจเขาครุ่นคิดอยู่นาน ถึงได้เข้าใจว่าหลิวรั่วหลันเข้าใจผิดแล้วจูอู่ลี่จะหัวเราะก็ไม่ได้จะร้องไห้ก็ใช่ที่ จากนั้นก็ส่งข้อความไปหาหลิวรั่วหลันอีกครั้ง"พี่หลิว ผมอยากเชิญคุณมาทานอาหารตาทลำพัง! มีแค่เราสองคน!"หลิวรั่วหลันที่ได้รับข้อความก็ตกตะลึงทันทีจูอู่ลี่จะเช
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 238
สำหรับเรื่องที่อ้างว้างหรือไม่อ้างว้างนั้น หลิวรั่วหลันรู้ตัวเองดีแต่ต่อให้เธออ้างว้างแค่ไหน ก็ไม่มีทางเอาคนอย่างจูอู่ลี่แบบนี้ดังนั้น หลิวรั่วหลันตอบกลับประโยคสุดท้าย: ฉันไม่อ้างว้าง! อีกอย่างคุณอย่ามารบกวนฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาพูดเหล่านี้ที่คุณส่งมาให้เสี่ยวเยี่ยนดู!หลังตอบกลับ หลิวรั่วหลันก็บล็อกจูอู่ลี่ในรายชื่อเพื่อนเก็บคนแบบนี้ไว้ ทำให้หลิวรั่วหลันรู้สึกสะอิดสะเอียนในตอนที่จูอู่ลี่ที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์อยากจะส่งข้อความหาหลิวรั่วหลันอีกครั้ง กลับเห็นการแจ้งเตือนว่าเขาถูกบล็อกแล้วสีหน้าของจูอู่ลี่เคร่งขรึมลงทันที: "แม่งเอ๊ย! นังร่าน! คิดไม่ถึงว่าจะกล้าลบฉันออก!"เดิมทีจูอู่ลี่คิดว่า หลิวรั่วหลันกล้าแอบนัดผู้ชายสำส่อนที่ในคลินิก งั้นก็แสดงว่าเธอต้องรู้สึกอ้างว้างแน่นอนและในตอนนี้ก็มีหนุ่มหล่ออย่างเขาปรากฏตัวขึ้น หลิวรั่วหลันจะต้องรู้สึกชื่นชอบอย่างแน่นอนไม่แน่ หลิวรั่วหลันยังอาจจะหลงใหลกับความรู้สึกที่แอบมีชู้กับเขาลับหลังจ้าวเยี่ยนอีกด้วย!แต่คิดไม่ถึงว่า หลิวรั่วหลันไม่เพียงไม่ได้รับปากว่าจะไปทานข้าวกับเขาที่ร้านอาหารสาวผู้เลอโฉม แถมยังลบไลน์ของเขาออกด้วย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 239
ช่วยไม่ได้ ตอนนี้มีเพียงแค่จางหยวนฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายเส้นนี้ เว่ยเทียนหมิงจำเป็นต้องจับเอาไว้ให้มั่น!ในคืนนั้น เว่ยเทียนหมิงมีงานเลี้ยงดื่มเหล้าหลังจากดื่มเหล้าเสร็จก็กลับมาที่คลับ เขาที่มีความมึนเมาเล็กน้อย เตรียมจะชงชาดื่มแก้เมาอยู่ที่ในห้องทำงานแต่ในตอนที่กำลังต้มน้ำ ในใจของเว่ยเทียนหมิงกลับเกิดความคิดชั่วร้ายที่รุนแรงขึ้น เขาอยากมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงอย่างมาก!เว่ยเทียนหมิงใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่นอย่างอดไม่ได้สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ ยังอยากจะหาผู้หญิงอะไรล่ะ?เดาว่าผู้หญิงยืนยั่วยวนทุกวิถีทางต่อหน้า เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองแม้แต่นิด!ถึงแม้ผู้หญิงเหล่านั้นปากไม่ได้พูดอะไร และก็ไม่กล้าพูดอะไร แต่เว่ยเทียนหมิงสามารถสัมผัสได้ถึง ความประหลาดใจที่อยู่ในใจของอีกฝ่าย แถมยังแฝงไปด้วยความดูถูกเล็กน้อยตรงนั้นใช้การไม่ได้แล้ว ยังอยากจะหาผู้หญิงอะไร?ไม่ช้า เว่ยเทียนหมิงก็นึกถึงเสี่ยวฮุ่ยดาวเด่นในคลับที่ปรนนิบัติเขาเมื่อครั้งที่แล้ว เมื่อครั้งที่แล้วเป็นเธอที่ปรนนิบัติเว่ยเทียนหมิงเสี่ยวฮุ่ยไม่เพียงหน้าตาสวยหุ่นเซ็กซี่ ทักษะบางอย่างก็สุดยอดมาก!ว่ากันว่า เธอเคยปรนน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 240
เห็นเพียงแค่เธอเดินมาด้านข้างเว่ยเทียนหมิงด้วยสายตาหยาดเยิ้ม และเป็นฝ่ายขยับเข้ามาใกล้เขา"ประธานเว่ย คุณตอบตกลงฉันเถอะนะคะ! ฉันจะปรนนิบัติคุณอย่างดี ปรนนิบัติจนคุณสบายดีไหมคะ?" เสี่ยวฮุ่ยขยับเข้าไปกระซิบข้างหูเว่ยเทียนหมิงถึงตอนนี้ ในที่สุดเว่ยเทียนหมิงก็เข้าใจแล้วที่แท้เสี่ยวฮุ่ยก็มีความคิดแบบนี้นี่เอง!เธอรู้ว่าลางานสิบวันต้องไม่ได้รับอนุญาตแน่นอน ดังนั้นถึงได้ตั้งใจพูดว่าจะปรนนิบัติเขาแต่เว่ยเทียนหมิงรู้เรื่องของตัวเองดีในตอนนี้ ต่อให้เสี่ยวฮุ่ยปรนนิบัติอย่างเต็มพลังแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์!เพื่อให้หลุดพ้นจากเสี่ยวฮุ่ย และก็เพื่อหลีกเลี่ยงความอับอายที่จะเกิดขึ้นอีกครั้ง เว่ยเทียนหมิงตัดสินใจรับปากเสี่ยวฮุ่ย ให้เธอลางานสิบวันแต่ในตอนที่ทำการตัดสินใจแบบนี้ออกมา เว่ยเทียนหมิงก็กัดฟันกรอดเขาคิดไม่ถึงว่าจะมีวันหนึ่ง เขาที่เป็นถึงเจ้าพ่อก็ถูกสาวบริการในคลับกำราบ!แถมเสี่ยวฮุ่ยก็ใช้วิธีแบบนี้ซะด้วย เว่ยเทียนหมิงต่อให้อยากจะโมโหใส่เธอก็ไม่เหมาะสมเมื่อมองออกถึงความลำบากใจของเว่ยเทียนหมิง ในดวงตาของเสี่ยวฮุ่ยก็เผยความลำพองใจออกมาเล็กน้อยเธอตั้งใจวางแผนมาแบบนี้!อันที่จริงเ
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
