เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 159
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 160
จางหยวนถึงได้เข้าใจในทันที ที่แท้พนักงานขายหญิงที่หน้าตาสดใสตรงหน้าคนนี้ กำลังเต๊าะเขาอยู่!คิดไม่ถึงจริง ๆ เขาจางหยวนจะมีวันที่ถูกผู้หญิงเต๊าะด้วย!แต่ทำไมก่อนหน้านี้พนักงานขายหญิงถึงไม่เต๊าะเขา?จางหยวนคิดอยู่พักหนึ่งและในที่สุดก็รู้เหตุผลน่าจะเป็นเพราะพนักงานขายหญิงคนนี้เห็นเงินในกระเป๋าของเขาจำนวนมาก ดังนั้นถึงได้เป็นฝ่ายเต๊าะเขาเมื่อคิดแบบนี้ จางหยวนก็ทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ยุคสมัยนี้เพียงแค่หน้าตาดีไม่มีประโยชน์ ยังจะต้องมีเงินด้วย!หน้าตาดีมีเงิน ถึงจะสามารถทำให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายตามจีบได้!เพียงแต่ว่าจางหยวนไม่ได้มีความคิดที่จะติดต่อพนักงานขายเมื่อขี่รถสามล้อไฟฟ้าออกจากร้านขาย เขาก็โยนกระดาษโน้ตทิ้งไปตัดรูปร่างหน้าตาออก นิสัยที่รังเกียจคนจนชอบคนรวยของพนักงานสาว ก็ไม่ใช่สเปคของจางหยวน!รอให้จางหยวนขี่รถสามล้อกลับในชุมชนหวังฮุ่ยแม่ของเขากำลังคุยกับผู้หญิงหลายคนที่หน้าประตูจู่ ๆ ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา: "ดูสิ อาหยวนของครอบครัวพี่หวัง ขี่รถสามล้อไฟฟ้ากลับมาแล้ว!"ทุกคนพากันหันหน้ามองไป และมันก็เป็นเช่นนั้น!จางหยวนขี่รถสามล้อไฟฟ้ามาจริง ๆ!อีกทั้งร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 161
ลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเป็นนักศึกษาปวส.แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้าเรียนในหลักสูตรระดับปริญญาตรี แต่ในแวดวงเล็ก ๆ ของเธอ ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว!เมื่อก่อนพวกผู้หญิงสองสามคนรวมตัวกัน ต่างก็ยกย่องลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงพวกเธอยังหวังว่าลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเรียนจบไปจะมีอนาคตที่ดี จะได้ช่วยเหลือลูกชายของพวกเธอสองสามคนแต่ตั้งแต่ที่จางหยวนฟื้นฟูสติปัญญากลับมา ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว!พวกผู้หญิงที่เคยยกย่องลูกของเหลียงเฉียวหลิงอยู่ตลอด แต่ละคนเริ่มเปลี่ยนไปยกย่องจางหยวนลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเป็นนักศึกษาปวส.แล้วจะอย่างไรล่ะ?เรียนจบไปมากสุดก็หาได้แค่งานที่เงินเดือนสองสามหมื่นบาท!แต่จางหยวนไม่เหมือนกัน วันเดียวเขาก็สามารถหาเงินได้ห้าพันบาท!และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ จางหยวนเป็นสัตวแพทย์สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา ต่อไปไก่ เป็ด ปศุสัตว์ที่บ้านของใครเลี้ยงเอาไว้เจ็บป่วย ก็สามารถให้จางหยวนช่วยรักษาได้เมื่อเทียบกับจางหยวนแล้ว ลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ!ฟังคำชื่นชมจางหยวนที่พวกผู้หญิงพูดแต่ละประโยค สีหน้าของเหลียงเฉียวหลิงยิ่งบึ้งตึ้งขึ้นเรื่อย ๆสุดท้ายเธอก็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 162
ก็ไม่น่าแปลกที่ผู้หญิงเหล่านี้แทบไม่อยากจะเชื่อเพราะว่าจิตใต้สำนึกของพวกเธอ จางหยวนก็คือสัตวแพทย์สัตวแพทย์ทำหน้าที่อะไร?รักษาปศุสัตว์!สัตวแพทย์ที่รักษาปศุสัตว์ จะรักษาให้คนได้อย่างไร?เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของทุกคนรุนแรงขนาดนี้ เหลียงเฉียวหลิงก็ยิ้มขึ้นมาด้วยความลำพองใจ"พวกเธอไม่เชื่อเหรอ? ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ! นี่เป็นคำพูดที่ผู้ชายของฉันพูดเองกับปาก! ถ้าหากไม่เชื่อจริง ๆพวกเธอก็ไปถามที่หมู่บ้านต้าหลิวเองสิ!"เมื่อเห็นว่าเหลียงเฉียวหลิงมีความมั่นใจมาก พวกผู้หญิงจึงค่อย ๆ เริ่มเชื่อเธอ"งั้นพูดแบบนี้ ลูกชายของพี่หวัง รักษาโรคให้คนของหมู่บ้านต้าหลิวจริง ๆ เหรอ?" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้"แม่เจ้า! สัตวแพทย์จะรักษาคนได้อย่างไรล่ะ! รักษาคนจะเหมือนกับรักษาให้ไก่ได้อย่างไร?""ล้อเล่นกันเกินไปแล้ว! เสียแรงที่เมื่อก่อนฉันยังคิดว่าหลังจากจางหยวนฟื้นคืนสติปัญญาแล้วก็สุขุมดี แต่คิดไม่ถึงว่าจะไม่รู้จักความเหมาะสมเลย!""จริงด้วย! เขาที่เป็นสัตวแพทย์รักษาให้คน ถ้าหากรักษาจนเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำอย่างไร? นั่นมันชีวิตคนเลยนะ!""........"ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ เหลียงเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 163
คิดไม่ถึงว่า กลับได้เห็นภาพแบบนี้!เหลียงเฉียวหลิงขมวดคิ้วจ้องมองจางหยวน: "จางหยวน นายหมายความว่าอย่างไร?""หมายความตามที่พูด! รอให้ผ่านไปช่วงหนึ่งคุณก็รู้เอง!" จางหยวนพูดเสียงเย็นชาจากนั้น เขาก็หันไปพูดกับหวังฮุ่ย: "แม่ เรากลับบ้านกันเถอะ! ไม่ต้องถกเถียงกับพวกเธอแล้ว! ใครถูกใครผิด ผ่านไปอีกช่วงหนึ่งก็รู้แล้ว!"ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของจางหยวน ความโมโหของหวังฮุ่ยก็หายไปกว่าครึ่งเธอก็รู้ว่า ตอนนี้ต่อให้ถกเถียงกับเหลียงเฉียวหลิงและคนอื่นอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์!อยากจะให้คนที่สงสัยจางหยวนหุบปาก ก็ทำได้แค่ใช้ความจริงพูดจา!สองแม่ลูกจึงกลับไปบ้านทั้งแบบนี้ เหลือเพียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี และยังมีเหลียงเฉียวหลิงที่มีสีหน้าเย็นชา"ไอ้ปัญญาอ่อนคนนี้ กล้ามากที่สาปแช่งฉันให้ป่วย! ดูได้เลยว่าฉันจะเอาเรื่องของนายไปเปิดเผยให้หมู่บ้านให้หมดซะเลย!" เหลียงเฉียวหลิงพูดระยะเวลาในสองสามวันต่อมาเรื่องที่จางหยวนรักษาอาการให้สวีจ้วงจ้วงของหมู่บ้านต้าหลิว แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านเหมือนกับลมที่พัดผ่านผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ก็ต้องเป็นเหลียงเฉียวหลิงที่เกลียดจางหยวนอยู่แล้ว!ห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 164
"อาหยวน คิดยังไงถึงมาหาพี่สะใภ้ได้? เป็นเพราะช่วงนี้ร่างกายเหนื่อยล้าใช่ไหม อยากจะให้พี่สะใภ้นวดผ่อนคลายให้นายเหรอ?" หลี่ชิวจวี๋พูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆในวันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหนึ่งเนื้อผ้าของเสื้อเชิ้ตบางเบา ข้างบนมีลายดอกสีน้ำเงินมองผ่านเนื้อผ้าที่บางเบา ถึงขั้นที่สามารถมองเห็นได้ว่า วันนี้หลี่ชิวจวี๋สวมชุดชั้นในสีฟ้าเข้มหลังจากแอบมองเพียงแวบเดียว จางหยวนก็ดึงสายตากลับแล้วพูดว่า: "ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าพี่สะใภ้ชิวจวี๋จะนวดเป็นด้วย? แต่ครั้งนี้ที่ผมมา ก็เพื่อจะรักษาอาการมดลูกเย็นให้พี่!"หลี่ชิวจวี๋เดิมอยากจะพูดว่าให้จางหยวนลองดู จะได้รู้ว่าเธอนวดเป็นหรือไม่แต่ตอนที่ได้ยินประโยคหลังของจางหยวนเดิมทีคำพูดที่อยู่ข้างปาก ก็ถูกเธอกลืนกลับเข้าไปจากนั้น ก็เป็นเสียงของเธอที่เต็มไปด้วยความดีใจ"จริงเหรอ? อาหยวน นายรักษาอาการมดลูกเย็นของฉันได้จริง ๆ เหรอ?"อาการมดลูกเย็นของหลี่ชิวจวี๋ ทรมานเธอไม่น้อยเลย!ทุกครั้งที่อากาศเย็นขึ้น หรือกินของเย็นนิดหน่อย ท้องน้อยก็จะทั้งหนาวทั้งเจ็บเมื่อก่อนหลี่ชิวจวี๋ก็เคยไปตรวจดูที่โรงพยาบาลในเมืองซื้อยามาเป็นกองใหญ่ แต่ว่ากินแล้วแต่กลับไม่ไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 165
เขาเพิ่งจะเข้าไปในลานบ้าน เงาสีดำร่างหนึ่งก็พุ่งมาตรงหน้าจางหยวนอย่างรวดเร็ว จากนั้นกระโดดขึ้นทันที และกระโดดไต่เสื้อของจางหยวนขึ้นไปบนไหล่ของเขามันก็คือแมวดำน้อยที่จางหยวนเก็บมาเลี้ยงได้ไม่นานแมวดำน้อยก็มีชื่อใหม่แล้ว ชื่อเจ้าดำ!ถึงแม้เจ้าดำจะเพิ่งอายุสามเดือน แต่ร่างกายและจิตใจของมันในตอนนี้ กลับไม่ด้อยไปกว่าแมวที่อายุสี่ห้าเดือนเหตุผลเป็นเพราะ จางหยวนให้มันกินยาจีนสูตรที่บำรุงแมว!ในการถ่ายทอดของพี่เทพธิดา นอกจากสูตรยาที่เอาไว้เลี้ยงไก่โดยเฉพาะ ก็ยังมีสูตรยาที่ไว้ใช้บำรุงสัตว์ชนิดอื่น ๆ อีกโดยเฉพาะสูตรยาหงส์งามแห่งเขาฉี เอาไว้ใช้เพิ่มคุณภาพเนื้อและรสชาติของไก่โดยเฉพาะสำหรับสูตรยาที่บำรุงแมว กลับเอาไว้เพื่อเพิ่มความแข็งแรงทางร่างกายและจิตใจของแมว ด้วยเหตุนี้ก็จะเพิ่มพลังการต่อสู้ในการจับแมว!กินผงยาจีนติดต่อกันหลายวัน บวกกับช่วงนี้โภชนาการของเจ้าดำเพียงพอแมวดำน้อยที่เดิมทีร่างกายผอมแห้งและอ่อนแอ เปลี่ยนไปแข็งแรงกำยำขึ้นทุกวันต้องรู้ไว้ว่า ในอนาคตมันจะได้กลายเป็นกษัตริย์ในหมู่แมว ถึงขั้นที่มีตัวตนเหมือนกับตำรวจแม่ง!จางหยวนลูบหัวของเจ้าดำที่อยู่บนไหล่: "เจ้าดำ อีกเด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 166
เมื่อเห็นจางหยวนพูดอย่างจริงจังขนาดนี้หลี่ชิวจวี๋ทำได้แค่ยอมรับความจริงด้วยความจนปัญญาเธอจากนั้นเธอก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีก: "อาหยวน ควรจะกดจุดให้ฉันได้แล้ว! พวกเราไปบนเตียงเถอะ!""บนเตียง...ก็ได้! งั้นก็ไปบนเตียงเถอะ!" จางหยวนครุ่นคิดแล้วพูดขึ้นหลี่ชิวจวี๋รู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นเธอมุ่งหน้าเข้าไปในห้องนอนด้วยความดีใจ จากนั้นก็ถอดรองเท้าขึ้นเตียง จากนั้นก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อด้วยความเป็นธรรมชาติเห็นแบบนี้จางหยวนจึงรีบห้ามเอาไว้: "พี่สะใภ้ชิวจวี๋ ไม่ต้องถอดเสื้อ! ตอนที่กดจุด ผมเลือกเสื้อของพี่ เผยท้องน้อยออกมาก็พอ!""อุ๊ย! แบบนั้นคงลำบากแย่! ยังไงข้างในพี่สะใภ้ก็สวมชุดชั้นในอยู่แล้ว! ทำไม? อาหยวนนายคงไม่ได้เป็นกังวลที่จะเห็นสภาพพี่สะใภ้ที่สวมชุดชั้นใน จนอยากรังแกพี่สะใภ้หรอกนะ?"หลี่ชิวจวี๋พูดอย่างไม่ได้ใส่ใจพูดได้ครึ่งหนึ่ง จู่ ๆ เธอก็มองจางหยวนด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จางหยวนรู้สึกหมดคำพูดทันที: "จำเป็นไปได้อย่างไร! ผมเป็นคนที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เหรอ? พี่ถอดเต็มที่ ตอนนี้ผมรักษาให้พี่ในฐานะหมอ ไม่มีความต้องการไม่มีความอยาก!""นี่ถึงจะถูกต้อง! อาหยวนนายอยากเป็นห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 167
เมื่อได้ยินแบบนี้ หลี่ชิวจวี๋ที่หายใจหอบ และมองไปทางจางหยวนด้วยสายตาหยาดเยิ้ม แก้มแดงเป็นเลือดฝาดบนใบหน้าสวยดูยั่วยวนคนเป็นพิเศษโดยเฉพาะ บริเวณลำคอมีเหงื่อไหลซึมออกขับผิวขาวผ่อง ยิ่งทำให้คนอดไม่ได้ที่จะอยากจะมองนานหน่อย“อาหยวน แค่ครั้งนี้ นายก็จะทำให้พี่สะใภ้อะไหล่หลุดแล้ว! ถ้าทำอีกสองสามครั้งพี่สะใภ้จะไม่ถูกนายทรมานจะแย่เหรอ!” หลี่ชิวจวี๋กล่าวด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์จางหยวนหัวเราะแห้ง ๆ: "พี่สะใภ้ชิวจวี๋ ดูพี่พูดสิ! พี่ก็พูดแล้วไม่ใช่เหรอ ผมแค่รักษาพี่ ไม่ได้มีความคิดใด ๆ ปะปน!""เหรอ? งั้นนายทำไมถึงจ้องมองพี่สะใภ้ล่ะ? หรือว่าอาการมดลูกเย็นของพี่สะใภ้ ยังกระทบต่อตรงนี้เหรอ?" หลี่ชิวจวี๋ตั้งใจชี้ไปที่หน้าอกของตัวเองจางหยวนเบือนหน้าหนี และพูดปฏิเสธ:"ใช่ที่ไหนกัน! พี่สะใภ้ชิวจวี๋พี่ดูผิดแล้ว! ผมไม่ได้จ้องมองพี่นะ! คือว่า ผมยังมีธุระต้องกลับก่อนแล้ว!"พูดจบ จางหยวนก็ออกจากบ้านของหลี่ชิวจวี๋เหมือนกับหลบหนีไปเห็นเขากลับไปอย่างจนตรอก หลี่ชิวจวี๋กลับขำไม่หยุด“คิดไม่ถึงว่าอาหยวนจะชอบทำนองนี้! ดูท่าครั้งหน้าฉันควรจะเปิดเผยร่างกายยั่วยวนเขา ถึงเวลาอาหยวนก็หนีไม่พ้นแล้ว!” หลี่ชิวจว
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
