Share
บทที่ 161
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 162
ก็ไม่น่าแปลกที่ผู้หญิงเหล่านี้แทบไม่อยากจะเชื่อเพราะว่าจิตใต้สำนึกของพวกเธอ จางหยวนก็คือสัตวแพทย์สัตวแพทย์ทำหน้าที่อะไร?รักษาปศุสัตว์!สัตวแพทย์ที่รักษาปศุสัตว์ จะรักษาให้คนได้อย่างไร?เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของทุกคนรุนแรงขนาดนี้ เหลียงเฉียวหลิงก็ยิ้มขึ้นมาด้วยความลำพองใจ"พวกเธอไม่เชื่อเหรอ? ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ! นี่เป็นคำพูดที่ผู้ชายของฉันพูดเองกับปาก! ถ้าหากไม่เชื่อจริง ๆพวกเธอก็ไปถามที่หมู่บ้านต้าหลิวเองสิ!"เมื่อเห็นว่าเหลียงเฉียวหลิงมีความมั่นใจมาก พวกผู้หญิงจึงค่อย ๆ เริ่มเชื่อเธอ"งั้นพูดแบบนี้ ลูกชายของพี่หวัง รักษาโรคให้คนของหมู่บ้านต้าหลิวจริง ๆ เหรอ?" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้"แม่เจ้า! สัตวแพทย์จะรักษาคนได้อย่างไรล่ะ! รักษาคนจะเหมือนกับรักษาให้ไก่ได้อย่างไร?""ล้อเล่นกันเกินไปแล้ว! เสียแรงที่เมื่อก่อนฉันยังคิดว่าหลังจากจางหยวนฟื้นคืนสติปัญญาแล้วก็สุขุมดี แต่คิดไม่ถึงว่าจะไม่รู้จักความเหมาะสมเลย!""จริงด้วย! เขาที่เป็นสัตวแพทย์รักษาให้คน ถ้าหากรักษาจนเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำอย่างไร? นั่นมันชีวิตคนเลยนะ!""........"ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ เหลียงเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 163
คิดไม่ถึงว่า กลับได้เห็นภาพแบบนี้!เหลียงเฉียวหลิงขมวดคิ้วจ้องมองจางหยวน: "จางหยวน นายหมายความว่าอย่างไร?""หมายความตามที่พูด! รอให้ผ่านไปช่วงหนึ่งคุณก็รู้เอง!" จางหยวนพูดเสียงเย็นชาจากนั้น เขาก็หันไปพูดกับหวังฮุ่ย: "แม่ เรากลับบ้านกันเถอะ! ไม่ต้องถกเถียงกับพวกเธอแล้ว! ใครถูกใครผิด ผ่านไปอีกช่วงหนึ่งก็รู้แล้ว!"ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของจางหยวน ความโมโหของหวังฮุ่ยก็หายไปกว่าครึ่งเธอก็รู้ว่า ตอนนี้ต่อให้ถกเถียงกับเหลียงเฉียวหลิงและคนอื่นอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์!อยากจะให้คนที่สงสัยจางหยวนหุบปาก ก็ทำได้แค่ใช้ความจริงพูดจา!สองแม่ลูกจึงกลับไปบ้านทั้งแบบนี้ เหลือเพียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี และยังมีเหลียงเฉียวหลิงที่มีสีหน้าเย็นชา"ไอ้ปัญญาอ่อนคนนี้ กล้ามากที่สาปแช่งฉันให้ป่วย! ดูได้เลยว่าฉันจะเอาเรื่องของนายไปเปิดเผยให้หมู่บ้านให้หมดซะเลย!" เหลียงเฉียวหลิงพูดระยะเวลาในสองสามวันต่อมาเรื่องที่จางหยวนรักษาอาการให้สวีจ้วงจ้วงของหมู่บ้านต้าหลิว แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านเหมือนกับลมที่พัดผ่านผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ก็ต้องเป็นเหลียงเฉียวหลิงที่เกลียดจางหยวนอยู่แล้ว!ห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 164
"อาหยวน คิดยังไงถึงมาหาพี่สะใภ้ได้? เป็นเพราะช่วงนี้ร่างกายเหนื่อยล้าใช่ไหม อยากจะให้พี่สะใภ้นวดผ่อนคลายให้นายเหรอ?" หลี่ชิวจวี๋พูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆในวันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหนึ่งเนื้อผ้าของเสื้อเชิ้ตบางเบา ข้างบนมีลายดอกสีน้ำเงินมองผ่านเนื้อผ้าที่บางเบา ถึงขั้นที่สามารถมองเห็นได้ว่า วันนี้หลี่ชิวจวี๋สวมชุดชั้นในสีฟ้าเข้มหลังจากแอบมองเพียงแวบเดียว จางหยวนก็ดึงสายตากลับแล้วพูดว่า: "ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าพี่สะใภ้ชิวจวี๋จะนวดเป็นด้วย? แต่ครั้งนี้ที่ผมมา ก็เพื่อจะรักษาอาการมดลูกเย็นให้พี่!"หลี่ชิวจวี๋เดิมอยากจะพูดว่าให้จางหยวนลองดู จะได้รู้ว่าเธอนวดเป็นหรือไม่แต่ตอนที่ได้ยินประโยคหลังของจางหยวนเดิมทีคำพูดที่อยู่ข้างปาก ก็ถูกเธอกลืนกลับเข้าไปจากนั้น ก็เป็นเสียงของเธอที่เต็มไปด้วยความดีใจ"จริงเหรอ? อาหยวน นายรักษาอาการมดลูกเย็นของฉันได้จริง ๆ เหรอ?"อาการมดลูกเย็นของหลี่ชิวจวี๋ ทรมานเธอไม่น้อยเลย!ทุกครั้งที่อากาศเย็นขึ้น หรือกินของเย็นนิดหน่อย ท้องน้อยก็จะทั้งหนาวทั้งเจ็บเมื่อก่อนหลี่ชิวจวี๋ก็เคยไปตรวจดูที่โรงพยาบาลในเมืองซื้อยามาเป็นกองใหญ่ แต่ว่ากินแล้วแต่กลับไม่ไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 165
เขาเพิ่งจะเข้าไปในลานบ้าน เงาสีดำร่างหนึ่งก็พุ่งมาตรงหน้าจางหยวนอย่างรวดเร็ว จากนั้นกระโดดขึ้นทันที และกระโดดไต่เสื้อของจางหยวนขึ้นไปบนไหล่ของเขามันก็คือแมวดำน้อยที่จางหยวนเก็บมาเลี้ยงได้ไม่นานแมวดำน้อยก็มีชื่อใหม่แล้ว ชื่อเจ้าดำ!ถึงแม้เจ้าดำจะเพิ่งอายุสามเดือน แต่ร่างกายและจิตใจของมันในตอนนี้ กลับไม่ด้อยไปกว่าแมวที่อายุสี่ห้าเดือนเหตุผลเป็นเพราะ จางหยวนให้มันกินยาจีนสูตรที่บำรุงแมว!ในการถ่ายทอดของพี่เทพธิดา นอกจากสูตรยาที่เอาไว้เลี้ยงไก่โดยเฉพาะ ก็ยังมีสูตรยาที่ไว้ใช้บำรุงสัตว์ชนิดอื่น ๆ อีกโดยเฉพาะสูตรยาหงส์งามแห่งเขาฉี เอาไว้ใช้เพิ่มคุณภาพเนื้อและรสชาติของไก่โดยเฉพาะสำหรับสูตรยาที่บำรุงแมว กลับเอาไว้เพื่อเพิ่มความแข็งแรงทางร่างกายและจิตใจของแมว ด้วยเหตุนี้ก็จะเพิ่มพลังการต่อสู้ในการจับแมว!กินผงยาจีนติดต่อกันหลายวัน บวกกับช่วงนี้โภชนาการของเจ้าดำเพียงพอแมวดำน้อยที่เดิมทีร่างกายผอมแห้งและอ่อนแอ เปลี่ยนไปแข็งแรงกำยำขึ้นทุกวันต้องรู้ไว้ว่า ในอนาคตมันจะได้กลายเป็นกษัตริย์ในหมู่แมว ถึงขั้นที่มีตัวตนเหมือนกับตำรวจแม่ง!จางหยวนลูบหัวของเจ้าดำที่อยู่บนไหล่: "เจ้าดำ อีกเด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 166
เมื่อเห็นจางหยวนพูดอย่างจริงจังขนาดนี้หลี่ชิวจวี๋ทำได้แค่ยอมรับความจริงด้วยความจนปัญญาเธอจากนั้นเธอก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีก: "อาหยวน ควรจะกดจุดให้ฉันได้แล้ว! พวกเราไปบนเตียงเถอะ!""บนเตียง...ก็ได้! งั้นก็ไปบนเตียงเถอะ!" จางหยวนครุ่นคิดแล้วพูดขึ้นหลี่ชิวจวี๋รู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นเธอมุ่งหน้าเข้าไปในห้องนอนด้วยความดีใจ จากนั้นก็ถอดรองเท้าขึ้นเตียง จากนั้นก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อด้วยความเป็นธรรมชาติเห็นแบบนี้จางหยวนจึงรีบห้ามเอาไว้: "พี่สะใภ้ชิวจวี๋ ไม่ต้องถอดเสื้อ! ตอนที่กดจุด ผมเลือกเสื้อของพี่ เผยท้องน้อยออกมาก็พอ!""อุ๊ย! แบบนั้นคงลำบากแย่! ยังไงข้างในพี่สะใภ้ก็สวมชุดชั้นในอยู่แล้ว! ทำไม? อาหยวนนายคงไม่ได้เป็นกังวลที่จะเห็นสภาพพี่สะใภ้ที่สวมชุดชั้นใน จนอยากรังแกพี่สะใภ้หรอกนะ?"หลี่ชิวจวี๋พูดอย่างไม่ได้ใส่ใจพูดได้ครึ่งหนึ่ง จู่ ๆ เธอก็มองจางหยวนด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จางหยวนรู้สึกหมดคำพูดทันที: "จำเป็นไปได้อย่างไร! ผมเป็นคนที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เหรอ? พี่ถอดเต็มที่ ตอนนี้ผมรักษาให้พี่ในฐานะหมอ ไม่มีความต้องการไม่มีความอยาก!""นี่ถึงจะถูกต้อง! อาหยวนนายอยากเป็นห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 167
เมื่อได้ยินแบบนี้ หลี่ชิวจวี๋ที่หายใจหอบ และมองไปทางจางหยวนด้วยสายตาหยาดเยิ้ม แก้มแดงเป็นเลือดฝาดบนใบหน้าสวยดูยั่วยวนคนเป็นพิเศษโดยเฉพาะ บริเวณลำคอมีเหงื่อไหลซึมออกขับผิวขาวผ่อง ยิ่งทำให้คนอดไม่ได้ที่จะอยากจะมองนานหน่อย“อาหยวน แค่ครั้งนี้ นายก็จะทำให้พี่สะใภ้อะไหล่หลุดแล้ว! ถ้าทำอีกสองสามครั้งพี่สะใภ้จะไม่ถูกนายทรมานจะแย่เหรอ!” หลี่ชิวจวี๋กล่าวด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์จางหยวนหัวเราะแห้ง ๆ: "พี่สะใภ้ชิวจวี๋ ดูพี่พูดสิ! พี่ก็พูดแล้วไม่ใช่เหรอ ผมแค่รักษาพี่ ไม่ได้มีความคิดใด ๆ ปะปน!""เหรอ? งั้นนายทำไมถึงจ้องมองพี่สะใภ้ล่ะ? หรือว่าอาการมดลูกเย็นของพี่สะใภ้ ยังกระทบต่อตรงนี้เหรอ?" หลี่ชิวจวี๋ตั้งใจชี้ไปที่หน้าอกของตัวเองจางหยวนเบือนหน้าหนี และพูดปฏิเสธ:"ใช่ที่ไหนกัน! พี่สะใภ้ชิวจวี๋พี่ดูผิดแล้ว! ผมไม่ได้จ้องมองพี่นะ! คือว่า ผมยังมีธุระต้องกลับก่อนแล้ว!"พูดจบ จางหยวนก็ออกจากบ้านของหลี่ชิวจวี๋เหมือนกับหลบหนีไปเห็นเขากลับไปอย่างจนตรอก หลี่ชิวจวี๋กลับขำไม่หยุด“คิดไม่ถึงว่าอาหยวนจะชอบทำนองนี้! ดูท่าครั้งหน้าฉันควรจะเปิดเผยร่างกายยั่วยวนเขา ถึงเวลาอาหยวนก็หนีไม่พ้นแล้ว!” หลี่ชิวจว
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 168
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จางหยวนก็วิ่งไปที่ทุ่งตากเมล็ดพืชในทุ่งตากเมล็ดพืช อวี๋เหล่าจิ่วใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเลวทรามมองไปทางเสิ่นซิ่วอวิ๋นที่ทรุดนั่งอยู่บนพื้น และเดินไปหาเธอทีละก้าว"แม่หม้ายเสิ่น ในที่สุดฉันก็ได้ครอบครองเธอแล้ว!"เสิ่นซิ่วอวิ๋นตัวสั่นไปทั้งตัว ใบหน้าที่สวยงามเต็มไปด้วยความหวาดกลัว"แก แกอย่าเข้ามานะ! ถ้าเข้ามาฉันจะตะโกนเรียกคนแล้ว!"อวี๋เหล่าจิ่วหัวเราะเสียงดัง: "เรียกคน? เมื่อครู่เธอก็ตะโกนขอความช่วยเหลือแล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายมาก สถานที่ห่างไกลแบบนี้ ไม่มีคนได้ยินด้วยซ้ำ!""อีกทั้ง เพื่อที่จะได้ครอบครองนังผู้หญิงร่ายอย่างเธอ ฉันเฝ้าดูอยู่ที่หน้าบ้านเธอตั้งหลายวัน! นี่ถึงได้มีโอกาสคว้าเธอมาอยู่ในกำมือได้!""หึหึ! จางหยวนเข้าบ้านของเธอได้ และได้ดื่มนม ทำไมฉันอวี๋เหล่าจิ่วถึงทำไม่ได้?""เธออย่าแก้ตัว! ครั้งที่แล้วฉันเห็นจางหยวนเดินออกมาจากบ้านของเธอ อีกทั้งมุมปากของเขายังมีคราบนมติดอยู่!"ได้ยินอวี๋เหล่าจิ่วพูดเรื่องที่จางหยวนเข้าไปดื่มนมที่บ้านของเธอเสิ่นซิ่วอวิ๋นสีหน้าเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็รีบอธิบาย"แกเข้าใจผิดแล้ว! จางหยวนดื่ม...ดื่มนมแพะ!"
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 169
"อวี๋เหล่าจิ่ว แกพูดจาซี้ซั้วอะไร! ฉันกับอาหยวน...พวกเราสองคนบริสุทธิ์ใจ!" เสิ่นซิ่วอวิ๋นตะโกนเสียงดังด้วยความเขินอายและโมโหอวี๋เหล่าจิ่วใบหน้ายิ้มเยาะ: "บริสุทธิ์ใจ? เธอเรียกมันว่าอาหยวนแล้ว พวกเธอสองคนบริสุทธิ์ใจตรงไหนกัน?"ได้ยินอวี๋เหล่าจิ่วพูดแบบนี้ เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็โมโหมากขึ้นเมื่อครู่ภายใต้ความร้อนใจของเธอ จึงเรียกชื่ออาหยวน!คิดไม่ถึง กลับถูกอวี๋เหล่าจิ่วเอามาโจมตีเป็นจุดออ่อน!“พอแล้ว!” จางหยวนพูดด้วยความโกรธเขาออกแรงที่มือ อวี๋เหล่าจิ่วก็ร้องอนาถขึ้นมาติดต่อกัน ไม่มีโอกาสพูดจาซี้ซั้วอีกต่อไปเพื่อไม่ให้ไอ้หมอนี่พูดจาซี้ซั้ว จางหยวนจึงฝาดสันมือทำให้เขาหมดสติอวี๋เหล่าจิ่วหมดสติล้มลงบนพื้นทันทีจางหยวนถึงได้เดินไปทางเสิ่นซิ่วอวิ๋น และยื่นมือไปดึงเธอขึ้นมา"พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น พี่ไม่เป็นไรนะ?" จางหยวนถามมองดูใบหน้าของจางหยวนที่หล่อเหลาและหนักแน่น และก็นึกถึงคำพูดซี้ซั้วของอวี๋เหล่าจิ่วเมื่อครู่นี้ขึ้นมาอีก เสิ่นซิ่วอวิ๋นที่เดิมทีใบหน้าสวยแดงระเรื่ออยู่แล้วก็แดงขึ้นไปอีกคิดไม่ถึงว่าในสายตาของคนอื่น เธอกับจางหยวนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว!อันที่จริง มันยิ่งทำให้เ
Latest chapter
