Share
บทที่ 167
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 168
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จางหยวนก็วิ่งไปที่ทุ่งตากเมล็ดพืชในทุ่งตากเมล็ดพืช อวี๋เหล่าจิ่วใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเลวทรามมองไปทางเสิ่นซิ่วอวิ๋นที่ทรุดนั่งอยู่บนพื้น และเดินไปหาเธอทีละก้าว"แม่หม้ายเสิ่น ในที่สุดฉันก็ได้ครอบครองเธอแล้ว!"เสิ่นซิ่วอวิ๋นตัวสั่นไปทั้งตัว ใบหน้าที่สวยงามเต็มไปด้วยความหวาดกลัว"แก แกอย่าเข้ามานะ! ถ้าเข้ามาฉันจะตะโกนเรียกคนแล้ว!"อวี๋เหล่าจิ่วหัวเราะเสียงดัง: "เรียกคน? เมื่อครู่เธอก็ตะโกนขอความช่วยเหลือแล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายมาก สถานที่ห่างไกลแบบนี้ ไม่มีคนได้ยินด้วยซ้ำ!""อีกทั้ง เพื่อที่จะได้ครอบครองนังผู้หญิงร่ายอย่างเธอ ฉันเฝ้าดูอยู่ที่หน้าบ้านเธอตั้งหลายวัน! นี่ถึงได้มีโอกาสคว้าเธอมาอยู่ในกำมือได้!""หึหึ! จางหยวนเข้าบ้านของเธอได้ และได้ดื่มนม ทำไมฉันอวี๋เหล่าจิ่วถึงทำไม่ได้?""เธออย่าแก้ตัว! ครั้งที่แล้วฉันเห็นจางหยวนเดินออกมาจากบ้านของเธอ อีกทั้งมุมปากของเขายังมีคราบนมติดอยู่!"ได้ยินอวี๋เหล่าจิ่วพูดเรื่องที่จางหยวนเข้าไปดื่มนมที่บ้านของเธอเสิ่นซิ่วอวิ๋นสีหน้าเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็รีบอธิบาย"แกเข้าใจผิดแล้ว! จางหยวนดื่ม...ดื่มนมแพะ!"
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 169
"อวี๋เหล่าจิ่ว แกพูดจาซี้ซั้วอะไร! ฉันกับอาหยวน...พวกเราสองคนบริสุทธิ์ใจ!" เสิ่นซิ่วอวิ๋นตะโกนเสียงดังด้วยความเขินอายและโมโหอวี๋เหล่าจิ่วใบหน้ายิ้มเยาะ: "บริสุทธิ์ใจ? เธอเรียกมันว่าอาหยวนแล้ว พวกเธอสองคนบริสุทธิ์ใจตรงไหนกัน?"ได้ยินอวี๋เหล่าจิ่วพูดแบบนี้ เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็โมโหมากขึ้นเมื่อครู่ภายใต้ความร้อนใจของเธอ จึงเรียกชื่ออาหยวน!คิดไม่ถึง กลับถูกอวี๋เหล่าจิ่วเอามาโจมตีเป็นจุดออ่อน!“พอแล้ว!” จางหยวนพูดด้วยความโกรธเขาออกแรงที่มือ อวี๋เหล่าจิ่วก็ร้องอนาถขึ้นมาติดต่อกัน ไม่มีโอกาสพูดจาซี้ซั้วอีกต่อไปเพื่อไม่ให้ไอ้หมอนี่พูดจาซี้ซั้ว จางหยวนจึงฝาดสันมือทำให้เขาหมดสติอวี๋เหล่าจิ่วหมดสติล้มลงบนพื้นทันทีจางหยวนถึงได้เดินไปทางเสิ่นซิ่วอวิ๋น และยื่นมือไปดึงเธอขึ้นมา"พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น พี่ไม่เป็นไรนะ?" จางหยวนถามมองดูใบหน้าของจางหยวนที่หล่อเหลาและหนักแน่น และก็นึกถึงคำพูดซี้ซั้วของอวี๋เหล่าจิ่วเมื่อครู่นี้ขึ้นมาอีก เสิ่นซิ่วอวิ๋นที่เดิมทีใบหน้าสวยแดงระเรื่ออยู่แล้วก็แดงขึ้นไปอีกคิดไม่ถึงว่าในสายตาของคนอื่น เธอกับจางหยวนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว!อันที่จริง มันยิ่งทำให้เ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 170
"อาหยวน งั้นต่อไปฉันเรียกนายแบบนี้แล้วกัน!" เสียงของเสิ่นซิ่วอวิ๋นอ่อนโยนขึ้นเยอะจางหยวนยิ้มและพูด: "เรียกผมแบบนี้ได้! สำหรับอวี๋เหล่าจิ่ว พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋นคิดจะจัดการเขาอย่างไร?"พูดถึงภายหลัง สีหน้าของจางหยวนเปลี่ยนไปเคร่งขรึมเล็กน้อยอวี๋เหล่าจิ่วทำเรื่องสิ้นมโนธรรมแบบนี้ ตามหลักแล้วควรจะแจ้งตำรวจให้จัดการโดยตรงแต่เรื่องนี้ถ้าหากแพร่งพรายออกไป ใครจะไปรู้ว่าจะถูกพวกผู้หญิงที่ชอบซุบซิบนินทาออกไปจนกลายเป็นแบบไหนกัน?พวกผู้หญิงแก่ที่นินทากันทั้งวัน ชอบซุบซิบข่าวโลกีย์แบบนี้มากที่สุดอีกทั้งสำคัญที่สุดคือ พวกเธอไม่เพียงเล่าต่อกันซี้ซั้ว แถมยังแต่งเรื่องกันมั่วซั่ว!ทั้ง ๆ ที่เสิ่นซิ่วอวิ๋นไม่ได้ถูกอวี๋เหล่าจิ่วย่ำยีแต่หากข่าวนี้แพร่ออกไป ไม่แน่ก็อาจจะมีพวกผู้หญิงแก่แต่งเรื่องกลายเป็นว่าเสิ่นซิ่วอวิ๋นถูกอวี๋เหล่าจิ่วย่ำยีแล้ว!ถึงเวลานั้น ชื่อเสียงของเสิ่นซิ่วอวิ๋นก็ถือว่าจบกัน!ต่อให้เธอเป็นฝ่ายเสียหาย แต่คนอื่น ๆ กลับไม่ได้คิดแบบนี้พวกเขามีแต่จะคิดว่า เสิ่นซิ่วอวิ๋นถูกอวี๋เหล่าจิ่วย่ำยีแล้ว สกปรกแล้ว!ภาพลักษณ์ของเสิ่นซิ่วอวิ๋นที่เป็นผู้หญิงแกร่งบริสุทธิ์ เกรงว่าจะแตกเป็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 171
เขากลายเป็นขันทีก็เพราะสาเหตุจากตัวเอง อวี๋เหล่าจิ่วก็ไม่กล้ามาแก้แค้นเขาไอ้หมอนี่อยากจะรังแกเสิ่นซิ่วอวิ๋น ถูกตัวเองจับได้คาหนังคาเขาต่อไปเกรงว่าอวี๋เหล่าจิ่วหลบเลี่ยงเขาแทบไม่ทันด้วยซ้ำ จะกล้าแก้แค้นเขาได้อย่างไร?จัดการอวี๋เหล่าจิ่วเสร็จ จางหยวนก็รีบตามเสิ่นซิ่วอวิ๋นไป"พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น จัดการเรียบร้อยแล้ว! พวกเราไปกันเถอะ!" จางหยวนใบหน้ามีรอยยิ้มบาง ๆมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาของเขากับรอยยิ้มอันอบอุ่นเสิ่นซิ่วอวิ๋นใจเต้นแรงขึ้นอย่างอดไม่ได้ รีบเคลื่อนสายตาไปที่ด้านข้าง"คือว่า...อาหยวน นายจัด...จัดการอวี๋เหล่าจิ่วอย่างไรเหรอ?" เสิ่นซิ่วอวิ๋นถามเสียงเบาเธออยากรู้มาก ๆ ว่าจางหยวนจะจัดการอวี๋เหล่าจิ่วได้อนาถแค่ไหนถึงแม้เสิ่นซิ่วอวิ๋นจะตัดสินใจไม่แจ้งตำรวจแต่ว่าความเกลียดชังที่เธอมีต่ออวี๋เหล่าจิ่วกลับไม่ได้ลดน้อยลงด้วยเหตุนี้ เธอหวังเป็นอย่างมากว่าจางหยวนจะจัดการอวี๋เหล่าจิ่วอย่างรุนแรงสักยก เพื่อระบายความโมโหแทนเธอเมื่อเผชิญหน้ากับเสิ่นซิ่วอวิ๋น จางหยวนยิ้มอย่างลึกลับ: "พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น พี่อยากรู้จริง ๆ เหรอ?""อยาก...อยากรู้จริง ๆ" เสิ่นซิ่วอวิ๋นเงยหน้ามองจางหยวน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 172
คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เสิ่นซิ่วอวิ๋นได้ยินแบบนี้ ใบหน้าสวยก็แดงเป็นแถบ คิดในใจว่าจางหยวนโลภเกินไปหน่อยไหม?บีบ "นมแพะ" ให้เขาแก้วหนึ่งไม่เป็นอะไรแต่ถ้าบีบสองแก้ว ต่อให้เธอเสิ่นซิ่วอวิ๋นมีพรสวรรค์มากเป็นพิเศษ ก็กลัวว่าจะทำไม่ได้น่ะสิเธอจะให้ถิงถิงลูกสาวของเธอหิวโหยไม่ได้หรอกมั้ง?เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ เสิ่นซิ่วอวิ๋นพูดด้วยความเขินอาย"สองแก้ว...ไม่ได้ หนึ่งแก้วเหมือนเดิมเถอะ!"จางหยวนพูดด้วยใบหน้าจนใจ: "เอาเถอะ แก้วเดียวก็แก้วเดียว! แต่ว่าพูดขึ้นมาแล้ว นมแพะอร่อยมากจริง ๆ! ผมอยากกินนมแพะซะเดี๋ยวนี้เลย!""งั้นนายกลับบ้านกับฉันเถอะ! กลับไปแล้วฉันบีบให้นายแก้วหนึ่ง! ถิงถิงยังรออยู่ที่บ้าน!" ตอนที่เสิ่นซิ่วอวิ๋นพูดจาก็ก้มหน้าไม่กล้ามองจางหยวนในตอนนี้ เธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ที่เธอออกมาเพราะจะไปเอาฟางข้าวสาลีจากทุ่งตากแห้ง ตอนที่ก่อไฟปรุงอาหาร ใช้ฟางข้าวสาลีในการจุดไฟดีที่สุดเลยแต่น่าเสียดายที่อวี๋เหล่าจิ่วทำให้เสียเวลาแบบนี้ ทำได้แค่ไปในวันพรุ่งนี้อีกครั้งแต่ว่าครั้งนี้เสิ่นซิ่วอวิ๋นมีบทเรียนแล้ว ต่อไปไม่มีทางไปทุ่งตากแห้งในตอนกางคืนอีกแล้ว ถึงขั้นที่หลังจากฟ้ามืดแล้วก็จะไม่ออก
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 173
หลายวันต่อมา รอให้อวี๋เหล่าจิ่วพบว่าตัวเองกลายเป็นขันที ถึงขั้นที่คิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของจางหยวน!เขายังคิดว่า เป็นเพราะเขาอยากจะรังแกแม่หม้ายสาว จึงถูกสวรรค์ลงโทษ!ในเมื่อบนตัวของอวี๋เหล่าจิ่วไม่มีบาดแผลภายนอก เขาก็ไม่รู้ว่าจางหยวนสามารถใช้เข็มเงินเล่มเดียวช่วยเขาทำหมันได้!ช่วงชีวิตรุ่งโรจน์ในการเป็นโสดของอวี๋เหล่าจิ่วได้จบลงแล้ว ชีวิตช่วงที่เป็นขันทีเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น!ช่วงเวลาสองวันมานี้ การดำรงชีวิตของจางหยวนในแต่ละวันนั้นสบายอย่างมากในแต่ละวันให้อาหารไก่ หยอกล้อแมว จากนั้นช่วงบ่ายก็ไปรักษาโรคให้หลี่ชิวจวี๋ด้วยความตั้งใจเด็ดเดี่ยวทุกครั้งตอนที่รักษาให้หลี่ชิวจวี๋ จางหยวนต้องกัดฟันอดทนช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้ตอนที่เขากดจุดให้หลี่ชิวจวี๋ เสียงที่อีกฝ่ายส่งออกมาช่างยั่วยวนคนเหลือเกิน!ภายหลังหลี่ชิวจวี๋ก็สังเกตเห็นว่าทำแบบนี้แล้วจะสร้างความตื่นเต้นต่อจางหยวนเป็นอย่างมากดังนั้นเธอจึงเริ่มปลุกปลั่นจางหยวนขึ้นมาทั้งต่อหน้าและลับหลังทุกครั้งที่กดจุด หลี่ชิวจวี๋จะตั้งใจส่งเสียงที่สวยหยาดเยิ้มยั่วยวนคนมากยิ่งขึ้นแม้แต่ชุดชั้นในที่สวมใส่ ก็เซ็กซี่มากขึ้นทุกคร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 174
จางหยวนเดินเข้าไปด้วยความประหลาดใจ และถามชาวบ้านที่รู้จักคนหนึ่ง"ลุงฉาง นี่มันเรื่องอะไรกัน? บ้านของตาเฟิงเกิดอะไรขึ้นเหรอ? พวกคุณล้อมดูอยู่ที่นี่เหรอ?" จางหยวนถามขึ้นพวกผู้ใหญ่สามารถเรียกตาเฟิงว่าเหล่าเฟิงโถวได้แต่จางหยวนเป็นผู้อ่อนอาวุโสแบบนี้ ถ้าหากเรียกเหล่าเฟิงโถวด้วยเช่นกัน งั้นก็เสียมารยาทเกินไปแล้วอีกทั้งจางหยวนเคารพเหล่าเฟิงโถวเป็นอย่างมากน้ำผึ้งก้อนนั้นที่เหล่าเฟิงโถวเคยให้เขา เหตุการณ์ยังคงเด่นชัดในความทรงจำของเขาจนถึงทุกวันนี้ลุงฉางเห็นคนที่ถามคือจางหยวน เขาชะงักงันก่อน จากนั้นก็มองเขาอย่างระแวดระวังครู่หนึ่งต้องโทษเหลียงเฉียวหลิง ตอนนี้ชาวบ้านจำนวนมากต่างคิดว่าอาการประสาทของจางหยวนยังไม่หายดีด้วยซ้ำแต่ว่าในตอนที่ลุงฉางพบว่าจางหยวนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้บ้าอย่างที่เหลียงเฉียวหลิงพูดไว้ เขาถึงได้รู้สึกโล่งใจ"อาหยวนเองเหรอ! เฮ้อ! นายไม่รู้หรอก เหล่าเฟิงโถวคนนี้! ดื่มยาฆ่าหญ้าฆ่าตัวตาย!" ลุงฉางถอนหายใจจางหยวนรูม่านตาหดตัว: "อะไรนะ? ตาเฟิงดื่มยาฆ่าหญ้าฆ่าตัวตาย? นี่มันเรื่องอะไรกัน?""ไม่ใช่เพราะลูกชายที่ไม่เอาไหนคนนั้นของเขาหรอกเหรอ? เรียนรู้อะไรไม่เรียน กล
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 175
"ดังนั้นต่อให้พวกคุณโทรศัพท์ฉุกเฉินไปในทันที รถฉุกเฉินก็มาไม่ทันแล้ว! ผมจำเป็นต้องช่วยเหลือตาเฟิงอย่างเร่งรีบในตอนนี้!"เมื่อคำพูดนี้ออกมา ก็เกิดความวุ่นวายอย่างใหญ่โตในทันทีภายใต้การตกตะลึงของทุกคน จู่ ๆ ก็นึกถึงข่าวในหมู่บ้านเมื่อไม่กี่วันก่อนขึ้นมาเนื่องจากการป่าวประกาศของเหลียงเฉียวหลิงพวกชาวบ้านต่างก็รู้เรื่องที่จางหยวนรักษาโรคให้สวีจ้วงจ้วงของหมู่บ้านต้าหลิวทั้ง ๆ ที่จางหยวนเป็นสัตวแพทย์ แต่กลับรักษาให้คนในสายตาของทุกคน นี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเลยทุกคนยิ่งคิดไม่ถึงว่า จางหยวนไม่เพียงรักษาคนของหมู่บ้านต้าหลิวตอนนี้เขายังจะรักษาเร่งด่วนให้กับเหล่าเฟิงโถวชั่วขณะ ทุกคนที่ล้อมรอบอยู่นอกประตูก็วิพากษ์วิจารณ์จอแจกันขึ้นมา"ได้ยินแล้วยัง? จางหยวนบอกว่าจะรักษาเหล่าเฟิงโถว!""ได้ยินอยู่แล้ว ฉันไม่ได้หูหนวก! ดูท่าที่เหลียงเฉียวหลิงพูดเป็นความจริง จางหยวนรักษาให้คนจริง ๆ ด้วย!""แต่เขาเป็นสัตวแพทย์ไม่ใช่เหรอ? สัตวแพทย์จะรักษาคนได้อย่างไร? เขาจะรักษาคนเหมือนกับที่รักษาสัตว์แบบนั้นเหรอ?""จุ๊จุ๊ ถ้าหากเป็นอย่างที่เธอพูด งั้นจางหยวนอีกเดี๋ยวจะต้องง้างปากเหล่าเฟิงโถวเพื่อ
Latest chapter
