Share
บทที่ 156
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 157
เพียงแต่ เทียบกับพูดว่าถูกทำให้โมโห ไม่สู้พูดว่าครึ่งหนึ่งก็ทำให้รู้สึกเขินอาย!ขณะที่รู้สึกละอายใจและโมโห ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็แอบรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยเช่นกันอาการที่จางหยวนกล่าวถึงนั้นเหมือนกับโรคที่เธอเป็นทุกประการ!ฉู่เสวี่ยเยี่ยนเป็นโรคที่เรียกว่าช็อกโกแลตซีสต์อีกทั้งยังไม่ใช่ช็อกโกแลตซีสต์ธรรมดาทั่วไปแต่เป็นชนิดที่มีการเปลี่ยนแปลงของโรคก่อนหน้านั้นเธอเคยพบแพทย์แผนจีนและแพทย์ตะวันตกมานับไม่ถ้วนแต่กลับไม่สามารถรักษาโรคซับซ้อนแบบนี้ได้!คิดไม่ถึงว่า หนุ่มชนบทที่เชย ๆ เฉิ่ม ๆ ตรงหน้าคนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะพึ่งพาแค่การจับชีพจรก็สามารถวินิจฉัยอาการป่วยของเธอออกมาได้ในตอนนี้ สายตาที่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนมองจางหยวน มีความผิดปกติเล็กน้อยเห็นเธอไม่พูดจา จางหยวนก็เอ่ยปากต่อ"ประธานฉู่ คุณเป็นโรคนี้ คนอื่นอาจจะรักษาไม่หาย แต่ผมกลับมีวิธีรักษา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หากไม่กี่นาทีที่แล้ว ฉู่เสวี่ยเยี่ยนคงจะหัวเราะเยาะแน่นอนโรคที่แพทย์แผนจีนและแพทย์ตะวันตกผู้เชี่ยวชาญหลายคนก็ยังไม่สามารถรักษาได้ นายที่เป็นวัยรุ่นจะรักษาได้เหรอ?นี่ถือพูดจาไร้สาระไม่ใช่เหรอ!แต่จางหยวนใช้การจับชีพจร ก็ส
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 158
รอให้จางหยวนเดินหายลับไปจากสายตา ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็ดึงสายตากลับเมื่อนึกถึงอาการป่วยของเธอ เธอก็โทรศัพท์ออกไปหาสายหนึ่ง"ฮัลโหล หัวหน้าหลี่ ผู้อาวุโสเฉินกลับมาแล้วยัง?""ได้ค่ะ ฉันจะไปร้านขายยาตระกูลเฉินเดี๋ยวนี้"ผ่านไปครู่หนึ่ง ฉู่เสวี่ยเยี่ยนขับรถออกจากลานจอดรถใต้ดิน และมุ่งหน้าไปยังร้านขายยาตระกูลเฉินที่อยู่ในเมืองขณะเดียวกัน ร้านขายยาตระกูลเฉินชายชราสวมชุดถังจวงและมีหนวดเคราสีขาวรับใบสั่งยาจากผู้จัดการร้านหลี่เฉิงใบสั่งยานี้ ก็คือใบสั่งยาที่จางหยวนจ่ายให้สวีจ้วงจ้วงขณะเดียวกัน หลี่เฉิงก็พูดความสงสัยของเขาออกมา: "ผู้อาวุโสเฉิน ความคิดของใบสั่งยานี้ทำให้คนคาดเดาได้ยากจริง ๆ!""หือ จริงเหรอ? ฉันดูหน่อย!"ขณะที่พูด ผู้อาวุโสเฉินเหลือบมองใบสั่งยา สีหน้าก็เปลี่ยนไปกะทันหัน"ซี้ด...นี่...ใบสั่งยานี้...ควาคิดในการใช้ยาทำไมถึงได้แปลกประหลาดแบบนี้?""จริงด้วย! ผม..." หลี่เฉิงอยากจะอธิบายแต่คิดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสเฉินยกมือแสดงออกให้เขาอย่าพูดจากนั้น ผู้อาวุโสเฉินก็ขมวดคิ้วและศึกษาใบสั่งยาที่อยู่ในมืออย่างละเอียดมองดูผู้อาวุโสเฉินให้ความสำคัญกับใบสั่งยานี้ขนาดนี้ หลี่เฉิงก็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 159
หลังจากนั้น ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็มาที่ห้องทำงานที่อยู่ด้านหลังหลังจากเคาะประตูและเข้าไปแล้ว ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็บอกถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่"ผู้อาวุโสเฉิน เกี่ยวกับโรคของฉัน...คุณมีความคืบหน้าใหม่บ้างไหมคะ?"สีหน้าของผู้อาวุโสเฉินดูขมขื่นเล็กน้อย: "เรื่องนี้ ยังไม่มีเลยครับ! ผมถามสหายเก่าหลายคน พวกเขาก็อับจนหนทาง!""อันที่จริงพูดตามสถานการณ์ในตอนนี้ โรคนี้ที่คุณเป็นถึงแม้จะรักษาได้ยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธี!"“แต่ปัญหาอยู่ที่ โรคนี้ได้เกิดการกลายพันธุ์แล้ว วิธีธรรมดาใช้ไม่ได้ผลแล้ว! แม้แต่สหายเก่าพวกนั้นของผมก็ไม่มีวิธี”ฉู่เสวี่ยเยี่ยนเงียบขรึมจริงๆ ก่อนเธอมา เธอก็เคยคิดไว้แล้วว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอผิดหวังหลายครั้งจนเธอเองก็นับไม่ถ้วนแล้ว!"แต่คุณก็อย่าถอดใจไปนะครับ! ผ่านไปอีกช่วงหนึ่ง หมอเทวดาคนนั้นก็จะออกจากกรรมฐานแล้ว! ถ้าหากเป็นเขา บางทีอาจมีวิธีอะไรก็ไม่แน่!" ผู้อาวุโสเฉินพูดปลอบใจความหวังริบหรี่ปรากฏขึ้นในดวงตาของฉู่เสวี่ยเยี่ยนเธอก็รู้จักหมอเทวดาที่ผู้อาวุโสเฉินพูดถึงน่าเสียดายที่ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนสอบถามการแพทย์แผนตะวันตกจนทั่วแต่ไม่สามาร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 160
จางหยวนถึงได้เข้าใจในทันที ที่แท้พนักงานขายหญิงที่หน้าตาสดใสตรงหน้าคนนี้ กำลังเต๊าะเขาอยู่!คิดไม่ถึงจริง ๆ เขาจางหยวนจะมีวันที่ถูกผู้หญิงเต๊าะด้วย!แต่ทำไมก่อนหน้านี้พนักงานขายหญิงถึงไม่เต๊าะเขา?จางหยวนคิดอยู่พักหนึ่งและในที่สุดก็รู้เหตุผลน่าจะเป็นเพราะพนักงานขายหญิงคนนี้เห็นเงินในกระเป๋าของเขาจำนวนมาก ดังนั้นถึงได้เป็นฝ่ายเต๊าะเขาเมื่อคิดแบบนี้ จางหยวนก็ทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ยุคสมัยนี้เพียงแค่หน้าตาดีไม่มีประโยชน์ ยังจะต้องมีเงินด้วย!หน้าตาดีมีเงิน ถึงจะสามารถทำให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายตามจีบได้!เพียงแต่ว่าจางหยวนไม่ได้มีความคิดที่จะติดต่อพนักงานขายเมื่อขี่รถสามล้อไฟฟ้าออกจากร้านขาย เขาก็โยนกระดาษโน้ตทิ้งไปตัดรูปร่างหน้าตาออก นิสัยที่รังเกียจคนจนชอบคนรวยของพนักงานสาว ก็ไม่ใช่สเปคของจางหยวน!รอให้จางหยวนขี่รถสามล้อกลับในชุมชนหวังฮุ่ยแม่ของเขากำลังคุยกับผู้หญิงหลายคนที่หน้าประตูจู่ ๆ ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา: "ดูสิ อาหยวนของครอบครัวพี่หวัง ขี่รถสามล้อไฟฟ้ากลับมาแล้ว!"ทุกคนพากันหันหน้ามองไป และมันก็เป็นเช่นนั้น!จางหยวนขี่รถสามล้อไฟฟ้ามาจริง ๆ!อีกทั้งร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 161
ลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเป็นนักศึกษาปวส.แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้าเรียนในหลักสูตรระดับปริญญาตรี แต่ในแวดวงเล็ก ๆ ของเธอ ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว!เมื่อก่อนพวกผู้หญิงสองสามคนรวมตัวกัน ต่างก็ยกย่องลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงพวกเธอยังหวังว่าลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเรียนจบไปจะมีอนาคตที่ดี จะได้ช่วยเหลือลูกชายของพวกเธอสองสามคนแต่ตั้งแต่ที่จางหยวนฟื้นฟูสติปัญญากลับมา ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว!พวกผู้หญิงที่เคยยกย่องลูกของเหลียงเฉียวหลิงอยู่ตลอด แต่ละคนเริ่มเปลี่ยนไปยกย่องจางหยวนลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเป็นนักศึกษาปวส.แล้วจะอย่างไรล่ะ?เรียนจบไปมากสุดก็หาได้แค่งานที่เงินเดือนสองสามหมื่นบาท!แต่จางหยวนไม่เหมือนกัน วันเดียวเขาก็สามารถหาเงินได้ห้าพันบาท!และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ จางหยวนเป็นสัตวแพทย์สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา ต่อไปไก่ เป็ด ปศุสัตว์ที่บ้านของใครเลี้ยงเอาไว้เจ็บป่วย ก็สามารถให้จางหยวนช่วยรักษาได้เมื่อเทียบกับจางหยวนแล้ว ลูกชายของเหลียงเฉียวหลิงเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ!ฟังคำชื่นชมจางหยวนที่พวกผู้หญิงพูดแต่ละประโยค สีหน้าของเหลียงเฉียวหลิงยิ่งบึ้งตึ้งขึ้นเรื่อย ๆสุดท้ายเธอก็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 162
ก็ไม่น่าแปลกที่ผู้หญิงเหล่านี้แทบไม่อยากจะเชื่อเพราะว่าจิตใต้สำนึกของพวกเธอ จางหยวนก็คือสัตวแพทย์สัตวแพทย์ทำหน้าที่อะไร?รักษาปศุสัตว์!สัตวแพทย์ที่รักษาปศุสัตว์ จะรักษาให้คนได้อย่างไร?เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของทุกคนรุนแรงขนาดนี้ เหลียงเฉียวหลิงก็ยิ้มขึ้นมาด้วยความลำพองใจ"พวกเธอไม่เชื่อเหรอ? ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ! นี่เป็นคำพูดที่ผู้ชายของฉันพูดเองกับปาก! ถ้าหากไม่เชื่อจริง ๆพวกเธอก็ไปถามที่หมู่บ้านต้าหลิวเองสิ!"เมื่อเห็นว่าเหลียงเฉียวหลิงมีความมั่นใจมาก พวกผู้หญิงจึงค่อย ๆ เริ่มเชื่อเธอ"งั้นพูดแบบนี้ ลูกชายของพี่หวัง รักษาโรคให้คนของหมู่บ้านต้าหลิวจริง ๆ เหรอ?" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้"แม่เจ้า! สัตวแพทย์จะรักษาคนได้อย่างไรล่ะ! รักษาคนจะเหมือนกับรักษาให้ไก่ได้อย่างไร?""ล้อเล่นกันเกินไปแล้ว! เสียแรงที่เมื่อก่อนฉันยังคิดว่าหลังจากจางหยวนฟื้นคืนสติปัญญาแล้วก็สุขุมดี แต่คิดไม่ถึงว่าจะไม่รู้จักความเหมาะสมเลย!""จริงด้วย! เขาที่เป็นสัตวแพทย์รักษาให้คน ถ้าหากรักษาจนเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำอย่างไร? นั่นมันชีวิตคนเลยนะ!""........"ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ เหลียงเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 163
คิดไม่ถึงว่า กลับได้เห็นภาพแบบนี้!เหลียงเฉียวหลิงขมวดคิ้วจ้องมองจางหยวน: "จางหยวน นายหมายความว่าอย่างไร?""หมายความตามที่พูด! รอให้ผ่านไปช่วงหนึ่งคุณก็รู้เอง!" จางหยวนพูดเสียงเย็นชาจากนั้น เขาก็หันไปพูดกับหวังฮุ่ย: "แม่ เรากลับบ้านกันเถอะ! ไม่ต้องถกเถียงกับพวกเธอแล้ว! ใครถูกใครผิด ผ่านไปอีกช่วงหนึ่งก็รู้แล้ว!"ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของจางหยวน ความโมโหของหวังฮุ่ยก็หายไปกว่าครึ่งเธอก็รู้ว่า ตอนนี้ต่อให้ถกเถียงกับเหลียงเฉียวหลิงและคนอื่นอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์!อยากจะให้คนที่สงสัยจางหยวนหุบปาก ก็ทำได้แค่ใช้ความจริงพูดจา!สองแม่ลูกจึงกลับไปบ้านทั้งแบบนี้ เหลือเพียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี และยังมีเหลียงเฉียวหลิงที่มีสีหน้าเย็นชา"ไอ้ปัญญาอ่อนคนนี้ กล้ามากที่สาปแช่งฉันให้ป่วย! ดูได้เลยว่าฉันจะเอาเรื่องของนายไปเปิดเผยให้หมู่บ้านให้หมดซะเลย!" เหลียงเฉียวหลิงพูดระยะเวลาในสองสามวันต่อมาเรื่องที่จางหยวนรักษาอาการให้สวีจ้วงจ้วงของหมู่บ้านต้าหลิว แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านเหมือนกับลมที่พัดผ่านผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ก็ต้องเป็นเหลียงเฉียวหลิงที่เกลียดจางหยวนอยู่แล้ว!ห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 164
"อาหยวน คิดยังไงถึงมาหาพี่สะใภ้ได้? เป็นเพราะช่วงนี้ร่างกายเหนื่อยล้าใช่ไหม อยากจะให้พี่สะใภ้นวดผ่อนคลายให้นายเหรอ?" หลี่ชิวจวี๋พูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆในวันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหนึ่งเนื้อผ้าของเสื้อเชิ้ตบางเบา ข้างบนมีลายดอกสีน้ำเงินมองผ่านเนื้อผ้าที่บางเบา ถึงขั้นที่สามารถมองเห็นได้ว่า วันนี้หลี่ชิวจวี๋สวมชุดชั้นในสีฟ้าเข้มหลังจากแอบมองเพียงแวบเดียว จางหยวนก็ดึงสายตากลับแล้วพูดว่า: "ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าพี่สะใภ้ชิวจวี๋จะนวดเป็นด้วย? แต่ครั้งนี้ที่ผมมา ก็เพื่อจะรักษาอาการมดลูกเย็นให้พี่!"หลี่ชิวจวี๋เดิมอยากจะพูดว่าให้จางหยวนลองดู จะได้รู้ว่าเธอนวดเป็นหรือไม่แต่ตอนที่ได้ยินประโยคหลังของจางหยวนเดิมทีคำพูดที่อยู่ข้างปาก ก็ถูกเธอกลืนกลับเข้าไปจากนั้น ก็เป็นเสียงของเธอที่เต็มไปด้วยความดีใจ"จริงเหรอ? อาหยวน นายรักษาอาการมดลูกเย็นของฉันได้จริง ๆ เหรอ?"อาการมดลูกเย็นของหลี่ชิวจวี๋ ทรมานเธอไม่น้อยเลย!ทุกครั้งที่อากาศเย็นขึ้น หรือกินของเย็นนิดหน่อย ท้องน้อยก็จะทั้งหนาวทั้งเจ็บเมื่อก่อนหลี่ชิวจวี๋ก็เคยไปตรวจดูที่โรงพยาบาลในเมืองซื้อยามาเป็นกองใหญ่ แต่ว่ากินแล้วแต่กลับไม่ไ
Latest chapter
