Share
บทที่ 151
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 152
หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ อวี๋เหล่าจิ่วที่ไม่ยอมแพ้ถึงได้ส่งเสียงไม่พอใจในลำคอแล้วจากไปครั้งนี้ไม่สามารถทำสำเร็จได้ ในใจของอวี๋เหล่าจิ่วก็ไม่ยอมแพ้ทำไมจางหยวนสามารถเข้าบ้านเสิ่นซิ่วอวิ๋นได้ อีกทั้งยังเดินออกมาทั้งที่มุมปากมีคราบนมติดอยู่แต่เขาอวี๋เหล่าจิ่ว กลับถูกเสิ่นซิ่วอวิ๋นปฏิเสธอยู่นอกประตู!ชีวิตที่โสดมาหลายปี ทำให้สภาพจิตใจของอวี๋เหล่าจิ่วเริ่มบิดเบี้ยว!เขาแอบทำการตัดสินใจ ว่าจะต้องหาโอกาสจัดการเสิ่นซิ่วอวิ๋นให้ได้!อวี๋เหล่าจิ่วในตอนนี้ เห็นเสิ่นซิ่วอวิ๋นเป็นผู้หญิงชั้นต่ำที่อยากจะมีชู้ไปแล้วอวี๋เหล่าจิ่วคิดว่าเพียงแค่คว้าเสิ่นซิ่วอวิ๋นมาอยู่ในมือได้ และทรมานอย่างดุดันสักยก อีกฝ่ายก็จะคล้ายตามอย่างว่าง่ายเป็นเพราะเธอก็คือ "ผู้หญิงร่านที่หื่นกระหาย" ยังไงล่ะ!ขณะเดียวกัน จางหยวนเพิ่งจะกลับถึงบ้าน ก็ได้รับสายที่คาดคิดไม่ถึงเป็นฉู่เสวี่ยเยี่ยนที่โทรมา!"ประธานฉู่ โทรหาผมมีธุระอะไรครับ?" จางหยวนถามทั้งที่รู้อยู่แล้วฉู่เสวี่ยเยี่ยนหาเขา 99% เป็นเพราะโสมป่า!เป็นอย่างที่คิด ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดเสียงทุ้มต่ำ"จางหยวน ช่วงนี้คุณหาโสมป่าเจอไหม? ถ้าหากหาเจอ จะต้องขายให้ฉัน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 153
เพียงแต่นี่เป็นแค่ตำนานเท่านั้นบนโลกนี้จะมีภูตโสมได้อย่างไรล่ะ?ในหัวสมองเต็มไปด้วยความสงสัย จางหยวนลงจากเขา และทำการตัดสินใจแล้วว่า จะต้องหา "โสมป่าที่วิ่งหนีได้" ต้นนั้นเจอแน่นอนเมื่อถึงช่วงเช้าวันต่อมา จางหยวนก็ขึ้นไปที่หลังเขาเช่นเดิมครั้งนี้เขาไม่ได้เดินสะเปะสะปะ แต่เลือกตำแหน่งหนึ่งเป็นใจกลาง และก็แผ่รังสีไปรอบ ๆ เหมือนกับแหล่งกำเนิดแสงนี่ก็คือวิธีที่ดีที่จางหยวนคิดออกเมื่อคืนนี้!ไม่ว่าโสมป่าต้นนั้นจะเคลื่อนที่ไปเองได้หรือไม่แต่เพียงแค่มันยังอยู่ที่หลังเขา ก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือของเขาเมื่อเคลื่อนที่เป็นแนวรัศมีไปในทุกทิศทางแบบนี้ เชื่อว่าใช้เวลาไม่นาน ก็จะได้กลิ่นหอมของโสมป่า!ถึงเวลาถ้าหากหาโสมป่าเจอ ก็ไม่ใช่ความฝันแล้ว!ใช้วิธีนี้ตามหาตลอดช่วงเช้าจนกระทั่งตอนเที่ยงพระอาทิตย์ลอยอยู่บนฟ้า แดดร้อนแผดเผา จางหยวนยังคงไม่พบร่องรอยของโสมป่าเขาแทบจะยอมแพ้แล้วโสมป่าต้นนี้ผิดปกติจริง ๆ!หาไม่เจอก็ช่างเถอะ!อย่างมากก็แค่โทรหาฉู่เสวี่ยเยี่ยนเพื่อพูดขอโทษและชี้แจงอย่างไรซะฉู่เสวี่ยเยี่ยนธุรกิจครอบครัวใหญ่โต ต่อให้ซื้อโสมป่าจากเขาไม่ได้ ก็สามารถซื้อโสมป่าได้จากช่องทา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 154
มองดูแมวดำน้อยกินอย่างมูมมาม จู่ ๆ ในใจของจางหยวนก็มีความสะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อตอนที่เขายังเด็ก ในอดีตครอบครัวของพวกเขาก็เคยเลี้ยงแมวตัวหนึ่ง เป็นแมวลายสลิดแมวลายสลิดตัวนั้นจับหนูเก่งอย่างมาก มันจับหนูได้บ่อย ๆและเป็นเพราะมีแมวลายสลิดอยู่ ที่บ้านของจางหยวนจึงไม่มีหนูกล้ามาด้วยซ้ำแต่น่าเสียดายที่ ภายหลังแมวลายสลิดไม่รู้ว่ากินหนูที่ถูกวางยาพิษของบ้านไหน จึงตายเพราะยาเบื่อหนู!ตอนนั้นจางหยวนอุ้มศพที่แข็งทื่อของแมวลายสลิดร้องไห้อยู่เป็นเวลานานมากตั้งแต่นั้นมาครอบครัวของเขาก็ไม่เคยเลี้ยงแมวอีกเลยและเหตุที่ไม่เลี้ยงแมว ไม่ใช่ว่าเพราะในบ้านไม่มีหนูแล้ว แต่เป็นเพราะจางหยวนไม่อยากเห็นแมวที่เขาเลี้ยงถูกวางยาตายอีก!ตอนนี้ บนตัวของแมวดำน้อยตัวนี้ จางหยวนกลับเห็นเงาของแมวลายสลิดในอดีตตัวนั้น!แมวลายสลิดตัวนั้นเมื่อตอนเล็ก ๆ กินของก็เป็นแบบนี้กลัวว่าจะถูกคนอื่นแย่งชิงไป มันจะมักจะคร่ำครวญเพื่อปกป้องอาหารของมันเสมอในตอนนี้แมวดำตัวน้อยกินไส้กรอกจนหมด และร้องเหมียว ๆ เสียงเล็กไปทางจางหยวนขณะนี้ จางหยวนได้ตัดสินใจอย่างหนึ่ง เขาต้องการรับเลี้ยงแมวดำตัวน้อยตัวนี้!รอให้จางหยวนลงจากเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 155
แค่ดื่มกาแฟไม่กี่แก้ว กลับจะต้องใช้จ่ายเงินหนึ่งพันห้าร้อยบาท นี่ไม่เห็นคุณค่าเงินเกินไปหน่อยไหม?เงินหนึ่งพันห้าร้อยบาท ก็เกือบจะซื้อรถจักรยานสามล้อได้แล้วหนึ่งคัน!จางหยวนยืนยันที่จะเปลี่ยนสถานที่นัดมอบเป็นร้านเคเอสซีที่อยู่ข้างซูเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ที่นี่มีน้ำให้ดื่มมีของให้กิน ราคาไม่กี่สิบบาทก็สามารถกินอิ่มได้ แต่ดีกว่าร้านกาแฟมากผ่านไปสิบกว่านาที ที่มุมอับของร้านเคเอสซีฉู่เสวี่ยเยี่ยนมองไปที่กาแฟสำเร็จรูปตรงหน้าเธอ และยังมีโค้กแก้วใหญ่กับเฟร้นฟรายตรงหน้าจางหยวนด้วยสีหน้าประหลาดใจ"คุณต้องเลือกทำการแลกเปลี่ยนที่นี่ให้ได้เลยเหรอ? อันที่จริงพวกเราสามารถไปแลกเปลี่ยนกันที่ร้านกาแฟนได้นะ!" ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดเสียงเบาต่อให้นั่งอยู่ในมุมอับ เธอก็ยังสัมผัสได้ว่า มีสายตาเร่าร้อนมองมาจากทิศทางต่าง ๆผู้หญิงสวยที่มีออร่าเย็นชาอย่างฉู่เสวี่ยเยี่ยน ปกติหาเจอได้ยากในเคเอสซีเมื่อครู่ตอนที่เธอเข้าประตูมา ไม่รู้ว่าดึงดูดสายตาของผู้ชายมากมายแค่ไหนแม้แต่คู่รักที่หลงใหลในความรัก ก็ทะเลาะกันเสียงเบาเพราะเธอด้วยเหตุนี้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนจึงรู้สึกพูดไม่ออกอย่างมากเธอไม่ชอบสถานที่ที่คนมากมาย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 156
"ประธานฉู่ คุณเป็นอะไรไหม?" จางหยวนรีบถามเธอฉู่เสวี่ยเยี่ยนขมวดคิ้วแน่น และโบกมือเล็กน้อย: "ฉัน...ฉันไม่เป็นไร!"แต่ท่าทางของเธอ กลับไม่เหมือนกับที่ท่าทางสบายดี!จางหยวนรีบเดินเข้าไป และจับข้อมือของเธอเอาไว้ภายใต้สายตาตกตะลึงของฉู่เสวี่ยเยี่ยน“คุณ! คุณทำอะไร?” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนอุทานจางหยวนพูดด้วยเสียงทุ้ม: "อย่าพูด ผมจับชีพจรให้คุณอยู่!!"ฉู่เสวี่ยเยี่ยนรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น เธอคิดไม่ถึงว่าจางหยวนยังจะรู้จักการจับชีพจร!แต่ว่าไม่นานนักฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็ไม่มีอารมณ์จะคิดมากแล้ว เพราะว่าท้องน้อยของเธอเจ็บรุนแรงยิ่งขึ้นหลังจากจับชีพจร จางหยวนก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยเขาวินิจฉัยโรคออกมาได้แล้วว่าฉู่เสวี่ยเยี่ยนเป็นอะไร!แต่โรคที่เธอเป็นนั้น ก็ไม่เหมือนกับสภาพของชีพจรของโรคนี้!อยากจะหายดีโดยสิ้นเชิง เกรงว่าจะวุ่นวายอย่างมาก!ตอนนี้สีหน้าของฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็ดีขึ้นเยอะ ช่วงระยะที่เจ็บมากที่สุดได้ผ่านไปแล้วเมื่อมองดูสีหน้าซีดเซียวของเธอ สีหน้าของจางหยวนกลับเปลี่ยนเคร่งขรึมเล็กน้อย“ประธานฉู่ โรคนี้ของคุณ…”"อาการป่วยของฉันฉันรู้ดี เรื่องนี้คุณไม่ต้องสนใจแล้ว!" ฉู่เสวี่ยเย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 157
เพียงแต่ เทียบกับพูดว่าถูกทำให้โมโห ไม่สู้พูดว่าครึ่งหนึ่งก็ทำให้รู้สึกเขินอาย!ขณะที่รู้สึกละอายใจและโมโห ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็แอบรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยเช่นกันอาการที่จางหยวนกล่าวถึงนั้นเหมือนกับโรคที่เธอเป็นทุกประการ!ฉู่เสวี่ยเยี่ยนเป็นโรคที่เรียกว่าช็อกโกแลตซีสต์อีกทั้งยังไม่ใช่ช็อกโกแลตซีสต์ธรรมดาทั่วไปแต่เป็นชนิดที่มีการเปลี่ยนแปลงของโรคก่อนหน้านั้นเธอเคยพบแพทย์แผนจีนและแพทย์ตะวันตกมานับไม่ถ้วนแต่กลับไม่สามารถรักษาโรคซับซ้อนแบบนี้ได้!คิดไม่ถึงว่า หนุ่มชนบทที่เชย ๆ เฉิ่ม ๆ ตรงหน้าคนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะพึ่งพาแค่การจับชีพจรก็สามารถวินิจฉัยอาการป่วยของเธอออกมาได้ในตอนนี้ สายตาที่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนมองจางหยวน มีความผิดปกติเล็กน้อยเห็นเธอไม่พูดจา จางหยวนก็เอ่ยปากต่อ"ประธานฉู่ คุณเป็นโรคนี้ คนอื่นอาจจะรักษาไม่หาย แต่ผมกลับมีวิธีรักษา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หากไม่กี่นาทีที่แล้ว ฉู่เสวี่ยเยี่ยนคงจะหัวเราะเยาะแน่นอนโรคที่แพทย์แผนจีนและแพทย์ตะวันตกผู้เชี่ยวชาญหลายคนก็ยังไม่สามารถรักษาได้ นายที่เป็นวัยรุ่นจะรักษาได้เหรอ?นี่ถือพูดจาไร้สาระไม่ใช่เหรอ!แต่จางหยวนใช้การจับชีพจร ก็ส
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 158
รอให้จางหยวนเดินหายลับไปจากสายตา ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็ดึงสายตากลับเมื่อนึกถึงอาการป่วยของเธอ เธอก็โทรศัพท์ออกไปหาสายหนึ่ง"ฮัลโหล หัวหน้าหลี่ ผู้อาวุโสเฉินกลับมาแล้วยัง?""ได้ค่ะ ฉันจะไปร้านขายยาตระกูลเฉินเดี๋ยวนี้"ผ่านไปครู่หนึ่ง ฉู่เสวี่ยเยี่ยนขับรถออกจากลานจอดรถใต้ดิน และมุ่งหน้าไปยังร้านขายยาตระกูลเฉินที่อยู่ในเมืองขณะเดียวกัน ร้านขายยาตระกูลเฉินชายชราสวมชุดถังจวงและมีหนวดเคราสีขาวรับใบสั่งยาจากผู้จัดการร้านหลี่เฉิงใบสั่งยานี้ ก็คือใบสั่งยาที่จางหยวนจ่ายให้สวีจ้วงจ้วงขณะเดียวกัน หลี่เฉิงก็พูดความสงสัยของเขาออกมา: "ผู้อาวุโสเฉิน ความคิดของใบสั่งยานี้ทำให้คนคาดเดาได้ยากจริง ๆ!""หือ จริงเหรอ? ฉันดูหน่อย!"ขณะที่พูด ผู้อาวุโสเฉินเหลือบมองใบสั่งยา สีหน้าก็เปลี่ยนไปกะทันหัน"ซี้ด...นี่...ใบสั่งยานี้...ควาคิดในการใช้ยาทำไมถึงได้แปลกประหลาดแบบนี้?""จริงด้วย! ผม..." หลี่เฉิงอยากจะอธิบายแต่คิดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสเฉินยกมือแสดงออกให้เขาอย่าพูดจากนั้น ผู้อาวุโสเฉินก็ขมวดคิ้วและศึกษาใบสั่งยาที่อยู่ในมืออย่างละเอียดมองดูผู้อาวุโสเฉินให้ความสำคัญกับใบสั่งยานี้ขนาดนี้ หลี่เฉิงก็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 159
หลังจากนั้น ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็มาที่ห้องทำงานที่อยู่ด้านหลังหลังจากเคาะประตูและเข้าไปแล้ว ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็บอกถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่"ผู้อาวุโสเฉิน เกี่ยวกับโรคของฉัน...คุณมีความคืบหน้าใหม่บ้างไหมคะ?"สีหน้าของผู้อาวุโสเฉินดูขมขื่นเล็กน้อย: "เรื่องนี้ ยังไม่มีเลยครับ! ผมถามสหายเก่าหลายคน พวกเขาก็อับจนหนทาง!""อันที่จริงพูดตามสถานการณ์ในตอนนี้ โรคนี้ที่คุณเป็นถึงแม้จะรักษาได้ยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธี!"“แต่ปัญหาอยู่ที่ โรคนี้ได้เกิดการกลายพันธุ์แล้ว วิธีธรรมดาใช้ไม่ได้ผลแล้ว! แม้แต่สหายเก่าพวกนั้นของผมก็ไม่มีวิธี”ฉู่เสวี่ยเยี่ยนเงียบขรึมจริงๆ ก่อนเธอมา เธอก็เคยคิดไว้แล้วว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอผิดหวังหลายครั้งจนเธอเองก็นับไม่ถ้วนแล้ว!"แต่คุณก็อย่าถอดใจไปนะครับ! ผ่านไปอีกช่วงหนึ่ง หมอเทวดาคนนั้นก็จะออกจากกรรมฐานแล้ว! ถ้าหากเป็นเขา บางทีอาจมีวิธีอะไรก็ไม่แน่!" ผู้อาวุโสเฉินพูดปลอบใจความหวังริบหรี่ปรากฏขึ้นในดวงตาของฉู่เสวี่ยเยี่ยนเธอก็รู้จักหมอเทวดาที่ผู้อาวุโสเฉินพูดถึงน่าเสียดายที่ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนสอบถามการแพทย์แผนตะวันตกจนทั่วแต่ไม่สามาร
Latest chapter
