LOGINShare
บทที่29 ยังอยู่
Last Updated:
2025-02-24 03:26:01
Related chapters
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่30 ราวปีศาจ
“หากข้าอยากให้เจ้าดื่ม เจ้าก็ต้องดื่มเพราะข้าไม่ชอบถูกขัดใจ”น้ำเสียงที่หยางไท้ใช้นั้น แตกต่างจากยามที่อยู่กับครอบครัว มันดูทรงอำนาจและดุดัน หลงก้าวเข้ามาหยุดยืนข้างผู้เป็นนาย ก่อนจะใช้มือบีบกรามของสาวใช้เอาไว้แน่น“อือ…มะ…ไม่…”ชาในถ้วยถูกกรอกลงไปจนหมดสิ้น และอีกถ้วยถูกยื่นส่งมาให้อีก หลงทำเช่นเดิมกับสาวใช้ที่กำลังดิ้นรนขัดขืน เพื่อหนทางรอดของตนเอง ทางด้านสาวใช้และบ่าวที่เหลือ ถึงกับสั่นเทาไปทั้งร่างอีกครั้ง เมื่อเห็นในสิ่งที่คุณชายน้อยกระทำต่อสาวใช้อาวุโส“บางทีการเสนอให้ดี ๆ พวกเจ้าไม่ชอบ เช่นนั้นข้าจะเมตตาสงเคราะห์ให้ก็แล้วกัน จะได้ไม่เหนื่อยกลืนเอง พวกเจ้าว่าดีหรือไม่”หยางไท้หันกลับไปถามคนที่เหลือ ทั้งที่มือของเขายังคงอยู่ที่ลำคอของสาวใช้อาวุโส ทุกคนรู้ดีว่าในชานั้นมียาพิษ แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องเป็นคนดื่มมันเสียเองเช่นนี้“คุณชายน้อย โปรดเมตตาเราด้วยนะเจ้าคะ”สาวใช้ที่ชงชาคลานเข้าหาหยางไท้ ปึก! แต่ก่อนที่จะทันได้ถึงตัวของเด็กหนุ่ม ร่างบางได้ถูกถีบจนหงายหลังด้วยฝีมือของหลง บ้านของอสรพิษย่อมไม่อาจวางใจสิ่งใดได้“อย่าได้แม้แต่จะคิดแตะต้องคุณชายของข้า” หลงมองหญิงสาวตรงหน้าด้ว
Last Updated : 2025-02-25แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่31 ความลับของลูกๆ
“ขอรับ”“ไปกันเถอะ! ถึงอย่างไรเจ้าก็ยังไม่ควรจะต้องเห็นการนองเลือดที่เราเป็นฝ่ายได้เปรียบเช่นนี้”หยางเจี่ยนวางมือบนไหล่ของน้องชาย ก่อนจะบีบเบา ๆ เป็นการให้กำลังใจ เพราะเสียงจากด้านในนั้น ไม่เบาเลยทีเดียว ต่อหน้าเขาสองพี่น้องผู้ติดตามด้านใน ยังไม่ทำสิ่งใดให้หนักมากนักแต่เมื่อเขาก้าวออกมา ย่อมเป็นการเปิดโอกาสอย่างโจ่งแจ้ง มีหรือลุงสือกับเงาทั้งสองจะปราณีคนด้านใน ทั้งคู่เดินออกมายืนรอทุกคนยังถนนด้านนอกจวนเวลาผ่าไปเพียงครึ่งก้านธูป ลุงสือพร้อมเงาทั้งสองได้เดินออกมาจากจวน โดยในมือถือกล่องไม้ออกมาด้วย หยางเจี่ยนมองสิ่งนั้นก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ ทั้งหมดเดินกลับไปที่กระท่อมโดยไร้ซึ่งการสนทนาสำหรับหยางเจี่ยนนั้น ด้านในจะมีสภาพเช่นไรเขาไม่คิดจะใส่ใจ เพราะนั่นคือผลที่ผู้กระทำต่อเขาสมควรได้รับเรือนพักฆราวาส อารามหมิงอี้ จางฮุ้ยเหมยรีบวิ่งออกมาดูด้านนอก เมื่อได้ยินเสียงม้าหยุดลงยังลานหน้าเรือนพัก “ฮวาเอ๋อร์” จางฮุ้ยเหมยรีบวิ่งเข้าสวมกอดบุตรสาว ก่อนจะมองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลัง “ข้าน้อยจิ้งเงาปีศาจ คารวะนายหญิงน้อยขอรับ” จางฮุ้ยเหมยพ
Last Updated : 2025-02-25แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่32 กระท่อมชายป่า
“ท่านแม่อย่าเสียใจไปเลยเจ้าค่ะ การที่ทุกคนยังไม่มาพบท่านแม่ ย่อมเป็นเพราะพี่ใหญ่ อยากให้เราสามคนแข็งแกร่งมากกว่านี้ พี่ใหญ่ไม่อยากให้ท่านแม่ ทนเห็นความลำบากในการฝึกฝนของพวกเราเจ้าค่ะ” “ขอบใจพวกเจ้ามากนะลูกรัก” เหลียนฮวาสวมกอดมารดาเอาไว้แน่น นางไม่คิดที่จะเล่าทุกอย่างออกมาหมดเสียหน่อย หากมารดารู้ว่าตนเองคือคนที่ต้มยาป้อนลูก ๆ จนตาย สตรีในอ้อมแขนของนางจะมิเสียสติไปเลยหรืออย่างไร เรื่องละเอียดอ่อนพวกนี้ ข้ามได้ให้ข้ามไปเสียไม่จำเป็นต้องพูดออกมาให้คนฟังช้ำใจกระท่อมชายป่าหลังจากกลับมาถึงบ้าน หยางเจี่ยนได้สั่งความไว้กับลุงสือ เรื่องการจัดเตรียมข้าวปลาอาหารและยา ก่อนจะกลับเข้าห้องเพื่อพักร่างกาย หากจะว่าตามความเป็นจริงแล้ว พ่อบ้านของบิดามีฝีมืออยู่ไม่น้อยเลยหากตอนนั้นเขาใช้อาวุธเดียวกันกับพ่อบ้านคนนั้น ไม่แน่ว่าเขาอาจจะบาดเจ็บหนักอยู่มิน้อย แต่เพราะเขาตัดสินใจใช้แส้ประจำกาย จึงจบการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว“พี่ใหญ่ ข้าเข้าไปได้หรือไม่ขอรับ”หยางเจี่ยนที่เพิ่งนั่งลงยังขอบเตียง หันมองไปที่ประตูห้อง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปนั่งรอน้องชายที่โต๊ะน้ำชา“เข้ามาสิ”เมื่อได้รับอนุญา
Last Updated : 2025-02-26แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่33 มันคือสิ่งที่เจ้าเลือก
“อ้ากกก!”เพียงก้าวพ้นประตูกระท่อมออกมา หยางเจี่ยนจำต้องชะงักค้าง เมื่อภาพที่เห็นนั้นทำให้เขารู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาทันที เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของผู้บุกรุก ไม่ได้ทำให้เขาสนใจเท่ากับคนที่ลงมือต่อชายชุดดำท่านกลางแสงจากเปลวไฟที่กำลังลุกโซน ชุดสีขาวบริสุทธิ์เคลื่อนไหวดั่งมีชีวิตยามต้องสายลม แค่เพียงด้านหลังเขาก็จดจำได้ว่าคือผู้ใด เพราะแบบนี้นี่เองทำไมลุงสือถึงดูลำบากใจ คงถูกสั่งมิให้บอกเขาว่าใครอยู่ด้านนอกกับน้องชาย “ท่านลุง” หยางเจี่ยนพึมพำเบา ๆ สายตาคมมองหาน้องชาย ที่กำลังอยู่ในวงต่อสู้ หยางไท้ในตอนนี้ดูเหมือนนักรบเลยก็ว่าได้ หยางเจี่ยนหันไปมองลุงสือ ที่ได้ก้าวออกมายืนเคียงข้างเขา “ท่านหย่งสืออยากให้คุณชายใหญ่พักให้มากขอรับ ตอนที่ท่านหย่งสือมาถึงได้เข้าไปดูอาการของคุณชายมาแล้วรอบหนึ่งขอรับ” “ข้าหลับสนิทเพียงนั้นเลยรึ หากคนที่เข้าไปมิใช่ท่านลุง เห็นทีลมหายใจของข้าคงมิหลงเหลือแล้วเป็นแน่” หยางเจี่ยนตั้งมั่นในใจทันที เขาจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นอีก สำหรับทหารการไร้สติรับรู้ จนถึงขั้นมีคนเข้าหายังมิรู้ตัว คือความลมเหลวทางอาช
Last Updated : 2025-02-26แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่34 การเผชิญหน้า
“จางรึ ไยมิใช่หรง”“อีกไม่นานหลานข้าจะเป็นคนสกุลจางโดยสมบูรณ์แบบ สกุลหรงไม่คู่ควรที่จะได้ชื่นชมหลานชายข้า”“ท่านลุงอย่าได้มีโทสะไปขอรับ มากินขนมกับข้าดีกว่า มีหลายอย่างที่ข้าไม่รู้ว่ามันคือขนมอะไรขอรับ แต่อร่อยทุกอย่างเลยขอรับท่านลุง”หยางไท้รีบเปลี่ยนบรรยากาศในทันที เขาจดจำที่พี่สาวมักพาทำเสมอ ยามใดที่ท่านแม่จะเข้าสู่ความโศกเศร้า เขากับพี่สาวมักทำให้มันกลายเป็นความครื้นเครงแทน“ไหนมีอะไรที่เจ้าไม่รู้จัก หากเจ้าชอบลุงจะสั่งให้คนเอามาส่งให้อีกเยอะ ๆ จะให้อร่อยต้องฝีมือของท่านตา นี่ก็เป็นท่านตาทำให้เจ้าเองกับมือเลยนะ”“ท่านตาหรือขอรับ”หยางเจี่ยนหันไปสบตากับลุงสือ ก่อนจะมองเลยไปที่เงาทั้งหมด ที่ยืนยิ้มเจื่อน ๆ“ใช่แล้ว!”“ไยมิใช่ท่านยายเล่าขอรับ”“เอ่อ…เจ้าไม่น่าถามเลยนะ คำตอบนี้เจ้าน่าจะได้จากฮวาเอ๋อร์แล้วมิใช่หรือ”“อ่อ…ข้าเข้าใจแล้วขอรับ แต่ท่านลุงเชื่อข้าเถอะขอรับ ว่าในภายหน้าพี่รองจะเหนือกว่าสตรีใดอย่างแน่นอน”เด็กหนุ่มกัดขนมคำโต ก่อนจะยิ้มจนตาปิด ส่วนจางหย่งสือก็ทำเพียงเออออไปกับหลานชาย พร้อมรินชาหยิบขนมยื่นส่งให้หลานมิขาดปาก ส่วนหยางเจี่ยนกับคนที่เหลือทำได้เพียงยิ้มแบบฝืน ๆ กับคว
Last Updated : 2025-02-27แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่35 คุณหนูใหญ่
ทว่ามารดาเช่นนางกลับไม่สามารถช่วยอะไรลูกได้เลย สิ่งเดียวที่บุตรสาวร้องขอจากนาง คือรักษาลมหายใจเอาไว้เพื่อรอกอดลูก ๆ นี่คือคำที่เหลียนฮวาบอกแก่นาง นางรู้ดีว่านี่คือคำปลอบโยนจากบุตรสาวเท่านั้น อีกด้านภายในรถม้า ป้าโจวเองก็กอดกับหลานสาวแน่น ทั้งสามไม่อาจส่งเสียงใด ๆ แม้แต่คิดจะถอนหายใจยังมิกล้า พวกนางซ่อนตัวอยู่ใต้คมดาบของศัตรูโดยแท้ นางไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ บุตรสาวได้ย้ายฟงกับสั่งให้นางและสาวใช้มาหลบอยู่ในนี้ ทว่าพอตอนนี้นางเข้าใจทุกอย่างดีแล้ว รถม้าที่จอดทิ้งอยู่ข้างเรือนไม่ใช่เป้าหมาย เพราะหากใครคิดจะตามหาพวกนาง จะต้องพุ่งตรงไปที่เรือนพักหลังต่าง ๆ มากกว่า “คุณหนู!” ฉึก! จิ้งเจ็บแปลบที่ต้นขา ทว่ามันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกกลัวเท่าตอนนี้ ที่ร่างของคุณหนูถูกซัดลอยห่างจากตัวเขาไปไกล เหลียนฮวาหลับตาลงแน่น นางทำใจเอาไว้แล้ว ว่านี่อาจเป็นแค่ช่วงเวลาที่เหลือของชีวิตที่สอง นางก็ไม่นึกเสียดายแม้แต่น้อย เพราะนางได้ทำหน้าที่ลูกและพี่อย่างเต็มกำลังแล้ว หมับ! แต่ทว่า… “คุณหนูใหญ่!” เหลียนฮวาในตอนนี้ อยากที่จะลืมตาขึ้นมอง
Last Updated : 2025-02-27แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่36 พบเจอกันแล้ว
รุ่งสาง จวนสกุลเฉินรถม้าสองคันได้จอดเทียบหน้าประตูบานใหญ่ ก่อนที่ฉินชีจะรีบลงจากม้า เพื่อรับผู้เป็นนาย จางฮุ้ยเหมยได้ลงจากรถม้า เพียงเท้าถึงพื้นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างสูงของพี่ชายก้าวออกจากประตูจวน “พี่ใหญ่!” จางฮุ้ยเหมยวิ่งเข้าสู่อ้อมแขนของพี่ชาย พร้อมสะอื้นไห้ด้วยความดีใจ นานแค่ไหนแล้ว ที่นางห่างจากอ้อมแขนนี้ ซึ่งปกป้องนางมาตั้งแต่ยังเล็กจนโต “ขวัญมาน้องรัก พี่อยู่นี้แล้ว อย่าได้กลัวไป” จางหย่งสือ กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น น้ำตาของน้องสาวคือสิ่งที่เขาไม่ปรารถนาจะเห็นมัน จางหย่งสือนึกโทษตัวเอง น้องสาวเพียงคนเดียวเขากลับไม่สามารถปกป้องนางได้ “ข้าขอโทษนะเจ้าคะ ที่เป็นต้นเหตุของทุกอย่าง” “เจ้าไม่ผิด! หากจะโทษก็โทษพี่เพียงผู้เดียว ที่มัวแต่ออกเดินทาง จนไม่มีเวลามาดูเจ้ากับหลาน ๆ” “ท่านแม่ขอรับ” หยางไท้เรียกมารดา ก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้ผู้เป็นแม่ด้วยความดีใจ จางหย่งสือขยิบตาให้หลานชาย เป็นอันรู้กันดีของลุงหลาน ว่าร่องรอยบาดเจ็บนั้น อย่าได้ให้สตรีในอ้อมกอดของเขาได้เห็นเป็นอันขาด “พ
Last Updated : 2025-02-28แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่37 ย่อมสำเร็จ
“ท่านแม่ขอรับ” ทว่าเพียงไม่กี่ก้าวที่นางเดินห่างออกมา เสียงเรียกจากบุตรชายได้ดังขึ้นเสียก่อน จางฮุ้ยเหมยสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับบุตรชาย “ยาของท่านน้ามิใช่หรือขอรับ ท่านแม่ไยมิเข้าไปด้านในเล่าขอรับ” “เอ่อ! พอดีแม่ลืมน้ำผึ้งน่ะ ยานี่ขมมาก” “ท่านแม่เข้าไปป้อนยาท่านน้ารอข้าก่อนนะขอรับ ข้าจะไปเอาน้ำผึ้งมาให้เอง” หยางเจี่ยนเดินมาดันร่างมารดาเข้าไปด้านในห้อง ที่นี่คือจวนสกุลเฉินไม่มีสิ่งใดจะทำให้มารดาของเขาเสียหาย พี่น้องดูแลกันไม่มีสิ่งใดผิด แต่เมื่อใดที่มารดาของเขาได้เป็นอิสระ เมื่อนั้นสถานะของทั้งคู่ เขาจะลงมือเปลี่ยนมันด้วยตนเอง จางฮุ้ยเหมยไม่ทันจะได้อ้าปากปฏิเสธ ตัวของนางก็มายืนอยู่ภายในห้องของฟงเสียแล้ว พอหันกลับไปก็เห็นเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น หยางเจี่ยนก้าวช้า ๆ ตรงกลับไปที่เรือนของเขา ตอนนี้ตลอดทั้งร่างยังคงร้าวระบมอยู่มาก หากไม่เพราะคิดว่าน้องสาวกำลังอยู่ในอันตราย เขาคงไม่ออกมาเดินทรมานตนเองอยู่เช่นนี้เป็นแน่ แต่เมื่อนึกถึงสีหน้าท่าทางของน้องชาย หยางเจี่ยนอดใจหาย
Last Updated : 2025-02-28
Latest chapter
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่92 มิควรสืบพันธุ์
“หากเจ้ายินยอมแต่โดยดี ข้าจะมอบตำแหน่งที่คู่ให้” “กระบี่เจ้า! ควบคุมมันมิให้สั่นได้เสียก่อน ค่อยคิดสิ่งอื่นดีกว่าไหม…” หญิงสาววางถ้วยชาลง บนโต๊ะอย่างใจเย็น พรึ่บ! ปึก! เคร้ง! รวดเร็วจนชายหนุ่ม ขาสั่นจนแทบยืนไม่อยู่ กระบี่ในมือร่วงลงพื้น ก่อนที่เขาจะเบนสายตา ไปมองยังหญิงสาว ซึ่งตอนนี้กลับไปนั่งยังที่เดิม เสมือนกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาเมื่อครู่ มันมิใช่ฝีมือของนาง “จะลงมือกับใครก็ตาม เจ้าต้องศึกษาอีกฝ่ายให้แจ่มแจ้ง หึๆ ยังดีที่ตรงนี้เป็นข้า ถ้าเป็นผู้ติดตามของข้าทั้งสอง เจ้าคงไม่ได้ยืนต่อคำ เกินชั่วอึดใจ...” ชายหนุ่มถึงกับใบหน้าถอดสี เขาไม่คิดว่าแผนการที่แยบยล จะถูกล่วงรู้จนหมดสิ้นเช่นนี้ “ผู้ใดอยู่ข้างนอก เข้ามานี่เร็ว!” อ๋องน้อยโหว ตะโกนเรียกเหล่าองครักษ์ ทว่ากลับไร้ซึ่งวี่แวว ชายหนุ่มรีบย่อกายลงเก็บกระบี่ โดยที่สายตา หาได้ละไปจากร่างงาม ที่นั่งดื่มชาอย่างเพลิดเพลิน ราวกับเขาที่อยู่ร่วมห้อง เป็นเพียงอากาศธาตุ “หึๆ มิใช่เจ้าสั่งห้ามใครมารบกวนหรอกหรือ แต่คนของข้าอยู่ข้างนอกนะ เรียกได้...” “หญิงแพศยา! สตรีมีคู่หมาย
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่91 มอบบทเรียน
ยิ่งไม่เคยรู้ถึงฝีมือของคู่ต่อสู้ เขายิ่งต้องรีบเผด็จศึก ให้ได้โดยไว จึงมิคิดที่จะลีลาให้ตนเอง กลายเป็นฝ่ายเสียท่า สิ้นคำของชายหนุ่ม เงาร่างในชุดสีดำสองคน ก้าวออกจากหลังฉากกั้น ซึ่งเป็นส่วนด้านหลังห้องที่มีหน้าต่าง “อือๆ” เจ้าของจวนทำได้แค่...ส่งเสียงทัดทานในลำคอ ทว่ากลับไม่สามารถต่อต้านการกระทำใดๆ ของชายชุดดำได้เลย อาภรณ์เนื้อดีถูกถอดออก จนแหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ก่อนที่ชายชุดดำจะดึงมีดเล่มเล็กออกมา “นายหญิง โปรดพักผ่อนรอสักครู่ขอรับ” ชายผู้ถือมีดเอ่ยกับผู้เป็นนาย จินอู่หันหลังให้ พร้อมสะบัดมือเล็กน้อย เพื่อให้คนของเขา ลงมือได้แล้ว หากไม่ติดว่าที่นี่ คือถิ่นศัตรู...คำว่าเงียบเสียง จะไม่มีเลยสำหรับเขา ความเจ็บปวดของศัตรู ควรประกาศให้โลกรู้ แต่เมื่อสถานที่ไม่อำนวย เขาก็ไม่ติดที่จะลงมืออย่างเงียบๆ โหวอ๋องดวงตาเหลือกลาน แต่ก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ เมื่ออาวุธคู่กายของเขา กำลังถูกเฉือดเฉือนประหนึ่งหนูถูกถลกหนัง แม้มันจะไม่รู้สึกเจ็บ ทว่าใจของบุรุษแท้เยี่ยงเขา มันแหลกละเอียดจนมิเหลือชิ้นดี “สกุลโหว ควรสิ้นสุดที่เจ้าสองพ่อลูก อย่าได้สร้าง
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่90 ก้าวเท้าผิด
“คุณหนูเฉินเป็นอย่างไรบ้าง” เป็นสาวใช้อาวุโส ที่เอ่ยถามกับสาวใช้สกุลเฉิน และผู้ติดตามหนุ่ม “คุณหนูดื่มยาแก้เมา และหลับอยู่เจ้าค่ะ” เจินจู ตอบสาวใช้สูงวัย ก่อนจะเหลือบตามองไปยัง สาวใช้ของอนุหรู สตรีผู้เพียรพยายามรั้ง ให้คุณหนูของนางพักในจวน “ข้าจะมาเชิญคุณหนูเฉิน กลับเข้าพักยังเรือนรับรอง ด้วยตอนนี้เฉินฮูหยิน ได้พักผ่อนรออยู่แล้ว” “หากไม่มีคำสั่งใดจากปากของฮูหยิน ข้าคงมิอาจปล่อยให้คุณหนูห่างสายตา เอาเป็นว่าข้าจะให้เจินจู ติดตามท่านเข้าไปพบฮูหยินของเราก็แล้วกัน” “นี่เป็นประสงค์ของท่านอ๋อง ที่มิอยากให้ผู้ใดตำหนิ ว่าดูแลแขกไม่ดี” หญิงชราตวัดสายตาดุใส่ชายหนุ่ม ผู้ไร้ความยำเกรงในอายุและฐานะของนาง ยิ่งเห็นใบหน้าเรียบเฉย แม้เพียงครึ่งเสี้ยงของใบหน้า นางก็รู้ดีว่าคนผู้นี้ ไม่ได้สะท้านต่อคำของนางเลย “งานเลี้ยงกับคนเมามาย ย่อมเป็นของคู่กัน และมิใช่ทุกคนที่ต้องการพักในจวนของเจ้าภาพ คุณหนูอยู่ในรถม้าแล้ว รอเพียงฮูหยินกลับออกมา เราก็พร้อมกลับจวน” จากความอ่อนน้อม พลันเป็นดุดัน จนทำให้ชายหนุ่มหลายคน ที่ยืนอยู่เบื้องหลังส
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่89 เฉินฮูหยิน
“สามหาว! เจ้ากล้าข่มขู่ท่านอ๋องเยี่ยงนั้นรึ!” “ทำไมข้าต้องขู่ผู้ใดด้วย อีกอย่างถ้าท่านบริสุทธิ์ใจจริง จะเป็นเดือดเป็นร้อนไปไย แค่คุณหนูเฉินจะกลับบ้านตนเอง หรือมีสิ่งใดเป็นนอกในอย่างนั้นรึ! ดูรั้งนางจนออกหน้าเยี่ยงนี้” ชายหนุ่มเอียงหน้าช้า พร้อมมุมปากบิดขึ้นน้อยๆ การกระทำนั้นชวนให้อนุคนงาม หนาวสะท้านไปทั้งกาย บุรุษที่น่ากลัวย่อมเป็นคนที่มีหลากหลายบุคลิก ซึ่งปกติแล้วหรงเล่อถงสุขุมนุ่มลึก ทว่าตอนนี้...เขายิ่งกว่าคนจิตวิปลาสอย่างไรอย่างนั้น “นอกในอันใดกัน นางเป็นแขกของสามีข้า การดูแลเอาใจใส่ ย่อมเป็นเรื่องที่ข้าต้องทำอยู่แล้ว” “เช่นนั้นหลีกทางข้าเถิด อนุหรู” หรงเล่อถง กดน้ำเสียงให้ลึก และชัดเจนว่าเขาพร้อมขัดขวางเรื่องนี้ อย่างไม่คิดยินยอมปล่อยผ่าน ต่อให้สตรีที่กำลังตกที่นั่งลำบาก มิใช่พี่น้อง เขาก็คงปล่อยให้สตรีเหล่านั้น แปดเปื้อนจากคนโสมมได้เป็นอันขาด ถึงเขาจะมิใช่คนดีไปเสียทุกเรื่อง แต่เขามีพี่สาวน้องสาว พวกนางจะเป็นเช่นหากต้องอยู่อย่างอดสู แบกรับความอัปยศไปทั้งชีวิตเฉินหนิงฮวาในตอนนี้ ดวงตาปรือจนแทบจะปิดแล้ว ชายหนุ่มพอจะเดาได้ ว่าเกิดจากสาเ
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่88 ข้าคงดื่มมากไป
“หยุดนะ! เจ้าจะทำอะไรลูกข้า!” เจียงชูเหนียง รีบผลักร่างของคนสนิทออก ก่อนจะหันไปหาบุตรชาย มือบางหมายจะเอื้อมไปแตะ ที่ข้างแก้มของผู้เป็นลูก ทว่าร่างสูงกลับเบี่ยงกายหลบ “อย่าล้ำเส้นข้าอีก มิเช่นนั้น...ข้าจะไม่ใจดีเช่นครั้งก่อน” “ครั้งก่อน...” เจียงชูเหนียง ถึงกับเซถอยหลัง คนของนางไม่เคยลงมือกับบุตรชาย มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ที่ทั้งคู่เคยปะทะกัน เมื่อปีก่อนที่อารามบนเขา แววตาแตกตื่นทำได้เพียง มองตามแผ่นหลังของบุตรชาย ที่กลืนหายไปในความมืด “ไหนเจ้าบอกว่า เขาไม่เห็นเจ้าอย่างไรเล่า แล้ว...หรือเจ้าทำนอกเหนือจากที่ข้ารู้” “เขาก็แค่หยั่งเชิงเรา เจ้าอย่าได้เผยพิรุธจะดีกว่า เลือดในกายเขามีของเจ้าแค่ครึ่งเดียว อย่าคาดหวังให้มาก ว่าเขาจะเหมือนเจ้า เพราะขนาดพ่อแท้ๆ เขายังไม่เหมือนเลย กลับไปได้นิสัยของยายแก่ แม่สามีเจ้ามาแทบทั้งสิ้น” “พูดเรื่องนี้ก็ดี เจ้าหานางพบรึยัง!” “ยัง! หรงเล่อถงไม่เคยเผยร่องรอย ให้ข้าตามไปจนถึงตัวยายแก่นั้นได้เลย” “อย่าช้า! นางรู้เรื่องมากเกินไป หากปล่อยไว้ เล่อถงต้องคิดแปรพักตร์” “เหม
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่87 ข้ามิอาจทำตามใจ
น้ำเสียงของชายหนุ่ม ไม่มีคำว่าเสแสร้ง เขาไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมจึงกล้าที่จะพูดความรู้สึกแท้จริงออกมา ทั้งที่เขาไม่เคยให้ใครได้เห็นมันเลยสักครั้ง อาจเพราะนาง เหมือนพี่สาวของเขาก็เป็นได้ “แล้วทำไม จึงไม่ไปหาพวกเขาเล่าเจ้าคะ” “หากข้าทำทุกอย่างได้ตามใจ ก็คงดีไม่น้อย ลูกภรรยารองที่ต้องแบกอนาคตของมารดา แค่หายใจผิดที่ก็คือหายนะแล้ว” “ดูลำบากนะเจ้าคะ” “ใช่!” “แล้วที่คุณชายพูดกับข้า มิกลัวข้าไปเล่าให้ผู้อื่นฟังหรือเจ้าคะ และไม่กลัวจะมีคนแอบฟังรึ!” “หึๆ ข้ามั่นใจว่าจะรู้แค่เราสี่คนเท่านั้น เพราะต่อให้คนที่คิดแอบฟังอยากได้ยิน ก็ไม่อาจเฉียดใกล้ตรงนี้ได้” ชายหนุ่มชำเลืองมองไปที่ ผู้ติดตามของหญิงสาว กลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกมา ต่อให้เป็นนักฆ่าระดับสูง ก็ยังต้องไตร่ตรองให้ดีก่อนลงมือ และมิใช่แค่ชายผู้นี้เท่านั้น สาวใช้ของคุณหนูเฉิน ก็หาใช่ธรรมดาไม่... “เรื่องบางเรื่อง หากพูดออกมาแล้วสบายใจ ก็อย่าได้เก็บมันไว้เลยเจ้าค่ะ เว้นแค่เรื่องที่จะนำภัยมาสู่ตนเอง จึงมิควรเอ่ยออกมา คนเราล้วนมีเรื่องที่ยากจะพูดได้ แต่ก็ใช่ว่าบางเรื่องจะระบายออ
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่86 ท่านย่า
ใช้เวลากว่าสองชั่วยาม อาหารมากมายถูกจัดขึ้นโต๊ะ ซึ่งมันเป็นเวลาที่พระอาทิย์ลับขอบฟ้าไปแล้วเช่นกัน หลังจากอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว สองย่าหลานก็มานั่งร่วมกินอาหาร รวมถึงสาวใช้ข้างกาย ที่ได้รับอนุญาตให้ร่วมโต๊ะ กับเจ้านายทั้งสอง“ถงเอ๋อร์ เจ้าได้ข่าวพี่ๆ กับน้องชายเจ้าบ้างหรือไม่”หญิงชราถามถึงหลานชายหญิง ที่ติดตามสะใภ้ใหญ่ของนาง ไปอยู่ไกลถึงเมืองชีเป่ย นางคิดถึงหลานๆ เหลือเกิน ยิ่งเมื่อนึกถึงความต่ำช้าของลูกและสามี นางยิ่งไม่อยากให้หลานชายคนรอง ต้องมีชีวิตมั่วหมองเพราะมีพ่อกับปู่ เป็นคนเห็นแก่ได้ และกระหายในอำนาจ จนมิสนถูกผิด แต่อย่างไร...นางก็มิอาจพูดความจริง บางอย่างออกมาได้ หาไม่แล้วชีวิตของหรงเล่อถง คงไม่ปลอดภัยอีกต่อไป“พวกเขาก็สุขสบายดีขอรับ เอาไว้เมื่อไหร่ที่พี่ใหญ่ พี่รองและน้องเล็กกลับมาเมืองหลวง ข้าจะพาพวกเขามาพบท่านย่านะขอรับ” “ขอบใจเจ้ามาก อย่างไรเจ้าก็พี่น้อง อย่าให้คำว่าอำนาจมาบังตา จนทำร้ายกันเองเล่า ข้าเชื่อว่าแม่ใหญ่ของเจ้า จะไม่สอนให้พี่น้องของเจ้า ช่วงชิงสิ่งใดและทำร้ายเจ้า นางเป็นคนจิตใจดี และย่าก็เชื่อว่าเจ้า จะมีเลือดของย่า มากที่สุดในกายเช่นกัน”
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่85 พี่น้องต่างมารดา
“สุราดีนะเจ้าคะ” หนิงฮวาเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงปนเขินอาย ตามจริตของสตรี“หากคุณหนูใหญ่ชอบ ข้ายินดีมอบให้เป็นของกำนัล”“หนิงฮวา ขอบคุณท่านอ๋องน้อย ที่มีน้ำใจเจ้าค่ะ”“เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”ชายหนุ่มเจ้าบ้าน ยังคงเลือกที่จะดื่มสุราอีกหลายจอก กับสองแม่ลูกสกุลเฉิน และนั้นทำให้หญิงสาวอีกคน ซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่ง กำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ ที่คนรักของนาง ให้ความสนใจหญิงอื่นต่อหน้าถึงนางจะเป็นบุตรสาวเสนาบดี แต่นางก็ยังคงเป็นเพียงลูกภรรยารอง ไม่อาจเทียบกับบุตรสาวคนโต สกุลคหบดีที่กำนิดจากภรรยาเอกและเท่าที่สืบรู้มา นายท่านสกุลเฉิน มีเพียงภรรยาเดียว นั่นหมายความว่าทุกอำนาจ อยู่ในมือมารดาของคุณหนูใหญ่สกุลเฉิน นางที่มารดายังเป็นรอง ไหนเลยจะเทียบเคียง“อย่าทำสิ่งใดออกนอกหน้า แค่ลูกพ่อค้า! จะเทียบอันใดเจ้าได้”ฮูหยินรองหรงเอ่ยกับบุตรสาว แม้ว่าในใจจะหวาดหวั่นอยู่มาก แต่นางไม่มีวันแสดงสิ่งใด ให้ศัตรูได้เห็นเด็ดขาด“แต่ท่านอ๋องน้อย”“ท่านอ๋องทำถูกแล้ว ถ้าไม่ไปทักทายพวกนาง จะรู้ได้อย่างไรว่าตัวตนแท้จริงคือใคร”“เจ้าค่ะ”เมื่อหาข้อโต้แย้งมารดาไม่ได้ หญิงสาวจำต้องยอมนิ่งเงียบ แม้ว่าใบหน้างามจะแสร้งยิ้ม แต่ก็
แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) บทที่84 สุราดี
“นายหญิงน้อยฟาง ตัวแทนสกุลจาง”เป็นเฟยที่ยื่นเทียบเชิญ พร้อมบอกถึงสถานะผู้เป็นนาย หลังจากแม่ลูกสกุลเฉิน ก้าวจากไปแล้ว “เชิญนายหญิงน้อยฟาง ด้านในขอรับ” พ่อบ้านประสานมือโค้งกาย เช่นที่ทำกับแขกคนอื่นๆ ก่อนจะเรียกสาวใช้มานำทาง เพื่อเข้าไปยังลานจัดเลี้ยง จื่อเว่ย เดินตามสาวใช้จวนอ๋องเข้าไป โดยมีชิงหลิงและเฟยก้าวตาม ทั้งสามเดินเข้ามาถึงลานสำหรับจัดเลี้ยง ซึ่งดูเหมือนคืนนี้ จะไม่มีการแยกชายหญิง “นายหญิงฟาง เชิญนั่งเจ้าค่ะ” สาวใช้ผายมือให้แก่ตัวแทนสกุลจาง ก่อนจะเดินจากไป เฟยและชิงหลิง ก้าวเข้าไปยืนอยู่เบื้องหลังของผู้เป็นนาย จื่อเว่ยเหลือบตามองไปยังโต๊ะข้างกัน ก่อนจะค้อมหัวเล็กน้อย ให้แก่แม่ลูกสกุลเฉิน ซึ่งนับเป็นคู่แข่งทางการค้าคนสำคัญ “ไยวันนี้สกุลจาง จึงได้ให้หญิงงามมาเพียงลำพังเล่า ท่านหย่งสือและหลานๆ ไปที่ใดกัน” เป็นท่านอ๋องน้อยโหว ที่เดินเข้ามาถามจื่อเว่ย คราแรกเขาแอบผิดหวังเล็กน้อย ที่หรงเหลียนฮวาไม่มาด้วย แต่เมื่อครู่นี้...เขาได้ยลโฉมหญิงงามทั้งสอง จากสกุลเฉิน เลยทำให้ความรู้สึกใหม่เข้ามาทดแทน จึงไม่ใคร่จะใส่ใจ ว่าหรงเหลียนฮวาจะมาห
