" ยาวางอยู่หัวเตียงรีบกินซะถ้าไม่อยากท้องลูกฉัน " เทวินที่นั่งดูทีวีอยู่เอ่ยบอกมิลินเสียงเข้มทันทีเขาปลายตามองเธอเพียงนิด" ขอบคุณค่ะ " ฉันขอบคุณเขาด้วยท่าทางงอน ๆ จากนั้นฉันก็เดินตรงไปที่โต๊ะหัวเตียงในห้องนอนทันที ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเตรียมให้ฉันปกติก็ไม่เห็นสนใจฉันด้วยซ้ำ ฉันไม่คิดว่าเราสองคนจะมีอะไรกัน ฉันเลยไม่ได้เตรียมมาด้วยเมื่อกี้เขายังปากดีอยู่เลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเดาอารมณ์ไม่ถูกจริง ๆ" รีบแต่งตัวซะฉันหิว " เทวินเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วบอก มิลินอีกครั้ง" ไหนคะชุดเปลี่ยน ? "เทวินไม่ได้ตอบคำถามมิลินเป็นคำพูดเพียง แต่ใช้สายตาตวัดไปทางโต๊ะเครื่องแป้งที่มีถุงเสื้อผ้าที่เขาพึ่งให้ลูกน้องซื้อมาใหม่" ให้พี่คิวไปซื้อมาหรอคะ ? "" ถามมากรีบแต่งตัวซะฉันหิว ! "" ขอบคุณค่ะ " ฉันขอบคุณเขาด้วยรอยยิ้มฉันก็เดินไปเปลี่ยนชุดทันที ทำไมตอนนี้เขามาแปลกจังแต่ก็ช่างเถอะเขาไม่ร้ายกับฉันก็พอล่ะฉันแต่งตัวอะไรเสร็จ ฉันก็เดินออกมาพร้อมกับนาย เทวินลงมาที่ร้านอาหารทะเลแถวหน้า" ด้านนี้เลยครับผมจองโต๊ะให้นายแล้วครับ "" ขอบคุณนะคะพี่คิว "" ขอบคุณอะไรหรอลิน ? "" ก็ที่พี่เป็นธุระไปซื้อของให้ลินไงคะ "
( Milin Talk )หลายวันต่อมา ---" ไปกินข้าวกันลิน "" จ๊ะ " ฉันหวานและแทนสอบเสร็จก็พากันไปกินข้าวที่โรงอาหาร ตั้งแต่กลับมาจากพัทยาคราวนั้นนายเทวินก็ไม่ค่อยเสียงดังใส่ฉันเท่าไหร่ ฉันนี่ตามอารมณ์เขาไม่ทันจริง ๆ เดียวดีเดี๋ยวร้ายเข้าใจยากยิ่งกว่าผู้หญิงอีก เฮ้อออ! เหนื่อยใจ" อีลินมึงจะกินไหมข้าว นั่งเหม่ออะไร ? "" อ๋อ เปล่าไปสิ " ฉันรีบปฏิเสธแทนไปด้วยรอยยิ้มแล้วก็ลุกขึ้นไปซื้อข้าวทันที" อีลิน "" เรียกทำไมแทน ? "" เออ อีแทนอยู่ดี ๆ ก็เรียก บ้า! "แทนปรายตามองหวานอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะหันมาจ้อง มิลินที่กำลังตักข้าวเข้าปาก" กูมีเรื่องสงสัย "" อะไรแทน ? "" มึงกับไอ้เทวินนั่นเป็นเจ้านายกับลูกน้องกันจริงหรือเปล่ากูว่าจะถามนานล่ะแต่ไม่มีโอกาส " แทนขมวดคิ้วถามมิลินด้วยน้ำเสียงจริงจัง" ถามทำไมอีแทนกูก็บอกแล้วว่าเป็นเจ้านายกับลูกน้องกัน " หวานที่นั่งข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะแย้งขึ้น เมื่อเธอสังเกตเห็นสีหน้าของมิลินที่อึดอัดจะตอบคำถาม" กูก็แค่สงสัย เจ้านายกับลูกน้องห่าอะไรว่ะกูเห็นมันหวงมึงอย่างกับลูกจะไปไหนก็ต้องให้ไอ้ที่มาส่งมึงประจำอ่ะมารับมาส่งอย่างกับมึงเป็นเมียมัน "" อีแทนปากหมาลินมัน
สนามแข่งรถ BG วู้ ๆๆๆ !! เย้ ๆๆ !!รถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดในโรงจอดรถของสนามแข่ง แค่ภายนอกสนามก็ได้ยินเสียงผู้คนมากมายโห่ร้องเซียร์ดังออกมาถึงข้างนอก" ลงมา "" ลินไม่ไปได้ไหมคะ ? "" ฉันสั่งให้เธอลงมาอย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำอีกรอบ ! " เทวินกดเสียงต่ำสั่งมิลินอีกครั้งอย่างหงุดหงิดเธอจำเป็นต้องก้าวขาเรียวลงจากรถอย่างเลี่ยงไม่ได้ จากนั้นเทวินมิลินและคิวก็เดินเข้าไปในสนามแข่ง พอเข้ามาก็เจอกับผู้คนมากมายกำลังเอ่ยเซียร์รถสปอร์ตคันหรูสามคันที่แข่งกันในสนามอย่างเมามัน มิลินรู้สึกประหม่าไม่น้อยตั้งแต่เดินเข้ามาในสถานที่ไม่คุ้นชินแห่งนี้วู้ ๆๆ !!! เย้ ๆๆๆ !!!" คุณเทวินเชิญด้านนี้เลยครับนายรออยู่ " ลูกน้องของกรเดินเข้ามาเชิญทั้งสามให้ขึ้นไปบนชั้นสองของสนามแข่งซึ่งเป็นห้องประจำที่มองออกไปจะเห็นสนามแข่งรถอย่างชัดเจน" มาช้าไปนะมึงไอ้วิน " ทันทีที่เทวินเดินเข้ามาเสียงของกรก็เอ่ยทักทายขึ้นเทวินไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่มองเพื่อนทั้งสองนิ่ง ๆ แล้วหย่อนตัวนั่งลงโซฟาตรงข้ามพร้อมกับมิลิน" สวัสดีครับน้องมิลินคนสวย " แพททริคเอ่ยทักหญิงสาวด้วยน้ำเสียงหวานท่ามกลางสายตาอำมหิตของเทวินที่จ้องมองอยู่ไม่ว
" ไอ้พรีนมึงจะยั่วอารมณ์ไอ้เทวินทำไมว่ะมึงก็เห็นอยู่มันหวงผู้หญิงของมันขนาดไหน " กรเหวใส่เพื่อนสนิทยกใหญ่อย่างเอือมระอา แต่คนโดนต่อว่ากลับยักไหล่ให้อย่างไม่สะทกสะท้านก่อนจะเค้นหัวเราะออกมาอย่างสะใจ" หึ ๆๆๆ "" กูด่ามึงอยู่นะไอ้สัส ! ยังมาหัวเราะอีก "" ก็สนุกดีนิเห็นมันคลั่ง "" สนุกบ้านมึงสิ จะทำให้สนามแข่งกูเป็นสนามรบสิไม่ว่า "" แค่นี้ใช่ไหมที่มึงจะพูด งั้นกูกลับล่ะ " พรีนพูดแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านหน้าเพื่อนสนิทไปทันที พร้อมกับแสยะยิ้มร้ายให้โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะแสดงสีหน้าอะไรออกมาอีก" ให้ตายสิวะ ! เพื่อนกูแต่ละคน " กร สบถออกมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องประจำที่เกิดเรื่องที่ผ่านมา" ไปหาหมอไหมคะ ? ลินว่าแผลมันลึกเกินไป " มิลินที่ทำแผลให้มาเฟียหนุ่ม เธอบอกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง" ไปไหมคะ ? " มิลิน ถามอีกครั้งเมื่อไร้เสียงตอบกลับจากคนตรงหน้า" ไม่ไป "" แต่ลินว่า... "" ฉันไม่ตายหรอกแผลแค่นี้ ! " มิลินไม่ทันที่จะพูดจบประโยค เทวินดันพูดแทรกขึ้นมาขัดด้วยน้ำเสียงแข็ง" ทำไมต้องประชดด้วยคะลินอุตส่าห์เป็นห่วง " คำพูดของ มิลินทำให้เทวินหวั่นไหวไม่น้อยกับคำว่าเป็นห่วง
วันต่อมา ---แสงแดดยามเช้าสอดส่อง ผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ให้ตื่นขึ้นมารับเช้าวันใหม่ มิลินค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาช้า ๆ เธอยกมือขึ้นมาขยี้ตาเบา ๆ เพื่อให้เห็นอะไรชัดขึ้นเธอหันหน้ามองคนข้าง ๆ ที่นอนกอดมาทั้งคืนแต่ต้องพบกับความว่างเปล่า" ไปไหนแต่เช้า " มิลินพึมพำอย่างสงสัยก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงกับเตียง เธอเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนบนผนังเข็มยาวชี้เลขหกเข็มสั้นชี้เลขหกบ่งบอกว่าตอนนี้เวลาหกโมงครึ่งแล้ว มิลินจึงก้าวขาลงจากเตียงกำลังเดินไปทำธุระห้องน้ำ แต่ต้องหยุดชะงักทันทีที่มีใครบางคนเปิดประตูห้องน้ำออกมา" คุณเทวิน ! " มิลินเรียกชื่อเทวินอย่างตกใจเมื่อเขามีเพียงผ้าขนหนูพันไว้รอบเอวสอบ หยดน้ำที่เกาะตามลำตัวและสันกราม มองดูแล้วสุดจะเซ็กซี่" ตกใจอะไร ? "" เปล่าค่ะ "" รีบไปอาบน้ำแต่งตัว "" ค่ะ "เทวินบอกมิลินแค่นั้นด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะไปที่ห้องแต่งตัว ระหว่างที่เทวินตื่นขึ้นมายามเช้าเขาเห็นหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนมาตลอดทั้งคืนกำลังหลับไหลเข้าสู่ฮ่วงนินทาอย่างมีความสุข เขามองคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้มบาง ๆ พร้อมกับลูบผมเธออย่างอ่อนโยน ก่อ
มหาวิทยาลัย" ขอบคุณค่ะที่มาส่ง " เมื่อถึงมหาลัยมิลินจึงเอี้ยวหน้าขอบคุณมาเฟียหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย็นชาแฝงไปด้วยความน้อยใจ จากนั้นเธอก็เปิดประตูก้าวขาลงจากรถทันที" เดี๋ยว " เทวินรีบเปิดประตูก้าวขาลงมาพร้อมกับเอ่ยเรียก มิลินไว้" มีอะไรคะ ? "" เลิกเรียนกี่โมง "" สี่ โมงค่ะ "" เดี๋ยวฉันมารับ "" ค่ะ " มิลินตอบแค่นั้นเธอก็เดินไปทันทีด้วยใบหน้าเรียบเฉยกิริยาเปลี่ยนไปของเธอ ทำให้เทวินแปลกใจไม่น้อยว่าทำไมเธอถึงได้เย็นชาใส่เขา อีกทั้งเธอยังมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่าราวกับคนไม่รู้จักกัน" ลิน ลิน ! "" หวานมีอะไร ? ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ " มิลินเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ หวานก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาเธอ" คือ เออ....... "" มีอะไร ? "" ไอ้แทนมันรู้เรื่องแกแล้วลินเมื่อเช้าฉันก็โดนมันด่ายกใหญ่เลย แถมตอนนี้มันยังโกรธจนไม่คุยกับฉันเลย "" แล้วตอนนี้แทนอยู่ไหนหวาน ? "" มันหายไปเลย เรียนเสร็จมันก็ไปไหนไม่รู้ถามก็ไม่ตอบ "" ทำยังไงดีหวาน แทนมันต้องโกรธฉันมากมาก ๆ แน่ แล้วแทนรู้เรื่องได้ยังไง ? "" ไอ้ปืนมันถามเรื่องแกกับนายเทวินว่าเป็นผัวเมียกันจริง ๆหรือเปล่า พอไอ้แทนมันได้ยินอย่างนั้นมัน
" โอ๊ย ! ปล่อยนะ ปล่อยยยย ! " หวานพยายามแกะมือใหญ่ของธันออกพร้อมกับตะะโกนโวยวายใส่คนตรงหน้าที่กระชากลากเธอให้เดินตามมาอย่างแรง" หุุบปาก ! จะตะโกนทำไมว่ะ ! " ธันหันมาตวาดใส่หวานอย่างรำคาญ" งั้นก็ปล่อยฉันสิ "" คิดว่าฉันอยากจับมือเธอหรือไง !"" ปล่อยสิจะไปหาเพื่อนฉัน "" ยังไม่ครบสามนาที " ธันปล่อยข้อมือของหวานพร้อมกับบอกเธอด้วยน้ำเสียงเรียบ" เรื่องของนายสิฉันจะไปหาเพื่อนฉัน ! " หวานพูดแค่นั้นเธอก็หันหลังหวังจะเดินไปพรึบ !" อ๊ะ ! นี่ปล่อยนะไอ้หน้านิ่ง โอ๊ย ! "ธันกระชากต้นเเขนหวาน จนหน้าเธอซุกเข้ากับแผงอกแกร่งเธอเงยหน้าขึ้นมาเหวใส่ชายหนุ่มเสียงแข็ง ธันบีบแขนเธอแรงขึ้นอย่างไม่พอใจกับคำว่าหน้านิ่ง" ปากดีนัก ! "" ปล่อยสิว่ะ ไอ้หน้านิ่งทำเป็นอยู่หน้าเดียวเลยหรือไงว่ะ ! "" ด่าฉันอีกคำเธอเจอดีแน่ ! " ธันกดเสียงต่ำพูดอย่างไม่สบอารมณ์" เห้ยย! มึงทำอะไรเพื่อนกูว่ะ ! ? " ขณะที่ทั้งสองกำลังจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใครเสียงดุดันของใครบางคนก็ดังขึ้นทำให้ธันรีบปล่อยหวานทันที" ไอ้แทน ! "" มันทำอะไรมึงอีหวาน ? "" ยังแต่ถ้ามึงมาช้าไอ้หน้านิ่งนี่อาจจะทำฉันก็ได้ "" อย่าปากดีให้มาก ! " ธันตะ
หลังจากที่เทวินให้อิสระกับมิลินเธอได้แต่ยืนก้มหน้าน้ำตาไหลอาบแก้มนวลทั้งสองข้างโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา" หยุดร้อง " เทวินบอกกับมิลินด้วยน้ำเสียงอ่อนแต่คิ้วทั้งสองข้างก็ยังขมวดเข้าหากัน เขาไม่รู้จะปลอบเธอยังไงดีหมับ !" หยุดร้องได้แล้วมิลิน " เทวินดึงมิลินเข้ามาสวมกอดพร้อมกับพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มอย่างอ่อนโยน ทำให้เธอแปลกใจไม่น้อยกับการกระทำของเขาตอนนี้" ปะ...ปล่อยลินได้แล้วค่ะ "" ถ้าอยากให้ฉันปล่อยเธอต้องหยุดร้องก่อน "" ทำแบบนี้ต้องการอะไรอีกคะ ? "" ทำแบบไหน ? "" ก็ทำมาพูดดีแล้วก็ยังมากอดลินอีก ก่อนหน้านี้ยังโมโหลิน อยู่เลย " มิลินผละตัวออกจากอ้อมกอดเทวินเล็กน้อย เธอแหงนมองหน้าถามมาเฟียหนุ่มพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงใสในขณะที่น้ำตาเริ่มหยุดไหลแล้ว" ก็ดีไม่ใช่ไง อยากให้ฉันโมโหหรอ ? "" ลินตามอารมณ์คุณไม่ทันค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ปล่อย ลิน ลินจะไปทำงานบ้าน "" ยังไปไม่ได้เธอต้องทำแผลให้ฉันก่อน " เทวินสั่งเธออีกครั้งพร้อมกับผละตัวออกจากมิลินแล้วเดินกลับไปนั่งที่เตียง" ค่ะ " มิลินปาดน้ำตาออกลวก ๆ ก่อนจะตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจนัก" ยอมตั้งแต่แรกฉันก็คงไม่โมโห "" ก็คุณปะ.... "
หนึ่งปีต่อมา ---เวลาผ่านไปเกือบสองปีที่ชีวิตคู่ของเทวินและมิลินได้ใช้ร่วมกันมา มันมีทั้งความสุขและอุปสรรคต่าง ๆ มากมาย สุดท้ายพวกเขาก็ผ่านเรื่องราวเลวร้ายเหล่านั้นมาได้ซึ่งวันนี้เป็นวันสำคัญของทั้งคู่" ว้าววว ลินแกสวยมากเลย " หวานเอ่ยชมเพื่อนรักด้วยท่าทางตื่นเต้น เมื่อเธอสวมด้วยชุดเจ้าสาวสายเดี่ยวเกาะอกสีขาวลายลูกไม้ยาวถึงเข่าพร้อมกับปล่อยผมลอนยาวเสวยแผ่เต็มหลังเธอแต่งหน้าอ่อน ๆ ใส่รองเท้าส้นสูงห้านิ้วสีขาว ใบหน้าเรียวเล็กของเธอที่แต่งเติมเครื่องสำอางไม่เข้มมากโทนสีชมพู ทำให้เธอสวยดุจดั่งเจ้าหญิง" จริงหรอ หวาน ? "" จริงสิ ลินแกเหมือนเจ้าหญิงเลย "" บ้าไปขนาดนั้นหรอก แต่ก็ขอบคุณนะรู้สึกตื่นเต้นจัง "" ฮ่า ๆๆๆ ในที่สุดแกก็มีวันนี้นะเพื่อนรัก "" อือ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคุณนักเขียนชื่อดัง "" เว่อร์ฉันไม่ได้ดังอะไรมากหรอก "แกร๊ก ---ระหว่างนั้นเสียงประตูก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างสูงและเด็กสาววัยหนึ่งขวบเกือบสองขวบเดินจูงมือเข้ามาด้วยกัน" มะหมี่ ( หม่ามี๊ ) " เนนิลปล่อยมือจากแทนวิ่งเข้ามาหาผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้มอันสดใส มิลินย่อตัวลงพร้อมกับสวมกอดกอดลูกสาวทันที" ว่าไงคะ ? คนสวยของ
แสงแดดยามไม่สายมากสอดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าคมคายของชายหนุ่ม เทวินเริ่มรู้สึกตัวเขาขยับร่างกายพร้อมกับควานหาคนที่นอนข้าง ๆ ตลอดทั้งคืน แต่กับพบแต่ความว่างเปล่า เขาจึงรีบเด้งตัวลุกขึ้นมา ก่อนจะชำเรียงมองนาฬิกาแขวนซึ่งเข็มยาวชี้เลขแปดเข็มสั้นชี้เลขสาม บ่งบอกว่าตอนนี้แปดโมงเกือบครึ่งแล้ว" ทำไมตื่นสายขนาดนี้วะ !! " เทวินสบถคำออกมาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะรีบก้าวขายาวลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำทันที" คุณมิลินให้ป้าขึ้นไปตามคุณเทวินเลยไหมคะ ? " นิดป้าแม่บ้านเอ่ยถามนายหญิงของบ้าน ในขณะที่เธอกำลังถักหมวกเตรียมไว้ให้ลูกน้อยของเธออยู่ที่ริมสระว่ายน้ำ" แล้วแต่ป้าเลยค่ะ "" โกรธอะไรกันหรือเปล่าคะ ? "" เรื่องซื้อของแหละค่ะป้า "" อย่าโกรธกันนานนะคะ " นิดป้าแม่บ้านเอ่ยเตือนด้วยความหวังดีไม่อยากให้เจ้านายสองคนมีปัญหากันนาน" ค่ะป้า ป้าคะถ้าหวานมาให้มาหาลินที่นี่เลยนะคะ "" ค่ะ " เธอตอบรับนายหญิงของบ้าน ก่อนจะเดินออกมาก็เจอกับหวานที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านพอดี" สวัสดีค่ะ คุณหวาน "" สวัสดีค่ะป้านิดมิลินล่ะคะ ? "" คุณมิลินอยู่ที่ริมสระน้ำค่ะเธอบอกให้คุณเข้าไปหาได้เลยค
หลายวันต่อมา ---ชีวิตคู่ของเทวินกับมิลินเป็นไปด้วยความราบรื่นเทวินตั้งแต่ได้มิลินกลับมาเขาก็ดูแลเธออย่างใกล้ชิดตลอดเวลา ไปไหนมาไหนก็จะเอามิลินไปด้วยตลอด เขาคอยเอาใจใส่ราวกับไม่ใช่ เทวินคนเดิมเพื่อน ๆ ต่างพากันแปลกใจกันใหญ่ กับนิสัยของ เพื่อรักที่เปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว พวกเขาไม่เคยเห็นมุมอ่อนโยนของเขาเลยสักครั้งตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา เขายิ้มง่ายขึ้นและใจเย็นลงอย่างเห็นได้ชัดแกร๊ก ----ขณะที่มิลินกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนยาวโซฟาตัวยาวในห้องทำงานที่ผับของเทวิน เสียงประตูก็เปิดเข้ามาอย่างถือวิสาสะ" คุณพรีน " มิลินเอ่ยเรียกพรีนด้วยน้ำเสียงทุ้ม ก่อนจะคลี่ยิ้มให้บาง ๆ" แปลกใจหรือไงที่เจอฉัน ? " พรีนถามเสียงเรียบก่อนจะลากเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเทวินมานั่งตรงหน้ามิลิน" เปล่าค่ะ มีอะไรกับพี่วินหรือเปล่าคะ ? "" ฉันต้องมีอะไรกับมันด้วยไงถึงจะมาหามันได้ "" ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ พอดีพี่วินออกไปตรวจงานกับพี่คิวค่ะ " มิลินรีบปฏิเสธทันควันเมื่อพรีนเอาแต่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชา" ท้องเธอมันเหมือนขยับ " พรีนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบพร้อมกับจ้องมองไปที่ท้องนูนของมิลิน ก่อนจะดันกระพุ้งแก้มอย่างแป
ไม่นานรถเก๋งมินิก็ขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านพักของมิลิน ทั้งคู่เปิดประตูเดินลงมาพร้อมกันกับพ่อและแม่ของเธอตามด้วยรถหรูของเทวินที่คิวเป็นคนขับ เทวินประคองมิลินเดินเข้ามาในบ้านอย่างถะนุถนอม" เดี๋ยวแม่จะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้พ่อหนุ่มและเพื่อนพ่อหนุ่มชิมนะ " เมื่อเข้ามาในบ้านรีลาจึงเสนอตัวทำอาหารให้ว่าที่ลูกเขยทันที" ขอบคุณครับ " เทวินเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงสุภาพ" คุณพาลูกไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นรอก่อนค่ะ " รีลาบอกกับสามี" ครับคุณภรรยา "" แม่คะ ลินช่วยทำนะคะ ? "" ไม่เป็นไรลูกพาพ่อหนุ่มคนนี้ไปนั่งพักเถอะ "" งั้นก็ได้ค่ะ " มิลินตอบแค่นั้น ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งห้องนั่งเล่นโดยมีเทวินคอยประคองพร้อมกับพ่อของเธอและคิว" เหนื่อยไหม ? " เทวินเอ่ยถามมิลินด้วยน้ำเสียงอ่อนพร้อมกับกุมมือเธอไว้หลวม ๆ" ไม่ค่ะลินไม่เหนื่อย "" พ่อหนุ่มมาที่นี่ถูกได้ยังไง ? " คินเอ่ยถามว่าที่ลูกเขยด้วยน้ำเสียงเรียบ" ไอ้พรีนบอกครับ "" คุณกับคุณพรีนดีกันแล้วหรอคะ ? " มิลินเอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงแปลกใจ" นายเค้นเอาคำตอบจากคุณพรีนเองครับนายหญิงนายยอมแม้กระทั่งรับข้อเสนอจากคุณพรีนด้วยนะครับ " เทวินไม่ทันได้ตอบอะไรคิวที่
วันต่อมา ---แสงแดดอ่อน ๆ สอดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวให้ตื่นขึ้นมารับเช้าวันใหม่มิลินค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาเธอขยี้ตาเบา ๆ เพื่อให้การมองเห็นชัดขึ้น เธอพยายามประครองท้องโตของตัวเองลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงขนาดคิงไซส์ ก่อนจะก้มมองลูกน้อยที่อยู่ในท้อง เธอลูบไปมาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับพูดคุยกับเด็กน้อยที่ตอนนี้เขากำลังดิ้นดุกดิกอยู่ในท้องผู้เป็นแม่" ตื่นพร้อมแม่เลยนะลูก ทำไมดิ้นแรงจังคะหื้ม ? "ดุกดิก ----เด็กน้อยในท้องดิ้นแรงขึ้นราวกับกำลังพลิกตัวไปมาทำให้มิลินถึงกับยิ้มแป้นอย่างมีความสุขทันทีก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นทำให้มิลินละความสนใจจากลูกน้อยในท้องแล้วจึงบอกกับคนข้างนอก" ลินไม่ได้ล็อกประตูค่ะ "แกร๊ก ---" เสร็จหรือยังลูก ? " รีลาเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยถามลูกสาว" ยังค่ะแม่ลินพึ่งตื่นค่ะ "" จ๊ะ เดียวลงไปทานข้าวนะลูกเดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปส่งหาคุณหมอ "" ค่ะคุณแม่ " มิลินตอบรับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นรีลาก็เดินออกไปไม่นานมิลินก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เมื่อเสร็จแล้วเธอจึงเดินลงมา" ค่อย ๆ เดินลูก " คินเมื่อเห็นม
วันต่อมา--- " อรุณสวัสดิ์ครับนาย " ขณะที่เทวินเดินลงมาจากบันไดมาคิวลูกน้องคนสนิทจึงเอ่ยทักทายทันที" อือ มึงมาทานข้าวกับกูดิ "" นายชวนผมหรือสั่งผมครับ ? " คิวแกล้งย้อนถามหวังให้เจ้านายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเห็นว่าวันนี้เขามาแปลกที่เอ่ยชวนปกติไม่เห็นชวน" อย่ามากวนตีนกู ! "" ครับบบ " คิวตอบลากเสียงยาวพร้อมกับอมยิ้มอย่างไม่เกรงกลัวสีหน้าดุดันที่เทวินมองมา ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับเจ้านายหนุ่ม" ไอ้พรีนมันจะกลับมาถึงกี่โมง ? "" ตอนเย็นเลยครับ "" อือ กูจะไปทักทายมันซะหน่อยวันนี้เลื่อนประชุมมาตอนสิบโมง "" ครับ " หลังจากจบการสนทนาทั้งสองก็ทานอาหารเช้ากันเสร็จจากนั้นเทวินจึงมุ่งหน้าไปที่บริษัทโฆษณาของเขาทันทีบริษัท AD" สวัสดีค่ะบอส / สวัสดีครับบอส " ทันทีที่เทวินเดินเข้ามาในบริษัทพนักงานชายหญิงต่างเอ่ยสวัสดีเจ้านายหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามาด้วยท่าทางน่าเกรงขาม เทวินเพียงแค่พยักหน้าตอบรับเท่านั้น ก่อนจะเดินไประหว่างรอลิฟต์เขาเผลอได้ยินเหล่าพนักงานบางส่วนที่นินทาเรื่องของเขาอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร“ เสียงนินทา “( ได้ข่าวว่าบอสยังตามหาคุณมิลินไม่เจอเลยแก )( ใช่แต่ก็สงสารคุณมิลิ
หลายวันต่อมา---กริ้งง !!!! กริ้งง !!!!ขณะที่มิลินกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่หน้าทีวีในห้องนั่งเล่นเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น เธอจึงพยายามดันตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินไปดูว่าใครมา เธอมองดูจอภาพหน้าประตูก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเธอจึงรีบเปิดประตูทันทีแกร๊ก ----" สวัสดีค่ะ มาถึงเมื่อไหร่คะ ? "" จะไม่ชวนฉันเข้าบ้านเลยว่างั้น ? " พรีนเลิกคิ้วถามด้วยน้ำเสียงเรียบโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา" อ๋อ ขอโทษค่ะ เข้าบ้านก่อนก็ได้ค่ะ " มิลินส่งยิ้มเจื่อน ๆอย่างเกรงใจ ก่อนจะเอ่ยชวนมาเฟียหนุ่มเข้าบ้าน" มาคนเดียวหรอคะ ? "" แล้วเห็นฉันมากับใครล่ะ ? " พรีนเลิกคิ้วถามกลับอีกครั้งอย่างกวนอารมณ์ แต่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉยทำให้มิลินก้มหน้าลงทันทีอย่างรู้สึกผิดที่ถาม" หึ " มาเฟียหนุ่มเค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างนึกเอ็นดูคนตรงหน้า ก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น" นั่งสิ "" ค่ะ "" ท้องกี่เดือนแล้วตอนนี้ ? "" จะหกเดือนอาทิตย์หน้าค่ะ ขอบคุณนะคะที่พาลินกับครอบครับมาอยู่ที่นี่ " มิลินเอ่ยขอบคุณพรีนอย่างจริงใจ เมื่อเขาเป็นคนช่วยพาเธอหนีจากเทวินมาได้ไกลถึงเกาหลี" อือ พ่อกับแม่เธอไปไหน ? " มาเฟียหนุ่มตอบ
เพล้งงงงงง !!!!!ทันทีที่คิวเดินเข้าในบ้านเขาก็ได้ยินเสียงของต่าง ๆ ตกแตกเสียงดัง โดยมีพวกแม่บ้านต่างพากันมายืนรวมตัวกันเนื้อตัวสั่นเทาอยู่กลางบ้าน" ป้าเกิดอะไรขึ้นครับ ? "" คุณเทวินน่ะสิ พอแกออกไปได้ไม่นาน คุณเทวินก็ขับรถออกไปพอกลับมาก็เอาแต่ทำลายข้าวของบนห้องทำงานใหญ่เลยแถมยังไล่ตะเพิดยัยกิ่งที่กำลังทำความสะอาดอยู่บนห้องทำงานให้ออกมา พอมันลงมามันก็ร้องไห้ใหญ่เลย " ป้าแม่บ้านเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าหวาดกลัวทันที ขณะที่เสียงข้าวของยังตกแตกดังอยู่ต่อเนื่องเพล้งงง !!! ปัง !!!!!" ป้ารู้ไหมครับว่านายไปไหนมา ? "" ป้าถามแล้วแต่คุณเทวินไม่ตอบ "" ครับ " คิวตอบแค่นั้น เขารู้ว่าเทวินคงออกไปตามหามิลินแล้วไม่พบจึงกลับมาอาละวาดที่บ้านแทน" พี่คิว !! " ขณะเดียวกันลูกน้องอีกคนก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเรียกคิว" มีอะไร ? "" ที่ผับมีเรื่องครับ ลูกค้าดื่มแล้วเมาไม่ยอมจ่ายครับ แถมยังโวยวายยกใหญ่เลย ! "" ทำไมไม่มีใครโทรหากู ? "" โทรแล้วครับพี่ไม่รับ "" เออกูคงปิดเสียงไว้ แล้วผู้จัดการทำอะไรไม่ได้เลยหรอวะ ? ลูกน้องก็ตั้งเยอะ "" พวกผมยังไม่กล้าทำอะไรครับกลัวปัญหาจะตามมาทีหลัง มันก็เอา
โรงพยาบาลแกร๊ก---หลังจากที่เทวินกลับจากโกดังเขาก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที เขาเปิดประตูเข้ามาก็พบกับเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่เต็มห้องรวมถึงเพื่อนของมิลิน แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนหน้านี้กลับหายไป" มิลินหายไปไหน ? " เทวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเข้มคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน หัวใจแกร่งกระตุกวูบด้วยความกลัว กลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดกำลังจะเป็นจริง" กูถามว่ามิลินไปไหน ! ? " เทวินตะวาดถามเสียงดังอีกครั้งเมื่อไม่มีใครตอบอะไรเอาแต่เงียบกัน" นะ..น้องมิลินหายไป " แพททริคก้มหน้าตอบอย่าง กล้า ๆ กลัว ๆ เขารู้ดีว่าถ้าเทวินรู้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ" หายไปไหน ? ! " เทวินไล่เสียงถามอีกครั้งอย่างโมโหมือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น แววตาดุดันสายขึ้นวูบมองเพื่อน ๆ ตัวเองอย่างโกรธเคียง" กูกับไอ้แพททริคลงไปซื้อกาแฟแป๊บเดียวขึ้นมาก็ไม่เจอน้องมิลินแล้ว " กรตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังปัง !เมื่อเทวินได้ยินอย่างนั้นเขาถีบเตียงผู้ป่วยอย่างแรงจนไถลไปชนกับเก้าอี้ข้างเตียงเกิดเสียงดังสนั่น ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวคราวนี้เขาต้องเป็นบ้าจริง ๆ แน่ เหล่าเพื่อน ๆ ที่อยู่ในห้องนั้นต่างรับรู้ได้ว่าเทวินกำลังคลั่งและไม่มีใครที่จะหยุดเขา