ปล่อย

หลังจากที่เควินลงโทษคนตัวเล็กเสร็จ เขาก็เดินออกมาสงบสติอารมณ์ของตัวเอง

ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด

(ว่างาย.. )

"เจ้ปลายซื้อของให้ยัยตัวเล็กทำไม ยัยนั้นขอให้ซื้อให้เหรอ"

(ก็รับขวัญน้องสะใภ้สิ .. ... วันงานแต่งฉันไม่มีอะไรให้เป็นของขวัญ มันก็เรื่องปกติป่ะ... เรื่องปกติที่ฉันจะให้ของรับขวัญน้องสะใภ้... )

"ยัยนั้นไม่ได้ขอร้องให้ซื้อให้ใช่ไหม... "

(ไม่..... ฉันยัดใส่มือแล้วชิ่งหนีออกมาก่อน.. มีอะไร)

"อืมม ... เข้าใจแล้ว...แค่นี้นะ"

(เออ.... จะนอนแล้ววุ่นวาย) ปลายฟ้าถึงกับบ่นไอ้หมอหมาที่โทรมารบกวนเธอ

เควินโยนสมาร์โฟนราคาแพงลงบนโซฟาตัวนุ่ม... เขาเสยผมแรงๆ ก่อนจะพ่นลมให้ใจออกมา... เขาจมปลักกับความคิดตัวเองอยู่เป็นชั่วโมง... ในที่สุดเขาก็ก้าวขายาวๆเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง..... สิ่งแรกที่เขาเห็นคือร่างกายของยัยตุ๊กตาตัวน้อยของเขา... ที่ยังนอนคว่ำหน้าอยู่

ตึกตึกตึก....

"ยัยตัวเล็ก.... ตุ๊กตา... รมิตา.... ตุ๊กตา..."เควินเขย่าตัวของเมียตัวน้อยอยู่นานสองนาน..

ฮึก..... อือ....

ตุ๊กตาตาสะดุ้งตื่นพร้อมกับส่ายหน้าไปมา... ยามนี้น้ำตาเธอไหลออกมาจนแทบจะเป็นสายเลือด .. เธอแสบกระบอกตาไปหมดแล้ว.... เขาจะทำร้ายอะไรเ