แชร์

EP.7/2 ผมให้ได้แค่นี้

ผู้เขียน: PuenPrae
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-11 13:39:31

“เพราะลีมันเห็นแก่ตัว ลีคิดถึงแต่ตัวเอง ลีไม่ได้นึกเลยว่าถ้าคุณรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไง ลีทำไปเพราะอยากได้เงิน เพราะเงินลีเลยโกหก”

“รู้สึกผิดบ้างไหม?”

“คะ?” คำถามนั้นทำให้วราลีต้องเงยหน้าขึ้นมามองทิวากร เวลานั้นเขาเองก็มองเธออยู่ และเมื่อเธอเงยหน้าเขาถึงได้เห็น…ปากที่แตกยับ ใบหน้าฟกช้ำ เลือดยังซึมออกมาตลอด เปรอะเปื้อนที่คอเสื้อ

“ไปโดนอะไรมา?” เห็นแบบนั้นเขาก็ลืมคำถามก่อนหน้า คิ้วหนาได้รูปกระตุกวูบ “ผมถามว่าคุณไปโดนอะไรมา!”

“โดนตีค่ะ”

“ใคร?!”

“เจ้าหนี้นอกระบบ” ได้โปรด…ขอให้ทิวากรได้โปรดสงสารลูกหมาตัวนี้ มันโดนซ้อมมา มันหมดทางไป จนตรอกหลังชนฝา ตอนนี้มีแค่เขาคนเดียวที่เป็นพี่พึ่ง “ให้อภัยลีได้ไหมคะ? ลีผิดไปแล้ว…ลีจะไม่โกหกคุณทิวากรอีก อย่าทิ้งลีเลยนะคะ”

“ปล่อยให้มันตีทำไม? คุณก็ดูไม่ใช่คนโง่! ทำไมไม่หนี?!” ทิวากรนึกอยากจะแจ้งตำรวจให้มันรู้แล้วรู้รอด! คิดแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด! ตอนเขากัดนิดกัดหน่อยทำเป็นร้องเจ็บ ทีโดนตีจนแตกร้าว ช้ำไปหมดขนาดนี้ไม่เห็นร้องสักนิด!

“คุณทิวา…กร” เธอกำลังอ้อนวอนเขา แต่ถ้าเขาเอาแต่นิ่งแบบนี้ใจมันก็เริ่มกลัว กราบเขาได้เธอก็จะทำ ให้ก้มลงเอาหน้าแนบเท้าเขาเลยก็ได้ ถ้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.8/1 คนเดียวที่ถูกใจ

    8คนเดียวที่ถูกใจ“คุณปรีติ! เข้าไปไม่ได้นะคะ! คุณปรีติ!”รสาพยายามขัดขวางไม่ให้ปรีติพุ่งพรวดเข้ามาในห้องทำงานของทิวากร ทว่าเธอไม่สามารถยับยั้งเขาไว้ได้ ปรีติไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อน ไม่แคร์ว่าจะต้องนัดล่วงหน้า เวลานี้เขาต้องการคำตอบ และจะต้องหามันมาให้ได้ว่าทำไมอยู่ ๆ วราลีถึงลาออกจากงานโดยไม่บอกอะไรเขาเลย แถมโทรหาเธอเป็นร้อยสายในตลอดเวลาสองสัปดาห์ก็ไม่มีวี่แววว่าเธอจะรับสายหรือติดต่อกลับ“ไอ้ทิวา! ไอ้เวรเอ๊ย!” ปรีติเข้ามาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของทิวากร ท่าทีของเขาดูเดือดดาลอยู่ไม่น้อย“รสาขอโทษค่ะคุณทิวากร รสาพยายามห้ามแล้วแต่คุณปรีติไม่ฟังเลย” เลขาคนเก่งทำหน้าเหมือนอยากปลิดชีวิตตัวเองทิ้งไปให้รู้แล้วรู้รอด ยิ่งตอนนี้ทิวากรกำลังคาดโทษเธอไว้ ก็ไม่วายจะมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นมาอีก ดีแค่ไหนแล้วที่เช้าวันนี้ทิวากรยังไม่มีเรื่องให้ต้องหัวเสีย ไม่อย่างนั้นเธอคงได้โดนไล่ออกของจริงแน่“ไปทำงานของคุณเถอะรสา” พยักหน้าบอกเลขาว่าเขาสามารถรับมือกับญาติคนนี้ได้ พอรสารับทราบแล้วออกไปจากห้อง ท่านประธานหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมองปรีติพร้อมใบหน้าเรียบนิ่ง ไม่ต้องเดาเขาก็รู้ว่ามาทำไม “งานการไม่มีทำเหรอ?”“มีแ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.8/2 คนเดียวที่ถูกใจ

    “สาขาแรกเลยค่ะ ห้างสาขาใหญ่เลย”“?!” ให้มันได้แบบนี้สิวะ! แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ก็ในเมื่อเธอไม่มีทางเลือก อีกอย่างถ้าไม่โป๊ะแตกอย่างครั้งก่อน เธอก็หลบเลี่ยงเขาคนนั้นมาได้ตลอด ครั้งนี้ก็คิดว่าคงทำได้ ห้างออกตั้งกว้าง คงไม่เจอกันง่าย ๆ หรอก“ถ้าสะดวกก็เริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย เรื่องยูนิฟอร์มเดี๋ยวพี่จะดีลกับทางสาขาให้เอง พรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้าไปเตรียมเข้างานได้เลย ต้องเตรียมร้านให้พร้อมก่อนเวลาห้างเปิด ที่นั่นมีผู้จัดการคอยดูแลอยู่แล้ว มีอะไรสงสัยก็ถามเขาได้เลย”“ค่ะ”“เดี๋ยวพี่ขอสำเนาบัตรประชาชนแล้วก็เอกสารไว้ก่อนนะ” ว่าแล้วผู้จัดการร้านก็ลุกออกไปพร้อมกับบัตรประชาชนและเอกสารของวราลี เวลาเดียวกันนั้นโทรศัพท์มือถือที่ตั้งระบบสั่นเอาไว้ก็แจ้งเตือนสายเรียกเข้า เป็นเบอร์แปลกที่โทรเข้ามา วราลีไม่ทันได้คิดอะไรเพราะมัวแต่กังวลเรื่องห้างโมเมนตัม เลยกดรับสาย“ฮัลโหล…”[ในที่สุดคุณลีก็รับสายผม] ได้ยินเสียงจากปลายสาย วราลีก็ดูเบอร์ที่หน้าจอมือถือ พลาดจนได้…ลืมไปสนิทว่าห้ามรับสายแปลก เพราะอาจจะเป็นปรีติที่โทรมา เธออุตส่าห์เลี่ยงไม่รับสายเขามาได้ตั้งนาน“คุณปลื้ม”[ห้ามวางสายของผมนะคุณลี ฟังที่ผมจะพูดก่อนคร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.9/1 คิดจะขัดคำสั่งผมเหรอ?!

    9คิดจะขัดคำสั่งผมเหรอ?!‘ติดต่อกลับหาลีด้วยนะพี่ป่าน ไม่งั้นลีจะปล่อยรูปพี่ป่านกับพี่วิน อย่าคิดว่าลีไม่กล้าล่ะ คนอย่างลีมันไม่มีอะไรต้องเสีย แต่ดูเหมือนว่าพี่ป่านจะมีให้เสียเยอะ นี่ไม่ใช่แค่คำขู่นะ ลีทำจริง จะทำแน่ถ้าพี่ป่านไม่ติดต่อมาภายในวันพรุ่งนี้’ วราลีนั่งรถไฟฟ้ามาลงที่สถานีทองหล่อ กดเข้าไปดูข้อความล่าสุดที่ส่งไปหาปานชีวา อีกฝ่ายยังไม่อ่านด้วยซ้ำ เธอตั้งใจเอาไว้ว่าจะให้เวลาถึงวันพรุ่งนี้ ถ้ายังเงียบอยู่ เห็นทีจะต้องไปหาถึงที่พร้อมกับรูปถ่าย ลองถ้าใคร ๆ ได้รู้ว่าปานชีวา คุณหนูไฮโซทายาทบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศคือสาเหตุที่ทำให้มีคนกระโดดตึกฆ่าตัวตายเมื่อหลายปีก่อน มันต้องเป็นที่ฮือฮาแน่ควีน เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ที่พวกไฮโซเขาชอบมากัน ลูกค้าที่มาใช้บริการส่วนใหญ่ก็ขับรถแพง ๆ กันมาทั้งนั้น จะมีก็แต่วราลีที่เดินเท้าเข้ามา แค่มองดูหน้าร้านก็รู้แล้วว่ามันเกินเอื้อม ถ้าไม่ใช่เพราะปรีตินัดมามีหรือที่เธอจะมีปัญญาเข้าร้านแบบนี้ แล้วดูสภาพเธอสิ…เดินตากแดดมาทั้งวัน หน้ามันจนจะเอาไปทอดไข่ได้แล้ว ตัวก็มีแต่กลิ่นแดดกลิ่นเหงื่อ ชุดที่ใส่มาก็ชุดเดิม ๆ เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงทรงสอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.9/2 คิดจะขัดคำสั่งผมเหรอ?!

    “อ้าว! ป่าน ไอ้…ทิวา นี่สองคนรู้จักกันด้วยเหรอ?” ปรีติเซ็งไม่น้อยที่โดนขัดจังหวะ แต่ก็มีมารยาทมากพอที่จะทักทายผู้มาใหม่“บังเอิญจังเลย” ปานชีวาหน้าถอดสีในทันทีที่ได้เห็นว่าผู้หญิงที่มากับปรีติก็คือวราลี น้องสาวของแฟนเก่าที่เธอพยายามเมินข้อความ ขณะที่ทิวากร…พอได้เห็นว่าวราลียังมาเจอปรีติ เขาโกรธไม่น้อยแต่ก็ยังคงวางนิ่ง ทำราวกับว่าวราลีไม่มีตัวตน“ก็อยากชวนให้มาร่วมโต๊ะนะ แต่ว่า…”“ร่วมโต๊ะกันนี่แหละ หลายคนสนุกดี” เป็นทิวากรที่แทรกขึ้นมา ไม่สนใจคำเอ่ยของปรีติ ตรงเข้าไปเลื่อนเก้าอี้ข้าง ๆ วราลีให้ปานชีวานั่ง ส่วนตัวเขาก็ไปนั่งข้าง ๆ ปรีติ ซึ่งเป็นฝั่งตรงกันข้ามที่สามารถเห็นสีหน้าอยากตายของวราลีได้อย่างชัดเจน“ตกลงว่าสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ?” ปรีติเอ่ยถามกับปานชีวาและญาติสนิท ตัวเขานั้นเป็นเพื่อนกับฝ่ายหญิงตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูลที่ต่างประเทศแล้ว แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าญาติเขากับเพื่อนรู้จักกัน“รู้จักหน้ารู้จักชื่อกันมาพักใหญ่แล้วล่ะ เจอกันตามงานบ่อย ๆ แต่ก็เพิ่งจะมากินข้าวกันก็ครั้งนี้แหละ ว่าแต่…นี่ใครเหรอ?” ปานชีวาแสร้งทำเป็นไม่รู้จักวราลี คำถามของเธอทำเอาวราลีแทบจะหัวเราะลั่นออกมาตรงนั้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.10/1 ทางเลือก…อีกครั้ง

    10ทางเลือก…อีกครั้ง“สรุปว่านายจะขอคบกับลี?”เมื่ออยู่กันตามลำพังปานชีวาก็ถามปรีติเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง ถ้าคำตอบคือใช่ เธอจะได้คิดว่าควรจะจัดการกับคำขู่ของวราลียังไง อดีตที่อยากจะลืม ไม่คิดเลยว่ามันจะย้อนกลับมาเล่นงานเธอ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานถึงเจ็ดปี“อืม ถ้าเธอกับทิวาไม่มาขัดซะก่อน ก็คงได้คบกันไปแล้ว”“แน่ใจเหรอว่าลีจะตอบตกลง? รู้จักเขาดีแล้วเหรอ?” ปานชีวาอดคิดไม่ได้ว่าบางทีวราลีอาจเข้าหาปรีติเพราะรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนกับเธอและก็ยังอดคิดไม่ได้อีกเช่นกันว่าสายตาของวราลีกับทิวากรนั้นมองกันแปลก ๆ เธอสัมผัสได้ถึงเคมีบางอย่างระหว่างสองคนนั้นแต่ก็บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไรกันแน่“คิดว่าดีนะ ฉันว่าตัวเองมองคนออกประมาณนึง ว่าแต่เธอเถอะ…ทำไมถึงมากับทิวา เธอจีบมันเหรอ?”“นี่! ต้องเป็นเขาสิที่จีบฉัน คิดว่าฉันจะตามจีบผู้ชายเหรอ?” ไม่แปลกที่ปานชีวาจะคิดว่าทิวากรตามจีบเธอ เพราะเขาพยายามติดต่อขอนัดเจอมาแล้วไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแต่เธอก็ปฏิเสธมาตลอด จนมาพักหลังที่เขาแสดงความจริงใจโดยการส่งของมากมายมาให้เธอ ทั้งดอกไม้ ขนมอร่อย ๆ ยังมีภาพวาดราคาแพงอีก ก็ในเมื่อเขาชัดเจนเสียขนาดนั้นว่าอยากจะกินข้าวกับเธอสักม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.10/2 ทางเลือก…อีกครั้ง

    หมับ!ทิวากรรั้งข้อมือมากำไว้แน่นในตอนที่วราลีคิดอยากจะออกไปจากห้องน้ำ ดันคนตัวเล็กจนหลังประชิดกับผนังกระเบื้อง ส่งมืออีกข้างไปคว้าลำคอเล็กเอาไว้ ไม่ได้ออกแรงให้เธอเจ็บ เพียงแค่ต้องการบังคับให้เธออยู่ใต้อำนาจเขา“ลีเจ็บ!” นิ่วหน้ามองเขา“ยังไม่ได้ออกแรงสักนิดจะเจ็บได้ยังไง? ไม่ต้องมาทำเป็นสำออยวราลี!”“ฮึก! เป็นคนแบบนี้เหรอคะคุณทิวากร? เป็นคนชอบใช้กำลัง! ชอบกดขี่ข่มเหงคนไม่มีทางสู้!”“ใช่ ผมเป็นแบบนี้แหละ มาดูกันสิว่าคุณไม่มีทางสู้จริงไหม ถ้าคิดจะคบกับไอ้ปลื้ม…ก็เอาเงินสองล้านมาคืนผม!” เมื่อไม่รู้จะเอาชนะเธอยังไง เขาก็ใช้เงินเป็นตัวช่วย ในความคิดทิวากร เขาเชื่อว่าเงินเป็นสิ่งเดียวที่วราลีไม่มีและต้องการมากที่สุด“คุณรู้ว่าลีไม่มีปัญญา ก็เลยใช้มันมาขู่ คุณบีบบังคับให้ลีไม่มีทางเลือก!”“ใช่ คุณคิดถูก ไปหาเงินสองล้านมาคืนผมภายในวันพรุ่งนี้! แล้วจะไปคบกับไอ้ปลื้มหรือจะไปตายที่ไหนก็ไป!”“…”“แต่ถ้าหามาไม่ได้ ก็ใช้ร่างกายของคุณชดใช้มาซะ! กลับมารองรับแรงกระแทกจากผมจนกว่าจะใช้หนี้ครบ!” ทิวากรให้ทางเลือกกับวราลีอีกครั้ง ก่อนจะปล่อยมือจากเธอแล้วออกไปจากห้องน้ำ“บ้าจริง! ไอ้ทุเรศเอ๊ย!” ทิ้งตัวลง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.11/1 เปลี่ยนสถานะ

    11เปลี่ยนสถานะส่งเลขบัญชีให้ปานชีวาทางอินบ็อกซ์เสร็จ วราลีกลับมาที่โต๊ะแล้วพบว่าปรีติหายไปเหลือแต่ทิวากรที่นั่งหัวโด่อยู่คนเดียว ไม่คิดจะพูดอะไรกับคนที่ชอบกดขี่ข่มเหงคนอื่นอีก อยากจะออกไปจากร้านอาหารนี้เต็มทน แต่จะให้ทิ้งปรีติไปแบบไม่บอกไม่กล่าวก็ไม่ได้ เลยจำใจนั่งที่โต๊ะตามเดิม ใบหน้าซีกซ้ายยังร้อนผ่าวจากการถูกตบอย่างแรง ก็ยังรู้สึกเจ็บชา ๆ แต่คิดว่ามันคุ้ม อย่างน้อยเธอจะได้คำตอบว่าปานชีวากลัวถูกแฉหรือไม่ ถ้าโอนเงินสามหมื่นมาคำตอบคือใช่ วราลีก็มีเงินจ่ายค่าเช่าบ้าน แล้วยังมีเงินใช้ชีวิตไปจนกว่าเงินเดือนของงานใหม่จะออก แต่ถ้าปานชีวาไม่โอนเงินมาตามที่เธอบอก ก็แสดงว่าการขู่อาจใช้ไม่ได้ผลเรื่องเงินสองล้านที่ทิวากรขู่ก็อีกเรื่อง ยังไงเสียวราลีก็ไม่มีปัญญาหามาคืนเขาอยู่แล้ว จะให้กลับไปนอนกับเขาเพื่อใช้หนี้ก็ไม่อยากทำ แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้ว ถ้าไม่ใช่แค่กลับไปนอนเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาแค่อย่างเดียวล่ะ? ถ้าเธอสร้างความสัมพันธ์กับเขาด้วยล่ะ? ทำให้เขารักมันคงยาก เห็น ๆ กันอยู่ว่าทิวากรนั้นไร้หัวใจแค่ไหน แต่ถ้าทำให้เสพติดจนถอนตัวไม่ขึ้นก็ไม่แน่ ถ้าแค่เขาขาดเธอไม่ได้ก็เท่ากับว่าปานชีวาหมดสิทธิ์

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.11/2 เปลี่ยนสถานะ

    “ให้ผมโทรหาคุณลีบ้างได้ไหม? มารับคุณไปกินของอร่อย ๆ ไปดูหนังกันบ้าง…ไปเดินเล่นที่ที่คุณอยากไป แบบนั้นได้ไหม?” แบบนั้นแล้วมันต่างอะไรจากการจีบกันไม่ทราบ? “ในฐานะเพื่อนก็ได้ ก็ถ้าคุณลีไม่อยากเป็นแฟนผมน่ะนะ”“…”“คุณลีลาออกจากเลาจน์แล้ว ผมก็ไม่รู้จะไปหาที่สบายใจที่ไหนได้อีก รู้ไหมว่าผมมีแค่คุณลีคนเดียวที่อยู่ด้วยแล้วหายเหนื่อย ถือว่าสงเคราะห์ให้ผมเถอะนะ เป็นพื้นพี่ปลอดภัยให้ผมได้พักใจได้ไหม?”ปรีติขอมาแบบนี้แล้วคนอย่างวราลีจะทำอะไรได้ ขนาดปฏิเสธไปแล้วเขาก็ยังหาลู่ทางในการได้มาเจอเธออีก แล้วเธอจะใจร้ายใจดำกับเขาได้ลงคอหรือ? แล้วถ้าทิวากรรู้ขึ้นมาจะว่ายังไง? แต่ทำไมวราลีจะต้องแคร์คนซาดิสม์คนนั้น…ก็นี่ไง พรุ่งนี้เธอจะเอาตัวไปรองรับแรงกระแทก จะชดใช้หนี้ด้วยร่างกาย แล้วอย่างนั้นทิวากรยังจะมามีสิทธิ์สั่งห้ามเธอคบค้าสมาคมกับใครได้?“ก็ได้ค่ะ ลีจะรับสายคุณปลื้ม ถ้าเราว่างตรงกันแล้วคุณปลื้มอยากหาเพื่อนกินข้าว ลีก็จะไปเป็นเพื่อน”“เน้นคำว่าเพื่อนจังเลยนะคุณลี แต่แค่นี้ก็ดีมากแล้วครับ ขอบคุณนะที่ไม่ใจร้ายกับลูกหมาที่น่าสงสารตัวนี้” ในที่สุดปรีติก็เผยรอยยิ้มออกมา“แต่ว่า…”“แต่อีกแล้วเหรอ?”“ค่ะ แต่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11

บทล่าสุด

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.32/2 พ่อ แม่ ลูก [จบ]

    พอแดดร่มลมตก สามคนพ่อ แม่ ลูกก็ออกมานั่งที่ริมชายหาด คุณแม่คอยนั่งมองลูกสาวขี่หลังคุณพ่อ พากันวิ่งเล่นไปมาอยู่ริมทะเล เป็นภาพที่เธอเคยวาดฝันเอาไว้ ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมาได้ มองออกไปยังสองคนที่เธอรักเท่าชีวิต ที่ตรงนี้…บนพื้นที่ดินของพ่อแม่ คิดแล้วน้ำตาแห่งความสุขและความคิดถึงก็รื้นขึ้นมา“พ่อขา…แม่ขา…พี่วิน อยู่ข้างบนนั้นเป็นยังไงกันบ้างคะ? ตอนนี้ลีสบายดีมากเลยนะ ยังคิดถึงทั้งสามคนอยู่เสมอนะ ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้วนะรู้ไหม ลีมีความสุขมาก ได้กินอย่างดี ได้นอนหลับอย่างดี ไม่ต้องทำงานเหนื่อยเหมือนเมื่อก่อน คุณทิวาเขาดูแลลีกับลูกเป็นอย่างดีเลยนะคะ” แหงนหน้ามองท้องฟ้า น้ำตาก็ไหลริน คนที่จากไปแล้วยังอยู่ในหัวใจและความทรงจำของเธอเสมอ และเมื่อคิดถึงพวกเขาก็ต้องมีน้ำตาอยู่ทุกครั้ง แต่มันคือน้ำตาแห่งความคิดถึง“หม่ามี๊! มาเล่นกันเถอะ!” เสียงลูกน้อยตะโกนมาแต่ไกล วราลีก็รีบปาดน้ำตาแล้วลูกขึ้นไปหาทันที “เดินไปตรงโน้น! ด่าดี๊พาจะกายไปตรงโน้น”“ตรงไหนคะ?” ทิวากรมองตามมือที่น้องสกายชี้นิ้วไป ขณะที่ส่งมือตัวเองไปรอรับมือภรรยาสาวมากุมไว้“ตรงโน้นค่ะ ตรงที่มีท้องฟ้ากับทะเลเชื่อมต่อกัน”“โถ่ลูก…เ

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.32/1 พ่อ แม่ ลูก

    32พ่อ แม่ ลูก“พ่อชื่อทิวากรแปลว่าพระอาทิตย์ แม่ชื่อวราลีแปลว่าพระจันทร์ อย่างนั้นลูกก็ต้องชื่อดวงดาวสิ อยู่บนท้องฟ้าเหมือนกัน”อีกสองเดือนลูกจะคลอดแล้วแต่พ่อกับแม่ยังเถียงกันเรื่องตั้งชื่อลูกไม่จบ คนเป็นพ่อดูเหมือนจะชอบของโบราณเป็นพิเศษ ฟังเพลงเก่าไม่พอยังสรรหาชื่อเก่า ๆ ของคนยุคก่อนมาตั้งให้ลูกอีก นวดเท้าให้เมียไปเขาก็พูดชื่อลูกไป เงยหน้าแหงนมองทางนั้นที ทางนี้ทีแต่ไม่คิดจะหันมองหน้าเมียที่ตอนนี้ทำตาเขียวใส่เขาอยู่“หรือจะชื่อดวงดารา?”“พอได้ไหมคะที่รัก? จะดวงดาวหรือดวงดาราน่ะ ไม่ใช่ว่าไม่ดีหรอกนะแต่ว่าลองหาดูสิ…ลีว่าคนล่าสุดเด็กที่ชื่อดวงดาวตอนนี้น่าจะอายุสี่สิบไปแล้ว” ก็ไม่อยากจะบู้บี้คนชื่อดวงดาว แต่นี่มันยุคไหนแล้ว…ตั้งไปแบบนั้นลูกสาวเธอได้ร้องไห้ไม่หยุดเพราะอายเพื่อนที่โรงเรียนพอดี ตอนเด็กน่ะไม่เท่าไร แต่พอโตขึ้นมาล่ะก็โดนล้อแน่ ๆ“ก็แล้วที่รักจะตั้งชื่อว่าอะไรล่ะ? ลูกเราจะคลอดอยู่อีกไม่กี่วัน…ตอนนี้ยังหาชื่อไม่ได้เลย” เมียท้องโตขึ้นทุกวัน แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดเดิน พอเดินมาก็ปวดเท้า เขาต้องมานวดให้ก่อนนอนทุกคืน แต่ก็นวดด้วยความเต็มใจ เพราะวันนี้ได้รู้ว่าลูกในท้องนั้นเป็นลูกสาว มั

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.31/2 ขอบคุณที่เกิดมาบนโลกใบนี้

    “ครางดังขนาดนี้ลูกต้องตื่นแล้วล่ะ”“งื้อ! แบบนั้นน่าอาย…” พอคิดว่าไม่อยู่กันสองต่อสองแต่มีลูกน้อยในท้องอยู่ด้วย วราลีก็อดจะเขินอายขึ้นมาไม่ได้ “ลูกจะรู้ไหมว่าพ่อกับแม่ทำอะไรกันอยู่?”“ไว้ผมจะถามตอนเขาคลอดออกมา”“งื้อ! อ๊ะ! คุณทิวา…ฮื่อ…อย่าหยุดนะคะ อ๊ะ! ลีเสียวมากเลย…เสียวเหมือนจะเสร็จ” วราลีเกร็งหนักเพราะความกระสันเสียว เธอร้องขอให้เขาทำต่อไป ครวญครางออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่าสั่น แน่นอนอยู่แล้วว่าทิวากรไม่คิดจะหยุด ที่ผ่านมาให้เธอบำเรอสุขให้เขามามาก ต่อจากนี้ไปเขาเป็นคนบำเรอเธอเอง “อื้อ! อ๊ะ! ใกล้แล้วค่ะ อ๊าห์! คุณทิวา…อื้อ! อึก!”“จุ๊บ! ชอบตอนคุณครางเสร็จ” จูบแก้มเธอพร้อมรอยยิ้มชอบใจที่ทำให้เมียเสร็จได้ เมื่อก่อนไม่เคยจะพูดว่าชอบอะไร แต่เดี๋ยวนี้ล่ะพูดเอาไม่หยุด เดี๋ยวชอบนั่น เดี๋ยวชอบนี่ บอกตลอดเหมือนกลัวเธอจะไม่รับรู้“อึก! เลียให้ลี…” วราลีไม่เขินอายแล้ว เอาจริง ๆ ลูกไม่รู้หรอกว่าพ่อกับแม่ทำอะไรกันอยู่ ร้องขอให้เขาทำแบบนั้น…ทำแบบที่เคยทำ “นะคะ เลียตรงนั้นให้ลีหน่อย”“อ้อนผมอีก”“คุณทิวาขา…ลีอยากเสร็จอีกแล้ว ช่วยเลียให้ลีหน่อยได้ไหมคะ?” เขาอยากให้เธออ้อน เธอก็อ้อน…ก็ตอนนี้มีสิ่งที่

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.31/1 ขอบคุณที่เกิดมาบนโลกใบนี้

    31ขอบคุณที่เกิดมาบนโลกใบนี้อีลี! ไอ้ลี! อีนังชั้นต่ำวราลี!คำจิกหัวเรียกที่โดนมาเกือบทั้งชีวิตถูกแทนที่ด้วยคำว่าคุณวราลี อนันต์ธีรกุล ภรรยาสาวคนสวยของทิวากร อาจพูดได้ว่าเมื่อสถานะเปลี่ยน ชีวิตก็เปลี่ยนตามไปด้วย วราลีไม่ต้องคอยเอาใจใคร ไม่ต้องก้มหัวทำตัวนอบน้อมให้กับใครอีกต่อไปแล้ว ทุกคนพากันยกย่องเธอ ยกเธอขึ้นให้อยู่สูง ทว่าเธอเกลียดวัฒนธรรมแบบนั้นเป็นเมียทิวากรผู้ยิ่งใหญ่แล้วยังไง?มีเงินมากกว่าแล้วยังไง…สุดท้ายก็มีวันต้องตายจากโลกใบนี้เหมือนกันทุกคนอยู่ดี กินน้อย กินเยอะ กินหรู กินแพง กินเข้าไปแล้วก็อิ่ม อิ่มแล้วก็ถ่ายออกมาเป็นก้อนเหมือนกันหมด สิ่งที่วราลีตั้งใจว่าจะไม่ทำก็คือสิ่งที่เธอโดนมาทั้งชีวิต อะไรที่เคยต้องการให้ผู้อื่นปฏิบัติด้วย เธอจะทำ จะให้เกียรติ จะพูดจาดี ๆ จะมองว่าทุกคนก็มีคุณค่าความเป็นมนุษย์ไม่ต่างจากเธอเมื่องานแต่งงานสุดอลังการจบลงคุณสามีก็พาภรรยาสาวของเขากลับมาที่บ้าน บ้านซึ่งเธอไม่เคยรู้ว่าเป็นยังไง บ้านที่เขาไม่เคยเปิดต้อนรับใครหน้าไหนแม้กระทั่งพิมพ์ประภาผู้เป็นแม่ พอมาถึงก็พาเธอเดินชมรอบตัวบ้าน ช่างเป็นบ้านหลังใหญ่ที่กว้างขวางและปลอดโปร่ง ทว่าไร้ชีวิตชีวา ก

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.30/2 จะรักษาไว้อย่างดี

    รสากลับไปได้สักพักปรีติที่ได้รู้เรื่องก็ตามมาเยี่ยม เขาบอกกับวราลีว่าหากเธอจะตอบรับความรักของทิวากรเขาก็เข้าใจ และหากว่าสุดท้ายเธอจะลาคลอด หรือแม้แต่ลาออกเขาก็ยินดียอมรับการตัดสินใจของเธอ เขาทิ้งท้ายไว้เพียงแค่ว่าเขายังชอบที่ได้มีเธออยู่ในชีวิต จะในฐานะเพื่อนหรือพี่สะใภ้ เขาก็ยินดีทั้งนั้น และเขาไม่ได้เกลียดอะไรทิวากร แค่ยังโกรธที่ญาติเวรตะไลมันชอบวางท่าหวงก้างใส่เขาก็เท่านั้นกระทั่งปรีติขอตัวกลับไปได้พักใหญ่แล้วทิวากรก็ยังไม่ตื่นขึ้นมา วราลีนั่งเฝ้าเขาไม่ยอมห่าง กุมมือหนาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย อดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากการกระทบกระแทกที่เกิดขึ้นในวันนี้มันไปโดนเส้นประสาทสำคัญจนทำให้เขาไม่ฟื้นหรือกลายเป็นคนไข้ติดเตียงเธอจะทำยังไง ต้องมาเลี้ยงเขาไปทั้งชีวิตหรือ? ไม่เอาด้วยหรอก คอยดูสิว่าถ้าเขาไม่ฟื้นขึ้นมาล่ะก็…เธอทิ้งเขาแน่ จะทิ้งจริง ๆ ด้วย“อื้อ!” คิดได้ไม่เท่าไร คนนอนหลับก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมเสียงอู้อี้“ฟื้นแล้วเหรอ?”“ลี…”“ฮึก! ค่อย ๆ ลุกค่ะ ค่อย ๆ นะ” วราลีรีบเข้าไปช่วยเขาปรับท่านั่ง ดึงหมอนขึ้นมารองรับแผ่นหลังของเขาไว้“ทำไมร้องไห้อีกแล้ว?” ตื่นมาก็ได้เห็นน้ำตาเธอเลย นิ่วหน้าไม่ชอบใจ เคยเห็

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.30/1 จะรักษาไว้อย่างดี

    30จะรักษาไว้อย่างดีทิวากรตีรถจากหัวหินมาถึงกรุงเทพภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงเศษ เหยียบคันเร่งแบบไม่คิดชีวิตเพราะอยากไปรับเมียให้ทันเที่ยงคืน เขาบอกไว้แล้วว่าเธอคือเป้าหมายสำคัญสูงสุดในชีวิต แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าจะทิ้งงานไปเลย ยังไงเขาก็ยังต้องรับผิดชอบหน้าที่การงาน พอจัดการปัญหาเสร็จก็รีบบึ่งมาถึงที่ โชคดีที่มาทัน เวลาสี่ทุ่มบาร์ยังไม่ปิด รีบเข้ามาข้างในทำตัวเป็นลูกค้า เพื่อรอเมียกลับบ้าน วันนี้เขาไม่ได้เจอเธอมาทั้งวัน คิดถึงจนใจจะขาด พอได้เจอก็อยากจะเข้าไปกอดไปหอมให้หายคิดถึง แต่แค่เดินเข้ามาในบาร์…เขากลับต้องยืนนิ่งมองเหตุการณ์วุ่นวายตรงหน้า“ดื่มไม่ได้จริง ๆ ค่ะคุณลูกค้า เวลานี้เป็นเวลาทำงาน…พนักงานไม่ได้รับการอนุญาตให้ดื่ม” ไฟความเป็นผัวมันพลุ่งพล่านเมื่อทิวากรได้เห็นภาพที่ไม่ต้องการจะเห็นไปอีกตลอดชีวิต คือภาพเมียเขาต้องมาคอยก้มหัวเอาใจใคร เวลานี้วราลีกำลังถูกพวกเมาแล้วหื่นลวนลามทางสายตาและคำพูด มันยื่นแก้วเหล้าให้เธอ คะยั้นคะยอให้เธอดื่ม“ดื่มหน่อยเถอะน่ะ ฉันเป็นลูกค้านะ ฉันอนุญาตแล้วใครจะมาว่าอะไรเธอได้? ดื่ม! ฉันสั่งให้เธอดื่ม!”“ดื่มไม่ได้จริง ๆ ค่ะ ต้องขอประทานโทษคุณลูกค้าด้วย

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.29/2 ผมจะเป็นคนที่เหนื่อยเอง

    ทิวากรโยนงานของตัวเองให้คนอื่นทำ จะรับพิจารณาเฉพาะเรื่องที่สำคัญมากเท่านั้น เพราะตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาก็คือการตามเมียตามลูก เขามาส่งวราลีที่บาร์ แล้วก็นั่งเฝ้าเธออยู่ในร้าน แม้ว่าเธอจะไล่แล้วไล่อีกแต่เขาก็ไม่ยอมไปไหนทั้งนั้น วันนี้เขารู้ว่าปรีติติดงานที่บริษัทก็เลยไม่ได้เข้ามาที่ร้าน เพราะแบบนั้นก็แปลว่าทางสะดวก ไม่มีหมาตัวอื่นมาวนเวียนอยู่ใกล้เมียเขาแล้ว“ผมทำเอง” เห็นวราลียกถาดรองแก้วเตรียมเอาออกมาจัดเรียก ทิวากรก็รีบเข้าไปแย่งถาดมาถือไว้เอง ที่จริงมันก็ไม่ได้หนักอะไร รู้ว่ายังไงวราลีก็ยกไหวอยู่แล้ว แต่ไม่ได้…เขาจะไม่ให้เธอทำงานใช้แรงงานอีกต่อไปแล้ว“นี่คุณยังไม่กลับไปอีกเหรอ?”“จะรอรับคุณกลับด้วยกัน ให้ยกไปไหนครับ?” เขาพูดครับกับเธอแทบทุกคำ แบบนี้ต่อไปคงได้ตำแหน่งคนกลัวเมียไปครอง“ยกไปไว้ตรงนั้น” วราลีชี้ไปยังพื้นที่หลังเคาน์เตอร์บาร์ ก่อนจะหันไปหยิบไม้ถูพื้นเตรียมจะถูพื้นต่อ แต่ยังไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นทิวากรก็รีบเข้ามาแย่งไม้ถูพื้นจากมือเธอไป“ผมทำเองครับ คุณไปนั่งพักเถอะนะ เดี๋ยวผมจะถูพื้น เช็ดกระจก จัดโต๊ะทั้งหมดนี่เอง”“งั้นไปล้างห้องน้ำด้วยเลยสิ”“โอเคครับ” เธอประชด

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.29/1 ผมจะเป็นคนที่เหนื่อยเอง

    29ผมจะเป็นคนที่เหนื่อยเองตุบ!วราลีเปิดประตูห้องออกมาในตอนสิบเอ็ดโมงของวันใหม่ ตกใจไม่น้อยที่ได้เห็นทิวากรนั่งสัปหงกอยู่หน้าห้อง พอเปิดประตูตัวเขาที่หลับไม่รู้เรื่องก็ทิ้งตัวลงไปนอนที่พื้น เมื่อคืนเธอไล่ให้เขากลับไป ก็คิดว่าเขากลับไปแล้ว…ไม่รู้เลยว่าที่แท้ชายหนุ่มมานั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องแบบนี้“ลี…” เขางัวเงียลืมตาขึ้นมา พอเห็นเธอก็ยิ้มดีใจ รีบคว้าถุงอะไรสักอย่างลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมันให้เธอ“อะไรคะ? แล้วทำไมคุณไม่กลับไปนอนที่บ้าน? มานั่งหลับอยู่หน้าห้องลีทำไม?”“ในถุงมีโจ๊กหมูพิเศษแบบใส่ไข่แล้วก็มีของกินสำหรับบำรุงครรภ์” ทิวากรเฝ้าวราลีตั้งแต่เมื่อคืน โทรไปสั่งงานรสาตอนตีสอง บอกว่าอยากได้หนังสือที่ให้ความรู้เรื่องการดูแลแม่ตั้งครรภ์ สั่งตอนตีสอง! แล้วบอกว่าอยากได้ตอนตีสาม! เป็นงานที่ยากไม่น้อยแต่รสาก็หาให้จนได้ เขาเลยได้นั่งอ่านหนังสือรอเวลาหกโมงเช้า เพื่อที่จะได้ออกไปซื้อโจ๊ก แต่ไม่คิดว่าวราลีจะออกจากห้องมาในตอนสิบเอ็ดโมง“ลีกินมื้อเช้าไปแล้วค่ะ นี่จะออกไปทำงาน แล้วนั่นหนังสืออะไร?” เห็นหนังสือวางอยู่ที่พื้น ก็อดจะสงสัยไม่ได้“หนังสือความรู้เรื่องแม่ตั้งครรภ์ ตอนนี้ผมรู้แล้วนะว่าช่วงเ

  • แค่รักกันบ้างก็พอ   EP.28/2 ขอแค่เศษเสี้ยวความรักของคุณก็พอ

    ติ๊งต่อง!เสียงกริ่งหน้าห้องที่ดังขึ้นมาในเวลาตีหนึ่งครึ่งทำเอาวราลีสะดุ้ง รีบปาดน้ำตาแล้วออกไปที่ประตู ส่องตาแมวแล้วก็ได้เห็นว่ารปภ. ของคอนโดยืนอยู่ด้านหน้า“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เปิดประตูห้องออกมาถาม ทว่ากลับต้องชะงักงันเมื่อรปภ.หันไปมองทางด้านขวาแล้วเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ “คุณทิวากร?!”“ผมเอง…ผมรอคุณนานมาก ทำไมกลับดึกขนาดนี้ รู้ไหมว่ากลับดึก ๆ มันอันตราย? ผมซื้อกวยจั๊บเจ้าที่คุณชอบมาด้วยนะ” ทิวากรจ้างให้รปภ. กดกริ่งให้ เพราะรู้ว่าถ้าเขากดเองไม่มีทางที่วราลีจะยอมเปิดประตู เขามารอเธอตั้งแต่สี่ทุ่ม ไม่คิดเลยว่าเธอจะกลับดึกขนาดนี้ แล้วที่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ก็มาจากพนักงานเสิร์ฟร้านนั่นแหละ“มาทำไมคะ? ใครบอกว่าลีอยากกินกวยจั๊บ?! กลับไปเถอะ!” วราลีทำท่าจะปิดประตูห้องใส่หน้าทิวากร ทว่าเขาเอาตัวเองเข้ามาแทรกไว้ได้ทันเวลา“อย่างน้อยก็ขอผมเข้าห้องน้ำหน่อย! รอคุณนานมาก…ผมปวดฉี่จะราดแล้วลี”“ไม่! ไปเข้าที่อื่นสิ! ห้องน้ำยามก็มี!”“ไม่ครับ ผมไม่ใช้ห้องน้ำร่วมกับใครยกเว้นกับคุณ โอ๊ย! ฉี่จะราดแล้วลี…ขอผมเถอะนะ”“ไม่ได้! ออกไปนะ! บอกให้ออกไปไง!” ยังไงก็ให้เขาเข้าห้องน้ำไม่ได้เด็ดขาด เพราะที่ตรว

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status