บทที่ 4

“กระโปรงทรงเอยาวสิบสี่กับเสื้อนักศึกษารัดรูปแบบนี้ ใครไม่เหลียวหลังแลก็ให้มันรู้ไป” แก้มหอมพูดขึ้นพร้อมกับหมุนตัวเพื่อดูการแต่งตัวของตัวเองในกระจก

เมื่อจัดการกับร่างกายของตัวเองจนพร้อมก็ไม่รอช้าขับรถยนต์คันหรูคู่ใจมาที่มหาวิทยาลัยแต่แก้มหอมก็ไม่ได้ไปที่คณะนิเทศศาสตร์ของตัวเองแต่อย่างใด

เพราะตอนนี้แก้มหอมกำลังมาที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ หากถามว่ามาทำไมก็บอกตามตรงว่ามารับยัยจูนที่ติดสอยห้อยตามพี่ค่ายมาแต่พี่ค่ายไม่ว่างไปส่งที่คณะเพราะติดทำงานกลุ่มที่ต้องเร่งส่ง

แก้มหอมที่รู้แบบนี้ก็ไม่รอช้าเสนอตัวมารับจูนเพื่อนสนิทของตัวเองเพื่อต้องการมาเจอกับเฮียครามตัวพ่อวิศวฯคนที่เธอสนใจ

“สวัสดีค่ะพี่ๆขออนุญาตเข้าไปนะคะ” แก้มหอมที่มาถึงก็ไม่รอช้าเอ่ยปากทักทายก่อนจะกวาดสายตามองหาเฮียครามแต่กลับไร้วี่แวว

“ถ้าแกมองหาเฮียคราม ฉันบอกตรงนี้เลยว่าเขาไม่อยู่” จูนที่รู้ว่าแก้มหอมคิดอะไรอยู่ก็ไม่รอช้าที่จะพูดออกมา มีอย่างที่ไหนมาหาเธอแต่สายตากลับไม่มองมาที่เธอ ดันมองหาเฮียครามที่ไม่ได้อยู่ในห้อง

ให้ตายเถอะ ! ยัยแก้มหอมเพื่อนของเธอมันจริงๆเลย

“เฮียครามไปไหน”

“ไปห้องน้ำ”

“อยู่ๆก็อยากเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวฉันมานะจูน” แก้มหอมไม่รอให้จูนพูดอะไรออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องตรงมายังห้องน้ำ

เมื่อมาถึงก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องน้ำชายที่มีเฮียครามกำลังยืนสูบบุหรี่ ลำตัวหนาพิงเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ มองเธอด้วยความตกใจ

“นี่ห้องน้ำชาย” ฟ้าครามพูดขึ้นทันทีเพราะมีที่ไหนที่ผู้หญิงจะเดินเข้าห้องน้ำผู้ชายได้หน้าตาเฉยขนาดนี้

“หนูรู้ค่ะแต่หนูเข้ามาหาเฮียคราม” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรงก่อนจะเดินเข้าไปหาฟ้าครามแต่ทว่าอีกคนกลับเบี่ยงตัวหลบไม่แม้แต่จะเข้าใกล้แม้แต่น้อย

“มาหาฉันทำไม”

“เฮียครามก็รู้ว่าหนูสนใจแล้วทำไมเฮียครามถึงต้องเมินเฉยหนู”

ไม่พูดเปล่าแต่แก้มหอมยังกระโดดขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างมือมองไปยังเฮียครามที่ยืนสูบบุหรี่อีกฝั่ง

“เพราะฉันไม่ได้สนใจเธอ” ฟ้าครามไม่ลังเลที่จะพูดความในใจออกมา

ถึงเมื่อคืนจะไปซื้อผู้หญิงมาสนองความต้องการเพราะการกระทำของแก้มหอมแต่หากถามถึงความสนใจ ฟ้าครามไม่มีเลยแม้แต่น้อยเพราะเด็กแรดๆแบบแก้มหอม ไม่ใช่สเปคของฟ้าครามเลยสักนิด

“ทำไมถึงไม่สนใจหนู หนูว่าหนูมีดีหลายอย่างเลยนะ แล้วหนูก็สามารถทำให้เฮียครามพอใจได้”

“ฉันไม่ใช่ผู้ชายมักมากที่สนใจอะไรในตัวเธอ”

“ไม่ลองไม่รู้หรอกนะ”

“เอาเวลาที่สนใจฉันไปตั้งใจเรียนดีกว่าไหม”

ในตอนนี้สิ่งที่เด็กปีหนึ่งอย่างแก้มหอมควรโฟกัสคือการเรียน ไม่ใช่การตามผู้ชายเหมือนอย่างตอนนี้ ให้ตายเถอะ ! เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เหมือนกับยัยเด็กแก้มหอมคนนี้

“เรื่องเรียนหนูเต็มที่ ส่วนเรื่องเฮียครามหนูก็เต็มที่เหมือนกัน” แก้มหอมตอบกลับมาตามตรง

เห็นเธอมีนิสัยแบบนี้แต่หากเป็นเรื่องเรียนและกิจกรรมของมหาวิทยาลัย เธอก็เต็มที่ทุกอย่างหรือจะเรียกง่ายๆว่าเธอมีครบ ไม่ว่าจะเรียนดี กิจกรรมเด่น ตามต่อด้วยความสวยและความแซ่บที่มีติดตัว

“เฮ้อ ! จะว่าไปในห้องน้ำนี่ร้อนชะมัด ถ้าหนูปลดกระดุมเสื้อสักเม็ด เฮียครามคงไม่ว่าหรอกใช่ไหม”

“ถ้าเธอไร้ยางอายขนาดนั้นก็เชิญ”

แก้มหอมไม่สนแม้แต่คำด่าเจ็บๆของฟ้าคราม เธอปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่รัดติ้วจนโชว์ให้เห็นเนินหน้าอกขาวๆ

ฟ้าครามที่เห็นแบบนี้ก็ต้องพยายามอดทนอย่างหนัก ก็อย่างที่บอกเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่สนใจอะไรพวกนี้ ถึงตัวเขาจะไม่สนใจแก้มหอมแต่การที่แก้มหอมมาทำอะไรแบบนี้มันก็ทำให้เขารู้สึกอะไรบางอย่าง

“ก็อากาศมันร้อน ร้อนจนผิวขาวๆของหนูแดงไปหมดเลยนะเฮียคราม”

ไม่ว่าเปล่าแต่มือเรียวก็ยกขึ้นลูบไล้ไปตามลำคอจนถึงเนินหน้าอกของตัวเอง สะบัดปอยผมออกโชว์ผิวขาวๆภายใต้ร่มผ้าที่ปิดซ่อนหน้าอกอวบเอาไว้

“อุตส่าห์ใส่กระโปรงสั้น ให้ตายเถอะ ! ไม่ได้ช่วยให้หายร้อนเลยสักนิด” แก้มหอมบ่นออกมาพร้อมกับมือเรียวที่เลื่อนต่ำลงมาลูบไล้ไปตามเรียวขาของตัวเอง

ในตอนแรกฟ้าครามก็ไม่ได้สังเกตอะไรหรอกแต่ในตอนนี้สายตาคมกำลังมองตามมือเรียวของแก้มหอมที่กำลังลูบขาของตัวเอง ฟ้าครามพึ่งจะรู้ว่ายัยเด็กแก้มหอมใส่กระโปรงสั้นมากก็ตอนนี้

“อยากทำอะไรก็ทำแต่เธออย่าลืมว่านี่ห้องน้ำชาย หากใครมาเห็นเธอในสภาพคนนี้ เขาอาจจะคิดว่าเธอ…”

“คิดว่าหนูทำไมหรอคะ”

“คิดว่าเธออ่อย เธอยั่วและเธอกำลังให้ท่า” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรงเพราะการกระทำของแก้มหอมในตอนนี้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย

แน่นอนฟ้าครามดูออกและตามทันกับทุกๆการกระทำและทุกๆคำพูดของแก้มหอม

“หนูกำลังทำแบบนั้นค่ะแต่ทำกับเฮียครามคนเดียวเท่านั้น”

หากเป็นคนอื่นแก้มหอมไม่ได้ลงทุนทำอะไรแบบนี้หรอกเพราะคนอื่นเพียงแค่แก้มหอมยิ้มให้ โปรยเสน่ห์นิดๆก็ต่างพากันเข้ามาหาต่างจากฟ้าครามที่ตอนนี้ลงทุนลงแรงแต่ไม่มีทีท่าว่าจะตกหลุมพราง

“จะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้ง ต่อให้เธอทำอะไรฉันก็ไม่สนใจเธออยู่ดี”

“ที่ไม่สนใจเป็นเพราะอะไรหรอคะ เป็นเพราะหนูไม่เด็ดพอหรือเป็นเพราะเฮียครามไม่ได้ชอบผู้หญิง”

ถึงในใจจะรู้ว่าเฮียครามไม่ได้เป็นแบบที่เธอพูดแต่ก็ยังแกล้งถามออกไป เผื่อว่าเฮียครามจะมีปฏิกิริยาอะไรกับคำพูดนี้ของเธอ

“ฉันชอบผู้หญิง” ฟ้าครามสวนกลับมาทันควันเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเองว่าตัวเขาไม่ได้รักชอบในเพศเดียวกัน

“หนูจะเชื่อได้ยังไง ในเมื่อที่ผ่านมาเฮียครามไม่เคยสนใจใคร” แก้มหอมเริ่มออกกลอุบายเผื่อว่าบางทีเฮียครามอาจจะคล้อยตามคำพูดของเธอ

“คิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะคล้อยตามเธอหรอ” แต่ทว่าคำพูดของเฮียครามกลับทำให้แก้มหอมรู้ว่าเธอคิดผิด นอกจากจะไม่คล้อยตามแล้วแต่เฮียครามกลับรู้ทัน

“ไม่รู้สิแต่หนูก็อดคิดไม่ได้เลยน้าว่าบางทีตัวพ่อวิศวฯขวัญใจสาวๆแท้จริงแล้วอาจจะชอบไม้ป่าเดียวกัน”

แน่นอนเมื่อได้ยินคำพูดนี้ฟ้าครามก็ไม่รอช้าเดินตรงเข้ามาหาแก้มหอมที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ

มือหนาผลักแก้มหอมให้เอนตัวเอียงติดแผ่นกระจก ส่วนตัวของฟ้าครามก็ใช้แขนยันเคาน์เตอร์อ่างล้างมือไว้ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าหาแก้มหอม

ที่ทำแบบนี้เขาไม่ได้รู้สึกหรือพิศวาสอะไรแต่ที่ทำแบบนี้เพราะฟ้าครามต้องให้แก้มหอมรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอจะเล่นด้วยหรือพูดอะไรที่ไม่เป็นความจริงใส่

“อย่างเธอมีอะไรดีไหนลองพูดมาสิ เผื่อว่าฉันพอจะสนใจเธอได้บ้าง” ฟ้าครามถามขึ้นเพราะในตอนนี้เขาก็จะพิสูจน์ให้ยัยเด็กแก้มหอมรู้ว่าเขาไม่ได้เป็นแบบที่เธอพูด

ถึงจะรู้ว่าการทำแบบนี้มันคงเดินตามเกมของยัยเด็กคนนี้แต่บางทีการกระทำและคำพูดของเขาก็อาจทำให้ยัยเด็กแก้มหอมกลัวได้บ้าง

“หนูมีดีหลายอย่าง ถ้าเฮียครามอยากรู้ก็ถอดสิ” แต่เหมือนแก้มหอมจะไม่กลัวอะไรมีแต่จะสู้กลับ

“จากที่ฉันดูตอนนี้เธอไม่มีอะไรดีเลยนะแก้มหอม เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปไม่ได้เด่นอะไรไปกว่าใคร” ฟ้าครามพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมใช้สายตาสำรวจร่างกายของแก้มหอม

“แล้วทำไมเฮียครามถึงต้องกลืนน้ำลาย ทำไมต้องหลบมองต่ำมองหน้าอกหนู”

นั่นแหละ ! สายตาไม่รักดีของฟ้าครามดันเผลอจ้องมองเนินหน้าอกขาวๆที่มันโชว์ให้เห็นและเผลอกลืนน้ำลายลงคอเพราะความรู้สึกบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง

“ตอบไม่ถูกเลยหรอคะ” เมื่อเห็นว่าฟ้าครามไม่ตอบ แก้มหอมก็ถามขึ้นอีกครั้งก่อนจะยกยิ้มด้วยท่าทางเหนือกว่า

“ฉันแค่กำลังคิดว่าฉันควรทำยังไงกับเด็กอย่างเธอ”

“ทำแบบนี้ค่ะ” แก้มหอมพูดจบก็ผลักฟ้าครามออกจากตัว ส่วนตัวเองก็ลงจากเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าและเดินตรงไปหาฟ้าครามที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม

มือเรียวจับมือด้านขวาของฟ้าครามวางไว้ที่สะโพกของตัวเอง ส่วนมือด้านซ้ายก็จับวางไว้ที่บริเวณเกือบถึงหน้าอก

“พิสูจน์สิคะว่าเฮียครามไม่ได้ชอบผู้ชาย”

“ในเมื่อเธออยากให้ฉันพิสูจน์ ฉันก็จะทำแต่จำไว้ให้ดีว่าเมื่อฉันพิสูจน์ให้เธอเห็นแล้ว เธอต้องเลิกมาวุ่นวายกับฉัน”

ฟ้าครามยื่นคำขาดเพราะเขาเองก็แทบจะทนไม่ไหว หากในทุกๆวันมียัยเด็กแก้มหอมคอยวนเวียน จิตใจของเขาคงไม่เป็นปกติ

“เกินไปหรือเปล่าคะ เฮียครามก็รู้ว่าหนูสนใจเฮียครามมากแค่ไหน” แก้มหอมพูดขึ้นทันทีเพราะคำพูดของเฮียครามมันเกินมาก ให้เธอเลิกมาวุ่นวายเธอทำไม่ได้หรอก

เพราะในตอนนี้เธอดันถูกใจเฮียครามสุดๆและเธอเองก็อยากทำให้เฮียครามสนใจเธอเหมือนที่ผู้ชายคนอื่นๆสนใจ ยิ่งเห็นว่าเฮียครามมีท่าทีต่างจากคนอื่น มันก็ยิ่งทำให้เธออยากเอาชนะ อยากทำทุกอย่างจนกว่ามันจะสำเร็จ

“แต่ฉันไม่เคยสนใจเธอสักนิด”

“ไม่สนก็ไม่สนแล้วจะพิสูจน์ยังไงคะ หนูรอดูอยู่น้า”

หลังจากที่แก้มหอมพูดจบ ฟ้าครามก็ไม่รอช้าอุ้มแก้มหอมให้นั่งลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าอีกครั้ง มือหนาประคองใบหน้าสวยขึ้นก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาจนตอนนี้แก้มหอมปิดตาสนิท

“เธอคิดว่าฉันจะจูบเธอหรอแก้มหอม หากเธอคิดแบบนี้เธอคิดผิดเพราะฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว”

“แต่การกระทำมันเหมือนว่าเฮียกำลังจะจูบหนู”

“ยิ่งฉันไม่สนใจเธอมันก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะจูบเธอ”

“กรี๊ด ! เฮียครามคอยดูเถอะ ! หนูจะทำให้เฮียสนใจหนูให้ได้”

❤️

ลูกสาวเราเจอของจริงซะแล้ว !