Novels by CCHANOKNET

ก็คือหัวโจกของเทคนิคมีนบูรพาพวกเขาขึ้นชื่อเรื่องอะไร เชื่อเสียงเรียงนามถูกพูดต่อไปทางไหนทุกคนรู้ดีแต่ทว่าทุกอย่างที่เขาแสดงออกต่อเธอ ปฏิบัติต่อเธอมันเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น“ต้องขอบคุณหนูมากกว่าที่ยอมเปิดใจรักพี่สองคน”“ไม่รักได้ยังไงในเมื่อพี่แฝดแสนดีกับหนูขนาดนี้”ที่ผ่านมาสองแฝดทำให้เห็น ทำ

“หนูชอบไหมเชอรีน” เพราะเกรทไม่มั่นใจเลย ถึงพวกเขาจะตั้งใจมากแค่ไหนแต่ในใจกลับมีความกังวลกลัวว่าเชอรีนจะไม่ชอบ“หนูชอบมาก” แต่ทว่าคำตอบที่ได้รับกลับมาทำสองแฝดยกยิ้มด้วยความพอใจเพียงแค่เชอรีนชอบ มันก็มากพอแล้ว !“พี่ดีใจที่หนูชอบ” เกรฟเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ ใบหน้าหล่อยกยิ้มอย่างปกปิดไม่มิด จะไม่ให้ดีใ

“บ้านของเรา” สองแฝดตอบกลับมาพร้อมกันและไม่ทันที่จะให้เชอรีนได้พูดอะไรต่อ แฝดพี่รับหน้าที่เปิดประตูบ้าน ส่วนแฝดน้องจับมือเชอรีนเดินตรงเข้ามาด้านในภายในบ้านหลังนี้ถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ครบครัน สายตาสวยสอดส่องไปทั่วก่อนจะพบกับรูปภาพใหญ่ที่เป็นภาพของพวกเขาสามคน“พี่แฝดที่บอกว่าบ้านของเราคืออะไรคะ”

“เชอรีนไลน์มาบอกให้ไปรับหกโมงเย็น มึงจัดลูกโป่งเสร็จยังเกรท” เกรฟเอ่ยถามขึ้นด้วยความร้อนรนเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเวลาหกโมงเย็นแต่ทว่าในตอนนี้สิ่งที่พวกเขาทำตรงหน้าดูไม่เป็นชิ้นเป็นอัน“ใกล้แล้ว จัดลูกโป่งเสร็จติดรูปแค่นี้ก็เสร็จแล้ว” เกรทตอบกลับมาตรง เขาติดลูกโป่งใบสุดท้ายไว้กับเพดานห้องก่อนจะต

ทุกอย่างดำเนินไปในทางที่ดีไม่เว้นแม้แต่เรื่องต่อยตีที่สองแฝดเคยมีเป็นประจำกับพี่ชายของเชอรีน ตอนนี้มันถูกคลี่คลายกลายเป็นความสัมพันธ์ดี ๆ ระหว่างน้องเขยกับพี่ชาย“หนูอยากไปเที่ยวไหนไหมเชอรีน” เกรฟเอ่ยถามออกมาพร้อมมือหนาที่ลูบหัวคนรักของตัวเองด้วยความเอ็นดูจะมองกี่ครั้งกี่ที เขาก็เอ็นดูเชอรีนเสมอเธ

“เชอรีนหนูได้ยินทุกอย่างไหม” เกรทเอ่ยถามขึ้นเพราะตั้งแต่พวกเขาเปิดสปีกเกอร์โฟน คนที่หลับตาลงและเหมือนจะหลับไปก็ลืมตาขึ้นมานอนฟังด้วย“ได้ยินทุกอย่างเลย” เชอรีนตอบกลับมาตามตรงเพราะเมื่อกี้ที่สองแฝดคุยกับพี่ชายของเธอมันไม่ได้มีเพียงแค่เรื่องของเธอแต่ยังมีเรื่องราวของพวกเขาทั้งสามคนเรียกว่าพวกเขาเคลีย

“เห็นไหม หม่าม้าบอกแล้วเดี๋ยวฟันจะหลุด” หม่าม้าคนสวยพูดขึ้นทันทีพร้อมกับหยิบแอปเปิลออกจากมือลูกชายทั้งสองดูไปดูมาก็อดจะขำไม่ได้ เด็กอะไรไม่รู้ฟันหลุดออกมากับแอปเปิลที่กัด น่าขำเสียจริง “สมุทรอดเป็นคนหล่อเลย” เหนือสมุทรพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้ฟันน้ำนมของตัวเองหลอไปสองซี่ยิ่งกว่าเหนือนทีกับเหนือนภาเสียอีก “เวหาว่าเรายังหล่อเหมือนเดิม” เหนือเวหาที่กำลังปลอบใจตัวเองก็หันไปปลอบใจพี่ชายคนโตอย่างเหนือสมุทรเพราะทั้งสองคนฟันหลุดออกมาสองซี่หน้าบ้านเหมือนกัน“ฮ่าๆ ดีนะเลือดไม่ออก” ป๊ะป๋าที่สำรวจดูปากของลูกชายตัวแสบพูดขึ้นทันที ใจจริงก็อยากสงสารอยู่หรอกแต่ตอนนี้มันสงสารไม่ได้จริงๆ “ยินดีต้อนรับสู่แก๊งฟันหลอ” เหนือนภาพูดขึ้นอีกครั้งเพราะตอนนี้พี่ชายทั้งสามคนฟันหลอเหมือนกับเธอหมดแล้ว“ไม่ได้อยากเข้าหรอก” เหนือเวหาพูดขึ้นเพราะตัวเองไม่ได้อยากฟันหลอสักนิดและมันก็เป็นเพราะเจ้าแอปเปิลลูกนั้น“ต่อจากนี้สมุทรจะไม่กัดแอปเปิลแบบนั้นอีกแล้ว” เหนือสมุทรพูดขึ้นอีกครั้งเพราะฟังใจไปแล้วว่าการกัดแอปเปิลทำเอาฟันหลุดถึงสองซี่ “เวหาด้วย” เหนือเวหาที่เห็นดีเห็นงามกับพี่ชายคนโตก็พูดขึ้นทันที ก่อนที่เหตุการณ์ในห้

หลายปีผ่านไป “หม่าม้า สมุทรอยากกินช็อกโกแลต” เสียงพี่ชายคนโตอย่างเหนือสมุทรพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้หม่าม้าคนสวยกำลังยืนจัดขนมอยู่ที่เคาน์เตอร์ครัว“หม่าม้าจะให้กินต่อเมื่อสมุทรไปตามป๊ะป๋ากับน้องๆขึ้นจากสระน้ำ” เพราะตอนนี้แฝดอีกสามคนรวมถึงป๊ะป๋าอย่างคุณทัตไม่ยอมขึ้นจากน้ำสักที มีแต่เหนือสมุทรพี่คนโตของบ้านนี่แหละที่ขึ้นมาหวังจะอ้อนหม่าม้าเพื่อเอาช็อกโกแลต “หม่าม้าให้สมุทรก่อนหนึ่งชิ้น เดี๋ยวสมุทรไปตามให้” นั่นแหละนิสัยหนึ่งอย่างของพี่ชายคนโตอย่างเหนือสมุทร เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน “ให้สองชิ้นเลยครับแล้วไปตามป๊ะป๋ากับน้องๆนะ” หม่าม้าคนสวยอย่างจันทร์เจ้าส่งช็อกโกแลตให้ลูกชายคนโตก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งแจ้นออกไปที่สระว่ายน้ำข้างบ้าน “ป๊ะป๋า ขึ้นได้แล้วหม่าม้าให้มาตามแล้วนะ” เหนือสมุทรเดินตรงไปหาป๊ะป๋าที่กำลังยืนพิงขอบสระ“โอเคครับ สมุทรรอป๋าก่อนนะ ป๋าไปพาน้องๆขึ้นก่อน” ป๊ะป๋าแฝดสี่พูดขึ้นทันทีก่อนจะตรงไปอุ้มแฝดสามที่อยู่ในน้ำขึ้นข้างบนทีเดียวพร้อมกันสามคน “หนูยังไม่อยากขึ้นเลยป๊ะป๋า” น้องเล็กอย่างเหนือนภาที่มีนิสัยขี้อ้อนกอดขาป๊ะป๋าพร้อมกับพูดขึ้น “รีบไปอาบน้ำกันดีกว่าเพราะช้ากว่านี้หม่าม้

“เป็นยังไงบ้างจันทร์เจ้า โอเคไหม” น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของคุณทัตเอ่ยถามภรรยาตัวน้อยขึ้นทันทีเพราะตอนนี้จันทร์เจ้าออกจากห้องคลอดได้สักพักแล้ว “หนูโอเค แล้วลูกล่ะคะป๋า” แน่นอนว่าหม่าม้ามือใหม่ที่ตื่นขึ้นมาก็ได้แต่ถามหาเจ้าเด็กแฝดสี่เพราะตอนนี้ไม่เห็นลูกน้อยของเธอสักคน “เดี๋ยวพยาบาลพามาครับ รู้ไหมลูกของเราไม่ต้องอยู่ในตู้อบนะ แข็งแรงทุกคนเลย”“ดีแล้วค่ะ หนูอยากอุ้มลูกแล้ว ป๋าไปตามให้หน่อยได้ไหม” เพราะหม่าม้ามือใหม่คนนี้เห็นหน้าลูกแค่ตอนที่คุณหมอรุ่นพี่เอาออกมาเท่านั้นและตอนนี้เธอก็อยากอุ้มเจ้าเด็กแฝดสี่แล้ว “ฮ่าๆ ใจเย็นๆนะครับหม่าม้า เดี๋ยวเขาพามานะ” คุณทัตลูบหัวเมียเด็กของตัวเองทันทีเพราะดูเหมือนตอนนี้จันทร์เจ้าจะไม่เอาอะไรแล้วนอกจากเจ้าเด็กแฝดสี่อย่างเดียว “เอาน้องมาส่งค่ะ” เสียงของคุณหมอรุ่นพี่ที่ทำคลอดให้กับจันทร์เจ้าพูดขึ้นทันทีพร้อมกับพยาบาลอีกสามคนที่ช่วยกันเข็นเตียงสำหรับเด็กแรกเกิดเข้ามาในห้อง จันทร์เจ้าที่พึ่งได้เป็นหม่าม้าเต็มตัวในวันแรกก็ได้แต่น้ำตาไหลออกมาเมื่อมองภาพเจ้าเด็กแฝดกำลังนอนเรียงกันอยู่ “น่ารักจนใจเจ็บเลยลูกหม่าม้า” จันทร์เจ้าพูดขึ้นทันทีพร้อมกับลงจากเตียงเ

หลายอาทิตย์ผ่านไป “ตื่นเต้นไหมคะจะได้รู้เพศลูกแล้ว” จันทร์เจ้าถามคุณป๋าขึ้นทันทีเพราะตอนนี้คุณป๋าของเธอมาหาเธอที่โรงพยาบาลเตรียมจะไปตรวจเพศลูก“ตื่นเต้นสิ ไม่รู้ว่าเจ้าแฝดในท้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” คุณทัตพูดขึ้น แต่ในใจก็กลับภาวนาขอให้เป็นลูกชายเพราะถ้าเป็นลูกสาวเขาคงต้องหวงมากแน่ๆ “ป๋าอยากได้ลูกสาวหรือลูกชายคะ” จันทร์เจ้าถามขึ้นทันทีพร้อมลูบท้องโตๆของตัวเองไปด้วย “อยากได้ลูกชายทั้งสามคน” คุณทัตตอบกลับไปตามตรง ไม่ใช่ไม่อยากได้ลูกสาวแต่แค่คิดถึงอนาคตตอนมีคนมาจีบลูกสาวก็แทบจะบ้าแล้ว “เพราะอะไรคะ” จันทร์เจ้าถามกลับอีกครั้ง เธออยากรู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมคุณป๋าของเธอถึงอยากได้ลูกชายอย่างเดียว“เพราะถ้าเป็นลูกสาวหากมีคนมาจีบ ฉันคงหวงมากแน่ๆ” ประโยคนี้ของคุณทัตทำเอาจันทร์เจ้าหลุดหัวเราะออกมาเพราะเธอก็ไม่คิดหรอกว่าป๊ะป๋าของเจ้าแฝดจะคิดไปไกลขนาดนี้ “เดี๋ยวจะออกมาเป็นลูกสาวทั้งสาวคน” จันทร์เจ้าพูดขึ้นทันทีทำเอาคุณทัตหน้าบึ้งในทันตาเพราะถ้าเป็นลูกสาวสามคนมีหวังป๊ะป๋าของเจ้าแฝดคงไว้หนวดไว้เคราทำตัวเซอร์ๆแล้วล่ะ “มาเถอะ ลูกสาวหรือลูกชายก็ลูกฉันทั้งนั้น” สุดท้ายก็ได้แต่จำยอมเพราะยังไงเข

“ถ้าลูกเรียกฉันว่าป๊ะป๋า รู้ไหมว่าลูกต้องเรียกเธอว่าอะไร” คุณทัตพูดขึ้นทันทีทำจันทร์เจ้ายกยิ้มขึ้นอีกครั้งเพราะเธอคิดคำที่จะให้เจ้าแฝดเรียกไว้แล้วล่ะ“ลูกก็เรียกหนูว่าหม่าม้า” จันทร์เจ้าตอบกลับไปเพราะคำว่าหม่าม้าเข้ากับป๊ะป๋าสุดๆไปเลย“ส่วนฉันก็จะเรียกเธอว่าหม่าม้าด้วยดีไหมจันทร์เจ้า” แน่นอนว่าคำพูดนี้ของคุณทัตทำเอาเมียเด็กอย่างจันทร์เจ้าหน้าแดงขึ้นสีเพราะความเขินอาย “หม่าม้าจันทร์เจ้า แบบนี้โอเคไหม” คุณทัตพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเมียเด็กเกิดอาการเขินเพราะท่าทางของเธอมันน่ารักจนอดใจที่จะแกล้งไม่ได้ “ไม่โอเคเพราะหนูเขิน” จันทร์เจ้าตอบกลับไปเพราะตอนนี้เธอเขินจนตัวแทบแตกแล้ว“งั้นฉันจะเรียกเธอว่าหม่าม้านี่แหละ เธอจะได้หายเขินดีไหม” คุณทัตพูดขึ้นอีกครั้ง แน่นอนว่าจันทร์เจ้าส่ายหัวอย่างไวเพราะเธอไม่มีทางหายเขินหรอก ขนาดคำว่าเมียเธอยังเขินไปสิบวัน ขืนคุณทัตเรียกเธอว่าหม่าม้าเธอได้เขินไปเป็นเดือนแน่ “ให้ลูกเรียกได้อย่างเดียว” จันทร์เจ้ายื่นคำขาดออกมาทำเอาหัวใจคุณป๋าห่อเหี่ยวเพราะแกล้งเมียเด็กไม่ได้แล้ว “ยอมก็ได้ เห็นว่าเป็นลูกหรอกนะ” พูดจบคุณทัตก็ก้มหน้าลงไปแนบกับหน้าท้องที่นูนออกมาเล

หลายปีผ่านไป “เป็นยังไงบ้างคุณหมอตัวน้อยของฉัน” คุณทัตกางแขนออกกว้างเพื่อรอคุณหมอตัวน้อยหรือเมียเด็กของเขาเข้ามากอดเพราะตอนนี้เมียเด็กของเขาเรียนจบแล้วอีกทั้งยังเป็นแพทย์หญิงสุดสวยประจำโรงพยาบาลอีกด้วย “เหนื่อยมากเลยค่ะ วันนี้คนไข้เยอะมาก” ด้านจันทร์เจ้าเองก็ไม่รอช้าที่จะเดินตรงไปหาคุณป๋าของตัวเองเพราะทุกวันที่เธอกลับมาจากโรงพยาบาล เธอก็จะมีอ้อมกอดอุ่นๆของคุณป๋ารออยู่เสมอ “เหนื่อยก็ลาออกมาอยู่เฉยๆ ฉันเลี้ยงเธอได้สบายเลยนะ” นี่ก็เป็นประโยคที่คุณทัตพูดขึ้นทุกวันเมื่อเมียเด็กบ่นว่าเหนื่อย “ทำงานยังไม่คุ้มกับที่เรียนมาเลย หนูไม่ลาออกหรอกนะ” จันทร์เจ้าพูดขึ้นทันทีเพราะเธอรักการเป็นหมอและรักในการได้รักษาคนอื่น “ตามใจเธอ แต่รู้ใช่ไหมเรียนจบแล้วยังมีอีกหนึ่งอย่างที่เธอต้องทำ” คุณทัตพูดขึ้นเพราะสิ่งเดียวที่เขารอมานานมันมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น “อะไรหรอคะ” ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกแต่จันทร์เจ้าก็เลือกที่จะถามออกไป “มีลูกกับฉันไงจันทร์เจ้า รู้ไหมว่าฉันเลี้ยงลูกของเพื่อนมานานถึงหกปีแล้วนะ” ฟังไม่ผิดหรอกเพราะทุกวันนี้คุณทัตอยากมีลูกเต็มแก่แล้วเพราะอายุของเขาก็ปาไปถึงวัยสามสิบหกแต่ยังไม่มีลูกสั