Novel-novel oleh netchanokbsb

หลายปีผ่านไป“ไหนแฝดมาหาพี่เฟรชเร็ว” พี่สาวคนสวยอย่างเฟรชพูดขึ้นพร้อมกับกวักมือเรียกน้องชายของตัวเอง“พี่เฟรช ! มาแล้วๆ” สองแฝดพูดขึ้นพร้อมกับพร้อมเผยท่าทางดีใจออกมาจนคนเป็นพี่ยิ้มกว้าง“เย๊ย ! แฝดของพี่เฟรชเก่งมากๆ” อดไม่ได้ที่เฟรชจะเอ่ยชมน้องชายฝาแฝดเพราะเจ้าแฝดพวกนี้เชื่อฟังคนเป็นพี่สาวไปหมดทุกอย่าง“คุณแม่น้อยใจได้ไหมคะ ตอนคุณแม่เรียกก็ไม่ค่อยจะมาหาหรอก” แก้มหอมที่นั่งมองการกระทำของลูกๆก็ได้แต่พูดขึ้นเป็นจริงตามที่เธอพูดออกไป ทุกวันนี้เธอน้อยใจเจ้าแฝดชะมัดเพราะเจ้าแฝดไม่ค่อยจะฟังเธอสักเท่าไหร่ มีอะไรก็พี่สาวของเขาที่เหมือนจะเชื่อฟังและรักกันดี เห็นแบบนี้เธอก็ดีใจอยู่หรอกแต่มันก็อดที่จะน้อยใจลูกไม่ได้ ให้ตายเถอะ !“โอ๋ๆนะคะคุณแม่ เดี๋ยวหลังจากนี้เฟรชจะจัดการสองแฝดให้เอง” ลูกสาวคนสวยที่เห็นใบหน้าสวยของคุณแม่เศร้าลงก็ได้แต่เดินมาหา สองมือเล็กอ้าออกสวมกอดคุณแม่เอาไว้เป็นการให้กำลังใจ“คุณแม่น้อยใจจริงๆ”“แฝดต้องไม่ดื้อรู้ไหม หากคุณแม่เรียกต้องรีบมาเลยนะเข้าใจไหม”สุดท้ายพี่สาวคนสวยก็ต้องหันมาพูดกับสองแฝดเพราะทุกคนในบ้านรู้ดีว่าสองแฝดเชื่อพี่สาวมากกว่าอะไร ทุกครั้งหากมีเรื่องอะไรก็ต้อ

“คุณพ่อขาไหนบอกจะให้เฟรชอุ้มแฝดคนแรก” ลูกสาวคนสวยอย่างเฟรชพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้คุณพ่อกับคุณแม่กำลังอุ้มแขนอยู่ในอ้อมแขน ต่างกับเด็กน้อยคนนี้ที่อ้อมแขนว่างเปล่า“คุณพ่อขอโทษค่ะคนสวย พี่เฟรชนั่งบนเตียงกับคุณแม่เร็วเดี๋ยวพ่อจะเอาแฝดให้อุ้ม”ลูกสาวคนสวยทำตามคำพูดของคุณพ่ออย่างว่าง่าย ร่างเล็กของเด็กน้อยวัยสามขวบเศษปีนขึ้นมาบนเตียงกว้างของคุณแม่ นั่งด้วยท่าทางเรียบร้อยเพื่อเตรียมอุ้มน้องชายของตัวเอง“อุ้มสองคนได้ไหมคะ”“ไม่ได้ค่ะ พี่เฟรชต้องอุ้มทีละคนไม่งั้นน้องจะตก” แก้มหอมพูดขึ้นเพราะเธอมั่นใจดีว่าลูกสาวของเธออุ้มน้องสองคนในอ้อมแขนไม่ได้“เฟรชไม่อยากให้น้องตกค่ะ” ลูกสาวคนสวยตอบกลับมาตามตรงเพราะหากแฝดตกก็คงเจ็บไม่น้อย คนเป็นพี่อย่างเธอก็คงปวดใจมากๆ“งั้นรับน้องเกรทจากคุณแม่ไปนะคะ”“คนนี้น้องเกรทหรอคะ”“ใช่ค่ะ คนนี้เป็นแฝดพี่หรือน้องชายคนที่หนึ่งน้องของพี่เฟรช”“น้องน่ารักจังเลย แก้มแดงมากๆ” เฟรชพูดขึ้นพร้อมยกยิ้มให้กับน้องชาย ใบหน้าของลูกสาวคนสวยฉายแววความสุขออกมาอย่างปกปิดไม่อยู่ฟ้าครามและแก้มหอมที่กำลังมองอยู่ก็ได้แต่ยกยิ้มกับภาพที่เห็นเพราะภาพนี้เป็นภาพที่มีความสุขมาก“พี่เฟรชหอมน้อ

“สามคนกำลังดีนะแก้มหอม” ฟ้าครามพูดขึ้นเพราะฟ้าครามอยากมีลูกสามคน ในจำนวนสามคนฟ้าครามคิดว่าเป็นจำนวนที่พอดีและเหมาะที่สุด“เฮียครามจะมีน้ำยาหรือเปล่า”แก้มหอมสงสัยเป็นอย่างมาก การมีลูกคงไม่ใช่เรื่องง่ายและมีถึงสามคนก็คงไม่ใช่เรื่องเล่นๆ“ฉันมีแน่แต่เธอจะไหวไหมหากฉันจะมีสามคนจริงๆ”“ถามได้ไหมคะทำไมถึงอยากมีสามคน”ในตอนนี้แก้มหอมอยากรู้เหตุผลเพราะแก้มหอมไม่คิดว่าฟ้าครามจะอยากมีจำนวนที่เยอะแบบนี้ ในใจคิดว่าคงแค่สองเพราะฟ้าครามก็มีพี่น้องแค่สองคนหากรวมตัวเอง“เพราะฉันมีน้องชายแค่คนเดียวคือไอ้เมฆ เวลาทะเลาะกันก็ไม่มีคนกลางเลยอยากให้มีคนกลางไว้ห้าม”“ส่วนหนูเป็นลูกคนเดียว บางครั้งก็เหงาเลยอยากมีลูกสองคนไว้เป็นเพื่อนกันเวลาใช้ชีวิตและทำอะไร”แน่นอนว่าฟ้าครามเริ่มคิดมากกับคำพูดของแก้มหอมเพราะตัวเขากับแก้มหอมดันคิดไม่เหมือนกันและหากแก้มหอมยืนยันอยากจะมีแค่สองคน ยังไงฟ้าครามก็ต้องจำยอมเพราะแก้มหอมคือคนที่อุ้มท้อง คือคนที่ต้องเสียสละร่างกายและอะไรหลายๆอย่าง ฟ้าครามไม่กล้าเห็นแก่ตัวอยากจะมีลูกมากมายโดยไม่สนใจความคิดของแก้มหอมหรอกนะ“แค่สองคนหรอ”“หนูอยากมีแค่สองคนนะแต่ในเมื่อเฮียครามอยากมีสาม ไว้

“แต่เฮียครามไม่มีของที่อยากได้จริงๆหรอคะ” แก้มหอมถามขึ้นเธออยากซื้อของขวัญแสดงความยินดีให้กับคนรักแต่เธอเพียงไม่รู้จะซื้ออะไรเพราะเฮียครามมีครบทุกอย่าง เธอเลยเลือกที่จะถามออกไป“อยากได้เธอ ถึงตอนนั้นเธอตามใจฉันได้หรือเปล่า “ฟ้าครามตอบกลับมาตามตรงเพราะของขวัญชิ้นเดียวที่ตัวเขาอยากได้ก็คงไม่พ้นแก้มหอม“หนูไม่เคยตามใจเฮียครามด้วยหรอ หากเฮียครามอยากได้หนู มีหรอที่หนูจะขัด”เป็นจริงตามที่แก้มหอมพูดเพราะเมื่อไหร่ที่ฟ้าครามอยาก แก้มหอมไม่เคยขัดได้เลยเพียงฟ้าครามจับนิดลูบหน่อยแก้มหอมก็เคลิบเคลิ้มไปกับทุกๆ สัมผัส“ก็ไม่”“เรื่องแบบนี้ไม่เห็นต้องถามเลย”“เธอว่าหากเราย้ายจากคอนโดไปอยู่บ้านมันจะดีกว่านี้ไหม” เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาฟ้าครามคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วแต่ก็พึ่งมีโอกาสที่จะถามแก้มหอมในตอนนี้“บ้านไหนคะ บ้านเฮียครามหรอ” แก้มหอมถามกลับไปเพราะคงไม่มีบ้านไหนได้อีกแล้วนอกจากบ้านของเฮียครามหากเป็นบ้านของเธอก็คงไม่ใช่เพราะอยู่ภาคใต้ของประเทศค่อนข้างห่างไกลเมืองหลวงอย่างกรุงเทพพอสมควร“ไม่หรอกแต่เป็นบ้านของเราสองคน”“เฮียคราม” แก้มหอมตกใจไม่น้อยกับคำพูดที่ได้ยิน หากเฮียครามพูดว่าบ้านของเราสองคน

“เข้าใจแล้วครับแต่ยังไงผมก็จะจัดมาให้เหมาะสม” ฟ้าครามพูดขึ้นเพราะเรื่องสินสอดหากไม่มีฟ้าครามก็ไม่ยอม ฟ้าครามอยากให้เกียรติแก้มหอมและครอบครัวในส่วนนี้ิ“เฮ้อ ! คุยกันเหมือนจะแต่งเร็วๆนี้ หนูยังเรียนไม่จบนะ” แก้มหอมพูดขึ้นเพราะเรื่องแต่งงานคงใช้เวลาอีกสักพักแต่คุณพ่อคุณแม่ของเธอดันคุยกันราวกับว่าจะแต่งเร็วๆนี้“เรียนไม่จบแล้วแต่งก่อนไม่ได้หรือยังไง”ฟ้าครามคงไม่รอถึงสามปีหรอก เขาคิดไว้แล้วว่าหากคุณพ่อคุณแม่ของแก้มหอมอนุญาต เขาก็จะไม่รอช้าที่จะไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ให้มาสู่ขอและจัดงานให้เร็วที่สุด“อยากแต่งก็ให้คุณพ่อคุณแม่มาขอนะเฮียคราม”“เร็วๆนี้แน่นอน” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรงเพราะมันคงไม่นานเกินรอ ฟ้าครามอยากเป็นเจ้าของแก้มหอมเต็มตัวแล้วถึงตอนนี้จะมีสถานะคำว่าแฟนแต่มันเทียบไม่ได้เลยหากฟ้าครามกับแก้มหอมได้เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย“พ่อลูกเขยมาคุยกับแม่ทีตะ” คุณแม่เมื่อเห็นว่าจบเรื่องแล้วก็ได้แต่ชวนลูกเขยอย่างฟ้าครามมาคุยนอกบ้านเพราะเธอมีเรื่องจะคุยกับลูกเขยคนนี้เป็นการส่วนตัว“อิคุยไอ้ไหร คุยตรงนี้แหละ” คุณพ่อที่ไม่เห็นด้วยก็ได้แต่ห้ามปรามเพราะเขาอยากรู้ว่าภรรยาผู้เป็นที่รักจะคุยอ

“ลงมาสักที รู้มั้งม้ายว่านั่งรอนานจังแล้ว”เมื่อเห็นฟ้าครามลงมา คุณพ่อก็ไม่รอช้าพูดขึ้นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนในห้องนอนลูกสาวทำตัวของเขานอนไม่หลับ อยากจะไปเคาะประตูห้องให้รู้แล้วรู้รอด“เอ่อ…คุณพ่อมีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ” ฟ้าครามถามกลับไปเพราะตื่นเช้ามา มีคุณพ่อมานั่งรอพูดคุยแบบนี้เขาเองก็กังวลไม่น้อย“ทำไอ้ไหรไว้ยังอิถามเหลยเหอ”“ใจเย็นๆตะพี่ อิทำไหรคิดถึงสาวนุ้ยมั้ง” คุณแม่ได้แต่เดินเข้ามาห้ามปราม มือเล็กลูบแขนแกร่งของสามีเพื่อหวังให้ใจเย็นลงมากกว่านี้“เพราะคิดถึงสาวนุ้ยนี่แหละ พี่ถึงอิแหลงกับมัน” คุณพ่อตอบกลับมาตามตรงเพราะเขาคิดถึงและนึกถึงลูกสาวมากเลยอยากจะคุยเรื่องนี้ไม่รู้แล้วรู้รอด“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณพ่อ”“มาๆ ตามมาคุยนอกบ้าน”คุณพ่อรู้ดีว่าตัวเขาคงเสียงดังเพราะฉะนั้นแล้วควรออกไปคุยข้างนอกคงจะดีที่สุดเพราะกลัวว่าลูกสาวจะตื่นหากได้ยินเสียงโวยวายของตัวเอง“คะ…ครับ”“รู้มั้งม้ายว่าแรกคืนทำไอ้ไหร”“เอ่อ…คือว่า”แน่นอนว่าฟ้าครามอั้มอึ้งไม่รู้จะตอบอะไรออกไป การที่คุณพ่อถามแบบนี้ฟ้าครามมั่นใจว่าเสียงการกระทำต่างๆของเมื่อคืนคงเล็ดลอดออกมา“ลูกผู้ชายทำแล้วต้องกล้ารับ”“ผ