บทที่ 74 ครัวพังพินาศ

ราวตีสองภาคีรู้สึกคอแห้งเขาคลำหาน้ำใกล้ตัว แต่กลับคว้าไปโดนบางสิ่งที่นุ่มนิ่ม เขาชักมือกลับด้วยความตกใจ โชคดีที่แสงสว่างของพระจันทร์ส่องกระทบลงมายังเรือนร่างขาวอวบที่คุ้นเคย

ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เขาคงคิดว่าเป็นผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว

เหนือฟ้าเริ่มเกาโน่นนี่ยุกยิก เพราะเพลี้ยกับยุงที่บินตอมไปมาหึ่ง ๆ

ทั้งที่ไปนอนบนห้องก็ได้ แต่ก็ยอมทนนอนเป็นเพื่อนเขา

"อื้อ คันจัง" สาวผิวขาวเปล่งปลั่งเกาไปทั่ว ล้วงลึกเข้าไปในชุดกระโปรงผ้าซาตินสีขาว

จนเนื้อนมอันใหญ่โตวับแวมออกมาคาตา ฤทธิ์แอลกฮอล์ที่ยังหลงเหลืออยู่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทำให้เขาอยากแอ้มเมียขึ้นมาในเวลาดึกดื่นจนต้องรีบลุกออกไป

ภาคีเดินโซซัดโซเซตรงไปที่ครัว หมุนสวิตซ์ไฟสลัวเล็กน้อยแล้วหาน้ำในตู้เย็นกิน

ส่วนคนที่ยังนอนหลับอยู่พยายามควานหาร่างกายสามี แต่กลับคว้าได้เพียงอากาศ

"ไม่อยู่นี่" เหนือฟ้ารีบลืมตา มองหาคนที่ยังไม่สร่าเมาดี แล้วเดินตรงไปยังแสงไฟในครัว เห็นสามีกำลังนั่งห้อยขาอยู่บนเคาน์เตอร์

ถ้าดูผิวเผินก็ไม่ต่างจากผีรูปหล่อกล้ามบึ้ก ส่วนเธอก็คือสัมภเวสีสาวที่มาเกาะแกะเขาในยามวิกาล

"มาทำอะไรตรงนี้คะ ดีขึ้นหรือยัง"

"ยังเลย ปวดหัว คอแห้ง หิวข้าวด้วย