บทที่ 0478

แม้ว่านางจะมอบหมายงานทั้งหมดให้กับตัวเองแล้ว

แต่สุดท้ายแล้วนางก็ต้องวิ่งเต้นเพื่อเรื่องนี้มานานขนาดนี้ ต้องให้นางวางใจถึงจะดี

ที่สําคัญกว่านั้นก็คือ ตามที่พระสนมหวงกุ้ยเฟยได้กล่าวไว้ ตอนนี้ตนเองถือว่าเป็นที่พึ่งของญาติผู้พี่แล้ว ตนเองต้องไปเดินเล่นบ่อยๆ ถึงจะได้

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เผยฉู่เยี่ยนก็หันหลังและออกจากวังไป

หลังจากเผยฉู่เยี่ยนจากไป ตําหนักชิงอวิ๋นก็ต้อนรับแขกหายากสองคน

“ถวายพระพรพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” คนที่มาคือสนมสนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเยว่กุ้ยเหริน

เมื่อพวกนางมาถึง ซ่งชิงเหยียนกําลังวิ่งอยู่ในเรือนกับลู่ซิงหว่าน มองดูเด็กที่มีชีวิตชีวาตรงหน้า ซ่งชิงเหยียนรู้สึกผ่อนคลายมาก

“องค์หญิงหย่งอันวิ่งได้แล้วหรือ?” สนมเล่อกุ้ยเหรินวิ่งไปข้างหน้าสองสามก้าวด้วยความประหลาดใจ ซ่งชิงเหยียนเห็นแล้วหัวใจแทบจะบีบรัด

"เจ้าระวังหน่อย ตอนนี้ร่างกายก็ห้าเดือนแล้ว ต้องระวังหน่อยถึงจะดี”

สนมเล่อกุ้ยเหรินจึงหยุดเดิน ยิ้มอย่างอายๆ “หม่อมฉันลืมไปแล้วเพคะ”

ลู่ซิงหว่านจึงหยุดเดินและเดินไปหาซ่งชิงเหยียน

[การบํารุงรักษาของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นดีจริงๆ ตั้งครรภ์มาเกือบห้าเดือนแล้ว ยังผอมขนาดนี