เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0406
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0407
ตอนนี้นางกําลังให้แม่นมซูหวีผมอยู่ ปากก็พึมพําว่า “ซิงหุยเด็กคนนี้ หลายวันมานี้ดูไม่เลว ซิงยุ่นเข้าใจผิดหรือเปล่า”ไม่สนใจเลยว่าซ่งชิงเหยียนจะ "วางอํานาจบาตรใหญ่" ในตำหนักจิ่นซิ่วส่วนแม่นมซูที่อยู่ด้านหลังนางกลับทําท่าจะพูดแต่ก็หยุดไว้ไทเฮาเห็นหน้าตาของนางจากกระจกทองแดง ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ “มีอะไรก็พูดมาได้เลย”“ทําไมอายุมากขึ้นแล้ว กลับปิดบังซ่อนเร้น”แม่นมซูเป็นสาวใช้ติดตามไทเฮา ตั้งแต่ไทเฮอภิเษกกับอดีตฮ่องเต้ก็ติดตามซ้ายขวามาโดยตลอดเมื่อก่อนก็เป็นคนที่มีความสามารถมาก เพื่อปกป้องความมั่นคงของไทเฮาในตําหนักนี้ จึงไม่ได้แต่งงานเลยตลอดชีวิตดังนั้นไทเฮากับนาง แทนที่จะบอกว่าเป็นความรักของนายบ่าว กลับเหมือนมิตรภาพระหว่างพี่น้องมากกว่าแม่นมซูได้ยินก็เงยหน้ามองไทเฮาที่อยู่ในกระจก จากนั้นก็คุกเข่าลงคราวนี้กลับทําให้ไทเฮาตกใจ ลุกขึ้นประคองนางขึ้นมา “นี่เจ้าแบ่งแยกกับข้าแล้วงั้นหรือ?”“ไม่ใช่ ไม่ใช่” แม่นมซูถูกไทเฮาประคองขึ้นมา ส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย“เพียงแต่สิ่งที่บ่าวพูดต่อไป เกรงว่า...”แม่นมซูยังพูดไม่จบ แต่ก็พยายามทําให้ตัวเองสงบลง จากนั้นก็ค่อยๆ พูดออกมา“วันนั้นหลังจ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0408
แม้แต่ฉยงหัวก็เข้าตําหนักหรงเล่อไม่ได้แล้วมีเพียงท่านหมอจ้าวเท่านั้นที่ออกหน้า และประกาศต่อสาธารณชนว่าไทเฮาทรงเจ็บปวดและเปลืองแรงเท่านั้น เพียงแค่ต้องพักฟื้นอยู่ในตำหนักสักสองสามวันก็พอแล้วดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ฮ่องเต้ต้าฉู่จะออกคำสั่งให้เหล่านางสนมทุกตําหนักไม่ต้องไปถวายพระพรกับไทเฮา แม้แต่องค์ชายองค์หญิงก็ไม่ต้องไปจากนั้นก็เป็นคําสั่งที่สองคาดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ต้าฉู่จะส่งองค์หญิงหกไปยังตําหนักจิ่นซิ่ว ให้ฮองเฮาดูแลเรื่องนี้พูดไปก็เลือกไม่ถูกฮองเฮาเป็นประมุขของหกตําหนัก ให้นางดูแลลูกที่ไม่มีมารดา ก็สมควรแล้วแต่เสิ่นหนิงอยู่ในตำหนักกลับปวดหัวเพราะเรื่องนี้อวิ๋นหลานเห็นสีหน้ากลัดกลุ้มของฮองเฮา ก็เข้าไปกดศีรษะแทนนาง เอ่ยปากว่า “หากพระมเหสีไม่ยินยอม ไม่สู้ที่ปฏิเสธเรื่องนี้กับฝ่าบาท”เสิ่นหนิงกลับหลับตาแล้วส่ายหน้า “ช่างเถอะ ส่งมาก็ส่งมาเถอะ”เยว่หรานก็เอ่ยปากอยู่ข้างๆ เช่นกัน "สิ่งที่พระมเหสีพูดนั้นถูกต้อง ในเมื่อฝ่าบาททรงตรัสเช่นนี้ การที่พระมเหสีปฏิเสธย่อมไม่ดีเป็นแน่"“ในตำหนักจิ่นซิ่วก็ไม่ได้ขาดแคลน ก็แค่เลี้ยงเด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้น”เสิ่นหนิงหลับตาเงียบไปครู
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0409
ไม่ใช่วันแรกที่องค์หญิงใหญ่ได้สัมผัสกับซ่งชิงเหยียน แล้วจะไม่รู้นิสัยของนางได้อย่างไรแค่แกล้งทําเป็นโกรธและพูดว่า "ท่านน้าล้อข้าอีกแล้ว"จากนั้นซ่งชิงเหยียนก็นั่งลง พูดกับองค์หญิงใหญ่อย่างละเอียดว่า “ตอนนี้ทั่วทั้งวังมีข่าวลือว่าน้องหญิงหกของเจ้าวางแผนทําร้ายข้า นางถูกเลี้ยงมาในตําหนักไทเฮา ไทเฮาจะไม่เสียใจได้อย่างไร?”“แต่ไม่ว่าจะเสียใจแค่ไหน น้องหญิงหกของเจ้าก็ยังเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเสด็จพ่อเจ้าอยู่ดี”ซ่งชิงเหยียนพูดถึงตรงนี้ก็หยุดชะงัก “แต่ถึงอย่างไรเสด็จย่าของเจ้าก็อายุมากแล้ว จะทําลายจิตใจเหล่านี้ไม่ได้อีกแล้ว”“ไม่สู้ประกาศต่อสาธารณชนโดยตรงว่าร่างกายไม่สดชื่น ไม่สามารถดูแลองค์หญิงหกได้”เรื่องนี้ย่อมมีคนรับช่วงต่อองค์หญิงใหญ่กลับพูดอย่างประหลาดใจว่า “ท่านน้าหมายความว่า เสด็จย่าแกล้งป่วยหรือ?”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้า “แปดเก่าส่วนเห็นจะได้”เจ้าหญิงใหญ่ไม่ได้โกรธ เพียงแค่ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “โชคดีที่เสด็จย่าไม่เป็นอะไร”“ก่อนหน้านี้เพราะเรื่องของอ๋องหรง เสด็จย่าจึงนอนอยู่บนเตียงเป็นเดือนกว่า เห็นคนผอมลงหมดแล้ว”“ตอนนี้ภายใต้การดูแลของฉยงหัวร่างกายก็ดีขึ้นแล้ว จะล้มป่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0410
“ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่เมื่อวานที่ตําหนักของฮองเฮา สนมเหยาผินพูดแบบเป็นนัยว่าพระสนมของเราใช้อํานาจรังแกคน”จิ่นซินพูดถึงตรงนี้ก็มองซ่งชิงเหยียนอย่างตื่นเต้น “ดังนั้นพระสนมจึงตบนาง”“ก็สมน้ำหน้า” องค์หญิงใหญ่ก็เห็นด้วยแต่เรื่องนี้ สุดท้ายแล้วฮ่องเต้ต้าฉู่กับไทเฮาไม่ได้ตําหนิก็ดีแล้ว ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่สําคัญแล้วเมื่อมีองครักษ์เงามังกรลงมือ เรื่องราวก็ได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็วเป็นนางกํานัลข้างกายขององค์หญิงหก เห็นลู่ซิงหว่านได้รับความโปรดปราน คิดจะวางยาพิษลู่ซิงหว่าน แต่กลับคาดไม่ถึงว่าจะทําให้องค์หญิงของตนประสบภัยพิบัติสําหรับผลการจัดการในภายหลัง ไม่มีอะไรมากไปกว่าการประหารชีวิตนางกํานัลแม้ว่าองค์ชายสามจะถูกลงโทษบ้าง แต่เรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เพียงไม่กี่วันก็กลับไปเข้าร่วมการเมืองในราชสํานักแล้วขณะที่จิ่นซินพูดประโยคนี้อยู่ในตําหนักชิงอวิ๋น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความไม่ยินยอมพร้อมใจ “เรื่องนี้คนตาดีล้วนมองออก เป็นความผิดขององค์หญิงหกแท้ๆ แต่กลับให้นางกํานัลผู้นั้นรับแทนเจ้านาย”“เอาล่ะ จิ่นซิน” จิ่นอวี้กลับมองเรื่องนี้จากมุมมองที่แตกต่างจากจิ่นซินอย่างสิ้นเชิง“บ่าวกลับคิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0411
จิ่นอวี้อดพูดแทรกไม่ได้ “หลายวันก่อนได้ยินว่าเหออวิ๋นเหยาสนิทกับองค์หญิงสาม คิดไม่ถึงว่าจะเป็นความจริง”จิ่นซินพยักหน้าแล้วพูดต่อ “คุณหนูรองตระกูลเหอไปจัดงานเลี้ยงนี้ในนามขององค์หญิงสาม แม้ว่าคุณหนูทุกท่านจะอยากปฏิเสธ แต่ก็ต้องพิจารณาคนในวังด้วย ดังนั้นทุกคนจึงมาถึงที่เกิดเหตุแล้ว”“กระทั่งยังมีคุณหนูตระกูลหรงที่ปกติไม่ถูกกับคุณหนูรองเหอ”“แน่นอนอยู่แล้ว ถึงอย่างไรคุณหนูตระกูลหรงกับคุณหนูตระกูลเหอก็ไม่เลวนะ”จิ่นซินพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเสียงก็ลดต่ำลง “พระสนม คุณหนูตระกูลหลินผู้นั้นกําลังออกจากหอชมจันทร์ ระหว่างทางกลับบ้านถูกคนลักพาตัวไป”จิ่นซินกับจิ่นอวี้พูดประโยคต่อประโยค ทําให้ลู่ซิงหว่านพลันนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้[ข้าดูเหมือน... รู้อะไรแล้ว][เหออวิ๋นเหยาในบทสนทนาก็เป็นตัวร้ายเช่นกัน มีงานเลี้ยงนี้ด้วย แต่ตอนนั้นไม่ได้พูดถึงองค์หญิงสาม][เหออวิ๋นเหยาต้องการลักพาตัวหรงเหวินเมี่ยว แต่หรงเหวินเมี่ยวฉลาดมากและพบเบาะแสในนั้น][จึงถือโอกาสเปลี่ยนรถม้ากับหลินอิน คนที่เหออวิ๋นเหยาส่งไปจึงจับผิดคน][ต่อมาหลินอินก็ฆ่าตัวตายที่บ้าน]ลู่ซิงหว่านคิดมาถึงตรงนี้ก็นิ่งไป ซ่งชิงเหยี
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0412
แม้ว่านางจะเกลียดหลินอินและเหออวิ๋นเหยาสองพี่น้อง แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่มีโทษถึงตายในเวลานี้คนที่กลัวที่สุดคือเหออวิ๋นเหยาท่าทางวิปลาสของนางที่อยู่ในจวน ทําให้เหออวี่เหยารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างวันนี้เหออวี่เหยาไปเยี่ยมเหออวิ๋นเหยาตามคําสั่งของท่านย่า“อวี่เหยา หลายวันมานี้น้องสาวเจ้าเป็นห่วงเรื่องคุณหนูตระกูลหลินมาก เจ้าไปเยี่ยมแทนย่าได้หรือไม่?”เมื่อได้ยินคําพูดของหญิงชรา เหออวี่เหยาก็ยืนขึ้น “ท่านย่า หลานสาวจะไปเดี๋ยวนี้ แม้ว่ายายจะไม่พูด หลานสาวก็พร้อมที่จะไปเยี่ยมเยียนน้องสาว”หญิงชรากลับดึงนางอย่างสงสัย “เจ้าไม่โทษอวิ๋นเหยาแล้วหรือ?”เหออวี่เหยาไม่ได้เปิดปากพูด เงียบอยู่นานก่อนจะพูดว่า “แปลก แต่หลินอินเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ต่อให้ลูกสาวเป็นคนนอกก็ต้องหวั่นไหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่านางยังไปมาหาสู่กับครอบครัวเราอยู่ทุกวัน”“ท่านยายวางใจเถิด” เหออวี่เหยาพูดถึงตรงนี้พยายามฉีกยิ้ม “หลานสาวจะต้องเกลี้ยกล่อมน้องสาวให้ดีแน่นอน”มองดูแผ่นหลังของเหออวี่เหยาที่จากไป หญิงชราอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “อวี่เหยาได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว”ในเวลานี้เหออวิ๋นเหยากําลังอาบแดดอยู่ในลานบ้านข
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0413
หรงเหวินเมี่ยวได้ยินเช่นนั้นก็หันไปมองเหออวี่เหยาทันที “เจ้ารู้แล้วหรือ?”รู้สึกว่าคําพูดนี้ของตัวเองไม่ค่อยถูกต้องนัก จึงพูดเสริมให้ตัวเองประโยคหนึ่ง “น้องสาวเจ้าพูดกับเจ้าเหรอ?”เหออวี่เหยากลับส่ายหน้า “ไม่ใช่ เมื่อครู่ข้าได้รับคําสั่งจากท่านย่าให้ไปเยี่ยมนาง นางเหมือนเห็นข้าเป็นหลินอิน พูดจาเหลวไหลหลายประโยค”เหออวี่เหยาคิดอย่างรอบคอบและอธิบายคําพูดของเหออวิ๋นเหยาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเดิมทีหรงเหวินเมี่ยวก็รู้เรื่องนี้อย่างคร่าว ๆ อยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้แปลกใจมากนัก“เจ้าว่า เรื่องนี้เป็นฝีมือของน้องสาวจริงหรือไม่?” เหออวี่เหยาไม่ได้สังเกตเห็นความแตกต่างของหรงเหวินเมี่ยว เพียงแค่พึมพําต่อไป “ดูเหมือนนางชอบองค์ชายรอง วันนั้นพอได้ยินว่าไทเฮาจะจับคู่เจ้ากับองค์ชายรองก็โกรธแล้ว”เหออวี่เหยาพูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นเดินไปเดินมา จากนั้นก็มองไปที่หรงเหวินเมี่ยว “น้องหรง ดังนั้นนางถึงได้ปีนขึ้นไปบนองค์หญิงสาม จงใจเชิญเจ้าเข้าร่วม เจตนาเดิมของนางคือต้องการทําร้ายเจ้า”“แต่สุดท้ายก็เป็นข้าที่ทําร้ายหลินอิน” เรื่องที่เหอยวี่เหยาพูดถึง ได้นําเรื่องในใจของหรงเหวินเมี่ยวออกมาอีกครั้งเหออวี
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0414
“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง แม่ของเจ้าถึงแก่กรรม หลังจากใต้เท้าเหอได้เป็นราชเลขากรมแรงงานไม่ถึงหนึ่งเดือน”ความคดเคี้ยวในนี้ทําให้คนต้องคิดอย่างลึกซึ้งเหออวี่เหยารู้สึกว่าสมองของนางระเบิด สิ่งที่หรงเหวินเมี่ยวพูดนั้นเป็นสิ่งที่นางไม่เคยคิดมาก่อนสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่นางเคยคิดก็คือ"มีแม่เลี้ยงก็มีพ่อเลี้ยง" ดังนั้นพ่อจึงปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ทั้งครอบครัวมีแต่นางหลินเท่านั้นที่แย่ที่สุดแม้แต่ลูกชายและลูกสาวของนางก็ยังรังแกตัวเองด้วยกันผ่านไปเนิ่นนาน เหออวี่เหยาจึงเอ่ยปากอย่างขาด ๆ หาย ๆ “ความหมายของน้องหรงคือ บิดาและนางหลินคบค้าสมาคมกันมานานแล้ว แต่งงานกับมารดาของข้า เพียงเพื่ออาศัยอํานาจของจวนอันกั๋วกงเท่านั้น”แม้ว่าเหออวี่เหยาจะมีจิตใจที่บริสุทธิ์ แต่นางก็ไม่ได้โง่ภายใต้คําแนะนําของหรงเหวินเมี่ยว นางคิดออกอย่างรวดเร็ว“แต่หลังจากที่ท่านพ่อได้เป็นราชเลขากรมแรงงานแล้ว ก็วางแผนทําร้ายแม่ข้าจนตาย และประคองตระกูลหลินให้มั่นคง”ไม่แปลกใจเลยที่เขาดูเหมือนจะไม่ชอบข้าตั้งแต่ข้าเกิดมา ตอนนั้นข้ายังคิดว่าเขาไม่ชอบลูกสาว“แต่เขากลับดีกับน้องสาวมาก”ปรากฎว่าข้าเป็นแค่อุบัติเหตุคิดแบบนี้
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0592
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0591
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0590
