แชร์

บทที่ 0352

ผู้แต่ง: อันอี่หราน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
“ท่านแม่ก็ใจดีแบบนี้แหละ” หรงเหวินเมี่ยวกลับไม่เชื่อคําพูดของเจิ้งซื่อ “อย่าถูกนางหลอกนะ”

“คําพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?” ฮูหยินหรงรู้ว่าบุตรสาวคนนี้ของนางมีความคิด แม้ว่านางจะยังเด็ก แต่ตัวเองก็ต้องพึ่งพานางในทุกสิ่ง

“ท่านแม่ลองคิดดูสิ” หรงเหวินเมี่ยวเดินไปข้างกายฮูหยินหรง พิงร่างนาง เอ่ยปากออดอ้อน “หากนางเพียงอยากหาที่หลบภัยในบ้านตระกูลหรง ก็สามารถเล่าเรื่องนี้ให้ท่านพ่อท่านแม่ฟังได้”

“านพ่อท่านแม่ปฏิบัติต่อนางอย่างไรนางมิใช่ไม่รู้ หากว่านางอยากแต่งงาน ให้ท่านแม่ออกหน้าบอกแทนนาง ย่อมไม่ต่างกันหรอก”

“ตามความเห็นของข้า นางแค่คิดถึงอํานาจและความร่ำรวยของจวนตระกูลหรง หรือบางทีนางอาจจะเก็บความคิดอื่นไว้”

เมื่อฮูหยินหรงได้ยินคําพูดของหรงเหวินเมี่ยว ก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิด ความระแวดระวังต่อนางเจิ้งก็เพิ่มมากขึ้น

ในจวนราชเลขากรมพิธีการในเวลานี้ คนรับใช้ในลานบ้านร้องไห้ฟูมฟาย ตําหนิกองทัพหลวงที่อยู่เบื้องหน้า โดยเฉพาะแม่เฒ่าของราชเลขากรมพิธีการ “ลูกข้าแบ่งเบาภาระของราชสํานัก พวกเจ้ากล้าค้นบ้านเขา กําเริบเสิบสาน กําเริบเสิบสานจริงๆ”

องค์ชายรองยืนอยู่ด้านหน้าผู้คน ขมวดคิ้ว

คําพูดดีๆ และค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0353

    หลังจากใต้เท้าเสิ่นอ่านแล้ว กลับตกใจจนหน้าถอดสีเงยหน้าขึ้นมององค์ชายรอง รอให้เขาตัดสินใจ“คุมตัวทั้งหมดเข้าคุกศาลต้าหลี่” องค์ชายรองโบกดาบในมือ กล่าวเสริมอีกประโยคหนึ่ง “หากมีคนขัดขืนการจับกุม ให้สังหารทันที”เมื่อองค์ชายรองพูดคํานี้ออกมา ทุกคนที่ร้องขอความเมตตาพลันเงียบลงทันทีองค์ชายรองเดินไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่ง ใช้ดาบชี้ไปทางฮูหยินจ้าว “ขังนางไว้คนเดียวต่างหาก”หันไปมองใต้เท้าเสิ่นที่อยู่ข้างกาย “เรื่องจวนตระกูลจ้าวรบกวนใต้เท้าเสิ่นแล้ว ข้าจะเข้าวังไปรายงานเรื่องนี้กับเสด็จพ่อ”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะคุมตัวพวกเขาทั้งหมดกลับไปที่ศาลต้าหลี่แน่นอน” ใต้เท้าเสิ่นทําความเคารพอย่างนอบน้อมเรื่องนี้ยุ่งมาก ผ่านไปครึ่งวันแล้ว ตอนที่องค์ชายรองมาถึงห้องทรงอักษรก็ใกล้ถึงเวลาเย็นแล้วเสนาบดีหลินกําลังพูดอะไรบางอย่างกับฮ่องเต้ต้าฉู่ในห้องหนังสือเห็นองค์ชายรองมา รู้ว่าเรื่องราชเลขากรมทหารฟ้องราชเลขากรมพิธีการในวันนี้ได้ข้อสรุปเบื้องต้นแล้ว ต่างก็มองไปทางเขาองค์ชายรองทําความเคารพอย่างเรียบร้อยและยืนอย่างมั่นคง “เสด็จพ่อ กระหม่อมพบของสิ่งนี้ในจวนราชเลขากรมพิธีการพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบก็หยิบจดห

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0354

    ใต้เท้าเสิ่นเดินตามหลังมาจ้าวหล่างเหมือนมองเห็นความหวัง ยื่นมือพยายามดึงเสื้อผ้าของใต้เท้าเสิ่น แต่กลับเอื้อมไม่ถึง “ใต้เท้าเสิ่น ใต้เท้าเสิ่น ท่านยุติธรรมที่สุดมาตลอด ต้องคืนความบริสุทธิ์ให้ข้านะ”ใต้เท้าเสิ่นกลับไม่อยากมองเขามากนัก “องค์ชายรองเข้าวังไปกราบทูลฝ่าบาทแล้ว ท่านรอไปก่อนเถอะ”ทุกคนในแคว้นต้าฉู่ต่างก็รู้ว่าติ้งกั๋วโหวเป็นเสาหลักของประเทศ อายุเกินหกสิบปีแล้วก็ยังต่อสู้เพื่อประเทศชาติอยู่ แต่คนเหล่านี้กลับกล้าร่วมวางแผนใส่ร้ายติ้งกั๋วโหว ทุกคนต้องถูกลงโทษจริงๆไม่นานนัก องค์ชายรองและเสนาบดีหลินก็มาถึงศาลต้าหลี่ด้วยกันองค์ชายรองนําพระราชโองการมาอีกครั้ง แสดงให้เห็นว่าฮ่องเต้ต้าฉู่ให้ความสําคัญกับเรื่องนี้มากหลังจากประกาศพระราชโองการแล้ว องค์ชายรองก็ขยับเข้าไปใกล้ใต้เท้าเสิ่น พูดเสียงเบาว่า “สอบสวนฮูหยินจ้าวคนนั้นก่อน เมื่อครู่ตอนที่อยู่จวนตระกูลจ้าวเห็นหน้าตาของนาง น่าจะรู้อะไรบ้าง”ใต้เท้าเสิ่นพยักหน้าอย่างเลื่อมใส คิดไม่ถึงว่าองค์ชายรองจะเป็นคนละเอียดรอบคอบเช่นนี้ มิน่าเล่าเมื่อครู่ถึงต้องขังฮูหยินเสิ่นไว้คนเดียวตอนที่ฮูหยินจ้าวถูกพาขึ้นมา ก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อแล้

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0355

    "วันนั้นของข้า... วันนั้นให้ซ่งจางอิงไปแล้วแท้ๆ ทําไมถึง...”เสียงของจ้าวหลางเบาลงเรื่อยๆ จนสลบไปแต่เขายอมรับแล้ว ยอมรับว่าเขาสมคบคิดกับศัตรูและทรยศชาติบ้านเมือง และใส่ร้ายติ้งกั๋วโหวคืนนั้น ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ออกคําสั่งให้ประหารทั้งตระกูลของราชเลขากรมพิธีการในขณะเดียวกันก็ให้ศาลต้าหลี่ตรวจสอบอย่างเข้มงวดในเมืองหลวง ชั่วขณะหนึ่งไม่ว่าจะมีคนโลภ หรือมีคนขายยศศักดิ์ หรือมีเรื่องอื่นๆ ล้วนทําให้ผู้คนตื่นตระหนกเรื่องที่ราชเลขากรมพิธีการสมคบคิดกับศัตรูและขายชาติที่สร้างความตกตะลึงในราชสํานัก กลับจบลงภายในวันเดียววิธีการของศาลต้าหลี่ทําให้คนดูถูกไม่ได้จริงๆหลังจากนั้นใต้เท้าเสิ่นก็ถวายฎีกา ยกย่ององค์ชายรองอย่างดีหลังจากได้รับฎีกาแล้ว ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ดีใจมาก เรียกองค์รัชทายาทและองค์ชายรองไปที่ห้องหนังสือ“เรื่องนี้จิ่นอวี้จัดการได้ดีมาก ใต้เท้าเสิ่นก็พูดแล้ว โชคดีที่จิ่นอวี้มีสายตาที่เฉียบแหลม มองเห็นความผิดของฮูหยินจ้าวหล่างได้ จึงจะสามารถปิดคดีได้โดยเร็วที่สุด”องค์รัชทายาทก็มองไปที่องค์ชายรองด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “จิ่นอวี้ฉลาดหลักแหลมมาโดยตลอด การทํางานจะไม่ทําให้เสด็จพ่อผิดหวังแน่

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0356

    ซ่งชิงเหยียนกําลังรอลู่ซิงหว่านพูดต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ แต่กลับถูกองค์รัชทายาทขัดจังหวะอย่างกะทันหัน“ท่านป้าคิดอะไรอยู่หรือขอรับ!”ซ่งชิงเหยียนรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ใบหน้ากลับไม่แสดงออกมา ลู่ซิงหว่านในตอนนี้กําลังง่วงงุนอยู่ในอ้อมกอดขององค์รัชทายาทแล้วจนกระทั่งศีรษะของนางพาดอยู่บนบ่าขององค์รัชทายาท องค์รัชทายาทจึงตระหนักว่าสายเกินไปแล้วรีบส่งลู่ซิงหว่านให้ซ่งชิงเหยียน แล้วอําลาออกจากตําหนักชิงอวิ๋นคืนนั้น ซ่งชิงเหยียนเกาหัวใจจนนอนไม่หลับ ในที่สุดเด็กน้อยที่อยู่ข้างๆ ก็ตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆนางคิดกลอุบายเพื่อหลอกใช้คําพูดของสาวน้อยคนนี้มานานแล้ว"ตื่นแล้วหรือ? ท่านแม่มากอดหวานหว่านของเราหน่อยเถอะ!” ลู่ซิงหว่านน่ารักมากจริงๆ ซ่งชิงเหยียนอดไม่ได้ที่จะแนบชิดกับนางมากขึ้น“งานเลี้ยงไทเฮาใกล้จะมาถึงแล้ว ไม่รู้ว่าองค์ชายสามจะถูกปล่อยตัวออกมาหรือไม่?” ซ่งชิงเหยียนจงใจบ่นพึมพํา“แต่ก็กังวลนะว่า ไม่รู้ว่าเขาจะถูกปล่อยตัวออกมาจะทําเรื่องชั่วร้ายอะไรอีก”ลู่ซิงหว่านไม่เคยทําให้ท่านแม่ของนางผิดหวังมาก่อน จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาของเมื่อวานทันที[สมแล้วที่เป็นท่านแม่ของข้า ฉลาดและไร้คู่แ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0357

    จิ่นอวี้อดหัวเราะเยาะเย้ยไม่ได้ “จริงด้วย ตอนนี้นางกำนัลในวังล้วนรู้ว่ามีเรื่องซุบซิบจะเล่าให้พี่จิ่นซินฟัง หากพี่จิ่นซินฟังแล้วมีความสุข จะต้องให้รางวัล”“จริงหรือ?” ซ่งชิงเหยียนได้ยินเช่นนั้นก็ประหลาดใจ “ตอนนี้จิ่นซินพลิกแพลงเช่นนี้แล้วหรือ?”“หากพระสนมและพี่จิ่นอวี้พูดถึงข้าอีก ข้าก็จะไม่พูดแล้ว” จิ่นซินพูดพลางทําปากจู๋ ท่าทางเหมือนกําลังโกรธ“ข้าผิดแล้ว ข้าผิดแล้ว” ซ่งชิงเหยียนรีบเข้าไปดึงนางด้วยรอยยิ้ม “แม่นางจิ่นซินของข้า รีบพูดมาเถอะ”จิ่นซินจึงหันไปอุ้มลู่ซิงหว่านขึ้นมา แล้วพูดต่อ “อย่างอื่นไม่มีอะไรพิเศษ แค่มีคนคนหนึ่ง ป๋ายจื่อ นางไปปรนนิบัติที่วังหลังแล้ว”“ในตำหนักของพระราชวงศ์หรือ?” ซ่งชิงเหยียนขมวดคิ้ว ป๋ายจื่อจําได้ว่านางเป็นคนซื่อสัตย์มาก ตอนที่พระสนมเต๋อเฟยสิ้นพระชนม์ นางยังจําท่าทางเสียใจของนางได้“เพคะ ได้ยินว่าได้ปีนป่ายอวิ๋นหลานในตําหนักของฮองเฮาแล้ว”“คอยดูเถอะ วันหลังวังจิ่นซิ่วคงคึกคักแล้ว” ซ่งชิงเหยียนคิดว่าเรื่องนี้คงไม่ง่ายอย่างนั้น“ยังมีอีกก็คือ ฮองเฮาลดขั้นอวิ๋นจูเป็นนางกํานัลชั้นที่สามแล้ว ตอนนี้ถูกอวิ๋นหลันรังแกทุกวัน”“ท่าทีของฮองเฮาเป็นอย่างไร?

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0358

    เขาคิดมานานแล้วจริงๆ ไม่งั้นก็ส่งลูกอกตัญญูคนนี้ไปที่แดนบรรดาศักดิ์เสียเลย ตัวเองจะได้ไม่ต้องยุ่งยากแต่คําพูดของหวานหว่านนั้นมีเหตุผลมาก หากวันหลังเขาเกิดมีใจคิดกบฏขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าคงจะสร้างความวุ่นวายมากขึ้นช่างเถอะ อยู่ข้างๆ กันดีกว่ามีตนนั่งอยู่ในวัง คิดดูแล้วเขาไม่กล้าทําอะไรหรอกหลังจากนั้นไม่นาน เมิ่งเฉวียนเต๋อก็เดินเข้ามาเมื่อเห็นซ่งชิงเหยียนอยู่ เขาก็ลังเลและปฏิเสธที่จะพูด“เจ้าแค่พูดก็พอ” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่สนใจแม้แต่น้อย เรื่ององค์ชายสามก่อเรื่องวุ่นวายในวังไม่น้อย ซ่งชิงเหยียนต้องได้ยินมาแล้วแน่ๆ ไยต้องปิดบังด้วย“พ่ะย่ะค่ะ” เมิ่งเฉวียนเต๋อก้มตัวลงอีกครั้ง แล้วจึงพูดต่อ “บ่าวเพิ่งได้รับพระบัญชาจากฝ่าบาท ไปสืบสถานการณ์ของตําหนักฉางชิว”“บอกว่าหลายวันมานี้องค์ชายสามอยู่ในตําหนักอย่างซื่อสัตย์ ไม่ได้ออกไปไหน เพียงออกไปพบไป๋เวยเมื่อเย็นวานนี้เท่านั้น”คําพูดของเมิ่งเฉวียนเต๋อสั่นเทิ้มฮ่องเต้ต้าฉู่กลับโมโหขึ้นมาทันใด โยนแท่นฝนหมึกตรงหน้าออกไปอย่างแรงกลับทําให้ลู่ซิงหว่านตกใจ[ตกใจหมดเลย ทําไมเสด็จพ่อถึงหุนหันพลันแล่นเช่นนี้!]แท่นฝนหมึกนั้นน่าจะแพงมากนะ คุณต

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0359

    “แต่นึกไม่ถึงว่าไป๋เวยคนนั้นเป็นคนจิตใจสูง กลับล่อลวงกระหม่อมครั้งแล้วครั้งเล่า”“กระหม่อมจะจดจํากฎวังไว้เสมอ ไม่กล้าก้าวล้ำเส้นเด็ดขาด”“แต่กระหม่อมผิดที่คํานึงถึงความสัมพันธ์เก่าก่อนมากเกินไป เพียงแค่ตําหนินางไม่กี่คํา กลับไม่ได้ไล่นางออกไป”“คิดไม่ถึงว่านางวางยากระหม่อม กระหม่อมถึง...”เรื่องต่อไป ทุกคนย่อมรู้อยู่แล้ว[แต่งได้ดี!]ทันใดนั้นเสียงของลู่ซิงหว่านก็ดังขึ้นมาฮ่องเต้ต้าฉู่รู้ว่าลู่ซิงหว่านเข้าใจคนในตําหนักฉางชิวผิดเพราะพระสนมเต๋อเฟยแต่เมื่อเห็นสภาพที่น่าเศร้าของลูกชายตัวเอง เขาก็เชื่ออยู่หลายส่วน“ขันทีที่รับใช้ข้างกายเจ้าล่ะ ตายหมดเลยเหรอ?”เมื่อซ่งชิงเหยียนได้ยินเช่นนี้ ฮ่องเต้ฉู่ก็พอใจกับคําอธิบายที่องค์ชายสามมอบให้เขามาก เกรงว่าคงจะให้อภัยเขาแล้วจึงพูดต่อ “ฝ่าบาทอย่าทรงกริ้วเลยเพคะ ในเมื่อไป๋เวยมีความคิดเช่นนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็จะหาโอกาสเจอได้”ฮ่องเต้ต้าฉู่รู้ว่าซ่งชิงเหยียนกําลังหาที่ลงให้ตัวเอง และรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของนางในที่สุด องค์ชายสามก็ได้รับการให้อภัยจากฮ่องเต้ต้าฉู่ และสามารถกลับมาเคลื่อนไหวในวังหลังได้อีกครั้งเพียงแต่เหล่าบ่าวไพร่ที่กระจา

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0360

    ระหว่างทางกลับพระราชวังจากห้องทรงอักษร ซ่งชิงเหยียนได้เลี้ยวไปยังตําหนักซิงหยางขององค์รัชทายาทคําพูดที่หลุดออกมาจากปากของหว่านหว่านเมื่อเช้านี้ ต้องบอกองค์รัชทายาทถึงจะได้เนื่องจากเป็นช่วงเช้า ดังนั้นองค์ชายสี่ลู่จิ่นรุ่ยจึงกําลังศึกษาอยู่ที่ตําหนักซิงหยาง“ไม่ได้เจอพระสนมเฉินนานแล้ว” คนที่ติดตามอยู่ข้างกายองค์รัชทายาทก็เยอะขึ้น องค์ชายสี่กลับดูร่าเริงขึ้นกว่าแต่ก่อน“ใช่แล้ว ติ้งกั๋วโหวกลับเมืองหลวง ไทเฮาอนุญาตให้ข้ากลับไปพักอยู่หลายวัน” ซ่งชิงเหยียนมองไปที่องค์ชายสี่ด้วยรอยยิ้ม“ยังสามารถกลับไปพักที่จวนได้หรือ?” ดวงตาขององค์ชายสี่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความประหลาดใจ ในความทรงจําของเขา ผู้หญิงไม่สามารถอาศัยอยู่ในบ้านเดิมได้อีกต่อไปหลังจากเข้าวังเพียงแค่เสด็จแม่ของตน เกรงว่าจะไม่มีโอกาสอีกแล้วเมื่อเห็นสายตาขององค์ชายสี่ค่อยๆ เหงาลง ซ่งชิงเหยียนก็ตบไหล่เขาเบาๆ “ตอนนี้อ๋องอี้เซวียนอ๋องและภรรยาของเขามักจะเข้าวังไปอยู่กับเสด็จแม่ของเจ้าบ่อยๆ ก็ถือว่าไม่เลว”“รอเสร็จงานพระราชสมภพของไทเฮาแล้ว ให้เสด็จพี่ทั้งหลายของเจ้าพาเจ้าออกไปเดินเล่นข้างนอกสักหน่อย จะได้ชมทิวทัศน์อันสวยงามข

บทล่าสุด

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0634

    เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0633

    [นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0632

    ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0631

    หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0630

    “เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0629

    เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0628

    ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0627

    “คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0626

    สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ

DMCA.com Protection Status