เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0311
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0312
แม้ว่าฉยงหัวจะไม่ชอบคนอย่างองค์ชายสาม แต่ก็ไม่สร้างปัญหาให้พระสนมหวงกุ้ยเฟยแน่นอนนางทําความเคารพอย่างเรียบร้อย พลางยิ้มกล่าวว่า “ทูลองค์ชายสาม บ่าวเป็นหมอหญิงของตําหนักชิงอวิ๋นเพคะ”ไม่รอให้องค์ชายสามตอบ ฉยงหัวก็มององค์รัชทายาทอีกครั้ง “องค์รัชทายาท ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว บ่าวขอตัวกลับตําหนักชิงอวิ๋นก่อนนะเพคะ”องค์รัชทายาทย่อมรับคําด้วยรอยยิ้มแต่องค์ชายสามกลับมองแผ่นหลังของฉยงหัวที่จากไป มุมปากเผยรอยยิ้มออกมา “คิดไม่ถึงว่าตําหนักของพระสนมเฉินจะมีหมอหญิงที่เก่งกาจเช่นนี้”รัชทายาทไม่ตอบคําถามเขา เพียงถามกลับว่า “น้องสามรู้เรื่องที่ซิงรั่วได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?”เรื่องนี้ไม่ได้แพร่งพรายออกไป เพื่อไม่ให้ไทเฮารับรู้จึงจงใจปกปิดเรื่องอีก แต่องค์ชายสามกลับรู้เรื่อง ย่อมได้แต่รู้จากซิงหุยเท่านั้นองค์ชายสามย่อมไม่ยอมรับอยู่แล้ว “เป็นสาวใช้ที่รับใช้ข้างกายข้า นางเดินผ่านมาจากทางด้านนั้น เลยพบเสด็จพี่กำลังพาพี่หญิงใหญ่กลับวังพอดีพ่ะย่ะค่ะ”องค์รัชทายาทพยักหน้าและไม่ถามอะไรอีกทางด้านฮ่องเต้ต้าฉู่กลับตําหนักหลงเฉิงแล้ว แน่นอนว่าไม่ได้อยู่ว่าง เขาสั่งให้องครักษ์เงามัง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0313
“พวกเจ้าสองพี่น้องกตัญญูเสียเหลือเกินนะ” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก้าวฉับๆ เดินเข้ามา สายตาคมกริบราวกับใบมีด ทําให้ผู้คนไม่กล้ามองตรงๆฮ่องเต้ต้าฉู่กลับมองพวกเขาอย่างไม่ไยดี เดินไปนั่งลงข้างไทเฮา เห็นสายตาร้อนรนของไทเฮา ก็รีบปลอบใจว่า “เสด็จแม่วางใจ หมอหญิงในตำหนักของชิงเหยียนเก่งกาจมาก ตอนนี้ฝังเข็มให้ซิงรั่วแล้ว นางไม่เป็นไรแล้วพ่ะย่ะค่ะ”"จริงเหรอ? เจ้าอย่าโกหกข้านะ” ไทเฮารู้ว่าคนเหล่านี้จะต้องปิดบังตนอย่างแน่นอน "ข้าต้องไปดูซิงรั่วที่ตําหนักซิงหยางหน่อยถึงจะได้"ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยิ้มพลางดึงไทเฮาไว้ “เสด็จแม่ กระหม่อมพูดความจริงพ่ะย่ะค่ะ จิ่นเหยาเพิ่งออกจากตำหนักหลงเซิง บอกว่าหากพักฟื้นสามวันก็จะหายเป็นปกติพ่ะย่ะค่ะ”“ตอนนี้ทางจิ่นเหยาเตรียมรถม้าส่งซิงรั่วกลับจวนแล้ว”ไทเฮาได้ยินเช่นนั้นก็ไม่พอใจ “ทําไมต้องกลับจวนด้วย? พักฟื้นที่ตำหนักสามวันไม่ได้หรือไงกัน?“เป็นซิงรั่วที่ยืนกรานจะกลับไป” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับส่ายหน้าอย่างจนใจ “เสด็จแม่ก็รู้นิสัยของเด็กคนนั้นดี จิ่นเหยาจะเถียงนางได้อย่างไรกันล่ะพ่ะย่ะค่ะ ได้แต่ปูรถม้าให้ดี แล้วหาคนขับรถม้าที่มีฝีมือเพื่อขับส่งนางกลับไป”“ก็ดี” ไทเฮาพยักหน้า
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0314
ฮ่องเต้ต้าฉู่เห็นสายตาที่ไร้เดียงสาของนาง ในใจก็ยิ่งรังเกียจมากยิ่งขึ้นเขาไม่อยากมองนางอีก หันกลับไปมองไทเฮาที่อยู่ข้างกาย น้ำเสียงอ่อนโยนลง “เสด็จแม่ ซิงหุยดื้อรั้นเกเรมาตลอด ตอนนี้แม่ของนางก็ไม่อยู่แล้วไม่มีคนอบรมสั่งสอน ขอเสด็จแม่โปรดใส่ใจด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อลู่ซิงได้ยินคําพูดของฮ่องเต้ต้าฉู่ หัวใจของนางก็แตกสลายเป็นสองท่อน แต่นางไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่ภาวนาให้เสด็จย่าไม่รับปาก“ก็ดี” คําพูดที่ไทเฮาพูดออกมาทําให้ลู่ซิงหุยผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง “ซิงหุยยังเด็กอยู่ ไม่มีคนดูแลย่อมไม่ได้”“เสด็จแม่ก็ไม่จําเป็นต้องเปลืองความคิดกับนางมากนัก” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่สนใจแม้แต่น้อย “ยังต้องดูแลร่างกายของตัวเองก่อนนะพ่ะย่ะค่ะ”แล้วหันไปมองลู่ซิงหุยที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าไปคัดลอกพระคัมภีร์ที่ตําหนักเหยียนหัววันละสองชั่วยาม ถือว่าเป็นการขอพรภาวนาให้ลูกในท้องของพี่สาวเจ้า”สองชั่วยาม? เสด็จพ่อเสียสติไปแล้วหรือ?ลู่ซิงหุยกําลังจะเอ่ยปากโต้แย้ง กลับถูกองค์ชายสามที่คุกเข่าอยู่ด้านข้างดึงชายเสื้อไว้ลู่ซิงหันหน้ากลับไปมอง กลับเห็นพี่สามกําลังขมวดคิ้วและส่ายหัวให้นาง ดวงตา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0315
องค์ชายสามก้าวมาตรงหน้าลู่ซิงหุย ลู่ซิงหุยตกใจจนสะดุ้งโหยง หดตัวถอยหลังไปนิดหนึ่ง เกือบจะตกจากเก้าอี้เมื่อถูกองค์ชายสามจับไหล่ทั้งสองข้างไว้ถึงได้คงตัวไว้ได้ “เป็นเพราะเสด็จแม่ไม่อยู่แล้ว เจ้าถึงต้องให้เสด็จย่ารู้ว่าเจ้าใช้ชีวิตอยู่คนเดียวอย่างน่าสังเวชแค่ไหน จะได้รักและทะนุถนอมเจ้ามากขึ้น”“พูดดีๆ ต่อหน้าเสด็จย่าให้พี่ด้วย” พูดถึงตรงนี้ เสียงขององค์ชายสามก็เบาลงเรื่อยๆ “วันหน้าหากพวกเรามีที่ยืนในตำหนักแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นซิงหว่านหรือพี่หญิงใหญ่ พี่ก็จัดการพวกนางแทนเจ้าให้หมด”“จริงหรือ?” ลู่ซิงได้ยินก็เบิกตากว้างทันที“แน่นอน” องค์ชายสามเห็นนางยอมอ่อนข้อในที่สุด ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “พี่เคยโกหกเจ้าเมื่อไรกัน?”“เพียงแต่เจ้าต้องทําตามที่เสด็จพ่อสั่งให้ดี”“ดี!” ลู่ซิงหุยคล้ายตัดสินใจได้ฉับพลัน ลุกขึ้นยืนทันที “เสด็จพี่พูดถูกแล้ว ข้าจะประจบเสด็จย่าอย่างดีแน่นอน”“ข้าจะไปขอขมาพี่หญิงใหญ่เดี๋ยวนี้”พูดจบก็เดินไปยังตําหนักซิงหยางโดยไม่หันกลับมามอง ส่วนองค์ชายสามเห็นลู่ซิงตอบกลับเช่นนี้ มุมปากก็เผยรอยยิ้มเย็นออกมาอิงหงที่กําลังยุ่งอยู่กับการเก็บของเห็นสีหน้าขององค์ชายสามก็ตกใ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0316
ถ้าพูดถึงเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก ลู่ซิงรั่วก็ยังเชื่อนางอยู่ ถึงยังไงนางก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง จะซนไปบ้างก็เป็นเรื่องปกติแต่ครั้งก่อนซิงหุยก็วางยาพิษหว่านหว่าน ถ้าบอกว่านางไม่ได้ตั้งใจ ลู่ซิงรั่วก็ไม่เชื่อจริงๆนับดูแล้ว นี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วนางคิดว่านางปฏิบัติต่อน้องชายและน้องสาวเหล่านี้เป็นอย่างดี แต่ในวังแห่งนี้ จิตใจของผู้คนยากที่จะคาดเดาได้แม้ว่าจะเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่จะมีความจริงใจสักแค่ไหนกันล่ะ“ซิงหุยกลับไปก่อนเถิด” ลู่ซิงรั่วแกล้งทําเป็นไม่รู้เรื่องที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ลงโทษนางในวันนี้ และก็ไม่ได้คิดจะขอร้องแทนนาง ควรให้นางได้รับบทเรียนบ้างจึงจะได้ นางพูดต่อไปว่า “ข้าก็ควรจะกลับแล้ว”เมื่อเห็นพี่หญิงใหญ่พูดเช่นนี้ ลู่ซิงหุยก็ไม่พูดอะไรอีกอย่างไรก็ตาม จุดประสงค์ที่นางมาตอนนี้ ไม่ใช่เพื่อให้พี่หญิงใหญ่ให้อภัยตัวเอง แต่เพื่อให้เสด็จย่าและเสด็จพ่อได้เห็นเท่านั้นนางจึงทําความเคารพแล้วมองส่งรถของลู่ซิงรั่วออกจากวังไปณ จวนติ้งกั๋วโหวในเวลานี้“คุณหนูวางใจเถิด ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ” ซ่งชิงเหยียนรออย่างใจจดใจจ่อและในที่สุดก็ได้คําตอบจากจวี๋อิ่งซ่งชิง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0317
วันนี้ร่างกายดีขึ้นหน่อย จึงไปถวายพระพรไทเฮาที่วังถ้าไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุเมื่อไม่กี่วันก่อน วันนี้คงไม่ถึงกับหกล้มทีเดียวก็เกือบจะแท้งแล้วเมื่อคิดถึงตรงนี้ ซ่งชิงเหยียนก็ยิ่งกังวลมากขึ้นลู่ซิงหว่านมองออกถึงความกังวลของท่านแม่ตัวเองจึงปลอบโยนในใจ[ท่านแม่วางใจเถอะ มีพี่ฉยงหัวอยู่ พี่หญิงใหญ่จะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน ฝีมือการรักษาของพี่ฉยงหัว......][แต่นางเป็นพี่ฉยงหัวของข้าจริงๆ เหรอ? ทําไมนางดูเหมือนมนุษย์ธรรมดาเลย ดูไม่ออกเลยว่ามีวิชาเซียนอะไร][ช่างเถอะๆ วันหลังค่อยว่ากัน ตอนนี้สุขภาพของพี่หญิงใหญ่สําคัญกว่า]ขณะที่สองแม่ลูกกําลังครุ่นคิดอยู่นั้น รถม้าก็หยุดลงที่หน้าประตูจวนองค์หญิงใหญ่แล้วซ่งชิงเหยียนไม่รอให้จิ่นอวี้มาประคองแล้ว นางพลิกตัวลงจากรถม้าทันทีในเวลานี้ประตูหลักของจวนองค์หญิงใหญ่เปิดออกกว้าง ฉิงหางได้รับข่าวแต่เช้า ตอนนี้จึงกําลังรอองค์หญิงใหญ่กลับจวนอย่างใจจดใจจ่ออยู่นอกประตูเมื่อเห็นรถม้าของจวนติ้งกั๋วโหว เดิมทีฉิงหางคิดว่าเป็นฮูหยินโหวนางเซียว คิดไม่ถึงว่าคนที่ลงจากรถกลับเป็นสองแม่ลูกซ่งชิงเหยียนหลังจากอึ้งไปเล็กน้อย เขาก็รีบเดินไปข้างหน้า “ถวายบังคมพร
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0318
ไม่นานหลังจากที่ซ่งชิงเหยียนเดินออกไป นางก็เข้าใจเรื่องนี้อย่างคร่าวๆเดิมทีนางอยากจะสั่งให้จิ่นอวี้ไปถามคนรับใช้ในจวนองค์หญิงว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างองค์หญิงใหญ่กับราชบุตรเขย แต่เมื่อหันไปมอง วันนี้ตนพาจิ่นอวี้ออกมาเพียงลําพังจึงไม่ได้ให้นางไปคิดไม่ถึงว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินสวนมา“ถวายบังคมพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” สตรีผู้นั้นย่อกาทำความเคารพด้วยท่าทีราวกับต้นหลิ่วที่โอนเอนไปตามลมพลางลง “พระสนมหวงกุ้ยเฟยจะเสด็จไปที่เรือนของพี่สะใภ้หรือเพคะ? ต้องการให้ข้าน้อยนําทางหรือไม่เพคะ?"คําพูดของผู้หญิงผู้นี้ทําให้ซ่งชิงเหยียนขมวดคิ้วลู่ซิงหว่านก็มีสีหน้าเหมือนกับท่านแม่ของนางทุกประการ[ผู้หญิงผู้นี้มาจากไหน?][ท่าทางแบบนี้ พูดให้เพราะก็คือมีเสน่ห์ แต่ถ้าพูดไม่เพราะแล้วก็คืออ่อยไปทั่ว][หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่ เลียนแบบคนอื่นใส่เสื้อผ้ามีระดับ แต่กลับเลียนแบบกิริยามารยาทของคนอื่นไม่ได้ ตงชีลอกเลียนแบบซีฟูชัดๆ][เมื่อกี้นางเรียกว่าพี่หญิงใหญ่ว่าพี่สะใภ้เหรอ? หรือว่าจะเป็นน้องสาวของฉิงหาง? กล้าดียังไงถึงเรียกองค์หญิงใหญ่ว่าพี่สะใภ้? คนคนนี้สมองไม่ค่อยดีหรือเปล่าเนี่ย
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0319
หลังจากเห็นสายตาของจิ่นอวี้แล้ว นางก็ถอยหลังไปสองสามก้าวและเดินตามหลังซ่งชิงเหยียนอย่างเชื่อฟังแต่บางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมองซ่งชิงเหยียนที่อยู่ข้างหน้า พยายามเลียนแบบท่าทางของนางแต่ท่าทางของกุลสตรีสูงศักดิ์จะเรียนรู้ได้ในชั่วข้ามคืนได้อย่างไร นางที่ลอกเลียนแบบนั้นเดินโซซัดโซเซ ช่างไม่น่ามองเสียจริงเมื่อไปถึงตําหนักขององค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่ก็กําลังยืนรอซ่งชิงเหยียนอยู่ในลานบ้านด้วยความดีใจ และโบกมือให้นางจากที่ไกลๆแต่พอเห็นหญิงสาวด้านหลังซ่งชิงเหยียน สีหน้าก็เย็นชาขึ้นมาทันทีลู่ซิงหว่านเห็นองค์หญิงใหญ่เป็นเช่นนี้ ก็อดตื่นเต้นไม่ได้[นี่คือ มีเรื่องแน่ๆ][ท่านแม่ ท่านต้องถามพี่หญิงใหญ่ให้ดีนะ ผู้หญิงคนนี้มีปัญหาจริงๆ พี่จิ่นอวี้เมื่อกี้ทำได้ดีมาก คนที่ทําให้พี่หญิงใหญ่ไม่พอใจก็ควรจะถูกตบ]ซ่งชิงเหยียนได้ยินคําพูดในใจของลู่ซิงหว่าน ก็อดภูมิใจไม่ได้ สาวน้อยผู้นี้มักจะหยอกล้อนางทั้งวัน บอกว่านางนินทา บอกว่านางอยากรู้อยากเห็น นางเองไหนเลยจะไม่ใช่เด็กที่ชอบนินทาไปทั่วเหมือนกันลู่ซิงหว่าน มีแม่แบบไหนย่อมมีลูกแบบนั้นเพียงแต่ตอนนี้ซ่งชิงเหยียนไม่มีเวลามาจัดการผู้หญิงคนนั้น นางร
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0577
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0576
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0575
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0574
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0573
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0572
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0571
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0570
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0569
